Egzysta

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Egzysta 25 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 50 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 75 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 100 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 150 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 200 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 225 mg, kapsułki, twarde
Egzysta 300 mg, kapsułki, twarde
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Egzysta 25 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 25 mg pregabaliny.
Egzysta 50 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 50 mg pregabaliny.
Egzysta 75 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 75 mg pregabaliny.
Egzysta 100 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 100 mg pregabaliny.
Egzysta 150 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 150 mg pregabaliny.
Egzysta 200 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 200 mg pregabaliny.
Egzysta 225 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 225 mg pregabaliny.
Egzysta 300 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka zawiera 300 mg pregabaliny.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Egzysta 25 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 25 mg zawiera także 33,00 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 50 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 50 mg zawiera także 66,00 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 75 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 75 mg zawiera także 8,00 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 100 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 100 mg zawiera także 10,667 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 150 mg, kapsułki, twarde
2
Każda twarda kapsułka 150 mg zawiera także 16,00 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 200 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 200 mg zawiera także 21,333 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 225 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 225 mg zawiera także 24,00 mg laktozy jednowodnej.
Egzysta 300 mg, kapsułki, twarde
Każda twarda kapsułka 300 mg zawiera także 32,00 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Kapsułka, twarda
Egzysta 25 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 4, wieczko i korpus : nieprzezroczyste, kolor szary.
Zawartość kapsułek: biały lub prawie biały proszek.
Egzysta 50 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 3, wieczko i korpus: nieprzezroczyste, kolor jasnobeżowy.
Zawartość kapsułek: biały lub prawie biały proszek.
Egzysta 75 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 4, wieczko: nieprzezroczyste, kolor czerwonobrązowy;
korpus: nieprzezroczysty, kolor biały z czarnym napisem „75 mg”. Zawartość kapsułek: biały lub
prawie biały proszek.
Egzysta 100 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 3, wieczko: nieprzezroczyste, kolor czerwonobrązowy;
korpus: nieprzezroczysty, kolor czerwonobrązowy z czarnym napisem „100 mg”. Zawartość kapsułek:
biały lub prawie biały proszek.
Egzysta 150 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 2, wieczko i korpus: nieprzezroczyste, kolor biały. Zawartość
kapsułek: biały lub prawie biały proszek.
Egzysta 200 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 1, wieczko i korpus: nieprzezroczyste, kolor karmelowy.
Zawartość kapsułek: biały lub prawie biały proszek.
Egzysta 225 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 0, wieczko: nieprzezroczyste, kolor karmelowy; korpus:
nieprzezroczysty, kolor karmelowy z czarnym napisem „225 mg”. Zawartość kapsułek: biały lub
prawie biały proszek.
Egzysta 300 mg, kapsułki, twarde
Twarde kapsułki żelatynowe, rozmiar nr 0, wieczko: nieprzezroczyste, kolor czerwonobrązowy;
korpus: nieprzezroczysty, kolor biały. Zawartość kapsułek: biały lub prawie biały proszek.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
3
4.1 Wskazania do stosowania
Ból neuropatyczny
Produkt Egzysta jest wskazany w leczeniu bólu neuropatycznego pochodzenia obwodowego i
ośrodkowego u osób dorosłych.
Padaczka
Produkt Egzysta jest wskazany w leczeniu skojarzonym napadów częściowych u dorosłych, które są
lub nie są wtórnie uogólnione.
Uogólnione zaburzenia lękowe
Produkt Egzysta jest wskazany w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych (Generalised Anxiety
Disorder – GAD) u osób dorosłych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dawka wynosi od 150 mg do 600 mg na dobę, podawana w dwóch lub trzech dawkach podzielonych.
Ból neuropatyczny
Leczenie pregabaliną można rozpocząć od dawki 150 mg na dobę, podawanej w dwóch lub trzech
dawkach podzielonych. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta i tolerancji leczenia, po 3-7
dniach dawkę można zwiększyć do 300 mg na dobę, a następnie w zależności od potrzeby, po
kolejnych 7 dniach do maksymalnej dawki 600 mg na dobę.
Padaczka
Leczenie pregabaliną można rozpocząć od dawki 150 mg na dobę, podawanej w dwóch lub trzech
dawkach podzielonych. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta i tolerancji leczenia, dawkę
można zwiększyć po 1 tygodniu leczenia do 300 mg na dobę. Dawkę maksymalną 600 mg na dobę
można osiągnąć po kolejnym tygodniu.
Uogólnione zaburzenia lękowe
Dawka wynosi od 150 do 600 mg na dobę podawana w dwóch lub trzech dawkach podzielonych.
Należy regularnie oceniać konieczność dalszego leczenia.
Leczenie pregabaliną można rozpocząć od dawki 150 mg na dobę. W zależności od indywidualnej
odpowiedzi pacjenta oraz tolerancji, dawkę tę po 1 tygodniu leczenia można zwiększyć do 300 mg na
dobę. Po upływie kolejnego tygodnia dawkę można zwiększyć do 450 mg na dobę. Po upływie jeszcze
jednego tygodnia można wprowadzić dawkę maksymalną 600 mg na dobę.
Przerwanie leczenia pregabaliną
Zgodnie z obecną praktyką kliniczną w razie konieczności przerwania leczenia pregabaliną należy
dokonywać tego stopniowo przez okres co najmniej 1 tygodnia niezależnie od wskazania (patrz
punkty 4.4 i 4.8).
Zaburzenia czynności nerek
Pregabalina jest usuwana z krążenia ogólnego głównie przez wydalanie nerkowe w postaci
niezmienionej.
Klirens pregabaliny jest wprost proporcjonalny do klirensu kreatyniny (patrz punkt 5.2), dlatego
redukcja dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek powinna być przeprowadzona
indywidualnie, zgodnie z klirensem kreatyniny (CLcr), jak pokazano w Tabeli 1, przy użyciu
następującego wzoru:
CLcr(ml/min) = �
1.23×[140 - wiek (lata)] x masa ciala (kg)
stężenie kreatyniny w surowicy (𝜇𝜇mol/l) � (𝑥𝑥 0,85 dla kobiet)
4
Pregabalina jest skutecznie usuwana z osocza w trakcie hemodializy (50% leku w ciągu 4 godzin). U
pacjentów dializowanych dobowa dawka pregabaliny powinna być dostosowana do czynności nerek.
Oprócz dawki dobowej, pacjent powinien otrzymywać dodatkową dawkę bezpośrednio po każdym
czterogodzinnym zabiegu hemodializy (patrz Tabela 1).
Tabela 1. Dostosowanie dawki pregabaliny w zależności od czynności nerek

Klirens
kreatyniny(CLcr)
(ml/min)
Całkowita dobowa dawka pregabaliny * Schemat dawkowania
Dawka początkowa
(mg/dobę)
Dawka maksymalna
(mg/dobę)
≥60 150 600 BID lub TID
≥30 - <60 75 300 BID lub TID
≥15 - <30 25 – 50 150 Raz na dobę lub BID
<15 25 75 Raz na dobę
Dodatkowa dawka pregabaliny podawana po zabiegu hemodializy (mg)
25 100 Dawka pojedyncza +
TID = 3 razy na dobę
BID = 2 razy na dobę
*Całkowita dawka dobowa (mg/dobę) powinna być podzielona według schematu dawkowania
+ Dawka uzupełniająca podawana jednorazowo
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby nie jest wymagana modyfikacja dawki (patrz punkt 5.2).
Dzieci i młodzież
Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności produktu leczniczego Egzysta u dzieci
w wieku poniżej 12 lat i młodzieży (12–17 lat). Dostępne obecnie dane przedstawiono w punktach 4.8,
5.1 i 5.2, nie można jednak sformułować żadnych zaleceń dotyczących dawkowania.
Pacjenci w wieku podeszłym
Pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać zmniejszenia dawki pregabaliny, ze względu na
zmniejszoną czynność nerek (patrz: punkt 5.2).
Sposób podawania
Produkt Egzysta może być przyjmowany podczas posiłku lub niezależnie od niego.
Produkt Egzysta jest przeznaczony wyłącznie do przyjmowania doustnego.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w
punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Pacjenci z cukrzycą
Zgodnie z aktualną praktyką kliniczną pacjenci z cukrzycą, którzy przybierają na wadze podczas
leczenia pregabaliną, mogą wymagać dostosowania dawek hipoglikemizujących produktów
leczniczych.
Reakcje nadwrażliwości
5
Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono o występowaniu reakcji nadwrażliwości, w tym
przypadków obrzęku naczynioruchowego. Pregabalinę należy odstawić natychmiast po wystąpieniu
objawów obrzęku naczynioruchowego, takich jak obrzęk twarzy, obrzęk ust lub obrzęk w obrębie
górnych dróg oddechowych.
Zawroty głowy, senność, utrata przytomności, splątanie i zaburzenia psychiczne
Leczenie pregabaliną było związane z występowaniem zawrotów głowy i senności, które mogą
zwiększać ryzyko przypadkowego zranienia (upadku) u osób w podeszłym wieku. Po wprowadzeniu
leku do obrotu zgłaszano również przypadki utraty przytomności, splątania i zaburzeń psychicznych.
Dlatego należy zalecić pacjentom zachowanie ostrożności do chwili ustalenia, jaki wpływ ma na nich
stosowany produkt leczniczy.
Objawy związane z narządem wzroku
W kontrolowanych badaniach większy odsetek osób, u których wystąpiło niewyraźne widzenie,
stwierdzono wśród pacjentów leczonych pregabaliną niż wśród pacjentów otrzymujących placebo.
Objaw ten ustępował w większości przypadków w miarę kontynuacji leczenia. W badaniach
klinicznych, w których wykonywano badania okulistyczne, częstość występowania zmniejszenia
ostrości widzenia i zmian w polu widzenia była większa u pacjentów leczonych pregabaliną niż u
pacjentów otrzymujących placebo; z kolei częstość występowania zmian w badaniach dna oka była
większa u pacjentów otrzymujących placebo (patrz punkt 5.1).
Po wprowadzeniu leku do obrotu donoszono również o występowaniu działań niepożądanych
dotyczących narządu wzroku, w tym o utracie wzroku, niewyraźnym widzeniu lub innych zmianach
ostrości widzenia, z których wiele było przemijających. Przerwanie stosowania pregabaliny może
doprowadzić do ustąpienia tych objawów lub ich zmniejszenia.
Niewydolność nerek
Zgłaszano przypadki niewydolności nerek, ale niekiedy to działanie niepożądane ustępowało po
przerwaniu stosowania pregabaliny.
Odstawienie jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych
Brak wystarczających danych odnośnie odstawienia jednocześnie stosowanych leków
przeciwpadaczkowych i zastosowania monoterapii pregabaliną po opanowaniu napadów przy użyciu
pregabaliny, wprowadzonej jako leczenie wspomagające.
Objawy odstawienia
U niektórych pacjentów obserwowano objawy odstawienia po przerwaniu krótko- i długotrwałego
leczenia pregabaliną. Wystąpiły następujące zdarzenia: bezsenność, bóle głowy, nudności, lęk,
biegunka, zespół grypopodobny, nerwowość, depresja, ból, drgawki, nadmierne pocenie się i zawroty
głowy, sugerujące uzależnienie fizyczne. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta
o możliwości wystąpienia tych stanów.
Podczas stosowania pregabaliny lub krótko po zaprzestaniu leczenia mogą wystąpić drgawki, w tym
stan padaczkowy oraz napady padaczkowe typu grand mal.
Odnośnie przerwania długotrwałego leczenia pregabaliną, dane wskazują, że częstość występowania
i nasilenie objawów odstawienia mogą być zależne od dawki.
Zastoinowa niewydolność serca
Po wprowadzeniu pregabaliny do obrotu opisywano przypadki zastoinowej niewydolności serca u
niektórych pacjentów otrzymujących pregabalinę. Reakcje te obserwowano głównie u pacjentów w
podeszłym wieku z zaburzeniami ze strony układu sercowo-naczyniowego, podczas terapii
pregabaliną wskazaną w bólu neuropatycznym. Pregabalinę należy ostrożnie stosować u takich
pacjentów. Przerwanie stosowania pregabaliny może spowodować ustąpienie objawów.
Leczenie ośrodkowego bólu neuropatycznego wywołanego urazem rdzenia kręgowego
6
W leczeniu ośrodkowego bólu neuropatycznego wywołanego urazem rdzenia kręgowego stwierdzono
zwiększoną ogólną częstość występowania działań niepożądanych oraz działań niepożądanych ze
strony ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza senności. Powodem może być działanie
addytywne innych, jednocześnie stosowanych produktów leczniczych (np. leków
przeciwspastycznych) niezbędnych w leczeniu tego stanu. Fakt ten należy brać pod uwagę w
przypadku zapisywania pregabaliny takim pacjentom.
Depresja oddechowa
Zgłaszano przypadki ciężkiej depresji oddechowej związane ze stosowaniem pregabaliny.
Pacjenci z upośledzeniem czynności układu oddechowego, chorobami układu oddechowego lub
chorobami neurologicznymi, zaburzeniami czynności nerek, stosujący jednocześnie leki działające
depresyjnie na OUN oraz w podeszłym wieku mogą być bardziej narażeni na wystąpienie tego
ciężkiego działania niepożądanego. U tych pacjentów może być konieczne dostosowanie dawki (patrz
punkt 4.2).
Myśli i zachowania samobójcze
Donoszono o występowaniu myśli i zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki
przeciwpadaczkowe z różnych wskazań. Metaanaliza randomizowanych, kontrolowanych placebo
badań oceniających leki przeciwpadaczkowe również wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia
myśli i zachowań samobójczych. Mechanizm leżący u podstaw tego zjawiska nie jest znany, a
dostępne dane nie wykluczają możliwości zwiększenia ryzyka pod wpływem pregabaliny.
Z tego względu należy obserwować pacjentów pod kątem oznak myśli i zachowań samobójczych, a
także rozważyć odpowiednie leczenie. Powinno się doradzać pacjentom (i ich opiekunom), aby
zwracali się o pomoc medyczną, jeśli pojawią się oznaki myśli lub zachowań samobójczych.
Osłabienie czynności dolnego odcinka przewodu pokarmowego
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki działań niepożądanych związanych z
osłabieniem czynności dolnego odcinka przewodu pokarmowego (np. niedrożność jelita, porażenna
niedrożność jelit, zaparcia), kiedy stosowano pregabalinę z produktami, które mogą wywoływać
zaparcie, takimi jak opioidowe leki przeciwbólowe. Jeśli pregabalina ma być stosowana jednocześnie
z opioidami, należy rozważyć podanie środków przeciwdziałających zaparciom (szczególnie u kobiet i
pacjentów w podeszłym wieku).
Jednoczesne stosowanie z opioidami
Ze względu na ryzyko depresji ośrodkowego układu nerwowego zaleca się ostrożność przy
przepisywaniu pregabaliny do stosowania jednocześnie z opioidami (patrz punkt 4.5). W klinicznokontrolnym badaniu z udziałem pacjentów stosujących opioidy, u pacjentów którzy jednocześnie z
opioidem przyjmowali pregabalinę, występowało wyższe ryzyko zgonu związanego ze stosowaniem
opioidu w porównaniu z pacjentami stosującymi wyłącznie opioid (skorygowany iloraz szans 1,68
[95% CI 1,19 - 2,36]). To podwyższone ryzyko zaobserwowano przy małych dawkach pregabaliny (≤
300 mg, skorygowany iloraz szans 1,52 [95% CI 1,04 - 2,22]) wraz z tendencją do wyższego ryzyka
przy dużych dawkach pregabaliny (>300 mg, skorygowany iloraz szans 2,51 [95% CI 1,24 - 5,06]).
Niewłaściwe stosowanie, nadużywanie oraz uzależnienie od leku
Zgłaszano przypadki niewłaściwego stosowania, nadużywania oraz uzależnienia od leku. Należy
zachować ostrożność u pacjentów, którzy w przeszłości nadużywali leków, oraz obserwować tych
pacjentów w kierunku objawów niewłaściwego stosowania, nadużywania lub uzależnienia od
pregabaliny (zgłaszano przypadki rozwoju tolerancji na lek, zwiększania dawki, poszukiwania środka
uzależniającego).
Encefalopatia
Zgłaszano przypadki encefalopatii, głównie u pacjentów z chorobami współistniejącymi, które mogą
przyspieszyć wystąpienie encefalopatii.
7
W związku z leczeniem pregabaliną rzadko notowano ciężkie niepożądane reakcje skórne, w tym
zespół Stevensa-Johnsona (SJS) i toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (TEN), mogące
zagrażać życiu lub powodować zgon. W momencie przepisywania leku należy pacjenta poinformować
o objawach przedmiotowych i podmiotowych oraz ściśle obserwować, czy nie występują u niego
reakcje skórne. W razie pojawienia się objawów przedmiotowych i podmiotowych wskazujących na
występowanie tych reakcji, należy natychmiast przerwać stosowanie pregabaliny i rozważyć
alternatywną metodę leczenia (stosownie do przypadku).
Kobiety w wieku rozrodczym / antykoncepcja
Stosowanie produktu leczniczego Egzysta w pierwszym trymestrze ciąży może powodować ciężkie
wady wrodzone u nienarodzonego dziecka. Pregabaliny nie należy stosować u kobiet w okresie ciąży,
chyba że korzyści z leczenia dla matki wyraźnie przewyższają ryzyko dla płodu. Kobiety w wieku
rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia (patrz punkt 4.6).
Nietolerancja laktozy
Produkt Egzysta zawiera laktozę jednowodną.
Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją
galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Pregabalina jest wydalana z organizmu głównie w postaci niezmienionej w moczu, tak więc jej
metabolizm u ludzi nie ma istotnego znaczenia (<2% dawki jest usuwane w moczu w postaci
metabolitów), in vitro nie hamuje metabolizmu leków, nie wiąże się z białkami osocza i jest mało
prawdopodobne, że wywołuje lub podlega interakcjom farmakokinetycznym.
Badania in vivo i analiza farmakokinetyczna populacji
Odpowiednio, w badaniach in vivo nie obserwowano istotnych klinicznie interakcji
farmakokinetycznych pomiędzy pregabaliną a fenytoiną, karbamazepiną, kwasem walproinowym,
lamotryginą, gabapentyną, lorazepamem, oksykodonem lub etanolem. Analiza farmakokinetyczna
populacji wykazała, że doustne leki przeciwcukrzycowe, diuretyki, insulina, fenobarbital, tiagabina i
topiramat, nie miały istotnego klinicznie wpływu na klirens pregabaliny.
Doustne leki antykoncepcyjne, noretysteron i (lub) etynyloestradiol
Jednoczesne stosowanie pregabaliny i doustnych leków antykoncepcyjnych noretysteronu i (lub)
etynyloestradiolu nie wpływa na farmakokinetykę żadnego z leków w stanie stacjonarnym.
Produkty lecznicze działające na ośrodkowy układ nerwowy
Pregabalina może nasilać działanie etanolu i lorazepamu.
Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki niewydolności oddechowej, śpiączki i
zgonu u pacjentów, którzy przyjmowali pregabalinę oraz opioidy i (lub) inne produkty lecznicze
działające hamująco na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Pregabalina działa prawdopodobnie
addytywnie do oksykodonu, jeśli chodzi o zaburzenia funkcji poznawczych i motoryki dużej.
Interakcje u pacjentów w wieku podeszłym
Nie prowadzono specyficznych badań dotyczących farmakodynamicznych interakcji u ochotników w
wieku podeszłym. Interakcje z innymi lekami badano wyłącznie u osób dorosłych.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Kobiety w wieku rozrodczym / antykoncepcja u mężczyzn i kobiet
Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczną metodę antykoncepcji w trakcie leczenia
(patrz punkt 4.4).
Ciąża
Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozród (patrz punkt 5.3).
8
Wykazano, że u szczurów pregabalina przenika przez łożysko (patrz punkt 5.2). Pregabalina może
przenikać przez łożysko u ludzi.
Poważne wady wrodzone
Dane z badania obserwacyjnego prowadzonego w krajach skandynawskich, obejmującego ponad 2700
ciąż narażonych na pregabalinę w pierwszym trymestrze, wykazały częstsze występowanie ciężkich
wad wrodzonych (MCM, ang. Major congenital malformation) w populacji dzieci (żywych lub
martwo urodzonych) narażonych na pregabalinę niż w populacji dzieci, które nie były na nią narażone
(5,9% w porównaniu z 4,1%).
Ryzyko MCM w populacji dzieci narażonych na pregabalinę w pierwszym trymestrze ciąży było
nieco wyższe niż w populacji nienarażonej [skorygowany współczynnik zapadalności i 95% przedział
ufności: 1,14 (0,96–1,35)] oraz w populacjach narażonych na lamotryginę [1,29 (1,01-1,65)] lub
duloksetynę [1,39 (1,07–1,82)].
Analizy poszczególnych wad rozwojowych wykazały większe ryzyko wad rozwojowych układu
nerwowego i oka, rozszczepów ustno-twarzowych oraz wad rozwojowych dróg moczowych i
narządów płciowych, choć liczbowo wartości te były niewielkie, a szacunki nieprecyzyjne.
Produktu Egzysta nie należy stosować w okresie ciąży (chyba że oczekiwane korzyści dla matki
znacznie przewyższają ryzyko dla płodu).
Karmienie piersią
Pregabalina przenika do mleka ludzkiego (patrz punkt 5.2). Wpływ pregabaliny na organizm
noworodków/dzieci jest nieznany. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy
przerwać podawanie pregabaliny, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i
korzyści z leczenia dla matki.
Płodność
Brak danych z badań klinicznych na temat wpływu pregabaliny na płodność kobiet.
W badaniu klinicznym oceniającym wpływ pregabaliny na ruchliwość plemników, zdrowym
mężczyznom podawano pregabalinę w dawce 600 mg/dobę. Po 3 miesiącach przyjmowania leku nie
stwierdzono żadnego wpływu na ruchliwość plemników.
W badaniu wpływu na płodność u samic szczura wykazano niekorzystny wpływ na rozród. Badania
wpływu na płodność u samców szczura wykazały niekorzystny wpływ na rozród i rozwój. Znaczenie
kliniczne poczynionych obserwacji nie jest znane (patrz punkt 5.3).
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Produkt Egzysta wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Produkt Egzysta może wywoływać zawroty głowy i senność, i z tego powodu
może mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn. Pacjentom zaleca
się, aby nie prowadzili pojazdów, nie obsługiwali urządzeń mechanicznych ani nie wykonywali
potencjalnie niebezpiecznych czynności do czasu ustalenia, czy produkt leczniczy wpływa u nich na
zdolność wykonywania tychże czynności.
4.8 Działania niepożądane
Program badań klinicznych z pregabaliną obejmował ponad 8900 pacjentów, którzy otrzymywali lek,
ponad 5600 z nich brało udział w badaniach kontrolowanych placebo metodą podwójnie ślepej próby.
Do najczęściej opisywanych działań niepożądanych należały zawroty głowy i senność. Działania
niepożądane były zwykle łagodnie lub umiarkowanie nasilone. We wszystkich badaniach
kontrolowanych odsetek przypadków odstawienia leku z powodu działań niepożądanych wyniósł 12%
w grupie pacjentów otrzymujących pregabalinę i 5% w grupie pacjentów otrzymujących placebo. Do
9
najczęstszych działań niepożądanych powodujących przerwanie leczenia należały zawroty głowy i
senność.
W tabeli 2, poniżej, przedstawiono wszystkie działania niepożądane, które wystąpiły z częstością
większą niż w grupie placebo i u więcej niż jednego pacjenta według klasy i częstości ich
występowania [bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100),
rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (częstość nie może być
określona na podstawie dostępnych danych)]. Działania niepożądane w każdej kategorii częstości
występowania uporządkowano według malejącej ciężkości tych działań.
Przedstawione poniżej działania niepożądane mogą mieć również związek z chorobą podstawową i
(lub) z jednoczesnym stosowaniem innych produktów leczniczych.
W leczeniu ośrodkowego bólu neuropatycznego wywołanego urazem rdzenia kręgowego stwierdzono
zwiększoną ogólną częstość występowania działań niepożądanych oraz działań niepożądanych ze
strony OUN, zwłaszcza senności (patrz punkt 4.4).
W poniższej tabeli pismem pochyłym przedstawiono dodatkowe reakcje pochodzące z danych
zebranych po wprowadzeniu produktu do obrotu.
Tabela 2. Działania niepożądane pregabaliny
Klasyfikacja
układów i
narządów
Działania niepożądane
Bardzo
często
Często Niezbyt często Rzadko Bardzo
rzadko
Częstość
nieznana
Zakażenia i
zarażenia
pasożytnicze
Zapalenie
jamy nosowogardłowej
Zaburzenia krwi i
układu chłonnego
Neutropenia
Zaburzenia
układu
immunologicznego
Nadwrażliwość Obrzęk
naczynioruchowy,
reakcje alergiczne
Zaburzenia
metabolizmu i
odżywiania
Zwiększenie
apetytu
Anoreksja,
hipoglikemia
Zaburzenia
psychiczne
Nastrój
euforyczny,
splątanie,
drażliwość,
dezorientacja,
bezsenność,
zmniejszenie
libido
Omamy, napady
paniki, niepokój
ruchowy,
pobudzenie,
depresja, nastrój
depresyjny,
podwyższony
nastrój, agresja,
zmiany nastroju,
depersonalizacja,
trudności ze
znalezieniem
odpowiednich
słów, niezwykłe
sny, zwiększone
libido,
anorgazmia,
apatia
Odhamowanie
Zaburzenia
układu
nerwowego
Zawroty
głowy,
senność,
bóle
głowy
Ataksja,
zaburzenia
koordynacji,
drżenia,
zaburzenia
mowy,
niepamięć,
Omdlenie,
stupor, drgawki
kloniczne mięśni,
utrata
przytomności,
nadreaktywność
psychoruchowa,
Drgawki,
zmieniony węch,
hipokineza,
dysgrafia, zespół
parkinsonowski
10
zaburzenia
pamięci,
trudności w
skupieniu
uwagi,
parestezje,
niedoczulica,
uspokojenie,
zaburzenia
równowagi,
letarg
dyskineza,
ułożeniowe
zawroty głowy,
drżenie
zamiarowe,
oczopląs,
zaburzenia
poznawcze,
zaburzenia
psychiczne,
zaburzenia
mowy, osłabienie
odruchów,
przeczulica,
uczucie
pieczenia, brak
smaku, złe
samopoczucie
Zaburzenia oka Nieostre
widzenie,
podwójne
widzenie
Utrata
obwodowej
części pola
widzenia,
zaburzenia
widzenia, obrzęk
oka, zaburzenia
pola widzenia,
zmniejszenie
ostrości
widzenia, ból
oka,
niedowidzenie,
wrażenie
błysków, uczucie
suchości w oku,
zwiększone
wydzielanie łez,
podrażnienie oka
Utrata wzroku,
zapalenie
rogówki, wrażenie
drgania obrazu
widzianego,
zmienione
wrażenie głębi
obrazu
widzianego,
rozszerzenie
źrenic, zez,
jaskrawe
widzenie/olśnienie
Zaburzenie ucha i
błędnika
Zawroty
głowy
Przeczulica
słuchowa
Zaburzenia serca Tachykardia,
blok
przedsionkowo
-
komorowy
pierwszego
stopnia,
bradykardia
zatokowa,
zastoinowa
niewydolność
serca
Wydłużenie
odstępu QT,
tachykardia
zatokowa, arytmia
zatokowa
Zaburzenia
naczyniowe
Niedociśnienie,
nadciśnienie
tętnicze, nagłe
uderzenia gorąca,
zaczerwienienie,
marznięcie
odsiebnych
części ciała
Zaburzenia
układu
oddechowego,
klatki piersiowej i
śródpiersia
Duszność,
krwawienie z
nosa, kaszel,
uczucie
zatkanego nosa,
zapalenie błony
śluzowej nosa,
Obrzęk płuc,
uczucie ucisku w
gardle
Depresja
oddechowa
11
chrapanie,
suchość śluzówki
nosa
Zaburzenie
żołądka i jelit
Wymioty,
nudności,
zaparcie,
biegunka,
wzdęcia,
uczucie
rozdęcia
brzucha,
suchość błony
śluzowej jamy
ustnej
Refluks
żołądkowo
-
przełykowy,
nadmierne
wydzielanie
śliny,
niedoczulica w
okolicy ust
Wodobrzusze,
zapalenie trzustki,
obrzęk języka,
zaburzenia
połykania
Zaburzenia
wątroby i dróg
żółciowych
Zwiększona
aktywność
enzymów
wątrobowych*
Żółtaczka Niewydolność
wątroby,
zapalenie
wątroby
Zaburzenia skóry
i tkanki
podskórnej
Wysypka
grudkowa,
pokrzywka,
nadmierne
pocenie się,
świąd
Zespół Stevena
-
Johnsona, zimne
poty, toksyczne
martwicze
oddzielanie się
naskórka
Zaburzenia
mięśniowo
-
szkieletowe i
tkanki łącznej
Kurcze
mięśni, bóle
stawów, bóle
pleców, bóle
kończyn,
kręcz szyi
Obrzęk stawów,
bóle mięśni,
drganie
mięśniowe, bóle
szyi, sztywność
mięśni
Rabdomioliza
Zaburzenia nerek
i dróg moczowych
Nietrzymanie
moczu, dyzuria
Niewydolność
nerek, skąpomocz,
retencja moczu
Zaburzenia
układu
rozrodczego i
piersi
Zaburzenia
erekcji
Zaburzenia
czynności
seksulanych,
opóźnienie
ejakulacji,
bolesne
miesiączkowanie,
bóle piersi
Brak miesiączki,
wyciek z
brodawki
sutkowej,
powiększenie
piersi,
ginekomastia
Zaburzenia ogólne
i stany w miejscu
podania
Obrzęki
obwodowe,
obrzęki,
zaburzenia
chodu, upadki,
uczucie
podobne do
występującego
po spożyciu
alkoholu,
nietypowe
samopoczucie,
zmęczenie
Uogólniony
obrzęk tkanki
podskórnej,
obrzęk twarzy,
ucisk w klatce
piersiowej, ból,
gorączka,
pragnienie,
dreszcze,
osłabienie
Badania
diagnostyczne
Zwiększenie
masy ciała
Zwiększenie
aktywności
fosfokinazy
kreatynowej,
zwiększenie
stężenia glukozy
we krwi,
zmniejszenie
liczby płytek we
krwi,
zwiększenie
Zmniejszenie
liczby krwinek
białych
12
stężenia
kreatyniny we
krwi,
zmniejszenie
stężenia potasu
we krwi,
zmniejszenie
masy ciała
* Zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) i aminotransferazy asparaginianowej
(AspAT).
U niektórych pacjentów obserwowano objawy odstawienia po przerwaniu krótko-i długotrwałego
leczenia pregabaliną. Wystąpiły następujące objawy: bezsenność, bóle głowy, nudności, lęk, biegunka,
zespół grypopodobny, drgawki, nerwowość, depresja, ból, nadmierne pocenie się i zawroty głowy,
sugerujące uzależnienie fizyczne. Przed rozpoczęciem leczenia należy poinformować pacjenta o
możliwości wystąpienia tych stanów.
Odnośnie przerwania długotrwałego leczenia pregabaliną, dane wskazują, że częstość występowania i
nasilenie objawów odstawienia mogą być zależne od dawki.
Dzieci i młodzież
Profil bezpieczeństwa stosowania pregabaliny obserwowany w pięciu badaniach pediatrycznych z
udziałem pacjentów z napadami padaczkowymi częściowymi wtórnie uogólnionymi lub bez wtórnego
uogólnienia (12-tygodniowe badanie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku
4–16 lat, n = 295; 14-dniowe badanie skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentów w wieku
od 1 miesiąca do poniżej 4 lat, n = 175; badanie farmakokinetyki i tolerancji, n = 65; i dwie trwające
rok kontynuacje badań, prowadzone metodą otwartej próby, mające na celu ocenę bezpieczeństwa, n =
54) był podobny do występującego w badaniach u dorosłych pacjentów z padaczką. W 12-
tygodniowym badaniu u pacjentów leczonych pregabaliną najczęściej występującymi zdarzeniami
niepożądanymi były: senność, gorączka, zakażenie górnych dróg oddechowych, zwiększenie
łaknienia, zwiększenie masy ciała i zapalenie błony śluzowej nosa i gardła. Najczęstszymi
zdarzeniami niepożądanymi obserwowanymi w 14-dniowym badaniu u pacjentów leczonych
pregabaliną były senność, zakażenie górnych dróg oddechowych i gorączka (patrz punkty 4.2, 5.1 i
5.2).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane poprzez Departament Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
tel.: + 48 22 49-21-301
faks: + 48 22 49-21-309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy przedmiotowe i podmiotowe
Po wprowadzeniu produktu do obrotu do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych
występujących po przedawkowaniu pregabaliny należały: senność, splątanie, pobudzenie i niepokój.
Zgłaszano także napady padaczkowe.
13
Rzadko zgłaszano przypadki śpiączki.
Leczenie przedawkowania pregabaliny powinno polegać na ogólnym leczeniu podtrzymującym i,
w razie potrzeby, zastosowaniu hemodializy (patrz punkt 4.2, Tabela 1).
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwpadaczkowe, inne leki przeciwpadaczkowe, kod ATC:
N03AX16.
Substancja czynna - pregabalina to pochodna kwasu gamma-aminomasłowego (GABA)[kwas(S)-3-
(aminometylo)-5-metyloheksanowy].
Mechanizm działania
Pregabalina wiąże się z pomocniczą podjednostką (białko α-δ) otwieranego poprzez zmianę napięcia
błonowego kanału wapniowego w ośrodkowym układzie nerwowym.
Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania
Ból neuropatyczny
W badaniach wykazano skuteczność leku w neuropatii cukrzycowej, neuralgii po przebytym półpaścu
i urazie rdzenia kręgowego. Nie przeprowadzono badań na innych modelach bólu neuropatycznego.
Pregabalina była oceniana w 10 kontrolowanych badaniach klinicznych trwających do 13 tygodni z
zastosowaniem dawkowania dwa razy na dobę (BID) i do 8 tygodni z zastosowaniem dawkowania
trzy razy na dobę (TID). Ogólnie profile bezpieczeństwa stosowania i skuteczności schematów
dawkowania BID i TID były podobne.
W badaniach klinicznych trwających do 12 tygodni w bólu neuropatycznym pochodzenia
obwodowego i ośrodkowego, zmniejszenie nasilenia bólu obserwowano w pierwszym tygodniu i
utrzymywało się przez cały okres badania.
W kontrolowanych badaniach klinicznych w obwodowym bólu neuropatycznym u 35% pacjentów
leczonych pregabaliną i 18% pacjentów przyjmujących placebo uzyskano poprawę o 50% w wynikach
skali bólu. Wśród pacjentów nieodczuwających senności poprawę taką obserwowano u 33%
pacjentów przyjmujących pregabalinę i 18% pacjentów przyjmujących placebo. Wśród pacjentów,
którzy odczuwali senność, poprawę obserwowano u 48% pacjentów leczonych pregabaliną i u 16%
przyjmujących placebo.
W kontrolowanym badaniu klinicznym w ośrodkowym bólu neuropatycznym u 22% pacjentów
leczonych pregabaliną i u 7% pacjentów otrzymujących placebo stwierdzono poprawę w punktowej
ocenie nasilenia bólu o 50%.
Padaczka
Terapia skojarzona
Pregabalina była oceniana w 3 kontrolowanych badaniach klinicznych, trwających 12 tygodni, w
których podawano lek według schematów dawkowania BID lub TID. Ogólnie, profile bezpieczeństwa
stosowania i skuteczności schematów dawkowania BID i TID były podobne.
Zmniejszenie częstości napadów padaczkowych obserwowano przed końcem pierwszego tygodnia
leczenia.
Dzieci i młodzież
Nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania pregabaliny w terapii skojarzonej w
leczeniu padaczki u dzieci w wieku poniżej 12 lat i młodzieży. Działania niepożądane obserwowane w
badaniu farmakokinetyki i tolerancji, obejmującym pacjentów w wieku od 3 miesięcy do 16 lat (n=65)
14
były podobne do występujących u dorosłych. Wyniki 12-tygodniowego badania kontrolowanego
placebo z udziałem 295 pacjentów pediatrycznych w wieku od 4 do 16 lat oraz 14-dniowego badania
kontrolowanego placebo z udziałem 175 pacjentów pediatrycznych w wieku od 1 miesiąca do poniżej
4 lat prowadzonych w celu oceny skuteczności i bezpieczeństwa stosowania pregabaliny jako terapii
wspomagającej w leczeniu napadów częściowych oraz dwóch trwających 1 rok otwartych badań
oceniających bezpieczeństwo z udziałem, odpowiednio, 54-osobowej i 431-osobowej grupy dzieci i
młodzieży z padaczką, w wieku od 3 miesięcy do 16 lat, wykazały częstsze występowanie działań
niepożądanych, takich jak gorączka i zakażenia górnych dróg oddechowych, niż w badaniach u
dorosłych pacjentów z padaczką (patrz punkty 4.2, 4.8 i 5.2).
W trwającym 12 tygodni badaniu kontrolowanym placebo, pacjenci pediatryczni (w wieku od 4 do 16
lat) zostali przypisani do jednej z trzech grup: grupy otrzymującej pregabalinę w dawce 2,5 mg/kg
mc./dobę (maksymalnie 150 mg/dobę), grupy otrzymującej pregabalinę w dawce 10 mg/kg mc./dobę
(maksymalnie 600 mg/dobę) lub do grupy placebo. Odsetek pacjentów, u których odnotowano co
najmniej 50% zmniejszenie liczby napadów częściowych w porównaniu do wartości wyjściowych,
wynosił 40,6% w grupie pacjentów leczonych pregabaliną w dawce 10 mg/kg mc./dobę (p = 0,0068
versus placebo), 29,1% w grupie pacjentów leczonych pregabaliną w dawce 2,5 mg/kg mc./dobę (p =
0,2600 versus placebo) oraz 22,6% w grupie pacjentów otrzymującyh placebo.
W 14-dniowym badaniu kontrolowanym placebo pacjentów pediatrycznych (w wieku od 1 miesiąca
do poniżej 4 lat) przypisano do grupy otrzymującej pregabalinę w dawce 7 mg/kg mc./dobę,
14 mg/kg mc./dobę lub do grupy otrzymującej placebo. Mediana całodobowej częstości napadów
przed rozpoczęciem leczenia i podczas wizyty końcowej wyniosła, odpowiednio, 4,7 i 3,8 w grupie
pacjentów otrzymujących pregabalinę w dawce 7 mg/kg mc./dobę, 5,4 i 1,4 w grupie otrzymującej
pregabalinę w dawce 14 mg/kg mc./dobę, oraz 2,9 i 2,3 w grupie otrzymującej placebo. Stosowanie
pregabaliny w dawce 14 mg/kg mc./dobę znacząco zmniejszało przekształconą logarytmicznie
częstość napadów częściowych w porównaniu z częstością ich występowania w grupie otrzymującej
placebo (p = 0,0223); w grupie otrzymującej pregabalinę w dawce 7 mg/kg mc./dobę nie stwierdzono
poprawy w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.
W 12-tygodniowym badaniu klinicznym kontrolowanym placebo z udziałem pacjentów z pierwotnie
uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi (ang. primary generalized tonic-clonic, PGTC), 219
badanych (w wieku od 5 do 65 lat, w tym 66 w wieku od 5 do 16 lat) przypisano do grupy leczonych
jako terapią wspomagającą pregabaliną w dawce 5 mg/kg mc./dobę (maksymalnie 300 mg/dobę),
leczonych pregabaliną w dawce 10 mg/kg mc./dobę (maksymalnie 600 mg/dobę) albo do grupy
otrzymującej placebo jako terapię wspomagającą. Odsetek pacjentów, u których częstość napadów
PGTC zmniejszyła się o co najmniej 50%, wynosił w grupie leczonej pregabaliną w dawce
5 mg/kg mc./dobę, pregabaliną w dawce 10 mg/kg mc./dobę oraz w grupie otrzymującej placebo,
odpowiednio, 41,3%, 38,9% i 41,7%.
Monoterapia (pacjenci nowo zdiagnozowani)
Pregabalina była oceniana w 1 kontrolowanym badaniu klinicznym, trwającym 56 tygodni, w którym
lek podawano według schematu dawkowania BID. Nie wykazano równoważności pregabaliny
względem lamotryginy w odniesieniu do punktu końcowego zdefiniowanego jako 6-miesięczny okres
wolny od napadów drgawek. Pregabalina i lamotrygina były podobnie bezpieczne i dobrze
tolerowane.
Uogólnione zaburzenia lękowe
Pregabalina była oceniana w 6 kontrolowanych badaniach trwających 4–6 tygodni, w 8-tygodniowym
badaniu z udziałem pacjentów w podeszłym wieku, a także w długookresowym, dotyczącym
zapobiegania nawrotom objawów zaburzenia, badaniu z 6-miesięczną fazą prowadzoną metodą
podwójnie ślepej próby.
Zmniejszenie nasilenia objawów GAD określane za pomocą skali oceny lęku Hamiltona (Hamilton
Anxiety Rating Scale –HAM-A) zaobserwowano w pierwszym tygodniu leczenia.
15
W kontrolowanych badaniach klinicznych (trwających 4–8 tygodni) poprawa o co najmniej 50%
całkowitej punktacji w skali HAM-A od momentu rozpoczęcia badania do chwili osiągnięcia punktu
końcowego obserwowana była u 52% pacjentów leczonych pregabaliną i u 38% pacjentów
otrzymujących placebo.
W kontrolowanych badaniach niewyraźne widzenie stwierdzono u większego odsetka pacjentów
leczonych pregabaliną niż u pacjentów otrzymujących placebo. Objaw ten ustąpił w większości
przypadków w miarę kontynuacji leczenia. W kontrolowanych badaniach klinicznych u ponad 3600
pacjentów przeprowadzono badania okulistyczne (obejmujące badania ostrości widzenia, formalne
badania pola widzenia i badania dna oka po rozszerzeniu źrenicy). W tej grupie stwierdzono
zmniejszenie ostrości widzenia u 6,5% pacjentów leczonych pregabaliną i u 4,8% pacjentów
otrzymujących placebo. Zmiany pola widzenia wykryto u 12,4% pacjentów leczonych pregabaliną i u
11,7% pacjentów otrzymujących placebo. Zmiany w badaniach dna oka stwierdzono u 1,7%
pacjentów leczonych pregabaliną i u 2,1% pacjentów otrzymujących placebo
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Farmakokinetyka pregabaliny w stanie stacjonarnym jest podobna u zdrowych ochotników, pacjentów
z padaczką otrzymujących leki przeciwpadaczkowe oraz pacjentów z bólem przewlekłym.
Wchłanianie
Pregabalina jest szybko wchłaniana po podaniu na czczo i osiąga maksymalne stężenia w osoczu w
ciągu 1 godziny po podaniu dawki pojedynczej i dawek wielokrotnych. Biodostępność pregabaliny po
podaniu doustnym wynosi ≥90% i jest niezależna od dawki. Po podaniu dawek wielokrotnych stan
stacjonarny zostaje osiągnięty po 24 do 48 godzinach. Szybkość wchłaniania pregabaliny jest
zmniejszona, jeśli lek podawany jest wraz z pokarmem, co powoduje zmniejszenie Cmax o około 25-
30% i opóźnienie t max o około 2,5 godziny. Jednak podawanie pregabaliny wraz z pokarmem nie ma
istotnego klinicznie wpływu na stopień wchłaniania pregabaliny.
Dystrybucja
W badaniach przedklinicznych pregabalina przenikała przez barierę krew-mózg u myszy, szczurów i
małp. Pregabalina przenika przez łożysko u szczurów i jest obecna w mleku karmiących szczurów. U
ludzi pozorna objętość dystrybucji pregabaliny po podaniu doustnym wynosi około 0,56 L/kg.
Pregabalina nie wiąże się z białkami osocza.
Metabolizm
W organizmie ludzkim pregabalina podlega metabolizmowi w nieistotnym stopniu. Po podaniu dawki
pregabaliny znaczonej radioaktywnie, około 98% radioaktywności wykrywano w moczu w postaci
niezmienionej pregabaliny. N-metylowa pochodna pregabaliny, główny metabolit obecny w moczu,
stanowiła 0,9% dawki. W badaniach przedklinicznych nie obserwowano przechodzenia form
racemicznych pregabaliny z S-enancjomeru do R-enancjomeru.
Eliminacja
Pregabalina jest wydalana z krążenia ogólnego głównie przez nerki w postaci niezmienionej. Średni
okres półtrwania w fazie eliminacji pregabaliny wynosi 6,3 godziny. Klirensy: osoczowy i nerkowy
pregabaliny są wprost proporcjonalne do klirensu kreatyniny (patrz punkt 5.2 Zaburzenie czynności
nerek).
Wymagane jest dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub u pacjentów
dializowanych (patrz punkt 4.2 Tabela 1).
Liniowość lub nieliniowość
W zalecanym zakresie dawek dobowych farmakokinetyka pregabaliny jest liniowa. Międzyosobnicze
różnice w farmakokinetyce leku są małe (<20%). Farmakokinetyka po podaniu dawek wielokrotnych
jest przewidywalna i można ją określić na podstawie danych uzyskanych po podaniu dawki
jednorazowej. Dlatego nie ma potrzeby rutynowego monitorowania stężenia pregabaliny w osoczu.
Płeć
16
Badania kliniczne wskazują, że płeć nie wpływa w sposób istotny klinicznie na stężenia pregabaliny w
osoczu.
Zaburzenie czynności nerek
Klirens pregabaliny jest wprost proporcjonalny do klirensu kreatyniny. Dodatkowo, pregabalina jest
skutecznie usuwana z osocza podczas zabiegu hemodializy (po 4 godzinnym zabiegu hemodializy
stężenie pregabaliny w osoczu zostaje zmniejszone o około 50%). Ze względu na to, że główną drogą
eliminacji leku jest eliminacja przez nerki, u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek konieczne jest
zmniejszenie dawki, po zabiegu hemodializy zaś należy podać dawkę dodatkową (patrz punkt 4.2
Tabela 1).
Zaburzenie czynności wątroby
Nie przeprowadzono specjalnych badań dotyczących farmakokinetyki u osób z zaburzeniami
czynności wątroby. Ze względu na to, że pregabalina nie ulega istotnemu metabolizmowi i jest
wydalana głównie w postaci niezmienionej w moczu, zaburzenia czynności wątroby nie powinny
istotnie zmieniać stężenia pregabaliny w osoczu.
Dzieci i młodzież
Farmakokinetykę pregabaliny stosowanej w dawkach 2,5, 5, 10 i 15 mg/kg mc./dobę oceniano u dzieci
i młodzieży z padaczką (grupy wiekowe: od 1 do 23 miesięcy, od 2 do 6 lat, od 7 do 11 lat, od 12 do
16 lat) w badaniu farmakokinetyki i tolerancji.
Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia pregabaliny w osoczu po podaniu doustnym na czczo u
dzieci i młodzieży był na ogół podobny we wszystkich grupach wiekowych i wynosił od 0,5 godziny
do 2 godzin od podania dawki.
Wartości Cmax i AUC dla pregabaliny wzrastały liniowo wraz ze zwiększaną dawką w każdej grupie
wiekowej. Wartość AUC była niższa o 30% u dzieci i młodzieży o masie ciała poniżej 30 kg,
ponieważ u tych pacjentów klirens skorygowany względem masy ciała był o 43% większy niż u
pacjentów, których masa ciała wynosiła ≥30 kg.
Czas półtrwania pregabaliny w końcowej fazie eliminacji wynosił średnio od około 3 do 4 godzin u
dzieci w wieku do 6 lat i od 4 do 6 godzin u pacjentów w wieku 7 lat i starszych.
Analiza farmakokinetyczna populacji wykazała, że klirens kreatyniny był istotną współzmienną
wpływającą na klirens pregabaliny po podaniu doustnym, masa ciała była istotną współzmienną
wpływającą na pozorną objętość dystrybucji po podaniu doustnym, a zależności te były podobne u
dzieci i młodzieży oraz u pacjentów dorosłych.
Nie ustalono farmakokinetyki pregabaliny u pacjentów w wieku poniżej 3 miesięcy (patrz punkty 4.2,
4.8 i 5.1).
Osoby w wieku podeszłym
Klirens pregabaliny zmniejsza się wraz z wiekiem. Zmniejszenie klirensu pregabaliny jest zgodne ze
zmniejszeniem klirensu kreatyniny, co jest typowe dla osób starszych. Może być zatem wymagane
zmniejszenie dawki pregabaliny u pacjentów, u których doszło do związanego z wiekiem zaburzenia
czynności nerek (patrz punkt 4.2 Tabela 1).
Kobiety karmiące piersią
Farmakokinetykę pregabaliny w dawce 150 mg podawanej co 12 godzin (300 mg na dobę) zbadano u
10 kobiet w okresie laktacji, będących co najmniej 12 tygodni po porodzie. Laktacja miała niewielki
(lub żaden) wpływ na farmakokinetykę pregabaliny. Pregabalina przenikała do mleka matki, a jej
średnie stężenie w stanie stacjonarnym wynosiło około 76% stężenia w osoczu matki. Szacunkowa
dawka przyjmowana przez dziecko z mlekiem matki (zakładając średnie dzienne spożycie mleka 150
mL/kg/ mc./dobę) w przypadku kobiet przyjmujących pregabalinę w dawce 300 mg/dobę wynosiłaby
0,31 mg/kg/mc./dobę, a przy maksymalnej dawce 600 mg/dobę - 0,62 mg/kg mc.//dobę. Te
17
szacunkowe dawki stanowią około 7% łącznej dawki dobowej przyjętej przez matkę, w przeliczeniu
na mg/kg mc.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W konwencjonalnych farmakologicznych badaniach bezpieczeństwa prowadzonych na zwierzętach
pregabalina była dobrze tolerowana w zakresie dawek stosowanych klinicznie. W badaniach
toksyczności z zastosowaniem dawek wielokrotnych, przeprowadzonych u szczurów i małp
obserwowano wpływ na ośrodkowy układ nerwowy w postaci zmniejszenia aktywności, nadmiernej
aktywności i ataksji. Po długotrwałej ekspozycji na pregabalinę w dawkach 5-krotnie lub więcej
przekraczających średnią ekspozycję u ludzi po zastosowaniu maksymalnych dawek klinicznych, u
starszych szczurów albinotycznych często obserwowano zwiększoną częstość występowania zaniku
siatkówki.
Pregabalina nie była teratogenna u myszy, szczurów ani u królików. Toksyczność względem płodów u
szczurów i królików obserwowano jedynie po zastosowaniu dawek istotnie większych od tych
stosowanych u ludzi. W badaniach dotyczących toksyczności prenatalnej i pourodzeniowej
pregabalina wywoływała zaburzenia rozwojowe u młodych szczurów przy ekspozycji >2 razy
większej od maksymalnej, zalecanej ekspozycji u człowieka.
Niekorzystny wpływ na płodność samców i samic szczura stwierdzano wyłącznie po ekspozycji
znacznie przekraczającej ekspozycję leczniczą. Niekorzystny wpływ na męskie narządy rozrodcze i
parametry nasienia był przemijający, i objawiał się wyłącznie po ekspozycji znacznie przekraczającej
ekspozycję leczniczą lub był związany z samoistnymi procesami zwyrodnieniowymi w męskich
narządach rozrodczych u szczurów. W związku z tym opisane działania uznano za bez znaczenia
klinicznego bądź mające minimalne znaczenie kliniczne.
W serii testów przeprowadzonych in vitro i in vivo pregabalina nie była genotoksyczna.
U szczurów i myszy przeprowadzono dwuletnie badania karcynogenności pregabaliny. Nie
obserwowano występowania guzów u szczurów dla ekspozycji 24-krotnie przekraczającej średnią
ekspozycję u ludzi po zastosowaniu maksymalnej zalecanej dawki dobowej 600 mg. U myszy nie
obserwowano zwiększenia częstości występowania guzów dla ekspozycji porównywalnej do średniej
ekspozycji u ludzi, a po większych ekspozycjach obserwowano zwiększenie częstości występowania
naczyniakomięsaka krwionośnego (haemangiosarcoma). Spośród niegenotoksycznych mechanizmów
powstawania guzów u myszy wywołanych przez pregabalinę wymienia się zmiany dotyczące płytek
krwi i związaną z nimi proliferację komórek śródbłonka. W obserwacji krótkoterminowej i
ograniczonej długoterminowej obserwacji klinicznej zmiany płytek krwi nie występowały u szczurów
ani u ludzi. Nie ma dowodów, na podstawie których można by wnioskować o ryzyku u ludzi.
Rodzaje toksyczności nie różniły się jakościowo w grupie młodych szczurów i szczurów dorosłych,
jakkolwiek młode szczury są bardziej wrażliwe na działanie leku. Po zastosowaniu dawek
terapeutycznych obserwowano objawy kliniczne dotyczące OUN - nadreaktywność i bruksizm, a
także zmiany we wzrastaniu (przejściowe zahamowanie tempa zwiększenia masy ciała). Wpływ na
cykl rujowy obserwowano po dawkach 5-krotnie przekraczających ekspozycję u ludzi. U młodych
szczurów 1-2 tygodnie po ekspozycji na dawkę ponad dwukrotnie przekraczającą ekspozycję u ludzi
obserwowano osłabienie reakcji na dźwięk. Dziewięć tygodni po ekspozycji efekt ten nie był
widoczny.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Zawartość kapsułki:
Laktoza jednowodna
18
Skrobia kukurydziana
Talk
Egzysta 25 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek czarny (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 50 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek żółty (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 75 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek czerwony (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 100 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek czerwony (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 150 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 200 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek czerwony (E172)
Żelaza tlenek żółty (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 225 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek czerwony (E172)
Żelaza tlenek żółty (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Egzysta 300 mg, kapsułki, twarde
Osłonka kapsułki:
Żelaza tlenek czerwony (E172)
Tytanu dwutlenek (E171)
Żelatyna
Tusz (75 mg, 100 mg, 225 mg):
Szelak
Żelaza tlenek czarny (E172)
Glikol propylenowy
19
Roztwór amoniaku (stężenie 28%)
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
30 miesięcy
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać poniżej 30°C. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed
światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blistry PVC/PVDC/Aluminum.
Zawartość opakowania: 14, 20, 28, 50, 56, 96 kapsułek twardych w tekturowym pudełku.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Adamed Pharma
Pieńków, ul. M. Adamkiewicza 6A
05-152 Czosnów
8. NUMER(-Y) POZWOLENIA(Ń) NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 22614
Pozwolenie nr: 22615
Pozwolenie nr: 22616
Pozwolenie nr: 22617
Pozwolenie nr: 22618
Pozwolenie nr: 22619
Pozwolenie nr: 22620
Pozwolenie nr: 22621
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU/DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
10.08.2015
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
10.11.2022