Substancją aktywną preparatu jest wenlafaksyna. Jej działanie polega na zwiększeniu aktywności neuroprzekaźników w mózgu. Jest to spowodowane hamowaniem wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, co prowadzi do zwiększenia stężenia tych substancji w szczelinie synaptycznej i wzmocnienia sygnału nerwowego. Wenlafaksyna nie wykazuje powinowactwa do innych receptorów, co ogranicza działania niepożądane. Nie ma również aktywności hamującej monoaminooksydazę (MAO) oraz nie wykazano podatności na uzależnienie.

Niektóre przypadłości mogą stanowić przeciwwskazanie lub wskazanie do zmiany dawkowania preparatu. W przypadku niektórych schorzeń mogą być wymagane dodatkowe badania kontrolne.
Depresja wiąże się z większym ryzykiem myśli i zachowań samobójczych. Działanie preparatu może wymagać kilku tygodni, a czasem nawet dłużej. Konieczna jest regularna kontrola lekarska do czasu poprawy stanu zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne mogą również zwiększyć ryzyko zachowań samobójczych. Osoby poddawane leczeniu tym preparatem z powodu innych chorób niż depresja, a także osoby po próbach samobójczych lub z wysokim ryzykiem samobójczym przed rozpoczęciem terapii, powinny być ściśle monitorowane przez lekarza. Zaleca się również szczególną opiekę lekarską podczas zmiany dawkowania. Pacjenci i ich bliscy powinni zwracać uwagę na wszelkie zmiany w zachowaniu, myślach samobójczych, bądź nietypowym zachowaniu i natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadku ich wystąpienia.
Leku nie należy podawać dzieciom i młodzieży poniżej 18 roku życia. W przypadku konieczności leczenia pacjent powinien być ściśle obserwowany pod kątem objawów samobójczych. Brakuje danych dotyczących długotrwałego stosowania leku u dzieci i młodzieży, zwłaszcza w kontekście wzrostu, dojrzewania i rozwoju funkcji umysłowych i zachowań.
Nagłe zaprzestanie stosowania preparatu może grozić zespołem odstawiennym, objawiającym się m.in. zawrotami głowy, zaburzeniami snu, nudnościami, biegunką, kołataniem serca czy emocjonalną niestabilnością. Dawka powinna być stopniowo zmniejszana pod nadzorem lekarza w ciągu kilku tygodni lub miesięcy.
Należy zachować ostrożność u osób: równocześnie przyjmujących leki wpływające na przekaźnictwo serotoninergiczne, osób z podwyższonym ciśnieniem śródgałkowym lub ryzykiem jaskry, osób z chorobami, które mogą się nasilić z powodu wzrostu ciśnienia krwi lub przyspieszenia akcji serca, osób ze stabilną lub niestabilną chorobą wieńcową serca, osób z predyspozycjami do krwawień, osób z zaburzeniami dwubiegunowymi, czy z cukrzycą. W przypadku wystąpienia drgawek należy przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem. Osoby w podeszłym wieku mogą być bardziej podatne na hiponatremię. Podczas leczenia preparatem może wystąpić suchość w jamie ustnej, dlatego ważna jest odpowiednia higiena jamy ustnej. Preparat nie jest zalecany w leczeniu otyłości. W czasie leczenia może pojawić się akatyzja, czyli pobudzenie psychoruchowe, w takim przypadku trzeba być szczególnie ostrożnym z zwiększaniem dawki. Przed rozpoczęciem terapii zaleca się wykonać EKG i pomiar ciśnienia krwi, a następnie regularne kontrole w trakcie leczenia. Ze względu na możliwe zwiększenie stężenia cholesterolu, lekarz może zalecić kolejne badania kontrolne. Pomimo braku wpływu na czynności psychomotoryczne, zaleca się ostrożność podczas prowadzenia pojazdów.

Preparat w postaci tabletek o przedłużonym działaniu jest przeznaczony do zażywania doustnego. Należy respektować zalecaną dawkę, aby uniknąć szkodliwych skutków ubocznych dla zdrowia. Przedawkowanie może zaszkodzić, dlatego w przypadku wątpliwości zaleca się konsultację z lekarzem. Preparat stosuje się w leczeniu epizodów ciężkiej depresji, uogólnionych zaburzeń lękowych i zespołu lęku napadowego. Zalecane dawki oraz okres trwania leczenia różnią się w zależności od diagnozy. Konieczne jest zachowanie ostrożności w przypadku pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby oraz w przypadku pacjentów geriatrycznych. Preparat nie jest przeznaczony dla osób poniżej 18. roku życia. Zaleca się zażywanie preparatu podczas posiłku, raz dziennie, o tej samej porze każdego dnia. Kapsułki należy połknąć w całości, popijając płynem, nie należy ich rozgniatać ani rozpuszczać.

Faxolet ER, podobnie jak wszystkie leki, może wywołać działania niepożądane, które jednak nie zawsze występują u wszystkich pacjentów przyjmujących ten preparat. Warto pamiętać, że korzyści wynikające ze stosowania leku zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody spowodowane wystąpieniem działań niepożądanych.Do często występujących skutków ubocznych należą: zawroty głowy, ból głowy, nudności, suchość w jamie ustnej oraz nadmierna potliwość, w tym nocne poty.Często mogą wystąpić również: zwiększone łaknienie, stan splątania, depersonalizacja, brak orgazmu, obniżone libido, nerwowość, bezsenność, nietypowe sny, senność, drżenie, parestezje, wzmożone napięcie mięśni (hipertonia), zaburzenia widzenia, szumy uszne, kołatanie serca, nadciśnienie tętnicze, rozszerzenie naczyń, wymioty, biegunka, zaparcia, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia krwawienia miesiączkowego, zaburzenia ejakulacji, astenia, zmęczenie, dreszcze, wzrost stężenia cholesterolu.Mniej często występujące skutki uboczne to: omamy, uczucie oderwania od rzeczywistości, pobudzenie, zaburzenia orgazmu u kobiet, apatia, hipomania, bruksizm, akatyzja, omdlenie, skurcze miokloniczne mięśni, zaburzenia koordynacji, zaburzenia równowagi, zaburzenie smaku, tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, krwawienia z przewodu pokarmowego, obrzęk naczynioruchowy, reakcje nadwrażliwości, zmiany masy ciała, wybroczyny, wysypka, łysienie, zatrzymanie moczu.Rzadziej występujące skutki niepożądane to: mania, drgawki, nietrzymanie moczu. Możliwe jest także wystąpienie działań niepożądanych o nieznanym częstości występowania, takich jak małopłytkowość, zaburzenia krwi, reakcja anafilaktyczna, hiponatremia, myśli i zachowania samobójcze, agresja, złośliwy zespół neuroleptyczny, zespół serotoninowy, reakcje pozapiramidowe, jaskra, migotanie komór, eozynofilia płucna, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, zespół Stevensa i Johnsona, świąd, pokrzywka, rabdomioliza, wydłużenie odstępu QT, przedłużony czas krwawienia oraz zwiększenie stężenia prolaktyny we krwi.