Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Wellbutrin XR

WellbutrinXR

1
WS089
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Wellbutrin XR, 150 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
Wellbutrin XR, 300 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 150 mg lub 300 mg bupropionu chlorowodorku.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu
Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 150 mg:
Kremowobiałe do jasnożółtych okrągłe tabletki z czarnym nadrukiem „GS 5FV 150” na jednej
stronie, druga strona gładka.
Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 300 mg:
Kremowobiałe do jasnożółtych, okrągłe tabletki z czarnym nadrukiem „GS 5YZ 300” na jednej
stronie, druga strona gładka.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Wellbutrin XR jest wskazany w leczeniu epizodów ciężkiej depresji.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli
Zalecaną dawką początkową jest 150 mg podawane raz na dobę. Optymalna dawka nie została
ustalona w badaniach klinicznych. Jeżeli po 4 tygodniach leczenia dawką 150 mg nie jest widoczna
poprawa, dawkę można zwiększyć do 300 mg podawanych raz na dobę. Pomiędzy kolejnymi
dawkami powinna być zachowana co najmniej 24 godzinna przerwa.
Działanie produktu Wellbutrin XR było obserwowane po 14 dniach od rozpoczęcia leczenia. Tak jak
w przypadku wszystkich leków przeciwdepresyjnych, pełne działanie przeciwdepresyjne produktu
Wellbutrin XR może wystąpić dopiero po kilku tygodniach leczenia.
Pacjentów z depresją należy leczyć przez okres co najmniej 6 miesięcy, aby upewnić się, że nie
występują już u nich objawy choroby.
Do bardzo częstych objawów niepożądanych należy bezsenność, która najczęściej jest przemijająca.
Występowanie bezsenności może być zmniejszone przez unikanie podawania produktu leczniczego
przed zaśnięciem (należy pamiętać o co najmniej 24 godzinnej przerwie między dawkami).
2
 Zmiana leczenia u pacjentów stosujących tabletki Wellbutrin SR
Podczas zmiany leczenia z tabletek zawierających bupropion o przedłużonym uwalnianiu
podawanych dwa razy na dobę na tabletki Wellbutrin XR, należy w miarę możliwości stosować taką
samą całkowitą dawkę dobową.
Dzieci i młodzież
Wellbutrin XR nie jest wskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz
punkt 4.4). Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania produktu Wellbutrin XR u dzieci i młodzieży
w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone.
Pacjenci w podeszłym wieku
Skuteczność stosowania u pacjentów w podeszłym wieku nie została jednoznacznie określona.
W badaniu klinicznym stosowano taką samą dawkę, jak u dorosłych pacjentów (patrz: Dorośli). Nie
można wykluczyć większej wrażliwości u niektórych pacjentów w podeszłym wieku.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Należy zachować ostrożność podczas podawania produktu Wellbutrin XR pacjentom
z zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4). U pacjentów z małymi lub umiarkowanymi
zaburzeniami czynności wątroby ze względu na większe zróżnicowanie farmakokinetyki leku
zalecaną dawką jest 150 mg raz na dobę.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Zalecaną dawką u takich pacjentów jest 150 mg stosowane raz na dobę, gdyż bupropion i jego czynne
metabolity mogą gromadzić się u nich w większym stopniu (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Tabletki Wellbutrin XR należy połykać w całości. Tabletek nie należy przełamywać, rozkruszać ani
żuć, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, w tym
napadów drgawkowych.
Tabletki Wellbutrin XR mogą być przyjmowane z posiłkiem lub bez posiłku.
Przerwanie leczenia
Chociaż w badaniach klinicznych dotyczących produktu Wellbutrin XR nie stwierdzano objawów
odstawienia (mierzonych raczej jako zdarzenia zgłaszane spontaniczne, a nie z zastosowaniem skal
oceny), należy rozważyć stopniowe zmniejszanie dawki. Bupropion jest selektywnym inhibitorem
zwrotnego wychwytu neuronalnego amin katecholowych i nie można wykluczyć efektu „z odbicia”
lub reakcji odstawienia.
4.3 Przeciwwskazania
Wellbutrin XR jest przeciwwskazany u pacjentów:
- z nadwrażliwością na bupropion lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1.
- stosujących inne produkty lecznicze zawierające bupropion, ponieważ wystąpienie napadów
drgawkowych jest zależne od dawki, i aby uniknąć przedawkowania.
- z aktualnie występującymi napadami drgawkowymi lub napadami drgawkowymi
w wywiadzie.
- ze zdiagnozowanymi nowotworami ośrodkowego układu nerwowego.
- którzy w dowolnym momencie w trakcie leczenia nagle odstawiają alkohol lub inne leki,
o których wiadomo, że ich odstawienie związane jest z ryzykiem występowania napadów
drgawkowych (szczególnie benzodiazepiny i leki o działaniu podobnym do benzodiazepin).
- z ciężką marskością wątroby.
3
- z rozpoznaną aktualnie lub w przeszłości bulimią lub jadłowstrętem psychicznym.
- równocześnie leczonych inhibitorami MAO. Wellbutrin XR może być stosowany nie
wcześniej niż po 14 dniach od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO.
W przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczający jest okres 24 godzin.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Napady drgawkowe
Nie należy stosować większych niż zalecane dawek bupropionu w postaci tabletek
o zmodyfikowanym uwalnianiu, ponieważ stosowanie bupropionu jest związane z ryzykiem
wystąpienia zależnego od dawki napadu drgawkowego. Częstość występowania napadów
drgawkowych w badaniach klinicznych podczas stosowania dawek do 450 mg/dobę wynosiła około
0,1%.
Podczas stosowania produktu Wellbutrin XR istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia napadu
drgawkowego związane z obecnością czynników predysponujących, które obniżają próg pobudliwości
drgawkowej. Dlatego też podczas stosowania produktu Wellbutrin XR należy zachować szczególną
ostrożność u pacjentów, u których stwierdzono jeden lub kilka takich czynników predysponujących
do obniżenia progu pobudliwości drgawkowej.
Wszyscy pacjenci powinni być ocenieni, pod kątem występowania u nich czynników
predysponujących, do których należą:
 równoczesne stosowanie innych produktów leczniczych obniżających próg pobudliwości
drgawkowej (np. leki przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, przeciwmalaryczne, tramadol,
teofilina, steroidy działające ogólnoustrojowo, chinolony i leki przeciwhistaminowe działające
uspokajająco),
 uzależnienie od alkoholu (patrz również punkt 4.3),
 uraz głowy w wywiadzie,
 cukrzyca leczona lekami hipoglikemizującymi lub insuliną,
 stosowanie leków stymulujących lub zmniejszających apetyt.
Leczenie produktem Wellbutrin XR powinno być przerwane i nie jest zalecane u pacjentów, u których
w trakcie terapii wystąpiły napady drgawkowe.
Interakcje (patrz punkt 4.5)
Z powodu interakcji farmakokinetycznych stężenie bupropionu lub jego metabolitów w osoczu może
się zmieniać, co może nasilać działania niepożądane leku (np. suchość w jamie ustnej, bezsenność,
napady drgawkowe). Dlatego należy zachować ostrożność podczas równoczesnego stosowania
bupropionu z produktami leczniczymi, które indukują lub hamują jego metabolizm.
Bupropion hamuje metabolizm z udziałem enzymów cytochromu P450 2D6. Zaleca się zachowanie
ostrożności podczas równoczesnego stosowania bupropionu i leków metabolizowanych przez te
enzymy.
W literaturze wykazano, że leki hamujące aktywność CYP2D6 mogą powodować zmniejszenie
stężenia endoksyfenu, będącego czynnym metabolitem tamoksyfenu. Z tego względu w trakcie
leczenia tamoksyfenem należy unikać, jeśli to tylko możliwe, stosowania bupropionu, będącego
inhibitorem CYP2D6 (patrz punkt 4.5).
Zaburzenia psychiczne
Samobójstwo/myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja jest związana ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samouszkodzeń
i samobójstwa (zdarzenia związane z samobójstwem). To ryzyko utrzymuje się, dopóki nie wystąpi
wyraźna remisja. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych lub następnych tygodni
leczenia, pacjent powinien pozostawać pod ścisłą kontrolą aż do czasu, kiedy wystąpi poprawa.
4
Doświadczenie kliniczne wykazuje, że ryzyko samobójstwa może zwiększać się we wczesnym etapie
powrotu do zdrowia.
Pacjenci ze zdarzeniami związanymi z samobójstwem w wywiadzie lub ci, którzy przed rozpoczęciem
terapii wykazywali znacznego stopnia nasilenie myśli samobójczych, są w grupie zwiększonego
ryzyka wystąpienia myśli samobójczych lub prób samobójczych i powinni podczas leczenia
pozostawać pod ścisłą kontrolą.
Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u dorosłych
pacjentów z zaburzeniami psychicznymi wykazała u pacjentów w wieku poniżej 25 lat zwiększenie
ryzyka zachowań samobójczych w trakcie stosowania leków przeciwdepresyjnych w porównaniu do
placebo.
Pacjenci, w szczególności ci z grupy wysokiego ryzyka, powinni pozostawać pod ścisłą kontrolą
w trakcie farmakoterapii, zwłaszcza w jej wczesnej fazie lub po zmianie dawkowania. Pacjenci
(i opiekunowie pacjentów) powinni być ostrzeżeni o konieczności obserwacji wszelkich oznak
pogorszenia stanu klinicznego pacjenta, myśli lub zachowań samobójczych oraz nietypowych zmian
w zachowaniu. W przypadku wystąpienia tych objawów powinni natychmiast zasięgnąć porady
lekarskiej.
Wystąpienie niektórych objawów psychicznych może zależeć albo od stanu choroby podstawowej lub
od stosowanego leczenia (patrz poniżej: Objawy neuropsychiatryczne, w tym mania i choroba
afektywna dwubiegunowa; patrz również punkt 4.8).
Należy rozważyć zmianę schematu leczenia, włącznie z jego przerwaniem, u pacjentów, u których
wystąpiło nasilenie myśli/zachowań samobójczych, szczególnie jeżeli te objawy są ciężkie,
występujące nagle lub dotychczas nie występowały.
Objawy neuropsychiatryczne, w tym mania i choroba afektywna dwubiegunowa
Zgłaszano objawy neuropsychiatryczne (patrz punkt 4.8). W szczególności obserwowano objawy
psychotyczne i maniakalne, głównie u pacjentów z chorobą psychiczną w wywiadzie. Dodatkowo
epizody ciężkiej depresji mogą być początkowym objawem zaburzeń dwubiegunowych. Panuje
ogólne przekonanie (choć nie uzyskane w kontrolowanych badaniach), że leczenie takiego epizodu
samym lekiem przeciwdepresyjnym może zwiększyć prawdopodobieństwo wywołania mieszanego/
maniakalnego epizodu u pacjentów z ryzykiem zaburzeń dwubiegunowych. Ograniczone dane
kliniczne dotyczące stosowania bupropionu w skojarzeniu ze stabilizatorami nastroju
u pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi w wywiadzie sugeruje małą częstość przejścia w
manię. Przed rozpoczęciem leczenia lekiem przeciwdepresyjnym pacjenci powinni być odpowiednio
zbadani w celu określenia ryzyka wystąpienia zaburzeń dwubiegunowych; takie badanie powinno
zawierać szczegółowy wywiad psychiatryczny, w tym wywiad rodzinny dotyczący samobójstw,
zaburzeń dwubiegunowych i depresji.
Dane uzyskane z badań na zwierzętach sugerują możliwość wywołania uzależnienia. Jednakże,
badania nad skłonnością do nadużywania u ludzi i rozległe doświadczenie kliniczne wskazują, że
bupropion ma mały potencjał wywoływania uzależnienia.
Kliniczne doświadczenie z bupropionem u pacjentów poddawanych leczeniu elektrowstrząsami jest
ograniczone. Należy wykazać ostrożność podczas stosowania leczenia elektrowstrząsami u pacjentów
równocześnie leczonych bupropionem.
Nadwrażliwość
Leczenie produktem Wellbutrin XR należy niezwłocznie przerwać, jeżeli u pacjenta wystąpiły objawy
nadwrażliwości podczas przyjmowania leku. Należy pamiętać, że objawy mogą rozwijać się lub
nawracać również po zaprzestaniu stosowania produktu Wellbutrin XR, jak również o konieczności
odpowiedniego leczenia objawowego przez odpowiednio długi czas (co najmniej jeden tydzień).
Objawy typowe obejmują wysypkę skórną, świąd, pokrzywkę lub ból w klatce piersiowej, bardziej
5
nasilone reakcje mogą obejmować obrzęk naczynioruchowy, duszność/skurcz oskrzeli, wstrząs
anafilaktyczny, rumień wielopostaciowy lub zespół Stevensa-Johnsona. Ból stawów, ból mięśni i
gorączka były również zgłaszane w połączeniu z wysypką i innymi objawami wskazującymi na
opóźnioną nadwrażliwość (patrz punkt 4.8). U większości pacjentów objawy ulegały złagodzeniu po
przerwaniu leczenia bupropionem i rozpoczęciu leczenia lekami przeciwhistaminowymi lub
kortykosteroidami, po czym z czasem ustępowały.
Choroby sercowo-naczyniowe
Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania bupropionu w leczeniu depresji u pacjentów
z chorobą sercowo-naczyniową jest ograniczone. Należy zachować ostrożność u takich pacjentów.
Jednakże bupropion był stosunkowo dobrze tolerowany w badaniach dotyczących zaprzestawania
palenia u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca (patrz punkt 5.1).
Ciśnienie tętnicze
Wykazano, że bupropion nie zwiększa znacząco ciśnienia tętniczego krwi u pacjentów bez depresji, w
pierwszym stadium nadciśnienia tętniczego. Jednak w praktyce klinicznej nadciśnienie tętnicze, które
w pewnych przypadkach może być ciężkie (patrz punkt 4.8) i wymaga intensywnego leczenia, było
zgłaszane u pacjentów przyjmujących bupropion. Te obserwacje pochodzą od pacjentów z wcześniej
obecnym nadciśnieniem tętniczym oraz pacjentów bez nadciśnienia tętniczego w wywiadzie.
Należy określić wyjściowe wartości ciśnienia tętniczego podczas rozpoczynania leczenia, a następnie
monitorować to ciśnienie, zwłaszcza u pacjentów z wcześniej występującym nadciśnieniem
tętniczym. Należy rozważyć zakończenie leczenia produktem Wellbutrin XR, jeżeli stwierdza się
klinicznie istotne zwiększenie ciśnienia tętniczego.
Jednoczesne zastosowanie bupropionu i nikotynowego przezskórnego systemu terapeutycznego może
spowodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi.
Szczególne grupy pacjentów
Dzieci i młodzież - leczenie lekami przeciwdepresyjnymi jest związane z ryzykiem wystąpienia myśli
i zachowań samobójczych u dzieci i młodzieży z epizodem ciężkiej depresji i innymi zaburzeniami
psychicznymi.
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby - bupropion jest w znacznym stopniu metabolizowany
w wątrobie do czynnych metabolitów, które dalej są metabolizowane. Nie obserwowano statystycznie
istotnych różnic w farmakokinetyce bupropionu u pacjentów z łagodną i umiarkowaną marskością
wątroby w porównaniu do zdrowych ochotników, ale stężenie bupropionu w surowicy było bardzo
zróżnicowane u poszczególnych pacjentów. Dlatego produkt Wellbutrin XR należy stosować
z ostrożnością u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (patrz
punkt 4.2).
Wszyscy pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby powinni być ściśle kontrolowani ze względu na
możliwość wystąpienia działań niepożądanych (np. bezsenność, suchość w jamie ustnej, napady
drgawkowe), które mogą wskazywać na duże stężenie leku lub jego metabolitów w organizmie.
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek – bupropion w postaci metabolitów wydalany jest głównie
z moczem. Z tego względu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek bupropion i jego czynne
metabolity mogą gromadzić się w organizmie w stopniu większym niż u osób, których nerki pracują
prawidłowo. Pacjenci powinni być ściśle monitorowani ze względu na możliwość wystąpienia działań
niepożądanych (np. bezsenność, suchość w jamie ustnej, napady drgawkowe), które mogą wskazywać
na duże stężenie leku lub jego metabolitów w organizmie (patrz punkt 4.2).
Pacjenci w podeszłym wieku - skuteczność stosowania u pacjentów w podeszłym wieku nie została
jednoznacznie określona. W badaniu klinicznym u pacjentów w podeszłym wieku stosowano taką
6
samą dawkę, jak u dorosłych pacjentów (patrz punkty 4.2 Dorośli i 5.2). Nie można wykluczyć
większej wrażliwości u niektórych pacjentów w podeszłym wieku.
Wpływ na badania moczu
Z uwagi na budowę podobną do amfetaminy, bupropion wpływa na wyniki niektórych szybkich
testów na obecność narkotyków w moczu. Efektem mogą być fałszywie dodatnie wyniki, zwłaszcza
dla pochodnych amfetaminy. Wynik dodatni powinien zostać potwierdzony bardziej swoistą metodą.
Niewłaściwe drogi podania
Wellbutrin XR jest przeznaczony wyłącznie do przyjmowania doustnego. Zgłaszano przypadki
inhalacji rozkruszonych tabletek lub przyjęcia rozpuszczonego bupropionu w postaci iniekcji, co
może prowadzić do gwałtownego uwalniania i szybszego wchłaniania oraz potencjalnego
przedawkowania. Zgłaszano przypadki wystąpienia napadów drgawkowych i (lub) zgonów po
przyjęciu bupropionu donosowo lub we wstrzyknięciu pozajelitowym.
Zespół serotoninowy
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu
potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy Wellbutrin XR był podawany jednocześnie
z lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang.
Selective Serotonin Reuptake Inhibitors (SSRI)) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
i noradrenaliny (ang. Serotonin Norepinephrine Re-uptake Inhibitors (SNRI)) (patrz punkt 4.5). Jeśli
jednoczesne leczenie innymi lekami serotoninergicznymi jest klinicznie uzasadnione, zalecana jest
uważna obserwacja pacjenta, szczególnie podczas rozpoczynania leczenia i zwiększania dawki.
Zespół serotoninowy może obejmować zmiany stanu psychicznego (np. pobudzenie, halucynacje,
śpiączkę), dysfunkcję układu autonomicznego (np. tachykardię, niestabilne ciśnienie krwi,
hipertermię), zaburzenia nerwowo-mięśniowe (np. nadrefleksję, brak koordynacji, sztywność), i (lub)
objawy żołądkowo-jelitowe (np. mdłości, wymioty, biegunkę). Jeśli podejrzewa się wystąpienie
zespołu serotoninowego, należy rozważyć zmniejszenie dawki lub zakończenie leczenia w zależności
od ciężkości objawów.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Ponieważ inhibitory monoaminooksydazy A i B także wpływają na katecholaminergiczne szlaki
metaboliczne, ale w inny sposób niż bupropion, jednoczesne stosowanie produktu Wellbutrin XR
i inhibitorów monoaminooksydazy (MAO) jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Wynika to ze
zwiększonego prawdopodobieństwa wystąpienia działań niepożądanych związanych z jednoczesnym
ich stosowaniem. Należy zachować przerwę przynajmniej 14 dni od zakończenia stosowania
nieodwracalnych inhibitorów MAO, a rozpoczęciem stosowania produktu Wellbutrin XR.
W przypadku odwracalnych inhibitorów MAO wystarczy przerwa 24 godzinna.
Wpływ bupropionu na inne leki:
Pomimo że bupropion i jego główny metabolit hydroksybupropion nie są metabolizowane za
pośrednictwem izoenzymu CYP2D6, to hamują szlak metaboliczny z udziałem CYP2D6.
Równoczesne stosowanie bupropionu chlorowodorku i dezypraminy u zdrowych ochotników,
u których występował szybki metabolizm przy udziale izoenzymu CYP2D6, spowodowało duże (od 2
do 5 razy) zwiększenie wartości Cmax i AUC dezypraminy. Zahamowanie CYP2D6 utrzymywało się
jeszcze przez co najmniej 7 dni po podaniu ostatniej dawki bupropionu.
Jednoczesne stosowanie z produktami leczniczymi z wąskim indeksem terapeutycznym, które są
metabolizowane głównie przez izoenzym CYP2D6, powinno być rozpoczynane od najmniejszych ich
dawek. Do tych produktów leczniczych należą leki przeciwdepresyjne (np. dezypramina, imipramina),
leki przeciwpsychotyczne (np. rysperydon, tiorydazyna), β-adrenolityki (np. metoprolol), selektywne
inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i leki przeciwarytmiczne klasy 1C (np. propafenon,
flekainid). W przypadku dołączenia Wellbutrin XR do leczenia pacjenta stosującego już takie
produkty lecznicze, należy rozważyć konieczność zmniejszenia ich dawek.
7
W takich przypadkach należy dokładnie rozważyć oczekiwane korzyści z leczenia produktem
Wellbutrin XR w porównaniu do potencjalnego ryzyka.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano występowanie zespołu serotoninowego, stanu
potencjalnie zagrażającego życiu, w przypadku gdy Wellbutrin XR jest podawany jednocześnie z
lekami serotoninergicznymi, takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang.
SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. SNRI) (patrz punkt 4.4).
Leki, których skuteczność zależy od aktywacji metabolicznej za pośrednictwem CYP2D6 (np.
tamoksyfen), mogą mieć mniejszą skuteczność podczas jednoczesnego podawania z inhibitorami
CYP2D6, takimi jak bupropion (patrz punkt 4.4).
W jednym badaniu bupropion zwiększył Cmax i AUC cytalopramu odpowiednio o 30% i 40%, chociaż
cytalopram (SSRI) nie jest metabolizowany głównie przez CYP2D6.
Jednoczesne podawanie digoksyny z bupropionem może skutkować zmniejszeniem stężenia
digoksyny w organizmie pacjenta. Na podstawie porównania krzyżowego wyników badań
klinicznych, stwierdzono, że u zdrowych ochotników wartość AUC0-24 h dla digoksyny się
zmniejszyła, a klirens nerkowy się zwiększył. Lekarze powinni mieć świadomość, że po zaprzestaniu
podawania bupropionu stężenie digoksyny może się zwiększyć i że należy monitorować pacjenta pod
kątem wystąpienia zatrucia digoksyną.
Wpływ innych leków na bupropion
Bupropion jest metabolizowany do głównego czynnego metabolitu hydroksybupropionu głównie za
pośrednictwem cytochromu P450 CYP2B6 (patrz punkt 5.2). Podawanie bupropionu równocześnie
z produktami leczniczymi wpływającymi na metabolizm bupropionu za pośrednictwem izoenzymu
CYP2B6 (np. substraty CYP2B6: cyklofosfamid, ifosfamid i inhibitory CYP2B6, np. orfenadryna,
tyklopidyna, klopidogrel) może spowodować zwiększenie stężenia bupropionu w osoczu i
zmniejszenie stężenia aktywnego metabolitu hydroksybupropionu. Konsekwencje kliniczne
zahamowania metabolizmu bupropionu za pośrednictwem CYP2B6 i w efekcie tego zmiany stosunku
bupropion/ hydroksybupropion nie są obecnie znane.
Ponieważ bupropion jest w znacznym stopniu metabolizowany, należy zachować ostrożność podczas
równoczesnego podawania bupropionu z produktami leczniczymi indukującymi procesy metaboliczne
(np. karbamazepina, fenytoina, rytonawir, efawirenz) lub lekami będącymi inhibitorami metabolizmu
(np. walproinian). Równoczesne stosowanie tych leków może wpłynąć na skuteczność
i bezpieczeństwo leczenia bupropionem.
W wielu badaniach u zdrowych ochotników rytonawir (w dawkach 100 mg dwa razy na dobę lub
600 mg dwa razy na dobę) lub rytonawir w dawce 100 mg w skojarzeniu z lopinawirem w dawce
400 mg dwa razy na dobę powodował zależne od dawki zmniejszenie ekspozycji na bupropion i jego
główne metabolity o około 20% do 80% (patrz punkt 5.2). Podobnie efawirenz w dawce 600 mg raz
na dobę przez dwa tygodnie spowodował zmniejszenie ekspozycji na bupropion u zdrowych
ochotników o około 55%. Konsekwencje kliniczne zmniejszonej ekspozycji są niejasne, jednak mogą
obejmować zmniejszenie skuteczności leczenia epizodów ciężkiej depresji. U pacjentów
przyjmujących którykolwiek z tych leków jednocześnie z bupropionem może zaistnieć konieczność
podania zwiększonych dawek bupropionu, jednakże maksymalna zalecana dawka nie powinna zostać
przekroczona.
8
Inne informacje o interakcjach
Należy zachować szczególną ostrożność stosując Wellbutrin XR u pacjentów otrzymujących
lewodopę albo amantadynę. Ograniczone dane kliniczne wskazują na częstsze występowanie działań
niepożądanych (np. nudności, wymiotów i objawów psychicznych – patrz punkt 4.8) u pacjentów
równocześnie stosujących bupropion i lewodopę lub amantadynę.
Chociaż brak danych klinicznych o interakcji farmakokinetycznej pomiędzy bupropionem
a alkoholem, odnotowano nieliczne doniesienia o niepożądanych objawach neuropsychiatrycznych
lub zmniejszonej tolerancji na alkohol wśród pacjentów pijących alkohol podczas leczenia
bupropionem. W czasie leczenia produktem Wellbutrin XR należy unikać lub ograniczyć do minimum
picie alkoholu.
Nie przeprowadzono badań farmakokinetycznych dotyczących podawania bupropionu równocześnie
z benzodiazepinami. Analiza szlaków metabolicznych in vitro nie daje podstaw do wystąpienia takiej
interakcji. Po jednoczesnym podaniu bupropionu i diazepamu zdrowym ochotnikom, zaobserwowano
słabsze działanie uspokajające niż po podaniu samego diazepamu.
Nie przeprowadzano systematycznej oceny stosowania połączenia bupropionu i leków
przeciwdepresyjnych (innych niż dezypramina i cytalopram), benzodiazepin (innych niż diazepam)
lub neuroleptyków. Również ograniczone doświadczenie kliniczne dotyczy jednoczesnego stosowania
bupropionu z zielem dziurawca.
Jednoczesne stosowanie produktu Wellbutrin XR i nikotynowego przezskórnego systemu
terapeutycznego może powodować wzrost ciśnienia tętniczego krwi.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Wyniki niektórych badań epidemiologicznych przeprowadzonych u kobiet w ciąży, które stosowały
bupropion w pierwszym trymestrze ciąży, wskazują na związek tej terapii ze zwiększonym ryzykiem
wystąpienia u płodu pewnych wrodzonych wad sercowo-naczyniowych, w szczególności ubytków
przegrody międzykomorowej oraz upośledzenia odpływu lewokomorowego. Nie wszystkie badania
wykazały takie wyniki. Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni ani
pośredni toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Wellbutrin XR nie powinien być stosowany w okresie ciąży, chyba że stan kliniczny pacjentki będzie
wymagał leczenia bupropionem, a nie będzie innej metody leczenia.
Karmienie piersią
Bupropion i jego metabolity przenikają do mleka kobiet karmiących piersią. Należy zdecydować o
wstrzymaniu karmienia piersią lub zaprzestaniu leczenia produktem Wellbutrin XR po uwzględnieniu
korzyści dla noworodka lub niemowlęcia z karmienia piersią oraz korzyści dla matki wynikających z
leczenia lekiem Wellbutrin XR.
Płodność
Nie ma danych na temat wpływu bupropionu na płodność u ludzi. Badania nad rozrodem u szczurów
nie wykazały zmniejszenia płodności (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Tak jak inne leki działające na ośrodkowy układ nerwowy, bupropion może wpływać na zdolność
wykonywania czynności wymagających oceny sytuacji lub sprawności psychomotorycznej. Pacjenci
powinni zachować szczególną ostrożność przed rozpoczęciem prowadzenia pojazdów i obsługiwania
9
maszyn i upewnić się, że Wellbutrin XR nie wpływa niekorzystnie na wykonywane przez nich
czynności.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane bupropionu zgłaszane w trakcie stosowania klinicznego są wymienione
poniżej według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania.
Częstości występowania są określone jako: bardzo często (1/10), często (1/100 do 1/10), niezbyt
często (1/1000 do 1/100), rzadko (1/10 000 do 1/1000), bardzo rzadko (1/10 000), nieznana
(częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i
narządów
Częstość
występowania
Działania niepożądane
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego
Nieznana Niedokrwistość, leukopenia i trombocytopenia
Zaburzenia układu
immunologicznego*
Często Reakcje nadwrażliwości, takie jak pokrzywka
Bardzo rzadko Bardziej nasilone reakcje nadwrażliwości, w tym
obrzęk naczynioruchowy, duszność / skurcz
oskrzeli i wstrząs anafilaktyczny
Odnotowywano również występowanie bólów
stawów, bólów mięśni i gorączki w połączeniu
z wysypką i innymi objawami wskazującymi na
wystąpienie reakcji nadwrażliwości o charakterze
opóźnionym. Objawy te mogą przypominać
chorobę posurowiczą
Zaburzenia metabolizmu i
odżywiania
Często Utrata apetytu
Niezbyt często Zmniejszenie masy ciała
Bardzo rzadko Zaburzenia stężenia glukozy we krwi
Nieznana Hiponatremia
Zaburzenia psychiczne Bardzo często Bezsenność (patrz punkt 4.2)
Często Pobudzenie, lęk
Niezbyt często Depresja (patrz punkt 4.4), splątanie
Bardzo rzadko Agresja, wrogość, rozdrażnienie, niepokój,
omamy, nieprawidłowe sny włącznie z
koszmarami nocnymi, depersonalizacja, urojenia,
paranoidalne myśli
Nieznana Myśli samobójcze i zachowania samobójcze***,
psychoza, dysfemia
Zaburzenia układu
nerwowego
Bardzo często Ból głowy
Często Drżenia, zawroty głowy, zaburzenia smaku
Niezbyt często Zaburzenia koncentracji
Rzadko Napady drgawkowe (patrz poniżej)**
Bardzo rzadko Dystonia, ataksja, parkinsonizm, brak
koordynacji, zaburzenia pamięci, parestezja,
omdlenie
Nieznana Zespół serotoninowy****
Zaburzenia oka Często Zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika Często Szumy uszne
Zaburzenia serca Niezbyt często Tachykardia
Bardzo rzadko Kołatanie serca
10
Zaburzenia naczyniowe Często Wzrost ciśnienia tętniczego krwi
(w niektórych przypadkach znaczny),
zaczerwienienie skóry
Bardzo rzadko Rozszerzenie naczyń, niedociśnienie
ortostatyczne
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia
dotyczące przewodu pokarmowego, w tym
nudności i wymioty
Często Ból brzucha, zaparcia
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych
Bardzo rzadko Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych,
żółtaczka, zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej*
Często Wysypka, świąd, pocenie się
Bardzo rzadko Rumień wielopostaciowy i zespół StevensJohnsona, zaostrzenie łuszczycy
Nieznana Zaostrzenie tocznia rumieniowatego układowego,
toczeń rumieniowaty skórny, ostra uogólniona
osutka krostkowa
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
Bardzo rzadko Drżenie mięśni
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych
Bardzo rzadko Zaburzenia częstości oddawania moczu i (lub)
zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu
Zaburzenia ogólne i stany
w miejscu podania
Często Gorączka, ból w klatce piersiowej, osłabienie
* Reakcje nadwrażliwości mogą przejawiać się jako reakcje skórne. Patrz: „Zaburzenia układu
immunologicznego” i „Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej”.
** Częstość występowania napadów drgawkowych wynosi około 0,1% (1/1 000). Najczęściej
występującym rodzajem napadów drgawkowych są uogólnione napady toniczno-kloniczne, które
mogą niekiedy powodować ponapadowe splątanie lub zaburzenia pamięci (patrz punkt 4.4).
*** Przypadki myśli samobójczych i zachowań samobójczych odnotowano w trakcie leczenia
bupropionem lub w krótkim czasie po przerwaniu stosowania produktu leczniczego (patrz punkt 4.4).
**** Zespół serotoninowy może wystąpić w wyniku interakcji pomiędzy bupropionem
a serotoninergicznymi produktami leczniczymi takimi jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego
serotoniny (ang. SSRI) lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. SNRI)
(patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem:
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C,
02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa:
https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Odnotowano objawy ostrego przedawkowania po przyjęciu dawek ponad dziesięciokrotnie
przewyższających maksymalną dawkę terapeutyczną. Po przedawkowaniu oprócz objawów
określonych jako działania niepożądane, może wystąpić: senności, utrata przytomności i (lub) zmiany
11
w zapisie EKG, takie jak zaburzenia przewodzenia (w tym wydłużenie zespołu QRS), zaburzenia
rytmu i tachykardia. Odnotowano również wydłużenie odstępu QTc, ale było to obserwowane w
połączeniu z wydłużeniem zespołu QRS i przyspieszeniem czynności serca. Chociaż większość
pacjentów wróciła do zdrowia bez żadnych następstw, zgłaszano rzadkie przypadki zgonów
związanych z przedawkowaniem bupropionu u pacjentów, którzy zażyli dawki leku dużo większe od
zalecanych. Zgłaszano również wystąpienie zespołu serotoninowego.
Postępowanie: W razie przedawkowania pacjent powinien być przyjęty do szpitala. Należy
kontrolować zapis EKG oraz czynności życiowe.
Pacjentowi należy zapewnić odpowiednią drożność dróg oddechowych, dopływ tlenu i czynność
oddechową. Zalecane jest użycie węgla aktywnego. Nie jest znane swoiste antidotum dla bupropionu.
Dalsze postępowanie powinno być dostosowane do sytuacji klinicznej.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna – inne leki przeciwdepresyjne, Kod ATC: N 06 AX 12.
Mechanizm działania
Bupropion jest selektywnym inhibitorem neuronalnego wychwytu zwrotnego amin katecholowych
(noradrenaliny i dopaminy) z minimalnym wpływem na wychwyt zwrotny indoloamin (serotonina)
i niehamującym również monoaminooksydazy.
Mechanizm działania bupropionu jako leku przeciwdepresyjnego nie jest znany. Wydaje się jednak,
że odbywa się on poprzez mechanizm noradrenergiczny i (lub) dopaminergiczny.
Skuteczność kliniczna
Działanie przeciwdepresyjne bupropionu było badane w programie klinicznym obejmującym
pacjentów leczonych z powodu epizodu ciężkiej depresji (ang. Major Depressive Disorder – MDD),
w tym 1155 pacjentów leczonych produktem Wellbutrin XR i 1868 pacjentów leczonych preparatem
Wellbutrin SR. Siedem z tych badań sprawdzało skuteczność produktu Wellbutrin XR: 3 były
prowadzone w UE z zastosowaniem dawek do 300 mg/dobę, a 4 w USA z zastosowaniem zmiennego
dawkowania do 450 mg/dobę. Jako dodatkowe źródło informacji uznaje się dziewięć badań
dotyczących stosowania produktu Wellbutrin SR w leczeniu MDD, na podstawie biorównoważności
tabletek produktów Wellbutrin XR (raz na dobę) i SR (dwa razy na dobę).
Wellbutrin XR wykazał statystyczną przewagę nad placebo, mierzoną jako poprawę w całkowitym
wyniku MADRS (ang. Montgomery-Asberg Depression Rating Scale) w jednym z dwóch
identycznych badań z zastosowaniem dawek w zakresie 150-300 mg. Wskaźniki odpowiedzi i remisji
były również statystycznie znamiennie większe po zastosowaniu produktu Wellbutrin XR
w porównaniu z placebo. W trzecim badaniu u osób w podeszłym wieku statystyczna wyższość nad
placebo nie została osiągnięta dla pierwszorzędowego parametru, średniej zmiany w porównaniu ze
stanem wyjściowym w MADRS (punkt końcowy ang. LOCF – Last Observation Carried Forward),
chociaż statystycznie znamienne wyniki były widoczne w analizie drugiego rzędu („Obserwowanego
przypadku”).
Znaczące korzyści zostały wykazane w zakresie pierwszorzędowych punktów końcowych w 2 z 4
badań przeprowadzonych w USA z produktem Wellbutrin XR (300-450 mg). Spośród dwóch
pozytywnych badań, jedno było kontrolowane placebo u pacjentów z MDD, a jedno było aktywnie
kontrolowanym badaniem u pacjentów z MDD.
12
W badaniu zapobiegania nawrotom pacjenci odpowiadający na ośmiotygodniowe leczenie produktem
Wellbutrin SR (300 mg/dobę) w fazie otwartej byli przydzieleni losowo do grupy Wellbutrin SR lub
placebo na kolejne 44 tygodnie leczenia. Wellbutrin SR wykazał statystycznie znamienną wyższość
w porównaniu do placebo (p<0,05) w zakresie pierwszorzędowego kryterium wyniku. Skuteczność
działania podczas 44-tygodniowego, podwójnie zaślepionego okresu obserwacji wynosiła
odpowiednio 64% i 48% dla produktu Wellbutrin SR i dla placebo.
Bezpieczeństwo stosowania
Obserwowany prospektywnie odsetek wrodzonych wad serca po prenatalnej ekspozycji na bupropion
podawany w pierwszym trymestrze ciąży, zamieszczony w międzynarodowym Rejestrze Ciąż wyniósł
9/675 (1,3%).
W badaniu retrospektywnym u ponad tysiąca pacjentek przyjmujących bupropion w pierwszym
trymestrze ciąży nie wykazano większego odsetka wad wrodzonych u płodów lub wrodzonych wad
układu sercowo-naczyniowego niż po zastosowaniu innych leków przeciwdepresyjnych.
Analiza retrospektywna danych z Krajowego Badania nad Profilaktyką Wad Wrodzonych (ang.
National Birth Defects Prevention Study) wskazuje na statystycznie istotną zależność między
występowaniem wady serca dotyczącej odpływu lewokomorowego u dziecka a zgłoszonym przez
matkę stosowaniem bupropionu we wczesnym okresie ciąży. Nie zaobserwowano związku pomiędzy
stosowaniem bupropionu przez matkę a występowaniem jakichkolwiek innych wad serca lub
wszystkich typów złożonych wad serca.
Dalsza analiza danych z badania wad wrodzonych przeprowadzonego przez Slone Epidemiology
Centre (ang. Slone Epidemiology Centre Birth Defects Study) nie wykazała statystycznie istotnego
zwiększenia częstości występowania wad odpływu lewokomorowego po stosowaniu bupropionu przez
matkę. Stwierdzono natomiast statystycznie istotną zależność między występowaniem wad przegrody
międzykomorowej a stosowaniem samego bupropionu w pierwszym trymestrze ciąży.
W badaniu przeprowadzonym u zdrowych ochotników nie zaobserwowano po porównaniu z placebo
klinicznie znaczącego wpływu na odcinek QTcF bupropionu w tabletkach o zmodyfikowanym
uwalnianiu (450 mg/dobę) po 14 dniach podawania (przy osiągniętym stanie stacjonarnym).
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Po podaniu doustnym zdrowym ochotnikom 300 mg chlorowodorku bupropionu w postaci tabletek
o zmodyfikowanym uwalnianiu raz na dobę, maksymalne stężenie w surowicy (Cmax) około 160 ng/ml
obserwowane było po około 5 godzinach. W stanie stacjonarnym wartości Cmax i AUC
hydroskybupropionu są odpowiednio około 3 i 14 razy większe niż te wartości dla bupropionu. Cmax
treohydrobupropionu w stanie stacjonarnym jest podobna do Cmax bupropionu, wartość AUC
treohydrobupropionu jest około 5 razy większa niż AUC bupropionu, podczas gdy stężenia
erytrohydrobupropionu w osoczu są porównywalne do stężeń bupropionu. Maksymalne stężenie
w osoczu hydroksybupropionu osiągane jest po 7 godzinach, podczas gdy treohydrobupropionu i
erytrohydrobupropionu osiągane jest po 8 godzinach. Wartości Cmax i AUC bupropionu i jego
aktywnych metabolitów hydroksybupropionu i treohydrobupropionu wzrastają proporcjonalnie w
zakresie dawek 50-200 mg po podaniu pojedynczej dawki i w zakresie dawek 300-450 mg/dobę po
podawaniu długotrwałym.
Całkowita biodostępność bupropionu nie jest znana; chociaż dane dotyczące wydalania
z moczem wskazują, że przynajmniej 87% dawki bupropionu jest wchłaniane.
Podanie bupropionu w formie tabletek o zmodyfikowanym uwalnianiu w trakcie posiłku nie wywiera
wpływu na jego wchłanianie.
13
Dystrybucja
Bupropion jest szeroko dystrybuowany, a objętość dystrybucji wynosi około 2000 l.
Bupropion, hydroksybupropion i treohydrobupropion wiążą się z białkami w stopniu umiarkowanym
(odpowiednio 84%, 77% i 42 %)
Bupropion i jego czynne metabolity są wydzielane w mleku kobiet karmiących. Badania
przeprowadzone na zwierzętach wskazują, że bupropion i jego czynne metabolity przenikają przez
barierę krew-mózg i barierę łożyskową. Badania tomografii pozytonowej emisyjnej u zdrowych
ochotników wskazują, że bupropion przenika do ośrodkowego układu nerwowego i wiąże się z
przekaźnikiem zwrotnego wychwytu dopaminy w prążkowiu (około 25% podczas stosowania dawki
150 mg dwa razy na dobę).
Metabolizm
Bupropion jest w dużym stopniu metabolizowany w organizmie człowieka. W osoczu
zidentyfikowano trzy aktywne farmakologicznie metabolity: hydroksybupropion i aminoalkoholowe
izomery - treohydrobupropion i erytrohydrobupropion. Mogą mieć one znaczenie kliniczne, ponieważ
ich stężenie w osoczu jest duże lub większe niż stężenie bupropionu. Czynne metabolity są dalej
metabolizowane do postaci nieczynnych (niektóre z nich nie zostały w pełni scharakteryzowane, ale
mogą obejmować formy sprzężone) i wydalane z moczem.
Badania in vitro wykazują, że bupropion jest metabolizowany do głównego czynnego metabolitu -
hydroksybupropionu przede wszystkim przez izoenzym CYP2B6, podczas gdy izoenzymy CYP1A2,
2A6, 2C9, 3A4 i 2E1 biorą udział w metabolizmie leku w mniejszym stopniu. W odróżnieniu,
powstawanie treohydrobupropionu obejmuje redukcję grupy karbonylowej, ale izoenzymy
cytochromu P450 nie biorą w tym udziału (patrz punkt 4.5).
Nie badano potencjału działania hamującego treohydrobupropionu i erytrohydrobupropionu na
izoenzymy cytochromu P450.
Bupropion i hydroksybupropion są inhibitorami izoenzymu CYP2D6. Wartości Ki wynoszą dla nich
odpowiednio 21 i 13,3 M (patrz punkt 4.5).
Bupropion wykazał indukcję własnego metabolizmu u zwierząt podczas przedłużonego podawania.
U ludzi nie znaleziono dowodów na indukcję enzymów przez bupropion lub hydroksybupropion
w grupie ochotników lub pacjentów otrzymujących zalecane dawki bupropionu przez 10 do 45 dni.
Eliminacja
U ludzi, po doustnym podaniu dawki 200 mg 14C-bupropionu, 87% i 10% dawki radioaktywnej
znalazło się odpowiednio w moczu i kale. Część dawki bupropionu wydalana w formie niezmienionej
stanowiła tylko 0,5%, co jest zgodne są z dużym stopniem metabolizmu bupropionu. Mniej niż 10%
znakowanej 14C dawki występowało w moczu jako czynne metabolity.
Średni klirens po doustnym podaniu chlorowodorku bupropionu wynosi około 200 l/h,
a średni okres półtrwania bupropionu w fazie eliminacji około 20 godzin.
Okres półtrwania hydroksybupropionu w fazie eliminacji wynosi około 20 godzin. Okresy półtrwania
treohydrobupropionu i erytrohydrobupropionu w fazie eliminacji są dłuższe (odpowiednio 37 i 33
godziny), a wartości AUC w stanie stacjonarnym są odpowiednio 8 i 1,6 razy większe niż dla
bupropionu. Stan stacjonarny bupropionu i jego metabolitów jest osiągany w ciągu 8 dni.
Nierozpuszczalna otoczka tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu może pozostać nienaruszona w
trakcie pasażu przez przewód pokarmowy i wydalona z kałem.
14
Szczególne grupy pacjentów:
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Wydalanie bupropionu i jego głównych czynnych metabolitów może być zmniejszone u pacjentów
z zaburzeniami czynności nerek. Ograniczone dane dotyczące pacjentów z krańcową niewydolnością
nerek lub umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek wskazują, że ekspozycja na
bupropion i (lub) jego metabolity została zwiększona (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Farmakokinetyka bupropionu i jego czynnych metabolitów nie różni się statystycznie istotnie
pomiędzy pacjentami z łagodną lub umiarkowaną marskością wątroby a zdrowymi ochotnikami,
jednakże zaobserwowano większe zróżnicowanie pomiędzy poszczególnymi osobami (patrz punkt
4.4). U pacjentów z ciężką marskością wątroby Cmax i AUC bupropionu były istotnie większe
(odpowiednio przeciętnie o około 70% i 3 razy) oraz były bardziej zróżnicowane niż w grupie
zdrowych ochotników; dłuższy był również średni okres półtrwania (o około 40%). W przypadku
hydroksybupropionu średnia wartość Cmax była mniejsza (o około 70%), średnia wartość AUC
wykazywała tendencję zwyżkową (o około 30%), środkowy Tmax był opóźniony (o około 20 godzin)
i średnie wartości okresów półtrwania były dłuższe (około 4 razy) w porównaniu do zdrowych
ochotników. W przypadku treohydrobupropionu i erytrohydrobupropionu średnia wartość Cmax
wykazywała tendencję zniżkową (o około 30%), średnia wartość AUC wykazywała tendencję
zwyżkową (o około 50%), środkowy Tmax był opóźniony (o około 20 godzin) i średni okres półtrwania
był dłuższy (około dwukrotnie) w porównaniu do wartości u zdrowych ochotników (patrz punkt 4.3).
Pacjenci w podeszłym wieku
W wyniku badań farmakokinetycznych przeprowadzonych u pacjentów w podeszłym wieku
otrzymano bardzo zróżnicowane rezultaty. Badanie z zastosowaniem pojedynczej dawki wykazało, że
farmakokinetyka bupropionu i jego metabolitów u pacjentów w podeszłym wieku nie różni się od
obserwowanej u młodszych pacjentów dorosłych. Kolejne badanie farmakokinetyczne z
zastosowaniem pojedynczej i wielokrotnej dawki sugerowało, że akumulacja bupropionu i jego
metabolitów może w większym stopniu występować u pacjentów w podeszłym wieku. Doświadczenie
kliniczne nie wykazało różnic w tolerancji pomiędzy pacjentami w wieku podeszłym a pacjentami
młodszymi, nie można jednak wykluczyć występowania większej wrażliwości u pacjentów starszych
(patrz punkt 4.4).
Uwalnianie bupropionu in-vitro w obecności alkoholu
Badania in vitro wykazały, że w obecności dużych stężeń alkoholu (do 40%), bupropion uwalniany
jest szybciej z postaci o zmodyfikowanym uwalnianiu (do 20% w ciągu 2 godzin) (patrz punkt 4.5).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach toksycznego działania na rozród u szczurów, z zastosowaniem dawki odpowiadającej
maksymalnej dawce zalecanej u ludzi (na podstawie systemowych danych o ekspozycji), nie
stwierdzono niepożądanego działania na płodność, ciążę i rozwój płodowy. W badaniach toksycznego
działania na rozród u królików, którym podawano dawkę do 7 razy większą niż maksymalna dawka
zalecana u ludzi wyrażona w mg/m2
(brak danych systemowych dotyczących ekspozycji), stwierdzono
wyłącznie nieznaczne zwiększenie częstości zaburzeń układu szkieletowego (częstsze przypadki
typowych zmian anatomicznych obejmujących dodatkowe żebro piersiowe i opóźnione kostnienie
paliczków). Ponadto, po dawkach toksycznych dla ciężarnych samic stwierdzano zmniejszenie masy
ciała płodów.
W badaniach eksperymentalnych przeprowadzonych na zwierzętach z zastosowaniem bupropionu
stwierdzono, że lek ten w dawkach kilkakrotnie większych niż dawki terapeutyczne stosowane
u ludzi powodował między innymi następujące objawy zależne od podanej dawki: ataksja i drgawki
u szczurów, ogólne osłabienie, drżenia i wymioty u psów oraz zwiększona śmiertelność u obu
gatunków. Z powodu działania indukującego na enzymy, które występuje u zwierząt a nie występuje
u ludzi, narażenie ogólnoustrojowe zwierząt było podobne do narażenia obserwowanego u ludzi
podczas stosowania maksymalnych zalecanych dawek.
15
Obserwowane w badaniach na zwierzętach zmiany w wątrobie odzwierciedlały działanie indukcyjne
na enzymy wątrobowe. W zakresie zalecanych u ludzi dawek nie stwierdzono działania indukcyjnego
bupropionu na jego własny metabolizm. To sugeruje, że powyższe obserwacje u zwierząt
laboratoryjnych mają ograniczone znaczenie w ocenie ryzyka stosowania bupropionu.
Dane dotyczące genotoksyczności wskazują, że bupropion jest słabym mutagenem u bakterii,
jednakże nie działa mutagennie u ssaków. Z tego powodu nie występują obawy o działanie
genotoksyczne u człowieka. Badania na szczurach i myszach potwierdzają brak działania
rakotwórczego u tych gatunków.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki:
Alkohol poliwinylowy
Glicerolu dibehenian
Skład otoczki:
Otoczka wewnętrzna: Otoczka zewnętrzna:
Etyloceluloza Makrogol 1450
Powidon K-90 Kopolimeru kwasu metakrylowego i akrylanu etylu
(1:1) dyspersja (Eudragit L30D-55)
Makrogol 1450 Krzemu dwutlenek
Trietylu cytrynian
Tusz:
Opacode S-1-17823
szelak (20% estryfikowany), żelaza tlenek czarny (E-172) i amonu wodorotlenek 28%.
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
18 miesięcy
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu, w celu ochrony przed światłem i wilgocią.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Białe, nieprzezroczyste butelki z polietylenu o wysokiej gęstości (HDPE), zawierające pojemnik
osuszający z połączeniem węgla/żelu krzemionkowego, zamknięte zamknięciem zabezpieczającym
przed dostępem dzieci, które zawiera uszczelniającą membranę.
7, 30 i 90 (3x30) tabletek.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań dotyczących usuwania.
16
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
GlaxoSmithKline (Ireland) Limited
12 Riverwalk
Citywest Business Campus
Dublin 24
Irlandia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 150 mg: 12786
Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu, 300 mg: 12787
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 10 kwietnia 2007 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 20 listopada 2012 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
08/2022

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Wellbutrin XR
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu