Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Flumycon

Flumycon

CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

FLUMYCON, 50 mg, kapsułki 

FLUMYCON, 100 mg kapsułki 

FLUMYCON, 150 mg kapsułki 

FLUMYCON, 200 mg kapsułki 

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 

Każda kapsułka zawiera 50 mg flukonazolu (Fluconazolum). 

Substancje pomocnicze: każda kapsułka zawiera 52,39 mg laktozy jednowodnej. 

Każda kapsułka zawiera 100 mg flukonazolu (Fluconazolum). 

Substancje pomocnicze: każda kapsułka zawiera 104,78 mg laktozy jednowodnej 

Każda kapsułka zawiera 150 mg flukonazolu (Fluconazolum). 

Substancje pomocnicze: każda kapsułka zawiera 157,17 mg laktozy jednowodnej. 

Każda kapsułka zawiera 200 mg flukonazolu (Fluconazolum). 

Substancje pomocnicze: : każda kapsułka zawiera 209,56 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Kapsułka. 

50 mg: Kapsułki, w kolorze białym. 

100 mg: Kapsułki, w kolorze niebiesko-białym. 

150 mg: Kapsułki, w kolorze niebieskim. 

200 mg: Kapsułki, w kolorze białym. 

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 

4.1 Wskazania do stosowania 

Flumycon jest wskazany w leczeniu zakażeń grzybiczych (patrz punkt 5.1). Flumycon jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych w leczeniu następujących zakażeń: 

• kryptokokowe zapalenie opon mózgowych (patrz punkt 4.4); 

• kokcydioidomykozy (patrz punkt 4.4); 

• inwazyjne kandydozy; 

• drożdżakowe zakażenie błon śluzowych, w tym zakażenia gardła, przełyku, występowanie  drożdżaków w moczu oraz przewlekłe drożdzakowe zakażenia skóry i błon śluzowych; • przewlekłe zanikowe drożdżakowe zapalenie jamy ustnej (związane ze stosowaniem protez  zębowych), jeśli higiena jamy ustnej lub leczenie miejscowe są niewystarczające;  

1

• drożdżyca pochwy, ostra lub nawracająca, gdy leczenie miejscowe jest niewystarczające;  • drożdżakowego zapalenia żołędzi, gdy leczenie miejscowe jest niewystarczające,  • grzybice skóry, w tym stóp, tułowia, podudzi, łupież pstry, zakażenia drożdżakowe skóry  właściwej, gdy zalecane jest podjęcie leczenia ogólnoustrojowego;  

• grzybica paznokci (onychomikoza), gdy uzna się, że inne leki są nieodpowiednie.  

Flumycon jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych w zapobieganiu następującym  zakażeniom: 

• nawroty kryptokokowego zapalenia opon mózgowych u pacjentów z podwyższonym ryzykiem  nawrotów; 

• nawroty drożdżakowego zapalenia błony śluzowej jamy ustnej, gardła i przełyku u pacjentów  zakażonych HIV, u których jest zwiększone ryzyko nawrotów; 

• nawroty drożdżycy pochwy (4 lub więcej zakażeń w ciągu roku);  

• zakażenia grzybicze u pacjentów z przedłużającą się neutropenią (np. u pacjentów z  nowotworami krwi, otrzymujących chemioterapię lub u pacjentów po przeszczepieniu  krwiotwórczych komórek macierzystych (patrz punkt 5.1). 

Flumycon jest wskazany do stosowania w następujących zakażeniach u noworodków, niemowląt,  dzieci i młodzieży w wieku od 0 do 17 lat 

Flumycon stosuje się w leczeniu drożdżakowego zakażenia błon śluzowych (jamy ustnej, gardła i  przełyku), inwazyjnej kandydozy i kryptokokowego zapalenia opon mózgowych oraz w zapobieganiu  zakażeniom drożdżakami u pacjentów z osłabioną odpornością. Flumycon można stosować jako  leczenie podtrzymujące w celu zapobiegania nawrotom kryptokokowego zapalenia opon mózgowych  u dzieci z wysokim ryzykiem nawrotów (patrz punkt 4.4). Produktu Flumycon nie należy stosować w  leczeniu grzybicy owłosionej skóry głowy (patrz punkt 4.4). 

Leczenie można rozpocząć przed otrzymaniem wyników posiewu lub innych badań laboratoryjnych.  Jednakże po ich otrzymaniu należy odpowiednio dostosować dostępne leczenie. 

Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące właściwego zastosowania leków  przeciwgrzybiczych. 

4.2 Dawkowanie i sposób podawania 

Dawkowanie 

Dobową dawkę należy dostosować do rodzaju oraz ciężkości zakażenia grzybiczego. Jeśli w  danym zakażeniu konieczne jest stosowanie wielokrotnych dawek, leczenie należy  kontynuować do chwili ustąpienia klinicznych lub mikrobiologicznych objawów czynnego  zakażenia. Niedostatecznie długi okres leczenia może być przyczyną nawrotu czynnego  zakażenia. 

Dorośli 

Wskazanie 
Dawkowanie 
Czas trwania leczenia
Kryptokokoza 
- Leczenie  

kryptokokowego  

zapalenia opon  

mózgowych
Dawka nasycająca:  400 mg pierwszej  doby.  

Następna dawka:  200 mg do 400  mg na dobę.
Zazwyczaj 6 do 8 tygodni.  W zakażeniach  

zagrażających życiu dawkę  dobową można zwiększyć  do 800 mg.


2

Wskazanie 
Dawkowanie 
Czas trwania leczenia


- Leczenie  

podtrzymujące w  

zapobieganiu  

nawrotom  

kryptokokowego  

zapalenia opon  

mózgowych u  

pacjentów z  

podwyższonym  

ryzykiem nawrotów
200 mg na dobę. 
Nieograniczony czas  

stosowania w dawce  

dobowej 200 mg.
Kokcydioidomykoza 


200 mg do 400 mg 
11 do 24 miesięcy lub  

dłużej, w zależności od  pacjenta. W niektórych  zakażeniach, zwłaszcza w  zapaleniu opon  

mózgowych, można  

rozważyć zastosowanie  dawki 800 mg na dobę.
Kandydozy  

inwazyjne


Dawka nasycająca:  800 mg pierwszej  doby.  

Następna dawka:  400 mg na dobę. 
Zalecana zwykle długość  leczenia zakażenia  

drożdżakowego krwi  

wynosi 2 tygodnie po  

pierwszym negatywnym  wyniku posiewu krwi oraz  ustąpieniu objawów  

przedmiotowych i  

podmiotowych  

charakterystycznych dla  kandydemii. 
Leczenie kandydozy  błon śluzowych 
- Kandydoza jamy  ustnej
Dawka nasycająca:  200 mg do 400 mg  pierwszej doby. 

Następna dawka:  100 mg do 200  

mg na dobę.
7 do 21 dni (do czasu  

ustąpienia kandydozy jamy  ustnej).  

Można stosować dłużej u  pacjentów z ciężkim  osłabieniem czynności  układu  

immunologicznego.
- Kandydoza  

przełyku
Dawka nasycająca:  200 mg do 400 mg  pierwszej doby. 

Następna dawka:  100 mg do 200  

mg na dobę.
14 do 30 dni (do czasu  ustąpienia kandydozy  

przełyku).  

Można stosować dłużej  u pacjentów z ciężkim  osłabieniem czynności  układu immunologicznego.
- Występowanie  

drożdżaków w  

moczu
200 mg do 400 mg  na dobę
7 do 21 dni.  

Można stosować dłużej  u pacjentów z ciężkim  osłabieniem czynności  układu  

immunologicznego.
- Przewlekła 
50 mg na dobę 
14 dni


3

Wskazanie 
Dawkowanie 
Czas trwania leczenia


zanikowa  

kandydoza

 

 


- Przewlekła  

kandydoza skóry i  

błon śluzowych
50 mg do 100 mg  na dobę
Do 28 dni. 

Można stosować dłużej  u pacjentów z ciężkim  osłabieniem czynności  układu immunologicznego.
Zapobieganie  

nawrotom  

drożdżakowego  

zapalenia błony  

śluzowej u pacjentów  zarażonych HIV, u  których jest  

zwiększone ryzyko  nawrotów 
- Kandydoza jamy  ustnej
100 mg do 200 mg  na dobę lub 200 mg  3 razy na tydzień. 
Nieograniczony czas  

stosowania u pacjentów z  przewlekłym osłabieniem  czynności układu  

immunologicznego 
- Kandydoza  

przełyku
100 mg do 200 mg  na dobę lub 200 mg  3 razy na tydzień.
Nieograniczony czas  

stosowania u pacjentów z  przewlekłym osłabieniem  czynności układu  

immunologicznego
Kandydoza  

narządów płciowych 
- Ostra drożdzyca  pochwy  

- Drożdzakowe  

zapalenie żołędzi
150 mg 
Pojedyncza dawka. 
- Leczenie oraz  

profilaktyka  

nawracającej  

drożdżycy pochwy  

(4 lub więcej  

epizodów w roku) 
150 mg co trzeci  dzień, w sumie 3  dawki (doba 1., 4. i  7.), a następnie  

dawka  

podtrzymująca 150  mg raz na tydzień
Dawka podtrzymująca:  6 miesięcy. 
Grzybice skóry 
- grzybica stóp  

- grzybica tłowia  

- grzybica podudzi  - drożdżyca skóry 
150 mg raz na  

tydzień lub 50 mg  raz na dobę. 
2 do 4 tygodni; w grzybicy  stóp może być konieczne  stosowanie do 6 tygodni. 
- łupież pstry 
300 mg do 400 mg  raz na tydzień. 
1 do 3 tygodni. 
50 mg raz na dobę. 
2 do 4 tygodni. 
- grzybica paznokci  (onychomykoza) 
150 mg raz na  

tydzień. 
Leczenie należy  

kontynuować aż do  

zastąpienia zakażonego  paznokcia przez nowy,  niezakażony. Czas  

potrzebny do odrostu  

nowego paznokcia dłoni  lub stopy wynosi  

odpowiednio 3 do 6 lub 6  do 12 miesięcy. Szybkość  odrostu może jednak  

różnić się u  

poszczególnych pacjentów,  także w zależności od  

wieku. Po wyleczeniu  

przewlekłego zakażenia 


4

Wskazanie 
Dawkowanie 
Czas trwania leczenia

 

 


paznokcie czasami mogą  pozostać zniekształcone. 
Zapobieganie  

zakażeniom  

drożdźakowym u  

pacjentów z  

przedłużającą się  

neutropenią 


200 mg do 400 mg 
Leczenie należy rozpocząć  kilka dni przed  

ospodziewanym  

początkiem neutropenii i  kontynuować przez 7 dni  po jej ustąpieniu, kiedy  liczba neutrofili zwiększy  się powyżej 1000 komórek  na mm3. 


Szczególne grupy pacjentów 

Pacjenci w podeszłym wieku 

Dawkowanie należy zmodyfikować w zależności od czynności nerek (patrz „Pacjenci z zaburzeniami  czynności nerek”). 

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek 

Jeśli stosuje się pojedynczą dawkę, nie jest konieczna zmiana dawkowania. U pacjentów (w tym u  dzieci i młodzieży) z zaburzeniami czynności nerek, otrzymujących wielokrotne dawki flukonazolu,  na początku należy podać dawkę od 50 mg do 400 mg, bazując na zalecanej dla danego wskazania  dawce dobowej. Po podaniu tej dawki nasycającej, dawkę dobową (zgodnie ze wskazaniem) należy  ustalić na podstawie poniższej tabeli. 

Klirens kreatyniny (ml/min) 
Procent dawki zalecanej
>50 
100%
≤50 (bez dializ) 
50%
Regularne dializy 
100% po każdej dializie


Pacjentom regularnie dializowanym należy po każdej dializie podawać 100% zalecanej dawki; w  dniach, w których nie wykonuje się dializy, należy podawać dawkę zmniejszoną odpowiednio do  klirensu kreatyniny. 

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby 

Dane dotyczące stosowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby są ograniczone, dlatego  flukonazol należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4  i 4.8). 

Dzieci i młodzież 

U dzieci i młodzieży nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej wynoszącej 400 mg. 

Podobnie jak w zakażeniach u pacjentów dorosłych, długość leczenia zależy od klinicznej oraz  mikologicznej odpowiedzi pacjenta. Flumycon podaje się w pojedynczych dobowych dawkach.  

Dawkowanie u dzieci z zaburzeniami czynności nerek - patrz „Pacjenci z zaburzeniami czynności  nerek”. Nie przebadano farmakokinetyki flukonazolu u dzieci i młodzieży z niewydolnością nerek  (dawkowanie u noworodków (0 do 27 dni), u których często czynność nerek nie jest w pełni  rozwinięta – patrz poniżej). 

5

Noworodki, niemowlęta oraz dzieci (w wieku od 28 dni do 11 lat) 

Wskazanie 
Dawkowanie 
Zalecenia
- Kandydoza błon śluzowych 
Dawka początkowa:  6 mg/kg mc.  

Następna dawka: 3  

mg/kg mc., na dobę. 
Dawka początkowa może być  stosowana w trakcie  

pierwszego dnia leczenia w  celu szybszego osiągnięcia  stanu równowagi.
- Kandydozy inwazyjne 

- Kryptokokowe zapalenie opon  mózgowych 
Dawka: 6 do 12 mg/kg  mc., na dobę. 
W zależności od ciężkości  schorzenia.
- Leczenie podtrzymujące w celu  zapobiegania nawrotom  

kryptokokowego zapalenia opon  mózgowych u dzieci z dużym  

ryzykiem nawrotu choroby 
Dawka:6 mg/kg mc., na  dobę. 
W zależności od ciężkości  schorzenia.
- Zapobieganie zakażeniom  drożdżakami u pacjentów z  

osłabioną odpornością
Dawka: 3 do 12 mg/kg  mc., na dobę. 
W zależności od stopnia oraz  czasu trwania neutropenii  (patrz Dawkowanie u  

pacjentów dorosłych). 


Młodzież (w wieku od 12 do 17 lat)  

W zależności od masy ciała oraz dojrzałości, lekarz przepisujący powinien ocenić, które dawkowanie  (dla dorosłych czy dla dzieci) jest najbardziej odpowiednie. Dane kliniczne wskazują, że klirens  flukonazolu u dzieci jest większy niż u dorołych. Dawki 100, 200 i 400 mg u dorosłych odpowiadają  dawkom 3, 6 i 12 mg/kg mc. u dzieci, umożliwiającym uzyskanie porównywalnego stopnia narażenia.  Nie określono profilu bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności flukonazolu w leczeniu kandydozy  narządów płciowych u dzieci i młodzieży. Aktualnie dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa  stosowania u dzieci i młodzieży w innych wskazaniach opisano w punkcie 4.8. Jeżeli konieczne jest  leczenie kandydozy narządów płciowe u młodzieży (w wieku od 12 do 17 lat), należy zastosować  takie samo dawkowanie jak u dorosłych.  

Noworodki (w wieku od 0 do 27 dni)  

Noworodki wolniej wydalają flukonazol. Istnieją nieliczne dane farmakokinetyczne potwierdzające  sposób stosowania u noworodków (patrz punkt 5.2). 

Grupa wiekowa 
Dawkowanie 
Zalecenia
Noworodki 

(0 do 14 dni)
Taką samą dawkę w mg/kg mc. jak u  niemowląt i dzieci należy podawać co  72 godziny
Nie należy przekraczać  

maksymalnej dawki 12 mg/kg  mc., podawanej co 72  

godziny.
Noworodki 

(od 15 do 27 dni)
Taką samą dawkę w mg/kg mc., jak u  niemowląt i dzieci należy podawać co  48 godzin
Nie należy przekraczać  

maksymalnej dawki 12 mg/kg  mc., podawanej co 48 godzin.


Sposób podawania 

Flukonazol można podawać w postaci doustnej lub dożylnej; droga podania zależy od stanu  klinicznego pacjenta. W przypadku zmiany drogi podania z dożylnej na doustną i odwrotnie, nie jest  konieczna zmiana dawkowania. 

Kapsułki należy połykać w całości, niezależnie od przyjmowanych posiłków. 

6

4.3 Przeciwwskazania 

Nadwrażliwość na substancję czynną, pokrewne związki azolowe lub na którąkolwiek substancję  pomocniczą produktu (patrz punkt 6.1). 

Z badań dotyczących interakcji po podaniu wielokrotnym wynika, że przeciwwskazane jest  podawanie terfenadyny pacjentom otrzymującym flukonazol w dawkach wielokrotnych,  wynoszących 400 mg na dobę lub więcej. Stosowanie innych leków, które wydłużają odstęp  QT i są metabolizowane przez cytochrom P450 (izoenzym CYP3A4), takich jak: cyzapryd,  astemizol, pimozyd, chinidyna oraz erytromycyna, jest przeciwwskazane u pacjentów  otrzymujących flukonazol (patrz punkt 4.4 i 4.5). 

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

Grzybica skóry owłosionej głowy 

Badano stosowanie fluokonazolu w leczeniu grzybicy skóry owłosionej głowy u dzieci. Nie wykazano  wyższej skuteczności niż gryzeofulwiny, a ogólny odsetek wyzdrowień był niższy niż 20%. Dlatego  produktu Flumycon nie należy stosować w leczeniu grzybicy skóry owłosionej głowy. 

Kryptokokoza 

Dane dotyczące skuteczności flukonazolu w leczeniu kryptokokozy oraz zakażeń o innych  lokalizacjach (np. kryptokokoza płuc lub skóry) są ograniczone, przez co brak dokładnych zaleceń  dotyczących dawkowania. 

Głębokie grzybice endemiczne 

Dane dotyczące skuteczności flukonazolu w leczeniu innych postaci grzybicy endemicznej takich jak  parakokcydioidomykoza, sporotrychoza limfatyczno-skórna i histoplazmoza są ograniczone, przez co brak dokładnych zaleceń dotyczących dawkowania. 

Nerki 

Należy zachować ostrożność podczas podawania flukonazolu u pacjentów z zaburzeniami czynności  nerek (patrz punkt 4.2). 

Wątroba i drogi żółciowe 

Należy zachować ostrożność podczas podawania flukonazolu u pacjentów z zaburzeniami czynności  wątroby. 

Stosowanie produktu Flumycon wiązało się rzadko z ciężkim toksycznym uszkodzeniem wątroby, w  tym ze skutkiem śmiertelnym, głównie u pacjentów z ciężkimi chorobami podstawowymi. W  przypadkach hepatotoksycznego działania flukonazolu nie obserwowano jednoznacznego związku z  całkowitą dawką dobową leku, długością terapii oraz z płcią ani wiekiem pacjentów. Działanie  hepatotoksyczne flukonazolu zwykle przemijało po zaprzestaniu terapii. 

Jeśli w trakcie leczenia flukonazolem wystąpią zaburzenia wyników badań czynności wątroby, należy  dokładnie obserwować, czy u pacjenta nie wystąpi cięższe uszkodzenie tego narządu. Należy poinformować pacjenta, jakie mogą wystapić objawy świadczące o silnym działaniu na wątrobę (znaczna astenia, jadłowstręt, przedłużające się nudności, wymioty i żółtaczka). Stosowanie  flukonazolu należy niezwłocznie przerwać, a pacjent powinien skonsultować się z lekarzem. 

Układ sercowo-naczyniowy 

Stosowanie niektórych azoli, w tym flukonazolu, było związane z wydłużeniem odstępu QT w zapisie  elektrokardiograficznym. W badaniach przeprowadzonych po wprowadzeniu produktu do obrotu, u  pacjentów przyjmujących flukonazol rzadko notowano wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu  

7

typu torsade de pointes. Dotyczyło to ciężko chorych pacjentów z wieloma czynnikami ryzyka takimi  jak: choroby mięśnia sercowego, zaburzenia elektrolitowe oraz jednoczesne przyjmowanie leków  mogących powodować zaburzenia rytmu serca. 

Należy zachować ostrożność podczas stosowania flukonazolu u pacjentów, u których występują  powyższe czynniki ryzyka zaburzeń rytmu serca. Jednoczesne stosowanie innych leków  wydłużających odstęp QT oraz metabolizowanych przez cytochrom P450 (CYP) 3A4 jest  przeciwskazane (patrz punkt 4.3 i 4.5). 

Halofantryna 

Wykazano, że halofantryna stosowana w zalecanej dawce terapeutycznej wydłuża odstęp QT oraz jest  substratem dla izoenzymu CYP3A4. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania flukonazolu i halofantryny (patrz punkt 4.5). 

Reakcje skórne 

Podczas leczenia flukonazolem rzadko obserwowano występowanie skórnych reakcji alergicznych,  takich jak zespół Stevensa-Johnsona i martwica toksyczno-rozpływna naskórka. Pacjenci z AIDS są  bardziej skłonni do ciężkich reakcji skórnych po zastosowaniu różnych produktów leczniczych. Jeśli u pacjenta z powierzchowną grzybicą, leczonego flukonazolem, wystąpi wysypka, należy przerwać  podawanie flukonazolu. Jeżeli wysypka rozwinie się u pacjenta leczonego flukonazolem z powodu  inwazyjnego, układowego zakażenia grzybiczego, pacjenta należy uważnie obserwować; w razie  wystąpienia zmian pęcherzowych lub rumienia wielopostaciowego należy przerwać podawanie  flukonazolu. 

Nadwrażliwość 

Rzadko opisywano przypadki wystąpienia reakcji anafilaktycznej (patrz punkt 4.3). 

Cytochrom P450 

Flukonazol jest silnym inhibitorem CYP2C9 i umiarkowanym inhibitorem CYP3A4. Ponadto jest  również inhibitorem CYP2C19. Należy kontrolować pacjentów przyjmujących jednocześnie  flukonazol i leki o wąskim indeksie terapeutycznym metabolizowane z udziałem izoenzymów  CYP2C9, CYP2C19 i CYP3A4 (patrz punkt 4.5). 

Terfenadyna 

Należy dokładnie monitorować pacjentów przyjmujących jednocześnie terfenadynę i flukonazol w  dawkach mniejszych niż 400 mg na dobę (patrz punkt 4.3 i 4.5). 

Substancje pomocnicze 

Produkt Flumycon w postaci kapsułek zawiera laktozę jednowodną, dlatego nie powinien być  stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem  laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. 

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji Leki, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem jest przeciwwskazane 

Cyzapryd: Podczas jednoczesnego stosowania flukonazolu i cyzaprydu notowano występowanie  zaburzeń kardiologicznych, w tym zaburzeń rytmu typu torsade de pointes. W kontrolowanym  badaniu wykazano, że jednoczesne podawanie 200 mg flukonazolu raz na dobę i 20 mg cyzaprydu  cztery razy na dobę powodowało istotne zwiększenie stężenia cyzaprydu w osoczu oraz wydłużenie  odstępu QT. Równoczesne podawanie cyzaprydu i flukonazolu jest przeciwwskazane (patrz punkt  4.3). 

8

Terfenadyna: W związku z występowaniem ciężkich zaburzeń rytmu zależnych od skorygowanego  odstępu QTc, u pacjentów przyjmujących jednocześnie azole przeciwgrzybicze i terfenadynę,  przeprowadzono w tym zakresie badania interakcji. W jednym badaniu dawka 200 mg na dobę  flukonazolu nie wpływała na odstęp QTc. W innym badaniu z dawkami flukonazolu 400 mg i 800 mg  na dobę wykazano, że flukonazol w dawce 400 mg na dobę i większej, znacząco zwiększał stężenia w  surowicy przyjmowanej jednocześnie terfenadyny. Skojarzone stosowanie z terfenadyną flukonazolu  w dawkach 400 mg lub większych jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Należy dokładnie  kontrolować pacjentów przyjmujących jednocześnie terfenadynę i flukonazol w dawkach mniejszych  niż 400 mg na dobę. 

Astemizol: Jednoczesne stosowanie flukonazolu z astemizolem może zmniejszać klirens astemizolu.  Zwiększenie stężenia astemizolu może prowadzić do wydłużenia odstępu QT i rzadko zaburzeń rytmu  typu torsade de pointes. Jednoczesne stosowanie astemizolu i flukonazolu jest przeciwwskazane  (patrz punkt 4.3). 

Pimozyd: Jednoczesne stosowanie flukonazolu z pimozydem może hamować metabolizm pimozydu,  chociaż nie przeprowadzono w tym zakresie badań in vitro ani in vivo. Zwiększone stężenie pimozydu  w osoczu może prowadzić do wydłużenia odstępu QT oraz rzadko do zaburzeń rytmu typu torsade de  pointes. Jednoczesne stosowanie flukonazolu i pimozydu jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). 

Chinidyna: Jednoczesne stosowanie flukonazolu z chinidyną może hamować metabolizm chinidyny,  chociaż nie przeprowadzono badań in vitro lub in vivo. Stosowanie chinidyny było związane z  wydłużeniem odstępu QT oraz rzadko z wystąpieniem zaburzeń rytmu typu torsade de pointes (patrz  punkt 4.3). 

Erytromycyna: Jednoczesne stosowanie flukonazolu i erytromycyny może zwiększać ryzyko  kardiotoksyczności (wydłużony odstęp QT, torsade de pointes), co w konsekwencji może prowadzić  do nagłej śmierci z przyczyn sercowych. Jednoczesne stosowanie flukonazolu i erytromycyny jest  przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). 

Leki, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem nie jest zalecane 

Halofantryna: Flukonazol może zwiększać stężenie halofantryny w osoczu z powodu hamującego  działania na CYP3A4. Jednoczesne stosowanie flukonazolu i halofantryny może zwiększać ryzyko  kardiotoksyczności (wysłużony odstęp QT, torsade de pointes) oraz ryzyko nagłej śmierci z przyczyn  sercowych. Należy unikać jednoczesnego stosowania tych produktów leczniczych (patrz punkt 4.4). 

Leki, których jednoczesne stosowanie z flukonazolem wiąże się z koniecznością zachowania środków  ostrożności oraz modyfikacji dawki 

Wpływ innych leków na flukonazol 

Ryfampicyny: Jednoczesne stosowanie ryfampicyny i flukonazolu powodowało zmniejszenie AUC  flukonazolu o 25% i skrócenie okresu półtrwania (t½) flukonazolu o 20%. Należy rozważyć  możliwość zwiększenia dawki flukonazolu u pacjentów przyjmujących jednocześnie ryfampicynę. 

Badania interakcji wykazały, że doustne stosowanie flukonazolu wraz z pokarmem, cymetydyną,  lekami zobojętniającymi kwas żołądkowy lub po napromieniowaniu całego ciała przed  przeszczepieniem szpiku kostnego nie wpływa w sposób istotny klinicznie na wchłanianie  flukonazolu. 

Wpływ flukonazolu na inne leki 

9

Flukonazol jest silnym inhibitorem izoenzymu CYP2C9 cytochromu P450 oraz umiarkowanym  inhibitorem izoenzymu CYP3A4. Flukonazol jest również inhibitorem izoenzymu CYP2C19. Oprócz  zaobserwowanych (udokumentowanych) interakcji wymienionych poniżej, istnieje ryzyko  zwiększenia stężenia w osoczu innych leków metabolizowanych przez CYP2C9 i CYP3A4,  stosowanych w skojarzeniu z flukonazolem. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas  jednoczesnego stosowania takich leków i dokładnie kontrolować pacjentów. Hamowanie aktywności  enzymów przez flukonazol utrzymuje się przez 4 do 5 dni po odstawieniu flukonazolu, ze względu na  jego długi okres półtrwania (patrz punkt 4.3). 

Alfentanyl: W trakcie jednoczesnego stosowania u zdrowych ochotników flukonazolu (400 mg) oraz  alfentanylu podawanego dożylnie (20 μg/kg mc.), AUC10 alfentanylu zwiększało się 2-krotnie,  prawdopodobnie w wyniku hamowania CYP3A4. Konieczna może być modyfikacja dawki  alfentanylu. 

Amitryptylina, nortryptylina: Flukonazol nasila działanie amitryptyliny i nortryptyliny. Stężenie  5-nortryptyliny i (lub) S-amitryptyliny można oznaczyć na początku leczenia skojarzonego, a  następnie po tygodniu. W razie konieczności należy zmodyfikować dawkowanie amitryptyliny i  nortryptyliny. 

Amfoterycyna B: Jednoczesne podawanie flukonazolu i amfoterycyny B zakażonym myszom z  prawidłową i osłabioną czynnością układu odpornościowego wykazało następujące wyniki: niewielkie addycyjne działanie przeciwgrzybicze w przypadku zakażenia ogólnoustrojowego przez C. albicans,  brak interakcji w przypadku zakażenia wewnątrzczaszkowego przez Cryptococcus neoformans oraz  antagonizm obu leków w przypadku zakażenia ogólnoustrojowego przez A. fumigatus. Kliniczne  znaczenie wyników uzyskanych w tych badaniach jest nieznane. 

Leki przeciwzakrzepowe: Po wprowadzeniu produktu do obrotu, podobnie jak w przypadku innych  azoli przeciwgrzybiczych, opisywano występowanie krwawień (siniaki, krwawienia z nosa,  krwawienia z przewodu pokarmowego, krwiomocz i smoliste stolce) wraz z wydłużeniem się czasu  protrombinowego u pacjentów otrzymujących flukonazol i warfarynę. W czasie jednoczesnego  stosowania flukonazolu i warfaryny czas protrombinowy wydłużył się 2-krotnie, prawdopodobnie z  uwagi na hamowanie metabolizmu warfaryny przez izoenzym CYP2C9. U osób przyjmujących  jednocześnie pochodne kumaryny i flukonazol należy kontrolować czas protrombinowy. Może być  konieczne zmodyfikowanie dawki warfaryny. 

Benzodiazepiny (krótko działające) np. midazolam, triazolam: Po podaniu doustnym midazolamu  flukonazol zwiększał stężenie midazolamu oraz nasilał wpływ leku na czynności psychomotoryczne.  Jednoczesne stosowanie flukonazolu w dawce 200 mg oraz midazolamu podawanego doustnie w  dawce 7,5 mg zwiększało AUC midazolamu oraz wydłużało okres półtrwania odpowiednio 3,7- i 2,2- krotnie. Flukonazol w dawce 200 mg na dobę stosowany jednocześnie z 0,25 mg podawanego  doustnie triazolamu zwiększał odpowiednio AUC triazolamu oraz wydłużał okres półtrwana  odpowiednio 4,4- oraz 2,3-krotnie. Podczas jednoczesnego podawania flukonazolu i triazolamu  obserwowano nasilone oraz przedłużone działanie triazolamu. Jeśli konieczne jest jednoczesne  stosowanie benzodiazepin i flukonazolu, zaleca się zmniejszenie dawek benzodiazepin oraz właściwe  kontrolowanie pacjenta. 

Karbamazepina: Flukonazol hamuje metabolizm karbamazepiny. Obserwowano również zwiększenie  stężenia karbamazepiny w surowicy o 30%. Istnieje ryzyko rozwoju toksyczności karbamazepiny.  Może być konieczne dostosowanie dawkowania karbamazepiny w zależności od wyników pomiaru  stężenia i (lub) od działania leku. 

Antagoniści wapnia: Niektóre leki z grupy wybiórczych antagonistów wapnia (nifedypina, izradypina,  amlodypina, werapamil i felodypina), są metabolizowane przez CYP3A4. Flukonazol może zwiększać  

10

ogólnoustrojowe narażenie na działanie antagonistów wapnia. Zaleca się częste kontrolowanie  pacjenta pod względem występowania działań niepożądanych. 

Celekoksyb: Podczas jednoczesnego leczenia flukonazolem (200 mg na dobę) i celekoksybem (200  mg) Cmax i AUC celekoksybu zwiększały się odpowiednio o 68% i 134%. Podczas jednoczesnego stosowania z flukonazolem konieczne może być zmniejszenie dawki celekoksybu o połowę. 

Cyklofosfamid: Jednoczesne leczenie cyklofosfamidem i flukonazolem powoduje zwiększenie  stężenia bilirubiny i kreatyniny w surowicy. Jeśli leki te stosuje się jednocześnie, należy zwrócić  szczególną uwagę na ryzyko zwiększania się stężenia bilirubiny oraz kreatyniny w surowicy. 

Fentanyl: Zanotowano jeden przypadek śmiertelny, prawdopodobnie w wyniku interakcji fentanylu z  flukonazolem. Ponadto wykazano, że u zdrowych ochotników flukonazol znacząco opóźnia eliminację fentanylu. Zwiększone stężenie fentanylu może prowadzić do wystąpienia depresji oddechowej.  Należy ściśle kontrolować pacjenta ze względu na ryzyko związane z wystąpieniem depresji  oddechowej. Może być konieczna zmiana dawkowania fentanylu. 

Inhibitory reduktazy HMG-CoA: Ryzyko miopatii i rabdomiolizy zwiększa się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu z inhibitorami reduktazy HMG-CoA metabolizowanymi z udziałem CYP3A4,  takimi jak atorwastatyna i symwastatyna, lub metabolizowanymi z udziałem CYP2C9, takimi jak  fluwastatyna. Jeśli leczenie skojarzone jest konieczne, należy obserwować, czy u pacjenta nie  występują objawy miopatii i rabdomiolizy oraz kontrolować aktywność kinazy kreatyniny. Jeśli  znacznie zwiększy się aktywność kinazy kreatyniny lub rozpozna się lub podejrzewa miopatię lub  rabdomiolizę, należy przerwać stosowanie inhibitorów reduktazy HMG-CoA. 

Produkty immunosupresyjne (np. cyklosporyna, ewerolimus, syrolimus oraz takrolimus) 

Cyklosporyna: Flukonazol znacząco zwiększa stężenie i AUC cyklosporyny. W czasie jednoczesnego  leczenia flukonazolem w dawce 200 mg na dobę oraz cyklosporyną (2,7 mg/kg mc./dobę)  obserwowano 1,8 krotne zwiększenie AUC cyklosporyny. Leki te można stosować jednocześnie,  zmniejszając dawkę cyklosporyny w zależności od jej stężenia. 

Ewerolimus: Flukonazol może powodować zwiększenie stężenia ewerolimusu w osoczu poprzez  inhibicję izoenzymu CYP3A4, jednak nie przeprowadzono badań in vitro ani in vivo. 

Syrolimus: Flukonazol zwiększa stężenie syrolimusu w osoczu, przypuszczalnie w wyniku  hamowania jego metabolizmu z udziałem CYP3A4 i P-glikoproteiny. Leki te można stosować w  skojarzeniu, jeśli dostosuje się dawkowanie syrolimusu w zależności od wartości stężenia i (lub)  działania leku. 

Takrolimus: Flukonazol może nawet 5-krotnie zwiększać stężenie w surowicy takrolimusu  podawanego doustnie, z powodu hamowania jego metabolizmu przez CYP3A4 w jelitach. Nie  zaobserwowano znaczących zmian parametrów farmakokinetycznych po dożylnym podaniu  takrolimusu. Zwiększone stężenia takrolimusu były związane z nefrotoksycznością. Dawkowanie  doustnie podawanego takrolimusu należy zmniejszyć w zależności od jego stężenia. 

Losartan: Flukonazol hamuje metabolizm losartanu do czynnego metabolitu (E-31 74), który głównie  warunkuje antagonizm w stosunku do receptora angiotensyny II, występujący podczas leczenia  losartanem. U pacjenta należy stale kontrolować ciśnienie tętnicze krwi. 

Metadon: Flukonazol może zwiększać stężenie metadonu w surowicy. Konieczna może być  modyfikacja dawki metadonu. 

11

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): Podczas jednoczesnego podawania flurbiprofenu i  flukonazolu wartości Cmax i AUC flurbiprofenu były większe odpowiednio o 23% i 81% niż podczas  podawania wyłącznie flurbiprofenu. Analogicznie, podczas jednoczesnego podawania flukonazolu i  mieszaniny racemicznej ibuprofenu (400 mg) wartości Cmax i AUC farmakologicznie czynnego  izomeru [S-(+)-ibuprofen] były większe odpowiednio o 15% i 82% niż podczas podawania wyłącznie  mieszaniny racemicznej ibuprofenu. 

Chociaż nie ma specyficznych badań, stwierdzono, że flukonazol może zwiększać narażenie  ogólnoustrojowe na inne niesteroidowe leki przeciwzapalne metabolizowane z udziałem CYP2C9 (np.  naproksen, lornoksykam, meloksykam, diklofenak). Zaleca się często kontrolować, czy u pacjenta nie  występują działania niepożądane oraz objawy toksyczności NLPZ. Konieczna może być modyfikacja  dawkowania leków z grupy NLPZ. 

Fenytoina: Flukonazol hamuje metabolizm wątrobowy fenytoiny. Jednoczesne, wielokrotne  stosowanie 200 mg flukonazolu i 250 mg fenytoiny podawanej dożylnie, powoduje zwiększenie AUC24 fenytoiny o odpowiednio 75% oraz Cmin o 128%. Podczas jednoczesnego stosowania z  fenytoiną należy monitorować jej stężenia w surowicy, w celu uniknięcia toksycznego działania  fenytoiny. 

Prednizon: Zanotowano pojedynczy przypadek leczonego prednizonem pacjenta z przeszczepem  wątroby, u którego wystąpiła ostra niewydolność kory nadnerczy po zaprzestaniu 3-miesięcznego  leczenia flukonazolem. Odstawienie flukonazolu przypuszczalnie spowodowało nasilenie aktywności  CYP3A4, co doprowadziło do zwiększonego metabolizmu prednizonu. U pacjentów długotrwale  leczonych flukonazolem należy dokładnie kontrolować, czy po odstawieniu flukonazolu nie  występują objawy niewydolności kory nadnerczy. 

Ryfabutyna: Flukonazol zwiększa stężenie ryfabutyny w surowicy, prowadząc do zwiększenia AUC  ryfabutyny nawet o 80%. Zanotowano zapalenia błony naczyniowej oka u pacjentów jednocześnie  otrzymujących ryfabutynę i flukonazol. Podczas leczenia skojarzonego należy brać pod uwagę  wystąpienie objawów toksyczności ryfabutyny. 

Sakwinawir: Flukonazol zwiększa AUC sakwinawiru o około 50% i Cmax o około 55% w wyniku  hamowania metabolizmu wątrobowego sakwinawiru przez CYP3A4 oraz hamowania P-glikoproteiny.  Interakcje z sakwinawirem i rytonawirem nie były badane i mogą być bardziej nasilone. Konieczna  może być modyfikacja dawkowania sakwinawiru. 

Pochodne sulfonylomocznika: U zdrowych ochotników flukonazol wydłuża okresy półtrwania w  surowicy podawanych doustnie pochodnych sulfonylomocznika (chlorpropamidu, glibenklamidu,  glipizydu i tolbutamidu). Podczas jednoczesnego stosowania zaleca się częste kontrolowanie stężenia  glukozy we krwi oraz odpowiednie zmniejszenie dawki sulfonylomocznika. 

Teofilina: W kontrolowanym placebo badaniu interakcji przyjmowanie flukonazolu w dawce 200 mg  przez 14 dni powodowało zmniejszenie średniego klirensu osoczowego teofiliny o 18%. Pacjentów,  którzy jednocześnie z flukonazolem otrzymują duże dawki teofiliny lub u których z różnych powodów  występuje zwiększone ryzyko toksyczności teofiliny, należy obserwować w celu wykrycia objawów  toksyczności teofiliny. Jeśli wystąpią takie objawy, leczenie należy odpowiednio zmodyfikować. 

Alkaloidy barwinka: Mimo braku badań, przypuszcza się, że flukonazol może zwiększać w osoczu  stężenia alkaloidów barwinka (np. winkrystyny i winblastyny) i prowadzić do neurotoksyczności,  prawdopodobnie w wyniku hamującego działania na CYP3A4. 

Witamina A: Donoszono o pojedynczym przypadku, w którym u jednego pacjenta otrzymującego  leczenie złożone kwasem all-trans-retinowym (kwasowa postać witaminy A) i flukonazolem,  

12

wystąpiły działania niepożądane dotyczące OUN, w postaci guzów rzekomych mózgu, które  ustępowały po odstawieniu flukonazolu. Powyższe skojarzenie leków może być stosowane, jednak  należy brać pod uwagę możliwość występowania działań niepożądanych dotyczących OUN. 

Worykonazol: Inhibitor izoenzymów CYP2C9 i CYP3A4. Jednoczesne podawanie doustnie  worykonazolu (400 mg co 12 godzin przez 1 dobę, następnie 200 mg co 12 godzin przez 2,5 doby)  oraz flukonazolu (400 mg w pierwszym dniu, następnie 200 mg co 24 godziny przez 4 doby) u 8  zdrowych mężczyzn powodowało wzrost Cmax oraz AUCτ worykonazolu o średnio 57% (90% CI:  20%, 107%) oraz 79% (90% CI: 40%, 128%). Nie ustalono dawki i częstości stosowania  worykonazolu i flukonazolu, umożliwiających zmniejszenie powyższego działania. Zaleca się  monitorowanie działań niepożądanych związanych z worykonazolem, jeśli jest on stosowany kolejno  po flukonazolu. 

Zydowudyna: Flukonazol zwiększa Cmax i AUC zydowudyny odpowiednio o 84% i 74%, z powodu  zmniejszonego o około 45% klirensu zydowudyny podawanej doustnie. Podczas jednoczesnego  stosowania z flukonazolem okres półtrwania zydowudyny również wydłużał się o około 128%.  Należy obserwować pacjentów stosujących oba leki jednocześnie w celu wykrycia działań  niepożądanych związanych z podawaniem zydowudyny. Należy rozważyć możliwość zmniejszenia  dawki zydowudyny. 

Azytromycyna: W otwartym, randomizowanym, potrójnie skrzyżowanym badaniu z udziałem 18  zdrowych ochotników, oceniano wpływ azytromycyny, podanej doustnie w pojedynczej dawce 1200  mg, na farmakokinetykę pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu, a także wpływ flukonazolu na  farmakokinetykę azytromycyny. Nie zaobserwowano istotnych klinicznie interakcji  farmakokinetycznych pomiędzy flukonazolem i azytromycyną. 

Doustne środki antykoncepcyjne: Przeprowadzono dwa badania farmakokinetyczne dotyczące  stosowania wielokrotnych dawek flukonazolu jednocześnie ze złożonymi doustnymi środkami  antykoncepcyjnymi. Po zastosowaniu flukonazolu w dawce 50 mg nie obserwowano wpływu na  stężenie żadnego z hormonów, jednak dawka 200 mg na dobę zwiększała AUC etynyloestradiolu i  lewonorgestrelu odpowiednio o 40% i 24%. Tak więc stosowanie flukonazolu w tych dawkach  wydaje się nie mieć wpływu na skuteczność złożonych doustnych środków antykoncepcyjnych. 

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ciąża 

Dane uzyskane od kilkuset ciężarnych kobiet przyjmujących standardowe dawki (<200 mg/dobę)  flukonazolu, podawanego w dawce pojedynczej lub wielokrotnej w pierwszym trymestrze ciąży, nie  wykazały żadnych działań niepożądanych u płodu. 

Opisywano przypadki występowania licznych wad wrodzonych (w tym krótka głowa, dysplazja uszu,  duże ciemiączko przednie, skrzywienie kości udowej oraz kościozrost kości promieniowej z kością  ramienną) u dzieci, których matki były leczone z powodu kokcydioidomikozy dużymi dawkami  flukonazolu (od 400 do 800 mg/dobę) przez trzy miesiące lub dłużej. Zależność pomiędzy  podawaniem flukonazolu a występowaniem tych wad nie jest znana. 

Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozmnażanie (patrz punkt 5.3). 

Flukonazolu w standardowych dawkach i krótkotrwale nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że  jest to bezwzględnie konieczne. 

Flukonazolu w dużych dawkach, zwłaszcza długotrwale, nie należy stosować w okresie ciąży, z  wyjątkiem zakażeń zagrażających życiu. 

13

Karmienie piersią 

Flukonazol przenika do mleka ludzkiego osiągając stężenia niższe niż w surowicy. Karmienie piersią  można kontynuować po podaniu standardowej pojedynczej dawki wynoszącej 200 mg lub mniej. Nie  zaleca się karmienia piersią po przyjęciu wielu dawek flukonazolu lub po zastosowaniu dużej dawki. 

Płodność  

Flukonazol nie miał wpływu na płodność szczurów płci męskiej i żeńskiej (patrz punkt 5.3). 4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu Flumycon na zdolność prowadzenia  pojazdów oraz obsługiwania maszyn. Pacjenta należy ostrzec o możliwości wystąpienia zawrotów  głowy lub drgawek w trakcie stosowania produktu Flumycon (patrz punkt 4.8) i doradzić, aby nie  prowadził pojazdów ani nie obsługiwał maszyn, jeśli wystąpi u niego którykolwiek z tych objawów. 

4.8 Działania niepożądane 

Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi (>1/10) są ból głowy, ból brzucha, biegunka,  nudności, wymioty, zwiększenie we krwi aktywności aminotransferazy alaninowej, aminotransferazy  asparaginianowej, fosfatazy alkalicznej oraz wysypka. 

Podczas stosowania flukonazolu obserwowano i raportowano przedstawione niżej działania  niepożądane z następującą częstotliwością: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt  często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość  nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). 

Klasyfikacja układów i  narządów 
Często 
Niezbyt często 
Rzadko
Zaburzenia krwi i układu  chłonnego


niedokrwistość 
agranulocytoza,  

leukopenia,  

trombocytopenia,  

neutropenia
Zaburzenia układu  

immunologicznego

 


anafilaksja
Zaburzenia metabolizmu  i odżywiania


zmniejszenie łaknienia 
hipercholesterolemia,  hipertriglicerydemia,  hipokaliemia
Zaburzenia psychiczne 


bezsenność, senność


Zaburzenia układu  

nerwowego
ból głowy 
drgawki, parestezje,  zawroty głowy,  

zmiany smaku
drżenie
Zaburzenia ucha i  

błędnika


zawroty głowy  

pochodzenia  

obwodowego


Zaburzenia serca 

 


zaburzenia rytmu serca  typu torsade de pointes  (patrz punkt 4.4),  wydłużenie odstępu QT  (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia żołądka i jelit 
ból brzucha, wymioty,  biegunka, nudności
zaparcia, niestrawność,  wzdęcia, suchość w  

jamie ustnej


Zaburzenia wątroby i 
zwiększenie aktywności 
cholestaza (patrz punkt 
niewydolność wątroby 


14

Klasyfikacja układów i  narządów 
Często 
Niezbyt często 
Rzadko
dróg żółciowych 
aminotransferazy  

alaninowej (patrz punkt  4.4), aminotransferazy  asparaginianowej (patrz  punkt 4.4), fosfatazy  alkalicznej we krwi  

(patrz punkt 4.4)
4.4), żółtaczka (patrz  punkt4.4), zwiększenie  stężenia bilirubiny  

(patrz punkt 4.4)
(patrz punkt 4.4),  

martwica komórek  

wątrobowych (patrz  punkt 4.4), zapalenie  wątroby (patrz punkt  4.4), uszkodzenie  

komórek wątroby (patrz  punkt 4.4) 
Zaburzenia skóry i  

tkanki podskórnej
wysypka (patrz punkt  4.4)
wysypka polekowa  

(patrz punkt 4.4),  

pokrzywka (patrz punkt  4.4), świąd, zwiększona potliwość
martwica toksyczno rozpływna naskórka  (patrz punkt 4.4), zespół  Stevens-Johnsona (patrz  punkt 4.4), ostra  

uogólniona osutka 

krostowa (patrz punkt  4.4), złuszczające  

zapalenie skóry, obrzęk  naczynioruchowy,  

obrzęk twarzy, łysienie
Zaburzenia mięśniowo szkieletowe i tkanki  

łącznej


ból mięśni


Zaburzenia ogólne i stany  w miejscu podania


zmęczenie, złe  

samopoczucie, astenia,  gorączka

 


Dzieci i młodzież 

Profil i częstość występowania działań niepożądanych oraz nieprawidłowych wyników badań  laboratoryjnych obserwowanych podczas badań klinicznych z udziałem dzieci i młodzieży, z  wyjątkiem stosowania w leczeniu kandydozy narządów płciowych, są porównywalne do  obserwowanych u dorosłych. 

4.9 Przedawkowanie 

Opisywano przypadki przedawkowania flukonazolu, w kórych zgłaszano jednocześnie omamy i  zachowania paranoidalne. 

W razie przedawkowania wskazane jest leczenie objawowe (leczenie podtrzymujące czynności  życiowe, płukanie żołądka, jeśli konieczne). 

Flukonazol jest wydalany głównie z moczem; wymuszona diureza zwiększa prawdopodobnie stopień  eliminacji leku. Trzygodzinny zabieg hemodializy zmniejsza stężenie leku w surowicy o około 50%. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 

5.1 Właściwości farmakodynamiczne 

Grupa farmakoterapeutyczna: Leki przeciwgrzybicze do stosowania ogólnego, pochodne triazolu. Kod ATC: J02 AC 01. 

15

Mechanizm działania 

Flukonazol należy do grupy przeciwgrzybiczych triazoli. Jego działanie polega głównie na  zahamowaniu zależnej od cytochromu P-450 demetylacji 14 alfa-lanosterolu, stanowiącego istotne  ogniwo biosyntezy ergosterolu grzyba. Nagromadzenie 14 alfa-metylosteroli koreluje z następującą  potem w błonie komórkowej grzybów utratą ergosterolu i może warunkować działanie  przeciwgrzybicze flukonazolu. Wykazano, że flukonazol jest znacznie bardziej wybiórczy względem  cytochromów P450 w komórkach grzybów niż cytochromów P450 w układach enzymatycznych  komórek ssaków. 

Flukonazol w dawce 50 mg/dobę, podawany przez 28 dni, nie miał wpływu na stężenia testosteronu w  osoczu u mężczyzn ani steroidów u kobiet w wieku rozrodczym. Flukonazol w dawce od 200 do 400  mg/dobę nie ma klinicznie istotnego wpływu na stężenie endogennych steroidów ani na odpowiedź  hormonalną po stymulacji ACTH u zdrowych ochotników płci męskiej. Badania interakcji z fenazonem  wskazują, że podanie dawki pojedynczej lub wielokrotnych dawek 50 mg flukonazolu nie wpływa na  jego metabolizm. 

Wrażliwość in vitro 

In vitro flukonazol wykazuje działanie przeciwgrzybicze na najbardziej powszechne klinicznie  szczepy Candida (w tym C. albicans, C. parapsilosis, C. tropicalis). Szczepy C. glabrata wykazują  szeroki zakres wrażliwości, podczas gdy C. krusei są oporne na działanie flukonazolu. 

Flukonazol działa również przeciwgrzybiczo in vitro na Cryptococcus neoformans i Cr. gattii, a także  na endemiczne pleśni Blastomyces dermatiditis, Coccidioides immitis, Histoplasma capsulatum i  Paracoccidioides brasiliensis. 

Zależność pomiędzy PK/PD 

W badaniach na zwierzętach wykazano korelację pomiędzy wartością MIC a skutecznością przeciwko  grzybicom wywołanym w warunkach eksperymentalnych przez Candida spp. W badaniach  klinicznych wykazywano zależność liniową wynoszącą prawie 1:1 pomiędzy AUC a dawką  flukonazolu. Istnieje również bezpośrednia, nieokreślona zależność pomiędzy AUC a dawką oraz  korzystną odpowiedzią kliniczną w kandydozie jamy ustnej oraz do pewnego stopnia w kandydemii.  Podobnie wyzdrowienie jest mniej prawdopodobne w przypadku zakażeń wywołanych przez szczepy  o dużym MIC flukonazolu. 

Mechanizm(y) oporności 

Candida spp. wykształcił szereg mechanizmów odporności na azole przeciwgrzybicze. Szczepy  grzybów, które wykształciły jeden lub więcej z tych mechanizmów oporności, charakteryzują się  dużym minimalnym stężeniem hamującym (MIC) flukonazolu, co ma wpływ na skuteczność in vivo  oraz skuteczność kliniczną. 

Notowano przypadki ciężkich zakażeń wywołanych przez gatunki Candida inne niż C. albicans,  często o wrodzonej oporności na flukonazol (np. Candida krusei). W zakażeniach takich może być  konieczne zastosowanie alternatywnej terapii przeciwgrzybiczej. 

Stężenia graniczne (zgodnie z EUCAST) 

Na podstawie danych pochodzących z analizy danych farmakokinetyczno-farmakodynamicznych (PK/PD), wrażliwości in vitro oraz danych dotyczących klinicznej odpowiedzi, EUCAST - AFST  (European Committee on Antimicrobial susceptibility Testing - Subcommittee on Antifungal  Susceptibility Testing) określił stężenia graniczne flukonazolu dla szczepów Candida [EUCAST  Fluconazole national document (2007)-version 2]. Stężenia graniczne podzielono w sposób  niespecyficzny dla poszczególnych szczepów, podział określono głównie na podstawie danych PK/PD  oraz niezależnie od rozkładu MIC, uwzględniono również stężenia graniczne dla szczepów  powodujących najczęstsze zakażenia grzybicze. Te stężenia graniczne podano w poniższej tabeli: 

16

Lek  

przeciwgrzybiczy 
Stężenia graniczne związane z gatunkiem (S</R>)
Stężenia graniczne  niezwiązane z 

określonym 

gatunkiemA 

S</R>


Candid 

a  

albicans 
Candid 

a  

glabrat 


Candid 

a krusei 
Candida  

parapsilosi s 
Candida  tropicali 


Flukonazol 
2/4 
IE 
-- 
2/4 
2/4 
2/4


S = Wrażliwe, R = Oporne 

A = Stężenia graniczne niespecyficzne dla określonych szczepów, określone głównie na podstawie  PK/PD oraz niezależne od rozkładu MIC. Stosowane są wyłącznie dla organizmów, dla których nie  ustalono specyficznych stężeń granicznych MIC. 

-- = Nie zaleca się przeprowadzania testów wrażliwości, ponieważ szczep nie jest istotnym celem  terapii z użyciem tego produktu leczniczego. 

IE = Brak wystarczających danych potwierdzających, że szczep jest istotnym celem terapii z użyciem  tego produktu leczniczego. 

5.2 Właściwości farmakokinetyczne 

Właściwości farmakokinetyczne flukonazolu są podobne po podaniu dożylnym i doustnym. 

Wchłanianie  

Po podaniu doustnym flukonazol dobrze się wchłania, a stężenia w osoczu (i ogólna biodostępność)  osiągają 90% wartości stężeń występujących po podaniu dożylnym. Jednoczesne spożycie pokarmu nie  zaburza wchłaniania leku. Maksymalne stężenie w osoczu po podaniu na czczo występuje pomiędzy 0,5  a 1,5 godziny od przyjęcia dawki leku. Stężenia w osoczu są proporcjonalne do dawki leku. Po  wielokrotnym podawaniu pojedynczej dawki dobowej stężenie odpowiadające 90% stężenia stanu  stacjonarnego osiągane jest po 4–5 dniach. Podanie dawki nasycającej (w ciągu 1 doby), stanowiącej  podwójną dawkę dobową, umożliwia osiągnięcie 90% stężenia w osoczu drugiego dnia. 

Dystrybucja 

Pozorna objętość dystrybucji leku jest zbliżona do całkowitej objętości wody w organizmie. Wiązanie  z białkami jest małe (11–12%). 

Flukonazol dobrze przenika do wszystkich płynów organizmu. Stężenia flukonazolu w ślinie i w  plwocinie są podobne do stężeń w osoczu. U pacjentów z grzybiczym zapaleniem opon mózgowo rdzeniowych stężenia flukonazolu w płynie mózgowo-rdzeniowym sięgają 80% stężenia w osoczu. 

Duże stężenia flukonazolu w skórze, przekraczające stężenia w osoczu, są osiągane w warstwie  rogowej, naskórku i skórze właściwej oraz gruczołach potowych. Flukonazol kumuluje się w warstwie rogowej. Podczas stosowania dawki 50 mg/dobę, stężenia flukonazolu po 12 dniach terapii wynosiły  73 μg/g, natomiast 7 dni po odstawieniu produktu 5,8 μg/g. Podczas stosowania dawki 150 mg raz na  tydzień stężenie flukonazolu w warstwie rogowej 7. dnia wynosiło 23,4 μg/g, natomiast w 7 dni po  drugiej dawce leku wynosiło nadal 7,1 μg/g. 

Stężenia flukonazolu w paznokciach po czterech miesiącach podawania dawki 150 mg raz na tydzień  wynosiło 4,05 μg/g w zdrowych i 1,8 μg/g w chorych paznokciach; flukonazol można było wykryć w  próbkach paznokci jeszcze po 6 miesiącach od zakończenia terapii. 

Metabolizm 

17

Flukonazol jest metabolizowany jedynie w niewielkim stopniu. Po podaniu dawki znakowanej  radioaktywnie substancji wykazano, że jedynie 11% flukonazolu wydalane jest z moczem w postaci  zmienionej. Flukonazol jest wybiórczym inhibitorem izoenzymów CYP2C9 oraz CYP3A4 (patrz  punkt 4.5). Flukonazol jest również inhibitorem izoenzymu CYP2C19. 

Wydalanie 

Okres półtrwania flukonazolu w osoczu wynosi około 30 godzin. Lek jest wydalany głownie przez  nerki, około 80% przyjętej dawki występuje w moczu w postaci niezmienionej. Klirens flukonazolu  jest proporcjonalny do klirensu kreatyniny. Nie ma dowodów na występowanie metabolitów we krwi  krążącej. 

Długi okres półtrwania leku w fazie eliminacji z osocza uzasadnia stosowanie pojedynczej dawki w  kandydozie pochwy oraz podawanie jednej dawki leku na dobę lub na tydzień w innych wskazaniach. 

Farmakokinetyka u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek 

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <20 ml/min) okres półtrwania wydłuża  się z 30 do 98 godzin. Konsekwentnie należy zmniejszyć dawkowanie. Flukonazol można usunąć za  pomocą hemodializy lub w mniejszym stopniu podczas dializy otrzewnowej. W trakcie 3 godzinnej  sesji hemodializy około 50% flukonazolu ulega usunięciu z krwi. 

Farmakokinetyka u dzieci 

Dane farmakokinetyczne uzyskano z 5 badań, w których uczestniczyło 113 dzieci (2 badania z  pojedynczą dawką, 2 badania z dawkami wielokrotnymi, jedno badanie dotyczące wcześniaków).  Dane z jednego z prowadzonych badań nie były interpretowane z powodu zmiany postaci leku w  trakcie tego badania. Dodatkowe dane uzyskano z badania obejmującego pacjentów, u których lek  stosowano ze względów humanitarnych (ang. compassionate use study). 

Po podaniu flukonazolu w dawce 2–8 mg/kg mc. u dzieci (w wieku od 9 miesięcy do 15 lat)  obserwowano pole pod krzywą (AUC) około 38 μg·h/ml, podczas podawania w dawkach  jednostkowych 1 mg/kg mc. Średni okres półtrwania flukonazolu w fazie eliminacji z osocza mieścił się w granicach od 15 do 18 godzin; objętość dystrybucji po wielokrotnym podawaniu wynosiła w  przybliżeniu 880 ml/kg mc. Dłuższy okres półtrwania flukonazolu w osoczu w fazie eliminacji – około 24 godzin – obserwowano po podaniu pojedynczej dawki. Porównywalne wartości okresu  półtrwania flukonazolu w osoczu w fazie eliminacji po podaniu pojedynczej dawki 3 mg/kg mc. i.v.  obserwowano u dzieci w wieku od 11 dni do 11 miesięcy. Objętość dystrybucji w tej grupie wiekowej  wynosiła około 950 ml/kg mc. 

Doświadczenie dotyczące stosowania flukonazolu u noworodków ogranicza się do badań  farmakokinetycznych u wcześniaków. Średni wiek pacjentów (12 wcześniaków urodzonych średnio  po ok. 28 tygodniach ciąży) w chwili podania pierwszej dawki wynosił 24 godziny (zakres 9– 36 godzin), a średnia urodzeniowa masa ciała – 0,9 kg (zakres 0,75–1,1 kg). Badanie ukończyło  siedmiu pacjentów; maksymalna łączna dawka flukonazolu obejmowała pięć infuzji dożylnych po  6 mg/kg mc., podawanych co 72 godziny. Średni okres półtrwania wynosił 74 godziny (zakres 44– 185) w dniu 1. i z czasem zmniejszał się do 53 godzin (zakres 30–131) w dniu 7. i 47godzin (zakres  27–68) w dniu 13. Pole pod krzywą wynosiło 271 μg·h/ml (zakres 173–385) w dniu 1., zwiększało się  średnio do 490 μg·h/ml (zakres 292–734) w dniu 7. i zmniejszało ponownie do 360 μg·h/ml (zakres  167–566) w dniu 13. Objętość dystrybucji wynosiła 1183 ml/kg (zakres 1070–1470) w dniu 1. i z  czasem zwiększała się średnio do 1184 ml/kg (zakres 510–2130) w dniu 7. i do 1328 ml/kg (zakres  1040–1680) w dniu 13. 

Farmakokinetyka u pacjentów w podeszłym wieku 

Przeprowadzono badanie farmakokinetyki u 22 osób w wieku 65 lat i starszych, otrzymujących pojedynczą dawkę 50 mg flukonazolu doustnie. Dziesięciu z tych pacjentów otrzymywało  

18

jednocześnie leki moczopędne. Stężenie Cmax wyniosło 1,54 μg/ml po upływie 1,3 godziny od podania  dawki. Średnie wartości AUC wyniosło 76,4±20,3 μg·h/ml, a średni okres półtrwania 46,2 godziny.  Te parametry farmakokinetyczne są większe od analogicznych wartości u młodych ochotników płci  męskiej. Jednoczesne podawanie diuretyków nie zmieniało istotnie wartości AUC ani Cmax.  Dodatkowo u osób w podeszłym wieku obserwowano mniejsze niż u młodych wartości klirensu  kreatyniny (74 ml/min), odsetka leku wydalanego wraz z moczem w postaci niezmienionej (0–24 h,  22%) oraz klirensu flukonazolu (0,124 ml/min/kg mc.). Tak więc zmiany farmakokinetyki  flukonazolu u osób w podeszłym wieku wynikają prawdopodobnie z osłabionej czynności nerek,  charakterystycznej dla tej grupy pacjentów. 

5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie  

Wpływ zaobserwowany w trakcie badań nieklinicznych ma niewielkie znaczenie dla zastosowania  klinicznego, ponieważ wystąpił po dawkach, po których narażenie jest znacząco wyższe niż  występujące u ludzi.  

Rakotwórczość  

Flukonazol nie wykazywał potencjału rakotwórczego u myszy i szczurów, które otrzymywały przez  okres 24 miesięcy doustne dawki 2,5, 5 lub 10 mg/kg mc./dobę (około 2–7-krotnie więcej niż dawka  zalecana u ludzi). U samców szczurów otrzymujących 5 lub 10 mg/kg mc./dobę obserwowano  częstsze występowanie gruczolaków wątrobowokomórkowych.  

Toksyczny wpływ na reprodukcję  

Flukonazol nie wpływał na płodność samców ani samic szczurów, którym podawano doustnie dawki  5, 10 lub 20 mg/kg mc. na dobę lub pozajelitowo dawki 5, 25 lub 75 mg/kg mc.  Nie stwierdzono działania na płód po zastosowaniu w dawce 5 lub 10 mg/kg mc.; w przypadku dawek  25 oraz 50 mg/kg mc. i większych stwierdzono więcej rodzajów zmian anatomicznych u płodów  (dodatkowe żebra, poszerzenie układu kielichowo-miedniczkowego) oraz opóźnienie kostnienia. Po  zastosowaniu dawek w zakresie od 80 mg/kg mc. do 320 mg/kg mc. zwiększyła się śmiertelność  zarodków szczurzych, zaś wady płodu obejmowały falistość żeber, rozszczep podniebienia i  nieprawidłowe kostnienie twarzoczaszki.  

Rozpoczęcie porodu było nieco opóźnione po doustnym zastosowaniu dawki 20 mg/kg mc., zaś u  niektórych matek po zastosowaniu dożylnym dawki 20 mg/kg mc. lub 40 mg/kg mc. stwierdzono  przedłużony poród. Zaburzenia porodu, występujące po podaniu dawek w tym zakresie, powodowały  niewielkie zwiększenie liczby płodów martwych oraz zmniejszenie przeżywalności noworodków. Ten  wpływ na poród jest zgodny z zależnymi od gatunku właściwościami zmniejszania stężenia  estrogenów przez duże dawki flukonazolu. Takich zmian hormonalnych nie stwierdzano u kobiet  leczonych flukonazolem (patrz punkt 5.1). 

6. DANE FARMACEUTYCZNE 

6.1. Wykaz substancji pomocniczych 

Zawartość kapsułki: 

Laktoza jednowodna, 

Skrobia kukurydziana, 

Sodu laurylosiarczan, 

Krzemionka koloidalna, bezwodna, 

Magnezu stearynian. 

Skład kapsułki: 

50 mg kapsułki: 

Tytanu dwutlenek (E171), 

19

Żelatyna, 

Barwniki - żelaza tlenek żółty (E172) i indygotyna (E132). 

100 mg kapsułki: 

Tytanu dwutlenek (E171), 

Żelatyna, 

Barwniki - błękit patentowy V (E131). 

150 mg kapsułki: 

Tytanu dwutlenek (E171), 

Żelatyna, 

Barwniki - błękit patentowy V (E131). 

200 mg kapsułki: 

Tytanu dwutlenek (E171),  

Żelatyna. 

6.2. Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy. 

6.3. Okres ważności 

3 lata 

6.4. Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu 

Przechowywać w temperaturze poniżej 30ºC. 

Przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. 

6.5. Rodzaj i zawartość opakowania 

Flumycon 50 mg: blistry PCV/Al, zawierające po 7 kapsułek, pakowane w tekturowe pudełko. Każde  opakowanie zawiera: 7 lub 14 kapsułek. 

Flumycon 100 mg: Blister PCV/Al, zawierający 7 kapsułek, pakowane w tekturowe pudełko. Każde opakowanie zawiera: 7 lub 28 kapsułek. 

Flumycon 150 mg: blister PCV/Al, zawierający 1 lub 7 kapsułek w blistrze, pakowany w tekturowe  pudełko. 

Flumycon 200 mg: Blister PCV/Al, zawierający 7 kapsułek lub 12 kapsułek w blistrze, w  tekturowym pudełku. 

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 

6.6. Szczególne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania leku do stosowania 

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi  przepisami.  

20

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA  DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o. 

ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa 

8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Flumycon 50 mg: 6181 z dnia 17.02.1995 r., R/3560 z dnia 20.04.2000 r. 

Flumycon 100 mg: 6180 z dnia 17.02.1995 r., R/3561 z dnia 20.04.2000 r. 

Flumycon 150 mg: 10341 

Flumycon 200 mg: 10342 

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU  / DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 

Flumycon 50 mg: 17.02.1995 r. / 20.04.2000 r. / 13.05.2005 r. / 01.06.2006 r./17.09.2008r. Flumycon 100 mg: 17.02.1995 r. / 20.04.2000 r. / 20.05.2005 r. / 21.06.2006 r./ 16.09.2008r. Flumycon 150 mg: 07.04.2004 r. / 16.09.2008r. 

Flumycon 200 mg: 07.04.2004 r. / 16.09.2008r. 

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 

26.11.2012r. 

21

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Flumycon
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu