Przetoka odbytu to niegojący się wąski kanał, który łączy światło kanału odbytu lub odbytnicy z powierzchnią skóry w okolicy odbytu. Głównym powodem powstania tego schorzenia jest infekcja wewnątrz odbytu, zwykle w krypcie odbytu. Infekcja przenika na okoliczne tkanki, często przechodząc przez zwieracze odbytu w kierunku skóry. W efekcie powstaje ropień, który zazwyczaj musi być nacięty przez chirurga lub samoczynnie pęka. Po tej interwencji na skórze pozostaje mały otwór, z którego time to time wydostaje się ropa.

Inne, mniej spotykane przyczyny powstania przetoki odbytu obejmują chorobę Leśniowskiego i Crohna, szczeliny odbytu, powikłania po zabiegach proktologicznych i urazach, zapalenie gruczołów potowych skóry okolicy odbytu oraz nisko położone torbiele włosowe.

Przepuklina odbytu powinna być poddana terapii przez specjalistę od chorób proktologicznych, najczęściej także chirurgicznie, dlatego należy skonsultować się z lekarzem, który ustali odpowiednie leczenie.

Wybór metody leczenia uzależniony jest od przebiegu przetoki. W większości przypadków przetoki odbytu wymagają leczenia zabiegowego w większym lub mniejszym zakresie. Często przed przystąpieniem do zabiegu przetoka wymaga przygotowania (założenie drenu, płukanie).

Efektywność procedur chirurgicznych zmienia się w zależności od wybranej metody i wynosi od 50 do 75%. Nawracające przetoki są bardziej skomplikowane do leczenia.