Depralin

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Depralin ODT, 5 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej
Depralin ODT, 10 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej
Depralin ODT, 20 mg, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Depralin ODT, 5 mg: Każda tabletka zawiera 5 mg escytalopramu (Escitalopramum) co odpowiada
6,3875 mg escytalopramu szczawianu.
Depralin ODT, 10 mg: Każda tabletka zawiera 10 mg escytalopramu (Escitalopramum) co odpowiada
12,775 mg escytalopramu szczawianu.
Depralin ODT, 20 mg: Każda tabletka zawiera 20 mg escytalopramu (Escitalopramum) co odpowiada
25,55 mg escytalopramu szczawianu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu: laktoza jednowodna i sód.
Każda 5 mg tabletka zawiera 58,935 mg laktozy jednowodnej.
Każda 10 mg tabletka zawiera 117,87 mg laktozy jednowodnej.
Każda 20 mg tabletka zawiera 235,74 mg laktozy jednowodnej.
Każda 5 mg, 10 mg, 20 mg tabletka zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy lek
uznaje się za „wolny od sodu”.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej.
Depralin ODT, 5 mg:
Okrągła tabletka, barwy białej lub prawie białej, płaska ze ściętymi brzegami, o średnicy 7 mm,
z wytłoczonym napisem "5" po jednej stronie.
Depralin ODT, 10 mg:
Okrągła tabletka, barwy białej lub prawie białej, płaska ze ściętymi brzegami, o średnicy 9 mm,
z wytłoczonym napisem "10" po jednej stronie.
Depralin ODT, 20 mg:
Okrągła tabletka, barwy białej lub prawie białej, płaska ze ściętymi brzegami, o średnicy 12 mm,
z wytłoczonym napisem "20" po jednej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Leczenie dużych epizodów depresji.
Leczenie zaburzeń lękowych z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii.
Leczenie społecznego zaburzenia lękowego (fobii społecznej).
Leczenie uogólnionego zaburzenia lękowego.
Leczenie zaburzenia obsesyjno - kompulsyjnego.
2
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych większych niż 20 mg.
Sposób podawania
Depralin ODT podaje się w pojedynczej dawce dobowej. Tabletek nie należy przyjmować z
posiłkiem. Tabletkę ulegającą rozpadowi w jamie ustnej, należy umieszczać w jamie ustnej, gdzie
ulega ona szybkiemu rozpuszczeniu w ślinie i może być łatwo połknięta bez wody. Tabletka jest
krucha i należy obchodzić się z nią ostrożnie.
Depralin ODT w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej jest biorównoważny z
escytalopramem w postaci tabletek powlekanych, wykazując zbliżoną szybkość i stopień wchłaniania.
Dawka i częstość podania leku jest taka sama jak w przypadku escytalopramu w postaci tabletek
powlekanych. Depralin ODT w postaci tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej może być
stosowany zamiennie z escytalopramem w postaci tabletek powlekanych.
Dawkowanie
Duże epizody depresji
Zwykle stosuje się dawkę 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta
dawkę dobową można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę.
Działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po upływie 2 – 4 tygodni leczenia. W celu
utrwalenia odpowiedzi na leczenie, wymagana jest kontynuacja leczenia przez co najmniej 6 miesięcy
po ustąpieniu objawów.
Zaburzenie lękowe z napadami lęku (lęk paniczny) z agorafobią lub bez agorafobii
Przez pierwszy tydzień zaleca się podawanie początkowej dawki 5 mg na dobę, a następnie
zwiększenie dawki dobowej do 10 mg. Dawka dobowa może zostać zwiększona do dawki
maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie.
Największą skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach. Leczenie trwa kilka miesięcy.
Fobia społeczna
Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Zazwyczaj poprawa następuje po 2 – 4
tygodniach leczenia. Następnie, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie, dawka
dobowa może zostać zmniejszona do 5 mg lub zwiększona do dawki maksymalnej, tj. 20 mg.
Fobia społeczna jest chorobą o przewlekłym przebiegu, dlatego, w celu utrwalenia odpowiedzi na
leczenie zaleca się 12 tygodniowy okres terapii.
Długoterminowe leczenie osób odpowiadających na leczenie trwało przez 6 miesięcy i można je
rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby; korzyści prowadzonego leczenia
powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu.
Fobia społeczna jest ściśle zdefiniowanym rozpoznaniem określonego zaburzenia, którego nie należy
mylić z nadmierną nieśmiałością.
Farmakoterapia wskazana jest wyłącznie wtedy, kiedy zaburzenie istotnie utrudnia kontakty społeczne
i wykonywanie pracy zawodowej.
Nie porównywano leczenia escytalopramem z terapią poznawczo - behawioralną. Farmakoterapia jest
częścią kompleksowego postępowania terapeutycznego.
Uogólnione zaburzenie lękowe
Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawkę dobową można zwiększyć do dawki
maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.
3
Pacjenci odpowiadający na leczenie otrzymywali dawkę 20 mg na dobę przez co najmniej 6 miesięcy.
Korzyści terapeutyczne oraz stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu
(patrz punkt 5.1).
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. Dawka dobowa może zostać zwiększona do dawki
maksymalnej, tj. 20 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie.
Ponieważ zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest chorobą przewlekłą, pacjenci powinni być leczeni
przez okres wystarczający do uzyskania pewności, że objawy ustąpiły.
Korzyści terapeutyczne oraz stosowana dawka powinny być oceniane w regularnych odstępach czasu
(patrz punkt 5.1).
Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat)
Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę
można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2).
Nie badano skuteczności escytalopramu w leczeniu fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku.
Dzieci i młodzież
Nie należy stosować produktu Depralin ODT u dzieci oraz młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz
punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek
Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym
zaburzeniem czynności nerek. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem
czynności nerek (klirens kreatyniny Clkr mniejszy niż 30 ml/min) (patrz punkt 5.2).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby zaleca się dawkę
początkową 5 mg na dobę przez pierwsze 2 tygodnie terapii. Dawkę dobową można zwiększyć do
10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności
podczas zwiększania dawki u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkt 5.2).
Osoby wolno metabolizujące leki z udziałem izoenzymu CYP2C19
U pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 zaleca
się dawkę początkową 5 mg na dobę przez pierwsze 2 tygodnie leczenia. Dawkę dobową można
zwiększyć do 10 mg, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta (patrz punkt 5.2).
Objawy z odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia
Należy unikać nagłego odstawienia produktu. Podczas kończenia leczenia escytalopramem dawkę
należy zmniejszać stopniowo przez okres, co najmniej jednego do dwóch tygodni, w celu ograniczenia
ryzyka objawów z odstawienia (patrz punkt 4.4 oraz punkt 4.8). Jeśli po zmniejszeniu dawki lub
przerwaniu leczenia wystąpią nietolerowane przez pacjenta objawy, należy rozważyć wznowienie
stosowania poprzednio przepisanej dawki a następnie wolniejsze jego odstawianie.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w
punkcie 6.1.
Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO)
jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się
pobudzeniem, drżeniem oraz hipertermią itp. (patrz punkt 4.5).
4
Skojarzenie escytalopramu z odwracalnymi inhibitorami MAO-A (np. moklobemid) lub
nieselektywnym, odwracalnym inhibitorem MAO - linezolidem jest przeciwwskazane, ze względu na
ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5).
Escytalopram jest przeciwwskazany u pacjentów z rozpoznanym wydłużeniem odstępu QT lub
z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT.
Przeciwwskazane jest leczenie skojarzone escytalopramem z innymi lekami powodującymi
wydłużenie odstępu QT (patrz punkt 4.5).
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Poniższe specjalne ostrzeżenia oraz środki ostrożności dotyczą grupy terapeutycznej selektywnych
inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI- Selective Serotonin Re-uptake Inhibitors).
Dzieci i młodzież
Nie należy stosować escytalopramu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
W badaniach klinicznych leków przeciwdepresyjnych dzieci i młodzieży częściej obserwowano
zachowania samobójcze (próby samobójcze i myśli samobójcze) oraz wrogość (szczególnie agresja,
zachowania buntownicze, przejawy gniewu) w grupie leczonej, niż w grupie placebo. Jeżeli, w
oparciu o istniejące wskazania kliniczne, pomimo to podjęta zostanie decyzja o rozpoczęciu leczenia,
pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia skłonności samobójczych.
Ponadto, brak długoterminowych danych dotyczących wpływu escytalopramu na wzrost, dojrzewanie,
oraz rozwój poznawczy i behawioralny u dzieci i młodzieży.
Lęk paradoksalny
U niektórych pacjentów z lękiem napadowym, w początkowym okresie leczenia lekami
przeciwdepresyjnymi może nastąpić nasilenie objawów lękowych. Ta paradoksalna reakcja ustępuje
zwykle w ciągu dwóch tygodni nieprzerwanego leczenia.
Zaleca się małą dawkę początkową, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia stanów
lękowych (patrz punkt 4.2).
Drgawki
Stosowanie tego produktu leczniczego należy przerwać u każdego pacjenta, u którego wystąpią
drgawki po raz pierwszy, lub jeśli nastąpi zwiększenie częstości napadów drgawek (u pacjentów
wcześniej zdiagnozowanych). Należy unikać stosowania leków z grupy SSRI u pacjentów
z niekontrolowaną padaczką, natomiast pacjentów z kontrolowaną padaczką należy uważnie
monitorować.
Mania
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy SSRI u pacjentów z manią lub
hipomanią w wywiadzie. Leki z grupy SSRI należy odstawić, u każdego pacjenta, u którego wystąpi
faza maniakalna.
Cukrzyca
U pacjentów z cukrzycą leczenie produktami z grupy SSRI może wpływać na kontrolę glikemii
(hipoglikemia lub hiperglikemia). Może okazać się konieczna zmiana dawkowania insuliny i (lub)
doustnych leków o działaniu hipoglikemizującym.
Samobójstwo i (lub) myśli samobójcze lub pogorszenie stanu klinicznego
Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia myśli samobójczych, samouszkodzeń
i samobójstw (zdarzenia związane z samobójstwem). Ryzyko to utrzymuje się aż do wystąpienia
znaczącej poprawy. Ponieważ, poprawa może nie nastąpić w pierwszych kilku tygodniach leczenia lub
dłużej, pacjentów należy ściśle obserwować do czasu jej uzyskania. Powszechne doświadczenie
kliniczne wskazuje na to, że ryzyko samobójstwa może zwiększyć się we wczesnym okresie
ustępowania objawów choroby.
5
W innych zaburzeniach psychicznych, w których stosuje się escytalopram, ryzyko zdarzeń
związanych z samobójstwem może być także zwiększone. Poza tym, zaburzenia te mogą współistnieć
z ciężkimi zaburzeniami depresyjnymi. Dlatego podczas leczenia pacjentów z innymi zaburzeniami
psychicznymi należy zachować takie same środki ostrożności, jak w przypadku pacjentów z dużym
epizodem depresji.
Ryzyko wystąpienia myśli samobójczych lub podjęcia prób samobójczych u pacjentów ze zdarzeniami
związanymi z samobójstwem w wywiadzie, u których przed rozpoczęciem leczenia istniały nasilone
wyobrażenia samobójcze jest większe, dlatego podczas leczenia osoby te powinny być objęte ścisłą
obserwacją.
Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych dotyczących stosowania leków
przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi, wykazała większe ryzyko
zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki przeciwdepresyjne w porównaniu do
pacjentów przyjmujących placebo, u pacjentów w wieku poniżej 25 lat.
Terapii powinno towarzyszyć dokładne monitorowanie pacjentów, zwłaszcza tych z grupy wysokiego
ryzyka, szczególnie we wczesnym okresie leczenia i po zmianie dawki.
Pacjentów (i ich opiekunów) należy poinformować o konieczności zachowania czujności
i kontrolowania pacjenta pod kątem każdego pogorszenia stanu klinicznego, pojawienia się myśli
i zachowań samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu i natychmiastowego zwrócenia się
o poradę do lekarza, gdy tylko wystąpią takie objawy.
Akatyzja i (lub) niepokój psychoruchowy
Stosowanie produktów leczniczych z grupy SSRI/SNRI (ang. SNRI – Serotonin-Norepinephrine
Re-uptake Inhibitors) wiąże się z rozwojem akatyzji, charakteryzującej się nieprzyjemnie
odczuwanym stanem niepokoju oraz przymusem pozostawania w ciągłym ruchu, często połączoną
z niemożnością siedzenia lub stania w bezruchu. Wystąpienie tych objawów jest najbardziej
prawdopodobne w pierwszych kilku tygodniach leczenia. W przypadku pacjentów, u których te
objawy wystąpią, zwiększanie dawki może być szkodliwe.
Hiponatremia
Rzadko donoszono o hiponatremii, prawdopodobnie spowodowanej nieprawidłowym wydzielaniem
hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH), podczas leczenia lekami z grupy SSRI, na ogół
ustępującej po przerwaniu leczenia.
Należy zachować ostrożność u pacjentów z grup ryzyka takich, jak: osoby w podeszłym wieku,
pacjenci z marskością wątroby oraz jeśli równocześnie stosowane są leki, które mogą powodować
hiponatremię.
Krwawienie
Podczas leczenia produktami z grupy SSRI informowano o występowaniu krwawień w obrębie skóry,
takich jak: wybroczyny i plamica. Ostrożność zalecana jest szczególnie u pacjentów przyjmujących
produkty z grupy SSRI, zwłaszcza w przypadku jednoczesnego stosowania doustnych leków
przeciwzakrzepowych, produktów wpływających na czynność płytek krwi (np. atypowe leki
przeciwpsychotyczne i pochodne fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków
przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ),
tyklopidyna i dipirydamol), a także u pacjentów z rozpoznaną skłonnością do krwawień.
Leki z grupy SSRI i SNRI mogą zwiększać ryzyko wystąpienia krwotoku poporodowego (patrz
punkty 4.6 i 4.8).
Leczenie elektrowstrząsami
Doświadczenia kliniczne dotyczące jednoczesnej terapii lekami z grupy SSRI oraz leczenia
elektrowstrząsami są ograniczone, dlatego zaleca się ostrożność.
Zespół serotoninowy
Zaleca się ostrożność podczas stosowania escytalopramu jednocześnie z produktami o działaniu
serotoninergicznym takich, jak: sumatryptan i inne tryptany, tramadol i tryptofan oraz z buprenorfiną.
6
W rzadkich przypadkach informowano o wystąpieniu zespołu serotoninowego u pacjentów
przyjmujących leki z grupy SSRI jednocześnie z produktami leczniczymi o działaniu
serotoninergicznym oraz z buprenorfiną. Jednoczesne wystąpienie objawów takich, jak: pobudzenie,
drżenia mięśniowe, drgawki miokloniczne oraz hipertermia mogą wskazywać na rozwój tego zespołu.
Jeśli dojdzie do jego wystąpienia, leczenie lekiem z grupy SSRI oraz lekiem o działaniu
serotoninergicznym lub buprenorfiną należy niezwłocznie przerwać i rozpocząć leczenie objawowe.
Ziele dziurawca
Jednoczesne leczenie produktami leczniczymi z grupy SSRI i produktami roślinnymi zawierającymi
ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może prowadzić do zwiększenia częstości działań
niepożądanych (patrz punkt 4.5).
Objawy z odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia
Objawy z odstawienia występują często po przerwaniu leczenia, szczególnie, gdy leczenie przerwano
nagle (patrz punkt 4.8). W badaniach klinicznych zdarzenia niepożądane obserwowane po przerwaniu
leczenia występowały u około 25% pacjentów leczonych escytalopramem oraz u 15% pacjentów
przyjmujących placebo.
Ryzyko objawów z odstawienia może zależeć od kilku czynników, do których należą czas trwania
leczenia oraz wielkość dawki, a także szybkość zmniejszania dawki. Najczęściej zgłaszane objawy to:
zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i wrażenie porażenia prądem elektrycznym),
zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub)
wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca, niestabilność
emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają nasilenie małe do
umiarkowanego, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie.
Występują zwykle w ciągu pierwszych kilku dni po odstawieniu leku, jednak istnieją bardzo rzadkie
doniesienia o ich wystąpieniu u pacjentów, którzy nieumyślnie pominęli dawkę.
Na ogół objawy te ustępują samoistnie, zazwyczaj w ciągu 2 tygodni, chociaż u niektórych osób mogą
utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). Dlatego też w przypadku zakończenia leczenia zaleca
się stopniowe zmniejszanie dawki escytalopramu przez okres kilku tygodni lub miesięcy, w zależności
od reakcji pacjenta (patrz punkt 4.2 „Objawy z odstawienia występujące po zakończeniu leczenia”).
Choroba niedokrwienna serca
Ze względu na ograniczone doświadczenie kliniczne zaleca się ostrożność u pacjentów z chorobą
niedokrwienną serca (patrz punkt 5.3).
Wydłużenie odstępu QT
Wykazano, że escytalopram powoduje zależne od dawki wydłużenie odstępu QT. Po wprowadzeniu
leku do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii komorowych, w tym
zaburzenia typu Torsade de Pointes, głównie u pacjentów płci żeńskiej, u osób z hipokaliemią oraz
u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.5, 4.8, 4.9
i 5.1).
Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z bradykardią, u pacjentów po przebytym niedawno
zawale mięśnia sercowego lub niewyrównaną niewydolnością serca.
Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia i hipomagnezemia zwiększają ryzyko złośliwych
arytmii i należy je wyrównać przed rozpoczęciem leczenia escytalopramem.
Przed rozpoczęciem leczenia pacjentów ze stabilną chorobą serca należy rozważyć wykonanie EKG.
Jeśli wystąpią zaburzenia rytmu serca podczas leczenia escytalopramem, lek należy odstawić
i konieczne jest wykonanie EKG.
Jaskra z zamkniętym kątem
Produkty lecznicze z grupy SSRI, w tym escytalopram, mogą wpływać na wielkość źrenicy, czego
efektem jest jej rozszerzenie. Rozszerzenie źrenicy może powodować zwężenie kąta przesączania,
7
w wyniku czego następuje zwiększenie ciśnienia wewnątrzgałkowego oraz rozwój jaskry z
zamkniętym kątem, szczególnie u pacjentów, u których występują czynniki predysponujące. Należy
zachować ostrożność podczas stosowania escytalopramu u pacjentów z jaskrą z zamkniętym kątem
lub jaskrą w wywiadzie.
Zaburzenia czynności seksualnych
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. selective serotonin reuptake inhibitors,
SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (ang. serotonin norepinephrine
reuptake inhibitors, SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń czynności seksualnych
(patrz punkt 4.8). Zgłaszano przypadki długotrwałych zaburzeń czynności seksualnych, w których
objawy utrzymywały się pomimo przerwania stosowania SSRI i (lub) SNRI.
Substancje pomocnicze
Produkt zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania
glukozo-galaktozy.
Produkt zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, to znaczy produkt uznaje się za „wolny
od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Interakcje farmakodynamiczne
Przeciwwskazane terapie skojarzone:
Nieodwracalne, nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO):
Donoszono o wystąpieniu ciężkich reakcji u pacjentów otrzymujących produkty z grupy SSRI
w skojarzeniu z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO) oraz
u pacjentów, którzy niedawno przerwali leczenie produktami z grupy SSRI i rozpoczęli leczenie takim
inhibitorem MAO (patrz punkt 4.3). U niektórych pacjentów wystąpił zespół serotoninowy (patrz
punkt 4.8).
Escytalopram jest przeciwwskazany w skojarzeniu z nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami
monoaminooksydazy (IMAO). Stosowanie escytalopramu można rozpocząć 14 dni po zakończeniu
stosowania nieodwracalnego inhibitora monoaminooksydazy (IMAO). Należy zachować co najmniej
7 dniową przerwę od zakończenia przyjmowania escytalopramu do momentu rozpoczęcia leczenia
nieodwracalnym, nieselektywnym inhibitorem monoaminooksydazy (MAO).
Selektywny, odwracalny inhibitor MAO-A (moklobemid)
Ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego skojarzenie escytalopramu z inhibitorem
MAO-A, takim jak moklobemid, jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3). Jeśli jednak takie leczenie
skojarzone okaże się konieczne, leczenie należy rozpocząć od najmniejszej zalecanej dawki, a pacjent
powinien pozostawać pod stałą kontrolą kliniczną.
Odwracalny, nieselektywny inhibitor MAO (linezolid)
Linezolid jest antybiotykiem - odwracalnym, nieselektywnym inhibitorem MAO i nie należy go
podawać pacjentom leczonym escytalopramem. Jeśli jednak takie leczenie skojarzone okaże się
konieczne, leczenie należy zacząć od najmniejszej zalecanej dawki, a pacjent powinien pozostawać
pod stałą kontrolą kliniczną (patrz punkt 4.3).
Nieodwracalny, selektywny, inhibitor MAO-B (selegilina)
Zaleca się ostrożność podczas stosowania escytalopramu w skojarzeniu z selegiliną (nieodwracalnym
inhibitorem MAO-B) z uwagi na ryzyko rozwoju zespołu serotoninowego. Selegilina była bezpiecznie
stosowana w dawce do 10 mg na dobę w skojarzeniu z mieszaniną racemiczną cytalopramu.
8
Wydłużenie odstępu QT
Nie przeprowadzono farmakokinetycznych i farmakodynamicznych badań dotyczących stosowania
escytalopramu w skojarzeniu z innymi lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT. Nie można
jednak wykluczyć addytywnego działania escytalopramu z tymi lekami. Dlatego przeciwwskazane jest
jednoczesne podawanie escytalopramu z lekami powodującymi wydłużenie odstępu QT, np. leki
przeciwarytmiczne klasy Ia i III, leki przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd,
haloperydol), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i niektóre leki przeciwbakteryjne (np.
sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna IV, pentamidyna, leki przeciw malarii - szczególnie
halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna).
Terapie skojarzone wymagające zachowania ostrożności:
Produkty lecznicze o działaniu serotoninoergicznym
Jednoczesne podawanie z produktami leczniczymi o działaniu serotoninoergicznym (np. tramadol,
sumatryptan oraz inne tryptany) lub z buprenorfiną może prowadzić do zespołu serotoninowego (patrz
punkt 4.4).
Produkty lecznicze obniżające próg drgawkowy
Produkty lecznicze z grupy SSRI mogą obniżać próg drgawkowy.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami mogącymi obniżać
próg drgawkowy (np.: leki przeciwdepresyjne (leki trójpierścieniowe, leki z grupy SSRI), neuroleptyki
(pochodne fenotiazyny, tioksantenu i butyrofenonu), meflochina, bupropion i tramadol).
Lit i tryptofan
Istnieją doniesienia o nasileniu działania podczas stosowania produktów z grupy SSRI jednocześnie
z litem lub tryptofanem, dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania produktów z grupy SSRI
oraz wymienionych leków należy zachować ostrożność.
Ziele dziurawca
Jednoczesne stosowanie produktów leczniczych z grupy SSRI z produktami roślinnymi zawierającymi
ziele dziurawca (Hypericum perforatum) może prowadzić do zwiększenia częstości działań
niepożądanych (patrz punkt 4.4).
Krwawienie
Jednoczesne podawanie escytalopramu i doustnych leków przeciwzakrzepowych może wpływać na
ich działanie. Zaleca się ścisłe i częste monitorowanie parametrów krzepnięcia krwi u pacjentów
otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe, u których rozpoczyna się lub kończy leczenie
escytalopramem (patrz punkt 4.4).
Równoczesne stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) może zwiększać
skłonność do krwawień (patrz punkt 4.4).
Alkohol
Nie należy oczekiwać interakcji farmakodynamicznych, ani farmakokinetycznych pomiędzy
escytalopramem a alkoholem. Jednakże, podobnie jak w przypadku innych leków o działaniu
psychotropowym, spożywanie alkoholu podczas leczenia nie jest zalecane.
Produkty lecznicze powodujące hipokalemię i (lub) hipomagnezemię
Należy zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu produktów leczniczych powodujących
hipokalemię i (lub) hipomagnezemię, ze względu na zwiększone ryzyko ciężkiej arytmii (patrz
punkt 4.4).
Interakcje farmakokinetyczne
Wpływ innych produktów leczniczych na farmakokinetykę escytalopramu
W procesie metabolizmu escytalopramu uczestniczy przede wszystkim CYP2C19. Izoenzymy
CYP3A4 oraz CYP2D6 mogą także brać udział w metabolizowaniu escytalopramu, chociaż
9
w mniejszym stopniu. Wydaje się, że metabolizm głównego metabolitu S-DCT (demetylowanego
escytalopramu) jest częściowo katalizowany przez izoenzym CYP2D6.
Podawanie escytalopramu w skojarzeniu z omeprazolem w dawce 30 mg raz na dobę (inhibitor
CYP2C19) wywołało umiarkowane (około 50%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu.
Podawanie escytalopramu w skojarzeniu z 400 mg cymetydyny dwa razy na dobę (umiarkowanie
silny inhibitor) wywołało umiarkowane (około 70%) zwiększenie stężenia escytalopramu w osoczu.
Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania escytalopramu z cymetydyną.
Uzasadniona może być modyfikacja dawki.
Należy zatem zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu escytalopramu z inhibitorami
CYP2C19 (np. omeprazol, ezomeprazol, flukonazol, fluwoksamina, lanzoprazol, tyklopidyna) oraz
z cymetydyną. Może być konieczne zmniejszenie dawki escytalopramu na podstawie wyników
monitorowania działań niepożądanych podczas jednoczesnego leczenia (patrz punkt 4.4).
Wpływ escytalopramu na farmakokinetykę innych leków
Escytalopram jest inhibitorem izoenzymu CYP2D6. Należy zachować ostrożność podczas
jednoczesnego stosowania escytalopramu z innymi produktami metabolizowanymi przez ten enzym,
o małym wskaźniku terapeutycznym, np. flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane
w niewydolności serca), lub niektóre leki działające na OUN, metabolizowane głównie z udziałem
CYP2D6, np. leki przeciwdepresyjne takie jak dezypramina, klomipramina, nortryptylina lub leki
przeciwpsychotyczne takie jak rysperydon, tiorydazyna i haloperydol. Konieczna może być
modyfikacja dawki.
Jednoczesne stosowanie z dezypraminą lub metoprololem w obu przypadkach spowodowało
dwukrotne zwiększenie stężenia tych dwóch substratów CYP2D6 w osoczu.
Badania in vitro wykazały, że escytalopram może również wykazywać słabe działanie hamujące
aktywność izoenzymu CYP2C19. Zaleca się zachowanie ostrożności przy jednoczesnym stosowaniu
z innymi produktami metabolizowanymi przez CYP2C19.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Dostępne są tylko ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania escytalopramu u kobiet w ciąży.
Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ escytalopramu na reprodukcję (patrz punkt 5.3).
Produktu Depralin ODT nie należy stosować w okresie ciąży, chyba, że jest to bezwzględnie
konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu stosunku ryzyka do korzyści.
Dane obserwacyjne wskazują na występowanie zwiększonego (mniej niż dwukrotnie) ryzyka
krwotoku poporodowego po narażeniu na działanie leków z grupy SSRI lub SNRI w ciągu miesiąca
przed porodem (patrz punkty 4.4 i 4.8).
Noworodki należy obserwować, jeśli kobieta kontynuowała stosowanie produktu Depralin ODT
w późniejszym okresie ciąży, szczególnie w trzecim trymestrze. Należy unikać nagłego odstawiania
produktu w okresie ciąży.
U noworodków, których matki otrzymywały leki z grupy SSRI/SRNI w późniejszych okresach ciąży
mogą wystąpić następujące objawy: zaburzenia oddechowe, sinica, bezdech, drgawki, wahania
ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, hiperrefleksja,
drżenie, drżączka, drażliwość, letarg, nieustanny płacz, senność lub trudności w zasypianiu. Objawy te
mogą być wywołane działaniem serotoninoergicznym lub mogą wystąpić jako objawy z odstawienia.
W większości przypadków powikłania ujawniają się bezpośrednio lub wkrótce (<24 godzin) po
porodzie.
Dane epidemiologiczne pozwalają wnioskować, iż podawanie selektywnych inhibitorów wychwytu
zwrotnego serotoniny (SSRI) w trakcie ciąży, zwłaszcza w jej późnym okresie, może zwiększać
10
ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (ang. PPHN - persistent
pulmonary hypertension of the newborn). Obserwowane ryzyko wyniosło około 5 przypadków na
1000 ciąż wobec 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż w populacji ogólnej.
Karmienie piersią
Przypuszcza się, że escytalopram jest wydzielany do mleka ludzkiego.
Z tego powodu nie zaleca się karmienia piersią w trakcie leczenia.
Wpływ na płodność
Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia
(patrz punkt 5.3). Z opisów przypadków stosowania u ludzi niektórych leków z grupy SSRI wynika,
że wpływ na jakość nasienia jest przemijający. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność
u ludzi.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Jakkolwiek escytalopram nie zaburza sprawności intelektualnej ani psychofizycznej, jednak wszelkie
leki psychoaktywne mogą zaburzać zdolność osądu lub sprawność.
Pacjenci powinni zostać ostrzeżeni o możliwym ryzyku wpływu produktu na ich zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
Działania niepożądane występują najczęściej podczas pierwszego lub drugiego tygodnia leczenia
i zwykle ich nasilenie oraz częstość zmniejszają się wraz z kontynuacją leczenia.
Zestawienie tabelaryczne działań niepożądanych
Znane reakcje niepożądane na leki z grupy SSRI, zgłaszane także w przypadku stosowania
escytalopramu zarówno w badaniach klinicznych kontrolowanych placebo, jak i spontanicznie po
wprowadzeniu leku do obrotu, przedstawiono poniżej według klasyfikacji układów i narządów oraz
częstości występowania.
Dane na temat częstości występowania pochodzące z badań klinicznych nie zostały skorygowane
względem wyników dla grupy placebo. Częstość występowania określono jako: bardzo często (≥1/10),
często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo
rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).
