Chlor to główny jon ujemny w płynach zewnątrzkomórkowych, takich jak osocze krwi. Pełni rolę w utrzymaniu równowagi pH, objętości płynów oraz ciśnienia osmotycznego w organizmie. Poziom jonów chlorkowych jest powiązany ze stężeniem sodu. Odpowiednie stężenie chlorków we krwi wspiera właściwe funkcjonowanie układu nerwowo-mięśniowego oraz przewodu pokarmowego - jon chlorkowy jest głównym składnikiem soku żołądkowego, który zawiera kwas solny.

Wskazania do badania poziomu chlorków obejmują podejrzenie zaburzeń równowagi elektrolitowej oraz kwasowo-zasadowej, ocenę skuteczności leczenia tych zaburzeń, przedłużające się wymioty, biegunkę, zaburzenia oddychania (stany często prowadzące do zaburzeń elektrolitowych), objawy sugerujące zaburzenia jonowe takie jak ogólne osłabienie, zawroty głowy, omdlenia, szybka męczliwość, osłabienie mięśni lub skurcze mięśni, nudności, parestezje.

Pacjent powinien przyjść na badanie na czczo.

Nie ma niczego przeszkadzającego w przeprowadzeniu badania stężenia chlorków we krwi oraz w moczu. Wystarczy pobrać niewielką ilość krwi z żyły lub próbkę moczu.

Standardowe stężenie chlorków we krwi: 95–105 mmol/l. U kobiet jest to trochę wyższe (o 2–2,5 mmol/l) niż u mężczyzn.
Standardowe stężenie chlorków w moczu: 140–250 mmol/dobę.
Normy dla noworodków i dzieci mogą się różnić. Wyniki powinny być interpretowane zgodnie z normami ustalonymi przez pracownię prowadzącą badania.

Objawy odwodnienia, np. w wyniku biegunki, gorączki, nieprzyjmowania płynów, moczówki prostej

nadmierne spożycie soli kuchennej

choroby nerek, np. kwasica cewkowa, kłębuszkowe zapalenie nerek, zespół nerczycowy

kwasica metaboliczna

zasadowica oddechowa

niewydolność krążenia

niektóre leki, np. inhibitory anhydrazy węglanowej, żywice jonowymienne.

• ciągłe wymioty, sonda ssąca treść żołądkową
• zablokowanie otworu odźwiernika żołądka, zablokowanie jelit
• przesycenie organizmu wodą
• nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (SIADH) – zespół Schwartza-Barttera
• choroba Addisona
• niewydolność krążenia
• nadmierna potliwość
• zakwaszenie metaboliczne
• zakwaszenie związane z oddechem (w chorobach płuc, np. zapalenie płuc, rozedma, gruźlica)
• głodzenie, dieta uboga w soli