Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Sildenafil Genoptim

Sildenafil Genoptim

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Sildenafil Genoptim, 100 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka zawiera 100 mg syldenafilu w postaci cytrynianu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu:
Jedna tabletka zawiera 7,2 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Sildenafil Genoptim, 100 mg, tabletki powlekane są białymi, owalnymi, obustronnie
wypukłymi tabletkami powlekanymi o grubości 5,0 mm, długości 16,2 mm i szerokości
8,1 mm, gładkimi po jednej stronie, z napisem „436” po drugiej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Produkt leczniczy Sildenafil Genoptim jest wskazany do stosowania u dorosłych
mężczyzn z zaburzeniami erekcji, czyli niezdolnością uzyskania lub utrzymania erekcji
prącia wystarczającej do odbycia stosunku płciowego.
W celu skutecznego działania produktu leczniczego Sildenafil Genoptim niezbędna jest
stymulacja seksualna.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Stosowanie u dorosłych
Zalecaną dawką jest 50 mg syldenafilu przyjmowane w zależności od potrzeb około
godzinę przed planowaną aktywnością seksualną. W zależności od skuteczności i
tolerancji produktu leczniczego, dawkę można zwiększyć do 100 mg lub zmniejszyć do
25 mg. Maksymalna zalecana dawka wynosi 100 mg. Nie zaleca się stosowania
produktu leczniczego Sildenafil Genoptim częściej niż raz na dobę. Jeżeli produkt
leczniczy Sildenafil Genoptim jest przyjmowany podczas posiłku, początek działania
produktu leczniczego może być opóźniony w porównaniu do przyjęcia produktu
leczniczego na czczo (patrz punkt 5.2).
Szczególne populacje pacjentów
Stosowanie u osób w wieku podeszłym
Dostosowanie dawkowania u pacjentów w wieku podeszłym nie jest wymagane (≥ 65
lat).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Zalecenia dotyczące dawkowania opisane w punkcie „Stosowanie u dorosłych” dotyczą
także pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek
(klirens kreatyniny 30–80 ml/min).
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny < 30
ml/min), ze względu na zmniejszony klirens syldenafilu należy rozważyć zastosowanie
dawki 25 mg. W zależności od skuteczności i tolerancji produktu leczniczego, dawka
może być stopniowo zwiększona do 50 mg, maksymalnie do i 100 mg (w razie
konieczności).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
U pacjentów z niewydolnością wątroby (np. z marskością wątroby), ze względu na
zmniejszony klirens syldenafilu należy rozważyć zastosowanie dawki 25 mg. W
zależności od skuteczności i tolerancji produktu leczniczego, dawka może być
stopniowo zwiększona do 50 mg, maksymalnie do 100 mg (w razie konieczności).
Dzieci i młodzież
Produkt leczniczy Sildenafil Genoptim nie jest wskazany dla osób w wieku poniżej 18
lat.
Stosowanie u pacjentów przyjmujących inne produkty lecznicze
U pacjentów stosujących jednocześnie inhibitory izoenzymu CYP3A4, należy
rozważyć podanie dawki początkowej 25 mg (patrz punkt 4.5). Wyjątkiem jest
rytonawir, którego nie zaleca się stosować jednocześnie z syldenafilem (patrz punkt
4.4).
W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego u pacjentów
przyjmujących leki α-adrenolityczne stan takich pacjentów powinien być
ustabilizowany przed rozpoczęciem leczenia syldenafilem. Dodatkowo należy
rozważyć rozpoczęcie terapii od dawki 25 mg syldenafilu (patrz punkty 4.4 i 4.5).
Sposób podawania
Podanie doustne.
4.3. Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą
wymienioną w punkcie 6.1
Ze względu na wpływ syldenafilu na przemiany metaboliczne, w których biorą udział
tlenek azotu i cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP) (patrz punkt 5.1) nasila on
hipotensyjne działanie azotanów. Przeciwwskazane jest zatem równoczesne stosowanie
syldenafilu z lekami uwalniającymi tlenek azotu (takimi jak azotyn amylu) lub
azotanami w jakiejkolwiek postaci.
Produktów leczniczych przeznaczonych do leczenia zaburzeń erekcji, w tym
syldenafilu nie należy stosować u mężczyzn, u których aktywność seksualna nie jest
wskazana (np. pacjenci z ciężkimi chorobami układu sercowo-naczyniowego, takimi
jak niestabilna dławica piersiowa lub ciężka niewydolność serca).
Produkt leczniczy Sildenafil Genoptim jest przeciwwskazany u pacjentów, którzy
utracili wzrok w jednym oku w wyniku nietętniczej przedniej niedokrwiennej
neuropatii nerwu wzrokowego (ang. non-arteritic anterior ischaemic optic neuropathy,
NAION) niezależnie od tego, czy miało to związek, czy nie miało związku z
wcześniejszą ekspozycją na inhibitor PDE5 (patrz punkt 4.4).
Nie badano bezpieczeństwa stosowania syldenafilu w następujących grupach
pacjentów: pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, hipotonią (ciśnienie krwi <
90/50 mmHg), po niedawno przebytym udarze lub zawale serca, oraz ze stwierdzonymi
dziedzicznymi zmianami degeneracyjnymi siatkówki, takimi jak retinitis pigmentosa
(niewielka część tych pacjentów ma genetycznie uwarunkowane nieprawidłowości
fosfodiesterazy siatkówki). Stosowanie syldenafilu u tych pacjentów jest
przeciwwskazane.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przed zastosowaniem leczenia farmakologicznego, należy przeprowadzić badanie
podmiotowe i przedmiotowe pacjenta, w celu rozpoznania zaburzenia erekcji i
określenia jego przyczyn.
Sercowo-naczyniowe czynniki ryzyka
Ponieważ z aktywnością seksualną wiąże się ryzyko wystąpienia zaburzeń czynności
układu krążenia, przed rozpoczęciem jakiegokolwiek leczenia zaburzeń erekcji
zalecana jest ocena stanu układu sercowo-naczyniowego pacjenta. Syldenafil,
wykazując właściwość rozszerzania naczyń powoduje niewielkie, przemijające
obniżenie ciśnienia krwi (patrz punkt 5.1). Przed przepisaniem syldenafilu lekarz
powinien ocenić, czy pacjent może być podatny na działanie rozszerzające naczynia,
szczególnie w czasie aktywności seksualnej. Zwiększoną wrażliwość na środki
rozszerzające naczynia krwionośne wykazują pacjenci z utrudnieniem odpływu krwi z
lewej komory (np. zwężeniem ujścia aorty czy kardiomiopatią przerostową z
zawężeniem drogi odpływu) oraz z rzadkim zespołem atrofii wielonarządowej,
charakteryzującym się silnym zaburzeniem kontroli ciśnienia tętniczego krwi przez
autonomiczny układ nerwowy.
Sildenafil Genoptim nasila hipotensyjne działanie azotanów (patrz punkt 4.3).
Po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynek zgłaszano przypadki, związanych z
czasem stosowania produktu leczniczego Sildenafil Genoptim, ciężkich zaburzeń
czynności układu sercowo-naczyniowego, takich jak zawał mięśnia sercowego,
niestabilna dławica piersiowa, nagła śmierć sercowa, niemiarowość komorowa,
krwotok mózgowo-naczyniowy, przemijający napad niedokrwienny, nadciśnienie czy
niedociśnienie. Większość z tych pacjentów, u których wystąpiły powyższe zaburzenia,
należała do grupy z czynnikami ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych.
Wiele działań niepożądanych wystąpiło w czasie stosunku seksualnego lub wkrótce po
jego zakończeniu. W pojedynczych przypadkach byli to pacjenci, u których powyższe
zaburzenia wystąpiły wkrótce po zastosowaniu produktu leczniczego Sildenafil
Genoptim zanim doszło do aktywności seksualnej. Nie jest możliwe jednoznaczne
określenie zależności pomiędzy powyższymi zdarzeniami a czynnikami, które je mogły
wywołać.
Priapizm
Produkty lecznicze przeznaczone do leczenia zaburzeń erekcji, w tym syldenafil, należy
stosować ostrożnie u pacjentów z anatomicznymi deformacjami prącia (takimi jak
zagięcie, zwłóknienie ciał jamistych lub choroba Peyroniego) oraz z chorobami
predysponującymi do wystąpienia priapizmu (takimi jak niedokrwistość
sierpowatokrwinkowa, szpiczak mnogi lub białaczka).
Po dopuszczeniu syldenafilu do obrotu zgłaszano przypadki przedłużonych erekcji i
priapizmu. W przypadku erekcji utrzymującej się dłużej niż 4 godziny, pacjent
powinien natychmiast zwrócić się po pomoc medyczną. Jeśli priapizm nie będzie
natychmiast leczony, może dojść do uszkodzenia tkanki prącia i trwałej utraty potencji.
Jednoczesne stosowanie z innymi inhibitorami PDE5 lub innymi metodami leczenia
zaburzeń erekcji.
Dotychczas nie zbadano bezpieczeństwa oraz skuteczności jednoczesnego stosowania
syldenafilu z innymi inhibitorami PDE5, terapiami tętniczego nadciśnienia płucnego
(TNP) z zastosowaniem syldenafilu (REVATIO) czy innymi metodami leczenia
zaburzeń erekcji. Nie zaleca się stosowania takich połączeń.
Zaburzenia widzenia
W związku z przyjmowaniem syldenafilu i innych inhibitorów PDE5 zgłaszano
spontaniczne przypadki zaburzeń widzenia (patrz punkt 4.8). Przypadki niezwiązanej z
zapaleniem tętnic przedniej niedokrwiennej neuropatii nerwu wzrokowego, rzadko
występującej choroby, były zgłaszane spontanicznie i w badaniach obserwacyjnych w
związku z przyjmowaniem syldenafilu i innych inhibitorów PDE5 (patrz punkt 4.8)
Pacjentom należy zalecić, aby w przypadku wystąpienia jakichkolwiek nagłych
zaburzeń widzenia przerwali przyjmowanie produktu leczniczego Sildenafil Genoptim i
niezwłocznie skonsultowali się z lekarzem (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne stosowanie z rytonawirem
Nie zaleca się jednoczesnego stosowania syldenafilu i rytonawiru (patrz punkt 4.5).
Jednoczesne stosowanie z lekami α-adrenolitycznymi
Należy zachować ostrożność przy podawaniu syldenafilu pacjentom przyjmującym leki
α-adrenolityczne, ponieważ jednoczesne ich stosowanie może prowadzić do
objawowego niedociśnienia u nielicznych, podatnych chorych (patrz punkt 4.5).
Najczęściej występuje to w ciągu 4 godzin od podania syldenafilu. W celu zmniejszenia
ryzyka wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego, stan pacjenta przyjmującego leki αadrenolityczne powinien być hemodynamicznie stabilny przed rozpoczęciem leczenia
syldenafilem. Należy rozważyć rozpoczęcie terapii od dawki 25 mg syldenafilu (patrz
punkt 4.2). Ponadto lekarz powinien poinformować pacjenta co należy uczynić w razie
wystąpienia objawów niedociśnienia ortostatycznego.
Wpływ na krwawienie
Badania in vitro przeprowadzone na ludzkich płytkach krwi wykazały, że syldenafil
nasila przeciwagregacyjne działanie nitroprusydku sodu. Nie ma informacji
dotyczących bezpieczeństwa stosowania syldenafilu u pacjentów z zaburzeniami
krzepnięcia lub czynną chorobą wrzodową.
Dlatego u tych pacjentów syldenafil należy stosować jedynie po dokładnym rozważeniu
możliwych korzyści i zagrożeń.
Otoczka tabletki produktu leczniczego Sildenafil Genoptim zawiera laktozę. Produkt
leczniczy Sildenafil Genoptim nie powinien być podawany pacjentom z rzadką
dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lapp lub zespołem złego
wchłaniania glukozy-galaktozy.
Kobiety
Produkt leczniczy Sildenafil Genoptim nie jest wskazany do stosowania u kobiet.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Wpływ innych produktów leczniczych na działanie syldenafilu
Badania in vitro
Syldenafil metabolizowany jest przez układ enzymatyczny cytochromu P450, głównie
jego izoenzym 3A4 i w mniejszym stopniu 2C9. Inhibitory tych izoenzymów mogą
dlatego zmniejszać klirens syldenafilu, zaś induktory tych izoenzymów mogą
zwiększać klirens syldenafilu.
Badania in vivo
Analiza populacyjna danych farmakokinetycznych uzyskanych z badań klinicznych
wykazała zmniejszenie klirensu syldenafilu podczas jednoczesnego stosowania z
inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (takimi jak ketokonazol, erytromycyna, cymetydyna).
Pomimo, iż u tych pacjentów nie zaobserwowano zwiększenia częstości występowania
działań niepożądanych, w czasie jednoczesnego stosowania syldenafilu z inhibitorami
CYP3A4, należy rozważyć zastosowanie dawki początkowej 25 mg.
Jednoczesne zastosowanie rytonawiru, inhibitora proteazy HIV będącego bardzo silnym
inhibitorem P450, w stanie równowagi (500 mg 2 razy na dobę) z syldenafilem (w
pojedynczej dawce 100 mg), powodowało zwiększenie Cmax syldenafilu o 300% (4-
krotny wzrost) i wzrost AUC syldenafilu w surowicy o 1000% (11-krotne zwiększenie).
Po upływie 24 godzin stężenie syldenafilu w surowicy wynosiło wciąż ok. 200 ng/ml w
porównaniu ze stężeniem ok. 5 ng/ml po podaniu samego syldenafilu. Wyniki te są
zgodne z wpływem rytonawiru na układ enzymatyczny cytochromu P450.
Syldenafil nie wpływał na parametry farmakokinetyczne rytonawiru. Na podstawie
powyższych danych farmakokinetycznych nie zaleca się jednoczesnego stosowania
syldenafilu i rytonawiru (patrz punkt 4.4). Maksymalna dawka syldenafilu nie powinna
przekroczyć w tych warunkach 25 mg w ciągu 48 godzin.
Jednoczesne zastosowanie sakwinawiru, inhibitora proteazy HIV będącego inhibitorem
CYP3A4 w stanie równowagi (1200 mg 3 razy na dobę) z syldenafilem (pojedyncza
dawka 100 mg), powodowało zwiększenie Cmax syldenafilu o 140% i wzrost AUC
syldenafilu o 210%. Syldenafil nie wpływał na parametry farmakokinetyczne
sakwinawiru (patrz punkt 4.2). Można spodziewać się, że zastosowanie silniejszych
inhibitorów CYP3A4, takich jak ketokonazol i itrakonazol, mogłoby wywierać
silniejszy wpływ.
Podanie jednorazowej dawki 100 mg syldenafilu jednocześnie z erytromycyną,
umiarkowanym inhibitorem CYP3A4, w stanie równowagi (500 mg 2 razy na dobę
przez 5 dni), powodowało zwiększenie AUC syldenafilu o 182%. W badaniach u
zdrowych mężczyzn, ochotników, nie wykazano wpływu stosowania azytromycyny
(500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC, Cmax, tmax, stałą eliminacji i okres półtrwania
syldenafilu, oraz jego głównych krążących metabolitów. Zastosowanie cymetydyny w
dawce 800 mg (będącej inhibitorem cytochromu P450 i nieswoistym inhibitorem
CYP3A4) u zdrowych ochotników jednocześnie z syldenafilem (50 mg) powodowało
zwiększenie stężenia syldenafilu w surowicy o 56%.
Sok grejpfrutowy będący słabym inhibitorem CYP3A4 w ścianie jelit, może
powodować niewielkie zwiększenie stężenia syldenafilu w surowicy.
Jednorazowe dawki leków zobojętniających kwas solny (wodorotlenek magnezu,
wodorotlenek glinu) nie wpływały na dostępność biologiczną syldenafilu.
Nie przeprowadzono badań dotyczących swoistych interakcji syldenafilu ze wszystkimi
produktami leczniczymi. Analiza populacyjna danych farmakokinetycznych nie
wykazała jednak wpływu na farmakokinetykę syldenafilu podczas jednoczesnego
stosowania leków z grupy inhibitorów CYP2C9 (takich jak tolbutamid, warfaryna,
fenytoina), inhibitorów CYP2D6 (takich jak selektywne inhibitory wychwytu
zwrotnego serotoniny, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), tiazydowych leków
moczopędnych i leków pokrewnych, diuretyków pętlowych i oszczędzających potas,
inhibitorów konwertazy angiotensyny, antagonistów wapnia, leków -adrenolitycznych
czy indukujących enzymy układu CYP450 (takich jak ryfampicyna, barbiturany). W
badaniu z udziałem zdrowych ochotników płci męskiej, równoczesne podawanie
antagonisty endoteliny – bozentanu (induktor CYP3A4 [umiarkowany], CYP2C9 oraz
prawdopodobnie CYP2C19), w stanie stacjonarnym (125 mg dwa razy na dobę) z
syldenafilem w stanie stacjonarnym (80 mg trzy razy na dobę), powodowało
zmniejszenie wartości AUC syldenafilu o 62,6% i Cmax syldenafilu o 55,4%. Zatem
równoczesne podawanie silnych induktorów CYP3A4, takich jak ryfampicyna,
spowoduje znaczne zmniejszenie stężenia syldenafilu w osoczu.
Nikorandyl – jest połączeniem aktywatora kanału potasowego i azotanu. Ze względu na
zawartość azotanu może powodować poważne interakcje z syldenafilem.
Wpływ syldenafilu na inne produkty lecznicze
Badania in vitro
Syldenafil jest słabym inhibitorem następujących izoenzymów cytochromu P450: 1A2,
2C9, 2C19, 2D6, 2E1 i 3A4 (IC50 > 150 μM). Biorąc pod uwagę, że największe stężenia
syldenafilu w surowicy (po zastosowaniu zalecanych dawek) wynoszą około 1 μM, jest
mało prawdopodobne by produkt leczniczy Sildenafil Genoptim wpływał na klirens
substratów tych izoenzymów.
Nie ma danych dotyczących interakcji syldenafilu z nieswoistymi inhibitorami
fosfodiesterazy, takimi jak teofilina lub dipirydamol.
Badania in vivo
W wyniku stwierdzonego wpływu syldenafilu na przemiany metaboliczne, w których
biorą udział tlenek azotu i cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP) (patrz punkt 5.1)
wykazano, że syldenafil nasila hipotensyjne działanie azotanów. Dlatego jednoczesne
stosowanie syldenafilu i leków uwalniających tlenek azotu lub azotanów w
jakiejkolwiek postaci jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3).
Jednoczesne podawanie syldenafilu pacjentom przyjmującym leki α-adrenolityczne
może prowadzić do objawowego niedociśnienia u nielicznych, podatnych chorych.
Najczęściej występuje to w ciągu 4 godzin od podania syldenafilu (patrz punkty 4.2 i
4.4). W trzech specyficznych badaniach dotyczących interakcji międzylekowych, lek αadrenolityczny doksazosyna (4 mg i 8 mg) i syldenafil (25 mg, 50 mg i 100 mg) były
jednocześnie podawane pacjentom z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang.
Benign prostatic hyperplasia, BPH), ustabilizowanych w wyniku leczenia doksazosyną.
W badanych populacjach średnie dodatkowe obniżenie wartości ciśnienia krwi w
pozycji leżącej wyniosło 7/7 mmHg, 9/5 mmHg i 8/4 mmHg, a średnie dodatkowe
obniżenie wartości ciśnienia krwi w pozycji stojącej wyniosło odpowiednio 6/6 mmHg,
11/4 mmHg i 4/5 mmHg. W trakcie jednoczesnego podawania syldenafilu i
doksazosyny pacjentom uprzednio ustabilizowanym w wyniku leczenia doksazosyną w
nielicznych przypadkach występowały objawy niedociśnienia ortostatycznego.
Obejmowały one zawroty głowy oraz zamroczenie, ale nie dochodziło do omdleń.
Nie wykazano istotnych interakcji podczas stosowania syldenafilu (50 mg)
jednocześnie z metabolizowanymi przez CYP2C9 tolbutamidem (250 mg) i warfaryną
(40 mg).
Syldenafil (50 mg) nie nasilał wydłużenia czasu krwawienia po zastosowaniu kwasu
acetylosalicylowego (150 mg).
Syldenafil (50 mg) nie nasilał obniżającego ciśnienie krwi działania alkoholu u
zdrowych ochotników, u których przeciętne największe stężenie alkoholu we krwi
wynosiło 80 mg/dl.
Nie stwierdzono różnic w występowaniu objawów niepożądanych u pacjentów
przyjmujących syldenafil (w porównaniu do stosujących placebo) jednocześnie z
następującymi lekami hipotensyjnymi: lekami moczopędnymi, lekami -
adrenolitycznymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny, antagonistami angiotensyny
II, produktami przeciwnadciśnieniowymi (działającymi rozszerzająco na naczynia i
ośrodkowo), lekami blokującymi neurony adrenergiczne, antagonistami wapnia i
lekami blokującymi receptory α-adrenergiczne. W specyficznym badaniu interakcji u
pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, podczas jednoczesnego stosowania syldenafilu
(100 mg) i amlodypiny stwierdzono dodatkowe obniżenie skurczowego ciśnienia
tętniczego krwi, mierzonego w pozycji leżącej, o 8 mmHg. Dodatkowe obniżenie
ciśnienia rozkurczowego (w pozycji leżącej) wynosiło 7 mmHg. Wartości dodatkowego
obniżenia ciśnienia krwi były podobne do obserwowanych po podaniu zdrowym
ochotnikom samego syldenafilu (patrz punkt 5.1).
Syldenafil (100 mg) nie wpływał w stanie równowagi stężeń na farmakokinetykę
inhibitorów proteazy HIV: sakwinawiru i rytonawiru, które są substratami CYP3A4.
U zdrowych ochotników płci męskiej syldenafil w stanie stacjonarnym (80 mg trzy razy
na dobę) powodował zwiększenie wartości AUC bozentanu o 49,8% oraz Cmax
bozentanu o 42% (125 mg dwa razy na dobę).
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Produkt leczniczy Sildenafil Genoptim nie jest przeznaczony do stosowania przez
kobiety.
Nie przeprowadzono odpowiednich, ściśle kontrolowanych badań z udziałem kobiet w
okresie ciąży lub karmienia piersią.
W badaniach nad rozrodczością przeprowadzonych na szczurach i królikach, po
zastosowaniu syldenafilu podanego doustnie nie stwierdzono działań niepożądanych w
tym zakresie.
Po podaniu jednorazowej doustnej dawki 100 mg syldenafilu u zdrowych ochotników
nie stwierdzono zmian w ruchliwości i morfologii plemników (patrz punkt 5.1).
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn.
Ze względu na doniesienia z badań klinicznych nad syldenafilem o występowaniu
zawrotów głowy i zaburzeniach widzenia, pacjenci powinni poznać swoją reakcję na
przyjęcie produktu leczniczego Sildenafil Genoptim zanim przystąpią do prowadzenia
samochodu bądź obsługiwania maszyn.
4.8. Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa
Profil bezpieczeństwa produktu leczniczego Sildenafil Genoptim oparto na danych
dotyczących 9570 pacjentów w 74 badaniach klinicznych prowadzonych metodą
podwójnie ślepej próby i kontrolowanych placebo. Do działań niepożądanych
najczęściej zgłaszanych przez pacjentów przyjmujących syldenafil w badaniach
klinicznych należały: ból głowy, nagłe zaczerwienienie twarzy, niestrawność, zatkany
nos, zawroty głowy, nudności, uderzenia gorąca, zaburzenia widzenia, widzenie na
niebiesko oraz niewyraźne widzenie.
Dane dotyczące działań niepożądanych gromadzone w ramach monitorowania
bezpieczeństwa farmakoterapii po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu
dotyczą okresu ponad 10 lat.
Ponieważ nie wszystkie działania niepożądane są zgłaszane podmiotowi
odpowiedzialnemu i wprowadzane do bazy danych dotyczących bezpieczeństwa, nie
jest możliwe rzetelne ustalenie częstości występowania tychże działań.
Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych
W poniższej tabeli wymieniono wszystkie istotne z medycznego punktu widzenia
działania niepożądane, których częstość występowania przewyższała częstość
występowania analogicznych zdarzeń u pacjentów przyjmujących placebo w badaniach
klinicznych. Działania te pogrupowano ze względu na układy i narządy, w obrębie
których je stwierdzano, i częstości ich występowania (bardzo często (≥1/10), często
(≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) i rzadko (≥1/10 000 do
<1/1000)).
Dodatkowo istotne z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, które miały
miejsce po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu, wymieniono jako działania
niepożądane o nieznanej częstości występowania.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Tabela 1. Istotne z medycznego punktu widzenia działania niepożądane, zgłaszane
z częstością większą niż u pacjentów przyjmujących placebo w badaniach
klinicznych kontrolowanych placebo oraz istotne z medycznego punktu widzenia
działania niepożądane, zgłaszane po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu
Klasyfikacja
układów
Bardzo
często
Często
(≥1/100 do
Niezbyt często
(≥1/1 000 do
Rzadko
(≥1/10 000 do
i narządów (≥1/10) <1/10) <1/100) <1/1 000)
Zakażenia
i zarażenia
pasożytnicze
Nieżyt nosa
Zaburzenia układu
immunologicznego
Nadwrażliwość
Zaburzenia układu
nerwowego
Ból
głowy
Zawroty głowy Senność,
niedoczulica
Udar naczyniowy
mózgu,
przemijający
napad
niedokrwienny,
drgawki,*
drgawki
nawracające,*
omdlenie
Zaburzenia oka Zaburzenia
widzenia
barwnego**,
zaburzenia
widzenia,
niewyraźne
widzenie
Zaburzenia
łzawienia***,
ból oczu,
światłowstręt,
fotopsja,
przekrwienie
oka,
jaskrawe
widzenie,
zapalenie
spojówek
Przednia
niedokrwienna
neuropatia nerwu
wzrokowego
niezwiązana z
zapaleniem tętnic
(NAION), *
zamknięcie
naczyń
siatkówki*,
krwotok
siatkówkowy,
retinopatia
miażdżycowa,
zaburzenia
siatkówki, jaskra,
ubytki pola
widzenia,
widzenie
podwójne,
zmniejszona
ostrość widzenia,
krótkowzroczność,
niedomoga
widzenia,
zmętnienie ciała
szklistego,
zaburzenie
tęczówki,
rozszerzenie
źrenicy,
widzenie obwódek
wokół źródeł
światła (ang. halo
vision), obrzęk
oka,
obrzmienie oka,
zaburzenia oka,
przekrwienie
spojówek,
podrażnienie oka,
nieprawidłowe
odczucia we
wnętrzu oka,
obrzęk powieki,
odbarwienie
twardówki
Zaburzenia ucha
i błędnika
Zawroty głowy
pochodzenia
ośrodkowego,
szum w uszach
Utrata słuchu
Zaburzenia serca Tachykardia,
kołatania serca
Nagła śmierć
sercowa*, zawał
mięśnia
sercowego,
arytmia
komorowa,*
migotanie
przedsionków,
niestabilna
dławica
Zaburzenia
naczyniowe
Nagłe
zaczerwienienia
uderzenia
gorąca
Nadciśnienie
tętnicze,
niedociśnienie
Zaburzenia układu
oddechowego,
klatki piersiowej
i śródpiersia
Uczucie
zatkanego nosa
Krwawienie
z nosa,
zatkanie zatok
Uczucie ucisku
w gardle,
obrzęk nosa,
suchość nosa
Zaburzenia
żołądka i jelit
Nudności,
niestrawność
Choroba
refluksowa
przełyku,
wymioty,
ból w górnej
części jamy
brzusznej,
suchość w
ustach
Niedoczulica jamy
ustnej
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
Wysypka Zespół StevensaJohnsona (ang.
Stevens Johnson
Syndrome, SJS)*,
martwica
toksyczna
naskórka (ang.
Toxic Epidermal
Necrolysis, TEN)*
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe
i tkanki łącznej
Ból mięśni,
Ból w
kończynie
Zaburzenia nerek i
dróg moczowych
Krwiomocz
Zaburzenia układu
rozrodczego i
piersi
Krwawienie z
prącia, priapizm,*
krwawa sperma,
nasilona erekcja
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
Ból w klatce
piersiowej,
zmęczenie,
uczucie gorąca
Drażliwość
Badania
diagnostyczne
Przyspieszona
akcja serca
*Zgłaszane tylko po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu
** Zaburzenia widzenia barwnego: widzenie na zielono, chromatopsja, widzenie na
niebiesko, widzenie na czerwono, widzenie na żółto.
*** Zaburzenia łzawienia: zespół suchego oka, zaburzenie łzawienia, zwiększone
łzawienie.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie
podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie
stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do
fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania
niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań
Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów
Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww.
Departamentu} e-mail: adr@urpl.gov.pl.
4.9. Przedawkowanie
W badaniach przeprowadzonych na zdrowych ochotnikach, u których stosowano
jednorazowe dawki produktu leczniczego dochodzące do 800 mg, działania
niepożądane były podobne do działań obserwowanych po podaniu mniejszych dawek,
występowały one jednak z większą częstością i były bardziej nasilone. Zastosowanie
dawki 200 mg nie powodowało większej skuteczności, natomiast częstość
występowania działań niepożądanych (bóle głowy, uderzenia gorąca, zawroty głowy,
dolegliwości dyspeptyczne, uczucie zatkanego nosa, zmiany widzenia) była
zwiększona.
W przypadkach przedawkowania, w zależności od objawów należy stosować
standardowe leczenie podtrzymujące. Syldenafil silnie wiąże się z białkami osocza i nie
jest wydalany z moczem, zatem przypuszcza się, że zastosowanie dializy nie spowoduje
przyspieszenia klirensu produktu leczniczego.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki urologiczne, leki stosowane w zaburzeniach erekcji.
Kod ATC: G04B E03.
Mechanizm działania
Syldenafil jest przeznaczony do stosowania doustnego w leczeniu zaburzeń erekcji. W
naturalnych warunkach, tzn. w odpowiedzi na pobudzenie seksualne, przywraca on
zaburzony mechanizm erekcji poprzez zwiększenie dopływu krwi do prącia.
Fizjologicznym mechanizmem odpowiedzialnym za erekcję prącia jest uwalnianie
tlenku azotu (NO) w ciałach jamistych w czasie pobudzenia seksualnego. Tlenek azotu
następnie aktywuje enzym cyklazę guanylową, co zwiększa poziom cyklicznego
guanozynomonofosforanu (cGMP). Powoduje to rozkurcz mięśni gładkich w ciałach
jamistych i umożliwia napływ krwi do prącia.
Syldenafil jest silnym selektywnym inhibitorem swoistej dla cGMP fosfodiesterazy
typu 5 (PDE5), która jest odpowiedzialna za rozkład cGMP w ciałach jamistych.
Syldenafil wywołuje erekcję poprzez swoje działanie obwodowe. Syldenafil nie
wykazuje bezpośredniego działania zwiotczającego na izolowane ludzkie ciała jamiste,
natomiast znacznie nasila rozkurczający wpływ tlenku azotu na tę tkankę. W czasie
pobudzenia seksualnego, gdy dochodzi do aktywacji przemian metabolicznych, w
których biorą udział tlenek azotu i cGMP, zahamowanie aktywności PDE5 przez
syldenafil powoduje wzrost poziomu cGMP w ciałach jamistych. Pobudzenie seksualne
jest zatem niezbędne, aby syldenafil mógł wywierać zamierzone korzystne działanie
farmakologiczne.
Rezultat działania farmakodynamicznego
Badania in vitro wykazały, że syldenafil działa selektywnie na izoenzym PDE5, biorący
udział w mechanizmie erekcji. Wpływa na PDE5 silniej niż na inne znane
fosfodiesterazy. Działa 10-krotnie bardziej selektywnie niż na PDE6, izoenzym biorący
udział w przekazywaniu bodźców świetlnych przez siatkówkę oka. Stosowany w
maksymalnych zalecanych dawkach, syldenafil działa na PDE5 80-krotnie bardziej
selektywnie niż na PDE1 oraz ponad 700-krotnie bardziej selektywnie na PDE2, 3, 4, 7,
8, 9, 10 i 11. W szczególności syldenafil działa ponad 4000 razy bardziej selektywnie
na PDE5 niż na PDE3, izoenzym fosfodiesterazy swoistej względem cAMP,
wpływającej na kurczliwość mięśnia sercowego.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Aby ocenić przedział czasowy, w jakim syldenafil wywołuje erekcję w odpowiedzi na
pobudzenie seksualne, przeprowadzono dwa badania kliniczne. W badaniu metodą
pletyzmografii penisa (RigiScan) u pacjentów otrzymujących syldenafil (będących na
czczo) stwierdzono, że mediana czasu osiągnięcia erekcji o sztywności 60%
(wystarczającej do odbycia stosunku płciowego) wynosił 25 minut (zakres od 12 do 37
minut). W innym badaniu przeprowadzonym metodą RigiScan wykazano, że syldenafil
po 4–5 godzinach po podaniu nadal mógł wywoływać erekcję w odpowiedzi na
pobudzenie seksualne.
Syldenafil powoduje niewielkie i przejściowe obniżenie ciśnienia krwi, w większości
przypadków bez istotnego znaczenia klinicznego. Średnie maksymalne obniżenie
skurczowego ciśnienia krwi (mierzonego w pozycji leżącej) po doustnej dawce 100 mg
wynosiło 8,4 mmHg. Odpowiadająca temu zmiana ciśnienia rozkurczowego (w pozycji
leżącej) wynosiła 5,5 mmHg. Obniżenie ciśnienia tętniczego krwi wiąże się z
rozszerzającym naczynia krwionośne działaniem syldenafilu, prawdopodobnie
wynikającym ze wzrostu poziomu cGMP w mięśniówce naczyń krwionośnych.
Jednorazowe, doustne dawki syldenafilu do 100 mg nie powodowały u zdrowych
ochotników klinicznie istotnych zmian w zapisie EKG.
W badaniu wpływu na hemodynamikę pojedynczej doustnej dawki syldenafilu 100 mg
podanej 14 pacjentom z ciężką chorobą niedokrwienną serca (CAD)(>70% zwężenia,
co najmniej jednej tętnicy wieńcowej) średnie ciśnienia skurczowe i rozkurczowe w
spoczynku obniżały się odpowiednio o 7% i 6% w porównaniu do wartości
wyjściowych. Średnie ciśnienie skurczowe w tętnicy płucnej obniżyło się o 9%.
Syldenafil nie wpływał na pojemność minutową serca, nie pogarszał przepływu krwi
przez zwężone tętnice wieńcowe.
W podwójnie zaślepionym , kontrolowanym placebo badaniu wysiłkowym oceniono
144 pacjentów z zaburzeniami erekcji i stabilną dławicą piersiową, którzy stale
przyjmowali leki przeciwdławicowe (za wyjątkiem azotanów). Wyniki badania nie
wykazały istotnych klinicznie różnic w zakresie czasu wystąpienia objawów dławicy
piersiowej pomiędzy pacjentami przyjmującymi syldenafil i placebo.
U niektórych osób godzinę po zastosowaniu dawki 100 mg produktu leczniczego, za
pomocą testu rozróżniania barw Farnswortha-Munsella 100, stwierdzono niewielkie,
przejściowe utrudnienie rozróżniania kolorów (niebieskiego/zielonego). Działania tego
nie obserwowano już po upływie 2 godzin od przyjęcia produktu leczniczego. Postuluje
się, że mechanizmem odpowiedzialnym za zaburzenia rozróżniania kolorów jest
zahamowanie aktywności izoenzymu PDE6, biorącego udział w kaskadzie
przewodzenia bodźca świetlnego w siatkówce. Syldenafil nie wpływa na ostrość ani
kontrastowość widzenia. W niewielkim badaniu klinicznym (9 pacjentów)
kontrolowanym placebo u pacjentów z udokumentowanymi wczesnymi, związanymi z
wiekiem zmianami zwyrodnieniowymi plamki, syldenafil w pojedynczej dawce 100 mg
nie wpływał istotnie na przeprowadzone testy okulistyczne (ostrość widzenia, siatka
Amslera, test rozróżniania kolorów symulujący światła uliczne, perymetr Humphreya
oraz wrażliwość na światło).
Po podaniu jednorazowej, doustnej dawki 100 mg syldenafilu u zdrowych ochotników
nie stwierdzono zmian w ruchliwości i morfologii plemników (patrz punkt 4.6).
Dalsze informacje z badań klinicznych
W badaniach klinicznych syldenafil zastosowano u ponad 8000 pacjentów w wieku od
19 do 87 lat.
Wzięły w nich udział następujące grupy pacjentów: pacjenci w podeszłym wieku
(19,9%), z nadciśnieniem tętniczym (30,9%), cukrzycą (20,3%), chorobą
niedokrwienną serca (5,8%), hiperlipidemią (19,8%), po urazach rdzenia kręgowego
(0,6%), z depresją (5,2%), po przebytej przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego
(3,7%), po radykalnej prostatektomii (3,3%). Z badań klinicznych były wykluczone lub
nie były wystarczająco reprezentowane następujące grupy pacjentów: pacjenci po
zabiegach chirurgicznych w obrębie miednicy, po radioterapii, z ciężką niewydolnością
nerek lub wątroby, oraz pacjenci z niektórymi chorobami układu sercowonaczyniowego (patrz punkt 4.3).
W badaniach, w których zastosowano stałą dawkę produktu leczniczego, poprawę
erekcji stwierdzono u 62% pacjentów (dla dawki 25 mg), 74% (dla dawki 50 mg) oraz
82% (dla dawki 100 mg) w porównaniu do 25% pacjentów, u których zastosowano
placebo. W kontrolowanych badaniach klinicznych stwierdzono, że częstość przerwania
terapii syldenafilem była mała i podobna do obserwowanej w grupie placebo.
Biorąc pod uwagę wyniki wszystkich badań klinicznych, odsetek pacjentów
zgłaszających poprawę po zastosowaniu syldenafilu był następujący w poszczególnych
grupach: pacjenci z zaburzeniami erekcji o podłożu psychogennym (84%), pacjenci z
zaburzeniami erekcji o przyczynie mieszanej (77%), pacjenci z zaburzeniami erekcji o
podłożu organicznym (68%), osoby w wieku podeszłym (67%), pacjenci z cukrzycą
(59%), pacjenci z chorobą niedokrwienną serca (69%), pacjenci z nadciśnieniem
tętniczym (68%), pacjenci po przezcewkowej resekcji gruczołu krokowego (TURP)
(61%), pacjenci po radykalnej prostatektomii (43%), pacjenci po urazie rdzenia
kręgowego (83%), pacjenci z depresją (75%). W badaniach długookresowych,
bezpieczeństwo i skuteczność syldenafilu utrzymywały się na niezmienionym
poziomie.
Dzieci i młodzież
Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek dołączania wyników badań
referencyjnego produktu leczniczego zawierającego syldenafil we wszystkich
podgrupach populacji dzieci i młodzieży w leczeniu zaburzeń erekcji.
Stosowanie u dzieci i młodzieży, patrz punkt 4.2.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Syldenafil jest wchłaniany szybko. Po podaniu doustnym na czczo, maksymalne
stężenia w surowicy występują po 30–120 min (średnio 60 min). Średnia całkowita
biodostępność po zastosowaniu doustnym wynosi 41% (zakres wartości 25–63%). W
zakresie zalecanych dawek (25–100 mg) po podaniu doustnym, wartości AUC i Cmax
syldenafilu zwiększają się proporcjonalnie do dawki.
Stosowanie syldenafilu podczas posiłku zmniejsza szybkość jego absorpcji; średnie
opóźnienie Tmax syldenafilu wynosi 60 minut, a średnie zmniejszenie Cmax — 29%.
Dystrybucja
Średnia objętość dystrybucji syldenafilu w stanie stacjonarnym (Vd) wynosi 105 l, co
wskazuje na przenikanie produktu leczniczego do tkanek. Po zastosowaniu pojedynczej
dawki 100 mg, średnie maksymalne stężenie syldenafilu w osoczu wynosiło około 440
ng/ml (CV 40%). Ponieważ syldenafil i jego główny krążący N-demetylo metabolit
wiążą się z białkami osocza w 96%; powoduje to, że średnie maksymalne stężenie
wolnej postaci syldenafilu wynosi 18 ng/ml (38 nM). Stopień wiązania z białkami nie
zależy od całkowitych stężeń produktu leczniczego.
W ejakulacie zdrowych ochotników, którym podano jednorazowo 100 mg syldenafilu,
po 90 minutach znajdowało się mniej niż 0,0002% podanej dawki (średnio 188 ng).
Metabolizm
Syldenafil jest metabolizowany przede wszystkim przez układ enzymów
mikrosomalnych wątroby - głównie przez CYP3A4 i w mniejszym stopniu przez
CYP2C9. Główny metabolit syldenafilu powstaje w wyniku jego N-demetylacji.
Wykazuje on podobną do syldenafilu selektywność w stosunku do fosfodiesteraz.
Działanie metabolitu na PDE5 określono in vitro na około 50% siły działania leku
macierzystego, natomiast jego stężenie w osoczu odpowiada około 40% stężenia
syldenafilu. N-demetylo metabolit syldenafilu podlega dalszym przemianom; jego
okres półtrwania wynosi około 4 godziny.
Eliminacja
Całkowity klirens syldenafilu wynosi 41 l/godz., co daje okres półtrwania 3–5 godz.
Syldenafil zarówno po podaniu doustnym, jak i dożylnym, wydalany jest w postaci
metabolitów, głównie z kałem (około 80% dawki doustnej) oraz w mniejszym stopniu z
moczem (około 13% dawki doustnej).
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Osoby w wieku podeszłym
U zdrowych ochotników (w wieku ≥ 65 lat) stwierdzono zmniejszony klirens
syldenafilu, co powodowało, że stężenie produktu leczniczego i jego aktywnego Ndemetylo metabolitu w osoczu było w przybliżeniu o 90% większe od obserwowanego
u ochotników w młodszym wieku (18 – 45 lat). Z uwagi na zmieniający się z wiekiem
stopień wiązania z białkami, stężenie wolnego syldenafilu w osoczu zwiększyło się w
przybliżeniu o 40%.
Niewydolność nerek
U ochotników z niewielkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek
(klirens kreatyniny 30–80 ml/min) farmakokinetyka syldenafilu po zastosowaniu
jednorazowej dawki doustnej 50 mg nie zmieniła się. W porównaniu do wartości u
ochotników w tym samym wieku, bez współistniejących zaburzeń czynności nerek,
średnie wartości AUC i Cmax N-demetylo metabolitu zwiększały się odpowiednio o
126% i 73%. Pomimo tego, z uwagi na dużą zmienność osobniczą, różnice te nie
okazały się statystycznie istotne. U ochotników z ciężkimi zaburzeniami czynności
nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/min) klirens syldenafilu zmniejszał się, co
powodowało wzrost AUC i Cmax syldenafilu odpowiednio o 100% i 88% w porównaniu
do osób w tym samym wieku i bez niewydolności nerek. Znamiennie zwiększały się
ponadto wartości AUC (o 79%) i Cmax (o 200%) N-demetylo metabolitu.
Niewydolność wątroby
U ochotników z łagodną i umiarkowaną marskością wątroby (A i B wg Childa-Pugha),
klirens syldenafilu ulegał zmniejszeniu, co powodowało wzrost AUC (o 84%) i Cmax (o
47%) w porównaniu do tych wartości u osób w tym samym wieku bez zaburzeń
czynności wątroby. Nie badano farmakokinetyki syldenafilu u pacjentów z ciężkimi
zaburzeniami czynności wątroby.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane niekliniczne uwzględniające wyniki konwencjonalnych badań farmakologicznych
dotyczących bezpieczeństwa stosowania, badań toksyczności po podaniu
wielokrotnym, genotoksyczności, potencjalnego działania rakotwórczego oraz
toksycznego wpływu na rozród i rozwój potomstwa, nie wskazują na szczególne
zagrożenie dla ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna
Wapnia wodorofosforan bezwodny
Kroskarmeloza sodowa
Magnezu stearynian
Hypromeloza
Tytanu dwutlenek (E 171)
Laktoza jednowodna
Triacetyna
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
5 lat.
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/Aluminium perforowane podzielne na dawki pojedyncze w tekturowym
pudełku po 1, 2, 4, 8 i 12 tabletek.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Brak szczególnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Synoptis Pharma Sp. z o.o.
ul. Krakowiaków 65
02-255 Warszawa
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
21281
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/ DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
20/06/2013
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
07.2017

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Sildenafil Genoptim
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu