1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Metcrean, 500 mg, tabletki powlekane
Metcrean, 850 mg, tabletki powlekane
Metcrean, 1000 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Metcrean, 500 mg, tabletki powlekane
Jedna tabletka powlekana zawiera 500 mg metforminy chlorowodorku, co odpowiada 390 mg
metforminy.
Metcrean, 850 mg, tabletki powlekane
Jedna tabletka powlekana zawiera 850 mg metforminy chlorowodorku, co odpowiada 662,9 mg
metforminy.
Metcrean, 1000 mg, tabletki powlekane
Jedna tabletka powlekana zawiera 1000 mg metforminy chlorowodorku, co odpowiada 780 mg
metforminy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych − patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Metcrean, 500 mg, tabletki powlekane
Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „500” po jednej
stronie i gładkie po drugiej stronie.
Metcrean, 850 mg, tabletki powlekane
Białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „850” po jednej
stronie i gładkie po drugiej stronie.
Metcrean, 1000 mg, tabletki powlekane
Białe lub prawie białe, owalne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane z wytłoczonym napisem „10”
i „00” przedzielonym rowkiem po jednej stronie tabletki i linią podziału po drugiej stronie tabletki.
Tabletki można podzielić na połowy.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie cukrzycy typu 2, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą, gdy za pomocą ściśle przestrzeganej
diety i ćwiczeń fizycznych nie można uzyskać prawidłowego stężenia glukozy we krwi.
• U dorosłych produkt Metcrean można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi
doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi lub insuliną.
• U dzieci w wieku od 10 lat i młodzieży produkt Metcrean może być stosowany w monoterapii
lub skojarzeniu z insuliną.
U dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2 i nadwagą leczonych metforminą jako lekiem pierwszego
rzutu w razie nieskuteczności diety wykazano zmniejszenie powikłań cukrzycy (patrz punkt 5.1).
2
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli z prawidłową czynnością nerek (GFR ≥ 90 ml/min)
W monoterapii i w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi
Zazwyczaj dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg metforminy chlorowodorku, podawana 2 lub 3
razy na dobę w czasie lub po posiłku.
Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie stężenia glukozy we krwi. Powolne
zwiększanie dawki może poprawić tolerancję produktu ze strony przewodu pokarmowego.
Maksymalna zalecana dawka metforminy chlorowodorku wynosi 3 g na dobę, przyjmowana w 3
podzielonych dawkach.
W przypadku planowanej zmiany innego doustnego leku przeciwcukrzycowego, należy odstawić
poprzednio stosowany produkt leczniczy i zastosować metforminę w wyżej podanych dawkach.
W skojarzeniu z insuliną
Metformina i insulina mogą być stosowane jednocześnie w celu uzyskania lepszej kontroli stężenia
glukozy we krwi. Metforminy chlorowodorek stosuje się zwykle w dawce początkowej 500 mg lub
850 mg podawanej 2 lub 3 razy na dobę, natomiast dawkę insuliny ustala się na podstawie wyników
badania stężenia glukozy we krwi.
Pacjenci w podeszłym wieku
Z uwagi na ryzyko zaburzeń czynności nerek u pacjentów w podeszłym wieku dawkę metforminy
należy ustalić na podstawie parametrów czynności nerek. Podczas leczenia konieczna jest regularna
kontrola czynności nerek (patrz punkt 4.4).
Zaburzenie czynności nerek
Wartość GFR należy oznaczyć przed rozpoczęciem leczenia produktem zawierającym metforminę,
a następnie co najmniej raz na rok. U pacjentów ze zwiększonym ryzykiem dalszego pogorszenia
czynności nerek oraz u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek należy oceniać częściej, np. co
3–6 miesięcy.
GFR (ml/min) Całkowita maksymalna
dawka dobowa
(w 2-3 dawkach podzielonych
na dobę)
Dodatkowe okoliczności
60-89 3000 mg Można rozważyć zmniejszenie dawki
w reakcji na pogarszającą się czynność
nerek.
45-59 2000 mg Przed rozważaniem rozpoczęcia leczenia
metforminą, należy przeanalizować czynniki
mogące zwiększyć ryzyko kwasicy
mleczanowej (patrz punkt 4.4).
Dawka początkowa nie jest większa niż
połowa dawki maksymalnej.
30-44 1000 mg
< 30 - Metformina jest przeciwwskazana.
Dzieci i młodzież
W monoterapii i w skojarzeniu z insuliną
• Metcrean można stosować u dzieci w wieku od 10 lat i u młodzieży.
• Zwykle dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg metforminy chlorowodorku raz na dobę w
czasie lub po posiłku.
3
Po 10-15 dniach należy dostosować dawkę na podstawie wartości stężenia glukozy we krwi. Powolne
zwiększanie dawki może poprawić tolerancję produktu ze strony przewodu pokarmowego.
Maksymalna zalecana dawka metforminy chlorowodorku to 2 g na dobę, przyjmowana w 2 lub 3
podzielonych dawkach.
4.3 Przeciwwskazania
• Nadwrażliwość na metforminę lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w
punkcie 6.1.
• Każdy rodzaj ostrej kwasicy metabolicznej (takiej jak kwasica mleczanowa, cukrzycowa
kwasica ketonowa).
• Stan przedśpiączkowy w cukrzycy.
• Ciężka niewydolność nerek (GFR ˂ 30 ml/min).
• Ostre stany chorobowe wiążące się z ryzykiem zaburzeń czynności nerek, takie jak
odwodnienie, ciężkie zakażenie, wstrząs.
• Choroby mogące być przyczyną niedotlenienia tkanek (szczególnie choroby o ostrym
przebiegu lub zaostrzenie chorób przewlekłych), takie jak niewyrównana niewydolności serca,
niewydolność oddechowa, niedawno przebyty zawał mięśnia sercowego, wstrząs.
• Niewydolność wątroby, ostre zatrucie alkoholem, alkoholizm.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Kwasica mleczanowa
Kwasica mleczanowa, bardzo rzadkie ale ciężkie powikłanie metaboliczne, występuje najczęściej w
ostrym pogorszeniu czynności nerek, chorobach układu krążenia lub chorobach układu oddechowego,
lub posocznicy. W przypadkach nagłego pogorszenia czynności nerek dochodzi do kumulacji
metforminy, co zwiększa ryzyko kwasicy mleczanowej.
W przypadku odwodnienia (ciężka biegunka lub wymioty, gorączka lub zmniejszona podaż płynów)
należy tymczasowo wstrzymać stosowanie metforminy i zalecane jest zwrócenie się do lekarza.
U pacjentów leczonych metforminą należy ostrożnie rozpoczynać leczenie produktami leczniczymi,
które mogą ciężko zaburzyć czynność nerek (takimi jak leki przeciwnadciśnieniowe, moczopędne lub
NLPZ). Inne czynniki ryzyka kwasicy mleczanowej to nadmierne spożycie alkoholu, niewydolność
wątroby, źle kontrolowana cukrzyca, ketoza, długotrwałe głodzenie i wszelkie stany związane z
niedotlenieniem, jak również jednoczesne stosowanie produktów leczniczych mogących wywołać
kwasicę mleczanową (patrz punkty 4.3 i 4.5).
Pacjentów i (lub) ich opiekunów należy poinformować o ryzyku wystąpienia kwasicy mleczanowej.
Kwasicę mleczanową charakteryzuje występowanie duszności kwasiczej, bólu brzucha, skurczów
mięśni, astenii i hipotermii, po której następuje śpiączka. W razie wystąpienia podejrzanych objawów
pacjent powinien odstawić metforminę i szukać natychmiastowej pomocy medycznej. Odchylenia od
wartości prawidłowych w wynikach badań laboratoryjnych obejmują zmniejszenie wartości pH krwi
(< 7,35), zwiększenie stężenia mleczanów w osoczu (> 5 mmol/l) oraz zwiększenie luki anionowej
i stosunku mleczanów do pirogronianów.
Czynność nerek
Wartość GFR powinna być oznaczona przed rozpoczęciem leczenia, a następnie w regularnych
odstępach czasu, patrz punkt 4.2. Metformina jest przeciwwskazana u pacjentów z GFR < 30 ml/min i
należy ją tymczasowo odstawić w razie występowania stanów wpływających na czynność nerek, patrz
punkt 4.3.
Czynność mięśnia sercowego
4
Pacjenci z niewydolnością serca są bardziej narażeni na wystąpienie niedotlenienia i niewydolności
nerek. Metformina może być stosowana u chorych ze stabilną, przewlekłą niewydolnością serca, jeżeli
regularnie kontroluje się czynność serca i funkcje nerek.
Metformina jest przeciwwskazana u chorych z ostrą lub niestabilną niewydolnością serca (patrz punkt
4.3).
Podawanie środków kontrastowych zawierających jod
Donaczyniowe podanie środków kontrastowych zawierających jod może doprowadzić do nefropatii
wywołanej środkiem kontrastowym, powodując kumulację metforminy i zwiększenie ryzyka kwasicy
mleczanowej. Należy przerwać stosowanie metforminy przed badaniem lub podczas badania
obrazowego i nie stosować jej przez co najmniej 48 godzin po badaniu, po czym można wznowić
podawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona
stabilna (patrz punkty 4.2 i 4.5).
Zabiegi chirurgiczne
Podawanie metforminy musi być przerwane bezpośrednio przed zabiegiem chirurgicznym w
znieczuleniu ogólnym, podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym. Leczenie można wznowić nie
wcześniej niż po 48 godzinach po zabiegu chirurgicznym lub wznowieniu odżywiania doustnego oraz
dopiero po ponownej ocenie czynności nerek i stwierdzeniu, że jest stabilna.
Dzieci i młodzież
Przed rozpoczęciem leczenia metforminą należy potwierdzić rozpoznanie cukrzycy typu 2.
W kontrolowanych badaniach klinicznych trwających rok nie stwierdzono wpływu metforminy na
wzrost i dojrzewanie, jednakże nie ma długoterminowych badań dotyczących tego zagadnienia.
Dlatego zaleca się staranną obserwację skutków leczenia metforminą dzieci, szczególnie przed
okresem dojrzewania, z uwzględnieniem wpływu metforminy na wymienione parametry.
Dzieci w wieku od 10 do 12 lat
Przeprowadzono kontrolowane badanie kliniczne z udziałem jedynie 15 osób w wieku od 10 do 12 lat.
Choć skuteczność i bezpieczeństwo metforminy u tych dzieci nie różniły się od skuteczności i
bezpieczeństwa leczenia u starszych dzieci i młodzieży, zaleca się szczególną ostrożność, stosując ten
produkt leczniczy u dzieci w wieku od 10 do 12 lat.
Inne ostrzeżenia
Wszyscy pacjenci powinni przestrzegać zaleceń diety z regularnym przyjmowaniem węglowodanów
w ciągu dnia. Pacjenci z nadwagą powinni ponadto kontynuować dietę niskokaloryczną.
Należy regularnie wykonywać kontrolne badania laboratoryjne typowe dla cukrzycy.
Metformina nie wywołuje hipoglikemii, ale zaleca się ostrożność, gdy jest stosowana w skojarzeniu z
insuliną lub innymi doustnymi lekami przeciwckrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika lub
meglitynidy).
Informacje o substancjach pomocniczych
Produkt leczniczy Metcrean zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy uznaje się
go za „wolny od sodu”.
Produkt leczniczy Metcrean, 500 mg zawiera 0,385 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce.
Produkt leczniczy Metcrean, 850 mg zawiera 0,652 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce.
Produkt leczniczy Metcrean, 1000 mg zawiera 0,77 mg glikolu propylenowego w każdej tabletce.
5
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Niezalecane jednoczesne stosowanie
Alkohol
Zatrucie alkoholem związane jest ze zwiększonym ryzykiem kwasicy mleczanowej, szczególnie w
przypadkach głodzenia, niedożywienia lub zaburzeń czynności wątroby.
Środki kontrastowe zawierające jod
Stosowanie metforminy musi być przerwane przed badaniem lub podczas badania obrazowego; nie
wolno wznawiać jej stosowania przez co najmniej 48 godzin po badaniu, po czym można wznowić
podawanie metforminy pod warunkiem ponownej oceny czynności nerek i stwierdzeniu, że jest ona
stabilna (patrz punkty 4.2 i 4.4).
Skojarzenia leków wymagające środków ostrożności podczas stosowania
Pewne produkty lecznicze mogą wywierać niekorzystne działanie na czynność nerek, co może
zwiększać ryzyko kwasicy mleczanowej, np. niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym
selektywne inhibitory cyklooksygenazy (COX) 2, inhibitory ACE, antagoniści receptora angiotensyny
II i leki moczopędne, w szczególności pętlowe. W razie rozpoczynania stosowania lub stosowania
takich produktów w skojarzeniu z metforminą, konieczne jest dokładne monitorowanie czynności
nerek.
Produkty lecznicze o wewnętrznej aktywności hiperglikemicznej (np. glikokortykosteroidy (podawane
ogólnie i miejscowo) i sympatykomimetyki)
Konieczna może być częstsza kontrola stężenia glukozy we krwi, szczególnie na początku leczenia. W
razie potrzeby, w czasie leczenia odpowiednim produktem leczniczym i po jego odstawieniu należy
zmodyfikować dawkę metforminy.
Nośniki kationu organicznego (OCT)
Metformina jest substratem obu nośników OCT1 i OCT2.
Łączne stosowanie metforminy z:
• inhibitorami OCT1 (takim jak werapamil) może zmniejszyć skuteczność metforminy,
• induktorami OCT1 (takim jak ryfampicyna) może zwiększyć absorbcję żołądkowo-jelitową i
skuteczność metforminy,
• inhibitorami OCT2 (takimi jak cymetydyna, dolutegrawir, ranolazyna, trymetoprim,
wandetanib, izawukonazol) może zmniejszyć wydalanie metforminy przez nerki i prowadzić
do zwiększenia stężenia metforminy w osoczu.
• inhibitorami OCT1 i OCT2 (takimi jak kryzotynib, olaparyb) może wpłynąć na skuteczność i
wydalanie przez nerki metforminy.
Zaleca się zachowanie ostrożności, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek,
ponieważ w przypadku stosowania tych produktów jednocześnie z metforminą stężenie metforminy
w osoczu może się zwiększyć. Należy rozważyć dostosowanie dawki metforminy, ponieważ
inhibitory/induktory OCT mogą wpłynąć na skuteczność metforminy.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Niekontrolowana cukrzyca w czasie ciąży (cukrzyca ciężarnych lub cukrzyca stała) wiąże się ze
zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych i zwiększoną śmiertelnością okołoporodową.
6
Ograniczone dane dotyczące stosowania metforminy u kobiet w ciąży nie wskazują na zwiększone
ryzyko występowania wad wrodzonych. Badania na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu
na przebieg ciąży, rozwój zarodka lub płodu, przebieg porodu czy rozwój pourodzeniowy (patrz punkt
5.3).
W razie planowania ciąży, jak i w czasie ciąży, zaleca się, aby cukrzycy nie leczyć metforminą, ale
stosować insulinę i dążyć do utrzymania stężenia glukozy we krwi na poziomie jak najbardziej
zbliżonym do prawidłowego, aby zmniejszyć ryzyko wad rozwojowych u płodu.
Karmienie piersią
Metformina przenika do mleka ludzkiego. U noworodków i niemowląt karmionych piersią nie
obserwowano żadnych działań niepożądanych. Z uwagi na dostępność jedynie ograniczonych danych,
nie zaleca się karmienia piersią w czasie leczenia metforminą. Decyzję o tym, czy przerwać karmienie
piersią, należy podjąć po rozważeniu korzyści wynikających z karmienia piersią i potencjalnego
ryzyka występowania działań niepożądanych u dziecka.
Płodność
Nie stwierdzono wpływu metforminy na płodność samców ani samic szczura, stosując metforminę w
dawkach nawet do 600 mg/kg/dobę, czyli w dawkach około 3 razy większych od maksymalnej
zalecanej dawki dobowej u człowieka, porównując dawki w przeliczeniu na powierzchnię ciała.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Metformina stosowana w monoterapii nie powoduje hipoglikemii i tym samym nie ma wpływu na
zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Należy jednak zwrócić uwagę pacjenta na ryzyko wystąpienia hipoglikemii w przypadku stosowania
metforminy w skojarzeniu z innymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika,
insulina lub meglitynidy).
4.8 Działania niepożądane
Na początku leczenia najczęstszymi działaniami niepożądanymi są: nudności, wymioty, biegunka, ból
brzucha i utrata apetytu, które w większości przypadków ustępują samoistnie. W celu zapobiegania
ich wystąpieniu zaleca się przyjmowanie metforminy w 2 lub 3 dawkach na dobę i powolne
zwiększanie dawki.
W czasie leczenia metforminą mogą wystąpić niżej wymienione działania niepożądane.
Częstość ich występowania zdefiniowano następująco: bardzo często ≥1/10; często ≥1/100, <1/10;
niezbyt często ≥1/1000, <1/ 100; rzadko ≥1/ 10 000, <1/1000; bardzo rzadko <1/10 000.
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Bardzo rzadko
• kwasica mleczanowa (patrz punkt 4.4),
• zmniejszenie wchłaniania witaminy B12 ze zmniejszeniem jej stężenia w surowicy podczas
długotrwałego stosowania metforminy. U pacjentów z niedokrwistością megaloblastyczną
należy rozważyć taką etiologię.
Zaburzenia układu nerwowego
Często
• zaburzenia smaku.
7
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często
• zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak: nudności, wymioty, biegunka, ból brzucha i utrata
apetytu. Te działania niepożądane występują najczęściej na początku leczenia i w większości
przypadków ustępują samoistnie. Aby im zapobiec, zaleca się przyjmowanie metforminy w 2
lub 3 dawkach na dobę w czasie posiłku lub po posiłku. Stopniowe zwiększanie dawki może
poprawić tolerancję produktu ze strony przewodu pokarmowego.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Bardzo rzadko
• pojedyncze zgłoszenia dotyczyły nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby lub
zapalenia wątroby ustępujące po odstawieniu metforminy.
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Bardzo rzadko
• reakcje skórne takie jak rumień, świąd skóry, pokrzywka.
Dzieci i młodzież
Dane z publikacji, z obserwacji po wprowadzeniu leku na rynek oraz z kontrolowanych badań
klinicznych na ograniczonej populacji dziecięcej w wieku od 10 do 16 lat leczonej przez 1 rok
wskazują, że działania niepożądane mają podobny charakter i nasilenie jak w populacji osób
dorosłych.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.:
+48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Po dawkach metforminy chlorowodorku do 85 g nie obserwowano hipoglikemii, jednak w takich
przypadkach występowała kwasica mleczanowa. Znaczne przedawkowanie metforminy lub
współistnienie innych czynników ryzyka może spowodować kwasicę mleczanową. Kwasica
mleczanowa jest stanem zagrażającym zdrowiu lub życiu i wymaga leczenia szpitalnego.
Najskuteczniejszą metodą usuwania mleczanów i metforminy z organizmu jest hemodializa.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: doustne leki przeciwcukrzycowe. Biguanidy. Kod ATC: A 10 BA 02
Mechanizm działania
8
Metformina jest lekiem przeciwcukrzycowym z grupy pochodnych biguanidów, który zmniejsza
stężenie glukozy w osoczu na czczo i po posiłkach. Nie pobudza wydzielania insuliny i dzięki temu
nie powoduje hipoglikemii.
Metformina wykazuje działanie przeciwcukrzycowe w następujących trzech mechanizmach działania:
• zmniejszając wytwarzanie glukozy w wątrobie poprzez hamowanie glukoneogenezy
glikogenolizy,
• zwiększając w mięśniach wrażliwość na insulinę, wzmagając obwodowy wychwyt glukozy i jej
zużycie,
• opóźniając absorpcję glukozy w jelicie.
Metformina pobudza wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu, działając na syntazę glikogenu.
Metformina zwiększa zdolności transportowe wszystkich poznanych dotychczas rodzajów nośników
glukozy przez błony komórkowe (ang. glucose transporters – GLUTs).
Działanie farmakodynamiczne
W badaniach klinicznych zastosowanie metforminy łączyło się ze stabilizacją lub umiarkowanym
spadkiem masy ciała.
U ludzi, niezależnie od wpływu na glikemię, metformina wywiera korzystny wpływ na metabolizm
lipidów. W kontrolowanych średnio- i długoterminowych badaniach klinicznych wykazano, że
metformina w dawkach terapeutycznych zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu
frakcji LDL i trójglicerydów.
Skuteczność kliniczna
Prospektywne randomizowane badanie (ang. United Kingdom Prospective Diabetes Study – UKPDS)
wykazało długotrwałe korzyści z intensywnej kontroli glikemii u dorosłych pacjentów chorych na
cukrzycę typu 2.
Analiza wyników uzyskanych u pacjentów z nadwagą leczonych metforminą po nieskutecznym
leczeniu samą dietą wykazała:
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka powikłań cukrzycowych w grupie leczonej
metforminą (29,8 zdarzeń na 1000 pacjentolat) w porównaniu z grupą leczoną samą dietą
(43,3 zdarzeń na1000 pacjentolat, p = 0,0023) i w porównaniu z łącznymi wynikami dla grup
leczonych pochodnymi sulfonylomocznika i insuliną w monoterapii (40,1 zdarzeń na 1000
pacjentolat, p = 0,0034);
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka śmiertelności związanej z cukrzycą: w grupie
leczonej metforminą (7,5 zdarzeń na 1000 pacjentolat) w porównaniu z grupą leczoną samą
dietą (12,7 zdarzeń na 1000 pacjentolat, p = 0,017);
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka śmiertelności ogólnej: w grupie leczonej
metforminą (13,5 zdarzeń na1000 pacjentolat) w porównaniu z grupą leczoną samą dietą (20,6
zdarzeń na 1000 pacjentolat, p = 0,011) oraz w porównaniu z łącznymi wynikami grup
leczonych pochodnymi sulfonylomocznika i insuliną w monoterapii (18,9 zdarzeń na 1000
pacjentolat, p = 0,021);
• istotne zmniejszenie bezwzględnego ryzyka zawału mięśnia sercowego: w grupie leczonej
metforminą 11 zdarzeń na 1000 pacjentolat, w grupie leczonej samą dietą 18 zdarzeń na 1000
pacjentolat, p = 0,01.
W przypadku stosowania metforminy jako leku drugiego rzutu w skojarzeniu z pochodnymi
sulfonylomocznika nie wykazano korzyści dotyczących odległego rokowania.
W cukrzycy typu 1, u wybranych pacjentów, stosowano metforminę w skojarzeniu z insuliną, ale
kliniczne korzyści tego połączenia nie zostały oficjalnie ustalone.
Dzieci i młodzież
Kontrolowane badania kliniczne w ograniczonej populacji dziecięcej w wieku od 10 do 16 lat,
leczonej przez 1 rok, wykazały zbliżony stopień kontroli glikemii jak obserwowany u pacjentów
dorosłych.
9
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po doustnym podaniu tabletki metforminy chlorowodorku maksymalne stężenie w osoczu (Cmax)
występuje po około 2,5 godzinie (tmax). U zdrowych ochotników całkowita biodostępność po podaniu
tabletki metforminy chlorowodorku 500 mg lub 850 mg wynosi w przybliżeniu 50-60%. Około 20-
30% dawki doustnej jest wydalane z kałem jako frakcja niewchłonięta.
Po podaniu doustnym absorpcja metforminy może ulec wysyceniu i nie jest całkowita. Uważa się, że
farmakokinetyka absorpcji metforminy jest nieliniowa.
W przypadku zwykle stosowanych dawek metforminy i schematów dawkowania stężenie w osoczu w
stanie stacjonarnym występuje po 24-48 godzinach i zwykle jest mniejsze niż 1 mikrogram/ml. W
kontrolowanych badaniach klinicznych maksymalne stężenie metforminy w osoczu (Cmax) nie
przekraczało 5 mikrogramów/ ml nawet po zastosowaniu dawek maksymalnych.
Pokarm zmniejsza i nieznacznie opóźnia absorpcję metforminy. Po doustnym podaniu tabletki 850 mg
obserwowano o 40% mniejsze stężenie maksymalne leku w osoczu, o 25% mniejszą powierzchnię
pola pod krzywą (AUC) oraz wydłużenie o 35 minut czasu wystąpienia stężenia maksymalnego w
osoczu. Kliniczne znaczenie tych zmian jest nieznane.
Dystrybucja
Metformina w nieznacznym stopniu wiąże się z białkami osocza. Metformina przenika do
erytrocytów. Maksymalne stężenie we krwi jest mniejsze niż w osoczu i występuje mniej więcej w
tym samym czasie. Krwinki czerwone są prawdopodobnie drugim kompartmentem dystrybucji.
Średnia objętość dystrybucji (Vd) mieści się w zakresie 63-2761.
Metabolizm
Metformina jest wydalana z moczem w postaci niezmienionej. Nie zidentyfikowano żadnych
metabolitów u ludzi.
Wydalanie
Klirens nerkowy metforminy jest większy niż 400 ml/ min, co wskazuje, że metformina jest wydalana
w wyniku przesączania kłębuszkowego i wydzielana kanalikowego. Po podaniu doustnym rzeczywisty
okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji wynosi około 6,5 godziny. W zaburzeniach czynności
nerek klirens nerkowy jest zmniejszony proporcjonalnie do klirensu kreatyniny, w związku z tym
okres półtrwania jest wydłużony. Prowadzi to do zwiększenia stężenia metforminy w osoczu.
Szczególne grupy pacjentów
Niewydolność nerek
Dostępne dane dotyczące pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek są niewystarczające. Brak
wiarygodnego oszacowania ogólnoustrojowej ekspozycji na metforminę w tej grupie w porównaniu z
pacjentami z prawidłową czynnością nerek. Dlatego dostosowanie dawki należy rozważyć na
podstawie skuteczności klinicznej i (lub) tolerancji (patrz punkt 4.2).
Dzieci i młodzież
Badania z dawką pojedynczą: po podaniu pojedynczej dawki metforminy chlorowodorku 500 mg u
dzieci obserwowano podobny profil farmakokinetyczny jak u zdrowych osób dorosłych. Badania z
dawką wielokrotną: dostępne są dane tylko z jednego badania. Po dostosowaniu dawki 500 mg dwa
razy na dobę przez 7 dni u dzieci maksymalne stężenie produktu w osoczu (Cmax) i ekspozycja
10
układowa (AUC0-t) były mniejsze odpowiednio o 33 i 40% w porównaniu z dorosłymi osobami
chorymi na cukrzycę, u których stosowano wielokrotne dawki 500 mg dwa razy na dobę przez 14 dni.
W związku z tym, że dawkę leku ustala się indywidualnie na podstawie stężenia glukozy we krwi,
dane te mają ograniczone znaczenie kliniczne.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Dane przedkliniczne uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych
dotyczących bezpieczeństwa stosowania produktu, toksyczności dawki wielokrotnej,
genotoksyczności, karcynogenności i toksycznego wpływu na rozród nie wykazały niebezpieczeństwa
stosowania u ludzi.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki:
Karboksymetyloskrobia sodowa (Typ A)
Powidon K-30
Skrobia kukurydziana
Krzemionka koloidalna, bezwodna
Magnezu stearynian
Otoczka:
Hypromeloza
Tytanu dwutlenek (E171)
Talk
Makrogol 6000
Glikol propylenowy
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
Metcrean, 500 mg, tabletki powlekane
4 lata
Metcrean, 850 mg, tabletki powlekane
4 lata
Metcrean, 1000 mg, tabletki powlekane
2 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
11
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/PVDC/Aluminium zawierające 30, 60 i 90 tabletek powlekanych, w tekturowym
pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Synoptis Pharma Sp. z o.o.
ul. Krakowiaków 65
02-255 Warszawa
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Metcrean, 500 mg: 25560
Metcrean, 850 mg: 25561
Metcrean, 1000 mg: 25562
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Metcrean, 500 mg: 27.09.2019
Metcrean, 850 mg: 27.09.2019
Metcrean, 1000 mg: 27.09.2019
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO