PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA WŁASNA PRODUKTU LECZNICZEGO
Melobax 15, 15 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Każda tabletka zawiera 15 mg meloksykamu.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 86 mg laktozy (w postaci laktozy
jednowodnej).
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Jasnożółta tabletka o okrągłym kształcie, z rowkiem dzielącym na jednej stronie.
Tabletkę można podzielić na połowy.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów.
Długotrwałe leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów lub zesztywniającego zapalenia
stawów kręgosłupa.
Produkt leczniczy Melobax jest przeznaczony dla młodzieży w wieku powyżej 16 lat oraz dorosłych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej dawce skutecznej przez najkrótszy okres
konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).
Należy okresowo kontrolować, jak pacjent reaguje na leczenie i w jakim stopniu wymaga leczenia
objawowego, zwłaszcza u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.
 Zaostrzenie choroby zwyrodnieniowej stawów: 7,5 mg/dobę (pół tabletki 15 mg).
W razie konieczności, w przypadku braku poprawy, dawka może zostać zwiększona do
15 mg/dobę (jedna tabletka 15 mg).
 Reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: 15 mg/dobę (jedna
tabletka 15 mg) (patrz również – „Szczególne grupy pacjentów” poniżej).
 W zależności od odpowiedzi terapeutycznej dawka może zostać zmniejszona do 7,5 mg/dobę (pół
tabletki 15 mg).
NIE NALEŻY PRZEKRACZAĆ DAWKI 15 MG/DOBĘ.
Szczególne grupy pacjentów
Pacjenci w podeszłym wieku i ze zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych (patrz punkt 5.2):
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
2
Zalecana dawka w długotrwałym leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego
zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg na dobę. Pacjenci ze
zwiększonym ryzykiem działań niepożądanych powinni zacząć leczenie od dawki 7,5 mg na dobę
(patrz punkt 4.4).
Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2):
U pacjentów dializowanych z powodu ciężkiej niewydolności nerek nie należy przekraczać dawki
7,5 mg na dobę.
Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym upośledzeniem
niewydolności nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny większym niż 25 ml/min). (Pacjenci z
ciężką niewydolnością nerek, ale niedializowani – patrz punkt 4.3).
Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2):
Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem
czynności wątroby (pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby – patrz punkt 4.3).
Dzieci i młodzież
Meloksykam jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat (patrz
punkt 4.3).
Ten produkt leczniczy dostępny jest również w innych mocach, które mogą być właściwsze.
Sposób podawania
Podanie doustne.
Tabletki należy przyjmować podczas posiłku, popijając wodą lub innym płynem.
4.3 Przeciwwskazania
Produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:
- trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6 „Wpływ na płodność, ciążę i laktację”);
- dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat;
- nadwrażliwość na meloksykam lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1 lub nadwrażliwość na substancje o podobnym mechanizmie działania, np. leki
z grupy NLPZ, kwas acetylosalicylowy. Meloksykamu nie należy podawać pacjentom,
u których występują objawy astmy, polipy nosa, obrzęk naczynioruchowy lub pokrzywka po
podaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych leków z grupy NLPZ;
- krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja przewodu pokarmowego w wywiadzie,
powiązane przyczynowo z uprzednim leczeniem NLPZ;
- czynna choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy lub nawroty choroby wrzodowej
żołądka i dwunastnicy w wywiadzie (dwa lub więcej oddzielnych epizodów potwierdzonego
powstawania owrzodzeń lub krwawienia);
- ciężkie zaburzenie czynności wątroby;
- ciężka, niedializowana niewydolność nerek;
- krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie naczyniowo-mózgowe lub inne
krwawienia w wywiadzie;
- ciężka niewydolność serca.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Działania niepożądane można zminimalizować stosując możliwie najmniejszą skuteczną dawkę przez
możliwie jak najkrótszy okres czasu konieczny do uzyskania kontroli objawów (patrz punkt. 4.2, oraz
wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia poniżej).
Zalecana maksymalna dawka dobowa nie powinna być przekraczana w przypadku niewystarczającego
działania terapeutycznego, nie należy również jednocześnie stosować innych leków z grupy NLPZ,
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
3
ponieważ może to prowadzić do zwiększenia działania toksycznego, przy braku dowodów
dotyczących korzyści terapeutycznych. Należy unikać jednoczesnego stosowania meloksykamu wraz
z innymi lekami z grupy NLPZ, w tym z selektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy-2.
Meloksykam nie jest odpowiedni w leczeniu pacjentów, u których konieczne jest uzyskanie ulgi w
ostrych objawach bólowych.
Jeśli po kilku dniach nie uzyska się poprawy, należy ponownie ocenić korzyści kliniczne dla pacjenta
wynikające z leczenia.
Przed rozpoczęciem leczenia meloksykamem należy upewnić się, czy występujące w wywiadzie
zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka i (lub) choroba wrzodowa żołądka, zostały
całkowicie wyleczone. Rutynowo należy zwrócić szczególną uwagę na możliwość wystąpienia
nawrotów wyżej wymienionych chorób u pacjentów w trakcie leczenia meloksykamem.
Wpływ na układ pokarmowy
W przypadku wszystkich leków z grupy NLPZ, w każdym momencie leczenia opisywano
występowanie krwawienia z przewodu pokarmowego, powstawanie owrzodzeń lub perforacji, które
może być śmiertelne, poprzedzone lub nie objawami ostrzegawczymi i występujące u pacjentów z
wywiadem lub bez w kierunku ciężkich chorób przewodu pokarmowego.
Ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji wzrasta wraz ze
zwiększeniem dawki NLPZ u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie, szczególnie w
przypadkach powikłanych krwawieniem lub perforacją (patrz punkt 4.3) oraz u osób w podeszłym
wieku. W tej grupie pacjentów leczenie należy rozpoczynać stosując najmniejszą dostępną dawkę.
Leczenie skojarzone produktami leczniczymi działającymi ochronnie (np. mizoprostolem lub
inhibitorami pompy protonowej) należy rozważyć u tych pacjentów, jak również w grupie pacjentów
wymagających jednoczesnego leczenia małymi dawkami aspiryny lub innymi lekami zwiększającymi
ryzyko działań niepożądanych w obrębie przewodu pokarmowego (patrz poniżej i punkt 4.5).
Pacjenci zgłaszający w wywiadzie toksyczne działanie na przewód pokarmowy, w szczególności
pacjenci w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie nietypowe objawy brzuszne (zwłaszcza
krwawienia z przewodu pokarmowego), szczególnie na początku leczenia.
Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą
zwiększać ryzyko powstawania owrzodzeń lub krwawienia, takie jak heparyna stosowana leczniczo
lub u pacjentów w wieku geriatrycznym, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, inne
niesteroidowe leki przeciwzapalne, kwas acetylosalicylowy podawany w dawkach (≥500 mg jako
pojedyncza dawka lub ≥3g jako całkowita dawka dobowa) (patrz punkt 4.5).
W razie wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego lub owrzodzenia przewodu pokarmowego
należy zaprzestać stosowania meloksykamu.
Pacjentom z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie (wrzodziejące zapalenie okrężnicy,
choroba Crohna) leki z grupy NLPZ należy podawać z zachowaniem ostrożności, ponieważ mogą
zaostrzyć przebieg tych chorób (patrz punkt 4.8 „Działania niepożądane”).
Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
Konieczna jest odpowiednia obserwacja oraz wydawanie właściwych zaleceń pacjentom z
nadciśnieniem tętniczym i (lub) zastoinową niewydolnością serca o nasileniu łagodnym do
umiarkowanego w wywiadzie, ponieważ odnotowano przypadki zatrzymania płynów oraz obrzęki w
związku ze stosowaniem leków z grupy NLPZ.
Kliniczne monitorowanie ciśnienia krwi u pacjentów z grupy ryzyka zalecane jest przed rozpoczęciem
leczenia oraz w szczególności w trakcie rozpoczynania leczenia meloksykamem.
Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych leków z
grupy NLPZ, w tym meloksykamu (w szczególności w dużych dawkach oraz długotrwale) może
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
4
wiązać się z niewielkim zwiększeniem ryzyka zatorów tętnic (na przykład zawał serca lub udar). Dane
te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko w przypadku meloksykamu.
Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca,
ustabilizowaną chorobą niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń
mózgu powinni być leczeni meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować
przed rozpoczęciem długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia
(np. nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).
Reakcje skórne
Ciężkie reakcje skórne, niektóre mogące zakończyć się zgonem, obejmujące złuszczające zapalenie
skóry, zespół Stevensa-Johnsona oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, obserwowano
w powiązaniu ze stosowaniem NLPZ (patrz punkt 4.8). Najwyższe ryzyko pojawienia się tych reakcji
występuje najprawdopodobniej w początkowym okresie leczenia: objawy pojawiają się w większości
przypadków w pierwszym miesiącu leczenia. Należy przerwać podawanie meloksykamu jak tylko
pojawi się wysypka, zmiany na błonach śluzowych lub inne objawy nadwrażliwości.
Należy poinformować pacjentów o objawach i uważnie obserwować reakcje skórne. Najlepsze wyniki
w opanowaniu zespołu Stevensa-Johnsona lub toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka
uzyskuje się poprzez wczesne rozpoznanie oraz natychmiastowe przerwanie stosowania
podejrzewanego produktu leczniczego. Szybkie odstawienie leku wiąże się z lepszym rokowaniem.
Jeśli u pacjenta przyjmującego meloksykam wystąpił zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne
martwicze oddzielanie naskórka nigdy nie wolno ponownie stosować meloksykamu.
Parametry czynności wątroby i nerek
Podobnie jak podczas stosowania większości leków z grupy NLPZ, sporadycznie może wystąpić
zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy, stężenia bilirubiny w surowicy lub innych
wskaźników czynności wątroby, a także zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy i azotu
mocznikowego we krwi, jak również innych zmian wskaźników badań laboratoryjnych. W większości
są to objawy przemijające oraz nieznaczne. Należy odstawić meloksykam i wykonać odpowiednie
badania, gdy tego typu zaburzenia są znaczące lub utrzymujące się.
Czynnościowa niewydolność nerek
Leki z grupy NLPZ poprzez hamowanie działania rozszerzającego naczynia krwionośne
prostaglandyn nerkowych, mogą spowodować zaburzenia czynności nerek i zmniejszać przesączanie
kłębuszkowe. To działanie niepożądane jest zależne od dawki. Na początku leczenia oraz po
zwiększeniu dawki należy uważnie kontrolować wydalanie moczu oraz czynność nerek u pacjentów
z następującymi czynnikami ryzyka:
 podeszły wiek;
 jednoczesne leczenie inhibitorami ACE, antagonistami receptora angiotensyny II, sartanami,
lekami moczopędnymi (patrz punkt 4.5 „Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje
interakcji”);
 hipowolemia (niezależnie od przyczyny);
 zastoinowa niewydolność serca;
 niewydolność nerek;
 zespół nerczycowy;
 nefropatia toczniowa;
 zapalenie nerek
 ciężkie zaburzenie czynności wątroby (albumina surowicy < 25 g/l lub ≥10 w skali ChildPugh).
W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowe
zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.
U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie dawka meloksykamu nie
powinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczne zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodnym do
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
5
umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek (tj. u pacjentów z klirensem kreatyniny powyżej 25
ml/min).
Zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie
Podawanie leków z grupy NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie,
oraz zaburzenia działania natriuretycznego leków moczopędnych. Ponadto może wystąpić
zmniejszenie skuteczności działania leków przeciwnadciśnieniowych (patrz punkt 4.5). W
konsekwencji u wrażliwych pacjentów mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność serca
lub nadciśnienie tętnicze. Konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka (patrz punkty
4.2 i 4.3).
Hiperkaliemia
Cukrzyca lub jednoczesne leczenie, które zwiększa stężenie potasu we krwi może sprzyjać rozwojowi
hiperkaliemii (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach należy regularnie kontrolować stężenie potasu.
Jednoczesne stosowanie z pemetreksedem
U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania
meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu
(patrz punkt 4.5).
Inne ostrzeżenia i środki ostrożności
Działania niepożądane są często gorzej tolerowane przez pacjentów w wieku podeszłym, o watłej
budowie ciała lub osłabionych, dlatego w ich przypadku konieczna jest szczególna kontrola. Podobnie
jak podczas stosowania innych leków z grupy NLPZ, istnieje konieczność szczególnie dokładnej
obserwacji pacjentów w wieku podeszłym, u których często występują zaburzenia czynności nerek,
wątroby i serca. U osób w podeszłym wieku występuje zwiększona częstość działań niepożądanych
NLPZ, a w szczególności krwawienia lub perforacji przewodu pokarmowego, które mogą zakończyć
się zgonem (patrz punkt 4.2).
Meloksykam, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, może maskować objawy choroby podstawowej.
Stosowanie meloksykamu może prowadzić do zaburzeń płodności i nie jest zalecane u kobiet
planujących ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub poddawanych badaniu
przyczyn niepłodności, należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.6).
Melobax zawiera laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko
występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego
wchłaniania glukozy-galaktozy.
4.5 Interakcje z innymi lekami i inne rodzaje interakcji
Badania interakcji przeprowadzone zostały wyłącznie na osobach dorosłych.
Ryzyko związane z hiperkaliemią:
Pewne produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii: sole
potasu, diuretyki oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści
receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, niskocząsteczkowe lub
niefrakcjonowane heparyny, cyklosporyna, takrolimus i trimetoprym.
Wystąpienie hiperkaliemii może zależeć od obecności innych czynników.
Ryzyko jej wystąpienia jest wyższe, gdy ww. produkty lecznicze są podawane jednocześnie z
meloksykamem.
Interakcje farmakodynamiczne:
Inne leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) i kwas acetylosalicylowy
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
6
Jednoczesne stosowanie meloksykamu (patrz punkt 4.4) z innymi niesteroidowymi lekami
przeciwzapalnymi, kwasem acetylosalicylowym w dawkach ≥500 mg jako pojedyncza dawka lub ≥3g
jako całkowita dawka dobowa nie jest zalecane.
Kortykosteroidy (np. glikokortykosteroidy):
jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta z uwagi
na zwiększone ryzyko krwawienia lub owrzodzeń w przewodzie pokarmowym.
