1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Xifaxan 400 mg, 400 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka powlekana zawiera:
400 mg ryfaksyminy (Rifaximinum)
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki powlekane, różowe, okrągłe, obustronnie wypukłe o średnicy 12 mm i wysokości około
6,5 mm.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Objawowa, niepowikłana choroba uchyłkowa jelita grubego u pacjentów dorosłych stosujących dietę
bogatoresztkową.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dorośli
Objawowa niepowikłana choroba uchyłkowa jelita grubego
Pacjenci dorośli stosujący dietę bogatoresztkową: 400 mg (1 tabletka 400 mg) co 12 godzin
przez 7 dni.
W razie potrzeby leczenie można powtarzać co miesiąc przez kolejne 11 miesięcy (w sumie
maksymalnie 12 cykli po 7 dni każdy).
Po zupełnym ustąpieniu objawów leczenie powinno zostać przerwane.
Pojedynczy okres leczenia ryfaksyminą nie powinien przekraczać 7 dni.
Każde ponowne włączenie ryfaksyminy powinno być poprzedzone okresem bez stosowania produktu
leczniczego trwającym 30 dni.
Sposób podawania
Ryfaksymina może być przyjmowana z posiłkiem lub poza porą posiłków. Podawać doustnie, popić
szklanką wody.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek: pomimo że zmiana dawkowania nie jest zalecana, należy zachować
ostrożność w tej grupie pacjentów (patrz punkt 5.2).
Pacjenci z niewydolnością wątroby: nie ma potrzeby modyfikacji dawki w tej grupie pacjentów.
2
Pacjenci w podeszłym wieku: nie jest wymagana modyfikacja dawki, ponieważ dane dotyczące
bezpieczeństwa stosowania i skuteczności ryfaksyminy nie wykazywały żadnych różnic pomiędzy
pacjentami w podeszłym wieku i młodszymi.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub inne ryfamycyny, lub na którąkolwiek substancję
pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Reakcje nadwrażliwości obejmują złuszczające zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy oraz
anafilaksję (patrz punkt 4.8).
Niedrożność jelit, nawet częściowa, oraz ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Xifaxan 400 mg nie powinien być stosowany u pacjentów z biegunką powikłaną gorączką
lub z obecnością krwi w stolcu – objawy takie są zwykle wyrazem znacznego zajęcia błony śluzowej
jelita przez inwazyjne patogeny jelitowe i Xifaxan 400 mg, przy znikomym wchłanianiu w przewodzie
pokarmowym (patrz punkty 5.1 i 5.2), nie był skuteczny w tych przypadkach.
Z danych klinicznych wynika, że ryfaksymina jest nieskuteczna w leczeniu zakażeń jelitowych
wywołanych przez inwazyjne patogeny jelitowe, takie jak Campylobacter jejuni, Salmonella spp.
i Shighella spp., które zazwyczaj powodują wystąpienie biegunki, gorączki, krwi w stolcu oraz częste
oddawanie stolca.
W przypadku trwania objawów biegunki zakaźnej przez ponad 24-48 godzin lub pogorszenia się
przebiegu choroby, Xifaxan należy odstawić i wdrożyć inne leczenie.
Biegunkę związaną z Clostridium difficile (ang. Clostridium difficile associated diarrhoea, CDAD)
zgłaszano w przypadku stosowania niemal wszystkich leków przeciwbakteryjnych, w tym
ryfaksyminy. Nie można wykluczyć potencjalnego związku pomiędzy leczeniem ryfaksyminą,
a CDAD i rzekomobłoniastym zapaleniem okrężnicy (ang. pseudomembranous colitis, PMC).
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania ryfaksyminy i inhibitorów
glikoproteiny P takich jak cyklosporyna (patrz punkt 4.5).
Pacjenci powinni być informowani, że pomimo znikomego wchłaniania leku (poniżej 1%),
ryfaksymina, tak jak inne pochodne ryfamycyn, może doprowadzić do pojawienia się czerwonawego
zabarwienia moczu.
Ze względu na oddziaływanie ryfaksyminy na mikrobiotę jelitową, skuteczność doustnych środków
antykoncepcyjnych może być niższa w czasie trwania terapii tą substancją. Niemniej jednak, takie
interakcje nie były często zgłaszane. Zalecane jest stosowanie dodatkowych środków
antykoncepcyjnych, szczególnie w przypadku produktów leczniczych, w których zawartość
estrogenów jest niższa niż 50 µg.
U pacjentów leczonych warfaryną, którym przepisano jednocześnie ryfaksyminę, obserwowano
przypadki zarówno obniżenia jak i podwyższenia (w niektórych przypadkach związane z incydentem
krwotocznym) wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (z ang. INR
international normalized ratio). Jeżeli jednoczesne podawanie obu leków jest konieczne, INR
powinien być starannie monitorowany, podczas włączania i po przerwaniu terapii ryfaksyminą. Może
być konieczne dostosowanie dawki doustnych leków przeciwzakrzepowych, w celu utrzymania
parametrów krzepnięcia w wymaganym przedziale terapeutycznym (patrz punkt 4.5).
3
Nie zaleca się podawania produktu leczniczego Xifaxan 400 mg w leczeniu objawowej, niepowikłanej
choroby uchyłkowej jelita grubego pacjentom w wieku poniżej 18 lat.
Specjalne ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych
Sód
Produkt leczniczy Xifaxan 400 mg zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w 1 tabletce, to znaczy
produkt uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Brak jest doświadczenia w stosowaniu ryfaksyminy u pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie inny
antybiotyk z grupy ryfamycyn w celu leczenia ogólnoustrojowego zakażenia bakteryjnego.
Dane uzyskane z badań in vitro wykazały, że ryfaksymina nie hamuje głównych enzymów
cytochromu P-450 (CYP) odpowiedzialnych za metabolizm leków (CYP 1A2, 2A6, 2B6, 2C8, 2C9,
2C19, 2D6, 2E1 oraz 3A4). W badaniach indukcji przeprowadzonych in vitro ryfaksymina nie
indukowała CYP1A2 i CYP2B6, natomiast była słabym induktorem CYP3A4.
Badania dotyczące interakcji farmakologicznych u zdrowych ochotników wykazały, że ryfaksymina
nie wpływa znacząco na farmakokinetykę substratów CYP3A4. Jednakże u pacjentów z zaburzeniami
czynności wątroby nie można wykluczyć, że ryfaksymina (w związku z większym narażeniem
ogólnoustrojowym niż u zdrowych ochotników) może obniżać ekspozycję na równocześnie podawane
substraty CYP3A4 (np. warfarynę, leki przeciwpadaczkowe, leki przeciwarytmiczne).
Wyniki przeprowadzonego in vitro badania sugerują, że ryfaksymina jest umiarkowanym substratem
glikoproteiny P (P-gp) oraz jest metabolizowana przez CYP3A4. Nie wiadomo, czy podawane
równocześnie leki hamujące CYP3A4 mogą zwiększyć ogólnoustrojowe narażenie na ryfaksyminę.
U zdrowych ochotników jednoczesne podanie cyklosporyny (600 mg), która jest silnym inhibitorem
glikoproteiny P, z pojedynczą dawką ryfaksyminy (550 mg) powodowało 83-krotny oraz 124-krotny
wzrost średniego stężenia Cmax oraz średniego AUC ryfaksyminy. Znaczenie kliniczne takiego wzrostu
narażenia ogólnoustrojowego na ryfaksyminę jest nieznane.
Interakcje między lekami, które mogą się potencjalnie pojawić na poziomie systemu transporterów,
były oceniane w badaniach przeprowadzonych in vitro. Wyniki tych badań sugerują, że kliniczna
interakcja pomiędzy ryfaksyminą a innymi substancjami, które podlegają transportowi za
pośrednictwem P-gp lub innych białek transportowych (MRP2, MRP4, BCRP i BSEP), są mało
prawdopodobne.
W przypadku podawania węgla aktywowanego, ryfaksymina powinna być przyjmowana co najmniej
2 godziny po jego zażyciu. U pacjentów leczonych warfaryną, którym przepisano jednocześnie
ryfaksyminę, obserwowano przypadki zarówno obniżenia jak i podwyższenia wartości
międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR). Jeżeli jednoczesne podawanie obu
leków jest konieczne, INR powinien być starannie monitorowany, podczas włączania i po przerwaniu
terapii ryfaksyminą. Może być konieczne dostosowanie dawki doustnych antykoagulantów.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Brak jest danych lub istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania ryfaksyminy u kobiet
w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały przemijający wpływ na kostnienie oraz na
powstawanie zaburzeń układu kostnego u płodów (patrz punkt 5.3). Znaczenie kliniczne tych
wyników dla ludzi jest nieznane.
W celu zachowania ostrożności zaleca się unikania stosowania ryfaksyminy w okresie ciąży.
4
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy ryfaksymina lub jej metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących piersią.
Ryzyka narażenia dla dziecka karmionego piersią nie da się wykluczyć. W przypadku stosowania
ryfaksyminy u kobiet karmiących piersią należy podjąć decyzję o zaprzestaniu karmienia lub
podawania ryfaksyminy, w oparciu o korzyści wynikające z karmienia piersią dla dziecka oraz
korzyści z takiej terapii dla matki.
Płodność
Badania na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na
płodność mężczyzn i kobiet.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
W badaniach klinicznych prowadzonych z grupą kontrolną zgłaszano zawroty głowy i senność. Jednak
ryfaksymina wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
W podwójnie zaślepionych, kontrolowanych badaniach klinicznych lub farmakologicznych
porównywano działanie ryfaksyminy do placebo oraz innych antybiotyków, dlatego też dostępne są
ilościowe dane dotyczące bezpieczeństwa jej stosowania.
Uwaga: większość wymienionych działań niepożądanych (w szczególności dotyczących układu
pokarmowego – zaburzenia żołądka i jelit) może być również związana z leczoną chorobą zasadniczą
i była raportowana podczas badań klinicznych z taką samą częstością w grupie pacjentów leczonych
placebo.
Działania niepożądane, które obserwowano po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu
Po wprowadzeniu ryfaksyminy do obrotu zaobserwowano dodatkowe działania niepożądane. Częstość
ich występowania jest nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Częstość występowania przedstawionych poniżej działań niepożądanych określono w następujący
sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100, <1/10), niezbyt często (≥1/1 000, <1/100), rzadko
(≥1/10 000, <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości
występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Klasyfikacja układów
i narządów wg
MedDRA
Często Niezbyt często Częstość nieznana
Zaburzenia żołądka
i jelit
Wzdęcie, ból brzucha,
zaparcie, nagła
potrzeba wypróżnienia,
biegunka, wzdęcie
z oddawaniem gazów,
nudności, bolesne
parcie na stolec,
wymioty
Ból w górnej części
jamy brzusznej,
wodobrzusze,
niestrawność, suchość
błony śluzowej jamy
ustnej, zaburzenie
motoryki przewodu
pokarmowego,
obecność świeżej krwi
w stolcu, stolce
z domieszką śluzu,
zaburzenia smaku
5
Zaburzenia krwi
i układu chłonnego
Limfocytoza,
monocytoza,
neutropenia
Trombocytopenia
Zaburzenia serca Kołatanie serca
Zaburzenia ucha
i błędnika
Zawroty głowy, ból
ucha
Zaburzenia oka Podwójne widzenie
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
Gorączka Stany asteniczne, ból
i dyskomfort, dreszcze,
nadmierna potliwość,
brak skuteczności leku,
zmęczenie, choroba
grypopodobna, obrzęk
obwodowy
Zaburzenia wątroby
i dróg żółciowych
Nieprawidłowe wyniki
testów wątrobowych
Zaburzenia układu
immunologicznego
Reakcje
anafilaktyczne,
nadwrażliwość
Zakażenia i zarażenia
pasożytnicze
Kandydoza,
drożdżakowe
zakażenie pochwy,
Herpes simplex,
zapalenie nosa i gardła,
zapalenie gardła,
infekcje górnych dróg
oddechowych
Zakażenia Clostridium
Badania diagnostyczne Zwiększenie
aktywności
aminotransferazy
asparaginianowej,
wzrost ciśnienia
tętniczego krwi,
obecność krwinek
i krwi w moczu
Zaburzenia
międzynarodowego
współczynnika
znormalizowanego
(INR)
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
Jadłowstręt
(zmniejszone
łaknienie),
odwodnienie
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki
łącznej
Ból pleców, skurcz
mięśni, osłabienie siły
mięśniowej, ból szyi,
ból mięśni
Zaburzenia układu Zawroty głowy, ból Niedoczulica, migrena, Stan przedomdleniowy
6
nerwowego głowy parestezje, zatokowy
ból głowy, senność
Zaburzenia psychiczne Zaburzenia snu,
obniżony nastrój,
bezsenność,
nerwowość
Zaburzenia nerek
i dróg moczowych
Krwiomocz,
glikozuria, częstomocz,
wielomocz,
białkomocz
Zaburzenia układu
rozrodczego i piersi
Nadmiernie częste
miesiączkowanie
Zaburzenia układu
oddechowego, klatki
piersiowej i śródpiersia
Kaszel, suchość
w gardle, duszność,
nieżyt nosa, ból gardła
i krtani, wodnisty
wyciek z nosa
Zaburzenia skóry
i tkanki podskórnej
Zimne poty, wysypki,
osutka, reakcje
fotowrażliwości
Obrzęk
naczynioruchowy,
zapalenie skóry,
złuszczające zapalenie
skóry, wyprysk,
rumień, świąd,
wybroczyny,
pokrzywki, plamica
Zaburzenia
naczyniowe
Nagłe zaczerwienienie
twarzy
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
W badaniach klinicznych pacjentów z biegunką podróżnych dawki do 1800 mg/dobę były tolerowane
i nie występowały żadne poważne działania niepożądane. Nawet u pacjentów/uczestników
z prawidłową mikrobiotą podanie ryfaksyminy w dawce 2400 mg/dobę przez 7 dni nie powodowało
wystąpienia istotnych objawów klinicznych związanych z wysoką dawką. W przypadku
przedawkowania zaleca się leczenie objawowe i wspomagające.
7
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
Xifaxan zawiera ryfaksyminę (4-dezoksy-4’metylo pirydo (1’,2’-1,2) imidazo (5,4-c) ryfamycynę SV)
, w formie polimorficznej α.
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: środki przeciwbakteryjne dojelitowe, antybiotyki (ryfaksymina).
kod ATC: A07AA11
Mechanizm działania
Ryfaksymina to antybiotyk należący do grupy ryfamycyn, który nieodwracalnie wiąże się
z podjednostką beta bakteryjnej DNA-zależnej polimerazy RNA i wskutek tego hamuje syntezę
bakteryjnego RNA i białek.
Ryfaksymina wykazuje szerokie spektrum aktywności przeciwbakteryjnej, wliczając w to większość
bakterii, zarówno Gram-ujemnych jak i Gram-dodatnich, tlenowych i beztlenowych,
odpowiedzialnych za wywoływanie zakażeń jelitowych.
W badaniach in vitro wykazano, że poniżej wymienione bakterie były wrażliwe na ryfaksyminę,
jednakże bardzo niskie wchłanianie ryfaksyminy powoduje, że jest ona antybiotykiem działającym
lokalnie w świetle jelita i nie jest klinicznie skuteczna w leczeniu chorób wywołanych przez bakterie,
które przeniknęły się przez błonę śluzową jelit do organizmu:
Gram-ujemne:
Tlenowe: Salmonella spp.; Shigella spp.; Escherichia coli, włącznie ze szczepami enteropatogennymi;
Proteus spp.; Campylobacter spp.; Pseudomonas spp.; Yersinia spp.; Enterobacter spp.; Klebsiella
spp.; Helicobacter pylori;
Beztlenowe: Bacteroides spp., włącznie z Bacteroides fragilis; Fusobacterium nucleatum;
Gram-dodatnie:
Tlenowe: Streptococcus spp.; Enterococcus spp., włącznie z Enterococcus fecalis; Staphylococcus
spp.;
Beztlenowe: Clostridium spp., włącznie z Clostridium difficile i Clostridium perfringens;
Peptostreptococcus spp.
Mechanizm powstawania oporności
Rozwój oporności na ryfaksyminę jest spowodowany przede wszystkim przez odwracalną
jednostopniową mutację chromosomalną, w obrębie genu rpoB kodującego bakteryjną polimerazę
RNA. Przypadki wykrycia subpopulacji szczepów opornych wśród bakterii izolowanych od pacjentów
cierpiących na biegunkę podróżnych były bardzo rzadkie. Badania kliniczne nad zmianami
w oporności mikrobioty jelitowej prowadzone wśród uczestników badania cierpiących na biegunkę
podróżnych, nie pozwoliły na wykrycie szczepów opornych wśród bakterii Gram-dodatnich (np.
Enterococus) oraz Gram-ujemnych (E. coli) w trakcie trwania trzydniowej terapii ryfaksyminą.
Rozwój oporności prawidłowej mikrobioty jelitowej był badany poprzez wielokrotne podawanie
wysokich dawek ryfaksyminy zdrowym ochotnikom oraz pacjentom cierpiącym z powodu
nieswoistych zapaleń jelit. Udało się wyselekcjonować szczepy oporne, ale były niestabilne, nie
kolonizowały przewodu pokarmowego i nie zastępowały szczepów wrażliwych. Po zakończeniu
terapii szczepy oporne szybko zanikały.
Dane kliniczne i eksperymentalne sugerują, że terapia ryfaksyminą biegunki podróżnych u pacjentów
będących nosicielami Mycobacterium tuberculosis lub Neisseria meningitidis nie powodowała selekcji
szczepów opornych na ryfampicynę.
Wrażliwość bakterii na ryfaksyminę
8
Ryfaksymina jest niewchłanialnym antybiotykiem o działaniu bakteriobójczym. Wrażliwość lub
oporność bakterii na działający miejscowo antybiotyk, taki jak ryfaksymina, nie może być
bezsprzecznie ustalona w badaniach in vitro, chociaż dają one pewną ogólną wiedzę na temat
aktywności przeciwbakteryjnej działających miejscowo antybiotyków. Obecnie nie ma
wystarczających danych, aby określić stężenia graniczne dla badań wrażliwości.
W badaniach klinicznych wykazano kliniczną skuteczność ryfaksyminy w leczeniu biegunki
podróżnych wywołanej przez ETEC (enterotoksynogenne szczepy E. coli) oraz EAEC
(enteroagregacyjne szczepy E. coli). Patogeny te są w większości odpowiedzialne za wywoływanie
biegunki podróżnych u osób podróżujących do krajów śródziemnomorskich lub w rejony tropikalne
i subtropikalne.
W badaniach in vitro oceniano wrażliwość na ryfaksyminę bakterii wywołujących biegunkę
podróżnych w czterech różnych regionach świata. Bakterie, które badano to: ETEC
(enterotoksynogenne szczepy E. coli), EAEC (enteroagergacyjne szczepy E. coli), Salmonella spp.,
Shigella spp., bakterie należące do rodzaju Vibrio inne niż V. cholerae, Plesiomonas spp., Aeromonas
spp., Campylobacter spp. Minimalne stężenie hamujące MIC90 dla badanych izolatów bakteryjnych
wynosiło 32 µg/ml. Może być ono łatwo osiągnięte ze względu na wysokie stężenie ryfaksyminy
w kale. Z powodu bardzo niskiego wchłaniania z przewodu pokarmowego ryfaksymina nie jest
klinicznie skuteczna w eradykacji patogenów, które przeniknęły przez ścianę jelita, nawet tych, które
wykazywały wrażliwość in vitro.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Badania farmakokinetyki u szczurów, psów i ludzi wykazały, że po podaniu doustnym ryfaksymina
w formie polimorficznej α praktycznie nie jest wchłaniana (poniżej 1%). Po wielokrotnym podaniu
ryfaksyminy w dawkach terapeutycznych zdrowym ochotnikom oraz pacjentom z uszkodzoną
śluzówką jelit (nieswoiste zapalenia jelit) stężenia ryfaksyminy w osoczu były znikome (poniżej
10 ng/ml). Klinicznie nieistotny wzrost wchłaniania ryfaksyminy obserwowano po podaniu leku
w ciągu 30 minut od spożycia wysokotłuszczowego śniadania. Farmakokinetyka ryfaksyminy
po jednokrotnym podaniu dorosłym ochotnikom na czczo dawki 400 mg doustnie charakteryzuje się
bardzo niskimi średnimi wartościami stężenia Cmax wynoszącymi poniżej 5 ng/ml oraz AUC poniżej
15 ng∙h/ml. Dokładne wartości parametrów farmakokinetycznych zostały oznaczone
z zastosowaniem bardzo czułej metody analitycznej, dla której granica oznaczalności wynosi
0,5 ng/ml.
Porównawcze badania farmakokinetyki wykazały, że formy polimorficzne ryfaksyminy, inne niż
forma α, są wchłaniane w znacznie większym stopniu.
Dystrybucja
Ryfaksymina umiarkowanie wiąże się z białkami osocza u ludzi. W badaniach in vivo po podaniu
ryfaksyminy średni poziom związania wynosił 67,5% u zdrowych ochotników oraz 62% u pacjentów
z niewydolnością wątroby.
Metabolizm
Badania ryfaksyminy ekstrahowanej z kału wykazały, że występuje ona w niezmienionej formie, co
sugeruje, że nie jest rozkładana ani metabolizowana podczas pasażu przez układ pokarmowy.
W badaniu z zastosowaniem znakowanej radiologicznie ryfaksyminy wykrywano w moczu 0,025%
podanej dawki ryfaksyminy w postaci niezmienionej, podczas gdy <0,01% podanej dawki było
wykrywane w moczu w postaci 25-dezacetyloryfaksyminy, jedynego metabolitu ryfaksyminy, który
zidentyfikowano u ludzi.
9
Eliminacja
Badania z użyciem znakowanej radiologicznie ryfaksyminy wykazały, że 14C ryfaksymina jest
wydalana prawie wyłącznie z kałem (96,9% podanej dawki). Ilość 14C ryfaksymina wykrywana
w moczu nie przekracza 0,4% podanej dawki.
Liniowość lub nieliniowość
Procent i stopień narażenia ogólnoustrojowego na ryfaksyminę u ludzi charakteryzują się nieliniową
kinetyką (zależną od wielkości dawki), co wynika z ograniczonej stopniem rozpuszczalności
możliwości wchłaniania ryfaksyminy.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci z niewydolnością nerek
Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania ryfaksyminy u pacjentów z zaburzeniami
czynności nerek.
Pacjenci z niewydolnością wątroby
Dostępne dane kliniczne dla pacjentów z niewydolnością wątroby wskazują na wyższe narażenie
ogólnoustrojowe niż obserwowane u pacjentów zdrowych. Jednakże, wzrost narażenia
ogólnoustrojowego na ryfaksyminę w tej grupie pacjentów powinien być interpretowany w świetle
miejscowego działania ryfaksyminy ograniczonego do przewodu pokarmowego oraz jej bardzo niskiej
ogólnoustrojowej biodostępności oraz dostępnych danych o bezpieczeństwie ryfaksyminy u chorych
z marskością wątroby. Dlatego nie zaleca się dostosowywania dawkowania w tej grupie chorych.
Dzieci
Farmakokinetyka ryfaksyminy nie była badana u dzieci w żadnym wieku.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne, oparte na konwencjonalnych badaniach takich jak farmakologiczne badania
bezpieczeństwa, badania toksyczności dawki wielokrotnej, genotoksyczności, karcynogenności,
wskazują na brak specjalnego ryzyka dla ludzi. U szczurów badania rozwoju zarodka i płodu
wykazały, podczas stosowania dawki 300 mg/kg/dobę, nieznaczny i przejściowy wpływ na opóźnienie
kostnienie, który nie miał wpływu na normalny rozwój potomstwa. U królików po doustnym podaniu
ryfaksyminy podczas ciąży zaobserwowano wzrost częstości występowania zmian szkieletowych.
Znaczenie kliniczne tych wyników nie jest znane.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki:
Karboksymetyloskrobia sodowa (typ A),
Glicerolu distearynian (typ I),
Krzemionka koloidalna bezwodna,
Talk,
Celuloza mikrokrystaliczna.
Otoczka tabletki Opadry OY-S-34907:
Hypromeloza 5 cP
Hypromeloza 15 cP,
Tytanu dwutlenek (E 171),
Disodu edetynian,
Glikol propylenowy,
10
Żelaza tlenek czerwony (E 172).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Brak danych.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii PCV/PE/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku, zawierający 14 tabletek
powlekanych.
Opakowanie 14 tabletek zawiera: 1 blister po 14 sztuk w pudełku tekturowym.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego
do stosowania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
ALFASIGMA S.p.A.
Via Ragazzi del ’99, n. 5
40133 Bolonia (BO),
Włochy
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU:
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA:
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO