Element kompleksowego planu terapeutycznego dla ADHD u dzieci w wieku powyżej 6 lat oraz dorosłych, gdy inne metody terapeutyczne zawodzą. Diagnoza powinna być zgodna z aktualnymi kryteriami DSM lub wytycznymi ICD i powinna opierać się na szczegółowym wywiadzie i badaniu pacjenta; nie może być oparta wyłącznie na pojedynczych objawach. Leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem doświadczonego lekarza zajmującego się ADHD. Przyjmować doustnie, 1 raz dziennie, rano, niezależnie od posiłków; tabletki należy połykać w całości. Przed rozpoczęciem terapii u dorosłych konieczna jest konsultacja kardiologiczna w celu oceny układu sercowo-naczyniowego, w tym pomiaru ciśnienia tętniczego i częstotliwości rytmu serca. U osób, które wcześniej nie stosowały metylofenidatu, zalecana początkowa dawka to 18 mg/d, z możliwością stopniowego zwiększania co około 7 dni do maksymalnej dawki 54 mg/d u dzieci oraz 72 mg/d u dorosłych. Dla pacjentów, którzy wcześniej przyjmowali inne preparaty metylofenidatu, zalecana początkowa dawka jest różna, w zależności od wcześniejszych dawek.

Podczas terapii konieczne jest monitorowanie rozwoju, stanu psychicznego oraz układu sercowo-naczyniowego pacjenta. Ciśnienie tętnicze oraz częstotliwość rytmu serca powinny być kontrolowane regularnie po każdej zmianie dawki oraz co najmniej co 6 miesięcy. W przypadku dzieci warto również regularnie monitorować wzrost, masę ciała oraz łaknienie, a u dorosłych kontrolować masę ciała. Po każdej modyfikacji dawki należy również ocenić pojawienie się nowych lub nasilenie istniejących zaburzeń psychicznych. Terapię należy przerwać, jeśli po miesiącu nie zaobserwuje się poprawy. Dawkę należy zmniejszyć lub zaprzestać leczenia w przypadku paradoksalnego wzrostu objawów lub pojawienia się innych poważnych działań niepożądanych. Leczenie nie powinno być prowadzone bezterminowo i zazwyczaj można je przerwać w okresie dojrzewania lub po jego zakończeniu. W trakcie długotrwałej terapii zaleca się przerwanie stosowania leku przynajmniej raz w roku (najlepiej u dzieci podczas wakacji), aby ocenić stan pacjenta. Poprawa może utrzymywać się zarówno podczas tymczasowego, jak i trwałego przerwania leczenia. Brak badań dotyczących stosowania leku u osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby.

Nietolerancja na którykolwiek składnik preparatu, jaskra, guz chromochłonny nadnerczy, używanie inhibitorów MAO równocześnie lub w ciągu ostatnich 14 dni, nadczynność tarczycy, tyreotoksykoza, historia zaburzeń sercowo-naczyniowych (ciężka nadciśnienie, niewydolność serca, choroba wieńcowa, zaburzenia hemodynamiczne w wrodzonej wadze serca, kardiomiopatia, zawał serca, rytm serca, zaburzenia naczyniowe, udar, ciężka lub epizodyczna choroba afektywna dwubiegunowa, depresja, anoreksja, zaburzenia odżywiania, tendencje samobójcze, objawy psychotyczne, ciężkie zaburzenia nastroju, mania, schizofrenia, zaburzenia osobowości lub psychopatyczne oraz z pogranicza.

Niekorzystne dla dzieci poniżej 6. roku życia i osób starszych.