Składnikiem aktywnym preparatu jest torasemid, substancja lecznicza o intensywnym działaniu moczopędnym, będąca pochodną sulfonamidową. Torasemid jest określany jako diuretyk pętlowy, ponieważ działa w obszarze pętli nefronu (nazywanej także pętlą Henlego). Mechanizm działania torasemidu polega na hamowaniu zwrotnego wchłaniania jonów sodu i chloru, co prowadzi do zwiększonego wydalania sodu i chloru z moczem oraz zwiększenia ilości wypijanej wody. Zwiększone wydalanie sodu jest także związane z zwiększonym wydzielaniem potasu. Ponadto, działanie torasemidu skutkuje prawdopodobnie rozszerzeniem naczyń krwionośnych i zmniejszeniem oporu naczyniowego. Lek jest stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków.

Po przyswojeniu doustnym, torasemid jest szybko i niemal w całości wchłaniany. Maksymalne stężenie we krwi występuje około 1-2 godziny po przyjęciu preparatu.

Preparat jest zalecany do stosowania w:

• leczeniu pierwotnego nadciśnienia tętniczego (jedynie w postaci tabletek 5 mg)

• obrzękach spowodowanych niewydolnością serca, przewlekłą niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby.

Tabletki torasemidu są dostępne w postaci doustnej i nie wolno przekraczać zalecanych dawek, gdyż może to zaszkodzić zdrowiu. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem.

Zaleca się przyjmowanie tabletek rano, popijając je niewielką ilością płynu i nie rozgryzając ich.

U osób dorosłych z nadciśnieniem tętniczym, zalecana dawka wynosi 2,5-5 mg raz na dobę, najlepiej rano podczas śniadania. Nie zaleca się zwiększania dawki przed upływem 2 miesięcy, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Dawkowanie większe niż 5 mg na dobę nie przyniesie dodatkowego obniżenia ciśnienia tętniczego.

W przypadku obrzęków zaleca się dawkę 5-20 mg raz na dobę, a w przypadkach szczególnych nawet do 40 mg na dobę. Lek stosuje się przez długi czas lub do ustąpienia objawów obrzęków.

Osoby z zaburzeniami czynności wątroby powinny być pod szczególnym nadzorem lekarskim z powodu możliwego zwiększenia stężenia torasemidu we krwi. Osoby starsze nie wymagają dostosowania dawki.

Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia z braku danych klinicznych.

W trakcie ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez uprzedniej konsultacji z lekarzem!

Należy pamiętać, że przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub podczas karmienia piersią konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem, aby omówić ewentualne ryzyko i korzyści związane z zażyciem danej substancji. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, powiadom swojego lekarza o tym, który przepisał Ci ten lek.

Nie należy stosować tego preparatu w czasie ciąży, chyba że lekarz uzna to za konieczne. Jeśli zachodzi potrzeba zastosowania torasemidu w przypadku niewydolności serca lub nerek u kobiety w ciąży, lekarz dokładnie zbada sytuację i zaleci odpowiednie środki ostrożności, monitorując równocześnie poziom elektrolitów, hematokrytu oraz rozwój płodu.

Zabrania się przyjmowania tego preparatu podczas karmienia piersią.

Poinformuj swojego lekarza o wszystkich lekach, które przyjmujesz, nawet tych bez recepty.

Brak dokładnego dostosowania dawek doustnych leków przeciwcukrzycowych i insuliny przez lekarza może obniżyć ich skuteczność.

Pamiętaj, że preparaty wiążące kwasy żółciowe mogą zmniejszać wchłanianie tego preparatu i zmniejszyć jego skuteczność.

Kontroluj stężenie teofiliny we krwi podczas jednoczesnego stosowania preparatu.

Nie łącz preparatu z litowymi lekami, ponieważ może to zwiększyć ich toksyczność.

Ostrożnie stosuj preparat razem z lekami obkurczającymi naczynia, aby uniknąć niepożądanych reakcji.

Monitoruj poziom potasu i magnezu we krwi, zwłaszcza u pacjentów przyjmujących glikozydy nasercowe.

Unikaj łączenia preparatu z kortykosteroidami lub lekami przeczyszczającymi, które mogą prowadzić do hipokaliemii.

Pamiętaj o możliwości nasilenia działania przeciwnadciśnieniowego innych leków podczas jednoczesnego stosowania z tym preparatem.

Monitoruj ciśnienie krwi przy stosowaniu inhibitorów ACE w celu zapobieżenia nagłemu spadkowi ciśnienia tętniczego.

Unikaj jednoczesnego stosowania preparatu z antybiotykami aminoglikozydowymi oraz cefalosporynami, aby uniknąć toksycznych interakcji.

Przypominaj swojemu lekarzowi o wszystkich innych lekach, które przyjmujesz, aby uniknąć niepożądanych skutków ubocznych.

Konsultuj z lekarzem stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz probenecydu podczas przyjmowania preparatu torasemidu.

Monitoruj toksyczność salicylanów, szczególnie przy dużych dawkach, podczas stosowania torasemidu.

Jak każdy lek, także Torsemed, może wywoływać skutki uboczne, chociaż nie wystąpią u wszystkich pacjentów stosujących ten preparat. Trzeba pamiętać, że korzyści związane z używaniem leku z reguły przeważają nad szkodami wynikającymi z pojawienia się działań niepożądanych.

Do częstych skutków ubocznych należą: problemy żołądkowo-jelitowe (takie jak nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, ból brzucha), zmniejszenie apetytu, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, bóle głowy, zawroty głowy, zmęczenie, osłabienie, nasilenie objawów zasadowicy metabolicznej, kurcze mięśni (szczególnie na początku leczenia), podwyższone stężenie kwasu moczowego we krwi, podwyższone stężenie glukozy i lipidów we krwi, zaburzenia równowagi elektrolitowej: niedobór potasu (szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby oraz w przypadku występowania wymiotów lub biegunki), niedonadrenia, odwodnienie (hipowolemia).

Do rzadziej występujących skutków ubocznych należą: wzrost stężenia mocznika i kreatyniny we krwi, nagłe zatrzymanie moczu u pacjentów z zaburzeniami odpływu moczu (np. z powiększeniem prostaty); możliwa szkoda pęcherza moczowego, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia czuciowe - uczucie mrowienia lub drętwienia (parestezje).

Bardzo rzadko lub nieokreślona częstość: zaburzenia widzenia, problemy ze słyszeniem (szumy w uszach, utrata słuchu), zmniejszenie liczby krwinek białych i/lub czerwonych, małopłytkowość, powikłania zakrzepowo-zatorowe i zaburzenia krążenia (w tym niedokrwienie serca i/lub mózgu, co może prowadzić do zaburzeń rytmu serca, dusznicy bolesnej, zawału serca, omdlenia, niskiego ciśnienia krwi, stanu splątania/dezorientacji), zapalenie trzustki, reakcje alergiczne (np. świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło) oraz ciężkie reakcje skórne: zespół Stevensa i Johnsona oraz toksyczna martwica rozpływna naskórka.