Preparat zawierający paracetamol i kodeinę charakteryzuje się działaniem przeciwbólowym i przeciwgorączkowym. Paracetamol hamuje aktywność COX-2 w mózgu i rdzeniu kręgowym, nie wykazując działania przeciwzapalnego. Kodeina, działająca na ośrodkowy układ nerwowy, przekształca się w morfinę, co może być problematyczne u osób z różną aktywnością izoenzymu 2D6 cytochromu P450.

Preparat ma silniejsze działanie niż pojedyncze substancje stosowane w monoterapii, a oba składniki dobrze się wchłaniają z przewodu pokarmowego, osiągając maksymalne stężenie we krwi po określonym czasie. Prepata przenikają również do łożyska oraz mleka kobiet karmiących piersią.

Niestety, mimo wskazań do stosowania preparatu, nie zawsze jest to możliwe ze względu na uczulenie na składniki preparatu lub inne opioidy.

Zaleca się ostrożność u osób z ciężką niewydolnością nerek lub wątroby, chorobą alkoholową, niewydolnością oddechową, niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej lub reduktazy methemoglobinowej, niedokrwistością hemolityczną, u dzieci do 18. roku życia po operacji usunięcia migdałków w związku z bezdechem sennym, osób stosujących inhibitory MAO, dzieci do 12. roku życia, szybko metabolizujących leki z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450, kobiet w I trymestrze ciąży i karmiących piersią.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawkowania preparatu. W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzanie określonych testów kontrolnych. Należy unikać przekraczania zalecanych dawek, ponieważ nie zwiększa to skuteczności działania leku, a może spowodować poważne działania niepożądane, takie jak uszkodzenie i martwica wątroby. Nie wolno stosować jednocześnie innych leków zawierających paracetamol lub kodeinę, ze względu na ryzyko przedawkowania i powstania poważnych działań niepożądanych (w tym uszkodzenia wątroby). Trzeba sprawdzić, czy inne używane leki nie zawierają paracetamolu lub kodeiny. Należy zachować ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową oraz unikać stosowania podczas ostrego napadu astmy. Długotrwałe stosowanie dużych dawek kodeiny może prowadzić do uzależnienia. Nagłe zaprzestanie stosowania kodeiny może wywołać objawy odstawienne, takie jak zwiększona drażliwość. W przypadku długotrwałego stosowania silnych analgetyków w dużych dawkach mogą wystąpić lub nasilić się bóle głowy, które nie powinny być leczone zwiększonymi dawkami preparatu. W takich przypadkach należy skonsultować się z lekarzem.

Należy zachować szczególną ostrożność i skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu, jeżeli istnieje podejrzenie lub diagnoza: - zaburzeń czynności wątroby - choroby alkoholowej - zaburzeń czynności nerek W przypadku powyższych sytuacji lekarz może zalecić odpowiednie zmniejszenie dawki lub wydłużenie odstępu pomiędzy dawkami. Osoby z chorobą wątroby spowodowaną alkoholem bez marskości mają zwiększone ryzyko wystąpienia toksycznego działania paracetamolu. Podczas stosowania preparatu nie wolno spożywać alkoholu (również leków zawierających alkohol). Spożywanie alkoholu podczas stosowania preparatu może skutkować toksycznym uszkodzeniem wątroby, jej niewydolnością oraz nasileniem działania kodeiny. U osób wyniszczonych, niedożywionych lub regularnie spożywających alkohol istnieje zwiększone ryzyko uszkodzenia wątroby. Preparat należy stosować ostrożnie u osób po urazach głowy, ponieważ zawarta w nim kodeina może zwiększyć istniejące nadciśnienie wewnątrzczaszkowe. Należy zachować ostrożność u osób z chorobami dróg żółciowych, niedrożnością jelit lub zaburzeniami w obrębie jamy brzusznej. U pacjentów po usunięciu pęcherzyka żółciowego oraz u osób z kamicą żółciową kodeina może wywołać ostre bóle brzucha związane z drogami żółciowymi lub trzustką, które mogą przypominać zawał serca i towarzyszyć im skurcz zwieracza Oddiego. Należy zachować ostrożność i skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem preparatu, jeśli istnieje podejrzenie lub diagnoza: - choroby Addisona (niedoczynność kory nadnerczy) - zaburzeń czynności tarczycy - rozrostu gruczołu krokowego lub utrudnionego odpływu moczu - przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP) - zaburzeń czynności nerek lub wątroby - zaburzeń czynności układu oddechowego - urazów głowy lub zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego - uzależnienia od alkoholu - nadużywania alkoholu lub leków w przeszłości oraz jeśli niedawno przeszło się operację w obrębie układu pokarmowego, jest się osobą w podeszłym wieku, stosuje się flukloksacylinę. Kodeina jest metabolizowana do aktywnego metabolitu - morfiny, z udziałem izoenzymu 2D6 cytochromu P450. U osób z obniżoną aktywnością tego izoenzymu działanie przeciwbólowe kodeiny może być niewystarczające, a u osób z nadmierną aktywnością istnieje ryzyko toksycznego działania opioidów, nawet przy standardowych dawkach. Główne objawy toksycznego działania opioidów to: dezorientacja, senność, płytki oddech, zwężone źrenice, nudności, wymioty, zaparcia i brak apetytu. W przypadkach ciężkich może dojść do zaburzeń czynności serca i niewydolności oddechowej, co stanowi zagrożenie życia. Nie zaleca się stosowania kodeiny u dzieci z możliwymi zaburzeniami układu oddechowego, zaburzeniami nerwowo-mięśniowymi, ciężkimi zaburzeniami serca lub układu oddechowego, infekcjami górnych dróg oddechowych lub płuc, wielonarządowymi urazami lub po rozległych zabiegach chirurgicznych, ponieważ wymienione czynniki mogą nasilać objawy toksycznego działania morfiny.

