Preparat ten jest przeznaczony do stosowania u dorosłych po 18. roku życia w różnych przypadkach, takich jak schizofrenia, doraźne majaczenie, mania w chorobie afektywnej dwubiegunowej, agresja u chorych z demencją czy tików. Z kolei u dzieci i młodzieży preparat może być stosowany m.in. w leczeniu schizofrenii, agresywnych zachowań oraz tików, takich jak zespół Tourette’a.

Niestety, nawet gdy są wskazania do używania preparatu, nie zawsze można go stosować. Nie powinno się go stosować, gdy jesteś uczulony na którekolwiek składniki. Przeciwwskazaniami do stosowania preparatu mogą być także: stan śpiączki, zahamowanie czynności ośrodkowego układu nerwowego, choroba Parkinsona, otępienie z ciałami Lewy’ego, postępujące porażenie nadjądrowe, wydłużenie odstępu QTc w zapisie EKG, niedawno przebyty ostry zawał serca, niewyrównana niewydolność serca, komorowe zaburzenia rytmu serca lub torsade de pointes w wywiadzie, niekontrolowana hipokaliemia (zmniejszenie stężenia potasu we krwi), oraz równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT w zapisie EKG.

Niektóre choroby i inne sytuacje mogą uniemożliwiać stosowanie lub wymagać dostosowania dawki preparatu. W niektórych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.Wystąpiły przypadki nagłych zgonów u pacjentów z zaburzeniami psychicznymi stosujących leki przeciwpsychotyczne, w tym haloperidol.U osób starszych z psychozą związana z demencją stosowanie haloperydolu zwiększa ryzyko zgonu, głównie z powodu problemów sercowo-naczyniowych lub zakażeń. Ryzyko to może być większe w przypadku haloperidolu niż w przypadku atypowych leków przeciwpsychotycznych.Niektóre przypadki nagłych zgonów po zastosowaniu haloperidolu towarzyszyło wydłużenie odstępu QTc i/lub zaburzenia rytmu serca komorowego. Ryzyko jest szczególnie zwiększone przy stosowaniu dużych dawek, wrażliwych pacjentów oraz podaniu dożylnemu, zwłaszcza dożylnie.Należy zachować szczególną ostrożność u osób z ryzykiem zaburzeń rytmu serca, takich jak:- z bradykardią- z chorobami serca- z wydłużeniem odstępu QTc w rodzinie- nadużywających alkoholu- wolniej metabolizujących z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450- z niewyrównanymi zaburzeniami elektrolitowymi, takimi jak hipokaliemia i hipomagnezemia- z niedociśnieniem tętniczym (w tym niedociśnieniem ortostatycznym).Przed rozpoczęciem stosowania haloperidolu lekarz zaleci wykonanie elektrokardiografii (EKG) i oznaczenie stężenia elektrolitów. Zaleca się regularne monitorowanie EKG i stężenia elektrolitów, szczególnie u pacjentów przyjmujących leki moczopędne lub cierpiących na inne choroby. W przypadku wydłużenia odstępu QT, lekarz może zdecydować o przerwaniu leczenia lub zmniejszeniu dawki haloperidolu.Podczas stosowania haloperidolu u pacjentów z demencją zwiększa się ryzyko zdarzeń naczyniowo-mózgowych, w tym udarów. Należy zachować ostrożność u pacjentów z czynnikami ryzyka udaru podczas stosowania preparatu.Stosowanie haloperidolu może rzadko prowadzić do złośliwego zespołu neuroleptycznego, zagrażającego życiu. Wysoka gorączka jest częstym wczesnym objawem tego zespołu. Inne objawy mogą obejmować napięcie mięśniowe, sztywność mięśni, zaburzenia świadomości, niestabilność autonomiczną oraz zwiększoną aktywność fosfokinazy kreatynowej. Konieczne jest natychmiastowe przerwanie leczenia i podjęcie odpowiednich środków leczniczych.U niektórych osób po długotrwałym stosowaniu lub nagłym odstawieniu haloperidolu mogą wystąpić tzw. dyskinezy (ruchy mimowolne), które obejmują rytmiczne ruchy języka, twarzy, ust lub żuchwy. Należy skonsultować się z lekarzem w razie wystąpienia tych objawów.Stosowanie haloperidolu może być związane z objawami zespołu pozapiramidowego, takimi jak drżenie, zwiększone napięcie mięśni, nadmierna ślinotok, spowolnione ruchy, akatyzja i ostre dystonie. W przypadku tych objawów należy skonsultować się z lekarzem, który może zalecić przerwanie leczenia. Należy unikać jednoczesnego stosowania leków o działaniu cholinolitycznym z haloperidolem, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia ciśnienia śródgałkowego.Haloperidol należy ostrożnie stosować u pacjentów z padaczką lub podatnych na ataki (np. po odstawieniu alkoholu i z uszkodzeniem mózgu), ponieważ może spowodować napad padaczkowy.Preparat jest metabolizowany w wątrobie i należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadczynnością tarczycy, ponieważ tyroksyna (hormon tarczycy) może nasilać toksyczne działania haloperidolu.Haloperidol może zwiększać wydzielanie prolaktyny, co może prowadzić do mlekotoku, ginekomastii, zaburzeń cyklu miesiączkowego. Należy zachować ostrożność u pacjentów z nadmiernym wydzielaniem prolaktyny, nowotworami zależnymi od prolaktyny oraz u kobiet z nowotworem piersi w wywiadzie.Stosowanie haloperidolu może również prowadzić do hipoglikemii i zespołu nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego.Stosowanie leków przeciwpsychotycznych, w tym haloperidolu, może zwiększać ryzyko choroby zakrzepowo-zatorowej. Przed rozpoczęciem leczenia lekarz przeprowadzi wywiad w celu zidentyfikowania wszystkich czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej i podejmie odpowiednie działania prewencyjne.Nie należy nagle przerywać stosowania preparatu, ponieważ może to prowadzić do zespołu odstawiennego (w tym nudności, wymioty, bezsenność). Dawka powinna być stopniowo zmniejszana po konsultacji z lekarzem i zgodnie z jego zaleceniami.Odpowiedź terapeutyczna na leki przeciwpsychotyczne u pacjentów ze schizofrenią może być opóźniona. Nawrót objawów choroby podstawowej po odstawieniu leków może nie być zauważalny nawet przez kilka miesięcy.W przypadku depresji nie zaleca się monoterapii haloperidolem. W przypadku współistnienia depresji i psychozy haloperidol może być stosowany równolegle z lekami przeciwdepresyjnymi.U pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi stosowanie haloperidolu może zmieniać fazę manii na depresję. Należy ścisłe monitorować pacjentów, ponieważ zmiana na fazę depresyjną może wiązać się z myślami i zachowaniami samobójczymi.Haloperidol należy ostrożnie stosować u osób wolniej metabolizujących z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450, które jednocześnie przyjmują leki hamujące aktywność izoenzymu 3A4.Stosowanie haloperidolu u dzieci i młodzieży wiąże się z ryzykiem wystąpienia objawów pozapiramidowych, w tym późnej dyskinezy oraz senności. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży, dotyczących wzrostu, dojrzewania, rozwoju funkcji poznawczych i zachowania.Dodatkowe informacje o składnikach preparatu:- tabletki zawierają laktozę; osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinny stosować tego preparatu;- krople zawierają parahydroksybenzoesan metyli i propylu (E218 i E216), które mogą wywoływać reakcje alergiczne.Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?Preparat może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie urządzeń/maszyn. Może prowadzić do zaburzeń psychoruchowych, senności i zmniejszenia zdolności koncentracji. Efekty te mogą występować zwłaszcza na początku leczenia, przy stosowaniu dużych dawek lub w przypadku jednoczesnego spożycia alkoholu. Należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn do czasu sprawdzenia indywidualnej reakcji na lek.

Preparat dostępny jest w formie tabletek lub kropli do przyjmowania doustnego. Należy unikać przekraczania zaleconych dawek, ponieważ może to zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości co do stosowania preparatu, zawsze należy skonsultować się z lekarzem.Dorośli powinni stosować najmniejszą skuteczną dawkę. W przypadku schizofrenii, schizoafektywnych oraz innych zaburzeń, dawki zalecane przez lekarza wahają się od 2 do 10 mg dziennie. Dawkę należy dostosowywać zgodnie z zaleceniami lekarza w określonych odstępach czasu.Dzieci i młodzież również mogą korzystać z tego preparatu. Dawkowanie dla młodzieży w wieku 13-17 lat oraz dla dzieci różni się i powinno być ustalane przez lekarza indywidualnie. Należy pamiętać, że w przypadku dzieci nie powinno się przekraczać zaleconych dawek.Ważne jest również, aby brać pod uwagę stan zdrowia, jak np. zaburzenia czynności nerek czy wątroby. W takich przypadkach konieczne może być dostosowanie dawki leku. Lekarz będzie monitorował pacjenta i dobierał odpowiednie dawki zgodnie z potrzebami.Pamiętaj, aby nie podawać preparatu osobom w podeszłym wieku bez konsultacji z lekarzem. Zachowanie ostrożności jest kluczowe, aby uniknąć ewentualnych skutków ubocznych.Warto również zauważyć, że leczenie tików czy innych zaburzeń wymaga cierpliwości i regularnego stosowania leku. Należy śledzić reakcje organizmu na terapię i w razie wątpliwości skonsultować się z lekarzem.

Należy poinformować lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, zarówno tych na receptę, jak i bez recepty. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania preparatu z lekami wydłużającymi odstęp QTc, ponieważ może to zwiększyć ryzyko poważnych zaburzeń rytmu serca. W przypadku konieczności stosowania leków z tej grupy, należy zachować ostrożność i monitorować pacjenta pod kątem ewentualnych działań niepożądanych. Równoległe stosowanie leków hamujących aktywność izoenzymu cytochromu P450 może wpłynąć na stężenie haloperydolu we krwi, co również wymaga ostrożności. Konieczne może być dostosowanie dawki leku. Należy unikać jednoczesnego stosowania haloperydolu z lekami działającymi ośrodkowo na układ nerwowy, a w przypadku jakichkolwiek objawów niepokojących należy skonsultować się z lekarzem. Warto również zwrócić uwagę na potencjalne interakcje haloperydolu z innymi lekami, takimi jak leki przeciwdepresyjne czy przeciwzakrzepowe. W przypadku pojawienia się nietypowych objawów, konieczne jest natychmiastowe skonsultowanie się z lekarzem.

Haloperidol WZF może powodować niepożądane skutki uboczne, takie jak pobudzenie, bezsenność, ból głowy, depresja, zaburzenia psychotyczne, senność, niedociśnienie tętnicze, suchość w ustach, nudności, wysypka, drgawki, zapalenie wątroby, nadwrażliwość, zaburzenia ruchowe, oczopląs, krwotok miesiączkowy i wiele innych. Oprócz nich, możliwe są także inne niepożądane działania, których częstość występowania nie została określona, m.in. małopłytkowość, hipoglikemia, nagły zgon, ginekomastia czy rabdomioliza. Należy pamiętać, że korzyści ze stosowania leku zazwyczaj przewyższają ewentualne ryzyko działań niepożądanych.