1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Tamoxifen-EGIS, 20 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 20 mg tamoksyfenu (Tamoxifenum) w postaci tamoksyfenu cytrynianu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka zawiera mniej niż 23 mg sodu i 216,4 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
2. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Białe lub szarawo-białe, okrągłe, płaskie tabletki ze ściętymi krawędziami, bezwonne lub prawie
bezwonne z napisem „ZT20” po jednej stronie i linią podziału po drugiej stronie. Powierzchnia do
przełamywania jest biała lub szarawo-biała.
Tabletki można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Tamoxifen-EGIS jest wskazany w leczeniu raka piersi.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Rak piersi
Dorośli w tym pacjentki w podeszłym wieku
Zalecana dawka tamoksyfenu to 20 mg do 40 mg na dobę, podawanych w dawkach podzielonych 2 razy
na dobę lub jako 1 dawka raz na dobę. We wczesnym stadium choroby, obecnie rekomenduje się leczenie
nie krótsze niż 5 lat. Należy określić optymalną długość leczenia produktem leczniczym Tamoxifen-EGIS
(patrz punkt 5.1).
Dzieci i młodzież
Nie zaleca się stosowania produktu Tamoxifen-EGIS u dzieci, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa
i skuteczności stosowania w tej grupie wiekowej (patrz punkty 5.1 i 5.2).
Sposób podawania
Podanie doustne.
2
4.3 Przeciwwskazania
• Produktu Tamoxifen-EGIS nie wolno stosować u kobiet w ciąży.
U pacjentek w okresie przed menopauzą należy wykluczyć ciążę przed rozpoczęciem leczenia
raka piersi (patrz również punkt 4.6).
• Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Podczas stosowania produktu Tamoxifen-EGIS notowano ciężkie niepożądane reakcje skórne (SCARs,
ang. severe cutaneous adverse reactions), w tym zespół Stevensa-Johnsona (SJS, ang. Stevens-Johnson
syndrome) oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN, ang. toxic epidermal necrolysis),
mogące zagrażać życiu lub prowadzić do zgonu. Podczas przepisywania produktu leczniczego należy
poinformować pacjenta o możliwych przedmiotowych i podmiotowych objawach oraz ściśle kontrolować,
czy nie występują reakcje skórne. Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy wskazujące na takie
reakcje, produkt Tamoxifen-EGIS należy natychmiast odstawić i rozważyć zastosowanie alternatywnego
leczenia (jeśli właściwe). Jeśli u pacjenta wystąpiła ciężka reakcja, taka jak SJS lub TEN, po zastosowaniu
produktu Tamoxifen-EGIS, nie należy nigdy wznawiać leczenia produktem leczniczym Tamoxifen-EGIS.
U pacjentów z dziedzicznym obrzękiem naczynioruchowym tamoksyfen może wywołać lub zaostrzać
objawy obrzęku naczynioruchowego.
Podczas stosowania produktu Tamoxifen-EGIS w leczeniu raka piersi, u niektórych pacjentek przed
menopauzą dochodzi do zahamowania miesiączkowania.
Podczas leczenia tamoksyfenem obserwowano zwiększenie częstości występowania zmian w błonie
śluzowej macicy, takich jak przerost, polipy, rak. Obserwowano również zwiększenie częstości
występowania mięśniaków macicy (głównie złośliwych guzów mieszanych mezodermalnych).
Mechanizm powstawania tych zmian jest nieznany lecz może być skutkiem działania tamoksyfenu
podobnego do działania estrogenów. Należy bardzo dokładnie badać pacjentki, które były wcześniej
leczone tamoksyfenem i podczas leczenia występowały u nich działania niepożądane ze strony układu
rozrodczego, zwłaszcza krwawienia z dróg rodnych, zaburzenia miesiączkowania, upławy, bóle i (lub)
uczucie ciężkości w dole brzucha.
Podczas badań klinicznych obserwowano u pacjentek leczonych tamoksyfenem z powodu raka piersi
występowanie pierwotnych nowotworów innych niż nowotwór drugiej piersi lub błony śluzowej macicy.
Nie ustalono związku przyczynowo skutkowego pomiędzy występowaniem tych nowotworów a
podawaniem tamoksyfenu. Znaczenie kliniczne tych obserwacji nie jest jasne.
W opóźnionej mikrochirurgicznej rekonstrukcji piersi przyjmowanie produktu leczniczego TamoksyfenEGIS może zwiększać ryzyko powikłań w obrębie przeszczepionych mikronaczyniowych płatów tkanek
własnych.
Żylny zespół zakrzepowo-zatorowy (VTE – ang. venous thromboembolism)
Ryzyko wystąpienia żylnego zespołu zakrzepowo-zatorowego było 2 do 3-krotnie większe u zdrowych
kobiet przyjmujących tamoksyfen (patrz punkt 4.8).
U pacjentek z rakiem piersi należy przeprowadzać szczegółowy wywiad, w tym również wywiad rodzinny
dotyczący występowania żylnego zespołu zakrzepowo-zatorowego. Jeżeli u pacjentki występują czynniki
sprzyjające występowaniu zaburzeń zatorowo-zakrzepowych, należy przeprowadzić szczegółowe badania
w celu potwierdzenia czynników ryzyka wystąpienia zespołu zakrzepowo-zatorowego. Decyzja o
3
zastosowaniu tamoksyfenu powinna być podjęta na podstawie oceny ryzyka wystąpienia żylnej choroby
zakrzepowo-zatorowej i korzyści wynikających z leczenia. U niektórych pacjentek uzasadnione może być
jednoczesne zastosowanie tamoksyfenu i profilaktyki przeciwzakrzepowej (patrz punkt 4.5).
Dodatkowe ryzyko wystąpienia żylnego zespołu zakrzepowo-zatorowego zwiększa się wraz z wiekiem,
w przypadku znacznej otyłości oraz w przypadku występowania innych czynników ryzyka tego zespołu.
U wszystkich pacjentek należy rozważyć ryzyko i korzyści wynikające z leczenia tamoksyfenem przed
jego zastosowaniem. U pacjentek z rakiem piersi, ryzyko wystąpienia zespołu zatorowo-zakrzepowego
jest większe również w przypadku jednoczesnego stosowania chemioterapii (patrz punkt 4.5).
U niektórych pacjentek z rakiem piersi, u których stwierdzono wiele czynników ryzyka zespołu
zakrzepowo-zatorowego, uzasadnione może być zastosowanie długookresowej profilaktyki
przeciwzakrzepowej.
Zabieg chirurgiczny i unieruchomienie
U pacjentek z rakiem piersi leczenie tamoksyfenem można przerwać jedynie wtedy, gdy ryzyko
wystąpienia zakrzepicy przeważa nad ryzykiem związanym z nagłym przerwaniem leczenia. Wszystkie
pacjentki powinny być objęte odpowiednio dobranym, profilaktycznym postępowaniem
przeciwzakrzepowym, obejmującym pończochy o regulowanym stopniu ucisku noszone przez czas
pobytu w szpitalu, wczesną mobilizację (o ile to możliwe) oraz leki przeciwzakrzepowe.
Jeśli u jakiejkolwiek pacjentki wystąpi zdarzenie zakrzepowo-zatorowe, tamoksyfen należy natychmiast
odstawić i włączyć odpowiednie leczenie zakrzepicy. U pacjentek otrzymujących tamoksyfen z powodu
raka piersi decyzję o wznowieniu leczenia tamoksyfenem należy podjąć biorąc pod uwagę całkowite
ryzyko dla pacjentki. U niektórych pacjentek z rakiem piersi uzasadniona może być kontynuacja leczenia
tamoksyfenem z jednoczesną profilaktyką przeciwzakrzepową.
Pacjentkom należy zalecać, aby natychmiast zgłaszały się do swoich lekarzy, jeśli stwierdzą u siebie
jakiekolwiek objawy choroby zakrzepowo-zatorowej.
Laktoza
Każda tabletka zawiera 216,4 mg laktozy. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją
galaktozy, całkowitym niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie
powinni przyjmować tego leku.
Sód
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę, to zasadniczo oznacza "nie
zawiera sodu".
Podczas stosowania produktu zaleca się, aby nie spożywać alkoholu.
Osoby ze słabo metabolizującym izoenzymen CYP2D6
W piśmiennictwie wykazano, że osoby z wolnym metabolizmem przy udziale CYP2D6 mają zmniejszone
osoczowe stężenie endoksyfenu, jednego z najważniejszych aktywnych metabolitów tamoksyfenu (patrz
punkt 5.2). Jednoczesne przyjmowanie leków hamujących CYP2D6 może prowadzić do zmniejszenia
stężeń aktywnego metabolitu endoksyfenu. W związku z tym, o ile to możliwe, w czasie leczenia
tamoksyfenem należy unikać stosowania silnych inhibitorów CYP2D6 (np. paroksetyny, fluoksetyny,
chinidyny, cinakalcetu czy bupropionu) (patrz punkty 4.5 i 5.2).
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
4
Podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu i leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych
kumaryny może zwiększyć się działanie przeciwzakrzepowe. Zaleca się kontrolowanie parametrów
układu krzepnięcia u pacjentów leczonych jednocześnie tymi lekami.
Podczas jednoczesnego stosowania tamoksyfenu i leków cytotoksycznych występuje zwiększone ryzyko
powikłań zatorowo-zakrzepowych (patrz punkty 4.4 i 4.8). W związku ze zwiększonym ryzykiem
wystąpienia zespołu zakrzepowo-zatorowego w tej grupie pacjentek, należy rozważyć stosowanie
profilaktyki przeciwzakrzepowej podczas chemioterapii.
Wykazano, że stosowanie tamoksyfenu w połączeniu z inhibitorem aromatazy (np. anastrozolem) jako
terapią adjuwantową nie zapewnia większej skuteczności w porównaniu ze stosowaniem samego
tamoksyfenu.
W związku z tym, że tamoksyfen i jego główne metabolity (N-demetylotamoksyfen i
4 hydroksytamoksyfen) są metabolizowane przez cytochrom P450 3A4, należy zachować ostrożność przy
jednoczesnym stosowaniu leków takich jak ryfampicyna, o których wiadomo, że indukują ten enzym,
gdyż możliwe jest zmniejszenie stężeń tamoksyfenu. Kliniczne znaczenie tego zmniejszenia stężeń nie
jest znane.
W piśmiennictwie opisano farmakokinetyczne interakcje z inhibitorami izoenzymu CYP2D6, wykazujące
65-75% zmniejszenie stężenia w osoczu jednej z najbardziej aktywnych postaci leku, czyli 4-hydroksy-Ndesmetylotamoksyfenu (endoksyfenu).
W badaniach opisywano zmniejszenie skuteczności tamoksyfenu podczas jednoczesnego stosowania
leków przeciwdepresyjnych z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
(np. paroksetyny). W związku z tym, że nie można wykluczyć osłabienia działania tamoksyfenu, należy
unikać jednoczesnego stosowania tego leku z silnymi inhibitorami CYP2D6 (np. paroksetyną,
fluoksetyną, chinidyną, cinakalcetem czy bupropionem) (patrz punkty 4.4 i 5.2).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Nie wolno stosować tamoksyfenu u kobiet w ciąży. Zanotowano nieliczne przypadki poronień
spontanicznych, wad płodów oraz zgonów płodów po zastosowaniu tamoksyfenu. Nie ustalono związku
przyczynowego tych zmian ze stosowaniem tamoksyfenu.
Badania przeprowadzone u szczurów, królików i małp nie wykazały teratogennego działania
tamoksyfenu.
W badaniach rozwoju układu rozrodczego w okresie płodowym prowadzonych na gryzoniach stosowanie
tamoksyfenu wiązało się ze zmianami podobnymi do tych, jakie wywoływał estradiol, etynyloestradiol,
klomifen i dietylostilboestrol (DES). Mimo iż kliniczne znaczenie tych zmian nie jest znane, niektóre z
nich, szczególnie gruczolistość pochwy, są podobne do zmian obserwowanych u młodych kobiet, które
były narażone na ekspozycję na DES in utero i które mają ryzyko rozwoju raka jasnokomórkowego
pochwy lub szyjki macicy na poziomie 1 do 1000.
Ekspozycję na tamoksyfen opisywano jedynie u niewielkiej liczby kobiet w ciąży. Ekspozycja ta nie
powodowała późniejszej gruczolistości pochwy ani raka jasnokomórkowego pochwy lub szyjki macicy u
młodych kobiet z przebytą ekspozycją na tamoksyfen in utero.
Kobiety, które w okresie leczenia mogą zajść w ciążę, powinny stosować skuteczne metody
antykoncepcji, inne niż hormonalne środki antykoncepcyjne. U pacjentek w okresie przed menopauzą
należy wykluczyć ciążę przed rozpoczęciem leczenia tamoksyfenem. Pacjentka powinna być
5
poinformowana o możliwości uszkodzenia płodu, jeśli ciąża wystąpi w okresie przyjmowania
tamoksyfenu lub w ciągu dwóch miesięcy po zakończeniu leczenia.
Karmienie piersią
Z ograniczonych danych wynika, że produkt leczniczy Tamoxifen-EGIS i jego czynne metabolity są
wydzielane i z czasem kumulują się w mleku karmiących kobiet, dlatego nie zaleca się stosowania
produktu leczniczego w okresie karmienia piersią. Decyzja o zaprzestaniu karmienia lub zaprzestaniu
leczenia produktem Tamoxifen-EGIS powinna zostać podjęta po uwzględnieniu korzyści dla matki
wynikających z kontynuowania leczenia.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Jest mało prawdopodobne, aby produkt Tamoxifen-EGIS miał wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
i obsługiwania maszyn. Jednak, w związku ze zgłaszanym uczuciem zmęczenia po zastosowaniu produktu
Tamoxifen-EGIS, należy zachować ostrożność, podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn,
gdy takie objawy utrzymują się.
4.8 Działania niepożądane
Jeśli nie określono, następujące kategorie częstości występowania działań niepożądanych zostały ustalone
w wyniku analizy działań niepożądanych zgłaszanych w dużym badaniu III fazy, przeprowadzonym przy
udziale 9 366 kobiet po menopauzie z operacyjnym rakiem piersi, leczonych przez 5 lat, i jeśli nie
określono, nie wzięto pod uwagę częstości występowania w grupie porównawczej lub czy badacz uznał
zdarzenie za powiązane z badanym lekiem.
Działania niepożądane występujące po zastosowaniu tamoksyfenu wynikają albo z działania
farmakologicznego leku, np. uderzenia gorąca, krwawienie z dróg rodnych, upławy, świąd
sromu, przemijające nasilenie objawów choroby nowotworowej, albo z działania ogólnego, np.
zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bóle głowy, rozkojarzenie oraz w bardzo rzadkich przypadkach
zatrzymanie płynów w ustroju i łysienie.
Reakcje niepożądane uszeregowano według ich częstości występowania zgodnie z następującą
konwencją:
Bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥1/1000 do < 1/100); rzadko
(≥ 1/10000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10000); nieznana (częstość nie może być określona na
podstawie dostępnych danych).
Tabela 1 Działania niepożądane obserwowane po zastosowaniu tamoksyfenu
Klasyfikacja
układów i
narządów
Bardzo często Często Niezbyt często Rzadko Bardzo
rzadko
Nieznana
Nowotwory
łagodne,
złośliwe i
nieokreślone (w
tym torbiele i
polipy)
Włókniakomięśniaki
macicy
Rak
endometrium
Mięsaki macicy
(głównie złośliwe
guzy mieszane
mezodermalne)a
Zaburzenia krwi
i układu
chłonnego
Anemia Trombocytopenia
Leukopenia
Neutropenia
Agranulocytozaa
Zaburzenia Reakcje
6
układu
immunologiczne
go
nadwrażliwości
Zaburzenia
metabolizmu i
odżywiania
Zatrzymanie
płynów
Hiperkalcemia (u
pacjentek z
przerzutami do
kości)
Zaburzenia
układu
nerwowego
Incydenty
niedokrwienia
mózgu, bóle
głowy,
zamroczenia,
zaburzenia
czucia (w tym
parestezje i
zaburzenia
smaku)
Zapalenie nerwu
wzrokowego,
neuropatiaa
Zaburzenia oka Zaćma,
retinopatia
Zaburzenia
widzenia
Zmiany rogówki
Zaburzenia
naczyniowe
Uderzenia
gorąca
Zaburzenia
oddechowe,
klatki piersiowej
i śródpiersia
śródmiąższowe
zapalenie płuc
Zaburzenia
żołądka i jelit
Nudności Wymioty,
biegunka,
zaparcia
Zapalenie
trzustki
Zaburzenia
wątroby i dróg
żółciowych
Zmiany
aktywności
enzymów
wątrobowych,
stłuszczenie
wątroby
Marskość
wątroby
Zapalenie
wątroby,
cholestazaa
,
niewydolność
wątrobya
,
uszkodzenie
komórek wątrobya
martwica wątrobya
Zaburzenia
skóry i tkanki
podskórnej
Wysypka
skórna
Łysienie Obrzęk
naczynioruchowy
zespół Stevensa
Johnsonaa
,
zapalenie naczyń
skórnycha
,
pecherzycaa
,
rumień
wielopostaciowy
a
Toksyczne
martwicze
oddzielanie się
naskórkaa
Skórny
toczeń
rumieniowatyb
Zaostrzenie
dziedzicznego
obrzęku
naczynioruchowego
Zaburzenia Kurcze mięśni
7
mięśniowoszkieletowe i
tkanki łącznej
nóg, bóle
mięśni
Zaburzenia
układu
rozrodczego i
piersi
Krwawienia z
dróg rodnych
Upławy
Świąd sromu,
zmiany
endometrium
(w tym
hiperplazja, i
polipy)
Endometriozaa
,
torbielowate
obrzęki jajnikówa
,
polipy pochwy,
powiększenie
guzaa
Wasy wrodzone,
choroby
rodzinne i
genetyczne
Późna
porfiria
skórnab
Zaburzenia
ogólne i stany w
miejscu podania
Zmęczenie
Badania
laboratoryjne
Zwiększenie
stężenia
triglicerydów
Urazy, zatrucia i
powikłania po
zabiegach
Nawrót
objawów
popromie
nnych
Procedury
chirurgiczne i
medyczne
Incydenty
zakrzepowe (w
tym zakrzepica
żył głębokich,
zakrzepica
naczyń
drobnych i
zator tętnicy
płucnej)
a To działanie niepożądane nie było zgłoszone w grupie tamoksyfenu (n=3094) w powyższym badaniu,
jednak było zgłaszane w innych badaniach lub z innych źródeł. Częstość została obliczona
przy zastosowaniu górnej granicy 95% przedziału ufności dla oszacowania punktu (w oparciu o 3/X, gdzie
X przedstawia ogólną wielkość próby, np. 3094). Jest ona obliczona jako 3/3094, co jest równoznaczne z
częstością występowania “rzadko”.
bTo zdarzenie nie było obserwowane w innych dużych badaniach klinicznych. Częstość została obliczona
przy zastosowaniu górnej granicy 95% przedziału ufności dla oszacowania punktu (w oparciu o 3/X,
gdzie X przedstawia ogólną wielkość próby, tj. 13357 pacjentów w dużych badaniach klinicznych). Jest
ona obliczona jako 3/13357, co jest równoznaczne z częstością występowania “bardzo rzadko”.
Jeśli działania niepożądane są ciężkie, zmniejszenie dawki produktu (do dawki nie mniejszej niż 20 mg na
dobę) może spowodować zmniejszenie ich nasilenia. Jeżeli pomimo zmniejszenia dawki produktu
nasilenie działań niepożądanych nie zmienia się, konieczne może być odstawienie produktu.
Opisywano występowanie wysypek skórnych (w tym rzadkie przypadki rumienia wielopostaciowego,
choroby Stevensa-Johnsona, zapalenia naczyń skórnych i pęcherzycy) oraz często reakcji nadwrażliwości,
również w postaci obrzęku naczynioruchowego.
8
Niezbyt często u pacjentek ze stwierdzonymi przerzutami do kości, w początkowym okresie leczenia
rozwijała się hiperkalcemia (zwiększenie stężenia wapnia w surowicy).
U pacjentek leczonych tamoksyfenem opisano również zaburzenia widzenia, w tym rzadko zmiany w
rogówce a często retinopatię. Podczas stosowania tamoksyfenu często obserwowano przypadki zaćmy.
U pacjentek leczonych tamoksyfenem stwierdzano neuropatię i zapalenie nerwu wzrokowego, a w
niewielkiej liczbie przypadków wystąpiła ślepota.
Wśród pacjentek przyjmujących tamoksyfen często obserwowano zaburzenia czucia (w tym parestezje i
zaburzenia smaku).
Opisywano przypadki występowania włókniaków macicy, endometriozy i innych zmian w błonie
śluzowej macicy, tj. hiperplazji i polipów.
Podczas leczenia tamoksyfenem obserwowano zmniejszenie liczby płytek krwi do 80 000 - 90 000
komórek/mm3
. W pojedynczych przypadkach liczba ta była mniejsza.
Po zastosowaniu tamoksyfenu obserwowano występowanie leukopenii, czasami z towarzyszącą jej
niedokrwistością i (lub) trombocytopenią. Rzadko obserwowano wystąpienie neutropenii, niekiedy o
ciężkim przebiegu oraz bardzo rzadkie przypadki agranulocytozy.
Często podczas leczenia tamoksyfenem obserwowano incydenty niedokrwienia mózgu i zdarzenia
zakrzepowo-zatorowe, w tym przypadki zakrzepicy żył głębokich, zakrzepicy naczyń drobnych i
zatorowości płucnej. Jeśli tamoksyfen stosowany jest w skojarzeniu z lekami cytotoksycznymi, istnieje
zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań zakrzepowo-zatorowych.
U pacjentek leczonych tamoksyfenem często zgłaszano skurcze mięśni nóg i bóle mięśni.
Niezbyt często opisywano przypadki wystąpienia śródmiąższowego zapalenia płuc.
Stosowanie tamoksyfenu wiązało się ze zmianami aktywności enzymów wątrobowych oraz innymi
ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, w niektórych przypadkach zakończonymi zgonem, w tym
stłuszczenie wątroby, zastój żółci i zapalenie wątroby niewydolność wątroby, marskość wątroby i
uszkodzenie komórek wątroby (w tym martwica wątroby).
Często zastosowanie tamoksyfenu może być związane ze zwiększeniem stężeń triglicerydów w surowicy,
w niektórych przypadkach występującym jednocześnie z zapaleniem trzustki.
U kobiet przyjmujących tamoksyfen rzadko obserwowano wystąpienie torbielowatych obrzęków
jajników.
Rzadko obserwowano występowanie polipów pochwowych u kobiet stosujących tamoksyfen.
Bardzo często zgłaszano uczucie zmęczenia przez pacjentki przyjmujące tamoksyfen.
Podczas leczenia tamoksyfenem niezbyt często zgłaszano przypadki raka błony śluzowej macicy oraz
rzadkie przypadki mięsaków macicy (głównie złośliwych guzów mieszanych mezodermalnych).
Bardzo rzadko podczas stosowania tamoksifenu zgłaszano wystąpienie skórnego tocznia rumieniowatego.
U pacjentek otrzymujących tamoksyfen bardzo rzadko obserwowano późną porfirię skórną
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
9
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i
Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Teoretycznie należy oczekiwać, że przedawkowanie spowoduje nasilenie wymienionych powyżej
farmakologicznych działań niepożądanych. Badania na zwierzętach pokazują, że bardzo duże
przedawkowanie (dawki 100-200 razy większe od zalecanej dawki dobowej) może powodować działanie
estrogenne.
Istnieją doniesienia w piśmiennictwie, że stosowanie tamoksyfenu w dawkach kilkakrotnie większych od
dawki standardowej może wiązać się z wydłużeniem odstępu QT w EKG.
Nie ma specyficznej odtrutki w razie przedawkowania i leczenie powinno być objawowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: Grupa farmakoterapeutyczna: leki stosowane w terapii hormonalnej,
antagoniści hormonów i ich pochodne, antyestrogen,
kod ATC: L02B A01
Mechanizm działania
Tamoksyfen jest niesteroidową pochodną trifenyloetylenu, wykazującą szerokie spektrum działań
farmakologicznych, działając w różnych tkankach jako agonista estrogenów lub antagonista estrogenów.
U chorych z rakiem piersi tamoksyfen na poziomie guza działa przede wszystkim jako antyestrogen,
zapobiegając wiązaniu się estrogenów u receptorem estrogenowym. U pacjentek ze stwierdzoną lub
nieznaną obecnością receptora estrogenowego w guzie, wspomagająca terapia tamoksyfenem
wykazała znaczącą redukcję wznowień nowotworu i wydłużenie 10-letniej przeżywalności, osiągając
znacząco lepsze efekty podczas 5-letniego leczenia w porównaniu z 1-2-letnią terapią. Korzyści te
występują w dużym stopniu nie zależnie od wieku, menopauzy, dawki tamoksyfenu i dodatkowej
chemioterapii.
W warunkach klinicznych stwierdza się, że tamoksyfen prowadzi do zmniejszenia o około 10-20%
stężenia cholesterolu całkowitego i cholesterolu LDL we krwi u kobiet po menopauzie. Tamoksyfen nie
ma niekorzystnego wpływu na gęstość mineralną kości.
Polimorfizm CYP2D6 może być przyczyną zmienności w zakresie klinicznej odpowiedzi na tamoksyfen.
Powolny metabolizm może wiązać się z osłabieniem odpowiedzi. Konsekwencje tego faktu w aspekcie
leczenia osób posiadających wolno metabolizujący CYP2D6 nie zostały w pełni wyjaśnione (patrz punkty
4.4, 4.5 i 5.2).
Genotyp CYP2D6
10
Dostępne dane kliniczne sugerują, że u pacjentek będących homozygotami posiadającymi niefunkcjonalne
allele CYP2D6, działanie tamoksyfenu w leczeniu raka piersi może być słabsze. Dostępne badania były
prowadzone głównie u kobiet po menopauzie (patrz punkty 4.4 i 5.2).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym tamoksyfen jest szybko wchłaniany. Maksymalne stężenie jest osiągane po 4 do7
godzinach od podania.
Dystrybucja
Stężenie w stanie stacjonarnym jest osiągane po około 4 tygodniach leczenia tamoksyfenem w dawce 40
mg na dobę. Stężenie w stanie stacjonarnym wynosi około 300 ng/ml. Tamoksyfen silnie wiąże się z
białkami osocza. Z albuminami wiąże się prawie w 100%.
Metabolizm
Tamoksyfen jest metabolizowany na drodze hydroksylacji, demetylacji i sprzęgania. Część metabolitów
wykazuje działanie kliniczne podobne do działania tamoksyfenu. Zwiększa to jego działanie
terapeutyczne.
Eliminacja
Tamoksyfen jest wydalany przede wszystkim z kałem. Okres półtrwania wynosi około 7 dni. Okres
półtrwania głównego metabolitu tamoksiyfenu, N-demetylotamoksyfenu, wynosi 14 dni.
Tamoksyfen jest metabolizowany głównie przez CYP3A4 do N-demetylotamoksyfenu, który następnie
jest metabolizowany przez CYP2D6 do innego aktywnego metabolitu endoksyfenu. U pacjentek, które nie
mają enzymu CYP2D6 stężenia endoksyfenu są o około 75% mniejsze niż u pacjentek z prawidłową
aktywnością CYP2D6. Podawanie silnych inhibitorów CYP2D6 zmniejsza stężenia endoksyfenu w krwi
krążącej w podobnym stopniu.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne, uwzględniające wyniki standardowych badań farmakologicznych dotyczących
bezpieczeństwa stosowania, badań toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności, możliwego
działania rakotwórczego i toksycznego wpływu na reprodukcję, ujawniają działanie genotoksyczne
tamoksyfenu.
W badaniach długoterminowych opisywano guzy gonad u myszy i guzy wątroby u szczurów
otrzymujących tamoksyfen. Kliniczne znaczenie tych obserwacji nie zostało ustalone.
Tamoksyfen jest lekiem, z którym uzyskano bogate doświadczenie kliniczne.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna (216,4 mg)
Skrobia
Celuloza mikrokrystaliczna
Powidon
Karboksymetyloskrobia sodowa (typu A)
Magnezu stearynian
11
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
4 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry z folii Aluminium-OPA/Aluminium/PVC w tekturowym pudełku.
30 tabletek (3 blistry po 10 tabletek)
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU
Egis Pharmaceuticals PLC
1106 Budapest, Keresztúri út. 30-38
WĘGRY
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 7753
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.07.1998
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 18.06.2014
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZEŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO
12