Preparat jest stosowany do zaszczepienia niemowląt i dzieci przeciwko różnym chorobom, takim jak błonica, tężec, krztusiec, wirusowe zapalenie wątroby typu B, poliomyelitis i zakażenia wywołane przez bakterie Haemophilus influenzae typ b.

Szczepienie powinno być przeprowadzone zgodnie z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych oraz oficjalnymi zaleceniami.

Niektóre warunki zdrowotne mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do dostosowania dawki szczepionki. Przed szczepieniem zaleca się konsultację lekarską i powiadomienie lekarza o ewentualnych reakcjach niepożądanych po poprzednich szczepieniach.

Podobnie jak inne preparaty stosowane w profilaktyce, szczepionka może nie zagwarantować pełnej ochrony przed wszystkimi chorobami. Ponadto nie zapewnia ochrony przed patogenami, których antygeny nie są zawarte w szczepionce.

W sytuacjach, gdy pojawią się objawy po szczepieniu, zawierającym antygeny pewnych chorób, konieczne jest dokładne rozważenie potrzeby podania kolejnej dawki szczepionki. Decyzję tę powinien podjąć lekarz, biorąc pod uwagę potencjalne korzyści i ryzyko dla pacjenta.

Szczepionka powinna być podawana przez wykwalifikowany personel medyczny, który będzie w stanie zapewnić odpowiednią opiekę w razie wystąpienia reakcji alergicznej. Choć poważne reakcje alergiczne są rzadkie, mogą stanowić zagrożenie dla życia pacjenta, dlatego niezbędne jest szybkie podjęcie odpowiednich działań.

Reakcje po szczepieniu mogą różnić się w zależności od grupy wiekowej i stanu zdrowia pacjenta, dlatego lekarz powinien rozważyć wszelkie czynniki ryzyka przed podaniem szczepionki. W przypadku niemowląt i dzieci z zaburzeniami neurologicznymi, konieczne jest indywidualne podejście oraz ocena potencjalnych korzyści i zagrożeń związanych ze szczepieniem.

Pamiętaj, że podczas szczeniennia może dojść do wystąpienia drgawek lub zespołu nagłej śmierci niemowląt, dlatego należy zachować szczególną ostrożność i monitorować stan zdrowia pacjenta po podaniu szczepionki.

Przed podaniem szczepionki, konieczne jest ustalenie stanu zdrowia pacjenta, ponieważ istnieje ryzyko wystąpienia drgawek i epizodów hipotoniczno-hiporeaktywnych w zależności od innych szczepionek, które mogą być równolegle podawane.

Upośledzenie odporności nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia, jednakże u pacjentów z niedoborem odporności, odpowiedź na szczepionki może być osłabiona.

Szczepienie małych wcześniaków może wiązać się z pewnym ryzykiem, jednak korzyści płynące z zabezpieczenia przed chorobami przeważają nad zagrożeniem związanym z podaniem szczepionki.

Po podaniu szczepionki przeciwko polisacharydowi otoczkowemu Hib, warto pamiętać o możliwej obecności tego antygenu w moczu przez kilka tygodni po szczepieniu.

Czy szczepionka wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów? Należy pamiętać, że preparat jest przeznaczony wyłącznie dla dzieci.

Preparat występuje w postaci proszku w fiolce i zawiesiny w ampułce do przygotowania zawiesiny do wstrzykiwań. Przeznaczony jest do podania domięśniowego i nie należy go podawać dożylnie. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania preparatu, należy skonsultować się z lekarzem.

Schemat szczepienia obejmuje szczepienie pierwotne (2 lub 3 dawki) oraz szczepienie uzupełniające. Schemat dawkowania powinien być zgodny z obowiązującym Programem Szczepień Ochronnych oraz oficjalnymi zaleceniami.

Noworodki urodzone o czasie i przedwcześnie powinny otrzymać odpowiednią liczbę dawek szczepień z zachowaniem odpowiednich odstępów czasu między nimi.

Preparat nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci po ukończeniu 36. miesiąca życia.

Podawanie szczepionki powinno odbywać się głęboko domięśniowo, a każda kolejna dawka powinna być podana w inne miejsce. Preparatu nie wolno podawać donaczyniowo.

W trakcie ciąży zaleca się unikanie zażywania jakichkolwiek leków bez wcześniejszej konsultacji z lekarzem!

Należy uprzednio omówić z lekarzem potencjalne zagrożenia i korzyści związane ze stosowaniem leków w trakcie ciąży lub karmienia piersią. Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku koniecznie skonsultuj się z lekarzem. Zawsze poinformuj lekarza, jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę przed przepisaniem Ci leku.

Szczepionkę należy podać jedynie dzieciom.

Powiadom lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, w tym tych bez recepty.

Jeśli równocześnie podajesz inne szczepionki, wykonuj wstrzyknięcia w różne miejsca ciała, używając osobnych strzykawek i igieł.

Nie należy mieszać preparatu z innymi szczepionkami w tej samej strzykawce.

Można podawać preparat jednocześnie z wybranymi szczepionkami przeciwko pneumokokom, meningokokom, doustną szczepionką przeciwko rotawirusom oraz szczepionką przeciw odrze, śwince, różyczce i ospie wietrznej. W każdym przypadku należy przestrzegać zaleceń lekarza.

Ryzyko gorączki wzrasta, gdy preparat jest podawany równocześnie z konjugowaną szczepionką przeciwko pneumokokom lub przeciwko odrze, śwince, różyczce i ospie wietrznej.

Z powodu zwiększonego ryzyka gorączki, bólu w miejscu podania, utraty apetytu oraz drażliwości, lekarz może zalecić oddzielne podawanie preparatu wraz ze szczepionką przeciwko meningokokom grupy B (MenB) oraz 7-walentną szczepionką przeciwko pneumokokom, jeśli to możliwe.

Jak w przypadku innych szczepień, u osób otrzymujących leczenie immunosupresyjne odpowiedź immunologiczna na szczepienie może być niewystarczająca.

Jak każdy preparat, również Infanrix hexa może powodować efekty uboczne, chociaż nie wystąpią one u wszystkich osób stosujących ten lek. Należy pamiętać, że korzyści z zastosowania szczepionki zazwyczaj przewyższają szkody związane z wystąpieniem działań niepożądanych.

Częste skutki uboczne to m.in. gorączka powyżej 38°C, reakcje w miejscu podania (zaczerwienienie, obrzęk, ból), nietypowy płacz, niepokój, brak apetytu. Możliwe jest także biegunka, wymioty, nerwowość, stwardnienie i obrzęk o średnicy większej niż 5 cm w miejscu podania, gorączka przekraczająca 39,5°C. Rzadsze skutki uboczne obejmują zakażenia górnych dróg oddechowych, senność, kaszel, rozlany obrzęk kończyny, a także obrzęk całej kończyny lub powiększenie węzłów chłonnych. Bardzo rzadko mogą pojawić się drgawki gorączkowe, zapalenie skóry czy stanowiący zagrożenie życia wstrząs anafilaktyczny.

W bardzo rzadkich przypadkach po podaniu szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B mogą wystąpić poważne reakcje alergiczne, porażenie, neuropatia, zapalenie nerwów, niedociśnienie tętnicze, zapalenie naczyń czy osłabienie mięśni. Nie ma jednoznacznego potwierdzenia związku przyczynowego między powyższymi objawami a szczepieniem.