Mechanizm działania preparatu opiera się na interakcji z konkretnymi receptorami w mózgu. Charakteryzuje się wysokim powinowactwem do receptorów serotoninowych, dopaminowych, adrenergicznych oraz histaminowych. Brak powinowactwa do receptorów cholinergicznych i β-adrenergicznych. Blokowanie receptorów dopaminowych D2 prowadzi do redukcji objawów schizofrenii, a słabsze działanie na czynności ruchowe i katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Dzięki równemu oddziaływaniu na receptory serotoninowe i dopaminowe, możliwe jest zmniejszenie ryzyka działań niepożądanych oraz poszerzenie spektrum terapeutycznego na objawy negatywne schizofrenii i zaburzeń afektywnych.

Preparat jest zalecany w terapii schizofrenii, epizodów maniakalnych i krótkotrwałej agresji u osób z zespołem otępiennym typu alzheimerowskiego oraz u dzieci i młodzieży z zaburzeniami zachowania. Zaleca się stosowanie rysperidonu pod nadzorem specjalisty.

Jeśli istnieją wskazania do zastosowania preparatu, konieczne jest sprawdzenie czy nie jesteś uczulony na którykolwiek składnik preparatu przed jego zastosowaniem.

Niektóre schorzenia i inne warunki mogą uniemożliwiać stosowanie lub wymagać dostosowania dawki preparatu. W określonych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie regularnych badań kontrolnych.

Należy być bardzo ostrożnym przy stosowaniu preparatu u osób cierpiących na otępienie i jednocześnie przyjmujących furosemid. Przed zastosowaniem preparatu u takich pacjentów warto dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko. Odwodnienie u starszych pacjentów z otępieniem leczonym tym preparatem jest dodatkowym czynnikiem ryzyka zgonu.

Osoby starsze z otępieniem innego typu niż związane z chorobą Alzheimera nie powinny sięgać po ten preparat ze względu na zwiększone ryzyko udaru mózgu. W przypadku wystąpienia objawów, takich jak nagłe osłabienie, drętwienie twarzy, nóg lub rąk, problemy z mową lub widzeniem, konieczna jest natychmiastowa konsultacja z lekarzem, ponieważ mogą być to symptomy zaburzeń krążenia mózgowego.

W początkowej fazie dostosowania dawki, szczególnie przy jednoczesnym stosowaniu leków obniżających ciśnienie, preparat może wywoływać spadki ciśnienia ortostatycznego. Ostrzeżenie należy zachować u osób z chorobami układu krążenia, niewydolnością serca, zawałem mięśnia sercowego, zaburzeniami przewodzenia, odwodnieniem, zaburzeniami krążenia mózgowego, niedostatecznym wypełnieniem naczyń krwionośnych. W takich przypadkach lekarz zazwyczaj zaleca stopniowe zwiększanie dawki.

W razie wystąpienia objawów późnych dyskinetycznych (mimowolne ruchy mięśni żwaczy, języka, kończyn górnych i tułowia), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, który może zalecić przerwanie terapii i omówić dalsze postępowanie.

W przypadku nagłego, niewytłumaczalnego wzrostu temperatury ciała bez innych objawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, ponieważ może to być objaw złośliwego zespołu neuroleptycznego. Inne symptomy to wzrost napięcia mięśniowego, zaburzenia świadomości, nieregularne tętno, obniżenie ciśnienia krwi, częstoskurcz, nadmierne pocenie się, zaburzenia rytmu serca, wzrost aktywności fosfokinazy kreatyninowej, mioglobinuria, ostrą niewydolność nerek. Lekarz zazwyczaj zaleca zawieszenie preparatu i omawia dalsze postępowanie.

Należy zachować ostrożność u osób z Parkinsonem, otępieniem z ciałami Lewy’ego oraz u osób z cukrzycą, hiperprolaktynemią, patologicznymi guzami zależnymi od prolaktyny, chorobami sercowo-naczyniowymi, wydłużeniem odstępu QT w rodzinie, przyjmujących leki wydłużające odstęp QT, z niskim stężeniem potasu lub magnezu we krwi, drgawkami w wywiadzie, narażonych na podwyższony próg drgawkowy lub intensywne działanie ciepła. Priapizm jest możliwym skutkiem ubocznym u mężczyzn w trakcie stosowania preparatu.

Przed zaplanowaniem terapii preparatem lekarz zidentyfikuje potencjalne ryzyko zakrzepicy żył i podejmie odpowiednie środki zapobiegawcze. W związku z wpływem preparatu na uczenie się warto monitorować działanie uspokajające u dzieci i młodzieży oraz dokonywać korekty godziny podania leku w celu zmniejszenia wpływu na zdolność koncentracji. Monitorowanie objawów pozapiramidowych oraz innych zaburzeń ruchu jest zalecane podczas terapii u dzieci i młodzieży.

Preparat zawiera laktozę, dlatego nie powinien być używany przez osoby z rzadką nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Preparat dostępny w postaci tabletek powlekanych przeznaczony jest do przyjmowania doustnego. Zaleca się stosowanie go zgodnie z zaleceniami i unikanie przekraczania zaleconych dawek, aby nie zaszkodzić zdrowiu. W przypadku wątpliwości dotyczących stosowania preparatu zaleca się konsultację z lekarzem.
Preparat można stosować w leczeniu schizofrenii u dorosłych. Dawkę dobową należy podawać raz dziennie lub podzielić ją na dwie dawki. Początkowa dawka wynosi 2 mg dziennie, a następnego dnia można ją zwiększyć do 4 mg dziennie. Zazwyczaj dawka podtrzymująca wynosi od 4 do 6 mg dziennie, ale może być dostosowana indywidualnie przez lekarza. Dawki większe niż 10 mg dziennie nie są zalecane ze względu na ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Nie zaleca się stosowania dawek powyżej 16 mg dziennie. U osób starszych zaleca się rozpoczęcie od 0,5 mg dwa razy dziennie, z stopniowym zwiększaniem dawki do 1–2 mg dwa razy dziennie.

Preparat można również stosować w leczeniu epizodów maniakalnych w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych. Początkowa dawka wynosi 2 mg raz dziennie, z możliwością stopniowego zwiększania o 1 mg co 24 godziny, osiągając zakres dawek od 1 do 6 mg dziennie. U osób starszych zaleca się rozpoczęcie od 0,5 mg dwa razy dziennie, z możliwością zwiększenia do 1–2 mg dwa razy dziennie.

W przypadku krótkotrwałego leczenia uporczywej agresji u osób z zespołem otępiennym typu alzheimerowskiego w stopniu umiarkowanym do ciężkiego, preparat może być stosowany zaczynając od 0,25 mg dwa razy dziennie, z możliwością zwiększenia do 0,5 mg dwa razy dziennie. Niektórzy pacjenci mogą wymagać dawek do 1 mg dwa razy dziennie. Preparat może być również stosowany w leczeniu objawowym agresji u dzieci i młodzieży z zaburzeniami zachowania, zgodnie z zaleceniami lekarza specjalisty.

Preparat należy stosować doustnie, niezależnie od posiłku. Dla osób z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek, zaleca się konsultację z lekarzem w celu dostosowania dawki.

Podczas ciąży zawsze skonsultuj się z lekarzem przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku!
Ważne jest, aby omówić potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem leków w okresie ciąży lub karmienia piersią.
Unikaj stosowania leków w ciąży, chyba że jest to absolutnie konieczne. W przypadku konieczności przerwania leczenia lekiem w trakcie ciąży, zawsze odstawiaj go stopniowo.
Jeśli konieczne jest stosowanie leku podczas karmienia piersią, pamiętaj, że lekarz musi ocenić korzyści i ryzyko dla dziecka indywidualnie.

Risperidon Vipharm, podobnie jak każdy inny lek, może wywoływać działania niepożądane, chociaż nie muszą pojawić się u wszystkich pacjentów stosujących ten preparat. Warto pamiętać, że korzyści związane ze stosowaniem leku przeważają zazwyczaj nad ewentualnymi szkodami wynikającymi z możliwych działań niepożądanych. Do często występujących działania niepożądanych należą m.in.: parkinsonizm, bóle głowy i bezsenność. Natomiast do częstych działań niepożądanych należą m.in.: infekcje różnych narządów, zmiany łaknienia, zaburzenia snu, drżenie, sedacja, problemy z widzeniem, bóle brzucha, wysypka skórna, bóle stawów i pleców, gorączka, zmęczenie oraz przyrost masy ciała. Z kolei do rzadziej występujących działań niepożądanych zalicza się np. niedokrwistość, zapalenie trzustki, opuchnięcie warg, jaskrę czy hipotermię. Warto mieć świadomość, że Risperidon może prowadzić do różnorodnych objawów niepożądanych, dlatego ważne jest monitorowanie stanu zdrowia podczas stosowania tego leku.