Monoterapia ataków częściowych i uogólnionych, w tym ataków toniczno-klonicznych. Dorośli oraz dzieci powyżej 13. roku życia mogą rozpocząć leczenie od dawki 25 mg raz dziennie przez 2 tygodnie, a następnie zwiększyć do 50 mg raz dziennie przez kolejne 2 tygodnie. Dawka może być stopniowo zwiększana o maksymalnie 50-100 mg co 1-2 tygodnie, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie; dawka utrzymująca zwykle wynosi 100-200 mg raz dziennie lub podzielona na dwie dawki. U niektórych pacjentów konieczne może być zastosowanie dawki 500 mg dziennie.Leczenie skojarzone ataków częściowych i uogólnionych, w tym ataków toniczno-klonicznych. Leczenie ataków padaczkowych związanych z zespołem Lennoxa i Gastauta. Lamotrygina może być stosowana jako pierwszy lek przeciwpadaczkowy w leczeniu zespołu Lennoxa i Gastauta. Dorośli i młodzież powyżej 13. roku życia mogą rozpocząć leczenie skojarzone z walproinianem od dawki 25 mg co 2 dni przez 2 tygodnie, następnie 25 mg raz dziennie przez kolejne 2 tygodnie, a następnie zwiększać dawkę o 25-50 mg co 1-2 tygodnie do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie; dawka podtrzymująca zazwyczaj wynosi 100-200 mg raz dziennie lub podzielona na dwie dawki. W leczeniu skojarzonym bez walproinianu początkowo stosuje się 50 mg raz dziennie przez 2 tygodnie. Następnie dawkę można zwiększyć maksymalnie o 100 mg co 1-2 tygodnie, aż do osiągnięcia optymalnej reakcji na leczenie; dawka utrzymująca wynosi zwykle 200-400 mg dziennie. Pacjenci przyjmujący leki przeciwpadaczkowe o nieznanym wpływie na lamotryginę powinni dostosować dawkę tak, jak w przypadku leczenia skojarzonego z walproinianem. Dzieci w wieku 2-12 lat mogą rozpoczynać leczenie skojarzone z walproinianem od dawki 0,15 mg/kg mc. raz dziennie przez 2 tygodnie, a następnie zwiększać dawkę maksymalnie o 0,3 mg/kg mc. co 1-2 tygodnie, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie; dawka podtrzymująca zwykle wynosi 1-5 mg/kg mc. raz dziennie lub podzielona na dwie dawki. Dawkę maksymalną ustala lekarz.Zapobieganie epizodom depresji u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi typu I, u których przeważają epizody depresji. Lek nie jest wskazany w doraźnym leczeniu epizodów manii ani depresji. Dorośli mogą rozpocząć leczenie monoterapii lub leczenie skojarzone bez walproinianu i induktorów glukuronidacji lamotryginy od dawki 25 mg raz dziennie przez 2 tygodnie, a następnie zwiększyć do 50 mg raz dziennie lub podzielić na dwie dawki przez kolejne 2 tygodnie. Od piątego tygodnia dawkę można zwiększyć do 100 mg raz dziennie lub podzieloną na dwie dawki, a od szóstego tygodnia dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 200 mg raz dziennie lub podzielona na dwie dawki; w badaniach klinicznych stosowano dawki od 100 do 400 mg dziennie. W leczeniu skojarzonym z walproinianem (niezależnie od innych jednocześnie stosowanych leków) pacjenci mogą zacząć od dawki 25 mg co 2 dni przez 2 tygodnie, a następnie 25 mg raz dziennie przez kolejne 2 tygodnie. Od piątego tygodnia dawka może wynosić 50 mg raz dziennie lub podzielona na dwie dawki, a od szóstego tygodnia dawka podtrzymująca zazwyczaj wynosi 100 mg raz dziennie lub podzielona na dwie dawki, dawka maksymalna to 200 mg dziennie. W leczeniu skojarzonym z induktorami glukuronidacji lamotryginy bez walproinianu zaleca się rozpoczęcie od 50 mg raz dziennie przez 2 tygodnie. Następnie można zwiększyć dawkę do 100 mg dziennie w dwóch dawkach przez kolejne 2 tygodnie, a od piątego tygodnia dawka podtrzymująca zazwyczaj wynosi 300 mg dziennie w dwóch dawkach, a w razie konieczności w siódmym tygodniu dawkę można zwiększyć do 400 mg dziennie w dwóch dawkach. Dawkę lamotryginy należy dostosować w razie potrzeby.Gdy pacjent osiągnie stabilizację dzięki dobowej dawce podtrzymującej, można przerywać stosowanie innych leków psychotropowych. Przy zwiększaniu terapii lamotryginą zalecane jest dostosowanie dawki w zależności od innych stosowanych leków. Włączając inne leki do leczenia lamotryginą, należy zachować ostrożność i dostosować dawkę lamotryginy odpowiednio do sytuacji klinicznej pacjenta.