Leki przeciwzakrzepowe lub heparyna stosowana u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkach
leczniczych:
ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego jest znacząco zwiększone z powodu zahamowania
czynności płytek i uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego. Leki z grupy NLPZ mogą
nasilić działanie leków przeciwzakrzepowych takich jak warfaryna (patrz punkt 4.4). Nie zaleca się
równoczesnego stosowania leków z grupy NLPZ i leków przeciwzakrzepowych ani heparyny
stosowanej u pacjentów w wieku geriatrycznym lub w dawkach leczniczych (patrz punkt 4.4).
W pozostałych przypadkach stosowania heparyny zalecane jest zachowanie ostrożności z uwagi na
zwiększone ryzyko krwawienia.
Jeśli uniknięcie jednoczesnego stosowania tych leków nie jest możliwe należy ściśle kontrolować
INR.
Leki trombolityczne i antyagregacyjne:
zwiększone ryzyko krwawienia w wyniku zahamowania czynności płytek i uszkodzenia błony
śluzowej przewodu pokarmowego.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI):
wzrost ryzyka krwawienia z przewodu pokarmowego.
Leki moczopędne, inhibitory ACE i antagoniści receptora angiotensyny II:
Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków
przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzoną czynnością nerek (np. pacjentów
odwodnionych lub pacjentów w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek) jednoczesne
podawanie inhibitorów ACE lub antagonistów receptora angiotensyny II i leków hamujących
aktywność cyklooksygenazy może doprowadzić do dalszego pogorszenia czynności nerek, w tym
możliwej ostrej niewydolności nerek, która zwykle jest odwracalna. Dlatego też połączenie tych leków
należy stosować z zachowaniem ostrożności, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów
należy odpowiednio nawodnić i należy rozważyć kontrolę czynności nerek po rozpoczęciu leczenia
skojarzonego oraz okresowo w późniejszym okresie leczenia zaleca się monitorowanie czynności
nerek (patrz punkt 4.4).
Inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki beta-adrenolityczne):
Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania przeciwnadciśnieniowego leków blokujących
receptory beta-adrenergiczne (spowodowane zahamowaniem syntezy prostaglandyn działających
rozkurczająco na naczynia).
Inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus):
Może wystąpić zwiększenie działania nefrotoksycznego inhibitorów kalcyneuryny w wyniku działania
leków z grupy NLPZ z powodu wpływu na prostaglandyny nerkowe. Podczas leczenia skojarzonego
zaleca się obserwację czynności nerek. Uważna kontrola czynności nerek zalecana jest szczególnie u
pacjentów w podeszłym wieku.
Wkładki wewnątrzmaciczne:
Istnieją doniesienia, że leki z grupy NLPZ zmniejszają skuteczność wkładek wewnątrzmacicznych.
Odnotowano zmniejszenie skuteczności wkładek wewnątrzmacicznych w wyniku stosowania leków z
grupy NLPZ, jednak wymaga to dalszego potwierdzenia.
Deferazyroks:
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
7
Jednoczesne podawanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych
w przewodzie pokarmowym. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych
produktów leczniczych.
Interakcje farmakokinetyczne: wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych leków
Lit:
Odnotowano, że leki z grupy NLPZ zwiększają stężenie litu we krwi (w wyniku zmniejszonego
wydalania litu przez nerki), które może osiągnąć wartości toksyczne. Nie zaleca się jednoczesnego
stosowania litu i leków z grupy NLPZ (patrz punkt 4.4). W przypadku konieczności zastosowania
leczenia skojarzonego zaleca się dokładną kontrolę stężenia litu w osoczu podczas rozpoczynania
leczenia, dostosowywania dawkowania i po odstawieniu meloksykamu.
Metotreksat:
Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać wydzielanie kanalikowe metotreksatu, przez co zwiększa się
jego stężenie w osoczu. Dlatego nie jest zalecane leczenie skojarzone lekami z grupy NLPZ u
pacjentów otrzymujących duże dawki metotreksatu (powyżej 15 mg/tydzień) (patrz punkt 4.4).
Ryzyko wystąpienia interakcji pomiędzy lekami z grupy NLPZ i metotreksatem należy rozważyć
również u pacjentów przyjmujących małe dawki metotreksatu, szczególnie u pacjentów z zaburzoną
czynnością nerek. W razie konieczności leczenia skojarzonego należy obserwować wskaźniki krwi i
wskaźniki czynności nerek. Szczególną uwagę należy zwrócić w sytuacjach, gdy metotreksat
podawany jest jednocześnie z lekami z grupy NLPZ do 3 dni, ponieważ może to spowodować
zwiększenie stężenia metotreksatu w osoczu i zwiększenie działania toksycznego.
Pomimo tego, że farmakokinetyka metotreksatu (w dawkach 15 mg/tydzień) nie zmieniała się
znacząco pod wpływem jednoczesnego podawania meloksykamu, to należy zawsze mieć na uwadze
możliwość zwiększenia toksyczności hematologicznej metotreksatu po podaniu leków z grupy NLPZ
(patrz wyżej) (patrz punkt 4.8).
Pemetreksed
W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do
umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny 45 do 79 ml/min), należy przerwać
podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu. Jeżeli
konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być dokładnie
monitorowany, zwłaszcza w zakresie mielosupresji i działań niepożądanych w obrębie przewodu
pokarmowego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 45
ml/min) jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu nie jest zalecane.
U pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/min), dawki 15 mg
meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jego
działań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mg
meloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens
kreatyniny > 80 ml/min).
Interakcje farmakokinetyczne: Wpływ innych leków na farmakokinetykę meloksykamu
Cholestyramina:
Cholestyramina przyspiesza wydalanie meloksykamu poprzez zaburzenie krążenia wątrobowojelitowego, co powoduje zwiększenie klirensu meloksykamu o 50% i skrócenie okresu półtrwania do
13  3 godz. Ta interakcja ma znaczenie kliniczne.
Nie stwierdzono istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych z podawanymi równocześnie
lekami zobojętniającymi, cymetydyną i digoksyną.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Płodność
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
8
Stosowanie melokosykamu, podobnie jak każdego innego leku hamującego cyklooksygenazę i syntezę
prostaglandyn, może niekorzystnie wpływać na płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet, które
planują zajść w ciążę. W przypadku kobiet, które mają trudności z zajściem w ciążę lub które są
poddawane badaniom w związku z niepłodnością, należy rozważyć zakończenie stosowania
meloksykamu.
Ciąża
Zahamowanie syntezy prostaglandyn może mieć niekorzystny wpływ na ciążę i (lub) rozwój
embrionalny lub płodowy. Dane z przeprowadzonych badań epidemiologicznych wskazują na
zwiększone ryzyko poronienia i deformacji mięśnia sercowego oraz wytrzewienia wrodzonego w
wyniku stosowania inhibitora syntezy prostaglandyn we wczesnym stadium ciąży. Całkowite ryzyko
wystąpienia deformacji sercowo-naczyniowych wzrosło z poniżej 1% do około 1,5%. Uważa się, że
ryzyko rośnie wraz z wielkością dawki i czasem trwania leczenia. Podawanie inhibitora syntezy
prostaglandyn u zwierząt wykazało zwiększoną liczbę poronień przed i po zagnieżdżeniu oraz
śmiertelność embrionalno-płodową. Ponadto, u zwierząt otrzymujących inhibitory syntezy
prostaglandyn w czasie trwania organogenezy odnotowano zwiększoną liczbę przypadków różnego
rodzaju deformacji, w tym sercowo-naczyniowych. Podczas pierwszego i drugiego trymestru ciąży nie
należy stosować meloksykamu, chyba że jest to absolutnie konieczne. Jeżeli meloksykam jest
podawany kobietom próbującym zajść w ciążę lub będącym w pierwszym i drugim trymestrze ciąży,
dawkę należy utrzymać na możliwie najniższym poziomie, a leczenie powinno trwać jak najkrócej.
Podczas trwania trzeciego trymestru ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą
powodować narażenie
* płodu na:
 uszkodzenie serca i płuc (z przedwczesnym zamknięciem przewodu tętniczego i nadciśnieniem
płucnym);
 zaburzenie czynności nerek, które może przejść w niewydolność nerek z jednocześnie
występującym małowodziem;
* noworodka i matki w końcowym okresie ciąży na:
 możliwe wydłużenie czasu krwawienia, działanie antyagregacyjne może wystąpić nawet po
bardzo małych dawkach;
 zahamowanie czynności skurczowej macicy prowadzące do opóźnionego lub wydłużonego
porodu.
Z tych powodów meloksykam jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży.
Karmienie piersią
Podczas gdy nie ma doświadczenia z meloksykamem wiadomo, że leki z grupy NLPZ przenikają do
mleka kobiet karmiących piersią. Z tego powodu stosowanie produktu leczniczego u kobiet
karmiących piersią jest przeciwwskazane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów
i obsługiwania urządzeń mechanicznych. Jednak na podstawie profilu farmakodynamicznego
i raportowanych działań niepożądanych można przypuszczać, że meloksykam nie ma wpływu lub ma
jedynie niewielki wpływ na te zdolności. Jednakże w przypadku pojawienia się zaburzeń widzenia,
w tym niewyraźnego widzenia, senności, zawrotów głowy, również pochodzenia błędnikowego lub
innych zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego zaleca się powstrzymanie od prowadzenia
pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
4.8 Działania niepożądane
a) Opis ogólny
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
9
Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że stosowanie niektórych leków NLPZ
(szczególnie w dużych dawkach i długotrwale) może wiązać się z niewielkim wzrostem ryzyka
występowania zatorów tętnic (np. zawał mięśnia sercowego lub udar) (patrz punkt 4.4).
W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia tętniczego i
niewydolności serca.
Najczęściej obserwowane działania niepożądane występują w przewodzie pokarmowym. Może
wystąpić choroba wrzodowa, perforacja lub krwawienie z przewodu pokarmowego, czasem
zakończone zgonem, w szczególności u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4). Podczas
leczenia obserwowano występowanie nudności, wymiotów, biegunki, wzdęć, zaparć, objawów
niestrawności, bólu brzucha, smolistych stolców, krwawych wymiotów, wrzodziejącego zapalenia
błony śluzowej jamy ustnej, zaostrzenia zapalenia okrężnicy oraz choroby Crohna (patrz punkt 4.4
„Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania”). Rzadziej donoszono
o występowaniu zapalenia błony śluzowej żołądka.
Zgłaszano przypadki skórnych działań niepożądanych (ang. SCARs): zespołu Stevensa-Johnsona
(ang. SJS) oraz toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) – patrz punkt 4.4.
Częstość występowania działań niepożądanych podana poniżej jest oparta na odpowiadającej
częstości występowania działań niepożądanych w 27 badaniach klinicznych, w których czas
leczenia wynosił co najmniej 14 dni. Dane te są oparte na badaniach klinicznych, w których
wzięło udział 15 197 pacjentów, którym podawano dawki doustne wynoszące 7,5 mg lub 15 mg
meloksykamu w postaci tabletek lub kapsułek, przez okres do 1 roku.
Poniżej uwzględniono również działania niepożądane zgłaszane podczas stosowania
meloksykamu po wprowadzeniu do sprzedaży.
Działania niepożądane uszeregowano według częstości występowania stosując następujące
określenia:
bardzo często ( 1/10); często (1/100 do <1/10); niezbyt często (1/1000 do <1/100); rzadko
(1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona
na podstawie dostępnych danych)
b) Lista działań niepożądanych
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: Niedokrwistość
Rzadko: Nieprawidłowe wskaźniki morfologii krwi (w tym wzoru odsetkowego
krwinek białych), leukopenia, trombocytopenia
Donoszono o bardzo rzadkich przypadkach występowania agranulocytozy (patrz podpunkt c).
Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często: Reakcje alergiczne inne niż reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne
Częstość nieznana: Reakcje anafilaktyczne, reakcje anafilaktoidalne
Zaburzenia psychiczne
Rzadko: Zmienne nastroje, koszmary senne
Częstość nieznana: Stan splątania, dezorientacja
Zaburzenia układu nerwowego
Często: Bóle głowy
Niezbyt często: Zawroty głowy, senność
Zaburzenia oka
Rzadko: Zaburzenie widzenia, w tym niewyraźne widzenie; zapalenie spojówek
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
10
Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
Rzadko: Szumy uszne
Zaburzenia serca
Rzadko: Kołatanie serca
Niewydolność serca zgłaszano w związku z leczeniem NLPZ.
Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: Zwiększenie ciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4), zaczerwienienie twarzy
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Rzadko: Astma oskrzelowa u pacjentów z nadwrażliwością na aspirynę lub inne leki z
grupy NLPZ
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: Niestrawność, nudności, wymioty, bóle brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka
Niezbyt często: Utajone lub widoczne krwawienia z przewodu pokarmowego, zapalenie błony
śluzowej jamy ustnej, zapalenie błony śluzowej żołądka, odbijanie
Rzadko: Zapalenie okrężnicy, owrzodzenie żołądka i dwunastnicy, zapalenie przełyku
Bardzo rzadko: Perforacja przewodu pokarmowego
Częstość nieznana: Zapalenie trzustki
Krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacja mogą mieć czasem ciężkie
nasilenie i mogą być potencjalnie śmiertelne, w szczególności u pacjentów w podeszłym wieku
(patrz punkt 4.4).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: Zaburzenia czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności aminotransferaz
lub bilirubiny)
Bardzo rzadko: Zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: Obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka
Rzadko: Zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,
pokrzywka
Bardzo rzadko: Pęcherzowe objawy skórne, rumień wielopostaciowy
Częstość nieznana: Reakcja nadwrażliwości na światło
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: Zatrzymanie sodu i wody w organizmie, hiperkaliemia (patrz punkt 4.4
„Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania” i punkt
4.5), nieprawidłowe wyniki badań czynności nerek (zwiększenie stężenia
kreatyniny i (lub) stężenia mocznika w surowicy)
Bardzo rzadko: Ciężka niewydolność nerek, szczególnie u pacjentów z grupy ryzyka (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często: Obrzęki, w tym obrzęki kończyn dolnych.
c) Informacje o ciężkich i (lub) często występujących działaniach niepożądanych
Opisywano bardzo rzadkie przypadki agranulocytozy u pacjentów przyjmujących meloksykam i
inne leki o potencjalnym działaniu mielotoksycznym (patrz punkt 4.5).
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
11
d) Działania niepożądane, które nie były jeszcze zgłoszone w związku ze stosowaniem produktu, ale
które są uważane za występujące na skutek stosowania innych związków w tej klasie leków
Odnotowano przypadki organicznego uszkodzenia nerek prawdopodobnie na skutek ciężkiej
niewydolności nerek: bardzo rzadkie przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek, ostrej
martwicy cewek nerkowych, zespołu nerczycowego oraz martwicy brodawkowej (patrz punkt
4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309, e-mail:
ndl@urpl.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy ostrego przedawkowania leków z grupy NLPZ ograniczają się najczęściej do letargu,
senności, nudności, wymiotów i bólu w nadbrzuszu, które na ogół przemijają w wyniku
odpowiedniego leczenia wspomagającego. Może wystąpić krwawienie z przewodu pokarmowego.
Ciężkie zatrucie może prowadzić do nadciśnienia tętniczego, ostrej niewydolności nerek, zaburzenia
czynności wątroby, depresji oddechowej, śpiączki, drgawek, zapaści krążeniowej i zatrzymania
czynności serca. Reakcje rzekomoanafilaktyczne, które obserwowano podczas stosowania leków z
grupy NLPZ, mogą również pojawić się po przedawkowaniu.
Pacjentów po przedawkowaniu leków z grupy NLPZ należy leczyć objawowo i wspomagająco. W
badaniu klinicznym zaobserwowano, że cholestyramina w dawce 4 g podawana doustnie trzy razy na
dobę przyspiesza wydalanie meloksykamu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: niesteroidowe leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne; oksykamy.
Kod ATC: M01AC06
Meloksykam zaliczany jest do klasy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) należących do
grupy oksykamów, o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym.
Działanie przeciwzapalne meloksykamu zostało potwierdzone na klasycznych modelach zapalenia.
Podobnie jak w przypadku innych leków z grupy NLPZ, jego dokładny mechanizm działania nie jest
znany. Jednakże znany jest przynajmniej jeden mechanizm działania wspólny dla wszystkich leków z
grupy NLPZ (włącznie z meloksykamem), tj. hamowanie biosyntezy prostaglandyn, znanych
mediatorów zapalenia.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Meloksykam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, co ma odzwierciedlenie w wysokiej
całkowitej biodostępności wynoszącej 90% po podaniu doustnym (kapsułki). Wykazano, że tabletki,
zawiesina doustna i kapsułki są biorównoważne.
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
12
Po podaniu pojedynczej dawki meloksykamu mediana maksymalnego stężenia w osoczu osiągana jest
w ciągu 2 godzin dla zawiesiny i w ciągu 5-6 godzin dla form stałych postaci doustnych (kapsułek
i tabletek).
Po wielokrotnym podaniu stan stacjonarny osiąga się w ciągu 3 do 5 dni. Podanie jednorazowej dawki
w ciągu doby prowadzi do uzyskania średniego stężenia w osoczu w zakresie 0,4-1,0 g/ml dla dawki
7,5 mg i 0,8-2,0 g/ml dla dawki 15 mg z relatywnie niewielkimi wahaniami między wartościami
minimalnymi i maksymalnymi (odpowiednio Cmin i Cmax w stanie stacjonarnym). Średnie maksymalne
stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym po podaniu doustnym meloksykam osiąga po pięciu do
sześciu godzinach dla tabletek, kapsułek i zawiesiny doustnej. Posiłki lub stosowanie nieorganicznych
związków zobojętniających kwas żołądkowy nie wpływa na wchłanianie meloksykamu po podaniu
doustnym.
Dystrybucja
Meloksykam wiąże się bardzo silnie z białkami osocza, głównie albuminami (99%). Meloksykam
przenika do mazi stawowej osiągając wartość połowy stężeń w osoczu. Objętość dystrybucji jest mała
i wynosi średnio 11 litrów po podaniu domięśniowym lub dożylnym oraz wykazuje zmienność
osobniczą w zakresie 7% – 20%. Objętość dystrybucji po doustnym podaniu dawek wielokrotnych
meloksykamu (7,5 mg do 15 mg) wynosi około 16 l przy współczynniku zmienności od 11 do 32%.
Metabolizm
Meloksykam podlega znacznej biotransformacji w wątrobie. Zidentyfikowano w moczu cztery różne
nieczynne farmakodynamicznie metabolity meloksykamu. Główny metabolit to 5’-
karboksymeloksykam (60% dawki) powstaje w wyniku utlenienia metabolitu pośredniego 5’-
hydroksymetylomeloksykamu, który jest również wydalany w mniejszym stopniu (9% dawki).
Badania in vitro sugerują, że CYP 2C9 odgrywa ważną rolę w tym szlaku metabolicznym, z
niewielkim udziałem izoenzymu CYP 3A4. Aktywność peroksydazowa organizmu odpowiada
prawdopodobnie za dwa pozostałe metabolity, które przekształcają odpowiednio 16 % i 4 % podanej
dawki.
Wydalanie
Meloksykam wydalany jest głównie w postaci metabolitów w równym stopniu w moczu i z kałem.
Mniej niż 5% dobowej dawki jest wydalane z kałem w postaci niezmienionej, podczas gdy jedynie
śladowe ilości substancji macierzystej są wydalane w moczu.
Średni okres półtrwania w fazie eliminacji waha się między 13 a 25 godzin po doustnym,
domięśniowym i dożylnym podaniu. Całkowity klirens w osoczu wynosi około 7 - 12 ml/min po
doustnym, dożylnym i doodbytniczym podaniu pojedynczych dawek.
Liniowość / nieliniowość
Po doustnym lub domięśniowym podaniu zakresu dawek leczniczych 7,5 mg oraz 15 mg meloksykam
wykazuje liniowe właściwości farmakokinetyczne.
Szczególne grupy pacjentów
Niewydolność wątroby lub nerek:
Zarówno niewydolność wątroby, jak i łagodna do umiarkowanej niewydolność nerek nie mają
istotnego wpływu na farmakokinetykę meloksykamu. Pacjenci z umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek wykazywali znacząco wyższy całkowity klirens leku. U pacjentów ze schyłkową
niewydolnością nerek obserwuje się zmniejszone wiązanie z białkami osocza. W schyłkowej
niewydolności nerek zwiększa się objętość dystrybucji, co może powodować zwiększenie stężenia
wolnego meloksykamu, dlatego nie należy przekraczać dobowej dawki 7,5 mg (patrz punkt 4.2).
Pacjenci w podeszłym wieku:
U mężczyzn w podeszłym wieku, średnie wartości parametrów farmakokinetycznych były podobne do
tych obserwowanych u młodszych mężczyzn. U kobiet w podeszłym wieku stwierdzono wyższe
wartości AUC oraz dłuższy okres półtrwania w fazie eliminacji w porównaniu do młodszych
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
13
pacjentów obu płci. U pacjentów w podeszłym wieku średni klirens w osoczu w stanie stacjonarnym
był nieznacznie mniejszy niż u młodszych pacjentów.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Profil toksykologiczny meloksykamu w badaniach przedklinicznych był identyczny jak innych leków
z grupy NLPZ: owrzodzenia i nadżerki przewodu pokarmowego, martwica brodawek nerkowych u
dwóch gatunków zwierząt przyjmujących długotrwale meloksykam w dużych dawkach.
Badania wpływu na reprodukcję po podaniu doustnym u szczurów wykazały zmniejszenie owulacji i
hamowanie implantacji oraz działanie embriotoksyczne (zwiększenie resorbcji) po podaniu dawek
działających toksycznie u matki od 1 mg/kg i większych. Badania dotyczące toksycznego wpływu na
reprodukcję u szczurów i królików nie wykazały działania teratogennego dawek doustnych
wynoszących 4 mg/kg u szczurów i 80 mg/kg u królików.
Zwierzęta otrzymywały dawki przekraczające dawki terapeutyczne (7,5 mg – 15 mg) w zakresie od 5
do 10 razy większe od dawki wyrażonej w mg/kg (człowiek ważący 75 kg). Podobnie jak w
przypadku innych inhibitorów syntezy prostaglandyn opisywano pod koniec ciąży działanie
fetotoksyczne. Nie zaobserwowano działań mutagennych ani in vivo ani in vitro. Nie zaobserwowano
działania rakotwórczego u szczurów i myszy po podawaniu dawek znacznie przekraczających dawki
kliniczne.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia żelowana, kukurydziana
Laktoza jednowodna
Skrobia kukurydziana
Sodu cytrynian
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
6.4 Specjalne środki ostrożności przy przechowywaniu
Brak szczególnych wymagań dotyczących przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Folia PVC/PVDC i hartowana na twardo folia aluminiowa. Opakowania kartonowe zawierają 7, 10,
14, 15, 20, 28, 30, 50, 60, 100, 140, 280, 300, 500 lub 1000 tabletek (nie wszystkie rodzaje opakowań
muszą znajdować się w obrocie).
6.6 Szczególne środki ostrożności dotyczące przygotowania leku do stosowania
Nie ma szczególnych wymagań.
PL/H/0408/002/II/019 zaakceptowane 20.10.2017
14
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć w sposób
zgodny z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Ranbaxy (Poland) Sp. z o. o., ul. Kubickiego 11, 02-954 Warszawa
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr 12269
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 08.06.2006 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 29.01.2010 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
20.10.2017