Klasyfikacja układów i
narządów
Częstość
występowania
Działanie niepożądane
Zaburzenia krwi i układu
chłonnego
Częstość nieznana Trombocytopenia
Zaburzenia układu
immunologicznego
Rzadko Reakcja anafilaktyczna
Zaburzenia endokrynologiczne Częstość nieznana Nieprawidłowe wydzielanie hormonu
antydiuretycznego
Zaburzenia metabolizmu
i odżywiania
Często Zmniejszenie łaknienia, zwiększenie
łaknienia, zwiększenie masy ciała
Niezbyt często Utrata masy ciała
Częstość nieznana Hiponatremia, jadłowstręt1
Zaburzenia psychiczne Często Lęk, niepokój psychoruchowy,
nieprawidłowe marzenia senne,
zmniejszenie popędu płciowego
Kobiety: brak orgazmu
Niezbyt często Bruksizm, pobudzenie, nerwowość,
napady panicznego lęku, stany
splątania
Rzadko Agresja, depersonalizacja, omamy
11
Częstość nieznana Mania, myśli samobójcze,
zachowania samobójcze2
Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Ból głowy
Często Bezsenność, senność, zawroty głowy,
parestezje, drżenie
Niezbyt często Zaburzenia smaku, zaburzenia snu,
omdlenia
Rzadko Zespół serotoninowy
Częstość nieznana Dyskineza, zaburzenia ruchowe,
drgawki, niepokój psychoruchowy
(akatyzja)1
Zaburzenia oka Niezbyt często Rozszerzenie źrenic, zaburzenia
widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szumy uszne
Zaburzenia serca Niezbyt często Tachykardia
Rzadko Bradykardia
Częstość nieznana Wydłużenie odstępu QT w zapisie
EKG, arytmia komorowa, w tym
zaburzenia typu Torsade de Pointes
Zaburzenia naczyniowe Częstość nieznana Niedociśnienie ortostatyczne
Zaburzenia układu oddechowego,
klatki piersiowej i śródpiersia
Często Zapalenie zatok, ziewanie
Niezbyt często Krwawienie z nosa
Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Nudności
Często Biegunka, zaparcia, wymioty,
suchość w jamie ustnej
Niezbyt często Krwawienie z przewodu
pokarmowego (w tym krwawienie
z odbytnicy)
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych
Częstość nieznana Zapalenie wątroby, nieprawidłowe
wyniki testów czynności wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
Często Zwiększone pocenie się
Niezbyt często Pokrzywka, łysienie, wysypka, świąd
Częstość nieznana Siniaki, obrzęki naczynioruchowe
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
Często Bóle stawów, bóle mięśni
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych
Częstość nieznana Zatrzymanie moczu
Zaburzenia układu rozrodczego
i piersi
Często Mężczyźni: zaburzenia wytrysku,
impotencja
Niezbyt często Kobiety: krwotok maciczny, krwotok
miesiączkowy
Częstość nieznana Mlekotok
Mężczyźni: priapizm
Krwotok poporodowy3
Zaburzenia ogólne i stany w
miejscu podania
Często Zmęczenie, gorączka
Niezbyt często Obrzęk
1
Zdarzenia te opisywano w odniesieniu do całej grupy terapeutycznej SSRI.
2
Podczas leczenia i w krótkim czasie po odstawieniu escytalopramu zgłaszano występowanie myśli
i zachowań samobójczych (patrz także punkt 4.4).
3
Zdarzenie to zgłaszano dla grupy leków SSRI i SNRI (patrz punkty 4.4 i 4.6).
12
Wydłużenie odstępu QT
Po wprowadzeniu leku do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT oraz arytmii
komorowych, w tym zaburzenia typu Torsade de Pointes, głównie u pacjentów płci żeńskiej, u osób
z hipokaliemią oraz u pacjentów z wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca (patrz
punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.9 i 5.1).
Działanie związane z grupą leków
Badania epidemiologiczne, przeprowadzone głównie u pacjentów w wieku 50 lat i starszych,
wykazują zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących selektywne inhibitory
wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD).
Mechanizm prowadzący do tego ryzyka nie jest znany.
Objawy z odstawienia obserwowane po zakończeniu leczenia
Odstawienie produktów z grupy SSRI/SNRI (zwłaszcza nagłe) często prowadzi do wystąpienia
objawów z odstawienia. Zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje i wrażenie porażenia
prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność i wyraziste sny), lęk i pobudzenie, nudności
i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, bóle głowy, biegunka, kołatanie serca,
chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia to najczęściej zgłaszane reakcje. Na
ogół objawy te mają nasilenie małe do umiarkowanego i ustępują samoistnie, jednak u niektórych
pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się przez dłuższy czas. Dlatego też, jeśli leczenie
escytalopramem nie jest już wymagane, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki aż do odstawienia
produktu (patrz punkt 4.2 oraz 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Toksyczność
Dane kliniczne dotyczące przedawkowania escytalopramu są ograniczone i wiele przypadków
obejmuje jednoczesne przedawkowania innych leków. W większości przypadków odnotowano brak
objawów lub wystąpienie objawów o małym nasileniu. Odnotowano rzadkie przypadki zgonów
spowodowane przedawkowaniem samego tylko escytalopramu. W większości przypadków dochodziło
do przedawkowania przyjętych jednocześnie innych leków. Dawki od 400 do 800 mg samego
escytalopramu nie powodowały ciężkich objawów.
Objawy
Objawy zgłaszane w przypadkach przedawkowania escytalopramu dotyczą głównie ośrodkowego
układu nerwowego (od zawrotów głowy, drżenia i pobudzenia, po rzadkie przypadki zespołu
serotoninowego, drgawki i śpiączkę), układu pokarmowego (nudności/wymioty), oraz układu
sercowo-naczyniowego (niedociśnienie tętnicze, tachykardia, wydłużenie odstępu QT i arytmia),
zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia).
Leczenie przedawkowania
Brak swoistej odtrutki. Należy przywrócić i utrzymywać prawidłową czynność dróg oddechowych
przez zapewnienie ich drożności i dostatecznej podaży tlenu. Należy rozważyć zastosowanie płukania
13
żołądka i podanie węgla aktywowanego. Płukanie żołądka należy wykonać możliwie jak najszybciej
po przyjęciu doustnym. Zaleca się monitorowanie czynności serca i parametrów życiowych oraz
stosowanie ogólnego leczenia objawowego i podtrzymującego czynności organizmu.
Monitorowanie EKG jest wskazane w przypadku przedawkowania u pacjentów z zastoinową
niewydolnością serca i (lub) bradyarytmią, u pacjentów stosujących jednocześnie inne leki
wydłużające odstęp QT lub u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu, np. zaburzeniami czynności
wątroby.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmaceutyczna: leki przeciwdepresyjne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego
serotoniny,
Kod ATC: N06AB10
Mechanizm działania
Escytalopram jest selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) o dużym
powinowactwie do pierwotnego miejsca wiązania. Wiąże się także z miejscem allosterycznym na
transporterze serotoniny, ale z 1000-krotnie mniejszym powinowactwem.
