W trzustce może występować torbiel, czyli zbiornik płynu z wydzieliną trzustkową. Istnieją różne rodzaje torbieli, zarówno związane z przewlekłym zapaleniem trzustki, jak i nowotworami. Niektóre torbiele mogą być związane z zarażeniem pasożytami, takimi jak bąblowce czy glista ludzka. Torbiele rzekome, które nie posiadają wyraźnej ściany, często są związane z zapaleniem trzustki.

Bezobjawowe cysty trzustki występują u od 2,4% do 13,5% populacji, zwiększając się wraz z wiekiem. Osoby powyżej 70. roku życia mogą mieć je u 40% osób, które miały badanie rezonansem magnetycznym jamy brzusznej z innego powodu niż podejrzenie choroby trzustki.

Torbiele trzustki zazwyczaj nie wywołują żadnych objawów i są zazwyczaj diagnozowane przypadkowo podczas wykonywania badań obrazowych jamy brzusznej.

Typowe symptomy:

• uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej,
• częste bóle brzucha, czasami ostry ból, który zależy od położenia i rozmiaru torbieli,
• czasami występują nudności, wymioty, osłabienie, brak apetytu, utrata masy ciała oraz gorączka.

Czasami pierwsze symptomy torbieli rzekomej mogą być wynikiem powikłań (krwawienia, żółtaczki mechanicznej, niedrożności, zakażenia lub pęknięcia torbieli). Małe torbiele zazwyczaj nie powodują żadnych objawów.

Większość torbieli trzustki nie wywołuje żadnych objawów i zazwyczaj jest diagnozowana przypadkowo podczas rutynowych badań obrazowych. Torbiele są widoczne w badaniach takich jak ultrasonografia, endoskopowa ultrasonografia, rezonans magnetyczny, cholangiopankreatografia rezonansu magnetycznego oraz tomografia komputerowa.

Jako pomoc diagnostyczną można wykonać badania laboratoryjne, takie jak oznaczenie aktywności α-amylazy we krwi i moczu, aktywność lipazy we krwi, badanie morfologii krwi, oznaczenie stężenia CRP, aktywność ALP oraz stężenie bilirubiny.

W niektórych przypadkach konieczne jest także badanie płynu pobranego z torbieli.

Lekarz analizuje typ torbieli na podstawie jej cech w badaniach obrazowych. Z reguły pozwala to na ustalenie potencjalnego rodzaju torbieli. W przypadkach niejasnych zazwyczaj przeprowadza się endoskopową ultrasonografię, ewentualnie z nakłuciem torbieli. Dodatkowo, pomocne jest badanie płynu z torbieli.

Nie, nie każda torbiel trzustki to rak. Około połowy torbieli trzustki jest nowotworowa (w tym także niezłośliwe torbiele), a druga połowa to torbiele pozapalne.

Leczenie torbieli zależy od rodzaju danej torbieli. W przypadku torbieli rzekomych można zastosować drenaż, czyli odprowadzenie płynu. Może być konieczne pilne odbarczenie torbieli poprzez nakłucie pod kontrolą USG lub ciągły drenaż przezskórny. Endoskopowy drenaż wewnętrzny, polegający na wprowadzeniu stentu do przewodu trzustkowego lub bezpośrednio do torbieli, może przynieść pełne wyleczenie u większości chorych. Leczenie operacyjne jest rozważane w przypadku trwających objawów torbieli rzekomych trzustki, które nie kwalifikują się do endoskopowego leczenia. Może obejmować usunięcie torbieli trzustki w całości lub wykonanie chirurgicznego drenażu wewnętrznego, czyli wytworzenie połączenia między torbielą a światłem przewodu pokarmowego. Leczenie farmakologiczne może być rozważane u pacjentów z przetrwałymi torbiami pozapalnymi, które powodują objawy i komunikują się z przewodem trzustkowym. Leczenie torbieli nowotworowych zależy od obecności objawów klinicznych i ryzyka złośliwienia. Zazwyczaj rozważa się wycięcie torbieli lub monitorowanie pacjenta. Decyzję o dalszym postępowaniu powinien podjąć zespół lekarzy specjalizujących się w leczeniu chorób trzustki.