Równoczesne stosowanie kodeiny i preparatów uspokajających, jak benzodiazepiny, może spowodować sedację, złagodzenie aktywności oddechowej, spowodować śpiączkę, a w niektórych przypadkach prowadzić do śmierci. Takie połączenie leków może być stosowane jedynie u pacjentów, u których inne opcje terapeutyczne nie są możliwe. Jeśli decyzja o jednoczesnym stosowaniu preparatu i leków uspokajających jest podejmowana, należy podawać najmniejszą dawkę przez możliwie najkrótszy czas. Należy monitorować pacjenta pod kątem objawów zahamowania oddychania i sedacji. W trakcie stosowania preparatu nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać urządzeń/maszyn z uwagi na możliwe zaburzenia sprawności psychoruchowej, takie jak zawroty głowy i senność, oraz utratę zdolności prowadzenia pojazdów i obsługiwanie urządzeń/maszyn.

Preparat w postaci tabletek doustnych. Należy przestrzegać zalecanych dawek. Dorośli i młodzież powinni zażywać 1-2 tabletki do 4 razy na dobę, maksymalnie 6 tabletek na dobę. Młodzież w wieku 12-15 lat powinna zażywać 1 tabletkę co 6 godzin. Nie zaleca się stosowania preparatu u dzieci do 12 lat ani u młodzieży 12-18 lat z zaburzoną czynnością oddechową.

Przyjmowanie preparatu dłużej niż 3 dni bez konsultacji lekarskiej jest niewskazane. Konieczne może być dostosowanie dawki u osób z niewydolnością nerek, zaburzeniami wątroby, zespołem Gilberta lub osobami w podeszłym wieku. Tabletki należy przyjmować po posiłku z dużą ilością płynu.

Informuj lekarza o wszystkich spżywanych ostatnio lekach, także tych, które nie wymagają recepty. Należy unikać spożywania alkoholu podczas przyjmowania preparatu, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia wątroby i jej niewydolności. Stosowanie paracetamolu jednocześnie z innymi lekami może zwiększać ryzyko działań niepożądanych, dlatego należy zachować ostrożność.

Paracetamol może również wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych. Konieczne jest zachowanie ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu preparatu z innymi lekami, aby uniknąć wystąpienia działań niepożądanych. Stosowanie preparatu może prowadzić do różnych skutków ubocznych, dlatego ważne jest przestrzeganie zaleceń lekarza.

Antidol 15 to lek, który może wywoływać działania niepożądane, chociaż nie muszą się one pojawiać u wszystkich pacjentów przyjmujących ten preparat. Należy pamiętać, że korzyści z stosowania leku z reguły przewyższają negatywne skutki wystąpienia działań niepożądanych. Możliwe efekty uboczne to m.in.: nudności, wymioty, zaparcia, suchość w jamie ustnej, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zaburzenia czynności nerek, problemy hematologiczne, zmęczenie, bóle głowy, zawroty głowy, zaburzenia oddechu, zaburzenia snu, euforia, problemy ze wzrokiem, szumy uszne, zaburzenia koordynacji ruchowo-wzrokowej, obrzęk płuc, duszność, skurcz oskrzeli. Możliwe także reakcje alergiczne, takie jak świąd, wysypka, pokrzywka, rumień, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, duszność, nadmierne pocenie się, gwałtowne obniżenie ciśnienia krwi, aż do wstrząsu anafilaktycznego. Istnieje również ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych, które mogą prowadzić do śmierci. W przypadku objawów nadwrażliwości należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza. Kodeina, zawarta w preparacie, może wywoływać hamowanie oddechu, zawroty głowy, senność, bóle głowy, świąd, potliwość, wymioty, zaparcia, nudności, niestrawność, suchość w jamie ustnej, ostre bóle brzucha oraz zwiększone napięcie mięśni gładkich.

Przy długotrwałym stosowaniu może dojść do uzależnienia oraz tolerancji na działanie przeciwbólowe i przeciwkaszlowe. Objawy odstawienne mogą wystąpić po zaprzestaniu stosowania leku, a u noworodka matki stosującej kodeinę w ciąży mogą pojawić się komplikacje.