Escytalopram nie ma powinowactwa lub ma małe powinowactwo do wielu receptorów, w tym
5-HT1A, 5-HT2, receptorów DA D1 i D2, receptorów α1-, α2-, β-adrenergicznych, receptorów
histaminowych H1, cholinergicznych receptorów muskarynowych, receptorów benzodiazepinowych
oraz receptorów opioidowych.
Hamowanie zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) jest jedynym, możliwym mechanizmem
działania wyjaśniającym farmakologiczne i kliniczne działanie escytalopramu.
Działanie farmakodynamiczne
W prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, kontrolowanym placebo badaniu, EKG w grupie
zdrowych ochotników escytalopram powodował wydłużenie wartości wyjściowej QTc (z korektą
Fridericia) o 4,3 ms (90% CI: 2,2; 6,4) po przyjęciu dawki 10 mg/dobę i o 10,7 ms (90% CI: 8,6; 12,8)
po przyjęciu dawki 30 mg/dobę (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.8 oraz 4.9).
Skuteczność kliniczna
Duże epizody depresji
Escytalopram okazał się skuteczny w krótkoterminowym leczeniu dużych epizodów depresji w trzech
z czterech krótkoterminowych (8 tygodniowych) badań z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych
placebo. W badaniu długoterminowym dotyczącym zapobiegania nawrotom choroby, 274 pacjentów,
którzy odpowiedzieli na leczenie escytalopramem w dawce 10 lub 20 mg na dobę w początkowej
ośmiotygodniowej otwartej fazie badania, zostało zrandomizowanych do kontynuacji leczenia
escytalopramem w tej samej dawce lub do grupy otrzymującej placebo, w czasie do 36 tygodni.
W badaniu tym u pacjentów leczonych nieprzerwanie escytalopramem czas do nawrotu choroby
w przeciągu dalszych 36 tygodni był znacząco dłuższy w porównaniu do czasu u pacjentów
otrzymujących placebo.
Fobia społeczna
Escytalopram okazał się skuteczny zarówno w trzech krótkoterminowych (12 tygodni) badaniach, jak
i u osób odpowiadających na leczenie w 6-miesięcznym badaniu dotyczących zapobiegania nawrotom
zespołu lęku społecznego. W trwającym 24 tygodnie badaniu nad ustaleniem dawkowania, wykazano
skuteczność escytalopramu w dawkach 5, 10 i 20 mg.
14
Zaburzenie lękowe uogólnione
Escytalopram w dawkach 10 mg i 20 mg na dobę okazał się skuteczny we wszystkich czterech
badaniach kontrolowanych placebo.
W wynikach zbiorczych, otrzymanych z trzech badań o podobnym schemacie dawkowania w grupie
421 pacjentów otrzymujących escytalopram oraz 419 pacjentów przyjmujących placebo, stwierdzono
odpowiednio 47,5% i 28,9% odpowiedzi na prowadzone leczenie i 37,1% i 20,8% przypadków
remisji. Działanie obserwowano już po pierwszym tygodniu leczenia.
Utrzymywanie się skuteczności escytalopramu w dawce 20 mg na dobę zostało dowiedzione w 24 - do
74 - tygodniowym, randomizowanym badaniu, oceniającym utrzymywanie się skuteczności u 373
pacjentów, którzy odpowiedzieli na 12-tygodniowe leczenie (faza otwarta).
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
W randomizowanym badaniu klinicznym z podwójnie ślepą próbą, pacjenci otrzymujący
escytalopram w dawce 20 mg na dobę odróżniali się pod względem całkowitej punktacji w skali
Y-BOCS od grupy otrzymującej placebo po 12 tygodniach. Po 24 tygodniach, pacjenci otrzymujący
escytalopram w dawkach 10 i 20 mg na dobę wykazywali przewagę w porównaniu do pacjentów
otrzymujących placebo.
Skuteczność w zapobieganiu nawrotom wykazano dla escytalopramu w dawkach 10 i 20 mg na dobę
u pacjentów, którzy odpowiedzieli na leczenie escytalopramem w trwającej 16 tygodni fazie otwartej
i byli poddawani leczeniu w trwającej 24 tygodnie randomizowanej, kontrolowanej placebo fazie
próby podwójnie ślepej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Wchłanianie jest prawie całkowite i nie zależy od przyjmowanych pokarmów, średni czas do
osiągnięcia maksymalnego stężenia Tmax po wielokrotnym podaniu wynosi 4 godziny. Jak
w przypadku racemicznej mieszaniny cytalopramu, przyjmuje się, że bezwzględna biodostępność
escytalopramu wyniesie około 80%.
Dystrybucja
Pozorna objętość dystrybucji (Vd,β/F) po podaniu doustnym wynosi od 12 do 26 l/kg mc. Stopień
wiązania z białkami osocza dla escytalopramu i jego głównych metabolitów wynosi poniżej 80%.
Metabolizm
Escytalopram jest metabolizowany w wątrobie do aktywnych farmakologicznie pochodnych
demetylowanych i didemetylowanych. Zamiennie, azot może zostać utleniony tworząc metabolit
w postaci N-tlenku. Substancja macierzysta oraz jej metabolity są częściowo wydalane w postaci
glukuronidów.
Po podaniu wielokrotnym, średnie stężenie metabolitu demetylowanego i didemetylowanego wynosi
odpowiednio 28 do 31% i <5% stężenia escytalopramu. Przekształcenie escytalopramu do metabolitu
demetylowanego odbywa się głównie z udziałem CYP2C19. Możliwy jest także pewien udział
enzymów CYP3A4 i CYP2D6.
Wydalanie
Okres półtrwania w fazie eliminacji escytalopramu (T½ β) po wielokrotnym podaniu wynosi około
30 godzin, wartość klirensu osoczowego po podaniu doustnym (Cloral) wynosi 0,6 l/min. Główne
metabolity escytalopramu mają znamiennie dłuższy okres półtrwania. Uważa się, że escytalopram
oraz jego metabolity wydalane są zarówno drogą wątrobową (metaboliczną) oraz drogą nerkową, przy
czym zdecydowana większość dawki jest wydalana w postaci metabolitów z moczem.
Liniowość lub nieliniowość
Farmakokinetyka ma charakter liniowy. Stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym jest osiągane
w ciągu tygodnia. Średnie stężenie w stanie stacjonarnym wynoszące 50 nmol/l (20 - 125 nmol/l) jest
osiągane po dawce dobowej wynoszącej 10 mg.
15
Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Escytalopram jest wydalany znacznie wolniej u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu
z pacjentami młodszymi.
Ekspozycja na lek (AUC) jest o około 50% większa u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu
z młodymi, zdrowymi ochotnikami (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby (wg klasyfikacji ChildPugh kryterium A i B) okres półtrwania escytalopramu był około dwa razy dłuższy, a ekspozycja
o 60% większa, niż u osób z prawidłową czynnością wątroby (patrz punkt 4.2).
Zaburzenia czynności nerek
Dla mieszaniny recemicznej cytalopramu obserwowano dłuższy okres półtrwania i nieznaczne
zwiększenie ekspozycji u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (Clkr 10-53 ml/min).
Nie badano stężeń metabolitów w osoczu, ale mogą być one zwiększone (patrz punkt 4.2).
Polimorfizm
Zaobserwowano, że u osób wolno metabolizujących leki przy udziale izoenzymu CYP2C19, stężenie
escytalopramu w osoczu było dwa razy większe niż u osób o szybkim metabolizmie. U osób
z wolniejszym metabolizmem leków przy udziale izoenzymu CYP2D6 nie zaobserwowano istotnej
zmiany ekspozycji (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Nie przeprowadzono pełnego zestawu konwencjonalnych badań przedklinicznych dla escytalopramu,
gdyż połączone badania toksykologiczno-kinetyczne i toksykologiczne przeprowadzone na szczurach,
z zastosowaniem escytalopramu i cytalopramu wykazały podobny profil. Dlatego też wszystkie dane
uzyskane dla cytalopramu można odnieść do escytalopramu.
W toksykologicznych badaniach porównawczych na szczurach, escytalopram i cytalopram
powodowały szkodliwe działanie na serce, w tym zastoinową niewydolność serca, po trwającym kilka
tygodni podawaniu dawek wywołujących ogólne działanie toksyczne. Kardiotoksyczność wydaje się
być skorelowana raczej z maksymalnymi stężeniami escytalopramu w osoczu, niż z ekspozycją
ogólnoustrojową (AUC).
Maksymalne stężenia w osoczu, które nie powodowały działań niepożądanych były wyższe
(8-krotnie) od osiąganych podczas stosowania klinicznego, podczas gdy wartość AUC dla
escytalopramu była tylko 3 do 4 razy większa od wielkości ekspozycji podczas stosowania
klinicznego. Dla S-enancjomeru cytalopramu wartości AUC były 6 do 7 razy wyższe od wielkości
ekspozycji uzyskiwanej podczas stosowania klinicznego. Wyniki te są prawdopodobnie związane
z silnym wpływem na aminy biogenne, tj. są wtórne w stosunku do pierwotnego działania
farmakologicznego, skutkując zmianami hemodynamicznymi (zmniejszenie przepływu krwi
w naczyniach wieńcowych) i niedokrwieniem. Jednakże dokładny mechanizm kardiotoksycznego
działania escytalopramu u szczurów nie jest jasny.
Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania cytalopramu oraz doświadczenia zgromadzone
podczas badań klinicznych z zastosowaniem escytalopramu nie wykazały korelacji otrzymanych
wyników z działaniami obserwowanymi podczas stosowania klinicznego.
Obserwowano zwiększenie stężenia fosfolipidów w niektórych tkankach u szczurów np. płucach,
najądrzach oraz wątrobie po dłuższych okresach podawania escytalopramu i cytalopramu.
Zmiany w najądrzach i wątrobie stwierdzane były podczas ekspozycji podobnej do występującej
u człowieka. Efekt ten jest odwracalny po zakończenia leczenia. Odkładanie się fosfolipidów
(fosfolipidoza) u zwierząt obserwowano przy podawaniu wielu leków o właściwościach kationów
amfifilnych. Nie wiadomo, czy zjawisko to ma istotne znaczenie dla człowieka.
W badaniach toksycznego wpływu na rozwój u szczurów obserwowano działanie embriotoksyczne
(zmniejszenie masy ciała płodu oraz przemijające opóźnienie kostnienia) przy ekspozycji wyrażonej
16
wartością AUC większą od ekspozycji osiągniętej podczas klinicznego stosowania produktu. Nie
odnotowano zwiększonej częstości występowania wad rozwojowych. Badania dotyczące rozwoju
w okresie przed- i pourodzeniowym wykazały zmniejszoną przeżywalność w okresie laktacji przy
ekspozycji wyrażonej wartością AUC większą od osiągniętej podczas klinicznego stosowania
produktu.
Dane dotyczące zwierząt wykazały, że cytalopram wywołuje zmniejszenie wskaźników płodności
i ciążowego, redukcję liczby implantacji oraz powstawanie nieprawidłowego nasienia po narażeniu
znacznie przekraczającym ekspozycję uzyskiwaną u ludzi.
Brak dostępnych analogicznych danych pochodzących od zwierząt i dotyczących escytalopramu.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna
Laktoza jednowodna
Kroskarmeloza sodowa
Polakrylina potasowa
Acesulfam potasowy
Neohesperydyno-dihydrochalkon
Magnezu stearynian
Aromat mięty pieprzowej zawierający: maltodekstrynę (kukurydzianą), skrobię modyfikowaną
i olejek mięty pieprzowej
Kwas solny stężony
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed wilgocią i światłem.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Perforowane blistry z folii papier/PET/Aluminium/PVC/Aluminium/OPA.
Dostępne opakowania:
7, 12, 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60, 90, 98, 100, 200 tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Bez specjalnych wymagań.
17
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Depralin ODT 5 mg: Pozwolenie nr 21456
Depralin ODT 10 mg: Pozwolenie nr 21457
Depralin ODT 20 mg: Pozwolenie nr 21459
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 13.09.2013 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 14.06.2018 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
29.08.2022 r.