Zwiększanie wydzielania płynów w zapobieganiu lub leczeniu skąpomoczu w ostrym uszkodzeniu nerek przed trwałą niewydolnością nerek. U dorosłych zazwyczaj stosuje się dawkę 50-200 g/d (maksymalna dawka jednorazowa 50 g). Często wystarczająca jest dawka 50-100 g/d. Szybkość podawania to zwykle 30-50 ml/min. W sytuacjach krytycznych maksymalna prędkość podawania może wynosić 200 mg/kg mc. przez 5 minut, następnie należy dostosować szybkość tak, aby utrzymać wydalanie moczu na poziomie co najmniej 30-50 ml/h przy maksymalnej dawce 200 g/d. U pacjentów z dużym skąpomoczem lub podejrzeniem niewydolności nerek należy najpierw podać dawkę testową - około 200 mg/kg mc. przez 3-5 minut; reakcję uznaje się za właściwą, jeśli w ciągu 2-3 godzin wydalany jest przynajmniej 30-50 ml moczu/h; w przypadku braku odpowiedzi można podać kolejną dawkę testową, a jeśli nadal nie osiąga się odpowiedniej reakcji, należy przerwać podawanie mannitolu i ponownie ocenić stan zdrowia pacjenta, ponieważ może dojść do trwałej niewydolności nerek.
Obniżanie ciśnienia wewnątrzczaszkowego oraz zmniejszanie obrzęku mózgu, gdy bariera kre