Przeciek krwi z kanału słuchowego rzadko manifestuje się jako obfity. Zazwyczaj bliźniacze naczynia krwionośne w pobliżu ucha środkowego rzadko ulegają uszkodzeniu. Raczej obserwuje się niewiele krwi lub krwi zmieszanej z ropną wydzieliną. Natomiast znaczący, wodnisty wyciek z ucha, zabarwiony krwią, może wskazywać na przeciek płynu mózgowo-rdzeniowego.

Podstawowym sprawdzeniem jest kontrola wewnątrzucha (otoskopia). Można je przeprowadzić u pediatry lub lekarza rodzinnych, ale czasami do dokładnej analizy potrzebny jest mikroskop diagnostyczny i ssak do wyciągania wydzieliny. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u specjalisty laryngologa. Otoskopia pozwala określić miejsce i źródło krwawienia (nacięcie przewodu słuchowego, pęknięcie błony bębenkowej, obecność ciała obcego). Ocena słuchu pozwala określić stan ucha środkowego i wewnętrznego.

Przy krwawieniach z ucha po urazie głowy, podejrzeniu złamania podstawy czaszki, zalecane są badania radiologiczne - tomografia komputerowa, podobnie jak przy podejrzeniu nowotworu (rzadko). W takim przypadku konieczne jest pobranie próbki do badania histopatologicznego.

Bardzo ważne są okoliczności wystąpienia krwawienia z ucha (uraz, ból ucha, wcześniejsze zapalenia ucha). Jeśli krwawy wyciek pojawił się podczas leczenia antybiotykiem potwierdzonego zapalenia ucha środkowego, dodatkowe leczenie nie jest konieczne. Natomiast krwawienie po urazie powodowanym podczas czyszczenia lub przez ciało obce zazwyczaj wymaga oceny lekarza, który musi sprawdzić, czy błona bębenkowa nie została uszkodzona. Kontrola powinna odbyć się tego samego lub następnego dnia. Do wizyty u lekarza należy powstrzymać się od stosowania kropli, zakładania opatrunków i czyśczenia ucha oraz chronić ucho przed dostaniem się wody. Zazwyczaj sama skaleczenie skóry przewodu słuchowego nie wymaga leczenia. Większość pourazowych ubytków błony bębenkowej również zazwyczaj zamyka się samoistnie, ale to wymaga kilku tygodni.

Przy krwiakiem wydzieliną z ucha po urazie głowy należy niezwłocznie udać się na pogotowie, szczególnie jeśli towarzyszyło temu utrata przytomności, zaburzenia równowagi, wymioty. Do oceny ucha przez specjalistę otolaryngologa nie należy zakładać żadnych opatrunków.