CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

Proxacin 250, 250 mg, tabletki powlekane 

Proxacin 500, 500 mg, tabletki powlekane 

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY  

Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg lub 500 mg cyprofloksacyny (Ciprofloxacinum) w postaci  cyprofloksacyny chlorowodorku. 

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Tabletka powlekana 

Tabletki Proxacin 250 są barwy białawej, okrągłe, dwustronnie wypukłe. 

Tabletki Proxacin 500 są barwy białawej, podłużne, dwustronnie wypukłe. 

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 

4.1 Wskazania terapeutyczne 

Produkty PROXACIN 250 i PROXACIN 500 tabletki powlekane są wskazane do leczenia poniżej  wymienionych zakażeń (patrz punkt 4.4 i 5.1). Przed rozpoczęciem terapii należy zwrócić szczególną  uwagę na dostępne informacje dotyczące oporności na cyprofloksacynę. 

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania produktów  przeciwbakteryjnych. 

Dorośli 

∙ Zakażenia dolnych dróg oddechowych wywołane przez bakterie Gram-ujemne: - zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc; 

- zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy lub rozstrzenie oskrzeli; - zapalenie płuc. 

∙ Przewlekłe ropne zapalenie ucha środkowego. 

∙ Zaostrzenie o ciężkim przebiegu przewlekłego zapalenia zatok, szczególnie wywołane przez  bakterie Gram-ujemne. 

∙ Zakażenia układu moczowego. 

∙ Zakażenia układu moczowo-płciowego: 

∙ rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej lub szyjki macicy, wywołane przez wrażliwe szczepy Neisseria gonorrhoeae;

1/21 

∙ zapalenie jądra i najądrza, w tym wywołane przez wrażliwe szczepy Neisseria  gonorrhoeae; 

∙ zapalenie narządów miednicy mniejszej, w tym wywołane przez wrażliwe szczepy  Neisseria gonorrhoeae. 

∙ Zakażenia układu pokarmowego (np. biegunka podróżnych). 

∙ Zakażenia w obrębie jamy brzusznej. 

∙ Zakażenia skóry i tkanek miękkich wywołane przez bakterie Gram-ujemne. ∙ Złośliwe zapalenie ucha zewnętrznego. 

∙ Zakażenia kości i stawów. 

∙ Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom wywołanym przez Neisseria meningitidis. ∙ Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie). 

Cyprofloksacynę można stosować w leczeniu pacjentów z neutropenią z gorączką, która  przypuszczalnie jest skutkiem zakażenia bakteryjnego. 

Dzieci i młodzież 

∙ Zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy, wywołane przez Pseudomonas  aeruginosa. 

∙ Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek. ∙ Płucna postać wąglika (zapobieganie zakażeniom po kontakcie z bakteriami i leczenie). 

Cyprofloksacynę można także zastosować do leczenia ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży, jeżeli  uzna się to za konieczne. 

Leczenie powinni zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają doświadczenie w leczeniu mukowiscydozy  i (lub) ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży (patrz punkty 4.4 i 5.1). 

4.2 Dawkowanie i sposób podawania 

Dawkowanie 

Dawka zależy od wskazania, ciężkości i miejsca zakażenia, wrażliwości na cyprofloksacynę  drobnoustrojów wywołujących zakażenia, czynności nerek pacjenta oraz, u dzieci i młodzieży,  od masy ciała. 

Czas trwania leczenia zależy od ciężkości choroby oraz od jej przebiegu klinicznego  i bakteriologicznego. 

Podczas leczenia zakażeń wywołanych przez niektóre bakterie (np. Pseudomonas aeruginosa,  Acinetobacter lub Staphylococcus spp.) może być konieczne podawanie większych dawek  cyprofloksacyny oraz stosowanie w skojarzeniu z innymi odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi. 

W zależności od drobnoustroju wywołującego zakażenie, podczas leczenia niektórych zakażeń (np.  zapalenie narządów miednicy mniejszej, zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia u pacjentów 

2/21 

z neutropenią i zakażenia kości i stawów) może być konieczne zastosowanie w skojarzeniu z innym  odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym. 

Dorośli 

Wskazania Dawka dobowa  

w miligramach 

Zakażenia dolnych dróg oddechowych 500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na dobę 

Całkowity czas trwania  leczenia (w tym ewentualne  wstępne leczenie  

pozajelitowe) 

7 do 14 dni 

Zakażenia górnych  dróg oddechowych  

Ostre nasilenie  przewlekłego  zapalenia zatok  Przewlekłe ropne  zapalenie ucha  środkowego  

500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na dobę 

500 mg 2 razy na dobę do 750 mg 2 razy na dobę 

7 do 14 dni 7 do 14 dni 

Złośliwe zapalenie  ucha zewnętrznego 

750 mg 2 razy na dobę 28 dni do 3 miesięcy 

Zakażenia układu  moczowego (patrz  

Niepowikłane  

zapalenie pęcherza  

250 mg 2 razy na dobę  do 500 mg 2 razy na dobę 

3 dni 

punkt 4.4) 

moczowego 

Powikłane zapalenie  pęcherza moczowego,  niepowikłane  

odmiedniczkowe  zapalenie nerek 

u kobiet przed menopauzą można zastosować 500 mg  w dawce pojedynczej 

500 mg 2 razy na dobę 7 dni 

Powikłane  

odmiedniczkowe  zapalenie nerek 

Zapalenie gruczołu  krokowego 

500 mg 2 razy na dobę do  750 mg 2 razy na dobę 

500 mg 2 razy na dobę do  750 mg 2 razy na dobę 

co najmniej 10 dni, w  szczególnych przypadkach  (np. ropnie) leczenie można  

kontynuować powyżej 21 dni 2 do 4 tygodni (ostre) od 4  do 6 tygodni (przewlekłe) 

Zakażenia  narządów  płciowych 

Rzeżączkowe  

zapalenie cewki  moczowej lub szyjki  macicy  

500 mg w jednej dawce 1 doba (pojedyncza dawka) 

Zapalenie jądra i  najądrza oraz  

zapalenie narządów  miednicy mniejszej 

500 mg 2 razy na dobę do  750 mg 2 razy na dobę 

co najmniej 14 dni 

Zakażenia układu  pokarmowego  i zakażenia  

w obrębie jamy  brzusznej 

Biegunka wywołana  przez bakterie  

chorobotwórcze, w  tym przez Shigella  spp. inne niż Shigella  dysenteriae typu 1, oraz empiryczne  leczenie ciężkiej  biegunki podróżnych Biegunka wywołana  przez Shigella  

dysenteriae typu 1 

500 mg 2 razy na dobę 1 doba 500 mg 2 razy na dobę 5 dni 

Biegunka wywołana 500 mg 2 razy na dobę 3 dni

3/21 

przez Vibrio cholerae 

Dur brzuszny 500 mg 2 razy na dobę 7 dni 

Zakażenia w obrębie  jamy brzusznej  

wywołane przez  

bakterie Gram-ujemne  

500 mg 2 razy na dobę  do 750 mg 2 razy na dobę 

5 do 14 dni 

Zakażenia skóry i tkanek miękkich 500 mg 2 razy na dobę  do 750 mg 2 razy na dobę 

Zakażenia kości i stawów 500 mg 2 razy na dobę  do 750 mg 2 razy na dobę 

7 do 14 dni 

maksymalnie 3 miesiące 

Pacjenci z neutropenią z gorączką o  prawdopodobnej etiologii bakteryjnej Cyprofloksacynę należy podawać  w skojarzeniu z odpowiednimi lekami  przeciwbakteryjnymi, zgodnie z  obowiązującymi wytycznymi 

500 mg 2 razy na dobę do  750 mg 2 razy na dobę 

leczenie należy  

kontynuować przez cały  okres występowania  neutropenii 

Zapobieganie inwazyjnym zakażeniom  wywołanym przez Neisseria meningitidis Płucna postać wąglika (zapobieganie  zakażeniom po kontakcie z bakteriami i  leczenie) u pacjentów, którzy mogą  przyjmować lek doustnie i kiedy jest to  uzasadnione klinicznie; jeśli podejrzewa się lub potwierdzi kontakt z laseczką wąglika, należy jak najszybciej rozpocząć podawanie  leku 

Dzieci i młodzież

500 mg w jednej dawce 1 doba (pojedyncza dawka) 

500 mg 2 razy na dobę 60 dni od potwierdzenia  kontaktu z Bacillus anthracis 

Wskazania 
Dawka dobowa w miligramach
Całkowity czas trwania  leczenia (w tym  

ewentualne wstępne  leczenie pozajelitowe)
Mukowiscydoza 
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę,  maksymalnie 750 mg na jedną dawkę 
10 do 14 dni
Powikłane zakażenia układu  

moczowego oraz odmiedniczkowe  zapalenie nerek
10 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę do 20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę,  maksymalnie 750 mg na jedną dawkę
10 do 21 dni
Płucna postać wąglika (zapobieganie  zakażeniom po kontakcie i leczenie)  u pacjentów, którzy mogą  

przyjmować lek doustnie i kiedy jest  to uzasadnione klinicznie  

(W przypadku podejrzewania lub  potwierdzenia kontaktu z laseczką  wąglika należy jak najszybciej  rozpocząć podawanie leku.)
10 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę do  15 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę,  maksymalnie 500 mg na jedną dawkę
60 dni od potwierdzenia  kontaktu z Bacillus  

anthracis
Inne ciężkie zakażenia 
20 mg/kg masy ciała 2 razy na dobę,  maksymalnie 750 mg na jedną dawkę
Zależnie od rodzaju  zakażenia

4/21 

Pacjenci w podeszłym wieku 

Pacjentom w podeszłym wieku należy podawać dawkę dobraną do ciężkości zakażenia i klirensu  kreatyniny. 

Zaburzenia czynności nerek i wątroby 

Zalecana dawka początkowa i podtrzymująca u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek: 

Klirens kreatyniny 

[ml/min/1,73 m²]
Stężenie kreatyniny  w surowicy 

[µmol/l]
Dawka doustna 

[mg]
>60 
<124 
patrz typowe  

dawkowanie
30–60 
124 do 168 
250-500 mg co 12 h
<30 
>169 
250-500 mg co 24 h
Pacjenci poddawani hemodializie 
>169 
250-500 mg co 24 h  (po dializie) 
Pacjenci poddawani dializie  

otrzewnowej 
>169 
250-500 mg co 24 h

U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby nie jest konieczna korekta dawki. 

Nie przeprowadzono badań dotyczących dawkowania u dzieci z zaburzeniem czynności nerek i (lub)  wątroby. 

Sposób podawania 

Tabletki należy popijać płynem – nie rozgryzać. Można je podawać z posiłkami lub bez. Substancja  czynna wchłania się szybciej, jeśli lek jest przyjmowany na pusty żołądek. Cyprofloksacyny w  tabletkach nie należy podawać z produktami nabiałowymi (np. mleko, jogurt) ani z sokami  owocowymi wzbogacanymi minerałami (np. sok pomarańczowy z dodatkiem wapnia) (patrz  punkt 4.5). 

W ciężkich przypadkach lub wówczas, gdy pacjent nie może przyjąć tabletek (np. pacjenci żywieni  dojelitowo) zaleca się leczenie dożylnymi postaciami cyprofloksacyny do momentu, w którym będzie  można podać doustne postaci leku. 

4.3 Przeciwwskazania 

∙ Nadwrażliwość na substancję czynną, inne chinolony lub na którąkolwiek substancję  pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 

∙ Jednoczesne podawanie cyprofloksacyny i tyzanidyny (patrz punkt 4.5). 

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

Ciężkie zakażenia i zakażenia o etiologii mieszanej z drobnoustrojami Gram-dodatnimi i beztlenowymi Monoterapia cyprofloksacyną nie jest przeznaczona do leczenia ciężkich zakażeń ani zakażeń, które  mogą być wywołane przez bakterie Gram-dodatnie lub beztlenowe. W takich zakażeniach  cyprofloksacynę należy podawać w skojarzeniu z innymi odpowiednimi lekami przeciwbakteryjnymi. 

Zakażenia paciorkowcami (w tym Streptococcus pneumoniae) 

Cyprofloksacyna nie jest zalecana do leczenia zakażeń wywołanych przez paciorkowce, ze względu na  niewystarczającą skuteczność.

5/21 

Zakażenia układu płciowego 

Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, zapalenie szyjki macicy, zapalenie jądra i najądrza oraz  zapalenia narządów miednicy mniejszej mogą być wywołane przez oporny na fluorochinolony szczep  Neisseria gonorrhoeae. Dlatego cyprofloksacynę należy podawać w leczeniu rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej lub szyjki macicy dopiero po upewnieniu się, że zakażenie nie jest  wywołane przez szczepy Neisseria gonorrhoeae oporne na cyprofloksacynę. 

W przypadku zapalenia najądrza i jądra, a także zapalenia narządów miednicy mniejszej, empiryczne stosowanie cyprofloksacyny należy rozważać jedynie w połączeniu z innym lekiem  przeciwbakteryjnym (np. cefalosporyną), chyba że pewne jest, iż nie zostało ono wywołane przez oporne na cyprofloksacynę szczepy Neisseria gonorrhoeae.  

Jeśli po 3 dniach leczenia nie zaobserwuje się poprawy klinicznej, należy rozważyć inne sposoby  leczenia. 

Zakażenia układu moczowego 

Oporność Escherichia coli – najczęstszego patogenu zakażeń układu moczowego – na fluorochinolony jest zmienna w Unii Europejskiej. Zaleca się uwzględnienie lokalnego profilu oporności Escherichia coli na fluorochinolony. 

Należy się spodziewać, że pojedyncza dawka cyprofloksacyny, jaką można stosować w leczeniu niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego u kobiet przed menopauzą, będzie mniej skuteczna niż dłużej trwające leczenie. Wszystko to należy szczególnie wziąć pod uwagę, w związku z narastającą opornością Escherichia coli na chinolony. 

Zakażenia w obrębie jamy brzusznej 

Dane dotyczące skuteczności cyprofloksacyny w leczeniu zakażeń pooperacyjnych w obrębie jamy  brzusznej są ograniczone. 

Biegunka podróżnych 

Wybierając cyprofloksacynę należy wziąć pod uwagę informacje dotyczące oporności  na cyprofloksacynę drobnoustrojów występujących w odwiedzanych krajach. 

Zakażenia kości i stawów 

Cyprofloksacynę należy stosować w leczeniu skojarzonym z innymi produktami przeciwbakteryjnymi, zgodnie z wynikami badań mikrobiologicznych. 

Płucna postać wąglika 

Stosowanie u ludzi ustalono na podstawie danych dotyczących wrażliwości in vitro oraz danych  z badań przeprowadzonych na zwierzętach i ograniczonych danych z badań z udziałem ludzi. Podczas  leczenia tych zakażeń lekarze powinni się kierować narodowymi i (lub) międzynarodowymi  zaleceniami dotyczącymi leczenia wąglika. 

Dzieci i młodzież 

Cyprofloksacynę u dzieci i młodzieży należy stosować zgodnie z dostępnymi oficjalnymi wytycznymi.  Leczenie cyprofloksacyną powinni zalecać wyłącznie lekarze, którzy mają doświadczenie w leczeniu  mukowiscydozy i (lub) ciężkich zakażeń u dzieci i młodzieży. 

Udowodniono, że cyprofloksacyna powoduje artropatię obciążonych stawów u niedojrzałych zwierząt.  Dane dotyczące bezpieczeństwa, pochodzące z randomizowanego badania podwójnie zaślepionego,  w którym oceniano zastosowanie cyprofloksacyny u dzieci (cyprofloksacyna: n = 335, średni wiek =  6,3 roku; leki porównawcze: n = 349, średni wiek = 6,2 roku; przedział wieku = 1 do 17 lat) wskazały  na następującą częstość występowania artropatii przypuszczalnie związanej ze stosowaniem leku  (w odróżnieniu od klinicznych objawów przedmiotowych i podmiotowych związanych ze stawami) do  42. dnia od rozpoczęcia stosowania: 7,2% i 4,6%. Częstość występowania artropatii związanej z 

6/21 

lekiem w ciągu rocznej obserwacji wynosiła odpowiednio 9,0% i 5,7%. Zwiększenie, wraz z upływem  czasu, częstości występowania przypadków artropatii o przypuszczalnym związku z lekiem nie było  istotne statystycznie pomiędzy grupami. Leczenie można rozpocząć wyłącznie po dokładnej ocenie  stosunku korzyści do ryzyka, ze względu na możliwe działania niepożądane związane ze stawami  i (lub) otaczającymi tkankami (patrz punkt 4.8). 

Zakażenia płucno-oskrzelowe w przebiegu mukowiscydozy  

Badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku od 5 do 17 lat. Doświadczenie w leczeniu  dzieci w wieku od roku do 5 lat jest ograniczone. 

Powikłane zakażenia układu moczowego oraz odmiedniczkowe zapalenie nerek W zakażeniach układu moczowego należy rozważyć leczenie cyprofloksacyną, jeżeli nie można  zastosować innych metod leczenia i decyzję należy oprzeć na wynikach dokumentacji  mikrobiologicznej. Badania kliniczne obejmowały dzieci i młodzież w wieku od roku do 17 lat. 

Inne szczególnie ciężkie zakażenia 

W innych ciężkich zakażeniach cyprofloksacynę stosuje się zgodnie z oficjalnymi wytycznymi lub po  dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka, jeśli nie można zastosować innego leczenia lub w przypadku niepowodzenia terapii konwencjonalnej oraz kiedy dokumentacja mikrobiologiczna  uzasadnia użycie cyprofloksacyny. 

Nie prowadzono badań klinicznych dotyczących zastosowania cyprofloksacyny w szczególnie ciężkich zakażeniach innych niż wymienione powyżej, więc doświadczenie kliniczne jest ograniczone.  Z tego względu zaleca się ostrożność w leczeniu pacjentów z takimi zakażeniami. 

Nadwrażliwość 

Po podaniu pojedynczej dawki może wystąpić nadwrażliwość i reakcje alergiczne, w tym anafilaksja  i reakcje anafilaktoidalne, mogące stanowić zagrożenie życia (patrz punkt 4.8). Jeśli wystąpią takie  reakcje, należy przerwać stosowanie cyprofloksacyny i rozpocząć odpowiednie leczenie. 

Układ mięśniowo-szkieletowy 

Cyprofloksacyny zwykle nie należy stosować u pacjentów z chorobami (zaburzeniami) ścięgien,  związanymi z wcześniejszym leczeniem chinolonami. Tym niemniej bardzo rzadko, po  mikrobiologicznym potwierdzeniu czynnika wywołującego zakażenie i ocenie stosunku korzyści do  ryzyka, można zalecić tym pacjentom cyprofloksacynę do leczenia niektórych ciężkich zakażeń,  szczególnie jeśli standardowe leczenie było nieskuteczne lub występuje oporność bakterii, a dane  mikrobiologiczne mogą uzasadniać zastosowanie cyprofloksacyny. 

Już w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia cyprofloksacyną może wystąpić zapalenie ścięgien  i zerwanie ścięgna (zwłaszcza ścięgna Achillesa), niekiedy obustronne. Do zapalenia ścięgien i  zerwania ścięgien może dojść w okresie nawet do kilku miesięcy po przerwaniu leczenia  cyprofloksacyną. Ryzyko zaburzeń ścięgien może być podwyższone u pacjentów w podeszłym wieku  lub u pacjentów leczonych jednocześnie kortykosteroidami (patrz punkt 4.8). 

Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy zapalenia ścięgien (np. bolesny obrzęk, stan zapalny), należy  przerwać leczenie cyprofloksacyną. Chorą kończynę należy odciążyć. 

Cyprofloksacynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z miastenią z powodu możliwości nasilenia się objawów (patrz punkt 4.8). 

Nadwrażliwość na światło 

Wykazano, że cyprofloksacyna wywołuje reakcje nadwrażliwości na światło. Pacjentom  przyjmującym cyprofloksacynę należy zalecić, aby podczas leczenia unikali bezpośredniego narażenia  na intensywne światło słoneczne lub promieniowanie UV (patrz punkt 4.8).

7/21 

Zaburzenia widzenia 

Należy poinformować pacjenta, aby niezwłocznie skonsultował się z okulistą w razie wystąpienia  zaburzeń widzenia lub jakichkolwiek zaburzeń związanych z oczami. 

Ośrodkowy układ nerwowy 

Wiadomo, że cyprofloksacyna, tak jak inne chinolony, może wywoływać drgawki lub obniżać próg  drgawkowy. Notowano przypadki występowania stanu padaczkowego. Cyprofloksacynę należy  stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego mogącymi  predysponować do wystąpienia drgawek. Jeśli drgawki wystąpią, należy odstawić cyprofloksacynę  (patrz punkt 4.8). Nawet po pierwszym podaniu cyprofloksacyny mogą wystąpić reakcje  psychotyczne. Rzadko depresja lub psychoza mogą rozwinąć się do stadium myśli samobójczych  mogących prowadzić do prób samobójczych lub samobójstwa. W takich sytuacjach należy przerwać  leczenie cyprofloksacyną. 

U pacjentów otrzymujących cyprofloksacynę występowała polineuropatia (notowano objawy  neurologiczne, takie jak: ból, uczucie palenia, zaburzenia czucia czy osłabienie mięśni, występujące  pojedynczo lub w połączeniu). Leczenie cyprofloksacyną należy przerwać u pacjentów, u których  wystąpiły objawy neuropatii, w tym ból, uczucie palenia, mrowienie, drętwienie i (lub) osłabienie,  żeby zapobiec rozwojowi nieodwracalnych zmian (patrz punkt 4.8). 

Zaburzenia serca 

Należy zachować ostrożność podczas stosowania fluorochinolonów, w tym cyprofloksacyny,  u pacjentów, u których występują czynniki ryzyka wydłużenia odstępu QT, takie jak:  - wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT,  

- jednoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy  IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne),  - niewyrównane zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia),  - choroba serca (np. niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego, bradykardia).  Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej wrażliwi na działanie leków wydłużających odstęp QT. W związku z tym należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony,  w tym cyprofloksacynę, w tej grupie pacjentów.  

(Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, punkty 4.5, 4.8, 4.9) 

Hipoglikemia 

Podobnie jak podczas stosowania innych chinolonów, przypadki hipoglikemii opisywano najczęściej u pacjentów z cukrzycą, szczególnie w populacji osób w podeszłym wieku. U wszystkich pacjentów  z cukrzycą zaleca się dokładne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi (patrz punkt 4.8). 

Układ pokarmowy 

Wystąpienie ciężkiej i uporczywej biegunki w trakcie lub po zakończeniu leczenia (w tym kilka  tygodni po leczeniu) może wskazywać na związane ze stosowaniem antybiotyków zapalenie okrężnicy  (zagrażające życiu, z możliwym skutkiem śmiertelnym), wymagające natychmiastowego leczenia  (patrz punkt 4.8). W takich przypadkach należy natychmiast przerwać stosowanie cyprofloksacyny  i rozpocząć odpowiednie leczenie. Przeciwwskazane są wówczas leki hamujące perystaltykę jelit. 

Nerki i układ moczowy 

W związku ze stosowaniem cyprofloksacyny stwierdzano występowanie kryształów w moczu (patrz  punkt 4.8). Pacjentów przyjmujących cyprofloksacynę należy dobrze nawodnić i unikać nadmiernej  zasadowości moczu. 

Zaburzenia czynności nerek 

Cyprofloksacyna jest w znacznym stopniu wydalana w postaci niezmienionej przez nerki, w związku z czym konieczna jest modyfikacja dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, jak opisano

8/21 

w punkcie 4.2, w celu uniknięcia działań niepożądanych leku wynikających z kumulacji cyprofloksacyny. 

Wątroba i drogi żółciowe 

W związku ze stosowaniem cyprofloksacyny występowała martwica wątroby i zagrażająca życiu  niewydolność wątroby (patrz punkt 4.8). W przypadku wystąpienia jakichkolwiek objawów choroby  wątroby (takich jak: brak łaknienia, żółtaczka, ciemna barwa moczu, świąd lub tkliwość brzucha)  leczenie należy przerwać. 

Niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej 

U pacjentów z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej podczas leczenia cyprofloksacyną  występowały reakcje hemolityczne. Należy unikać stosowania cyprofloksacyny u tych pacjentów, chyba że uzna się, że potencjalna korzyść przeważa nad możliwym ryzykiem. Wówczas należy  obserwować, czy u pacjenta nie wystąpią objawy hemolizy. 

Oporność 

W trakcie lub po zakończeniu leczenia cyprofloksacyną może być wyizolowany szczep bakteryjny  oporny na cyprofloksacynę, mogący nie powodować objawów nadkażenia. W wyniku długotrwałego  leczenia lub leczenia zakażeń szpitalnych i (lub) zakażeń wywołanych przez gatunki Staphylococcus i Pseudomonas ryzyko wyselekcjonowania opornych szczepów bakteryjnych może być większe. 

Cytochrom P450 

Cyprofloksacyna hamuje CYP1A2, może więc spowodować zwiększenie stężenia w osoczu  równocześnie przyjmowanych substancji metabolizowanych przez ten enzym (np. teofilina, klozapina,  olanzapina, ropinirol, tyzanidyna, duloksetyna, agomelatyna). Dlatego też należy uważnie  obserwować, czy u pacjentów przyjmujących te substancje równocześnie z cyprofloksacyną nie  występują objawy kliniczne przedawkowania; może też być konieczne oznaczenie stężenia tych  substancji (np. teofiliny) w osoczu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie cyprofloksacyny i  tyzanidyny jest przeciwwskazane. 

Metotreksat 

Nie zaleca się podawania cyprofloksacyny równocześnie z metotreksatem (patrz punkt 4.5). 

Występująca in vitro aktywność cyprofloksacyny przeciw Mycobacterium tuberculosis może  powodować fałszywie ujemne wyniki testów bakteriologicznych w próbkach pobranych od pacjentów  leczonych aktualnie cyprofloksacyną. 

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Oddziaływanie innych produktów na cyprofloksacynę 

Leki wydłużające odstęp QT 

Cyprofloksacynę, podobnie jak inne fluorochinolony, należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów przyjmujących leki wydłużające odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) (patrz punkt 4.4). 

Tworzenie kompleksu chelatowego 

Jednoczesne podawanie z cyprofloksacyną (doustnie) leków zawierających wielowartościowe kationy  lub substancji mineralnych (uzupełniających np. jony wapnia, magnezu, glinu, żelaza), polimerów  wiążących fosforany (np. sewelamer lub węglan lantanu), sukralfatu lub leków zobojętniających sok  żołądkowy oraz leków o dużej pojemności buforowej (np. tabletki dydanozyny), zawierających jony  magnezu, glinu lub wapnia zmniejsza wchłanianie cyprofloksacyny. W związku z tym  cyprofloksacynę należy stosować albo 1-2 godziny przed podaniem, albo co najmniej 4 godziny po  podaniu tych produktów. Zastrzeżenie to nie dotyczy produktów zobojętniających sok żołądkowy,  należących do grupy blokerów receptora H2.

9/21 

Produkty spożywcze i nabiał 

Wapń pochodzący z diety, jako składnik posiłku, nie wpływa znacząco na wchłanianie. Należy jednak  unikać jednoczesnego przyjmowania cyprofloksacyny z produktami nabiałowymi lub popijania  tabletki tylko napojami wzbogaconymi minerałami (np. mleko, jogurt, sok pomarańczowy  wzbogacony wapniem), ponieważ może to zmniejszać wchłanianie cyprofloksacyny. 

Probenecyd 

Probenecyd zakłóca wydzielanie cyprofloksacyny przez nerki. Równoczesne podawanie probenecydu  i cyprofloksacyny powoduje zwiększenie stężenia cyprofloksacyny w osoczu. 

Metoklopramid 

Metoklopramid przyspiesza wchłanianie cyprofloksacyny (podawanej drogą doustną), czego skutkiem  jest szybsze jej osiągnięcie maksymalnego stężenia w osoczu. Nie wykazano wpływu na biodostępność cyprofloksacyny. 

Omeprazol 

Jednoczesne stosowanie cyprofloksacyny oraz produktów zawierających omeprazol powoduje niewielkie zmniejszenie Cmax oraz AUC cyprofloksacyny. 

Wpływ cyprofloksacyny na inne produkty lecznicze 

Tyzanidyna 

Nie podawać tyzanidyny razem z cyprofloksacyną (patrz punkt 4.3). W badaniu klinicznym  z udziałem zdrowych osób zaobserwowano zwiększenie stężenia tyzanidyny w surowicy (7-krotne  zwiększenie wartości Cmax, zakres: od 4- do 21-krotnego; 10-krotne zwiększenie AUC, zakres: od 6- do 24-krotnego), kiedy podawano ją jednocześnie z cyprofloksacyną. Zwiększone stężenie tyzanidyny  w surowicy wiąże się z nasileniem działania obniżającego ciśnienie i uspokajającego.  

Metotreksat 

Równoczesne stosowanie z cyprofloksacyną może hamować transport metotreksatu przez kanaliki  nerkowe, co może prowadzić do zwiększenia stężenia metotreksatu w osoczu i zwiększenia ryzyka  toksyczności metotreksatu. Nie zaleca się równoczesnego stosowania (patrz punkt 4.4). 

Teofilina 

Równoczesne podawanie cyprofloksacyny i teofiliny może prowadzić do niepożądanego zwiększenia  stężenia teofiliny w osoczu i wystąpienia jej działań niepożądanych, które rzadko mogą zagrażać życiu  lub powodować zgon. Stosując jednocześnie oba produkty, należy kontrolować stężenie teofiliny w  osoczu i odpowiednio zmniejszać jej dawkę (patrz punkt 4.4). 

Inne pochodne ksantyn 

Po jednoczesnym podaniu cyprofloksacyny oraz kofeiny lub pentoksyfiliny (oksypentyfiliny)  stwierdzano podwyższone stężenia tych pochodnych ksantyn w osoczu. 

Fenytoina 

Jednoczesne podawanie cyprofloksacyny i fenytoiny może powodować zwiększone lub zmniejszone  stężenie fenytoiny w osoczu, tak więc zaleca się monitorowanie stężenia leku. 

Cyklosporyna 

Podczas jednoczesnego stosowania cyprofloksacyny i produktów zawierających cyklosporynę obserwowano przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy. Dlatego u tych pacjentów należy często (dwa razy w tygodniu) kontrolować stężenie kreatyniny w surowicy.

10/21 

Antagoniści witaminy K 

Równoczesne podawanie cyprofloksacyny z antagonistami witaminy K może nasilać ich działanie przeciwzakrzepowe. Ryzyko może się zmieniać w zależności od rodzaju zakażenia, wieku i ogólnego  stanu pacjenta, więc trudno jest ocenić, w jakim stopniu zastosowanie cyprofloksacyny wpłynie na  wartość INR (międzynarodowy współczynnik znormalizowany). Podczas i przez krótki czas po  zakończeniu leczenia cyprofloksacyną, podawaną jednocześnie z antagonistą witaminy K (np.  warfaryna, acenokumarol, fenprokumon, fluindion), zaleca się częste kontrole wartości INR. 

Duloksetyna 

W badaniach klinicznych wykazano, że jednoczesne stosowanie duloksetyny i silnych inhibitorów izoenzymu CYP450 1A2, takich jak fluwoksamina, może powodować zwiększenie AUC oraz Cmax duloksetyny. Nie są dostępne dane kliniczne dotyczące możliwej interakcji z cyprofloksacyną, ale 

podczas jednoczesnego stosowania można się spodziewać podobnego działania, jak opisane powyżej (patrz punkt 4.4). 

Ropinirol 

W badaniu klinicznym wykazano, że jednoczesne stosowanie ropinirolu i cyprofloksacyny,  umiarkowanego inhibitora izoenzymu 1A2 CYP450, powoduje zwiększenie wartości Cmax i AUC  ropinirolu odpowiednio o 60% i 84%. Zaleca się obserwację działań niepożądanych związanych  z ropinirolem i odpowiednie korygowanie dawki ropinirolu podczas i wkrótce po zakończeniu  leczenia skojarzonego z cyprofloksacyną (patrz punkt 4.4). 

Lidokaina 

U zdrowych ochotników wykazano, że stosowanie cyprofloksacyny, umiarkowanego inhibitora izoenzymu CYP450 1A2, razem z produktami zawierającymi lidokainę, powoduje zmniejszenie klirensu dożylnie stosowanej lidokainy o 22%. Chociaż lidokaina była dobrze tolerowana, ale podczas  jednoczesnego stosowania z cyprofloksacyną mogą występować interakcje związane z działaniami  niepożądanymi. 

Klozapina 

Po jednoczesnym podawaniu przez 7 dni 250 mg cyprofloksacyny z klozapiną zwiększały się stężenia  klozapiny i N-demetyloklozapiny w osoczu, odpowiednio o 29% i 31%. Zaleca się obserwację  kliniczną i odpowiednie korygowanie dawki klozapiny podczas i wkrótce po zakończeniu leczenia  skojarzonego z cyprofloksacyną (patrz punkt 4.4). 

Syldenafil 

Podczas jednoczesnego podawania zdrowym ochotnikom syldenafilu drogą doustną w dawce 50 mg  oraz cyprofloksacyny w dawce 500 mg, odnotowano w przybliżeniu dwukrotne zwiększenie wartości Cmax oraz AUC syldenafilu. Z tego też powodu należy zachować ostrożność przepisując cyprofloksacynę do stosowania razem z syldenafilem, a także brać pod uwagę ryzyko i korzyści. 

Agomelatyna 

W badaniach klinicznych wykazano, że fluwoksamina, będąca silnym inhibitorem izoenzymu  CYP450 1A2, znacząco hamuje metabolizm agomelatyny, powodując 60-krotne zwiększenie  narażenia na agomelatynę. Pomimo braku dostępnych danych klinicznych dotyczących możliwych  interakcji, występujących podczas jednoczesnego stosowania z cyprofloksacyną umiarkowanym  inhibitorem CYP450 1A2, można spodziewać się występowania podobnego działania (patrz  „Cytochrom P450” w punkcie 4.4).  

Zolpidem 

Jednoczesne stosowanie z cyprofloksacyną może powodować zwiększenie stężenia zolpidemu we  krwi, nie zaleca się więc jednoczesnego stosowania.

11/21 

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ciąża 

Dostępne dane dotyczące podawania cyprofloksacyny kobietom w ciąży nie wskazują, aby  wywoływała ona wady rozwojowe lub działała toksycznie na płód i noworodka. Badania na  zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję.  U zwierząt młodych i tuż przed urodzeniem chinolony powodują uszkodzenie niedojrzałych chrząstek  stawów. Dlatego też nie można wykluczyć, że produkt może powodować uszkodzenie chrząstki  stawowej u niedojrzałego organizmu ludzkiego lub płodu (patrz punkt 5.3). Z ostrożności lepiej jest unikać stosowania cyprofloksacyny w czasie ciąży. 

Karmienie piersią 

Cyprofloksacyna przenika do mleka matki. W związku z ryzykiem uszkodzenia chrząstek stawów  u dziecka, nie należy stosować cyprofloksacyny w okresie karmienia piersią. 

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Ze względu na swoje działania neurologiczne, cyprofloksacyna może wpływać na czas reakcji. Z tego  względu zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona. 

4.8 Działania niepożądane 

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi są nudności i biegunka. 

Poniżej przedstawiono działania niepożądane, pochodzące z badań klinicznych i obserwacji po  wprowadzeniu do obrotu cyprofloksacyny (leczenie doustne, dożylne i sekwencyjne), uporządkowane  według częstości występowania. Analizę częstości przeprowadzono łącznie dla postaci doustnych  i dożylnych cyprofloksacyny. 

Klasyfikacja  układów  

i narządów 

Zakażenia  i zarażenia  pasożytnicze 

Często ≥1/100  do <1/10 

Niezbyt często ≥1/1 000 do  <1/100 

Nadkażenia  grzybicze 

Rzadko 

≥1/10 000 do <1/1 000 

Bardzo rzadko <1/10 000 

Częstość  

nieznana (nie  może być  

określona na  podstawie  

dostępnych  danych) 

Zaburzenia  krwi i układu  chłonnego 

Zaburzenia  układu  

immunologicz nego 

Eozynofilia Leukopenia Niedokrwistość 

Neutropenia 

Leukocytoza 

Trombocytopenia 

Trombocytoza 

Reakcje alergiczne 

Obrzęk alergiczny 

Obrzęk  

naczynioruchowy  

Niedokrwistość  hemolityczna Agranulocytoza Pancytopenia  (zagrażająca  

życiu) 

Hamowanie  

czynności szpiku  kostnego  

(zagrażające  

życiu) 

Reakcja  

anafilaktyczna Wstrząs  

anafilaktyczny 

12/21 

(zagrażający  

życiu) (patrz  

punkt 4.4) 

Zespół choroby  

posurowiczej 

Zaburzenia  

Zmniejszenie  

Hiperglikemia 

metabolizmu  i odżywiania Zaburzenia  psychiczne 

Zaburzenia  układu  

nerwowego 

Zaburzenia  oka 

Zaburzenia  ucha i błędnika 

łaknienia 

Nadmierna  aktywność  

psychomotoryc zna 

Pobudzenie 

Ból głowy 

Zawroty głowy Zaburzenia snu Zaburzenia  smaku 

Hipoglikemia  

(patrz punkt 4.4) Splątanie  

i dezorientacja 

Reakcje lękowe Niezwykłe sny Depresja (mogąca  prowadzić do myśli samobójczych albo  myśli lub prób 

samobójczych 

i samobójstwa)  (patrz punkt 4.4) Omamy 

Parestezje 

Dyzestezje 

Niedoczulica 

Drżenie 

Drgawki (w tym  stan padaczkowy)  patrz punkt 4.4) Zawroty głowy 

Zaburzenia  

widzenia (np. 

podwójne 

widzenie) 

Szumy uszne 

Utrata słuchu lub  zaburzenia słuchu 

Reakcje  

psychotyczne  (mogące  

prowadzić do myśli 

samobójczych  albo myśli lub prób 

samobójczych i samobójstwa)  (patrz punkt 4.4). 

Migrena 

Zaburzenia  

koordynacji 

Zaburzenia chodu Zaburzenia  

węchu 

Nadciśnienie  wewnątrzczaszko -we i guz  

rzekomy mózgu Zaburzenie  

widzenia barw 

Mania, w tym  hipomania 

Neuropatia  obwodowa i  polineuropatia (patrz punkt  4.4) 

Zaburzenia  serca 

Tachykardia Komorowe  zaburzenia  

rytmu 

i zaburzenia  

typu torsade de  

pointes  

(notowane  

przeważnie u  

pacjentów z  

czynnikami  

ryzyka  

wydłużenia  

odstępu QT),  

wydłużenie  

odstępu QT w  

zapisie EKG  

(patrz punkty

13/21 

4.4 i 4.9). 

Zaburzenia  

Rozszerzenie  

Zapalenie naczyń 

naczyniowe 

Zaburzenia  układu  

oddechowego,  klatki  

piersiowej  

i śródpiersia Zaburzenia  żołądka i jelit 

Zaburzenia  wątroby i dróg  żółciowych 

Zaburzenia  skóry i tkanki  podskórnej 

Zaburzenia  mięśniowo 

szkieletowe i  tkanki łącznej 

Nudności Biegunka 

Wymioty 

Bóle żołądka  i jelit i bóle  brzucha 

Niestrawność Wzdęcia 

Zwiększenie  aktywności  aminotransfera z 

Zwiększenie  stężenia  

bilirubiny 

Wysypka 

Świąd 

Pokrzywka 

Bóle  

mięśniowo szkieletowe  (np. ból  

kończyn, ból  pleców, ból  klatki  

piersiowej)  Bóle stawów 

naczyń 

Niedociśnienie 

Omdlenia 

Duszność (w tym  stan astmatyczny) 

Zapalenie  

okrężnicy związane  ze stosowaniem  antybiotyków  

(bardzo rzadko  mogące zagrażać  życiu) (patrz punkt  4.4) 

Zaburzenie 

czynności wątroby Żółtaczka  

cholestatyczna 

Zapalenie wątroby  

Reakcje  

nadwrażliwości na  światło (patrz punkt  4.4) 

Ból mięśni 

Zapalenie stawów Zwiększone  

napięcie i kurcze  mięśni 

Zapalenie trzustki 

Martwica  

wątroby (bardzo  rzadko  

prowadząca  

do zagrażającej życiu  

niewydolności wątroby) (patrz  punkt 4.4) 

Wybroczyny 

Rumień  

wielopostaciowy Rumień  

guzowaty 

Zespół Stevensa Johnsona  

(mogący  

zagrażać życiu) Toksyczne  

martwicze  

oddzielanie się naskórka 

(mogące zagrażać  życiu) 

Osłabienie mięśni Zapalenie ścięgna Zerwanie ścięgna  (głównie ścięgna  Achillesa) (patrz  

punkt 4.4) 

Nasilenie  

objawów  

miastenii (patrz  punkt 4.4) 

Ostra  

uogólniona 

osutka 

krostkowa 

(ang. AGEP) Osutka  

polekowa  

z eozynofilią i objawami 

ogólnymi (ang.  DRESS) 

Zaburzenia Zaburzenia Niewydolność 

14/21 

nerek i dróg  moczowych 

Zaburzenia  ogólne i stany  w miejscu  

podania 

Badania  

diagnostyczne Dzieci i młodzież 

czynności  

nerek 

Osłabienie 

Gorączka 

Zwiększenie  aktywności  fosfatazy  

zasadowej we  krwi 

nerek 

Krwiomocz 

Krystaluria (patrz  punkt 4.4). 

Kanalikowo 

śródmiąższowe  zapalenie nerek Obrzęk 

Pocenie się 

(nadmierna  

potliwość) 

Zwiększenie  

aktywności  

amylazy 

Zwiększenie  wartości INR (u pacjentów leczonych 

antagonistami witaminy K) 

Występowanie wymienionej powyżej artropatii (bóle stawów, zapalenie stawów) odnosi się do danych  zgromadzonych w badaniach u osób dorosłych. U dzieci artropatia występowała często (patrz  punkt 4.4). 

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych 

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań  niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania  produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać  wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania  Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,  Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych  

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa 

Tel.: + 48 22 49 21 301 

Faks: + 48 22 49 21 309 

e-mail: ndl@urpl.gov.pl 

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9 Przedawkowanie 

Przedawkowanie po przyjęciu 12 g prowadziło do wystąpienia lekkich objawów toksyczności. Ostre  przedawkowanie po przyjęciu 16 g wywoływało ostrą niewydolność nerek. 

Objawy przedawkowania to: zawroty głowy, drżenie, ból głowy, zmęczenie, drgawki, omamy,  splątanie, dyskomfort w jamie brzusznej, zaburzenia czynności nerek i wątroby oraz występowanie  kryształów w moczu i krwiomocz. Notowano przemijające działanie toksyczne na nerki. 

Oprócz rutynowych działań ratunkowych, takich jak płukanie żołądka, a następnie podanie węgla  aktywnego, zaleca się monitorowanie czynności nerek, w tym pH moczu i – w razie konieczności – zakwaszanie moczu, aby zapobiec powstawaniu kryształów w moczu. Pacjenta należy dobrze  nawodnić. Leki zobojętniające sok żołądkowy, zawierające wapń lub magnez, teoretycznie mogą  zmniejszać wchłanianie cyprofloksacyny po przedawkowaniu. 

Tylko niewielka ilość cyprofloksacyny (<10%) jest eliminowana podczas hemodializy lub dializy  otrzewnowej.

15/21 

W razie przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe. Ze względu na możliwe wydłużenie  odstępu QT pacjenta należy monitorować za pomocą EKG. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 

5.1 Właściwości farmakodynamiczne 

Grupa farmakoterapeutyczna: fluorochinolony. 

Kod ATC: J01 MA 02 

Mechanizm działania 

Działanie bakteriobójcze cyprofloksacyny, jako fluorochinolonowego leku przeciwbakteryjnego,  wynika z hamowania zarówno topoizomerazy typu II (gyrazy DNA), jak i topoizomerazy IV,  koniecznych do replikacji, transkrypcji, naprawy i rekombinacji DNA bakterii. 

Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne 

Skuteczność zależy głównie od zależności między maksymalnym stężeniem w osoczu (Cmax)  i minimalnym stężeniem cyprofloksacyny hamującym wzrost danego drobnoustroju (MIC) oraz od  zależności między polem pod krzywą (AUC) i MIC. 

Mechanizm oporności 

W warunkach in vitro oporność na cyprofloksacynę może rozwinąć się w wyniku wielostopniowych mutacji w genach kodujących docelowe miejsca działania: gyrazę DNA i topoizomerazę IV. Stopień  oporności krzyżowej pomiędzy cyprofloksacyną a innymi fluorochinolonami wykazuje dużą  zmienność. Pojedyncze mutacje nie muszą prowadzić do wystąpienia oporności klinicznej, ale  wielokrotne mutacje zwykle powodują oporność kliniczną na wiele substancji czynnych z danej grupy  lub na wszystkie z nich. 

Mechanizmy oporności polegające na nieprzepuszczalności i (lub) czynnym usuwaniu substancji  czynnej z wnętrza komórki, mogą mieć zmienny wpływ na wrażliwość na fluorochinolony, co zależy  od właściwości fizykochemicznych poszczególnych substancji czynnych z danej grupy i  powinowactwa do każdej z substancji czynnych układów transportujących. Wszystkie mechanizmy  oporności in vitro występują powszechnie w wyodrębnionych szczepach klinicznych. Na wrażliwość  bakterii na cyprofloksacynę mogą wpływać mechanizmy oporności, inaktywujące inne antybiotyki,  takie jak zaburzenia barier przepuszczalności (rozpowszechniony u Pseudomonas aeruginosa) oraz  czynne usuwanie z komórki. 

Występowała oporność plazmidowa kodowana przez geny qnr. 

Zakres działania przeciwbakteryjnego 

Wartości graniczne oddzielają szczepy wrażliwe od szczepów o średniej wrażliwości i od szczepów  opornych. 

Zalecenia Europejskiego Komitetu ds. Oznaczania Lekowrażliwości (ang. EUCAST)

Drobnoustroje 
Wrażliwe 
Oporne
Enterobacteriaceae 
S ≤ 0,5 mg/l 
R > 1 mg/l
Pseudomonas spp. 
S ≤ 0,5 mg/l 
R > 1 mg/l
Acinetobacter spp. 
S ≤ 1 mg/l 
R > 1 mg/l
Staphylococcus spp.1 
S ≤ 1 mg/l 
R > 1 mg/l
Haemophilus influenzae i  

Moraxella catarrhalis
S ≤ 0,5 mg/l 
R > 0,5 mg/l
Neisseria gonorrhoeae 
S ≤ 0,03 mg/l 
R > 0,06 mg/l

16/21 

Neisseria meningitidis 
S ≤ 0,03 mg/l 
R > 0,06 mg/l
Wartości graniczne niezwiązane  z określonym gatunkiem*
S ≤ 0,5 mg/l 
R > 1 mg/l
1. Staphylococcus spp. - wartości graniczne dla cyprofloksacyny dotyczą leczenia dużymi  dawkami. 

* Wartości graniczne niezwiązane z gatunkiem wyznaczono głównie na podstawie danych  farmakokinetycznych i farmakodynamicznych; są one niezależne od rozkładu MIC dla  poszczególnych gatunków. Mają one zastosowanie tylko dla gatunków, dla których nie podano  wartości granicznych specyficznych dla danego gatunku, a nie dla tych gatunków, dla których  nie zaleca się badania wrażliwości.

Częstość występowania nabytej oporności niektórych gatunków drobnoustrojów może być różna  w zależności od rejonu geograficznego i czasu wyizolowania danego drobnoustroju. Dlatego też,  zwłaszcza w przypadku leczenia ciężkich zakażeń, należy brać pod uwagę lokalne dane dotyczące  oporności. W razie konieczności należy zwrócić się do eksperta, gdy ze względu na lokalną  lekooporność przydatność tego leku w co najmniej kilku rodzajach zakażeń budzi wątpliwość. 

Podział poszczególnych gatunków na grupy według wrażliwości na cyprofloksacynę (dla gatunków  Streptococcus patrz punkt 4.4)

Gatunki zwykle wrażliwe
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie 

Bacillus anthracis (1)
Tlenowe bakterie Gram-ujemne 

Aeromonas spp. 

Brucella spp. 

Citrobacter koseri 

Francisella tularensis 

Haemophilus ducreyi 

Haemophilius influenzae* 

Legionella spp. 

Moraxella catarrhalis* 

Neisseria meningitidis 

Pasteurella spp. 

Salmonella spp.* 

Shigella spp.* 

Vibrio spp. 

Yersinia pestis
Bakterie beztlenowe 

Mobiluncus
Inne bakterie 

Chlamydia trachomatis ($) 

Chlamydia pneumoniae ($) 

Mycoplasma hominis ($) 

Mycoplasma pneumoniae ($)
Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie 

Enterococcus faecalis ($) 

Staphylococcus spp.* (2)
Tlenowe bakterie Gram-ujemne 

Acinetobacter baumannii+ 

Burkholderia cepacia+* 

Campylobacter spp.+*

17/21 

Citrobacter freundii* 

Enterobacter aerogenes 

Enterobacter cloacae* 

Escherichia coli* 

Klebsiella oxytoca 

Klebsiella pneumoniae* 

Morganella morganii* 

Neisseria gonorrhoeae* 

Proteus mirabilis* 

Proteus vulgaris* 

Providencia spp. 

Pseudomonas aeruginosa* 

Pseudomonas fluorescens 

Serratia marcescens*
Bakterie beztlenowe 

Peptostreptococcus spp. 

Propionibacterium acnes
Gatunki o oporności naturalnej
Tlenowe bakterie Gram-dodatnie 

Actinomyces 

Enterococcus faecium 

Listeria monocytogenes
Tlenowe bakterie Gram-ujemne 

Stenotrophomonas maltophilia
Bakterie beztlenowe 

Z wyjątkiem wymienionych powyżej
Inne bakterie 

Mycoplasma genitalium 

Ureaplasma urealitycum
* Wykazano skuteczność kliniczną wrażliwych szczepów w zatwierdzonych wskazaniach do  stosowania 

+ Współczynnik oporności ≥50% w jednym lub więcej krajów UE 

($): Naturalna średnia wrażliwość bakterii bez nabytych mechanizmów oporności (1): Przeprowadzono badania na zwierzętach doświadczalnych, u których wywołano zakażenie  podając drogą wziewną przetrwalniki Bacillus anthracis; badania te wykazały, że  rozpoczęcie antybiotykoterapii wkrótce po kontakcie chroni przed wystąpieniem choroby,  jeżeli leczenie trwa do czasu zmniejszenia się liczby przetrwalników w organizmie poniżej  dawki zakażającej. Zalecenia dotyczące stosowania u ludzi przygotowano głównie na  podstawie danych wrażliwości in vitro oraz danych z badań na zwierzętach w połączeniu z  ograniczoną liczbą danych ze stosowania u ludzi. Uważa się, że dwumiesięczne podawanie  osobom dorosłym cyprofloksacyny doustnie w dawce 500 mg dwa razy na dobę skutecznie  zapobiega zakażeniu wąglikiem u ludzi. Lekarz prowadzący leczenie powinien brać pod  uwagę krajowe i (lub) międzynarodowe dokumenty określające wspólne stanowisko na  temat leczenia wąglika. 

(2): Metycylinooporne szczepy S. aureus są bardzo często oporne na fluorochinolony.  Współczynnik występowania oporności na metycylinę u wszystkich gatunków gronkowca  wynosi około 20 do 50% i jest zwykle większy u szczepów wyizolowanych z zakażeń  szpitalnych.

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

18/21 

Wchłanianie 

Po podaniu doustnym pojedynczych dawek 250 mg, 500 mg i 750 mg cyprofloksacyny w tabletkach,  wchłania się ona szybko i w znacznym stopniu, głównie w jelicie cienkim, osiągając maksymalne  stężenia w osoczu po upływie 1 do 2 godzin. 

Po podaniu pojedynczych dawek 100-750 mg uzyskiwano zależne od dawki maksymalne stężenia w  osoczu (Cmax) od 0,56 do 3,7 mg/l. Stężenia w osoczu wzrastają proporcjonalnie do dawki w zakresie  dawek do 1000 mg. 

Całkowita dostępność biologiczna wynosi około 70-80%.  

Po doustnym podawaniu 500 mg co 12 godzin pole pod krzywą stężenia w osoczu w zależności od  czasu (AUC) było analogiczne do uzyskanego po dożylnym podawaniu 400 mg cyprofloksacyny  w 60-minutowym wlewie co 12 godzin. 

Dystrybucja 

Cyprofloksacyna w niewielkim (20-30%) stopniu wiąże się z białkami. Cyprofloksacyna występuje  w osoczu głównie w postaci niezjonizowanej i charakteryzuje ją duża objętość dystrybucji w stanie  równowagi, wynosząca 2-3 l/kg masy ciała. Cyprofloksacyna osiąga wysokie stężenia w różnych  tkankach, takich jak: płuca (płyn nabłonkowy, makrofagi pęcherzykowe, tkanka biopsyjna), zatoki,  zmiany zapalne (płyn w pęcherzach indukowanych kantarydyną) i układ moczowo-płciowy (mocz,  gruczoł krokowy, endometrium), w których całkowite stężenia przekraczają stężenia w osoczu.  

Metabolizm 

Stwierdzono małe stężenia czterech metabolitów, które zidentyfikowano jako:  deetylenocyprofloksacyna (M 1), sulfocyprofloksacyna (M 2), oksocyprofloksacyna (M 3)  i formylocyprofloksacyna (M 4). Metabolity te wykazują działanie przeciwbakteryjne in vitro, ale  w mniejszym stopniu niż związek macierzysty. 

Cyprofloksacyna umiarkowanie hamuje izoenzymy 1A2 CYP 450. 

Wydalanie 

Cyprofloksacyna jest wydalana głównie w postaci niezmienionej, zarówno przez nerki, jak i, w mniejszym stopniu, z kałem. Okres półtrwania w surowicy w fazie eliminacji u pacjentów z  prawidłową czynnością nerek wynosi około od 4 do 7 godzin. 

Wydalanie cyprofloksacyny (% dawki)

Podanie doustne
Mocz 
Kał
Cyprofloksacyna 
44,7 
25,0
Metabolity (M1-M4) 
11,3 
7,5

Klirens nerkowy wynosi od 180 do 300 ml/kg/h, a całkowity klirens wynosi od 480 do 600 ml/kg/h.  Cyprofloksacyna podlega zarówno przesączaniu kłębuszkowemu, jak i wydzielaniu kanalikowemu.  Ciężkie zaburzenie czynności nerek prowadzi do wydłużenia okresu półtrwania cyprofloksacyny do  12 godzin. 

Klirens pozanerkowy cyprofloksacyny jest głównie wynikiem aktywnego wydzielania jelitowego i  przemian metabolicznych. 1% dawki jest wydzielane drogą żółciową. Cyprofloksacyna występuje  w dużych stężeniach w żółci. 

Dzieci i młodzież 

Dane farmakokinetyczne pochodzące od pacjentów z populacji dzieci i młodzieży są ograniczone. 

W badaniu z udziałem dzieci wartości Cmax i AUC nie były zależne od wieku (w wieku powyżej  jednego roku). Nie obserwowano zauważalnego zwiększenia wartości Cmax i AUC po podaniu  wielokrotnym (10 mg/kg mc. trzy razy na dobę).

19/21 

U 10 dzieci z ciężką posocznicą, wartość Cmax wynosiła 6,1 mg/l (przedział 4,6-8,3 mg/l) po  1-godzinnej infuzji dożylnej w dawce 10 mg/kg mc. u dzieci w wieku poniżej 1 roku życia, a u dzieci  w wieku od 1 do 5 lat wynosiła 7,2 mg/l (przedział 4,7-11,8 mg/l). Wartości AUC w danych grupach  wiekowych wynosiły odpowiednio 17,4 mg·h/l (przedział 11,8-32,0 mg·h/l) i 16,5 mg·h/l (przedział  11,0-23,8 mg·h/l). 

Wartości te mieszczą się w zakresie opisywanym dla osób dorosłych podczas podawania leku  w dawkach terapeutycznych. W oparciu o populacyjną analizę farmakokinetyczną u pacjentów z  populacji dziecięcej z różnymi zakażeniami, przewidywany średni okres półtrwania u dzieci wynosi  około 4-5 godzin, a dostępność biologiczna zawiesiny doustnej mieści się w zakresie od 50 do 80%. 

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie 

Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań dotyczących toksyczności po  podaniu pojedynczej dawki, toksyczności po podaniu wielokrotnym, potencjalnego działania  rakotwórczego lub toksycznego wpływu na reprodukcję, nie ujawniają występowania szczególnego  zagrożenia dla człowieka. 

Podobnie jak wiele innych chinolonów, cyprofloksacyna działa fototoksycznie u zwierząt, jeśli stopień narażenia na jej działanie ma znaczenie kliniczne. Dane dotyczące fotomutagenności  i fotorakotwórczości wskazują na słabe działanie fotomutagenne lub fotorakotwórcze cyprofloksacyny  in vitro oraz w badaniach na zwierzętach. Działanie to było porównywalne z działaniem innych  inhibitorów gyrazy. 

Badania tolerancji dotyczące wpływu na stawy 

Tak jak inne inhibitory gyrazy, cyprofloksacyna powoduje uszkodzenie dużych, obciążonych stawów  u niedojrzałych zwierząt. Zakres uszkodzenia chrząstki stawowej waha się w zależności od wieku,  gatunku i dawki; uszkodzenie można zmniejszyć przez odciążenie stawów. Badania u dojrzałych  zwierząt (szczur, pies) nie wykazały zmian w chrząstce stawowej. W badaniu na młodych psach rasy  beagle cyprofloksacyna w dawkach terapeutycznych powodowała po dwóch tygodniach stosowania ciężkie zmiany stawowe, które utrzymywały się jeszcze po upływie 5 miesięcy. 

6. DANE FARMACEUTYCZNE 

6.1. Wykaz substancji pomocniczych 

Skrobia żelowana 

Celuloza mikrokrystaliczna 

Krzemionka koloidalna bezwodna 

Magnezu stearynian 

Kroskarmeloza sodowa 

Skład otoczki 

Hypromeloza 

Makrogol 6000 

Tytanu dwutlenek (E 171) 

6.2. Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy.

20/21 

6.3. Okres ważności 

3 lata. 

6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 

Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem. 

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania 

10 tabletek w jednym blistrze z folii Al/PVC w tekturowym pudełku. 

6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego  do stosowania  

Bez specjalnych zaleceń. 

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z  lokalnymi przepisami. 

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA  DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Alvogen IPCo S.àr.l.  

5, Rue Heienhaff 

L-1736, Senningerberg 

Luksemburg 

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Proxacin 250 - 10335 

Proxacin 500 - 10336 

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO  OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.04.2004 r. Data przedłużenia pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 27.10.2014 r. 

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

21/21