Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Lyxumia

Lyxumia

1
ANEKS I
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
2
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 10 mikrogramów (µg) liksysenatydu (50 µg/ml).
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 20 mikrogramów (µg) liksysenatydu (100 µg/ml).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Każda dawka zawiera 540 mikrogramów metakrezolu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań (zastrzyk).
Przejrzysty bezbarwny roztwór.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Lyxumia jest wskazany do stosowania u dorosłych z cukrzycą typu 2 w skojarzeniu
z doustnymi produktami leczniczymi zmniejszającymi stężenie glukozy i (lub) insuliną bazalną w celu
uzyskania właściwej kontroli glikemii, gdy stosowanie tych leków razem z dietą i ćwiczeniami
fizycznymi nie wystarcza do zapewnienia odpowiedniej kontroli glikemii (patrz punkty 4.4 oraz
5.1 w celu uzyskania dostępnych danych dotyczących różnych połączeń).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawka początkowa: liksysenatyd podawany jest przez 14 dni w dawce początkowej wynoszącej 10 µg
raz na dobę.
Dawka podtrzymująca: od 15. dnia leczenia liksysenatyd podawany jest w stałej dawce
podtrzymującej wynoszącej 20 µg raz na dobę.
Jako dawka początkowa stosowany jest produkt leczniczy Lyxumia 10 mikrogramów, roztwór do
wstrzykiwań.
Jako dawka podtrzymująca stosowany jest produkt leczniczy Lyxumia 20 mikrogramów, roztwór do
wstrzykiwań.
W przypadku dodawania produktu leczniczego Lyxumia do dotychczas stosowanego leczenia
metforminą, nie ma konieczności zmiany dawki metforminy.
W przypadku dodawania produktu leczniczego Lyxumia do dotychczas stosowanego leczenia
pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną bazalną, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej
sulfonylomocznika lub insuliny bazalnej, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie należy
podawać produktu leczniczego Lyxumia w skojarzeniu z insuliną bazalną i pochodnymi
sulfonylomocznika z powodu występowania zwiększonego ryzyka hipoglikemii (patrz punkt 4.4).
3
Stosowanie produktu leczniczego Lyxumia nie wymaga dodatkowej kontroli stężenia glukozy
we krwi. W przypadku stosowania w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną
bazalną, może być konieczne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi lub samodzielna kontrola
glikemii przez pacjenta, aby dostosować dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny bazalnej.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowania dawki do wieku pacjenta.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek.
Brak jest dostępnych danych klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek,
dlatego też nie zaleca się stosowania liksysenatydu w tych grupach pacjentów (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności liksysenatydu u dzieci i młodzieży w wieku
poniżej 18 lat (patrz punkt 5.1). Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Lyxumia podaje się we wstrzyknięciach podskórnych w udo, brzuch lub ramię.
Produktu leczniczego Lyxumia nie należy podawać dożylnie ani domięśniowo.
Wstrzyknięcie podaje się raz na dobę w ciągu godziny poprzedzającej którykolwiek posiłek dnia. Po
wybraniu najbardziej odpowiadającej pory spożywania posiłku, zaleca się podawać lek Lyxumia przed
tym samym posiłkiem każdego dnia. W przypadku pominięcia dawki, należy ją wstrzyknąć w ciągu
godziny poprzedzającej następny posiłek.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Brak jest dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania liksysenatydu u pacjentów
z cukrzycą typu 1, dlatego nie należy stosować tego produktu leczniczego w tej grupie pacjentów. Nie
należy stosować liksysenatydu w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej.
Ostre zapalenie trzustki
Stosowanie agonistów receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) wiąże się z ryzykiem
ostrego zapalenia trzustki. Zgłoszono kilka przypadków ostrego zapalenia trzustki podczas stosowania
liksysenatydu, chociaż związek przyczynowy nie został ustalony. Należy poinformować pacjentów
o charakterystycznych objawach ostrego zapalenia trzustki: stałym, silnym bólu brzucha. Gdy
zachodzi podejrzenie zapalenia trzustki, należy zaprzestać stosowania liksysenatydu; w przypadku
potwierdzenia rozpoznania ostrego zapalenia trzustki, nie należy ponownie rozpoczynać leczenia
liksysenatydem. Należy zachować ostrożność stosując ten produkt leczniczy u pacjentów, u których
w przeszłości wystąpiło zapalenie trzustki.
4
Ciężkie choroby układu pokarmowego
Stosowanie agonistów receptora GLP-1 może wiązać się z objawami niepożądanymi ze strony układu
pokarmowego. Liksysenatydu nie badano u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego,
w tym z ciężką neuropatią trzewną, dlatego też nie zaleca się stosowania liksysenatydu w tej grupie
pacjentów.
Zaburzenia czynności nerek
Brak jest dostępnych danych klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek.
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Lyxumia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek (patrz punkty 4.2 oraz 5.2).
Hipoglikemia
U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia łącznie z pochodnymi sulfonylomocznika lub
z insuliną bazalną może występować zwiększone ryzyko hipoglikemii. Aby zmniejszyć ryzyko
hipoglikemii, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny
bazalnej (patrz punkt 4.2). Nie należy podawać liksysenatydu w skojarzeniu z insuliną bazalną i
pochodnymi sulfonylomocznika z powodu występowania zwiększonego ryzyka hipoglikemii.
Równoczesne stosowanie produktów leczniczych
Opóźnienie opróżniania żołądka przez liksysenatyd może zmniejszać szybkość wchłaniania
produktów leczniczych podawanych doustnie. Liksysenatyd należy stosować ostrożnie u pacjentów
stosujących doustne produkty lecznicze wymagające szybkiego wchłaniania w żołądku i jelitach,
wymagające uważnego monitorowania pacjenta lub produkty lecznicze o wąskim indeksie
terapeutycznym. Szczegółowe zalecenia dotyczące stosowania tych produktów leczniczych podano
w punkcie 4.5.
Populacje nie badane
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania liksysenatydu w skojarzeniu z inhibitorami
dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4).
Odwodnienie
Pacjentów stosujących liksysenatyd należy poinformować o ryzyku odwodnienia w związku z
działaniami niepożądanymi ze strony układu pokarmowego, a także o konieczności podjęcia środków
ostrożności w celu uniknięcia odwodnienia.
Substancje pomocnicze
Ten produkt leczniczy zawiera metakrezol, który może wywoływać reakcje alergiczne.
Ten produkt leczniczy zawiera mniej 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za
zasadniczo „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Liksysenatyd jest peptydem i nie podlega metabolizmowi z udziałem cytochromu P450. W badaniach
in vitro, liksysenatyd nie wpływał na czynność izoenzymów cytochromu P450 ani ludzkich białek
transportowych.
Opóźnienie opróżniania żołądka przez liksysenatyd może zmniejszać szybkość wchłaniania
produktów leczniczych podawanych doustnie. Szczególnie na początku leczenia liksysenatydem
należy ściśle obserwować pacjentów stosujących produkty lecznicze o wąskim indeksie
terapeutycznym, jak i te produkty lecznicze, które wymagają uważnego monitorowania pacjenta.
Przyjmowanie tych produktów leczniczych należy skoordynować ze stosowaniem liksysenatydu. Jeśli
te produkty lecznicze powinny być podawane z pokarmem, należy poinformować pacjentów, aby jeśli
to możliwe, przyjmowali je z posiłkiem, wtedy gdy nie stosują liksysenatydu.
W przypadku doustnych produktów leczniczych, których skuteczność szczególnie zależy od stężeń
progowych, takich jak antybiotyki, pacjentów należy poinformować, aby przyjmowali te produkty
lecznicze przynajmniej na 1 godzinę przed lub 4 godziny po wstrzyknięciu liksysenatydu.
5
Odporne na sok żołądkowy, dojelitowe postaci leków zawierające substancje czynne wrażliwe na
rozpad w żołądku należy podawać na 1 godzinę przed lub 4 godziny po wstrzyknięciu liksysenatydu.
Paracetamol
Paracetamol zastosowano jako modelowy produkt leczniczy w badaniu wpływu liksysenatydu
na opróżnianie żołądka. Po podaniu pojedynczej dawki 1000 mg paracetamolu, wartości AUC i t1/2 nie
uległy zmianie bez względu na czas podania leku (przed lub po wstrzyknięciu liksysenatydu).
Przy podaniu paracetamolu na 1 lub 4 godziny po podaniu 10 µg liksysenatydu, Cmax paracetamolu
uległo zmniejszeniu o odpowiednio 29% i 31%, a mediana tmax uległa opóźnieniu o odpowiednio
2,0 i 1,75 godzin. Dalsze opóźnienie tmax oraz zmniejszenie wartości Cmax paracetamolu jest
przewidywane dla dawki podtrzymującej wynoszącej 20 µg.
Przy podaniu paracetamolu na 1 godzinę przed wstrzyknięciem liksysenatydu nie zaobserwowano
jego wpływu na Cmax i tmax paracetamolu.
Na podstawie tych wyników nie jest wymagane dostosowanie dawki paracetamolu, ale gdy wymagane
jest szybkie pojawienie się działania należy wziąć pod uwagę obserwowane opóźnienie tmax, gdy
paracetamol podawano 1-4 godzin po zastosowaniu liksysenatydu.
Doustne środki antykoncepcyjne
Po podaniu pojedynczej dawki doustnego środka antykoncepcyjnego (etynyloestradiol 0,03 mg
/lewonorgestrel 0,15 mg) na 1 godzinę przed lub 11 godzin po podaniu 10 µg liksysenatydu, wartości
Cmax, AUC, t1/2 i tmax etynyloestradiolu i lewonorgestrelu nie uległy zmianie.
Podanie doustnego środka antykoncepcyjnego na 1 lub 4 godziny po podaniu liksysenatydu nie
wpływało na AUC i t1/2 etynyloestradiolu i lewonorgestrelu, podczas gdy Cmax etynyloestradiolu uległo
zmniejszeniu o odpowiednio 52% i 39%, a Cmax lewonorgestrelu uległo zmniejszeniu o odpowiednio
46% i 20%, a mediana tmax opóźnieniu o 1 do 3 godzin.
Zmniejszenie Cmax ma ograniczone znaczenie kliniczne i dlatego nie jest wymagane dostosowanie
dawki doustnych środków antykoncepcyjnych.
Atorwastatyna
Przy równoczesnym podawaniu 20 µg liksysenatydu i 40 mg atorwastatyny rano przez 6 dni,
narażenie na atorwastatynę nie uległo zmianie, podczas gdy Cmax uległo zmniejszeniu o 31%, a tmax
opóźnieniu o 3,25 godziny.
Nie obserwowano takiego wydłużenia tmax przy podawaniu atorwastatyny wieczorem, a liksysenatydu
rano, lecz wartości AUC i Cmax atorwastatyny uległy zwiększeniu odpowiednio o 27% i 66%.
Zmiany te nie są istotne klinicznie i dlatego nie jest wymagane dostosowanie dawki atorwastatyny
w skojarzeniu z liksysenatydem.
Warfaryna i inne pochodne kumaryny
Przy równoczesnym podawaniu 25 mg warfaryny i wielokrotnych dawek 20 µg liksysenatydu,
nie zaobserwowano wpływu na AUC lub INR (Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany),
podczas gdy wartość Cmax uległa zmniejszeniu o 19%, a wartość tmax opóźnieniu o 7 godzin.
Na podstawie tych wyników nie jest wymagane dostosowanie dawki warfaryny przy równoczesnym
stosowaniu z liksysenatydem; zalecane jest jednak częste monitorowanie INR u pacjentów
otrzymujących warfarynę i (lub) pochodne kumaryny w czasie rozpoczęcia lub zakończenia leczenia
liksysenatydem.
Digoksyna
Równoczesne podanie 20 µg liksysenatydu i 0,25 mg digoksyny nie miało wpływu na AUC digoksyny
w stanie równowagi. Wartość tmax digoksyny uległa opóźnieniu o 1,5 godziny, a Cmax zmniejszeniu
o 26%.
Na podstawie tych wyników, nie jest wymagane dostosowanie dawki digoksyny przy równoczesnym
stosowaniu z liksysenatydem.
Ramipryl
Przy równoczesnym podawaniu 20 µg liksysenatydu i 5 mg ramiprylu przez 6 dni, AUC ramiprylu
uległo zwiększeniu o 21%, podczas gdy wartość Cmax uległa zmniejszeniu o 63%. AUC oraz Cmax
6
aktywnego metabolitu (ramiprylatu) nie uległy zmianie. Wartości tmax ramiprylu i ramiprylatu uległy
opóźnieniu o około 2,5 godzin.
Na podstawie tych wyników, nie jest wymagane dostosowanie dawki ramiprylu przy równoczesnym
stosowaniu z liksysenatydem.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w okresie rozrodczym
Produkt leczniczy Lyxumia nie jest zalecany u kobiet w okresie rozrodczym niestosujących
antykoncepcji.
Ciąża
Brak jest dostępnych wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Lyxumia
u kobiet w ciąży. W badaniach prowadzonych na zwierzętach wykazano toksyczne działanie na rozród
(patrz punkt 5.3). Nie jest znane ryzyko dla człowieka. Nie należy stosować produktu leczniczego
Lyxumia w ciąży. Zamiast niego zalecane jest stosowanie insuliny. Jeśli pacjentka chce zajść w ciążę
lub gdy zajdzie w ciążę, należy przerwać leczenie produktem leczniczym Lyxumia.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy produkt leczniczy Lyxumia przenika do mleka matki. Produktu leczniczego
Lyxumia nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośrednio szkodliwego wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Liksysenatyd nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Przy stosowaniu w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną
bazalną, należy poinformować pacjenta o konieczności podjęcia środków ostrożności w celu
uniknięcia hipoglikemii w czasie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Ponad 2600 pacjentów otrzymywało dotychczas produkt leczniczy Lyxumia, zarówno w monoterapii
jak i w skojarzeniu z metforminą, z pochodnymi sulfonylomocznika (z metforminą lub bez
metforminy) lub z insuliną bazalną (z metforminą lub bez metforminy, z pochodnymi
sulfonylomocznika lub bez pochodnych sulfonylomocznika) w 8 dużych badaniach klinicznych
III fazy z grupą kontrolną placebo lub aktywnego leczenia.
Najczęściej zgłaszane objawy niepożądane w czasie badań klinicznych to nudności, wymioty
i biegunka. Objawy te były najczęściej łagodne i przemijające.
Ponadto obserwowano hipoglikemię (gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu
z pochodnymi sulfonylomocznika i (lub) insuliną bazalną) i bóle głowy.
Reakcje alergiczne obserwowano u 0,4% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia.
7
Wykaz działań niepożądanych przedstawiono w formie tabelarycznej
Działania niepożądane zgłaszane przez cały czas leczenia w badaniach klinicznych III fazy z grupą
kontrolną placebo lub aktywnego leczenia przedstawiono w Tabeli 1. W tabeli przedstawiono
działania niepożądane występujące z częstością >5%, jeśli częstość ich występowania była większa
u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia, niż u pacjentów otrzymujących wszystkie
substancje porównawcze. W tabeli przedstawiono także działania niepożądane występujące
z częstością ≥1% w grupie pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia, jeśli częstość ich
występowania była ponad 2 razy większa niż we wszystkich grupach otrzymujących substancje
porównawcze.
Częstości występowania działań niepożądanych zdefiniowano następująco: bardzo często: ≥1/10;
często: ≥1/100 do <1/10; niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100; rzadko: ≥1/10 000 do <1/1000; bardzo
rzadko: <1/10 000).
Dla każdego układu narządów przedstawiono działania niepożądane w kolejności zmniejszającej się
częstości występowania.
Tabela 1: Działania niepożądane obserwowane przez cały okres leczenia w badaniach III fazy z grupą
kontrolną placebo lub aktywnego leczenia (włącznie z okresem wykraczającym poza 24-tygodniowy
okres leczenia w badaniach z całkowitym okresem leczenia ≥76 tygodni).
Klasyfikacja
układów i narządów
Częstość występowania
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko
Zakażenia
i zarażenia
pasożytnicze
grypa
zakażenie górnych
dróg oddechowych
zapalenie pęcherza
moczowego
zakażenie
wirusowe

Zaburzenia układu
immunologicznego
reakcja
anafilaktyczna
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
hipoglikemia
(w skojarzeniu z
pochodnymi
sulfonylomocznika
i (lub) insuliną
bazalną)
hipoglikemia
(w skojarzeniu
z samą
metforminą)

Zaburzenia układu
nerwowego
ból głowy zawroty głowy
senność

Zaburzenia żołądka
i jelit
nudności
wymioty
biegunka
niestrawność opóźnienie
opróżniania
żołądka
Zaburzenia skóry
i tkanki podskórnej
pokrzywka
Zaburzenia
mięśniowo-szkieleto
we i tkanki łącznej
ból pleców
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
świąd w miejscu
wstrzyknięcia

Opis wybranych objawów niepożądanych
Hipoglikemia
8
W grupie pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia w monoterapii, objawowa
hipoglikemia wystąpiła u 1,7% pacjentów leczonych liksysenatydem i u 1,6% pacjentów
otrzymujących placebo. Gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu z samą
metforminą, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 7,0% pacjentów leczonych liksysenatydem
i u 4,8% pacjentów otrzymujących placebo w całym okresie leczenia.
U pacjentów stosujących produkt leczniczy Lyxumia w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika
i metforminą objawowa hipoglikemia wystąpiła u 22,0% pacjentów leczonych liksysenatydem
i u 18,4% pacjentów otrzymujących placebo przez cały okres leczenia (całkowita różnica wyniosła
3,6%). Gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu z insuliną bazalną i metforminą lub
bez metforminy, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 42,1% pacjentów leczonych liksysenatydem
i u 38,9% pacjentów otrzymujących placebo przez cały okres leczenia (całkowita różnica wyniosła
3,2%).
Przez cały okres leczenia, gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu z samą pochodną
sulfonylomocznika, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 22,7% pacjentów leczonych liksysenatydem
w porównaniu do 15,2% pacjentów otrzymujących placebo (całkowita różnica wyniosła 7,5%). Gdy
produkt leczniczy Lyxumia podawano w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika i insuliną
bazalną, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 47,2% pacjentów leczonych liksysenatydem
w porównaniu do 21,6% pacjentów otrzymujących placebo (całkowita różnica wyniosła 25,6%).
Ogólnie ciężka objawowa hipoglikemia występowała niezbyt często (u 0,4% pacjentów leczonych
liksysenatydem i u 0,2% pacjentów otrzymujących placebo) w czasie całego okresu leczenia
w badaniach klinicznych III fazy prowadzonych z grupą kontrolną placebo.
Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności i wymioty były najczęściej zgłaszanymi objawami niepożądanymi podczas głównego
24-tygodniowego okresu leczenia. Częstość występowania nudności była większa w grupie leczonych
liksysenatydem (26,1%) w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (6,2%); także wymioty
obserwowano częściej w grupie leczonych liksysenatydem (10,5%) niż w grupie otrzymującej placebo
(1,8%). Objawy te były najczęściej łagodne i przejściowe i występowały one w ciągu pierwszych
3 tygodni leczenia. Po tym okresie, w ciągu następnych tygodni objawy zmniejszały się stopniowo.
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano u 3,9% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy
Lyxumia oraz u 1,4% pacjentów w grupie otrzymujących placebo podczas głównego
24-tygodniowego okresu leczenia. Większość reakcji cechowała się łagodnym nasileniem i zazwyczaj
nie wymagały one przerwania leczenia.
Immunogenność
Z uwagi na potencjalne właściwości immunogenne produktów leczniczych zawierających białka lub
peptydy, u pacjentów może dojść do wytworzenia przeciwciał przeciwko liksysenatydowi
w następstwie leczenia produktem leczniczym Lyxumia. W badaniach z grupą kontrolną placebo na
końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia, u 69,8% pacjentów otrzymujących liksysenatyd
występowały przeciwciała. Odsetek pacjentów z przeciwciałami był podobny na końcu całego
76-tygodniowego okresu leczenia. Na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia,
u 32,2% pacjentów z przeciwciałami, stężenie przeciwciał było powyżej dolnej granicy oznaczalności,
zaś na końcu całego 76-tygodniowego okresu leczenia, u 44,7% pacjentów stężenie przeciwciał było
powyżej dolnej granicy oznaczalności. Po odstawieniu produktu leczniczego, kilku pacjentom
z przeciwciałami dalej mierzono poziom przeciwciał: odsetek ulegał zmniejszeniu do około 90%
w ciągu 3 miesięcy oraz 30% w 6. miesiącu lub później.
Zmiana w stężeniu HbA1c w stosunku do wartości początkowych była podobna bez względu na stan
przeciwciał (dodatni lub ujemny). Wśród pacjentów leczonych liksysenatydem, którym mierzono
stężenie HbA1c, 79,3% nie miało przeciwciał lub ich stężenie było poniżej dolnej granicy
oznaczalności, zaś u pozostałych 20,7% pacjentów występowało oznaczalne stężenie przeciwciał.
W podgrupie pacjentów z najwyższymi stężeniami przeciwciał (5,2%), średnia poprawa w stężeniu
9
HbA1c w tygodniu 24 i w tygodniu 76 była w zakresie istotnym klinicznie; reakcja glikemii była
jednak zmienna i u 1,9% nie zaobserwowano zmniejszenia stężenia HbA1c.
Stan przeciwciał (dodatni lub ujemny) nie pozwala na przewidywanie zmniejszenia stężenia HbA1c
u poszczególnych pacjentów.
Nie zaobserwowano różnicy w ogólnym profilu bezpieczeństwa u pacjentów bez względu na stan
przeciwciał, za wyjątkiem zwiększenia częstości reakcji w miejscu wstrzyknięcia (4,7% u pacjentów
z przeciwciałami w porównaniu do 2,5% u pacjentów, u których przeciwciała nie występowały przez
cały okres leczenia). Nasilenie większości reakcji w miejscu wstrzyknięcia było łagodne, bez względu
na obecność przeciwciał.
Nie obserwowano reakcji krzyżowych z natywnym glukagonem ani endogennym GLP-1.
Reakcje alergiczne
Reakcje alergiczne prawdopodobnie związane ze stosowaniem liksysenatydu (takie jak reakcja
anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka) obserwowano u 0,4% pacjentów leczonych
liksysenatydem, podczas gdy prawdopodobnie związane ze stosowaniem reakcje alergiczne wystąpiły
u mniej niż 0,1% pacjentów otrzymujących placebo w czasie głównego 24-tygodniowego okresu
leczenia. Reakcje anafilaktyczne zostały zgłoszone u 0,2% pacjentów leczonych liksysenatydem, a ich
brak w grupie otrzymujących placebo. Nasilenie większości ze zgłoszonych reakcji alergicznych było
łagodne. Podczas badań klinicznych liksysenatydu został zgłoszony jeden przypadek reakcji
rzekomoanafilaktycznej.
Częstość akcji serca
W badaniu z udziałem zdrowych ochotników po podaniu 20 µg liksysenatydu obserwowano
przemijający wzrost częstości akcji serca. U pacjentów leczonych liksysenatydem w porównaniu do
pacjentów otrzymujących placebo częściej zgłaszano występowanie zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza
tachykardii (0,8% w stosunku do <0,1%) oraz uczucia kołatania serca (1,5% w stosunku do 0,8%).
Odstawienie produktu leczniczego
Przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych wystąpiło z częstością 7,4% w grupie pacjentów
otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia w porównaniu do 3,2% u pacjentów otrzymujących
placebo podczas głównego 24-tygodniowego okresu leczenia. Najczęściej obserwowanymi
działaniami niepożądanymi, prowadzącymi do przerwania leczenia w grupie leczonych
liksysenatydem były nudności (3,1%) i wymioty (1,2%).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania
wymienionego w załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
W badaniach klinicznych podawano dawki do 30 µg liksysenatydu dwa razy na dobę u pacjentów
z cukrzycą typu 2 przez okres 13 tygodni. Zaobserwowano zwiększoną częstość występowania
zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego.
W przypadku przedawkowania należy wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące zgodnie
z występującymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi pacjenta i zmniejszyć podawaną dawkę
liksysenatydu do przepisanej dawki.
10
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w cukrzycy, analogi glukagonopodobnego peptydu-1
(GLP-1), Kod ATC: A10BJ03
Mechanizm działania
Liksysenatyd jest wybiórczym agonistą receptora GLP-1. Receptor GLP-1 jest docelowym receptorem
dla natywnego GLP-1, endogennego hormonu inkretynowego, zwiększającego wydzielanie insuliny
z komórek beta wysp trzustkowych w sposób zależny od glukozy.
Działanie liksysenatydu polega na swoistej interakcji z receptorami GLP-1, co skutkuje wzrostem
stężenia wewnątrzkomórkowego cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Liksysenatyd
stymuluje wydzielanie insuliny, gdy zwiększone jest stężenie glukozy we krwi, lecz nie przy
normoglikemii, co zmniejsza ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Równocześnie zahamowaniu ulega
wydzielanie glukagonu. W przypadku hipoglikemii, zachowany jest mechanizm awaryjny wydzielania
glukagonu.
Liksysenatyd spowalnia opróżnianie żołądka, zmniejszając przez to szybkość narastania związanego
z posiłkiem stężenia glukozy we krwi krążącej.
Działanie farmakodynamiczne
Przy podawaniu raz na dobę, liksysenatyd poprawia kontrolę glikemii dzięki natychmiastowemu
i przedłużonemu działaniu obniżającemu stężenie glukozy we krwi po posiłku jak i na czczo
u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Wpływ na poposiłkowe stężenie glukozy potwierdzono w badaniu trwającym 4 tygodnie
porównującym liksysenatyd z liraglutydem podawanym w dawce 1,8 mg raz na dobę w skojarzeniu
z metforminą. Zmniejszenie wartości AUC 0:30-4:30 h stężenia glukozy w osoczu po posiłku testowym
w stosunku do wartości początkowej wyniosło: -12,61 h*mmol/l (-227,25 h*mg/dl) w grupie
otrzymującej liksysenatyd i -4,04 h*mmol/l (-72,83 h*mg/dl) w grupie otrzymującej liraglutyd.
Wyniki te potwierdzono również w trwającym 8 tygodni badaniu porównującym liksysenatyd
z liraglutydem podawanym przed śniadaniem w skojarzeniu z insuliną galargine i metforminą lub bez
metforminy.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Lyxumia oceniano w dziewięciu
randomizowanych badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą, grupą kontrolną placebo,
w których wzięło udział 4508 pacjentów z cukrzycą typu 2 (2869 pacjentów przydzielono losowo do
grupy otrzymującej liksysenatyd, w tym 47,5% mężczyzn, 52,5% kobiet oraz 517 pacjentów w wieku
≥ 65 lat).
Skuteczność produktu leczniczego Lyxumia oceniano również w dwóch otwartych, randomizowanych
badaniach klinicznych z kontrolą aktywną (porównanie z eksenatydem lub insuliną glulizynową) oraz
w badaniu w czasie posiłku (łącznie 1067 pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej
liksysenatyd).
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Lyxumia u pacjentów w wieku
powyżej 70 lat, były oceniane w specjalnie dedykowanym badaniu kontrolowanym placebo
(176 pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej liksysenatyd, w tym 62 pacjentów
w wieku ≥75 lat).
Dodatkowo przeprowadzono badanie kliniczne (ELIXA) z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną
placebo badające wpływ na występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych, w którym wzięło udział
6068 pacjentów z cukrzycą typu 2, po przebytym ostrym zespole wieńcowym (3034 pacjentów
przydzielonych losowo do grupy otrzymującej liksysenatyd, w tym 198 pacjentów w wieku ≥75 lat
oraz 655 pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek).
11
W ukończonych dotychczas badaniach klinicznych III fazy zaobserwowano, że około 90% pacjentów
zdolnych było utrzymać dawkowanie podtrzymujące wynoszące 20 µg produktu leczniczego Lyxumia
jeden raz na dobę, na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia.
 Kontrola glikemii
Leczenie dodatkowe skojarzone z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi
Produkt leczniczy Lyxumia w skojarzeniu z metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika,
pioglitazonem lub w skojarzeniu z kombinacją tych leków wywoływał statystycznie istotne
zmniejszenie stężeń HbA1c, glikemii na czczo i glikemii 2 godziny po posiłku testowym w porównaniu
do placebo na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia (Tabele 2 i 3). Zmniejszenie stężenia
HbA1c było znamienne przy podawaniu produktu leczniczego raz na dobę, stosowanego rano jak
i wieczorem.
Wpływ na stężenie HbA1c utrzymywał się w badaniach długookresowych przez okres do 76 tygodni.
Leczenie dodane do samej metforminy
Tabela 2: Badania z grupą kontrolną placebo w skojarzeniu z metforminą (wyniki po 24 tygodniach).
Metformina jako leczenie podstawowe
Liksysenatyd 20 µg
(N= 160)
Placebo
(N= 159)
Liksysenatyd 20 µg Placebo
(N= 170)
Rano
(N= 255)
Wieczorem
(N= 255)
Średnie HbA1c (%)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
7,99
-0,92
8,03
-0,42
8,07
-0,87
8,07
-0,75
8,02
-0,38
Odsetek pacjentów (%)
osiągających HbA1c
< 7,0%
47,4 24,1 43,0 40,6 22,0
Średnia masa ciała (kg)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
90,30
-2,63
87,86
-1,63
90,14
-2,01
89,01
-2,02
90,40
-1,64
W badaniu klinicznym z grupą kontrolną aktywnie leczoną, produkt leczniczy Lyxumia podawany raz
na dobę wykazywał zmniejszenie stężenia HbA1c o –0,79% w porównaniu do -0,96% dla eksenatydu
podawanego dwa razy na dobę na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia ze średnią
różnicą w leczeniu wynoszącą: 0,17% (95% CI: 0,033, 0,297). Odsetek pacjentów, którzy uzyskali
stężenie HbA1c mniejsze niż 7% był podobny w grupie leczonych liksysenatydem (48,5%) jak
i w grupie otrzymującej eksenatyd (49,8%).
Częstość występowania nudności wynosiła 24,5% w grupie leczonych liksysenatydem w porównaniu
do 35,1% w grupie otrzymującej eksenatyd dwa razy na dobę, a częstość występowania objawowej
hipoglikemii w grupie otrzymującej liksysenatyd wynosiła 2,5% podczas całego 24-tygodniowego
okresu leczenia w porównaniu do 7,9% w grupie otrzymującej eksenatyd.
W 24-tygodniowym badaniu otwartym, obniżenie poziomu HbA1c podczas stosowania liksysenatydu
przed głównym posiłkiem dnia, nie było niższe niż podczas stosowania liksysenatydu przed
12
śniadaniem (średnia zmiana LS od linii podstawowej: -0,65% versus -0,74%). Podobne obniżenie
poziomu HbA1c obserwowano niezależnie od tego, który posiłek był głównym posiłkiem dnia
(śniadanie, lunch czy obiad). Pod koniec badania, u 43,6% (grupa stosująca lek przed głównym
posiłkiem dnia) i u 42,8% (grupa stosująca lek przed śniadaniem) pacjentów stwierdzono poziom
HbA1c mniejszy niż 7%, nudności stwierdzono u 14,7% i 15,5% pacjentów, a objawową hipoglikemię
u 5,8% i 2,2% pacjentów, odpowiednio u pacjentów z grupy stosującej lek przed głównym posiłkiem
dnia i pacjentów z grupy stosującej lek przed śniadaniem.
Leczenie dodane do samej pochodnej sulfonylomocznika lub w skojarzeniu z metforminą
Tabela 3: Badania z grupą kontrolną placebo w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika (wyniki po
24 tygodniach).
Pochodna sulfonylomocznika jako leczenie podstawowe
z metforminą lub bez metforminy
Liksysenatyd 20 µg
(N= 570)
Placebo
(N= 286)
Średnie HbA1c (%)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
8,28
-0,85
8,22
-0,10
Odsetek pacjentów (%)
osiągających HbA1c < 7,0%
36,4 13,5
Średnia masa ciała (kg)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
82,58
-1,76
84,52
-0,93
Leczenie dodane do samego pioglitazonu lub w skojarzeniu z metforminą
W badaniu klinicznym dodanie liksysenatydu do pioglitazonu stosowanego w skojarzeniu
z metforminą lub bez, u pacjentów niewystarczająco kontrolowanych za pomocą pioglitazonu
skutkowało zmniejszeniem stężenia HbA1c o 0,90% w stosunku do wartości wyjściowych
w porównaniu do zmniejszenia o 0,34% w stosunku do wartości wyjściowych u pacjentów
otrzymujących placebo na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia. Na końcu głównego
24-tygodniowego okresu leczenia osiągnięto stężenie HbA1c poniżej 7% u 52,3% pacjentów leczonych
liksysenatydem w porównaniu do 26,4% pacjentów otrzymujących placebo.
Podczas głównego 24-tygodniowego okresu leczenia występowanie nudności zgłaszano
u 23,5% pacjentów leczonych liksysenatydem w porównaniu do 10,6% pacjentów otrzymujących
placebo a występowanie objawowej hipoglikemii u 3,4% pacjentów leczonych liksysenatydem
w porównaniu do 1,2% pacjentów otrzymujących placebo.
Leczenie skojarzone z insuliną bazalną
Produkt leczniczy Lyxumia podawany z samą insuliną bazalną, lub w skojarzeniu z insuliną bazalną
i metforminą, lub w skojarzeniu z insuliną bazalną i pochodnymi sulfonylomocznika powodował
statystycznie istotne zmniejszenie stężenia HbA1c i stężenia glukozy we krwi 2 godziny po posiłku
testowym w porównaniu do placebo.
13
Tabela 4: Badania z grupą kontrolną placebo w skojarzeniu z insuliną bazalną (wyniki
po 24 tygodniach).
Insulina bazalna jako leczenie
podstawowe
Sama lub w skojarzeniu
z metforminą
Insulina bazalna jako leczenie
podstawowe
Sama lub w skojarzeniu
z pochodną sulfonylomocznika*
Liksysenatyd
20 µg
(N= 327)
Placebo
(N= 166)
Liksysenatyd
20 µg
(N= 154)
Placebo
(N= 157)
Średnie HbA1c (%)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
8,39
-0,74
8,38
-0,38
8,53
-0,77
8,53
0,11
Odsetek pacjentów (%)
osiągających HbA1c < 7,0%
28,3 12,0 35,6 5,2
Średni czas leczenia insuliną
bazalną dla wartości
początkowej (w latach)
Średnia zmiana w dawce
insuliny bazalnej (U)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
3,06
53,62
-5,62
3,2
57,65
-1,93
2,94
24,87
-1,39
3,01
24,11
-0,11
Średnia masa ciała (kg)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
87,39
-1,80
89,11
-0,52
65,99
-0,38
65,60
0,06
*przeprowadzono w populacji azjatyckiej
Badanie kliniczne zostało przeprowadzone u pacjentów wcześniej nieleczonych insuliną,
niewystarczająco kontrolowanych za pomocą doustnych leków przeciwcukrzycowych. Badanie
składało się z 12-tygodniowego okresu wstępnego, podczas którego wprowadzono i ustalono dawkę
insuliny glargine oraz 24-tygodniowego okresu leczenia, podczas którego pacjenci otrzymywali
liksysenatyd lub placebo w skojarzeniu z insuliną glargine i metforminą z tiazolidynedionem lub bez
tiazolidynedionu. Dawka insuliny glargine była dostosowywana w sposób ciągły podczas tego okresu.
Podczas 12-tygodniowego okresu wstępnego dodanie i dostosowanie dawki insuliny glargine
skutkowało zmniejszeniem stężenia HbA1c o 1%. Dodanie liksysenatydu pozwoliło istotnie bardziej
zmniejszyć stężenie HbA1c o 0,71% w grupie leczonych liksysenatydem w porównaniu do
zmniejszenia stężenia HbA1c o 0,40% w grupie otrzymującej placebo. Na końcu 24-tygodniowego
okresu leczenia osiągnięto stężenie HbA1c poniżej 7% u 56,3% pacjentów leczonych liksysenatydem
w porównaniu do 38,5% pacjentów otrzymujących placebo.
Podczas 24-tygodniowego okresu leczenia u 22,4% pacjentów leczonych liksysenatydem zgłoszono
wystąpienie co najmniej jednego zdarzenia objawowej hipoglikemii w porównaniu do 13,5%
pacjentów otrzymujących placebo. Częstość hipoglikemii była zasadniczo większa w grupie
pacjentów leczonych liksysenatydem podczas pierwszych 6 tygodni leczenia, a następnie
była podobna do grupy otrzymujących placebo.
14
Pacjentów z cukrzycą typu 2 stosujących insulinę bazalną w skojarzeniu z 1 do 3 doustnych leków
przeciwcukrzycowych dołączono losowo do otwartego badania intensyfikacji leczenia insuliną. Po
12 tygodniach zrównoważonego dostosowywania dawki insuliny glargine podawanej z metforminą
lub bez niej, u pacjentów z niedostateczną kontrolą glikemii na 26 tygodni, losowo, dołączono do
leczenia pojedynczą dawkę liksysenatydu lub insulinę glulizynową podawaną raz na dobę (w obu
przypadkach stosowane przed głównym posiłkiem) lub insulinę glulizynową podawaną 3 razy na
dobę.
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c) było porównywalne w obrębie wszystkich
grup (tabela 5).
W przeciwieństwie do obu schematów leczenia insuliną glulizynową, liksysenatyd powodował
zmniejszenie masy ciała.
Wskaźnik występowania przypadków objawowych hipoglikemii był niższy podczas przyjmowania
liksysenatydu (36%) w porównaniu do insuliny glulizynowej podawanej raz na dobę oraz trzy razy na
dobę (odpowiednio 47% oraz 52%).
Tabela 5: Wyniki uzyskane z badania kontrolowanego dotyczącego skojarzonego leczenia z insuliną
bazalną z metforminą lub bez niej (wyniki po 26 tygodniach) w grupie zmodyfikowanej populacji
ocenianej według zamiaru leczenia (mITT, ang. modified intention-to-treat) oraz bezpieczeństwa
stosowania w badanej populacji.
Liksysenatyd Insulina glulizynowa
stosowana raz na dobę
Insulina glulizynowa
stosowana trzy razy
na dobę
Średnie HbA1c (%)
Zmiana średniej najmniejszych
kwadratów w stosunku do
wartości początkowej
Średnia różnica (SE - odchylenie
standardowe) obliczona metodą
najmniejszych kwadratów dla
liksysenatydu w stosunku do
95% przedział ufności (CI)
N = 297
-0,63
N = 298
-0,58
-0,05 (0,059)
(-0,170 do 0,064)
N = 295
-0,84
0,21 (0,059)
(0,095 do 0,328)
Średnia masa ciała N = 297 N = 298 N = 295
Zmiana średniej najmniejszych
kwadratów w stosunku do
wartości początkowej
Średnia różnica (SE - odchylenie
standardowe) obliczona metodą
najmniejszych kwadratów dla
liksysenatydu w stosunku do
95% przedział ufności (CI)
-0,63 +1,03
-1,66 (0,305)
(-2,257 do -1,062)
+1,37
-1,99 (0,305)
(-2,593 do -1,396)*
*p<0,0001
 Glikemia na czczo
Zmniejszenie stężenia glukozy w osoczu na czczo uzyskane przy leczeniu produktem leczniczym
Lyxumia wynosiło od 0,42 mmol/l do 1,19 mmol/l (7,6 do 21,4 mg/dl) na końcu 24-tygodniowego
okresu leczenia w porównaniu do wartości początkowej w badaniach z grupą kontrolną placebo.
15
 Glikemia poposiłkowa
Podawanie produktu leczniczego Lyxumia skutkowało zmniejszeniem stężenia glukozy 2 godziny
po posiłku testowym, statystycznie znamiennym w porównaniu z placebo niezależnie od
zastosowanego leczenia podstawowego.
Zmniejszenie stężenia glukozy przy stosowaniu produktu leczniczego Lyxumia wynosiło od 4,51 do
7,96 mmol/l (81,2 do 143,3 mg/dl) w stosunku do wartości początkowych na końcu głównego 24-
tygodniowego okresu leczenia we wszystkich badaniach, gdzie mierzono poposiłkowe stężenie
glukozy; u 26,2% do 46,8% pacjentów stężenie glukozy 2 godziny po posiłku wynosiło mniej niż
7,8 mmol/l (140,4 mg/dl).
 Masa ciała
Leczenie produktem leczniczym Lyxumia w skojarzeniu z metforminą i (lub) pochodnymi
sulfonylomocznika skutkowało trwałymi zmianami masy ciała w porównaniu do wartości
początkowych we wszystkich badaniach z grupą kontrolną w zakresie od -1,76 kg do -2,96 kg
na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia.
Zmiany masy ciała w stosunku do wartości początkowej w zakresie od -0,38 kg do -1,80 kg
obserwowano także u pacjentów otrzymujących liksysenatyd ze stałą dawką insuliny bazalnej
samodzielnie lub w skojarzeniu z metforminą lub pochodnymi sulfonylomocznika.
U pacjentów, którzy rozpoczynali stosowanie insuliny masa ciała pozostawała prawie niezmieniona
w grupie leczonych liksysenatydem, podczas gdy w grupie otrzymującej placebo obserwowano wzrost
masy ciała.
Zmniejszenie masy ciała utrzymywało się w długookresowych badaniach trwających do 76 tygodni.
Zmniejszenie masy ciała jest niezależne od częstości występowania nudności i wymiotów.
 Czynność komórek beta
W badaniach klinicznych nad produktem leczniczym Lyxumia wykazano poprawę czynności komórek
beta ocenianej w modelu homeostazy dla komórek beta (HOMA-β).
Po podaniu pojedynczej dawki produktu leczniczego Lyxumia wykazano przywrócenie pierwszej fazy
wydzielania insuliny i poprawę drugiej fazy wydzielania insuliny w odpowiedzi na dożylne szybkie
wstrzyknięcie (bolus) glukozy u pacjentów z cukrzycą typu 2 (n=20).
 Ocena zdarzeń sercowo-naczyniowych
Nie stwierdzono przyspieszenia średniej czynności serca u pacjentów z cukrzycą typu 2 w żadnym
z badań klinicznych III fazy prowadzonych z grupą kontrolną placebo.
W badaniach III fazy z grupą kontrolną placebo obserwowano zmniejszenie średnich wartości
ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego o odpowiednio 2,1 mmHg i 1,5 mmHg.
Wieloośrodkowe, randomizowane badanie kliniczne ELIXA z podwójnie ślepą próbą, grupą kontrolną
placebo oceniało występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych podczas leczenia liksysenatydem
u pacjentów z cukrzycą typu 2 po niedawno przebytym ostrym zespole wieńcowym.
Łącznie 6068 pacjentów zostało przydzielonych losowo, w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej
placebo lub liksysenatyd w dawce 20 µg (po zastosowaniu dawki początkowej 10 µg w okresie
pierwszych dwóch tygodni leczenia).
96% pacjentów z obu leczonych grup ukończyło badanie zgodnie z protokołem, a dane dotyczące
stanu zdrowia zgromadzono na końcu badania od 99% pacjentów otrzymujących liksysenatyd i 98,6%
pacjentów otrzymujących placebo. Średnia długość leczenia wynosiła 22,4 miesiące u pacjentów
otrzymujących liksysenatyd i 23,3 miesiące u pacjentów otrzymujących placebo, a średnia długość
badania obserwacyjnego wynosiła odpowiednio 25,8 miesiące i 25,7 miesiące. Średnie wyjściowe
wartości HbA1c (± odchylenie standardowe) w grupie otrzymującej liksysenatyd i grupie
otrzymującej placebo wynosiły odpowiednio 7,72 (±1,32)% i 7,64 (±1,28)% oraz 7,46 (±1,51)% i 7,61
(±1,48)% w 24. miesiącu badania.
16
Wyniki pierwszorzędowego oraz drugorzędowego złożonego punktu końcowego, a także wyniki
poszczególnych składowych złożonego punktu końcowego przedstawiono na Wykresie 1.
Wykres 1: Wykres drzewkowy: analiza poszczególnych zdarzeń sercowo-naczyniowych -
populacja ITT
Liksysenatyd
n(%)
Placebo
n(%)
Współczynnik
ryzyka
[95%
przedział
ufności]
Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy
Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych,
zawał mięśnia sercowego, udar mózgu
niezakończone zgonem lub hospitalizacja
z powodu niestabilnej dławicy piersiowej
406 (13,4%) 399 (13,2%) 1,02 [0,89;1,17]
Drugorzędowy złożony punkt końcowy
Pierwszorzędowy punkt końcowy + HF 456 (15,0%) 469 (15,5%) 0,97 [0,85;1,10]
Pierwszorzędowy punkt końcowy + HF
+ Revasc
661 (21,8%) 659 (21,7%) 1,00 [0,90;1,11]
Poszczególne składowe
Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych 156 (5,1%) 158 (5,2%) 0,98 [0,78;1,22]
Zawał mięśnia sercowego 270 (8,9%) 261 (8,6%) 1,03 [0,87;1,23]
Udar mózgu 67 (2,2%) 60 (2,0%) 1,12 [0,79;1,58]
Hospitalizacja z powodu niestabilnej
dławicy piersiowej
11 (0,4%) 10 (0,3%) 1,11 [0,47;2,62]
Hospitalizacja z powodu niewydolności
serca
122 (4,0%) 127 (4,2%) 0,96 [0,75;1,23]
Zabieg rewaskularyzacji tętnic
wieńcowych
368 (12,1%) 356 (11,7%) 1,03 [0,89;1,19]
Współczynnik ryzyka;
95% przedział ufności
CV– sercowo-naczyniowe, MI- zawał mięśnia sercowego, HF – hospitalizacja z powodu niewydolności
serca, Revasc – zabieg rewaskularyzacji tętnic wieńcowych, HR – współczynnik ryzyka, CI- przedział
ufności.
Pacjenci w podeszłym wieku
Pacjenci w wieku ≥70 lat
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania liksysenatydu u osób w wieku ≥70 lat z cukrzycą typu 2
oceniano w trwającym 24 tygodnie badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną
placebo. Z badania wykluczono pacjentów w słabym stanie ogólnym, w tym pacjentów z ryzykiem
niedożywienia, pacjentów po niedawno przebytym zdarzeniu sercowo-naczyniowym oraz pacjentów
z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami zdolności poznawczych. Łącznie zostało dobranych
losowo 350 pacjentów (współczynnik randomizacji 1:1). Ogólnie 37% pacjentów było w wieku
≥75 lat (N=131) i u 31% pacjentów występowały umiarkowane zaburzenia czynności nerek (N=107).
Pacjenci otrzymywali ustaloną dawkę (dawki) leku (leków) przeciwcukrzycowego i (lub) insulinę
bazalną jako leczenie podstawowe. Nie stosowano pochodnych sulfonylomocznika i glinidów
jednocześnie z insuliną bazalną jako terapię podstawową.
Liksysenatyd powodował wyraźną poprawę wartości HbA1c (zmiana -0,64% w porównaniu do
placebo; 95% przedział ufności: -0,810% do -0,464%; p<0,0001) w porównaniu do średniej wartości
wyjściowej HbA1c wynoszącej 8%.
0.0 0.5 1.0 1.5 2.0 2.5 3.0
17
Dzieci i młodzież
Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań produktu leczniczego
Lyxumia we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 2 (stosowanie u
dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu podskórnym u pacjentów z cukrzycą typu 2, wchłanianie liksysenatydu jest szybkie i nie
jest zależne od wielkości podanej dawki. Niezależnie od podanej dawki oraz faktu, czy liksysenatyd
podano w dawce pojedynczej czy w dawkach wielokrotnych, mediana tmax u pacjentów z cukrzycą
typu 2 wynosi 1 do 3,5 godzin. Nie ma klinicznie znamiennych różnic w szybkości wchłaniania
liksysenatydu w zależności od miejsca podania podskórnego - w powłoki brzuszne, uda lub ramienia.
Dystrybucja
Liksysenatyd w umiarkowanym stopniu (55%) wiąże się z białkami osocza ludzkiego.
Pozorna objętość dystrybucji po podaniu podskórnym liksysenatydu (Vz/F) wynosi około 100 litrów.
Metabolizm i wydalanie
Jako peptyd, liksysenatyd jest wydalany na drodze filtracji kłębuszkowej, następnie podlega
reabsorpcji cewkowej i degradacji metabolicznej z wytworzeniem mniejszych peptydów
i aminokwasów, które ponownie wchodzą w szlaki przemian metabolicznych białek.
Po podaniu wielokrotnych dawek u pacjentów z cukrzycą typu 2, średni końcowy czas półtrwania
wynosił około 3 godziny, a średni klirens pozorny (CL/F) – około 35 l/h.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi (klirens kreatyniny obliczony ze wzoru Cockcroft-Gaulta 60-90 ml/min),
umiarkowanymi (klirens kreatyniny 30-60 ml/min) i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens
kreatyniny 15-30 ml/min) wartość AUC była większa odpowiednio o 46%, 51% i 87%.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Ponieważ liksysenatyd jest wydalany głównie przez nerki, nie przeprowadzono badań
farmakokinetycznych u pacjentów z ostrymi lub przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby.
Uważa się, że zaburzenia czynności wątroby nie wpływają na farmakokinetykę liksysenatydu.
Płeć
Płeć nie ma istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę liksysenatydu.
Rasa
Pochodzenie etniczne nie wpływało klinicznie znacząco na farmakokinetykę liksysenatydu na
podstawie wyników badań farmakokinetycznych prowadzonych w populacji kaukaskiej, japońskiej
i chińskiej.
Pacjenci w podeszłym wieku
Wiek nie wpływał w znaczącym stopniu na farmakokinetykę liksysenatydu.
W badaniu farmakokinetyki prowadzonym z udziałem osób w podeszłym wieku nie chorujących
na cukrzycę, po podaniu liksysenatydu w dawce 20 µg obserwowano wartości AUC zwiększone
średnio o 29% w populacji osób w podeszłym wieku (11 osób w wieku 65 do 74 lat i 7 osób
w wieku ≥75 lat) w porównaniu do 18 osób w wieku 18 do 45 lat, co prawdopodobnie związane jest
ze zmniejszoną czynnością nerek w starszej grupie wiekowej.
Masa ciała
Masa ciała nie ma klinicznie istotnego wpływu na AUC liksysenatydu.
18
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących
bezpieczeństwa i toksyczności, nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi.
W dwuletnim badaniu rakotwórczości przy podawaniu podskórnym u szczurów i myszy obserwowano
wystąpienie raka z komórek C tarczycy niewywołującego zgonu. Uważa się, że spowodowane to było
niegenotoksycznym mechanizmem, w którym uczestniczy receptor GLP-1, na który gryzonie są
szczególnie wrażliwe. Rozrost (hiperplazję) i gruczolaka komórek C obserwowano, gdy podawano
produkt leczniczy we wszystkich dawkach szczurom, dlatego nie można określić dawki, dla której nie
obserwuje się żadnego działania niepożądanego (ang. no observed adverse effect level – NOAEL).
U myszy te działania występowały przy współczynniku narażenia 9,3-krotnie większym od narażenia
obserwowanego u ludzi po podaniu dawki leczniczej. Nie zaobserwowano występowania raka
z komórek C u myszy, zaś u szczurów rak z komórek C wystąpił przy współczynniku narażenia około
900-krotnie większym od narażenia obserwowanego u ludzi po podaniu dawki leczniczej.
W dwuletnim badaniu dotyczącym działania rakotwórczego przy podawaniu podskórnym,
zaobserwowano 3 przypadki gruczolakoraka endometrium w grupie stosującej średnią dawkę; wzrost
był istotny statystycznie opowiadając 97-krotnie większemu współczynnikowi narażenia. Nie
wykazano działania związanego z leczeniem.
Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośrednio szkodliwego wpływu na płodność samców i samic
szczura. U psów leczonych liksysenatydem obserwowano odwracalne zmiany w jądrach i najądrzach.
U zdrowych mężczyzn nie zaobserwowano wpływu na spermatogenezę. W badaniach dotyczących
wpływu na rozwój zarodkowo-płodowy obserwowano szkodliwe działania takie jak wady rozwojowe,
opóźnienie wzrostu, opóźnienie kostnienia i działania na układ kostny, gdy podawano liksysenatyd
we wszystkich dawkach szczurom (współczynnik narażenia 5-krotnie większy w porównaniu do
narażenia obserwowanego u ludzi) i wysokich dawkach królikom (współczynnik narażenia 32-krotnie
większy w porównaniu do narażenia obserwowanego u ludzi). U matek szczurów i królików
obserwowano występowanie nieznacznej toksyczności powodującej małe spożycie pokarmu
i zmniejszenie masy ciała. Wzrost noworodków samców szczura był zmniejszony przy narażeniu
na duże dawki liksysenatydu podczas późnego okresu ciąży i laktacji, przy czym zaobserwowano
nieznacznie zwiększoną śmiertelność młodych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Glicerol 85%
Sodu octan trójwodny
Metionina
Metakrezol
Kwas solny (do ustalenia pH)
Roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH)
Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonywano
badań dotyczących zgodności.
6.3 Okres ważności
3 lata
Po pierwszym użyciu: 14 dni
19
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Nie zamrażać.
Przechowywać z dala od komory zamrażalnika.
Po pierwszym użyciu
Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać.
Nie należy przechowywać wstrzykiwacza z zamocowaną igłą. Przechowywać wstrzykiwacz
zamknięty nasadką w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Wkład ze szkła typu I z tłoczkiem z gumy (bromobutylowej), wieczkami z kryzą (aluminium)
zaopatrzonymi w laminowane krążki uszczelniające (guma bromobutylowa po stronie wewnętrznej
i poliizopren po stronie zewnętrznej). Każdy wkład znajduje się we wstrzykiwaczu jednorazowego
użytku.
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Każdy fabrycznie napełniony zielony wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu, co pozwala na podanie
14 dawek po 10 µg.
Opakowanie zawiera 1 fabrycznie napełniony zielony wstrzykiwacz.
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Każdy fabrycznie napełniony fioletowy wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu, co pozwala na podanie
14 dawek po 20 µg.
Opakowanie zawiera 1, 2 i 6 fabrycznie napełnionych fioletowych wstrzykiwaczy.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Produktu leczniczego Lyxumia nie należy używać, gdy był on wcześniej zamrożony.
Produkt leczniczy Lyxumia można podawać z użyciem jednorazowych igieł do wstrzykiwaczy
o rozmiarze 29 do 32. Igły do wstrzykiwaczy nie są dołączone do opakowania.
Pacjentów należy poinstruować o konieczności utylizacji zużytych igieł po każdym użyciu leku
zgodnie z lokalnymi przepisami oraz o konieczności przechowywania wstrzykiwacza bez nałożonej
igły. Pomaga to zapobiegać zabrudzeniu i możliwemu zablokowaniu igły. Wstrzykiwacz może być
używany tylko przez jedną osobę.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub odpady należy usunąć zgodnie
z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sanofi Winthrop Industrie
82 avenue Raspail
94250 Gentilly
Francja
20
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
EU/1/12/811/001 (1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz)
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
EU/1/12/811/002 (1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz)
EU/1/12/811/003 (2 fabrycznie napełnione wstrzykiwacze)
EU/1/12/811/004 (6 fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy)
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01/02/2013
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18/09/2017
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej Europejskiej
Agencji Leków http://www.ema.europa.eu.
21
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Opakowanie do rozpoczynania leczenia
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 10 mikrogramów (µg) liksysenatydu (50 µg/ml).
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 20 mikrogramów (µg) liksysenatydu (100 µg/ml).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Każda dawka zawiera 540 mikrogramów metakrezolu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Roztwór do wstrzykiwań (zastrzyk).
Przejrzysty bezbarwny roztwór.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Lyxumia jest wskazany do stosowania u dorosłych z cukrzycą typu 2 w skojarzeniu
z doustnymi produktami leczniczymi zmniejszającymi stężenie glukozy i (lub) insuliną bazalną w celu
uzyskania właściwej kontroli glikemii, gdy stosowanie tych leków razem z dietą i ćwiczeniami
fizycznymi nie wystarcza do zapewnienia odpowiedniej kontroli glikemii (patrz punkty 4.4 oraz 5.1
w celu uzyskania dostępnych danych dotyczących różnych połączeń).
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawka początkowa: liksysenatyd podawany jest przez 14 dni w dawce początkowej wynoszącej 10 µg
raz na dobę.
Dawka podtrzymująca: od 15. dnia leczenia liksysenatyd podawany jest w stałej dawce
podtrzymującej wynoszącej 20 µg raz na dobę.
W przypadku dodawania produktu leczniczego Lyxumia do dotychczas stosowanego leczenia
metforminą, nie ma konieczności zmiany dawki metforminy.
W przypadku dodawania produktu leczniczego Lyxumia do dotychczas stosowanego leczenia
pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną bazalną, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej
sulfonylomocznika lub insuliny bazalnej, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Nie należy
podawać produktu leczniczego Lyxumia w skojarzeniu z insuliną bazalną i pochodnymi
sulfonylomocznika z powodu występowania zwiększonego ryzyka hipoglikemii (patrz punkt 4.4).
Stosowanie produktu leczniczego Lyxumia nie wymaga dodatkowej kontroli stężenia glukozy
we krwi. W przypadku stosowania w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną
22
bazalną, może być konieczne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi lub samodzielna kontrola
glikemii przez pacjenta, aby dostosować dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny bazalnej.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku
Nie ma konieczności dostosowania dawki do wieku pacjenta.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie jest wymagane dostosowanie dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek.
Brak jest dostępnych danych klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek,
dlatego też nie zaleca się stosowania liksenatydu w tych grupach pacjentów (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Nie jest wymagane dostosowanie dawki produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności
wątroby (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności liksysenatydu u dzieci i młodzieży w wieku
poniżej 18 lat (patrz punkt 5.1). Brak dostępnych danych.
Sposób podawania
Produkt leczniczy Lyxumia podaje się we wstrzyknięciach podskórnych w udo, brzuch lub ramię.
Produktu leczniczego Lyxumia nie należy podawać dożylnie ani domięśniowo.
Wstrzyknięcie podaje się raz na dobę w ciągu godziny poprzedzającej którykolwiek posiłek dnia. Po
wybraniu najbardziej odpowiadającej pory spożywania posiłku, zaleca się podawać lek Lyxumia przed
tym samym posiłkiem każdego dnia. W przypadku pominięcia dawki, należy ją wstrzyknąć w ciągu
godziny poprzedzającej następny posiłek.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Brak jest dostępnych danych klinicznych dotyczących stosowania liksysenatydu u pacjentów z
cukrzycą typu 1, dlatego nie należy stosować tego produktu leczniczego w tej grupie pacjentów. Nie
należy stosować liksysenatydu w leczeniu cukrzycowej kwasicy ketonowej.
Ostre zapalenie trzustki
Stosowanie agonistów receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) wiąże się z ryzykiem
ostrego zapalenia trzustki. Zgłoszono kilka przypadków ostrego zapalenia trzustki podczas stosowania
liksysenatydu, chociaż związek przyczynowy nie został ustalony. Należy poinformować pacjentów
o charakterystycznych objawach ostrego zapalenia trzustki: stałym, silnym bólu brzucha. Gdy
zachodzi podejrzenie zapalenia trzustki, należy zaprzestać stosowania liksysenatydu; w przypadku
potwierdzenia rozpoznania ostrego zapalenia trzustki, nie należy ponownie rozpoczynać leczenia
liksysenatydem. Należy zachować ostrożność stosując ten produkt leczniczy u pacjentów, u których
w przeszłości wystąpiło zapalenie trzustki.
Ciężkie choroby układu pokarmowego
Stosowanie agonistów receptora GLP-1 może wiązać się z objawami niepożądanymi ze strony układu
pokarmowego. Liksysenatydu nie badano u pacjentów z ciężkimi chorobami układu pokarmowego,
w tym z ciężką neuropatią trzewną, dlatego też nie zaleca się stosowania liksysenatydu w tej grupie
pacjentów.
23
Zaburzenia czynności nerek
Brak jest dostępnych danych klinicznych dotyczących leczenia pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 30 ml/min) lub schyłkową niewydolnością nerek.
Nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Lyxumia u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami
czynności nerek lub schyłkową niewydolnością nerek (patrz punkty 4.2 oraz 5.2).
Hipoglikemia
U pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia łącznie z pochodnymi sulfonylomocznika lub
z insuliną bazalną może występować zwiększone ryzyko hipoglikemii. Aby zmniejszyć ryzyko
hipoglikemii, można rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny
bazalnej (patrz punkt 4.2). Nie należy podawać liksysenatydu w skojarzeniu z insuliną bazalną i
pochodnymi sulfonylomocznika z powodu występowania zwiększonego ryzyka hipoglikemii.
Równoczesne stosowanie produktów leczniczych
Opóźnienie opróżniania żołądka przez liksysenatyd może zmniejszać szybkość wchłaniania
produktów leczniczych podawanych doustnie. Liksysenatyd należy stosować ostrożnie u pacjentów
stosujących doustne produkty lecznicze wymagające szybkiego wchłaniania w żołądku i jelitach,
wymagające uważnego monitorowania pacjenta lub produkty lecznicze o wąskim indeksie
terapeutycznym. Szczegółowe zalecenia dotyczące stosowania tych produktów leczniczych podano
w punkcie 4.5.
Populacje nie badane
Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania liksysenatydu w skojarzeniu z inhibitorami
dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4).
Odwodnienie
Pacjentów stosujących liksysenatyd należy poinformować o ryzyku odwodnienia w związku z
działaniami niepożądanymi ze strony układu pokarmowego, a także o konieczności podjęcia środków
ostrożności w celu uniknięcia odwodnienia.
Substancje pomocnicze
Ten produkt leczniczy zawiera metakrezol, który może wywoływać reakcje alergiczne.
Ten produkt leczniczy zawiera mniej 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy produkt uznaje się za
zasadniczo „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Liksysenatyd jest peptydem i nie podlega metabolizmowi z udziałem cytochromu P450. W badaniach
in vitro, liksysenatyd nie wpływał na czynność izoenzymów cytochromu P450 ani ludzkich białek
transportowych.
Opóźnienie opróżniania żołądka przez liksysenatyd może zmniejszać szybkość wchłaniania
produktów leczniczych podawanych doustnie. Szczególnie na początku leczenia liksysenatydem
należy ściśle obserwować pacjentów stosujących produkty lecznicze o wąskim indeksie
terapeutycznym, jak i te produkty lecznicze, które wymagają uważnego monitorowania pacjenta.
Przyjmowanie tych produktów leczniczych należy skoordynować ze stosowaniem liksysenatydu. Jeśli
te produkty lecznicze powinny być podawane z pokarmem, należy poinformować pacjentów, aby jeśli
to możliwe, przyjmowali je z posiłkiem, wtedy gdy nie stosują liksysenatydu.
W przypadku doustnych produktów leczniczych, których skuteczność szczególnie zależy od stężeń
progowych, takich jak antybiotyki, pacjentów należy poinformować, aby przyjmowali te produkty
lecznicze przynajmniej na 1 godzinę przed lub 4 godziny po wstrzyknięciu liksysenatydu.
Odporne na sok żołądkowy, dojelitowe postaci leków zawierające substancje czynne wrażliwe na
rozpad w żołądku należy podawać na 1 godzinę przed lub 4 godziny po wstrzyknięciu liksysenatydu.
24
Paracetamol
Paracetamol zastosowano jako modelowy produkt leczniczy w badaniu wpływu liksysenatydu
na opróżnianie żołądka. Po podaniu pojedynczej dawki 1000 mg paracetamolu, wartości AUC i t1/2 nie
uległy zmianie bez względu na czas podania leku (przed lub po wstrzyknięciu liksysenatydu).
Przy podaniu paracetamolu na 1 lub 4 godziny po podaniu 10 µg liksysenatydu, Cmax paracetamolu
uległo zmniejszeniu o odpowiednio 29% i 31%, a mediana tmax uległa opóźnieniu o odpowiednio
2,0 i 1,75 godzin. Dalsze opóźnienie tmax oraz zmniejszenie wartości Cmax paracetamolu jest
przewidywane dla dawki podtrzymującej wynoszącej 20 µg.
Przy podaniu paracetamolu na 1 godzinę przed wstrzyknięciem liksysenatydu nie zaobserwowano
jego wpływu na Cmax i tmax paracetamolu.
Na podstawie tych wyników nie jest wymagane dostosowanie dawki paracetamolu, ale gdy wymagane
jest szybkie pojawienie się działania należy wziąć pod uwagę obserwowane opóźnienie tmax, gdy
paracetamol podawano 1-4 godzin po zastosowaniu liksysenatydu.
Doustne środki antykoncepcyjne
Po podaniu pojedynczej dawki doustnego środka antykoncepcyjnego (etynyloestradiol 0,03 mg
/lewonorgestrel 0,15 mg) na 1 godzinę przed lub 11 godzin po podaniu 10 µg liksysenatydu, wartości
Cmax, AUC, t1/2 i tmax etynyloestradiolu i lewonorgestrelu nie uległy zmianie.
Podanie doustnego środka antykoncepcyjnego na 1 lub 4 godziny po podaniu liksysenatydu nie
wpływało na AUC i t1/2 etynyloestradiolu i lewonorgestrelu, podczas gdy Cmax etynyloestradiolu uległo
zmniejszeniu o odpowiednio 52% i 39%, a Cmax lewonorgestrelu uległo zmniejszeniu o odpowiednio
46% i 20%, a mediana tmax opóźnieniu o 1 do 3 godzin.
Zmniejszenie Cmax ma ograniczone znaczenie kliniczne i dlatego nie jest wymagane dostosowanie
dawki doustnych środków antykoncepcyjnych.
Atorwastatyna
Przy równoczesnym podawaniu 20 µg liksysenatydu i 40 mg atorwastatyny rano przez 6 dni,
narażenie na atorwastatynę nie uległo zmianie, podczas gdy Cmax uległo zmniejszeniu o 31%, a tmax
opóźnieniu o 3,25 godziny.
Nie obserwowano takiego wydłużenia tmax przy podawaniu atorwastatyny wieczorem, a liksysenatydu
rano, lecz wartości AUC i Cmax atorwastatyny uległy zwiększeniu odpowiednio o 27% i 66%.
Zmiany te nie są istotne klinicznie i dlatego nie jest wymagane dostosowanie dawki atorwastatyny
w skojarzeniu z liksysenatydem.
Warfaryna i inne pochodne kumaryny
Przy równoczesnym podawaniu 25 mg warfaryny i wielokrotnych dawek 20 µg liksysenatydu,
nie zaobserwowano wpływu na AUC lub INR (Międzynarodowy Współczynnik Znormalizowany),
podczas gdy wartość Cmax uległa zmniejszeniu o 19%, a wartość tmax opóźnieniu o 7 godzin.
Na podstawie tych wyników nie jest wymagane dostosowanie dawki warfaryny przy równoczesnym
stosowaniu z liksysenatydem; zalecane jest jednak częste monitorowanie INR u pacjentów
otrzymujących warfarynę i (lub) pochodne kumaryny w czasie rozpoczęcia lub zakończenia leczenia
liksysenatydem.
Digoksyna
Równoczesne podanie 20 µg liksysenatydu i 0,25 mg digoksyny nie miało wpływu na AUC digoksyny
w stanie równowagi. Wartość tmax digoksyny uległa opóźnieniu o 1,5 godziny, a Cmax zmniejszeniu
o 26%.
Na podstawie tych wyników, nie jest wymagane dostosowanie dawki digoksyny przy równoczesnym
stosowaniu z liksysenatydem.
Ramipryl
Przy równoczesnym podawaniu 20 µg liksysenatydu i 5 mg ramiprylu przez 6 dni, AUC ramiprylu
uległo zwiększeniu o 21%, podczas gdy wartość Cmax uległa zmniejszeniu o 63%. AUC oraz Cmax
aktywnego metabolitu (ramiprylatu) nie uległy zmianie. Wartości tmax ramiprylu i ramiprylatu uległy
opóźnieniu o około 2,5 godzin.
Na podstawie tych wyników, nie jest wymagane dostosowanie dawki ramiprylu przy równoczesnym
stosowaniu z liksysenatydem.
25
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w okresie rozrodczym
Produkt leczniczy Lyxumia nie jest zalecany u kobiet w okresie rozrodczym niestosujących
antykoncepcji.
Ciąża
Brak jest dostępnych wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego Lyxumia
u kobiet w ciąży. W badaniach prowadzonych na zwierzętach wykazano toksyczne działanie na rozród
(patrz punkt 5.3). Nie jest znane ryzyko dla człowieka. Nie należy stosować produktu leczniczego
Lyxumia w ciąży. Zamiast niego zalecane jest stosowanie insuliny. Jeśli pacjentka chce zajść w ciążę
lub gdy zajdzie w ciążę, należy przerwać leczenie produktem leczniczym Lyxumia.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy produkt leczniczy Lyxumia przenika do mleka matki. Produktu leczniczego
Lyxumia nie należy stosować w okresie karmienia piersią.
Płodność
W badaniach na zwierzętach nie wykazano bezpośrednio szkodliwego wpływu na płodność.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Liksysenatyd nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Przy stosowaniu w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną
bazalną, należy poinformować pacjenta o konieczności podjęcia środków ostrożności w celu
uniknięcia hipoglikemii w czasie prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Ponad 2600 pacjentów otrzymywało dotychczas produkt leczniczy Lyxumia, zarówno w monoterapii
jak i w skojarzeniu z metforminą, z pochodnymi sulfonylomocznika (z metforminą lub bez
metforminy) lub z insuliną bazalną (z metforminą lub bez metforminy, z pochodnymi
sulfonylomocznika lub bez pochodnych sulfonylomocznika) w 8 dużych badaniach klinicznych
III fazy z grupą kontrolną placebo lub aktywnego leczenia.
Najczęściej zgłaszane objawy niepożądane w czasie badań klinicznych to nudności, wymioty
i biegunka. Objawy te były najczęściej łagodne i przemijające.
Ponadto obserwowano hipoglikemię (gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu
z pochodnymi sulfonylomocznika i (lub) insuliną bazalną) i bóle głowy.
Reakcje alergiczne obserwowano u 0,4% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia.
Wykaz działań niepożądanych przedstawiono w formie tabelarycznej
Działania niepożądane zgłaszane przez cały czas leczenia w badaniach klinicznych III fazy z grupą
kontrolną placebo lub aktywnego leczenia przedstawiono w Tabeli 1. W tabeli przedstawiono
działania niepożądane występujące z częstością >5%, jeśli częstość ich występowania była większa
u pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia, niż u pacjentów otrzymujących wszystkie
substancje porównawcze. W tabeli przedstawiono także działania niepożądane występujące
z częstością ≥1% w grupie pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia, jeśli częstość ich
występowania była ponad 2 razy większa niż we wszystkich grupach otrzymujących substancje
porównawcze.
Częstości występowania działań niepożądanych zdefiniowano następująco: bardzo często: ≥1/10;
często: ≥1/100 do <1/10; niezbyt często: ≥1/1000 do <1/100; rzadko: ≥1/10 000 do <1/1000; bardzo
rzadko: <1/10 000).
26
Dla każdego układu narządów przedstawiono działania niepożądane w kolejności zmniejszającej się
częstości występowania.
Tabela 1: Działania niepożądane obserwowane przez cały okres leczenia w badaniach III fazy z grupą
kontrolną placebo lub aktywnego leczenia (włącznie z okresem wykraczającym poza 24-tygodniowy
okres leczenia w badaniach z całkowitym okresem leczenia ≥76 tygodni).
Klasyfikacja układów
i narządów
Częstość występowania
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko
Zakażenia i zarażenia
pasożytnicze
grypa
zakażenie
górnych dróg
oddechowych
zapalenie
pęcherza
moczowego
zakażenie
wirusowe

Zaburzenia układu
immunologicznego
reakcja
anafilaktyczna
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
hipoglikemia
(w skojarzeniu z
pochodnymi
sulfonylomocznik
a i (lub) insuliną
bazalną)
hipoglikemia
(w skojarzeniu
z samą
metforminą)

Zaburzenia układu
nerwowego
ból głowy zawroty głowy
senność

Zaburzenia żołądka
i jelit
nudności
wymioty
biegunka
niestrawność opóźnienie
opróżniania
żołądka
Zaburzenia skóry
i tkanki podskórnej
pokrzywka
Zaburzenia
mięśniowo-szkieletowe
i tkanki łącznej
ból pleców
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
świąd w miejscu
wstrzyknięcia

Opis wybranych objawów niepożądanych
Hipoglikemia
W grupie pacjentów otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia w monoterapii, objawowa
hipoglikemia wystąpiła u 1,7% pacjentów leczonych liksysenatydem i u 1,6% pacjentów
otrzymujących placebo. Gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu z samą
metforminą, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 7,0% pacjentów leczonych liksysenatydem
i u 4,8% pacjentów otrzymujących placebo w całym okresie leczenia.
U pacjentów stosujących produkt leczniczy Lyxumia w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika
i metforminą objawowa hipoglikemia wystąpiła u 22,0% pacjentów leczonych liksysenatydem
i u 18,4% pacjentów otrzymujących placebo przez cały okres leczenia (całkowita różnica wyniosła
3,6%). Gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu z insuliną bazalną i metforminą lub
bez metforminy, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 42,1% pacjentów leczonych liksysenatydem
27
i u 38,9% pacjentów otrzymujących placebo przez cały okres leczenia (całkowita różnica wyniosła
3,2%).
Przez cały okres leczenia, gdy produkt leczniczy Lyxumia stosowano w skojarzeniu z samą pochodną
sulfonylomocznika, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 22,7% pacjentów leczonych liksysenatydem
w porównaniu do 15,2% pacjentów otrzymujących placebo (całkowita różnica wyniosła 7,5%). Gdy
produkt leczniczy Lyxumia podawano w skojarzeniu z pochodnymi sulfonylomocznika i insuliną
bazalną, objawowa hipoglikemia wystąpiła u 47,2% pacjentów leczonych liksysenatydem w
porównaniu do 21,6% pacjentów otrzymujących placebo (całkowita różnica wyniosła 25,6%).
Ogólnie ciężka objawowa hipoglikemia występowała niezbyt często (u 0,4% pacjentów leczonych
liksysenatydem i u 0,2% pacjentów otrzymujących placebo) w czasie całego okresu leczenia
w badaniach klinicznych III fazy prowadzonych z grupą kontrolną placebo.
Zaburzenia żołądka i jelit
Nudności i wymioty były najczęściej zgłaszanymi objawami niepożądanymi podczas głównego
24-tygodniowego okresu leczenia. Częstość występowania nudności była większa w grupie leczonych
liksysenatydem (26,1%) w porównaniu z grupą otrzymującą placebo (6,2%); także wymioty
obserwowano częściej w grupie leczonych liksysenatydem (10,5%) niż w grupie otrzymującej placebo
(1,8%). Objawy te były najczęściej łagodne i przejściowe i występowały one w ciągu pierwszych
3 tygodni leczenia. Po tym okresie, w ciągu następnych tygodni objawy zmniejszały się stopniowo.
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia
Reakcje w miejscu wstrzyknięcia zgłaszano u 3,9% pacjentów otrzymujących produkt leczniczy
Lyxumia oraz u 1,4% pacjentów w grupie otrzymujących placebo podczas głównego
24-tygodniowego okresu leczenia. Większość reakcji cechowała się łagodnym nasileniem i zazwyczaj
nie wymagały one przerwania leczenia.
Immunogenność
Z uwagi na potencjalne właściwości immunogenne produktów leczniczych zawierających białka lub
peptydy, u pacjentów może dojść do wytworzenia przeciwciał przeciwko liksysenatydowi
w następstwie leczenia produktem leczniczym Lyxumia. W badaniach z grupą kontrolną placebo na
końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia, u 69,8% pacjentów otrzymujących liksysenatyd
występowały przeciwciała. Odsetek pacjentów z przeciwciałami był podobny na końcu całego
76-tygodniowego okresu leczenia. Na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia,
u 32,2% pacjentów z przeciwciałami, stężenie przeciwciał było powyżej dolnej granicy oznaczalności,
zaś na końcu całego 76-tygodniowego okresu leczenia, u 44,7% pacjentów stężenie przeciwciał było
powyżej dolnej granicy oznaczalności. Po odstawieniu produktu leczniczego, kilku pacjentom
z przeciwciałami dalej mierzono poziom przeciwciał: odsetek ulegał zmniejszeniu do około 90%
w ciągu 3 miesięcy oraz 30% w 6. miesiącu lub później.
Zmiana w stężeniu HbA1c w stosunku do wartości początkowych była podobna bez względu na stan
przeciwciał (dodatni lub ujemny). Wśród pacjentów leczonych liksysenatydem, którym mierzono
stężenie HbA1c, 79,3% nie miało przeciwciał lub ich stężenie było poniżej dolnej granicy
oznaczalności, zaś u pozostałych 20,7% pacjentów występowało oznaczalne stężenie przeciwciał.
W podgrupie pacjentów z najwyższymi stężeniami przeciwciał (5,2%), średnia poprawa w stężeniu
HbA1c w tygodniu 24 i w tygodniu 76 była w zakresie istotnym klinicznie; reakcja glikemii była
jednak zmienna i u 1,9% nie zaobserwowano zmniejszenia stężenia HbA1c.
Stan przeciwciał (dodatni lub ujemny) nie pozwala na przewidywanie zmniejszenia stężenia HbA1c
u poszczególnych pacjentów.
Nie zaobserwowano różnicy w ogólnym profilu bezpieczeństwa u pacjentów bez względu na stan
przeciwciał, za wyjątkiem zwiększenia częstości reakcji w miejscu wstrzyknięcia (4,7% u pacjentów
z przeciwciałami w porównaniu do 2,5% u pacjentów, u których przeciwciała nie występowały przez
cały okres leczenia). Nasilenie większości reakcji w miejscu wstrzyknięcia było łagodne, bez względu
na obecność przeciwciał.
28
Nie obserwowano reakcji krzyżowych z natywnym glukagonem ani endogennym GLP-1.
Reakcje alergiczne
Reakcje alergiczne prawdopodobnie związane ze stosowaniem liksysenatydu (takie jak reakcja
anafilaktyczna, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka) obserwowano u 0,4% pacjentów leczonych
liksysenatydem, podczas gdy prawdopodobnie związane ze stosowaniem reakcje alergiczne wystąpiły
u mniej niż 0,1% pacjentów otrzymujących placebo w czasie głównego 24-tygodniowego okresu
leczenia. Reakcje anafilaktyczne zostały zgłoszone u 0,2% pacjentów leczonych liksysenatydem, a ich
brak w grupie otrzymujących placebo. Nasilenie większości ze zgłoszonych reakcji alergicznych było
łagodne. Podczas badań klinicznych liksysenatydu został zgłoszony jeden przypadek reakcji
rzekomoanafilaktycznej.
Częstość akcji serca
W badaniu z udziałem zdrowych ochotników po podaniu 20 µg liksysenatydu obserwowano
przemijający wzrost częstości akcji serca. U pacjentów leczonych liksysenatydem w porównaniu do
pacjentów otrzymujących placebo częściej zgłaszano występowanie zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza
tachykardii (0,8% w stosunku do <0,1%) oraz uczucia kołatania serca (1,5% w stosunku do 0,8%).
Odstawienie produktu leczniczego
Przerwanie leczenia z powodu działań niepożądanych wystąpiło z częstością 7,4% w grupie pacjentów
otrzymujących produkt leczniczy Lyxumia w porównaniu do 3,2% u pacjentów otrzymujących
placebo podczas głównego 24-tygodniowego okresu leczenia. Najczęściej obserwowanymi
działaniami niepożądanymi, prowadzącymi do przerwania leczenia w grupie leczonych
liksysenatydem były nudności (3,1%) i wymioty (1,2%).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania
wymienionego w załączniku V.
4.9 Przedawkowanie
W badaniach klinicznych podawano dawki do 30 µg liksysenatydu dwa razy na dobę u pacjentów
z cukrzycą typu 2 przez okres 13 tygodni. Zaobserwowano zwiększoną częstość występowania
zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego.
W przypadku przedawkowania należy wdrożyć odpowiednie leczenie podtrzymujące zgodnie
z występującymi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi pacjenta i zmniejszyć podawaną dawkę
liksysenatydu do przepisanej dawki.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Leki stosowane w cukrzycy, analogi glukagonopodobnego peptydu-1
(GLP-1), Kod ATC: A10BJ03
Mechanizm działania
Liksysenatyd jest wybiórczym agonistą receptora GLP-1. Receptor GLP-1 jest docelowym receptorem
dla natywnego GLP-1, endogennego hormonu inkretynowego, zwiększającego wydzielanie insuliny
z komórek beta wysp trzustkowych w sposób zależny od glukozy.
Działanie liksysenatydu polega na swoistej interakcji z receptorami GLP-1, co skutkuje wzrostem
stężenia wewnątrzkomórkowego cyklicznego adenozynomonofosforanu (cAMP). Liksysenatyd
stymuluje wydzielanie insuliny, gdy zwiększone jest stężenie glukozy we krwi, lecz nie przy
29
normoglikemii, co zmniejsza ryzyko wystąpienia hipoglikemii. Równocześnie zahamowaniu ulega
wydzielanie glukagonu. W przypadku hipoglikemii, zachowany jest mechanizm awaryjny wydzielania
glukagonu.
Liksysenatyd spowalnia opróżnianie żołądka, zmniejszając przez to szybkość narastania związanego
z posiłkiem stężenia glukozy we krwi krążącej.
Działanie farmakodynamiczne
Przy podawaniu raz na dobę, liksysenatyd poprawia kontrolę glikemii dzięki natychmiastowemu
i przedłużonemu działaniu obniżającemu stężenie glukozy we krwi po posiłku jak i na czczo
u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Wpływ na poposiłkowe stężenie glukozy potwierdzono w badaniu trwającym 4 tygodnie
porównującym liksysenatyd z liraglutydem podawanym w dawce 1,8 mg raz na dobę w skojarzeniu
z metforminą. Zmniejszenie wartości AUC 0:30-4:30 h stężenia glukozy w osoczu po posiłku testowym
w stosunku do wartości początkowej wyniosło: -12,61 h*mmol/l (-227,25 h*mg/dl) w grupie
otrzymującej liksysenatyd i -4,04 h*mmol/l (-72,83 h*mg/dl ) w grupie otrzymującej liraglutyd.
Wyniki te potwierdzono również w trwającym 8 tygodni badaniu porównującym liksysenatyd
z liraglutydem podawanym przed śniadaniem w skojarzeniu z insuliną galargine i metforminą lub bez
metforminy.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Lyxumia oceniano w dziewięciu
randomizowanych badaniach klinicznych z podwójnie ślepą próbą, grupą kontrolną placebo,
w których wzięło udział 4508 pacjentów z cukrzycą typu 2 (2869 pacjentów przydzielono losowo do
grupy otrzymującej liksysenatyd, w tym 47,5% mężczyzn, 52,5% kobiet oraz 517 pacjentów w wieku
≥ 65 lat).
Skuteczność produktu leczniczego Lyxumia oceniano również w dwóch otwartych, randomizowanych
badaniach klinicznych z kontrolą aktywną (porównanie z eksenatydem lub insuliną glulizynową) oraz
w badaniu w czasie posiłku (łącznie 1067 pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej
liksysenatyd).
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania produktu leczniczego Lyxumia u pacjentów w wieku
powyżej 70 lat, były oceniane w specjalnie dedykowanym badaniu kontrolowanym placebo
(176 pacjentów przydzielonych losowo do grupy otrzymującej liksysenatyd, w tym 62 pacjentów
w wieku ≥75 lat).
Dodatkowo przeprowadzono badanie kliniczne (ELIXA) z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną
placebo badające wpływ na występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych, w którym wzięło udział
6068 pacjentów z cukrzycą typu 2, po przebytym ostrym zespole wieńcowym (3034 pacjentów
przydzielonych losowo do grupy otrzymującej liksysenatyd, w tym 198 pacjentów w wieku ≥75 lat
oraz 655 pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek).
W ukończonych dotychczas badaniach klinicznych III fazy zaobserwowano, że około 90% pacjentów
zdolnych było utrzymać dawkowanie podtrzymujące wynoszące 20 µg produktu leczniczego Lyxumia
jeden raz na dobę, na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia.
 Kontrola glikemii
Leczenie dodatkowe skojarzone z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi
Produkt leczniczy Lyxumia w skojarzeniu z metforminą, pochodnymi sulfonylomocznika,
pioglitazonem lub w skojarzeniu z kombinacją tych leków wywoływał statystycznie istotne
zmniejszenie stężeń HbA1c, glikemii na czczo i glikemii 2 godziny po posiłku testowym w porównaniu
do placebo na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia (Tabele 2 i 3). Zmniejszenie stężenia
30
HbA1c było znamienne przy podawaniu produktu leczniczego raz na dobę, stosowanego rano jak
i wieczorem.
Wpływ na stężenie HbA1c utrzymywał się w badaniach długookresowych przez okres do 76 tygodni.
Leczenie dodane do samej metforminy
Tabela 2: Badania z grupą kontrolną placebo w skojarzeniu z metforminą (wyniki po 24 tygodniach).
Metformina jako leczenie podstawowe
Liksysenatyd 20 µg
(N= 160)
Placebo
(N= 159)
Liksysenatyd 20 µg Placebo
(N= 170)
Rano
(N= 255)
Wieczorem
(N= 255)
Średnie HbA1c (%)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
7,99
-0,92
8,03
-0,42
8,07
-0,87
8,07
-0,75
8,02
-0,38
Odsetek pacjentów (%)
osiągających HbA1c
< 7,0%
47,4 24,1 43,0 40,6 22,0
Średnia masa ciała (kg)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
90,30
-2,63
87,86
-1,63
90,14
-2,01
89,01
-2,02
90,40
-1,64
W badaniu klinicznym z grupą kontrolną aktywnie leczoną, produkt leczniczy Lyxumia podawany raz
na dobę wykazywał zmniejszenie stężenia HbA1c o –0,79% w porównaniu do -0,96% dla eksenatydu
podawanego dwa razy na dobę na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia ze średnią
różnicą w leczeniu wynoszącą: 0,17% (95% CI: 0,033, 0,297). Odsetek pacjentów, którzy uzyskali
stężenie HbA1c mniejsze niż 7% był podobny w grupie leczonych liksysenatydem (48,5%) jak
i w grupie otrzymującej eksenatyd (49,8%).
Częstość występowania nudności wynosiła 24,5% w grupie leczonych liksysenatydem w porównaniu
do 35,1% w grupie otrzymującej eksenatyd dwa razy na dobę, a częstość występowania objawowej
hipoglikemii w grupie otrzymującej liksysenatyd wynosiła 2,5% podczas całego 24-tygodniowego
okresu leczenia w porównaniu do 7,9% w grupie otrzymującej eksenatyd.
W 24-tygodniowym badaniu otwartym, obniżenie poziomu HbA1c podczas stosowania liksysenatydu
przed głównym posiłkiem dnia, nie było niższe niż podczas stosowania liksysenatydu przed
śniadaniem (średnia zmiana LS od linii podstawowej: -0,65% versus -0,74%). Podobne obniżenie
poziomu HbA1c obserwowano niezależnie od tego, który posiłek był głównym posiłkiem dnia
(śniadanie, lunch czy obiad). Pod koniec badania, u 43,6% (grupa stosująca lek przed głównym
posiłkiem dnia) i u 42,8% (grupa stosująca lek przed śniadaniem) pacjentów stwierdzono poziom
HbA1c mniejszy niż 7%, nudności stwierdzono u 14,7% i 15,5% pacjentów, a objawową hipoglikemię
u 5,8% i 2,2% pacjentów, odpowiednio u pacjentów z grupy stosującej lek przed głównym posiłkiem
dnia i pacjentów z grupy stosującej lek przed śniadaniem.
31
Leczenie dodane do samej pochodnej sulfonylomocznika lub w skojarzeniu z metforminą
Tabela 3: Badania z grupą kontrolną placebo w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika (wyniki po
24 tygodniach).
Pochodna sulfonylomocznika jako leczenie podstawowe
z metforminą lub bez metforminy
Liksysenatyd 20 µg
(N= 570)
Placebo
(N= 286)
Średnie HbA1c (%)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
8,28
-0,85
8,22
-0,10
Odsetek pacjentów (%)
osiągających HbA1c < 7,0%
36,4 13,5
Średnia masa ciała (kg)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
82,58
-1,76
84,52
-0,93
Leczenie dodane do samego pioglitazonu lub w skojarzeniu z metforminą
W badaniu klinicznym dodanie liksysenatydu do pioglitazonu stosowanego w skojarzeniu
z metforminą lub bez, u pacjentów niewystarczająco kontrolowanych za pomocą pioglitazonu
skutkowało zmniejszeniem stężenia HbA1c o 0,90% w stosunku do wartości wyjściowych
w porównaniu do zmniejszenia o 0,34% w stosunku do wartości wyjściowych u pacjentów
otrzymujących placebo na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia. Na końcu głównego
24-tygodniowego okresu leczenia osiągnięto stężenie HbA1c poniżej 7% u 52,3% pacjentów leczonych
liksysenatydem w porównaniu do 26,4% pacjentów otrzymujących placebo.
Podczas głównego 24-tygodniowego okresu leczenia występowanie nudności zgłaszano u 23,5%
pacjentów leczonych liksysenatydem w porównaniu do 10,6% pacjentów otrzymujących placebo
a występowanie objawowej hipoglikemii u 3,4% pacjentów leczonych liksysenatydem w porównaniu
do 1,2% pacjentów otrzymujących placebo.
Leczenie skojarzone z insuliną bazalną
Produkt leczniczy Lyxumia podawany z samą insuliną bazalną, lub w skojarzeniu z insuliną bazalną
i metforminą, lub w skojarzeniu z insuliną bazalną i pochodnymi sulfonylomocznika powodował
statystycznie istotne zmniejszenie stężenia HbA1c i stężenia glukozy we krwi 2 godziny po posiłku
testowym w porównaniu do placebo.
32
Tabela 4: Badania z grupą kontrolną placebo w skojarzeniu z insuliną bazalną (wyniki
po 24 tygodniach).
Insulina bazalna jako leczenie
podstawowe
Sama lub w skojarzeniu
z metforminą
Insulina bazalna jako leczenie
podstawowe
Sama lub w skojarzeniu
z pochodną sulfonylomocznika*
Liksysenatyd
20 µg
(N= 327)
Placebo
(N= 166)
Liksysenatyd
20 µg
(N= 154)
Placebo
(N= 157)
Średnie HbA1c (%)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
8,39
-0,74
8,38
-0,38
8,53
-0,77
8,53
0,11
Odsetek pacjentów (%)
osiągających HbA1c < 7,0%
28,3 12,0 35,6 5,2
Średni czas leczenia insuliną
bazalną dla wartości
początkowej (w latach)
Średnia zmiana w dawce
insuliny bazalnej (U)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
3,06
53,62
-5,62
3,2
57,65
-1,93
2,94
24,87
-1,39
3,01
24,11
-0,11
Średnia masa ciała (kg)
Wartość początkowa
Zmiana średniej
najmniejszych kwadratów
w stosunku do wartości
początkowej
87,39
-1,80
89,11
-0,52
65,99
-0,38
65,60
0,06
*przeprowadzono w populacji azjatyckiej
Badanie kliniczne zostało przeprowadzone u pacjentów wcześniej nieleczonych insuliną,
niewystarczająco kontrolowanych za pomocą doustnych leków przeciwcukrzycowych. Badanie
składało się z 12-tygodniowego okresu wstępnego, podczas którego wprowadzono i ustalono dawkę
insuliny glargine oraz 24-tygodniowego okresu leczenia, podczas którego pacjenci otrzymywali
liksysenatyd lub placebo w skojarzeniu z insuliną glargine i metforminą z tiazolidynedionem lub bez
tiazolidynedionu. Dawka insuliny glargine była dostosowywana w sposób ciągły podczas tego okresu.
Podczas 12-tygodniowego okresu wstępnego dodanie i dostosowanie dawki insuliny glargine
skutkowało zmniejszeniem stężenia HbA1c o 1%. Dodanie liksysenatydu pozwoliło istotnie bardziej
zmniejszyć stężenie HbA1c o 0,71% w grupie leczonych liksysenatydem w porównaniu do
zmniejszenia stężenia HbA1c o 0,40% w grupie otrzymującej placebo. Na końcu 24-tygodniowego
okresu leczenia osiągnięto stężenie HbA1c poniżej 7% u 56,3% pacjentów leczonych liksysenatydem
w porównaniu do 38,5% pacjentów otrzymujących placebo.
Podczas 24-tygodniowego okresu leczenia u 22,4% pacjentów leczonych liksysenatydem zgłoszono
wystąpienie co najmniej jednego zdarzenia objawowej hipoglikemii w porównaniu do 13,5%
pacjentów otrzymujących placebo. Częstość hipoglikemii była zasadniczo większa w grupie
pacjentów leczonych liksysenatydem podczas pierwszych 6 tygodni leczenia, a następnie
była podobna do grupy otrzymujących placebo.
33
Pacjentów z cukrzycą typu 2 stosujących insulinę bazalną w skojarzeniu z 1 do 3 doustnych leków
przeciwcukrzycowych dołączono losowo do otwartego badania intensyfikacji leczenia insuliną. Po
12 tygodniach zrównoważonego dostosowywania dawki insuliny glargine podawanej z metforminą
lub bez niej, u pacjentów z niedostateczną kontrolą glikemii na 26 tygodni, losowo, dołączono do
leczenia pojedynczą dawkę liksysenatydu lub insulinę glulizynową podawaną raz na dobę (w obu
przypadkach stosowane przed głównym posiłkiem) lub insulinę glulizynową podawaną 3 razy na
dobę.
Zmniejszenie stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c) było porównywalne w obrębie wszystkich
grup (tabela 5).
W przeciwieństwie do obu schematów leczenia insuliną glulizynową, liksysenatyd powodował
zmniejszenie masy ciała.
Wskaźnik występowania przypadków objawowych hipoglikemii był niższy podczas przyjmowania
liksysenatydu (36%) w porównaniu do insuliny glulizynowej podawanej raz na dobę oraz trzy razy na
dobę (odpowiednio 47% oraz 52%).
Tabela 5: Wyniki uzyskane z badania kontrolowanego dotyczącego skojarzonego leczenia z insuliną
bazalną z metforminą lub bez niej (wyniki po 26 tygodniach) w grupie zmodyfikowanej populacji
ocenianej według zamiaru leczenia (mITT, ang. modified intention-to-treat) oraz bezpieczeństwa
stosowania w badanej populacji.
Liksysenatyd Insulina glulizynowa
stosowana raz na dobę
Insulina glulizynowa
stosowana trzy razy
na dobę
Średnie HbA1c (%)
Zmiana średniej najmniejszych
kwadratów w stosunku do
wartości początkowej
Średnia różnica (SE - odchylenie
standardowe) obliczona metodą
najmniejszych kwadratów dla
liksysenatydu w stosunku do
95% przedział ufności (CI)
N = 297
-0,63
N = 298
-0,58
-0,05 (0,059)
(-0,170 do 0,064)
N = 295
-0,84
0,21 (0,059)
(0,095 do 0,328)
Średnia masa ciała N = 297 N = 298 N = 295
Zmiana średniej najmniejszych
kwadratów w stosunku do
wartości początkowej
Średnia różnica (SE - odchylenie
standardowe) obliczona metodą
najmniejszych kwadratów dla
liksysenatydu w stosunku do
95% przedział ufności (CI)
-0,63 +1,03
-1,66 (0,305)
(-2,257 do -1,062)
+1,37
-1,99 (0,305)
(-2,593 do -1,396)*
*p<0,0001
 Glikemia na czczo
Zmniejszenie stężenia glukozy w osoczu na czczo uzyskane przy leczeniu produktem leczniczym
Lyxumia wynosiło od 0,42 mmol/l do 1,19 mmol/l (7,6 do 21,4 mg/dl) na końcu 24-tygodniowego
okresu leczenia w porównaniu do wartości początkowej w badaniach z grupą kontrolną placebo.
34
 Glikemia poposiłkowa
Podawanie produktu leczniczego Lyxumia skutkowało zmniejszeniem stężenia glukozy 2 godziny
po posiłku testowym, statystycznie znamiennym w porównaniu z placebo niezależnie od
zastosowanego leczenia podstawowego.
Zmniejszenie stężenia glukozy przy stosowaniu produktu leczniczego Lyxumia wynosiło od 4,51 do
7,96 mmol/l (81,2 do 143,3 mg/dl) w stosunku do wartości początkowych na końcu głównego 24-
tygodniowego okresu leczenia we wszystkich badaniach, gdzie mierzono poposiłkowe stężenie
glukozy; u 26,2% do 46,8% pacjentów stężenie glukozy 2 godziny po posiłku wynosiło mniej niż
7,8 mmol/l (140,4 mg/dl).
 Masa ciała
Leczenie produktem leczniczym Lyxumia w skojarzeniu z metforminą i (lub) pochodnymi
sulfonylomocznika skutkowało trwałymi zmianami masy ciała w porównaniu do wartości
początkowych we wszystkich badaniach z grupą kontrolną w zakresie od -1,76 kg do -2,96 kg
na końcu głównego 24-tygodniowego okresu leczenia.
Zmiany masy ciała w stosunku do wartości początkowej w zakresie od -0,38 kg do -1,80 kg
obserwowano także u pacjentów otrzymujących liksysenatyd ze stałą dawką insuliny bazalnej
samodzielnie lub w skojarzeniu z metforminą lub pochodnymi sulfonylomocznika.
U pacjentów, którzy rozpoczynali stosowanie insuliny masa ciała pozostawała prawie niezmieniona
w grupie leczonych liksysenatydem, podczas gdy w grupie otrzymującej placebo obserwowano wzrost
masy ciała.
Zmniejszenie masy ciała utrzymywało się w długookresowych badaniach trwających do 76 tygodni.
Zmniejszenie masy ciała jest niezależne od częstości występowania nudności i wymiotów.
 Czynność komórek beta
W badaniach klinicznych nad produktem leczniczym Lyxumia wykazano poprawę czynności komórek
beta ocenianej w modelu homeostazy dla komórek beta (HOMA-β).
Po podaniu pojedynczej dawki produktu leczniczego Lyxumia wykazano przywrócenie pierwszej fazy
wydzielania insuliny i poprawę drugiej fazy wydzielania insuliny w odpowiedzi na dożylne szybkie
wstrzyknięcie (bolus) glukozy u pacjentów z cukrzycą typu 2 (n=20).
 Ocena zdarzeń sercowo-naczyniowych
Nie stwierdzono przyspieszenia średniej czynności serca u pacjentów z cukrzycą typu 2 w żadnym
z badań klinicznych III fazy prowadzonych z grupą kontrolną placebo.
W badaniach III fazy z grupą kontrolną placebo obserwowano zmniejszenie średnich wartości
ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego o odpowiednio 2,1 mmHg i 1,5 mmHg.
Wieloośrodkowe, randomizowane badanie kliniczne ELIXA z podwójnie ślepą próbą, grupą kontrolną
placebo oceniało występowanie zdarzeń sercowo-naczyniowych podczas leczenia liksysenatydem
u pacjentów z cukrzycą typu 2 po niedawno przebytym ostrym zespole wieńcowym.
Łącznie 6068 pacjentów zostało przydzielonych losowo, w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej
placebo lub liksysenatyd w dawce 20 µg (po zastosowaniu dawki początkowej 10 µg w okresie
pierwszych dwóch tygodni leczenia).
96% pacjentów z obu leczonych grup ukończyło badanie zgodnie z protokołem, a dane dotyczące
stanu zdrowia zgromadzono na końcu badania od 99% pacjentów otrzymujących liksysenatyd i 98,6%
pacjentów otrzymujących placebo. Średnia długość leczenia wynosiła 22,4 miesiące u pacjentów
otrzymujących liksysenatyd i 23,3 miesiące u pacjentów otrzymujących placebo, a średnia długość
badania obserwacyjnego wynosiła odpowiednio 25,8 miesiące i 25,7 miesiące. Średnie wyjściowe
wartości HbA1c (± odchylenie standardowe) w grupie otrzymującej liksysenatyd i grupie
otrzymującej placebo wynosiły odpowiednio 7,72 (±1,32)% i 7,64 (±1,28)% oraz 7,46 (±1,51)% i 7,61
(±1,48)% w 24. miesiącu badania.
35
Wyniki pierwszorzędowego oraz drugorzędowego złożonego punktu końcowego, a także wyniki
poszczególnych składowych złożonego punktu końcowego przedstawiono na Wykresie 1.
Wykres 1: Wykres drzewkowy: analiza poszczególnych zdarzeń sercowo-naczyniowych -
populacja ITT
Liksysenatyd
n(%)
Placebo
n(%)
Współczynnik
ryzyka
[95%
przedział
ufności]
Pierwszorzędowy złożony punkt końcowy
Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych,
zawał mięśnia sercowego, udar mózgu
niezakończone zgonem lub hospitalizacja
z powodu niestabilnej dławicy piersiowej
406 (13,4%) 399 (13,2%) 1,02 [0,89;1,17]
Drugorzędowy złożony punkt końcowy
Pierwszorzędowy punkt końcowy + HF 456 (15,0%) 469 (15,5%) 0,97 [0,85;1,10]
Pierwszorzędowy punkt końcowy + HF
+ Revasc
661 (21,8%) 659 (21,7%) 1,00 [0,90;1,11]
Poszczególne składowe
Zgon z przyczyn sercowo-naczyniowych 156 (5,1%) 158 (5,2%) 0,98 [0,78;1,22]
Zawał mięśnia sercowego 270 (8,9%) 261 (8,6%) 1,03 [0,87;1,23]
Udar mózgu 67 (2,2%) 60 (2,0%) 1,12 [0,79;1,58]
Hospitalizacja z powodu niestabilnej
dławicy piersiowej
11 (0,4%) 10 (0,3%) 1,11 [0,47;2,62]
Hospitalizacja z powodu niewydolności
serca
122 (4,0%) 127 (4,2%) 0,96 [0,75;1,23]
Zabieg rewaskularyzacji tętnic
wieńcowych
368 (12,1%) 356 (11,7%) 1,03 [0,89;1,19]
Współczynnik ryzyka;
95% przedział ufności
CV– sercowo-naczyniowe, MI- zawał mięśnia sercowego, HF – hospitalizacja z powodu niewydolności
serca, Revasc – zabieg rewaskularyzacji tętnic wieńcowych, HR – współczynnik ryzyka, CI- przedział
ufności.
Pacjenci w podeszłym wieku
Pacjenci w wieku ≥70 lat
Skuteczność i bezpieczeństwo stosowania liksysenatydu u osób w wieku ≥70 lat z cukrzycą typu 2
oceniano w trwającym 24 tygodnie badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą i grupą kontrolną
placebo. Z badania wykluczono pacjentów w słabym stanie ogólnym, w tym pacjentów z ryzykiem
niedożywienia, pacjentów po niedawno przebytym zdarzeniu sercowo-naczyniowym oraz pacjentów
z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami zdolności poznawczych. Łącznie zostało dobranych
losowo 350 pacjentów (współczynnik randomizacji 1:1). Ogólnie 37% pacjentów było w wieku
≥75 lat (N=131) i u 31% pacjentów występowały umiarkowane zaburzenia czynności nerek (N=107).
Pacjenci otrzymywali ustaloną dawkę (dawki) leku (leków) przeciwcukrzycowego i (lub) insulinę
bazalną jako leczenie podstawowe. Nie stosowano pochodnych sulfonylomocznika i glinidów
jednocześnie z insuliną bazalną jako terapię podstawową.
Liksysenatyd powodował wyraźną poprawę wartości HbA1c (zmiana -0,64% w porównaniu do
placebo; 95% przedział ufności: -0,810% do -0,464%; p<0,0001) w porównaniu do średniej wartości
wyjściowej HbA1c wynoszącej 8%.
0.0 0.5 1.0 1.5 2.0 2.5 3.0
36
Dzieci i młodzież
Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań produktu leczniczego
Lyxumia we wszystkich podgrupach populacji dzieci i młodzieży z cukrzycą typu 2 (stosowanie u
dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu podskórnym u pacjentów z cukrzycą typu 2, wchłanianie liksysenatydu jest szybkie i nie
jest zależne od wielkości podanej dawki. Niezależnie od podanej dawki oraz faktu, czy liksysenatyd
podano w dawce pojedynczej czy w dawkach wielokrotnych, mediana tmax u pacjentów z cukrzycą
typu 2 wynosi 1 do 3,5 godzin. Nie ma klinicznie znamiennych różnic w szybkości wchłaniania
liksysenatydu w zależności od miejsca podania podskórnego - w powłoki brzuszne, uda lub ramienia.
Dystrybucja
Liksysenatyd w umiarkowanym stopniu (55%) wiąże się z białkami osocza ludzkiego.
Pozorna objętość dystrybucji po podaniu podskórnym liksysenatydu (Vz/F) wynosi około 100 litrów.
Metabolizm i wydalanie
Jako peptyd, liksysenatyd jest wydalany na drodze filtracji kłębuszkowej, następnie podlega
reabsorpcji cewkowej i degradacji metabolicznej z wytworzeniem mniejszych peptydów i
aminokwasów, które ponownie wchodzą w szlaki przemian metabolicznych białek.
Po podaniu wielokrotnych dawek u pacjentów z cukrzycą typu 2, średni końcowy czas półtrwania
wynosił około 3 godziny, a średni klirens pozorny (CL/F) – około 35 l/h.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
U pacjentów z łagodnymi (klirens kreatyniny obliczony ze wzoru Cockcroft-Gaulta 60-90 ml/min),
umiarkowanymi (klirens kreatyniny 30-60 ml/min) i ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens
kreatyniny 15-30 ml/min) wartość AUC była większa odpowiednio o 46%, 51% i 87%.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Ponieważ liksysenatyd jest wydalany głównie przez nerki, nie przeprowadzono badań
farmakokinetycznych u pacjentów z ostrymi lub przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby.
Uważa się, że zaburzenia czynności wątroby nie wpływają na farmakokinetykę liksysenatydu.
Płeć
Płeć nie ma istotnego klinicznie wpływu na farmakokinetykę liksysenatydu.
Rasa
Pochodzenie etniczne nie wpływało klinicznie znacząco na farmakokinetykę liksysenatydu na
podstawie wyników badań farmakokinetycznych prowadzonych w populacji kaukaskiej, japońskiej
i chińskiej.
Pacjenci w podeszłym wieku
Wiek nie wpływał w znaczącym stopniu na farmakokinetykę liksysenatydu.
W badaniu farmakokinetyki prowadzonym z udziałem osób w podeszłym wieku nie chorujących
na cukrzycę, po podaniu liksysenatydu w dawce 20 µg obserwowano wartości AUC zwiększone
średnio o 29% w populacji osób w podeszłym wieku (11 osób w wieku 65 do 74 lat i 7 osób
w wieku ≥75 lat) w porównaniu do 18 osób w wieku 18 do 45 lat, co prawdopodobnie związane jest
ze zmniejszoną czynnością nerek w starszej grupie wiekowej.
Masa ciała
Masa ciała nie ma klinicznie istotnego wpływu na AUC liksysenatydu.
37
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne wynikające z konwencjonalnych badań farmakologicznych dotyczących
bezpieczeństwa i toksyczności, nie ujawniły szczególnego zagrożenia dla ludzi.
W dwuletnim badaniu rakotwórczości przy podawaniu podskórnym u szczurów i myszy obserwowano
wystąpienie raka z komórek C tarczycy niewywołującego zgonu. Uważa się, że spowodowane to było
niegenotoksycznym mechanizmem, w którym uczestniczy receptor GLP-1, na który gryzonie są
szczególnie wrażliwe. Rozrost (hiperplazję) i gruczolaka komórek C obserwowano, gdy podawano
produkt leczniczy we wszystkich dawkach szczurom, dlatego nie można określić dawki, dla której nie
obserwuje się żadnego działania niepożądanego (ang. no observed adverse effect level – NOAEL).
U myszy te działania występowały przy współczynniku narażenia 9,3-krotnie większym od narażenia
obserwowanego u ludzi po podaniu dawki leczniczej. Nie zaobserwowano występowania raka
z komórek C u myszy, zaś u szczurów rak z komórek C wystąpił przy współczynniku narażenia około
900-krotnie większym od narażenia obserwowanego u ludzi po podaniu dawki leczniczej.
W dwuletnim badaniu dotyczącym działania rakotwórczego przy podawaniu podskórnym,
zaobserwowano 3 przypadki gruczolakoraka endometrium w grupie stosującej średnią dawkę; wzrost
był istotny statystycznie opowiadając 97-krotnie większemu współczynnikowi narażenia. Nie
wykazano działania związanego z leczeniem.
Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośrednio szkodliwego wpływu na płodność samców i samic
szczura. U psów leczonych liksysenatydem obserwowano odwracalne zmiany w jądrach i najądrzach.
U zdrowych mężczyzn nie zaobserwowano wpływu na spermatogenezę. W badaniach dotyczących
wpływu na rozwój zarodkowo-płodowy obserwowano szkodliwe działania takie jak wady rozwojowe,
opóźnienie wzrostu, opóźnienie kostnienia i działania na układ kostny, gdy podawano liksysenatyd
we wszystkich dawkach szczurom (współczynnik narażenia 5-krotnie większy w porównaniu do
narażenia obserwowanego u ludzi) i wysokich dawkach królikom (współczynnik narażenia 32-krotnie
większy w porównaniu do narażenia obserwowanego u ludzi). U matek szczurów i królików
obserwowano występowanie nieznacznej toksyczności powodującej małe spożycie pokarmu
i zmniejszenie masy ciała. Wzrost noworodków samców szczura był zmniejszony przy narażeniu
na duże dawki liksysenatydu podczas późnego okresu ciąży i laktacji, przy czym zaobserwowano
nieznacznie zwiększoną śmiertelność młodych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Glicerol 85%
Sodu octan trójwodny
Metionina
Metakrezol
Kwas solny (do ustalenia pH)
Roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH)
Woda do wstrzykiwań
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie mieszać produktu leczniczego z innymi produktami leczniczymi, ponieważ nie wykonywano
badań dotyczących zgodności.
6.3 Okres ważności
3 lata
Po pierwszym użyciu: 14 dni
38
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Nie zamrażać.
Przechowywać z dala od komory zamrażalnika.
Po pierwszym użyciu
Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać.
Nie należy przechowywać wstrzykiwacza z zamocowaną igłą. Przechowywać wstrzykiwacz
zamknięty nasadką w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Opakowanie do rozpoczynania leczenia
Wkład ze szkła typu I z tłoczkiem z gumy (bromobutylowej), wieczkami z kryzą (aluminium)
zaopatrzonymi w laminowane krążki uszczelniające (guma bromobutylowa po stronie wewnętrznej
i poliizopren po stronie zewnętrznej). Każdy wkład znajduje się we wstrzykiwaczu jednorazowego
użytku.
Opakowanie zawierające 1 zielony fabrycznie napełniony produktem leczniczym Lyxumia
wstrzykiwacz w ilości 10 mikrogramów, roztwór do wstrzykiwań oraz 1 fioletowy fabrycznie
napełniony produktem leczniczym Lyxumia wstrzykiwacz w ilości 20 mikrogramów, roztwór do
wstrzykiwań.
Każdy zielony fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu, co pozwala na podanie
14 dawek po 10 µg.
Każdy fioletowy fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 3 ml roztworu, co pozwala na podanie
14 dawek po 20 µg.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Produktu leczniczego Lyxumia nie należy używać, gdy był on wcześniej zamrożony.
Produkt leczniczy Lyxumia można podawać z użyciem jednorazowych igieł do wstrzykiwaczy
o rozmiarze 29 do 32. Igły do wstrzykiwaczy nie są dołączone do opakowania.
Pacjentów należy poinstruować o konieczności utylizacji zużytych igieł po każdym użyciu leku
zgodnie z lokalnymi przepisami oraz o konieczności przechowywania wstrzykiwacza bez nałożonej
igły. Pomaga to zapobiegać zabrudzeniu i możliwemu zablokowaniu igły. Wstrzykiwacz może być
używany tylko przez jedną osobę.
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub odpady należy usunąć zgodnie
z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Sanofi Winthrop Industrie
82 avenue Raspail
94250 Gentilly
Francja
39
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/12/811/005 (1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz + 1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz)
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 01/02/2013
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18/09/2017
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
Szczegółowe informacje o tym produkcie leczniczym są dostępne na stronie internetowej Europejskiej
Agencji Leków http://www.ema.europa.eu.
40
ANEKS II
A. WYTWÓRCA BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ
ORAZ WYTWÓRCA ODPOWIEDZIALNY ZA
ZWOLNIENIE SERII
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE
ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE
DOPUSZCZENIA DO OBROTU
D. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE
BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO STOSOWANIA
PRODUKTU LECZNICZEGO
41
A. WYTWÓRCA BIOLOGICZNEJ SUBSTANCJI CZYNNEJ ORAZ WYTWÓRCA
ODPOWIEDZIALNY ZA ZWOLNIENIE SERII
Nazwa i adres wytwórcy biologicznej substancji czynnej
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Brüningstrasse 50, Industriepark Höchst
65926 Frankfurt nad Menem
Niemcy
Nazwa i adres wytwórcy odpowiedzialnego za zwolnienie serii
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Brüningstrasse 50, Industriepark Höchst
65926 Frankfurt nad Menem
Niemcy
B. WARUNKI LUB OGRANICZENIA DOTYCZĄCE ZAOPATRZENIA I STOSOWANIA
Produkt leczniczy wydawany na receptę.
C. INNE WARUNKI I WYMAGANIA DOTYCZĄCE DOPUSZCZENIA DO OBROTU
 Okresowy raport o bezpieczeństwie stosowania
Wymagania dotyczące przedkładania okresowych raportów o bezpieczeństwie stosowania tego
produktu leczniczego są określone w wykazie unijnych dat referencyjnych, o którym mowa w art.
107c ust. 7 dyrektywy 2001/83/WE i który jest ogłaszany na europejskiej stronie internetowej
dotyczącej leków.
D. WARUNKI I OGRANICZENIA DOTYCZĄCE BEZPIECZNEGO I SKUTECZNEGO
STOSOWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
 Plan zarządzania ryzykiem (ang. Risk Management Plan, RMP)
Podmiot odpowiedzialny podejmie wymagane działania i interwencje z zakresu nadzoru nad
bezpieczeństwem farmakoterapii wyszczególnione w RMP, przedstawionym w module 1.8.2
dokumentacji do pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, i wszelkich jego kolejnych aktualizacjach.
Uaktualniony RMP należy przedstawiać:
 na żądanie Europejskiej Agencji Leków;
 w razie zmiany systemu zarządzania ryzykiem, zwłaszcza w wyniku uzyskania nowych
informacji, które mogą istotnie wpłynąć na stosunek ryzyka do korzyści, lub w wyniku
uzyskania istotnych informacji, dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu leczniczego
lub odnoszących się do minimalizacji ryzyka.
42
ANEKS III
OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ I ULOTKA DLA PACJENTA
43
A. OZNAKOWANIE OPAKOWAŃ
44
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
PUDEŁKO TEKTUROWE (OPAKOWANIE DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Liksysenatyd
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 10 mikrogramów liksysenatydu (50 mikrogramów/ml).
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Substancje pomocnicze: glicerol 85%, sodu octan trójwodny, metionina, metakrezol (aby uzyskać
więcej informacji, patrz ulotka), kwas solny i roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH), woda do
wstrzykiwań.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Roztwór do wstrzykiwań
1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz po 3 ml (14 dawek)
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
Podanie podskórne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności / EXP:
Wyrzucić wstrzykiwacz 14 dni po pierwszym użyciu.
45
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Przed pierwszym użyciem
Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać. Przechowywać z dala od komory zamrażalnika.
Po pierwszym użyciu
Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać.
Przechowywać wstrzykiwacz z nałożoną nasadką w celu ochrony przed światłem.
Nie należy przechowywać wstrzykiwacza z zamocowaną igłą.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO
PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI
WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi Winthrop Industrie
82 avenue Raspail
94250 Gentilly
Francja
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/12/811/001 – 1 wstrzykiwacz
13. NUMER SERII
Nr serii / Lot:
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Lyxumia 10
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC:
SN:
NN:
46
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
PUDEŁKO TEKTUROWE (OPAKOWANIE PODTRZYMUJĄCE LECZENIE)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Liksysenatyd
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 20 mikrogramów liksysenatydu (100 mikrogramów/ml).
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Substancje pomocnicze: glicerol 85%, sodu octan trójwodny, metionina, metakrezol (aby uzyskać
więcej informacji, patrz ulotka), kwas solny i roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH), woda do
wstrzykiwań.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Roztwór do wstrzykiwań
1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz po 3 ml (14 dawek)
2 fabrycznie napełnione wstrzykiwacze po 3 ml (2 x14 dawek)
6 fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy po 3 ml (6 x14 dawek)
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
Podanie podskórne
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności / EXP:
Wyrzucić wstrzykiwacz 14 dni po pierwszym użyciu.
47
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Przed pierwszym użyciem
Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać. Przechowywać z dala od komory zamrażalnika.
Po pierwszym użyciu
Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać.
Przechowywać wstrzykiwacz z nałożoną nasadką w celu ochrony przed światłem.
Nie należy przechowywać wstrzykiwacza z zamocowaną igłą.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO
PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI
WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi Winthrop Industrie
82 avenue Raspail
94250 Gentilly
Francja
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/12/811/002 – 1 wstrzykiwacz
EU/1/12/811/003 – 2 wstrzykiwacze
EU/1/12/811/004 – 6 wstrzykiwaczy
13. NUMER SERII
Nr serii / Lot:
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Lyxumia 20
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
48
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC:
SN:
NN:
49
INFORMACJE ZAMIESZCZANE NA OPAKOWANIACH ZEWNĘTRZNYCH
PUDEŁKO TEKTUROWE (OPAKOWANIE DO ROZPOCZYNANIA LECZENIA NA
28 DNI)
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Liksysenatyd
2. ZAWARTOŚĆ SUBSTANCJI CZYNNEJ
Każda dawka (0,2 ml) zawiera 10 lub 20 mikrogramów liksysenatydu.
3. WYKAZ SUBSTANCJI POMOCNICZYCH
Substancje pomocnicze: glicerol 85%, sodu octan trójwodny, metionina, metakrezol (aby uzyskać
więcej informacji, patrz ulotka), kwas solny i roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH), woda do
wstrzykiwań.
4. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA I ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA
Roztwór do wstrzykiwań
Opakowanie do rozpoczynania leczenia
Każde opakowanie zawierające 2 fabrycznie napełnione wstrzykiwacze przeznaczone do zastosowania
w 4 tygodniowym okresie rozpoczynającym leczenie zawiera:
1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz po 3 ml zawierający 14 dawek po 10 mikrogramów
1 fabrycznie napełniony wstrzykiwacz po 3 ml zawierający 14 dawek po 20 mikrogramów
5. SPOSÓB I DROGA PODANIA
Należy zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku.
Podanie podskórne
Informacje wydrukowane na wewnętrznej stronie opakowania:
Należy uważnie zapoznać się z Instrukcją Użycia przed zastosowaniem wstrzykiwacza Lyxumia.
Należy koniecznie rozpocząć leczenie od zielonego wstrzykiwacza zawierającego lek Lyxumia
10 mikrogramów.
6. OSTRZEŻENIE DOTYCZĄCE PRZECHOWYWANIA PRODUKTU LECZNICZEGO
W MIEJSCU NIEWIDOCZNYM I NIEDOSTĘPNYM DLA DZIECI
Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
50
7. INNE OSTRZEŻENIA SPECJALNE, JEŚLI KONIECZNE
8. TERMIN WAŻNOŚCI
Termin ważności / EXP:
Wyrzucić wstrzykiwacz 14 dni po pierwszym użyciu.
9. WARUNKI PRZECHOWYWANIA
Przed pierwszym użyciem
Przechowywać w lodówce. Nie zamrażać. Przechowywać z dala od komory zamrażalnika.
Po pierwszym użyciu
Przechowywać w temperaturze poniżej 30°C. Nie zamrażać.
Przechowywać wstrzykiwacz z nałożoną nasadką w celu ochrony przed światłem.
Nie należy przechowywać wstrzykiwacza z zamocowaną igłą.
10. SPECJALNE ŚRODKI OSTROŻNOŚCI DOTYCZĄCE USUWANIA NIEZUŻYTEGO
PRODUKTU LECZNICZEGO LUB POCHODZĄCYCH Z NIEGO ODPADÓW, JEŚLI
WŁAŚCIWE
11. NAZWA I ADRES PODMIOTU ODPOWIEDZIALNEGO
Sanofi Winthrop Industrie
82 avenue Raspail
94250 Gentilly
Francja
12. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
EU/1/12/811/005 – 2 wstrzykiwacze
13. NUMER SERII
Nr serii / Lot:
14. OGÓLNA KATEGORIA DOSTĘPNOŚCI
15. INSTRUKCJA UŻYCIA
16. INFORMACJA PODANA SYSTEMEM BRAILLE’A
Lyxumia
10
20
51
17. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – KOD 2D
Obejmuje kod 2D będący nośnikiem niepowtarzalnego identyfikatora.
18. NIEPOWTARZALNY IDENTYFIKATOR – DANE CZYTELNE DLA CZŁOWIEKA
PC:
SN:
NN:
52
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACH
BEZPOŚREDNICH
ETYKIETA NA WSTRZYKIWACZU
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA PODANIA
Lyxumia 10 µg do wstrzykiwań
Liksysenatyd
Podanie podskórne
2. SPOSÓB PODAWANIA
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY
JEDNOSTEK
3 ml (14 dawek)
6. INNE
53
MINIMUM INFORMACJI ZAMIESZCZANYCH NA MAŁYCH OPAKOWANIACH
BEZPOŚREDNICH
ETYKIETA NA WSTRZYKIWACZU
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO I DROGA PODANIA
Lyxumia 20 µg do wstrzykiwań
Liksysenatyd
Podanie podskórne
2. SPOSÓB PODAWANIA
3. TERMIN WAŻNOŚCI
EXP
4. NUMER SERII
Lot
5. ZAWARTOŚĆ OPAKOWANIA Z PODANIEM MASY, OBJĘTOŚCI LUB LICZBY
JEDNOSTEK
3 ml (14 dawek)
6. INNE
54
B. ULOTKA DLA PACJENTA
55
Ulotka dołączona do opakowania: Informacja dla użytkownika
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
liksysenatyd
Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona
informacje ważne dla pacjenta.
- Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
- W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
- Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może
zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
- Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy
niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub
pielęgniarce. Patrz punkt 4.
Spis treści ulotki
1. Co to jest lek Lyxumia i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lyxumia
3. Jak stosować lek Lyxumia
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Lyxumia
6. Zawartość opakowania i inne informacje
1. Co to jest lek Lyxumia i w jakim celu się go stosuje
Lyxumia zawiera substancję czynną liksysenatyd.
Jest lekiem podawanym we wstrzyknięciach, stosowanym w celu poprawy kontroli stężenia cukru
we krwi przez organizm wtedy, gdy stężenie cukru jest zbyt wysokie. Lek stosuje się u osób dorosłych
z cukrzycą typu 2.
Lek Lyxumia stosowany jest z innymi lekami przeciwcukrzycowymi wtedy, gdy ich stosowanie nie
wystarcza do kontroli stężenia cukru we krwi. Leki te to:
 doustne leki przeciwcukrzycowe (takie jak metformina, pioglitazon, leki będące pochodnymi
sulfonylomocznika) i (lub)
 insulina podstawowa, rodzaj insuliny działającej przez cały dzień.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Lyxumia
Kiedy nie stosować leku Lyxumia:
- jeśli pacjent ma uczulenie na liksysenatyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
(wymienionych w punkcie 6).
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Lyxumia należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką:
- jeśli pacjent choruje na cukrzycę typu 1 lub cukrzycową kwasicę ketonową (powikłanie
cukrzycy występujące gdy organizm nie jest zdolny do rozkładu glukozy, ponieważ brak jest
wystarczającej ilości insuliny), ponieważ lek ten może być nieodpowiedni;
- jeśli pacjent ma lub wystąpiło u niego kiedykolwiek w życiu zapalenie trzustki;
- jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia żołądkowe lub jelitowe takie jak choroba mięśni
żołądka zwana „neuropatią trzewną”, która może powodować opóźnianie opróżniania żołądka;
56
- jeśli u pacjenta występuje ciężka choroba nerek lub pacjent jest dializowany, stosowanie tego
leku nie jest zalecane;
- jeśli pacjent stosuje równocześnie pochodne sulfonylomocznika lub insulinę podstawową.
Jest to konieczne z uwagi na ryzyko wystąpienia małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii).
Lekarz prowadzący może zadecydować o konieczności poprawy stężenia cukru we krwi,
a następnie zmniejszenia dawki insuliny podstawowej lub pochodnej sulfonylomocznika.
Nie należy podawać leku Lyxumia w skojarzeniu z insuliną podstawową i pochodnymi
sulfonylomocznika stosowanymi równocześnie;
- jeśli pacjent stosuje równocześnie inne leki, ponieważ są takie leki, jak antybiotyki lub tabletki,
kapsułki dojelitowe oporne na sok żołądkowy, które nie powinny znajdować się zbyt długo
w żołądku (patrz punkt Lek Lyxumia a inne leki);
- jeśli u pacjenta wystąpi utrata płynów lub odwodnienie, np. w przypadku wymiotów, nudności
i biegunki. Ważne jest, aby zapobiegać odwodnieniu pijąc duże ilości płynów, zwłaszcza na
początku leczenia lekiem Lyxumia;
- jeśli u pacjenta choroba serca może powodować duszność lub obrzęki wokół kostek, ponieważ
doświadczenia w tej populacji są ograniczone.
Dzieci i młodzież
Brak jest dostępnych danych dotyczących stosowania leku Lyxumia u dzieci i młodzieży w wieku
poniżej 18 lat, dlatego też nie zaleca się stosowania leku Lyxumia w tej grupie wiekowej.
Lek Lyxumia a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce o wszystkich lekach stosowanych przez
pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.
Lek Lyxumia może wpływać na działanie niektórych leków stosowanych przez pacjenta. Może być
konieczne zażywanie niektórych leków, takich jak antybiotyki lub tabletki, kapsułki dojelitowe oporne
na sok żołądkowy, które nie powinny znajdować się zbyt długo w żołądku, co najmniej na godzinę
przed wstrzyknięciem lub cztery godziny po wstrzyknięciu leku Lyxumia.
Ciąża i karmienie piersią
Leku Lyxumia nie należy stosować w ciąży. Nie wiadomo, czy lek Lyxumia może mieć szkodliwy
wpływ na nienarodzone dziecko.
Leku Lyxumia nie należy stosować w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy lek Lyxumia
wydzielany jest do mleka kobiecego.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
W przypadku stosowania leku Lyxumia równocześnie z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną
podstawową, może wystąpić małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia). Może to spowodować
trudności w koncentracji, uczucie senności lub zawroty głowy. Jeśli do tego dojdzie, nie należy
prowadzić pojazdów ani obsługiwać narzędzi lub maszyn.
Ważne informacje o niektórych składnikach leku Lyxumia
Lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu w jednej dawce (23 mg), tj. jest on praktycznie „wolny od sodu”.
Lek zawiera metakrezol, który może wywoływać reakcje alergiczne.
3. Jak stosować lek Lyxumia
Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki. W razie
wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
57
Ile należy wstrzyknąć
 Dawka początkowa wynosi 10 mikrogramów raz na dobę przez pierwsze 14 dni –
wstrzyknięcia z użyciem zielonego wstrzykiwacza.
 Dawka po tym okresie wynosi 20 mikrogramów raz na dobę – wstrzyknięcia z użyciem
fioletowego wstrzykiwacza.
Kiedy wstrzykiwać
Lek Lyxumia należy wstrzykiwać w ciągu godziny poprzedzającej którykolwiek posiłek dnia. Po
wybraniu najbardziej odpowiadającej pory spożywania posiłku, zaleca się podawać lek Lyxumia przed
tym samym posiłkiem każdego dnia.
Gdzie wstrzykiwać
Lek Lyxumia należy wstrzykiwać podskórnie w okolicy brzucha, uda lub ramienia.
Informacje dotyczące stosowania fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy
Przed pierwszym zastosowaniem wstrzykiwacza, lekarz prowadzący lub pielęgniarka poinstruuje
pacjenta jak wstrzykiwać lek Lyxumia.
 Zawsze należy zapoznać się z „Instrukcją użycia” dołączoną do opakowania.
 Zawsze należy stosować wstrzykiwacz w sposób opisany w „Instrukcji użycia”.
Inne ważne informacje dotyczące stosowania fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy
W „Instrukcji użycia” zamieszczono więcej informacji dotyczących stosowania wstrzykiwaczy.
Najważniejsze z nich to:
 Do każdego wstrzyknięcia należy zawsze używać nowej igły. Po każdym użyciu igłę należy
wyrzucić do pojemnika odpornego na przebicie, zgodnie z lokalnymi przepisami. Należy
porozmawiać z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą o tym jak pozbywać się igieł.
 Należy używać wyłącznie igieł przeznaczonych do stosowania z wstrzykiwaczem Lyxumia
(patrz “Instrukcja użycia”).
 Przed pierwszym użyciem wstrzykiwacza Lyxumia należy go koniecznie aktywować.
Służy to upewnieniu się, że wstrzykiwacz działa poprawnie oraz że dawka leku podawana
w pierwszym wstrzyknięciu jest prawidłowa.
 Jeśli pacjentowi wydaje się, że wstrzykiwacz Lyxumia jest uszkodzony, nie należy go
używać. Należy nabyć nowy wstrzykiwacz. Nie należy próbować naprawiać wstrzykiwaczy.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Lyxumia
W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku Lyxumia, należy natychmiast
skonsultować się z lekarzem. Zbyt duża ilość leku Lyxumia może spowodować nudności lub wymioty.
Pominięcie zastosowania leku Lyxumia
W przypadku pominięcia dawki leku Lyxumia, można go wstrzyknąć w ciągu godziny poprzedzającej
następny posiłek. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Przerwanie stosowania leku Lyxumia
Nie należy zaprzestawać stosowania leku Lyxumia bez uprzedniej konsultacji z lekarzem.
W przypadku zaprzestania stosowania leku Lyxumia, może dojść do zwiększenia stężenia cukru
we krwi.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się
do lekarza, pielęgniarki lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
58
Niezbyt często obserwowano niektóre ciężkie reakcje alergiczne (takie jak anafilaksja) u pacjentów
przyjmujących lek Lyxumia. Jeśli wystąpią objawy, takie jak obrzęk twarzy, języka lub gardła
powodujące trudności w oddychaniu, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Należy zaprzestać stosowania leku Lyxumia i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli
zaobserwowano którekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych:
 Ciężki, nieustępujący ból brzucha (w okolicy żołądka), który może promieniować do pleców,
a także nudności i wymioty, które mogą być objawami zapalenia trzustki (ostre zapalenie
trzustki).
Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi związanymi ze stosowaniem leku Lyxumia, które
mogą występować u więcej niż 1 na 10 osób (bardzo często) były nudności (uczucie mdłości)
i wymioty. Te działania niepożądane są najczęściej łagodne i zazwyczaj ustępują w trakcie leczenia.
Pozostałe działania niepożądane:
Bardzo często występujące działania niepożądane: mogą występować u więcej niż u 1 na 10 osób
 Biegunka
 Ból głowy
 Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia), zwłaszcza gdy lek Lyxumia jest stosowany
równocześnie z insuliną lub pochodnymi sulfonylomocznika
Objawami ostrzegawczymi małego stężenia cukru we krwi mogą być zimne poty, chłodna blada skóra,
ból głowy, uczucie senności, osłabienie, zawroty głowy, splątanie lub rozdrażnienie, uczucie głodu,
szybkie bicie serca i uczucie roztrzęsienia. Lekarz prowadzący udzieli informacji jak postępować
w przypadku wystąpienia małego stężenia cukru we krwi.
Sytuacja ta może występować częściej, gdy pacjent stosuje równocześnie dodatkowo pochodne
sulfonylomocznika lub insulinę podstawową. Lekarz prowadzący może zmniejszyć dawkę tych leków
przed rozpoczęciem stosowania leku Lyxumia.
Często występujące działania niepożądane: mogą występować u nie więcej niż u 1 na 10 osób
 Grypa
 Przeziębienie (Zakażenie górnych dróg oddechowych)
 Zawroty głowy
 Niestrawność
 Ból pleców
 Zapalenie pęcherza moczowego
 Zakażenie wirusowe
 Małe stężenie cukru we krwi (gdy lek Lyxumia jest stosowany z metforminą)
 Senność
 Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (takie jak swędzenie)
Niezbyt często występujące działania niepożądane: mogą występować u nie więcej niż 1 na 100 osób
 Pokrzywka
Rzadko występujące działania niepożądane: mogą występować u nie więcej niż 1 na 1000 osób
 opóźnienie opróżniania żołądka
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Lyxumia
59
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie wstrzykiwacza
i pudełku po: Termin ważności / EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przed pierwszym użyciem
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od komory zamrażalnika.
W trakcie używania wstrzykiwacza
Wstrzykiwacz można stosować przez okres 14 dni, gdy przechowywany jest w temperaturze poniżej
30°C. Nie zamrażać. Nie należy przechowywać wstrzykiwacza z zamocowaną igłą. Gdy pacjent nie
używa wstrzykiwacza, należy przechowywać go z nałożoną nasadką w celu ochrony przed światłem.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Lyxumia
- Substancją czynną leku jest liksysenatyd.
- Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań: Każda dawka zawiera 10 mikrogramów
liksysenatydu (50 mikrogramów/ml).
- Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań: Każda dawka zawiera 20 mikrogramów
liksysenatydu (100 mikrogramów/ml).
- Pozostałe składniki to: glicerol 85%, sodu octan trójwodny, metionina, metakrezol, kwas solny
(do ustalenia pH), roztwór wodorotlenku sodu (do ustalenia pH) i woda do wstrzykiwań.
Jak wygląda lek Lyxumia i co zawiera opakowanie
Lyxumia jest przejrzystym, bezbarwnym roztworem do wstrzykiwań (zastrzyków) znajdującym się
w szklanym wkładzie umieszczonym w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu.
Każdy zielony wstrzykiwacz Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań zawiera 3 ml
roztworu, co pozwala na podanie 14 dawek po 10 mikrogramów. Opakowanie zawiera 1 fabrycznie
napełniony wstrzykiwacz.
Każdy fioletowy wstrzykiwacz Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań zawiera 3 ml
roztworu, co pozwala na podanie 14 dawek po 20 mikrogramów. Opakowanie zawiera 1, 2 lub 6
fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w
obrocie w danym kraju.
Opakowanie do rozpoczynania leczenia jest także dostępne do stosowania w okresie pierwszych
28 dni leczenia. Opakowanie do rozpoczynania leczenia zawiera jeden zielony wstrzykiwacz Lyxumia
10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań i jeden fioletowy wstrzykiwacz Lyxumia 20 mikrogramów
roztwór do wstrzykiwań.
Podmiot odpowiedzialny
Sanofi Winthrop Industrie
82 avenue Raspail
94250 Gentilly
Francja
Wytwórca
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Industriepark Höchst - 65926 Frankfurt am Main
Niemcy
60
W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego
przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
België/Belgique/Belgien
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00
Lietuva
Swixx Biopharma UAB
Tel: +370 5 236 91 40
България
Swixx Biopharma EOOD
Тел.: +359 (0)2 4942 480
Luxembourg/Luxemburg
Sanofi Belgium
Tél/Tel: +32 (0)2 710 54 00 (Belgique/Belgien)
Česká republika
sanofi-aventis, s.r.o.
Tel: +420 233 086 111
Magyarország
SANOFI-AVENTIS Zrt.
Tel.: +36 1 505 0050
Danmark
Sanofi A/S
Tlf: +45 45 16 70 00
Malta
Sanofi S.r.l.
Tel: +39 02 39394275
Deutschland
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Tel.: 0800 52 52 010
Tel. aus dem Ausland: +49 69 305 21 131
Nederland
Genzyme Europe B.V.
Tel: +31 20 245 4000
Eesti
Swixx Biopharma OÜ
Tel: +372 640 10 30
Norge
sanofi-aventis Norge AS
Tlf: +47 67 10 71 00
Ελλάδα
sanofi-aventis Μονοπρόσωπη ΑΕΒΕ
Τηλ: +30 210 900 16 00
Österreich
sanofi-aventis GmbH
Tel: +43 1 80 185 – 0
España
sanofi-aventis, S.A
Tel: +34 93 485 94 00
Polska
sanofi-aventis Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 280 00 00
France
sanofi-aventis France
Tél: 0 800 222 555
Appel depuis l’étranger : +33 1 57 63 23 23
Portugal
Sanofi - Produtos Farmacêuticos, Lda.
Tel: +351 21 35 89 400
Hrvatska
Swixx Biopharma d.o.o.
Tel: +385 1 2078 500
România
Sanofi Romania SRL
Tel: +40 (0) 21 317 31 36
Ireland
sanofi-aventis Ireland Ltd. T/A SANOFI
Tel: +353 (0) 1 403 56 00
Slovenija
Swixx Biopharma d.o.o.
Tel: +386 1 235 51 00
Ísland
Vistor hf.
Sími: +354 535 7000
Slovenská republika
Swixx Biopharma s.r.o.
Tel: +421 2 208 33 600
61
Italia
Sanofi S.r.l.
Tel: 800 13 12 12 (domande di tipo tecnico)
800 536389 (altre domande)
Suomi/Finland
Sanofi Oy
Puh/Tel: +358 (0) 201 200 300
Κύπρος
C.A. Papaellinas Ltd.
Τηλ: +357 22 741741
Sverige
Sanofi AB
Tel: +46 (0)8 634 50 00
Latvija
Swixx Biopharma SIA
Tel: +371 6 616 47 50
United Kingdom (Northern Ireland)
sanofi-aventis Ireland Ltd. T/A SANOFI
Tel: +44 (0) 800 035 2525
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu.
62
Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Liksysenatyd
INSTRUKCJA UŻYCIA
Każdy fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 14 dawek, każda dawka zawiera
10 mikrogramów w 0,2 ml.
Punkt 1 – WAŻNE INFORMACJE
Należy uważnie przeczytać niniejszą instrukcję przed zastosowaniem wstrzykiwacza Lyxumia.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
Informacje o wstrzykiwaczu Lyxumia
Lek Lyxumia dostępny jest w postaci fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy do wstrzykiwania.
 Należy wstrzykiwać tylko jedną dawkę leku dziennie.
 Każdy wstrzykiwacz Lyxumia zawiera 14 fabrycznie zaprogramowanych dawek leku. Nie ma
potrzeby odmierzania każdej dawki.
 Przed zastosowaniem leku lekarz prowadzący, farmaceuta lub pielęgniarka powie pacjentowi
jak należy prawidłowo wstrzykiwać lek.
 Jeśli pacjent nie jest w stanie prawidłowo samodzielnie postępować według wszystkich
instrukcji lub jeśli nie jest w stanie obsługiwać wstrzykiwacza (np. jeśli ma słaby wzrok),
należy używać wstrzykiwacza tylko wtedy, gdy uzyska się pomoc od drugiej osoby.
Informacje o wstrzykiwaczu Lyxumia

Okienko
aktywacji
Przycisk
wstrzyknięcia
Okienko
ze strzałką
Skala
dawki
Czarny tłoczek
Tłoczek porusza się wzdłuż skali dawek po każdym
wstrzyknięciu. W powyższym przykładzie przedstawiono tłoczek
wskazujący na 13 pozostałych do wykonania wstrzyknięć.
Nasadka Wkład
Uszczelka
gumowa
63
 Wstrzykiwacz przeznaczony jest tylko dla jednej osoby. Nie wolno użyczać go innym osobom.
 Zawsze należy sprawdzić etykietę, aby upewnić się, że pacjent ma właściwy wstrzykiwacz
Lyxumia. Należy także sprawdzić, czy nie został przekroczony termin ważności. Zastosowanie
niewłaściwego leku może zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
 Nie należy próbować nabierać płynu z wkładu strzykawką.
Informacje dotyczące igieł (dostarczane oddzielnie)
 Należy stosować wyłącznie igły zatwierdzone do stosowania z lekiem Lyxumia. Należy używać
igieł jednorazowych o rozmiarze 29 do 32 wraz ze wstrzykiwaczem Lyxumia. Należy zapytać
lekarza prowadzącego, farmaceutę lub pielęgniarkę, jaki rozmiar i długość igły będą dla
pacjenta najlepsze.
 Jeśli zastrzyk wykonuje inna osoba, powinna ona zachować ostrożność, aby przypadkowo nie
zranić igłą żadnych innych osób. Zdarzenie takie może spowodować przeniesienie zakażenia.
 Należy używać nowej igły do każdego wstrzyknięcia. Zapobiega to zanieczyszczeniu leku
Lyxumia lub możliwości zatkania igły.
Punkt 2 – PRZED ROZPOCZĘCIEM UŻYTKOWANIA
 Wstrzykiwacz należy aktywować w dniu pierwszego zastrzyku
Najpierw należy aktywować wstrzykiwacz
 Przed wstrzyknięciem dawki – przed wstrzyknięciem należy usunąć nadmiar płynu z nowego
wstrzykiwacza. Czynność tę wykonuje się tylko raz i jest ona zwana „aktywacją”. Poniżej
przedstawiono instrukcję jak to wykonać po kolei od Kroku 1 do Kroku 5.
 Aktywację wykonuje się, aby upewnić się, że wstrzykiwacz działa poprawnie oraz że dawka
leku podawana w pierwszym wstrzyknięciu jest prawidłowa.
 Nie należy powtarzać procesu aktywacji, gdyż pacjent nie uzyska 14 dawek leku z nowego
wstrzykiwacza Lyxumia.
Na poniższych ilustracjach przedstawiono jak po aktywacji zmienia się okienko aktywacji na
przycisku wstrzyknięcia znajdującym się na wstrzykiwaczu.
Nowy wstrzykiwacz Wstrzykiwacz gotowy do wstrzyknięcia
(okienko pomarańczowe) (okienko białe)
Zewnętrzna
osłonka igły
Wewnętrzna
osłonka igły
Igła Folia
ochronna
64
Wstrzykiwacz jest aktywowany i gotowy do wykonania wstrzyknięcia. Po aktywacji okienko
pozostaje białe.
Jak aktywować nowy wstrzykiwacz Lyxumia
Krok 1 Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza i sprawdzić wstrzykiwacz
Krok 2 Nałożyć igłę i zdjąć osłonki igły
Należy zawsze używać nowej igły do aktywacji wstrzykiwacza.
Zdjąć folię ochronną z zewnętrznej osłonki igły.
Ustawić igłę w jednej linii ze wstrzykiwaczem. Utrzymywać igłę w linii prostej i nakręcić ją na
wstrzykiwacz.
Gdy igła jest nieosłonięta, należy zachować ostrożność, aby uniknąć zranienia.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonkę igły. Zachować zewnętrzną osłonkę igły – będzie później
potrzebna do zdjęcia igły.
Krok 3 Odciągnąć przycisk wstrzyknięcia
Pociągnąć mocno przycisk wstrzyknięcia aż do zatrzymania.
Strzałka wskazuje teraz w kierunku igły.
Sprawdzić, czy
okienko aktywacji jest
pomarańczowe
Zachować Wyrzucić
Obejrzeć płyn. Płyn powinien być przejrzysty i bezbarwny
oraz nie zawierać cząstek. Jeśli jest inaczej, nie należy
używać danego wstrzykiwacza.
Skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą
lub pielęgniarką.
65
Krok 4 Nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzyknięcia, aby usunąć nadmiar płynu
Skierować igłę do odpowiedniego pojemnika (takiego jak kubek papierowy lub chusteczka), aby
zebrać płyn i wyrzucić go.
Wcisnąć całkowicie przycisk wstrzyknięcia. Pacjent może odczuć lub usłyszeć „kliknięcie”.
Wciskając przycisk wstrzyknięcia policzyć powoli do 5, aby wypuścić pozostałe krople.
Jeśli nie wydostaje się płyn – patrz punkt „Pytania i odpowiedzi”.
Sprawdzić, czy okienko aktywacji jest teraz białe.
Krok 5 Wstrzykiwacz jest teraz aktywowany.
Nie wolno ponownie aktywować wstrzykiwacza.
Nie ma konieczności wymiany igły pomiędzy aktywacją a pierwszym wstrzyknięciem leku.
Aby uzyskać informacje o pierwszym wstrzyknięciu – patrz bezpośrednio Punkt 3 – Krok C.
Odwrócić stronę
Kliknięcie
sekund
66
Punkt 3 – CODZIENNE UŻYTKOWANIE WSTRZYKIWACZA
Należy korzystać z poniższej instrukcji tylko wtedy, gdy okienko aktywacji jest białe.
Należy stosować tylko jedną dawkę leku dziennie.
Krok A. Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza i sprawdzić wstrzykiwacz
Obejrzeć płyn. Płyn powinien być przejrzysty i bezbarwny oraz nie zawierać cząstek. Jeśli jest inaczej,
nie należy używać danego wstrzykiwacza.
W przypadku stwierdzenia pęcherzyków powietrza patrz punkt „Pytania i odpowiedzi”.
Sprawdzić liczbę dawek pozostałych we wstrzykiwaczu. Liczba ta wskazana jest pozycją czarnego
tłoczka na skali dawki.
Sprawdzić, czy okienko aktywacji jest białe. Jeśli jest ono pomarańczowe, patrz Punkt 2.
Sprawdzić etykietę na wstrzykiwaczu, aby upewnić się, czy pacjent ma właściwy lek.
Krok B. Nałożyć nową igłę i zdjąć osłonki igły
Należy zawsze używać nowej igły do każdego wstrzyknięcia.
Zdjąć folię ochronną z zewnętrznej osłonki igły.
Ustawić igłę w jednej linii ze wstrzykiwaczem. Utrzymywać igłę w linii prostej i nakręcić ją na
wstrzykiwacz.
Gdy igła jest nieosłonięta, należy zachować ostrożność, aby uniknąć zranienia.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonkę igły. Zachować zewnętrzną osłonkę igły – będzie później
potrzebna do zdjęcia igły.
Zachować Wyrzucić
67
Krok C. Odciągnąć przycisk wstrzyknięcia
Pociągnąć mocno przycisk wstrzyknięcia aż do zatrzymania.
Strzałka wskazuje teraz w kierunku igły.
Krok D. Nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzyknięcia, aby podać dawkę leku
Uchwycić fałd skóry i wprowadzić igłę (patrz punkt “Miejsca wstrzyknięcia”, aby uzyskać informację
w jakich obszarach ciała można wstrzykiwać lek).
Wcisnąć całkowicie przycisk wstrzyknięcia. Pacjent może odczuć lub usłyszeć „kliknięcie”.
Wciskając przycisk wstrzyknięcia policzyć powoli do 5, aby podać pełną dawkę leku.
Dawka została wstrzyknięta. Wyjąć igłę ze skóry.
Krok E. Zdjąć i wyrzucić igłę po każdym wstrzyknięciu
Umieścić osłonkę igły na płaskiej powierzchni. Wprowadzić igłę do zewnętrznej osłonki.
Nałożyć zewnętrzną osłonkę igły.
Ścisnąć zewnętrzną osłonkę igły, aby uchwycić igłę i użyć osłonki do odkręcenia igły
ze wstrzykiwacza.
sekund
Kliknięcie
68
Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć igłę, której się już nie używa.
Zamknąć wstrzykiwacz nasadką.
Krok F. Należy powtórzyć wszystkie kroki z punktu 3 przy każdym wstrzyknięciu.
Wyrzucić wstrzykiwacz 14 dni po aktywacji. Należy to zrobić nawet wtedy, gdy we
wstrzykiwaczu zostało trochę leku.
Tabela aktywacji i wyrzucania
W tabeli należy wpisać datę, kiedy wstrzykiwacz został aktywowany i datę wyrzucenia go 14 dni
później.
Wstrzykiwacz Data aktywacji Data wyrzucenia
1
Przechowywanie
Informacje ogólne
 Przechowywać wstrzykiwacze Lyxumia w bezpiecznym miejscu niedostępnym i niewidocznym
dla dzieci.
 Chronić wstrzykiwacze Lyxumia od brudu i kurzu.
 Zamykać wstrzykiwacz nasadką po każdym użyciu w celu ochrony przed światłem.
 Nie stosować leku Lyxumia po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie
wstrzykiwacza i pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przed aktywacją wstrzykiwacza:
 Przechowywać nieużywane wstrzykiwacze Lyxumia w lodówce w temperaturze 2°C do 8°C.
 Nie zamrażać wstrzykiwaczy Lyxumia i nie stosować leku Lyxumia, jeśli był on uprzednio
zamrożony.
 Przed użyciem pozostawić wstrzykiwacz do ogrzania do temperatury pokojowej.
Po aktywacji wstrzykiwacza:
 Po aktywacji przechowywać wstrzykiwacz Lyxumia w temperaturze poniżej 30°C. Nie
zamrażać leku Lyxumia po aktywacji.
 Nie przechowywać wstrzykiwacza Lyxumia z nałożoną igłą. Nałożona igła może prowadzić
do zanieczyszczenia i dostania się do leku powietrza, co może ujemnie wpłynąć na dokładność
odmierzania podawanej dawki.
 Po aktywacji wstrzykiwacza Lyxumia można go używać przez okres do 14 dni. Wyrzucić
wstrzykiwacz Lyxumia po 14 dniach używania. Należy to zrobić nawet wtedy, gdy we
wstrzykiwaczu zostało trochę leku.
Usuwanie
 Przed wyrzuceniem wstrzykiwacza Lyxumia, należy zamknąć go nasadką.
 Wyrzucając wstrzykiwacz Lyxumia należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już
nie używa.
Konserwacja
 Należy obchodzić się ostrożnie ze wstrzykiwaczem Lyxumia.
 Zewnętrzną powierzchnię wstrzykiwacza Lyxumia można czyścić wilgotną ściereczką.
 Nie zamaczać, nie myć ani nie smarować wstrzykiwacza Lyxumia płynami, może to
doprowadzić do jego uszkodzenia.
69
 Jeśli pacjent uważa, że wstrzykiwacz Lyxumia jest uszkodzony, nie należy go używać.
Nie należy próbować naprawiać wstrzykiwaczy.
Miejsca wstrzykiwania

Lek Lyxumia należy wstrzykiwać pod skórę i można go wstrzykiwać wyłącznie w obszary ciała
oznaczone powyżej kolorem niebieskim. Obszary te to uda, brzuch i ramiona. Aby uzyskać informacje
o prawidłowym sposobie wstrzykiwania, prosimy zapytać lekarza prowadzącego, farmaceutę lub
pielęgniarkę.
Pytania i odpowiedzi
Co zrobić jeśli zapomni się aktywować wstrzykiwacz Lyxumia lub wstrzyknie się lek przed
aktywacją wstrzykiwacza?
Jeśli pacjent wstrzyknie sobie dawkę leku przed aktywacją wstrzykiwacza, nie należy tego poprawiać
podając sobie kolejne wstrzyknięcie. Należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą
lub pielęgniarką, aby uzyskać informacje o kontroli stężenia cukru we krwi.
Co zrobić jeśli we wkładzie znajdują się pęcherzyki powietrza?
Małe pęcherzyki powietrza we wkładzie są normalnym zjawiskiem – nie zaszkodzą one pacjentowi.
Podana dawka leku ze wstrzykiwacza będzie prawidłowa i można nadal używać wstrzykiwacza
stosując się do instrukcji. Aby uzyskać potrzebną pomoc, należy skontaktować się z lekarzem
prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
Co zrobić jeśli podczas aktywacji nie wydostaje się ze wstrzykiwacza płyn?
Igła mogła się zatkać lub nie została prawidłowo założona. Zdjąć igłę ze wstrzykiwacza, założyć nową
igłę i powtórzyć tylko Krok 4 i Krok 5. Jeśli wciąż nie wydostaje się płyn, wstrzykiwacz Lyxumia
może być uszkodzony. Nie należy stosować danego opakowania leku Lyxumia. Aby uzyskać pomoc,
należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
Co zrobić jeśli bardzo trudno jest całkowicie wcisnąć przycisk wstrzyknięcia?
Igła mogła się zatkać lub nie została prawidłowo założona. Wyjąć igłę ze skóry i zdjąć igłę ze
wstrzykiwacza. Założyć nową igłę i powtórzyć tylko Krok D i Krok E. Jeśli wciąż bardzo trudno jest
całkowicie wcisnąć przycisk wstrzyknięcia, wstrzykiwacz Lyxumia może być uszkodzony. Nie należy
stosować danego opakowania leku Lyxumia. Aby uzyskać pomoc, należy skontaktować się z lekarzem
prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
W przypadku pojawienia się jakichkolwiek pytań dotyczących leku Lyxumia lub cukrzycy, należy
skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką lub zadzwonić do
miejscowego przedstawiciela firmy sanofi-aventis podanego w „Ulotka dołączona do opakowania:
Informacja dla użytkownika” leku Lyxumia: (dostarczonej osobno w opakowaniu).
Przód Tył
70
Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań
Liksysenatyd
INSTRUKCJA UŻYCIA
Każdy fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 14 dawek, każda dawka zawiera
20 mikrogramów w 0,2 ml.
Punkt 1 – WAŻNE INFORMACJE
Należy uważnie przeczytać niniejszą instrukcję przed zastosowaniem wstrzykiwacza Lyxumia.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
Informacje o wstrzykiwaczu Lyxumia
Lek Lyxumia dostępny jest w postaci fabrycznie napełnionych wstrzykiwaczy do wstrzykiwania.
 Należy wstrzykiwać tylko jedną dawkę leku dziennie.
 Każdy wstrzykiwacz Lyxumia zawiera 14 fabrycznie zaprogramowanych dawek leku. Nie ma
potrzeby odmierzania każdej dawki.
 Przed zastosowaniem leku lekarz prowadzący, farmaceuta lub pielęgniarka powie pacjentowi
jak należy prawidłowo wstrzykiwać lek.
 Jeśli pacjent nie jest w stanie prawidłowo samodzielnie postępować według wszystkich
instrukcji lub jeśli nie jest w stanie obsługiwać wstrzykiwacza (np. jeśli ma słaby wzrok),
należy używać wstrzykiwacza tylko wtedy, gdy uzyska się pomoc od drugiej osoby.
Informacje o wstrzykiwaczu Lyxumia
Okienko
aktywacji
Przycisk
wstrzyknięcia
Okienko ze
strzałką
Nasadka Skala dawki
Czarny tłoczek
Tłoczek porusza się wzdłuż skali dawek po każdym
wstrzyknięciu. W powyższym przykładzie przedstawiono tłoczek
wskazujący na 13 pozostałych do wykonania wstrzyknięć.
Uszczelka
gumowa
Wkład
71
 Wstrzykiwacz przeznaczony jest tylko dla jednej osoby. Nie wolno użyczać go innym osobom.
 Zawsze należy sprawdzić etykietę, aby upewnić się, że pacjent ma właściwy wstrzykiwacz
Lyxumia. Należy także sprawdzić, czy nie został przekroczony termin ważności. Zastosowanie
niewłaściwego leku może zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
 Nie należy próbować nabierać płynu z wkładu strzykawką.
Informacje dotyczące igieł (dostarczane oddzielnie)
 Należy stosować wyłącznie igły zatwierdzone do stosowania z lekiem Lyxumia. Należy używać
igieł jednorazowych o rozmiarze 29 do 32 wraz ze wstrzykiwaczem Lyxumia. Należy zapytać
lekarza prowadzącego, farmaceutę lub pielęgniarkę, jaki rozmiar i długość igły będą dla
pacjenta najlepsze.
 Jeśli zastrzyk wykonuje inna osoba, powinna ona zachować ostrożność, aby przypadkowo nie
zranić igłą żadnych innych osób. Zdarzenie takie może spowodować przeniesienie zakażenia.
 Należy używać nowej igły do każdego wstrzyknięcia. Zapobiega to zanieczyszczeniu leku
Lyxumia lub możliwości zatkania igły.
Punkt 2 – PRZED ROZPOCZĘCIEM UŻYTKOWANIA
 Wstrzykiwacz należy aktywować w dniu pierwszego zastrzyku
Najpierw należy aktywować wstrzykiwacz
 Przed wstrzyknięciem dawki – przed wstrzyknięciem należy usunąć nadmiar płynu z nowego
wstrzykiwacza. Czynność tę wykonuje się tylko raz i jest ona zwana „aktywacją”. Poniżej
przedstawiono instrukcję jak to wykonać po kolei od Kroku 1 do Kroku 5.
 Aktywację wykonuje się, aby upewnić się, że wstrzykiwacz działa poprawnie oraz że dawka
leku podawana w pierwszym wstrzyknięciu jest prawidłowa.
 Nie należy powtarzać procesu aktywacji, gdyż pacjent nie uzyska 14 dawek leku z nowego
wstrzykiwacza Lyxumia.
Na poniższych ilustracjach przedstawiono jak po aktywacji zmienia się okienko aktywacji na
przycisku wstrzyknięcia znajdującym się na wstrzykiwaczu.
Nowy wstrzykiwacz Wstrzykiwacz gotowy do wstrzyknięcia
(okienko pomarańczowe) (okienko białe)

Wstrzykiwacz jest aktywowany i gotowy do wykonania wstrzyknięcia. Po aktywacji okienko
pozostaje białe.
Zewnętrzna
osłonka igły
Wewnętrzna
osłonka igły
Igła Folia
ochronna
72
Jak aktywować nowy wstrzykiwacz Lyxumia
Krok 1 Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza i sprawdzić wstrzykiwacz
Krok 2 Nałożyć igłę i zdjąć osłonki igły
Należy zawsze używać nowej igły do aktywacji wstrzykiwacza.
Zdjąć folię ochronną z zewnętrznej osłonki igły.
Ustawić igłę w jednej linii ze wstrzykiwaczem. Utrzymywać igłę w linii prostej i nakręcić ją na
wstrzykiwacz.
Gdy igła jest nieosłonięta, należy zachować ostrożność, aby uniknąć zranienia.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonkę igły. Zachować zewnętrzną osłonkę igły – będzie później
potrzebna do zdjęcia igły.
Krok 3 Odciągnąć przycisk wstrzyknięcia
Pociągnąć mocno przycisk wstrzyknięcia aż do zatrzymania.
Strzałka wskazuje teraz w kierunku igły.
Sprawdzić, czy
okienko aktywacji jest
pomarańczowe
Zachować Wyrzucić
Obejrzeć płyn. Płyn powinien być przejrzysty
i bezbarwny oraz nie zawierać cząstek. Jeśli jest
inaczej, nie należy używać danego wstrzykiwacza.
Skontaktować się z lekarzem prowadzącym,
farmaceutą lub pielęgniarką.
73
Krok 4 Nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzyknięcia, aby usunąć nadmiar płynu
Skierować igłę do odpowiedniego pojemnika (takiego jak kubek papierowy lub chusteczka), aby
zebrać płyn i wyrzucić go.
Wcisnąć całkowicie przycisk wstrzyknięcia. Pacjent może odczuć lub usłyszeć „kliknięcie”.
Wciskając przycisk wstrzyknięcia policzyć powoli do 5, aby wypuścić pozostałe krople.
Jeśli nie wydostaje się płyn – patrz punkt „Pytania i odpowiedzi”.
Sprawdzić, czy okienko aktywacji jest teraz białe.
Krok 5 Wstrzykiwacz jest teraz aktywowany.
Nie wolno ponownie aktywować wstrzykiwacza.
Nie ma konieczności wymiany igły pomiędzy aktywacją a pierwszym wstrzyknięciem leku.
Aby uzyskać informacje o pierwszym wstrzyknięciu – patrz bezpośrednio Punkt 3 – Krok C.
Odwrócić stronę
Punkt 3 – CODZIENNE UŻYTKOWANIE WSTRZYKIWACZA
Należy korzystać z poniższej instrukcji tylko wtedy, gdy okienko aktywacji jest białe.
Należy stosować tylko jedną dawkę leku dziennie.
Krok A. Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza i sprawdzić wstrzykiwacz
Kliknięcie
sekund
74
Obejrzeć płyn. Płyn powinien być przejrzysty i bezbarwny oraz nie zawierać cząstek. Jeśli jest inaczej,
nie należy używać danego wstrzykiwacza.
W przypadku stwierdzenia pęcherzyków powietrza patrz punkt „Pytania i odpowiedzi”.
Sprawdzić liczbę dawek pozostałych we wstrzykiwaczu. Liczba ta wskazana jest pozycją czarnego
tłoczka na skali dawki.
Sprawdzić, czy okienko aktywacji jest białe. Jeśli jest ono pomarańczowe, patrz Punkt 2.
Sprawdzić etykietę na wstrzykiwaczu, aby upewnić się, czy pacjent ma właściwy lek.
Krok B. Nałożyć nową igłę i zdjąć osłonki igły
Należy zawsze używać nowej igły do każdego wstrzyknięcia.
Zdjąć folię ochronną z zewnętrznej osłonki igły.
Ustawić igłę w jednej linii ze wstrzykiwaczem. Utrzymywać igłę w linii prostej i nakręcić ją na
wstrzykiwacz.
Gdy igła jest nieosłonięta, należy zachować ostrożność, aby uniknąć zranienia.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonkę igły. Zachować zewnętrzną osłonkę igły – będzie później
potrzebna do zdjęcia igły.
Krok C. Odciągnąć przycisk wstrzyknięcia
Pociągnąć mocno przycisk wstrzyknięcia aż do zatrzymania.
Strzałka wskazuje teraz w kierunku igły.
Krok D. Nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzyknięcia, aby podać dawkę leku
Zachować Wyrzucić
75
Uchwycić fałd skóry i wprowadzić igłę (patrz punkt “Miejsca wstrzyknięcia”, aby uzyskać informację
w jakich obszarach ciała można wstrzykiwać lek).
Wcisnąć całkowicie przycisk wstrzyknięcia. Pacjent może odczuć lub usłyszeć „kliknięcie”.
Wciskając przycisk wstrzyknięcia policzyć powoli do 5, aby podać pełną dawkę leku.
Dawka została wstrzyknięta. Wyjąć igłę ze skóry.
Krok E. Zdjąć i wyrzucić igłę po każdym wstrzyknięciu
Umieścić osłonkę igły na płaskiej powierzchni. Wprowadzić igłę do zewnętrznej osłonki.
Nałożyć zewnętrzną osłonkę igły.
Ścisnąć zewnętrzną osłonkę igły, aby uchwycić igłę i użyć osłonki do odkręcenia igły
ze wstrzykiwacza.
Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć igłę, której się już nie używa.
Zamknąć wstrzykiwacz nasadką.
Krok F. Należy powtórzyć wszystkie kroki z punktu 3 przy każdym wstrzyknięciu.
Wyrzucić wstrzykiwacz 14 dni po aktywacji. Należy to zrobić nawet wtedy, gdy we
wstrzykiwaczu zostało trochę leku.
Tabela aktywacji i wyrzucania
W tabeli należy wpisać datę, kiedy wstrzykiwacz został aktywowany i datę wyrzucenia go 14 dni
później.
Kliknięcie
sekund
76
Wstrzykiwacz Data aktywacji Data wyrzucenia
1
2
3
4
5
6
Przechowywanie
Informacje ogólne
 Przechowywać wstrzykiwacze Lyxumia w bezpiecznym miejscu niedostępnym i niewidocznym
dla dzieci.
 Chronić wstrzykiwacze Lyxumia od brudu i kurzu.
 Zamykać wstrzykiwacz nasadką po każdym użyciu w celu ochrony przed światłem.
 Nie stosować leku Lyxumia po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie
wstrzykiwacza i pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przed aktywacją wstrzykiwacza:
 Przechowywać nieużywane wstrzykiwacze Lyxumia w lodówce w temperaturze 2°C do 8°C.
 Nie zamrażać wstrzykiwaczy Lyxumia i nie stosować leku Lyxumia jeśli był on uprzednio
zamrożony.
 Przed użyciem pozostawić wstrzykiwacz do ogrzania do temperatury pokojowej.
Po aktywacji wstrzykiwacza:
 Po aktywacji przechowywać wstrzykiwacz Lyxumia w temperaturze poniżej 30°C. Nie
zamrażać leku Lyxumia po aktywacji.
 Nie przechowywać wstrzykiwacza Lyxumia z nałożoną igłą. Nałożona igła może prowadzić
do zanieczyszczenia i dostania się do leku powietrza, co może ujemnie wpłynąć na dokładność
odmierzania podawanej dawki.
 Po aktywacji wstrzykiwacza Lyxumia można go używać przez okres do 14 dni. Wyrzucić
wstrzykiwacz Lyxumia po 14 dniach używania. Należy to zrobić nawet wtedy, gdy we
wstrzykiwaczu zostało trochę leku.
Usuwanie
 Przed wyrzuceniem wstrzykiwacza Lyxumia należy zamknąć go nasadką.
 Wyrzucając wstrzykiwacz Lyxumia należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już
nie używa.
Konserwacja
 Należy obchodzić się ostrożnie ze wstrzykiwaczem Lyxumia.
 Zewnętrzną powierzchnię wstrzykiwacza Lyxumia można czyścić wilgotną ściereczką.
 Nie zamaczać, nie myć ani nie smarować wstrzykiwacza Lyxumia płynami, może to
doprowadzić do jego uszkodzenia.
 Jeśli pacjent uważa, że wstrzykiwacz Lyxumia jest uszkodzony, nie należy go używać.
Nie należy próbować naprawiać wstrzykiwaczy.
77
Miejsca wstrzykiwania

Lek Lyxumia należy wstrzykiwać pod skórę i można go wstrzykiwać wyłącznie w obszary ciała
oznaczone powyżej kolorem niebieskim. Obszary te to uda, brzuch i ramiona. Aby uzyskać informacje
o prawidłowym sposobie wstrzykiwania, prosimy zapytać lekarza prowadzącego, farmaceutę lub
pielęgniarkę.
Pytania i odpowiedzi
Co zrobić jeśli zapomni się aktywować wstrzykiwacz Lyxumia lub wstrzyknie się lek przed
aktywacją wstrzykiwacza?
Jeśli pacjent wstrzyknie sobie dawkę leku przed aktywacją wstrzykiwacza, nie należy tego poprawiać
podając sobie kolejne wstrzyknięcie. Należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą
lub pielęgniarką, aby uzyskać informacje o kontroli stężenia cukru we krwi.
Co zrobić jeśli we wkładzie znajdują się pęcherzyki powietrza?
Małe pęcherzyki powietrza we wkładzie są normalnym zjawiskiem – nie zaszkodzą one pacjentowi.
Podana dawka leku ze wstrzykiwacza będzie prawidłowa i można nadal używać wstrzykiwacza
stosując się do instrukcji. Aby uzyskać potrzebną pomoc, należy skontaktować się z lekarzem
prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
Co zrobić jeśli podczas aktywacji nie wydostaje się ze wstrzykiwacza płyn?
Igła mogła się zatkać lub nie została prawidłowo założona. Zdjąć igłę ze wstrzykiwacza, założyć nową
igłę i powtórzyć tylko Krok 4 i Krok 5. Jeśli wciąż nie wydostaje się płyn, wstrzykiwacz Lyxumia
może być uszkodzony. Nie należy stosować danego opakowania leku Lyxumia. Aby uzyskać pomoc,
należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
Co zrobić jeśli bardzo trudno jest całkowicie wcisnąć przycisk wstrzyknięcia?
Igła mogła się zatkać lub nie została prawidłowo założona. Wyjąć igłę ze skóry i zdjąć igłę ze
wstrzykiwacza. Założyć nową igłę i powtórzyć tylko Krok D i Krok E. Jeśli wciąż bardzo trudno jest
całkowicie wcisnąć przycisk wstrzyknięcia, wstrzykiwacz Lyxumia może być uszkodzony. Nie należy
stosować danego opakowania leku Lyxumia. Aby uzyskać pomoc, należy skontaktować się z lekarzem
prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
W przypadku pojawienia się jakichkolwiek pytań dotyczących leku Lyxumia lub cukrzycy, należy
skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką lub zadzwonić do
miejscowego przedstawiciela firmy sanofi-aventis podanego w „Ulotka dołączona do opakowania:
Informacja dla użytkownika” leku Lyxumia: (dostarczonej osobno w opakowaniu).
Przód Tył
78
Lyxumia
Liksysenatyd
INSTRUKCJA UŻYCIA
Opakowanie do rozpoczynania leczenia – zawiera dwa fabrycznie napełnione wstrzykiwacze, każdy
po 14 dawek leku.
W zielonym wstrzykiwaczu 10 mikrogramów (Lyxumia 10 mikrogramów roztwór do wstrzykiwań),
każda dawka zawiera 10 mikrogramów leku w 0,2 ml.
W fioletowym wstrzykiwaczu 20 mikrogramów (Lyxumia 20 mikrogramów roztwór do
wstrzykiwań), każda dawka zawiera 20 mikrogramów leku w 0,2 ml.
Punkt 1 – WAŻNE INFORMACJE
Należy uważnie przeczytać niniejszą instrukcję przed zastosowaniem wstrzykiwacza Lyxumia.
Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
Informacje o wstrzykiwaczu Lyxumia
 Należy wstrzykiwać tylko jedną dawkę leku dziennie.
 Każdy wstrzykiwacz Lyxumia zawiera 14 fabrycznie zaprogramowanych dawek leku. Nie ma
potrzeby odmierzania każdej dawki.
 Przed zastosowaniem leku lekarz prowadzący, farmaceuta lub pielęgniarka powie pacjentowi
jak należy prawidłowo wstrzykiwać lek.
 Jeśli pacjent nie jest w stanie prawidłowo samodzielnie postępować według wszystkich
instrukcji lub jeśli nie jest w stanie obsługiwać wstrzykiwacza (np. jeśli ma słaby wzrok),
należy używać wstrzykiwacza tylko wtedy, gdy uzyska się pomoc od drugiej osoby.
Informacje o opakowaniu do rozpoczynania leczenia
W opakowaniu do rozpoczynania leczenia lekiem Lyxumia znajdują się dwa wstrzykiwacze o różnym
kolorze. Każdy z tych wstrzykiwaczy zawiera lek Lyxumia o innej mocy. Obydwa wstrzykiwacze
używane są w identyczny sposób.
 Zielony wstrzykiwacz zawiera 14 fabrycznie zaprogramowanych dawek leku; każda dawka
zawiera 10 mikrogramów leku Lyxumia.
 Fioletowy wstrzykiwacz zawiera 14 fabrycznie zaprogramowanych dawek leku; każda dawka
zawiera 20 mikrogramów leku Lyxumia.
Należy koniecznie rozpocząć leczenie od zielonego wstrzykiwacza zawierającego 10 mikrogramów
leku Lyxumia w każdej dawce. Należy koniecznie najpierw zużyć wszystkie 14 dawek z tego
wstrzykiwacza. Następnie należy użyć fioletowego wstrzykiwacza zawierającego 20 mikrogramów
leku Lyxumia w każdej dawce.
Informacje o wstrzykiwaczach Lyxumia
Zielony wstrzykiwacz Lyxumia 10 mikrogramów
Okienko
aktywacji
Przycisk
wstrzyknięcia
Okienko
ze strzałką
Nasadka Wkład Skala dawki
Uszczelka
gumowa
79
Fioletowy wstrzykiwacz Lyxumia 20 mikrogramów
 Wstrzykiwacz przeznaczony jest tylko dla jednej osoby. Nie wolno użyczać go innym osobom.
 Zawsze należy sprawdzić etykietę aby upewnić się, że pacjent ma właściwy wstrzykiwacz
Lyxumia. Należy także sprawdzić, czy nie został przekroczony termin ważności. Zastosowanie
niewłaściwego leku może zaszkodzić zdrowiu pacjenta.
 Nie należy próbować nabierać płynu z wkładu strzykawką.
Informacje dotyczące igieł (dostarczane oddzielnie)
 Należy stosować wyłącznie igły zatwierdzone do stosowania z lekiem Lyxumia. Należy używać
igieł jednorazowych o rozmiarze 29 do 32 wraz ze wstrzykiwaczem Lyxumia. Należy zapytać
lekarza prowadzącego, farmaceutę lub pielęgniarkę, jaki rozmiar i długość igły będą dla
pacjenta najlepsze.
 Jeśli zastrzyk wykonuje inna osoba, powinna ona zachować ostrożność, aby przypadkowo nie
zranić igłą żadnych innych osób. Zdarzenie takie może spowodować przeniesienie zakażenia.
 Należy używać nowej igły do każdego wstrzyknięcia. Zapobiega to zanieczyszczeniu leku
Lyxumia lub możliwości zatkania igły.
Czarny tłoczek
Tłoczek porusza się wzdłuż skali dawek po każdym
wstrzyknięciu. W powyższym przykładzie przedstawiono tłoczek
wskazujący na 13 pozostałych do wykonania wstrzyknięć.
Zewnętrzna
osłonka igły
Wewnętrzna
osłona igły
Igła Folia
ochronna
80
Punkt 2 – PRZED ROZPOCZĘCIEM UŻYTKOWANIA
Rozpocząć leczenie od zielonego wstrzykiwacza Lyxumia 10 mikrogramów.
 Nie aktywować fioletowego wstrzykiwacza Lyxumia 20 mikrogramów, aż do skończenia
zielonego wstrzykiwacza.
 Wstrzykiwacz należy aktywować w dniu pierwszego zastrzyku.
Najpierw należy aktywować wstrzykiwacz
 Przed wstrzyknięciem dawki – przed wstrzyknięciem należy usunąć nadmiar płynu z nowego
wstrzykiwacza. Czynność tę wykonuje się tylko raz i jest ona zwana „aktywacją”. Poniżej
przedstawiono instrukcję jak to wykonać po kolei od Kroku 1 do Kroku 5.
 Aktywację wykonuje się aby upewnić się, że wstrzykiwacz działa poprawnie oraz że dawka
leku podawana w pierwszym wstrzyknięciu jest prawidłowa.
 Nie należy powtarzać procesu aktywacji, gdyż pacjent nie uzyska 14 dawek leku z nowego
wstrzykiwacza Lyxumia.
Na poniższych ilustracjach przedstawiono jak po aktywacji zmienia się okienko aktywacji na
przycisku wstrzyknięcia znajdującym się na wstrzykiwaczu.
Nowy wstrzykiwacz Wstrzykiwacz gotowy do wstrzyknięcia
(okienko pomarańczowe) (okienko
białe)

Wstrzykiwacz jest aktywowany i gotowy do wykonania wstrzyknięcia. Po aktywacji okienko
pozostaje białe.
Jak aktywować nowy wstrzykiwacz Lyxumia
Krok 1 Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza i sprawdzić wstrzykiwacz
Sprawdzić czy
okienko aktywacji jest
Obejrzeć płyn. Płyn powinien być przejrzysty pomarańczowe
i bezbarwny oraz nie zawierać cząstek. Jeśli jest
inaczej, nie należy używać danego wstrzykiwacza.
Skontaktować się z lekarzem prowadzącym,
farmaceutą lub pielęgniarką.
81
Krok 2 Nałożyć igłę i zdjąć osłonki igły
Należy zawsze używać nowej igły do aktywacji wstrzykiwacza.
Zdjąć folię ochronną z zewnętrznej osłonki igły.
Ustawić igłę w jednej linii ze wstrzykiwaczem. Utrzymywać igłę w linii prostej i nakręcić ją na
wstrzykiwacz.
Gdy igła jest nieosłonięta, należy zachować ostrożność, aby uniknąć zranienia.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonkę igły. Zachować zewnętrzną osłonkę igły – będzie później
potrzebna do zdjęcia igły.
Krok 3 Odciągnąć przycisk wstrzyknięcia
Pociągnąć mocno przycisk wstrzyknięcia aż do zatrzymania.
Strzałka wskazuje teraz w kierunku igły.
Krok 4 Nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzyknięcia, aby usunąć nadmiar płynu
Skierować igłę do odpowiedniego pojemnika (takiego jak kubek papierowy lub chusteczka), aby
zebrać płyn i wyrzucić go.
Zachować Wyrzucić
82
Wcisnąć całkowicie przycisk wstrzyknięcia. Pacjent może odczuć lub usłyszeć „kliknięcie”.
Wciskając przycisk wstrzyknięcia policzyć powoli do 5, aby wypuścić pozostałe krople.
Jeśli nie wydostaje się płyn – patrz punkt „Pytania i odpowiedzi”.
Sprawdzić, czy okienko aktywacji jest teraz białe.
Krok 5 Wstrzykiwacz jest teraz aktywowany.
Nie wolno ponownie aktywować wstrzykiwacza.
Nie ma konieczności wymiany igły pomiędzy aktywacją a pierwszym wstrzyknięciem leku.
Aby uzyskać informacje o pierwszym wstrzyknięciu – patrz bezpośrednio Punkt 3 – Krok C.
Odwrócić stronę
Punkt 3 – CODZIENNE UŻYTKOWANIE WSTRZYKIWACZA
Należy korzystać z poniższej instrukcji tylko wtedy, gdy okienko aktywacji jest białe.
Należy stosować tylko jedną dawkę leku dziennie.
Krok A. Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza i sprawdzić wstrzykiwacz
Obejrzeć płyn. Płyn powinien być przejrzysty i bezbarwny oraz nie zawierać cząstek. Jeśli jest inaczej,
nie należy używać danego wstrzykiwacza.
W przypadku stwierdzenia pęcherzyków powietrza patrz punkt „Pytania i odpowiedzi”.
Sprawdzić liczbę dawek pozostałych we wstrzykiwaczu. Liczba ta wskazana jest pozycją czarnego
tłoczka na skali dawki.
Sprawdzić, czy okienko aktywacji jest białe. Jeśli jest ono pomarańczowe, patrz Punkt 2.
sekund
Kliknięcie
83
Sprawdzić etykietę na wstrzykiwaczu, aby upewnić się, czy pacjent ma właściwy lek.
Krok B. Nałożyć nową igłę i zdjąć osłonki igły
Należy zawsze używać nowej igły do każdego wstrzyknięcia.
Zdjąć folię ochronną z zewnętrznej osłonki igły.
Ustawić igłę w jednej linii ze wstrzykiwaczem. Utrzymywać igłę w linii prostej i nakręcić ją na
wstrzykiwacz.
Gdy igła jest nieosłonięta, należy zachować ostrożność aby uniknąć zranienia.
Zdjąć zewnętrzną i wewnętrzną osłonkę igły. Zachować zewnętrzną osłonkę igły – będzie później
potrzebna do zdjęcia igły.
Krok C. Odciągnąć przycisk wstrzyknięcia
Pociągnąć mocno przycisk wstrzyknięcia aż do zatrzymania.
Strzałka wskazuje teraz w kierunku igły.
Krok D. Nacisnąć i przytrzymać przycisk wstrzyknięcia, aby podać dawkę leku
Uchwycić fałd skóry i wprowadzić igłę (patrz punkt “Miejsca wstrzyknięcia”, aby uzyskać informację
w jakich obszarach ciała można wstrzykiwać lek).
Wcisnąć całkowicie przycisk wstrzyknięcia. Pacjent może odczuć lub usłyszeć „kliknięcie”.
Wciskając przycisk wstrzyknięcia policzyć powoli do 5, aby podać pełną dawkę leku.
Zachować Wyrzucić
sekund
Kliknięcie
84
Dawka została wstrzyknięta. Wyjąć igłę ze skóry.
Krok E. Zdjąć i wyrzucić igłę po każdym wstrzyknięciu
Umieścić osłonkę igły na płaskiej powierzchni. Wprowadzić igłę do zewnętrznej osłonki.
Nałożyć zewnętrzną osłonkę igły.
Ścisnąć zewnętrzną osłonkę igły, aby uchwycić igłę i użyć osłonki do odkręcenia igły
ze wstrzykiwacza.
Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć igłę, której się już nie używa.
Zamknąć wstrzykiwacz nasadką.
Krok F. Należy powtórzyć wszystkie kroki z punktu 3 przy każdym wstrzyknięciu.
Wyrzucić wstrzykiwacz 14 dni po aktywacji. Należy to zrobić nawet wtedy, gdy we
wstrzykiwaczu zostało trochę leku.
Po wyrzuceniu zielonego wstrzykiwacza, prosimy przejść do Punktu 4, aby rozpocząć użytkowanie
fioletowego wstrzykiwacza.
Punkt 4 – PRZEJŚCIE NA FIOLETOWY WSTRZYKIWACZ
Ukończone stosowanie zielonego wstrzykiwacza 10 mikrogramów
Zielony wstrzykiwacz Lyxumia 10 mikrogramów jest pusty, gdy czarny tłoczek znajduje się w pozycji
„0” na skali dawek, a przycisku wstrzyknięcia nie można w pełni odciągnąć.
85
Po zużyciu zielonego wstrzykiwacza Lyxumia 10 mikrogramów, należy koniecznie kontynuować
leczenie poprzez wykonanie kolejnego wstrzyknięcia fioletowym wstrzykiwaczem Lyxumia
20 mikrogramów, gdy nadejdzie pora podania leku. Tego wstrzykiwacza używa się w identyczny
sposób.
Instrukcja użycia wstrzykiwacza 20 mikrogramów
Aktywacja fioletowego wstrzykiwacza Lyxumia 20 mikrogramów
Fioletowy wstrzykiwacz Lyxumia 20 mikrogramów należy również aktywować przed pierwszym
użyciem. Należy postępować według wszystkich kolejnych kroków z Punktu 2.
Stosowanie fioletowego wstrzykiwacza Lyxumia 20 mikrogramów
Aby wstrzyknąć dawkę leku przy użyciu fioletowego wstrzykiwacza Lyxumia 20 mikrogramów,
należy postępować według wszystkich kolejnych kroków z Punktu 3. Należy postępować codziennie
według instrukcji z Punktu 3 aż do całkowitego opróżnienia wstrzykiwacza.
Tabela aktywacji i wyrzucania
W tabeli należy wpisać datę, kiedy wstrzykiwacz został aktywowany i datę wyrzucenia go 14 dni
później.
Wstrzykiwacz Data aktywacji Data wyrzucenia
10 mikrogramów ___ / ___ / ___ ___ / ___ / ___
20 mikrogramów ___ / ___ / ___ ___ / ___ / ___
Przechowywanie
Informacje ogólne
 Przechowywać wstrzykiwacze Lyxumia w bezpiecznym miejscu niedostępnym i niewidocznym
dla dzieci.
 Chronić wstrzykiwacze Lyxumia od brudu i kurzu.
 Zamykać wstrzykiwacz nasadką po każdym użyciu w celu ochrony przed światłem.
 Nie stosować leku Lyxumia po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie
wstrzykiwacza i pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Przed aktywacją wstrzykiwacza:
 Przechowywać nieużywane wstrzykiwacze Lyxumia w lodówce w temperaturze 2°C do 8°C.
 Nie zamrażać wstrzykiwaczy Lyxumia i nie stosować leku Lyxumia jeśli był on uprzednio
zamrożony.
 Przed użyciem pozostawić wstrzykiwacz do ogrzania do temperatury pokojowej.
Po aktywacji wstrzykiwacza:
 Po aktywacji przechowywać wstrzykiwacz Lyxumia w temperaturze poniżej 30°C. Nie
zamrażać leku Lyxumia po aktywacji.
 Nie przechowywać wstrzykiwacza Lyxumia z nałożoną igłą. Nałożona igła może prowadzić do
zanieczyszczenia i dostania się do leku powietrza, co może ujemnie wpłynąć na dokładność
odmierzania podawanej dawki.
 Po aktywacji wstrzykiwacza Lyxumia można go używać przez okres do 14 dni. Wyrzucić
wstrzykiwacz Lyxumia po 14 dniach używania. Należy to zrobić nawet wtedy, gdy we
wstrzykiwaczu zostało trochę leku.
86
Usuwanie
 Przed wyrzuceniem wstrzykiwacza Lyxumia należy zamknąć go nasadką.
 Wyrzucając wstrzykiwacz Lyxumia należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już
nie używa.
Konserwacja
 Należy obchodzić się ostrożnie ze wstrzykiwaczem Lyxumia.
 Zewnętrzną powierzchnię wstrzykiwacza Lyxumia można czyścić wilgotną ściereczką.
 Nie zamaczać, nie myć ani nie smarować wstrzykiwacza Lyxumia płynami, może to
doprowadzić do jego uszkodzenia.
 Jeśli pacjent uważa, że wstrzykiwacz Lyxumia jest uszkodzony, nie należy go używać. Nie
należy próbować naprawiać wstrzykiwaczy.
Miejsca wstrzykiwania

Lek Lyxumia należy wstrzykiwać pod skórę i można go wstrzykiwać wyłącznie w obszary ciała
oznaczone powyżej kolorem niebieskim. Obszary te to uda, brzuch i ramiona. Aby uzyskać informacje
o prawidłowym sposobie wstrzykiwania, prosimy zapytać lekarza prowadzącego, farmaceutę lub
pielęgniarkę.
Pytania i odpowiedzi
Co zrobić jeśli zapomni się aktywować wstrzykiwacz Lyxumia lub wstrzyknie się lek przed
aktywacją wstrzykiwacza?
Jeśli pacjent wstrzyknie sobie dawkę leku przed aktywacją wstrzykiwacza, nie należy tego poprawiać
podając sobie kolejne wstrzyknięcie. Należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą
lub pielęgniarką, aby uzyskać informacje o kontroli stężenia cukru we krwi.
Co zrobić jeśli we wkładzie znajdują się pęcherzyki powietrza?
Małe pęcherzyki powietrza we wkładzie są normalnym zjawiskiem – nie zaszkodzą one pacjentowi.
Podana dawka leku ze wstrzykiwacza będzie prawidłowa i można nadal używać wstrzykiwacza
stosując się do instrukcji. Aby uzyskać potrzebną pomoc, należy skontaktować się z lekarzem
prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
Co zrobić jeśli podczas aktywacji nie wydostaje się ze wstrzykiwacza płyn?
Igła mogła się zatkać lub nie została prawidłowo założona. Zdjąć igłę ze wstrzykiwacza, założyć nową
igłę i powtórzyć tylko Krok 4 i Krok 5. Jeśli wciąż nie wydostaje się płyn, wstrzykiwacz Lyxumia
może być uszkodzony. Nie należy stosować danego opakowania leku Lyxumia do rozpoczynania
leczenia. Aby uzyskać pomoc, należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub
pielęgniarką.
Przód Tył
87
Co zrobić jeśli bardzo trudno jest całkowicie wcisnąć przycisk wstrzyknięcia?
Igła mogła się zatkać lub nie została prawidłowo założona. Wyjąć igłę ze skóry i zdjąć igłę ze
wstrzykiwacza. Założyć nową igłę i powtórzyć tylko Krok D i Krok E. Jeśli wciąż bardzo trudno jest
całkowicie wcisnąć przycisk wstrzyknięcia, wstrzykiwacz Lyxumia może być uszkodzony. Nie należy
stosować danego opakowania leku Lyxumia do rozpoczynania leczenia. Aby uzyskać pomoc, należy
skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką.
W przypadku pojawienia się jakichkolwiek pytań dotyczących leku Lyxumia lub cukrzycy, należy
skontaktować się z lekarzem prowadzącym, farmaceutą lub pielęgniarką lub zadzwonić do
miejscowego przedstawiciela firmy sanofi-aventis podanego w „Ulotka dołączona do opakowania:
Informacja dla użytkownika” leku Lyxumia: (dostarczonej osobno w opakowaniu).

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Lyxumia
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu