Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Nobaxin

Nobaxin

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Nobaxin, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum).
Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 4,788 mg.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
Tabletki są barwy białej do kremowej, podłużne, obustronnie wypukłe.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Nobaxin, 500 mg, tabletki powlekane, jest wskazany w leczeniu wymienionych niżej zakażeń
wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1).
- Zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie migdałków,
zapalenie zatok (patrz także punkt 4.4).
- Ostre zapalenie ucha środkowego.
- Zakażenia dolnych dróg oddechowych: ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego
zapalenia oskrzeli, lekkie do umiarkowanie ciężkiego zapalenie płuc, w tym śródmiąższowe.
- Zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec oraz wtórne ropne zapalenie skóry; rumień
wędrujący - Erythema migrans (pierwszy objaw boreliozy z Lyme), jeżeli nie można zastosować
antybiotyków pierwszego rzutu; trądzik pospolity (Acne vulgaris) o umiarkowanym nasileniu,
wyłącznie u dorosłych.
- Choroby przenoszone drogą płciową: niepowikłane zakażenia wywołane przez Chlamydia
trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne zalecenia dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych i
lokalne dane dotyczące antybiotykowrażliwości określonych bakterii.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży o masie ciała powyżej 45 kg
Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, zakażenia skóry i tkanek
miękkich (z wyjątkiem rumienia wędrującego i trądziku pospolitego)
Całkowita dawka azytromycyny wynosi 1,5 g w ciągu 3 dni (500 mg w pojedynczej dawce dobowej).
2
Alternatywnie, tę samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać również przez 5 dni: 500 mg w
pierwszym dniu leczenia i po 250 mg od drugiego do piątego dnia leczenia.
Rumień wędrujący
Dawka całkowita wynosi 3 g i należy ją podawać w następującym schemacie: pierwszego dnia 1 g
(2 tabletki powlekane po 500 mg), a następnie 500 mg (1 tabletka powlekana) od drugiego do piątego
dnia, w pojedynczych dawkach dobowych.
Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu – wyłącznie u dorosłych
Dawka całkowita wynosi 6 g i zalecana jest do podania w następującym schemacie: 1 tabletka
powlekana 500 mg raz na dobę przez 3 dni, następnie 1 tabletka powlekana 500 mg raz na tydzień przez
kolejnych 9 tygodni. W drugim tygodniu kuracji lek należy zażyć po 7 dniach od zażycia pierwszej
dawki, a następne osiem dawek zażywać, zachowując 7-dniowe przerwy w stosowaniu.
W związku ze stosowaniem dużej dawki azytromycyny w powyższym schemacie dawkowania u
pacjentów z trądzikiem pospolitym o umiarkowanym nasileniu, konieczne jest monitorowanie
aktywności enzymów wątrobowych przed rozpoczęciem i w okresie prowadzonego kursu leczenia
azytromycyną.
Powyższy schemat cyklicznego leczenia trądziku pospolitego o umiarkowanym nasileniu (3 dni + 9
tygodni) może być u danego pacjenta zastosowany tylko raz, gdyż nie ma dotychczas kontrolowanych
badań klinicznych, których wyniki wykazałyby bezpieczeństwo i skuteczność powtarzania tego
schematu leczenia trądziku pospolitego.
Niepowikłane zakażenia wywołane przez Chlamydia trachomatis
1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg) w pojedynczej dawce.
Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku stosuje się tę samą dawkę jak u pozostałych dorosłych pacjentów.
Ponieważ u pacjentów w podeszłym wieku ryzyko arytmii jest zwiększone, zaleca się szczególną
ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zaburzenia rytmu serca oraz częstoskurczu typu
torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek
U pacjentów z zaburzeniem czynności nerek w stopniu lekkim do umiarkowanego (klirens kreatyniny
>40 ml/min) modyfikacja dawki nie jest konieczna. Brak danych dotyczących stosowania produktu
leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny <40 ml/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się
zachowanie ostrożności.
Stosowanie u pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego, nie jest konieczna
modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, iż azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i
wydalana z żółcią, produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością
wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów.
Sposób podawania
Azytromycynę należy podawać doustnie, raz na dobę.
Nobaxin w postaci tabletek powlekanych 500 mg można podawać niezależnie od posiłków. Tabletki
należy połykać w całości.
Postępowanie w przypadku pominięcia dawki
Pominiętą dawkę należy podać tak szybko, jak to jest możliwe, a następne dawki podawać zgodnie z
zaleconym schematem dawkowania.
4.3. Przeciwwskazania
3
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą, wymienioną w punkcie 6.1.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość
Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich
ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych
zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu StevensaJohnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko
prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W
przebiegu niektórych z tych reakcji na azytromycynę występowały nawroty objawów i konieczny był
dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien
mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów
alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby
Wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, dlatego produkt
leczniczy należy stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas
stosowania azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić
do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły
wcześniej występować choroby wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze o działaniu
hepatotoksycznym.
Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybki
rozwój astenii z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub
encefalopatią wątrobową, należy bezzwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Jeśli
wystąpią zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (współczynnik przesączania <10 ml/min) obserwowano
zwiększenie o 33% całkowitego narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT
Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie
repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu
typu torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Dlatego też następujące sytuacje mogą zwiększać ryzyko
rozwoju arytmii komorowych (w tym torsade de pointes), co może prowadzić do zatrzymania akcji
serca. Z tego względu należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów, u których
występują stany sprzyjające powstawaniu arytmii (zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym
wieku), tj. u pacjentów:
− z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT;
− leczonych innymi substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT, takimi jak leki
przeciwarytmiczne należące do klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid,
amiodaron i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, takie jak pimozyd; leki
przeciwdepresyjne, takie jak cytalopram; fluorochinolony, takie jak moksyfloksacyna i
lewofloksacyna;
− z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią;
− z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce
W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez Streptococcus
pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie
przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
4
Choroby przenoszone drogą płciową
Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie
współistnieje zakażenie T. pallidum.
Nadkażenia
Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np.
zakażenia grzybicze).
Zakażenia Clostridium difficile
Podczas zastosowaniu niemal każdej substancji przeciwbakteryjnej, w tym azytromycyny, zgłaszano
występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. CDAD), o różnym nasileniu,
od łagodnej biegunki po zapalenie okrężnicy zakończone zgonem. Stosowanie leków
przeciwbakteryjnych zmienia prawidłową florę bakteryjną okrężnicy, co może prowadzić do
nadmiernego rozwoju Clostridium difficile.
Clostridium difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju biegunki związanej z
CDAD. Szczepy Clostridium difficile wytwarzające hipertoksyny wywołują zwiększenie
zachorowalności i śmiertelności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie antybiotykami i
mogą powodować konieczność usunięcia okrężnicy (kolektomia). Dlatego należy zawsze uwzględnić
możliwość zakażenia Clostridium difficile u pacjentów, u których biegunka wystąpiła w trakcie lub po
antybiotykoterapii. Należy wówczas bardzo dokładnie zebrać wywiad, gdyż w przebiegu CDAD
notowano przypadki biegunki występującej ponad dwa miesiące po podaniu leków
przeciwbakteryjnych.
Stosowanie długotrwałe
Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale
w wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć
leczenie innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna
Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć
wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i
azytromycyną, jednak azytromycyny nie należy stosować razem z pochodnymi sporyszu z uwagi na
możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm).
Zaburzenia neurologiczne i psychiczne
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami
neurologicznymi lub psychicznymi.
Miastenia
W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu
miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Zakażone rany oparzeniowe
Nie należy stosować azytromycyny w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci
Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez
kompleks Mycobacterium avium lub w zapobieganiu im u dzieci nie zostały ustalone.
Laktoza
Ze względu na zawartość laktozy, lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą
dziedziczną nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozygalaktozy.
5
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające
W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków
zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na całkowitą biodostępność, chociaż
najwyższe stężenia w surowicy były zmniejszone o 25%. Jeśli pacjent stosuje azytromycynę i leki
zobojętniające kwas solny, nie powinien ich przyjmować jednocześnie.
Cetyryzyna
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce 20
mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do istotnych zmian
odstępu QT.
Cyzapryd
Cyzapryd wydłuża odstęp QT. Należy więc zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu
azytromycyny i cyzaprydu ze względu na zwiększenie się ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Dydanozyna (dideoksyinozyna)
Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg/dobę i dydanozyny w dawce 400 mg/dobę u 6
osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w stanie
równowagi w porównaniu z placebo.
Digoksyna i kolchicyna (substraty glikoproteiny p)
Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym azytromycyny, z
substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia
substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania
azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takimi jak digoksyna, należy brać pod uwagę możliwość
zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu
niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia
digoksyny w surowicy.
Zydowudyna
Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub wielokrotnych dawek 1200 mg lub 600 mg
miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej
glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej
zydowudyny (farmakologicznie czynnego metabolitu) w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej.
Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może być ono korzystne dla pacjenta.
Alkaloidy sporyszu
Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie zaleca się jednoczesnego stosowania
azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Leki metabolizowane z udziałem cytochromu P450
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa się,
że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych
antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja
wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azytromycyny i wymienionych poniżej leków,
które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna
Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na
dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie testu hamowania
6
reduktazy HMG-CoA). Jednakże po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki rabdomiolizy u
pacjentów przyjmujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina
W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego
wpływu na stężenie karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego
stosowania azytromycyny.
Cymetydyna
W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej
dawki cymetydyny, podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny. Nie obserwowano żadnych
odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe typu kumaryny
W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie zwiększało działania
przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników.
Obserwowano nasilenie działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i
doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku
przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu
protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki
przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna
W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym podawano
doustnie azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej
dawce doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5 cyklosporyny. Dlatego
należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest
jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny i
odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz
Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na
dobę przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry
farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie
azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu.
Jednakże obserwowano niemające znaczenia klinicznego zmniejszenie się wartości Cmax (18%)
azytromycyny.
Indynawir
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego statystycznie
wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę
przez 5 dni.
Metyloprednizolon
W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie wykazała
istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni nie
wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu
podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
7
Nelfinawir
Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg i nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg
trzy razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano klinicznie
istotnych klinicznie działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna
Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i azytromycyny nie miało wpływu na stężenie tych substancji w
surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano
neutropenię. Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku
przyczynowego z jednoczesnym leczeniem azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil
U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce 500
mg na dobę przez 3 dni) na AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego krążącego metabolitu.
Terfenadyna
W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy
azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było całkowicie
wykluczyć możliwości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych dowodów na
występowanie takich interakcji.
Teofilina
Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas
jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom.
Triazolam
W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500
mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło istotnego
wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu
podawanego z placebo.
Trimetoprim i sulfametoksazol
Jednoczesne stosowanie trimetoprimu i sulfametoksazolu (w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni
wraz z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne stężenia,
całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprimu ani sulfametoksazolu. Stężenia
azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży.
W badaniach toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika
przez barierę łożyska, nie powodując jednak działania teratogennego. Bezpieczeństwo stosowania
azytromycyny w okresie ciąży nie zostało potwierdzone. Dlatego też azytromycynę należy stosować
w okresie ciąży jedynie wtedy, gdy korzyści przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią
Zaobserwowano, że azytromycyna przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono jednak u kobiet
karmiących odpowiednich, prawidłowo kontrolowanych badań klinicznych, które opisywałyby
farmakokinetykę przenikania azytromycyny do mleka kobiecego.
Płodność
W badaniach płodności przeprowadzonych na szczurach, zaobserwowano zmniejszony wskaźnik
poczęć po podaniu azytromycyny. Znaczenie wyników tych badań dla ludzi nie jest znane.
8
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu azytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
maszyn. Podczas wykonywania tych czynności należy jednak brać pod uwagę możliwość wystąpienia
takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
4.8. Działania niepożądane
Poniżej przedstawiono działania niepożądane odnotowane podczas badań klinicznych i po
wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, uporządkowane według klasyfikacji układów i
narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane po wprowadzeniu produktu do obrotu
podano kursywą.
Częstość występowania działań niepożądanych została ustalona w następujący sposób: bardzo często
(≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000),
bardzo rzadko (<1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych
danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, objawy niepożądane są
wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Działania niepożądane, które mogą być związane z azytromycyną, ocenione na podstawie badań
klinicznych i doniesień po wprowadzeniu azytromycyny do obrotu
Klasyfikacja
układów i
narządów
Bardzo
często
≥1/10
Często
≥1/100 do
<1/10
Niezbyt często
≥1/1000 do
<1/100
Rzadko
≥1/10 000
do <1/1000
Częstość nieznana
Zakażenia
i zarażenia
pasożytnicze
drożdżyca,
zakażenie
pochwy,
zapalenie płuc,
zakażenie
grzybicze,
zakażenie
bakteryjne,
zapalenie gardła,
nieżyt żołądka i
jelit,
zaburzenia
oddechowe,
nieżyt nosa,
drożdżakowe
zakażenie
jamy ustnej
rzekomobłoniaste
zapalenie jelita
grubego (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia
krwi i układu
chłonnego
leukopenia,
neutropenia,
eozynofilia
małopłytkowość,
niedokrwistość
hemolityczna
Zaburzenia
układu
immunologicznego
obrzęk
naczynioruchowy,
nadwrażliwość
reakcja
anafilaktyczna
(patrz punkt 4.4.)
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
jadłowstręt
Zaburzenia
psychiczne
nerwowość,
bezsenność
pobudzenie agresja,
lęk,
9
majaczenie
,
omamy
Zaburzenia
układu
nerwowego
ból głowy zawroty głowy,
senność,
zaburzenia smaku,
parestezje
omdleni
e
,
drgawki,
zaburzenia czucia (niedoczulica),
nadmierna
aktywność
psychoruchowa
,
brak węchu,
brak smaku,
zaburzenia węch
u
,
miastenia (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia
oka
zaburzenia
widzenia
Zaburzenia
ucha i
błędnika
zaburzenia ucha,
zawroty głowy
pochodzenia
błędnikowego
zaburzeni
a słuchu
,
w tym głuchota i (lub) szumy uszne
Zaburzenia
serca
kołatanie serca
torsade de pointes
i
zaburzenia rytmu
serca (patrz punkt
4.4), w tym
częstoskurcz
komorowy
,
wydłużenie odstępu
QT w zapisie EKG
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia
naczyniowe
uderzenia gorąca niedociśnienie
tętnicze
Zaburzenia
układu
oddechowe
-
go, klatki
piersiowej i
śródpiersia
duszność,
krwawienie z nosa
Zaburzenia
żołądka i jelit
biegunka wymioty,
ból brzucha,
nudności
zaparci
e,
wzdęcia,
niestrawność
,
zapalenie błony
śluzowej żołądka,
zaburzenia
połykania (dysfagia)
,
wzdęty brzuch
,
suchość błony
śluzowej jam
y
ustnej,
odbijanie się z cofaniem treści
żołądkowej,
owrzodzenie jamy
ustnej,
zapalenie trzustki,
przebarwienie
języka
10
nadmierne
wydzielanie śliny
Zaburzenia
wątroby i
dróg
żółciowych
zaburzenia
czynności
wątroby,
żółtaczka
cholestatyczna
niewydolność
wątroby (rzadko
prowadząca do
zgonu, patrz punkt
4.4),
piorunujące
zapalenie wątroby,
martwica wątroby
Zaburzenia
skóry i tkanki
podskórnej
wysypka,
świąd,
pokrzywka,
zapalenie skóry,
suchość skóry,
nadmierne
pocenie się
nadwrażliwość na
światło,
ostra
uogólniona
osutka
krostkowa
(ang.
AGEP)
zespół StevensaJohnsona,
toksyczne
martwicze
oddzielanie się
naskórka,
rumień
wielopostaciowy,
polekowa wysypka z
eozynofilią i
objawami ogólnymi
(ang. Drug reaction
with eosinophilia
and systemic
symptoms, DRESS)
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i
tkanki
łącznej
choroba
zwyrodnieniowa
stawów,
ból mięśni,
ból pleców,
ból karku
ból stawów
Zaburzenia
nerek i dróg
moczowych
zaburzenia
oddawania moczu
(dyzuria),
ból nerek
ostra niewydolność
nerek,
śródmiąższowe
zapalenie nerek
Zaburzenia
układu
rozrodczego i
piersi
krwotok
maciczny,
zaburzenia jąder
Zaburzenia
ogólne i stany
w miejscu
podania
obrzęk,
osłabienie
(astenia),
złe samopoczucie
(apatia),
uczucie
zmęczenia,
obrzęk twarzy,
ból w klatce
piersiowej,
gorączka,
ból,
obrzęk obwodowy
Badania
diagnostyczne
zmniejszenie
liczby
limfocytów,
zwiększenie
aktywności
aminotransferazy
11
zwiększenie
liczby
granulocytów
kwasochłonnych,
zmniejszenie
stężenia
wodorowęglanów we krwi,
zwiększenie
liczby
bazofilów,
zwiększenie
liczby
monocytów,
zwiększenie
liczby
neutrofilów
asparaginianowej,
aminotransferazy
alaninowej,
fosfatazy
alkalicznej,
zwiększenie we
krwi stężenia
bilirubiny,
mocznika,
kreatyniny,
chlorków,
glukozy,
wodorowęglanów,
nieprawidłowe
stężenie potasu we
krwi,
nieprawidłowe
stężenie sodu,
zwiększenie
liczby płytek krwi,
zmniejszenie
wartości
hematokrytu
Urazy,
zatrucia i
powikłania
po zabiegach
powikłania po
zabiegach
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem
azytromycyny w leczeniu zakażeń kompleksem Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, na
podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu do obrotu
Te działania niepożądane różnią się rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas
stosowania azytromycyny w postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu.
Klasyfikacja
układów i
narządów
Bardzo
często
≥1/10
Często
≥1/100 do
<1/10
Niezbyt często
≥1/1000 do
<1/100
Rzadko
≥1/10 000
do <1/1000
Częstość nieznana
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
jadłowstręt
Zaburzenia
układu
nerwowego
zawroty
głowy, bóle
głowy,
parestezje,
zaburzenia
smaku
zaburzenia czucia
(niedoczulica)
Zaburzenia
oka
zaburzenia
widzenia
Zaburzenia
ucha i
błędnika
głuchota zaburzenia słuchu,
szumy uszne
Zaburzenia
serca
kołatanie serca
12
Zaburzenia
żołądka i jelit
biegunka,
ból
brzucha,
nudności,
wzdęcia,
uczucie
dyskomfo
rtu w
jamie
brzusznej,
luźne
stolce
Zaburzenia
wątroby i
dróg
żółciowych
zapalenie wątroby
Zaburzenia
skóry i tkanki
podskórnej
wysypka,
świąd
zespół StevensaJohnsona,
nadwrażliwość na
światło
Zaburzenia
mięśniowoszkieletowe i
tkanki
łącznej
ból stawów
Zaburzenia
ogólne i stany
w miejscu
podania
uczucie
zmęczenia
osłabienie
(astenia), złe
samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych
Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych
i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu azytromycyny w dawkach większych niż
zalecane, były podobne do tych, które opisywano po podaniu zwykle stosowanych dawek.
Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata
słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku przedawkowania zaleca się podanie węgla
aktywnego oraz zastosowanie leczenia objawowego, a jeżeli konieczne, leczenia podtrzymującego
czynności życiowe.
13
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy.
Kod ATC: J 01 FA 10
Mechanizm działania
Azytromycyna należy do antybiotyków makrolidowych, do grupy azalidów. Jej cząsteczka jest
skonstruowana poprzez dodanie atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A. Chemiczna
nazwa azytromycyny to 9-deoksy-9a-aza-9a-metylo-9a-homoerytromycyna A.
Masa cząsteczkowa wynosi 749,0.
Mechanizm działania azytromycyny polega na hamowaniu syntezy białka w komórce bakteryjnej w
wyniku przyłączenia do podjednostki 50S rybosomu.
Mechanizm powstawania oporności
Oporność na azytromycynę może być wrodzona lub nabyta. Występują trzy główne mechanizmy
oporności u bakterii: zmiana miejsca docelowego działania, zmiana w transporcie antybiotyku oraz
modyfikacja antybiotyku.
Całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy oraz linkozamidy
występuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi z grupy A,
Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym metycylinooporny S. aureus (MRSA).
Wartości graniczne
Poniżej przedstawiono graniczne wartości wrażliwości azytromycyny na typowe patogeny.
Według NCCLS (National Committee on Clinical Laboratory Standards):
- wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l
- Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l
- Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l.
Według EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing):
- Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/l; oporne >4 mg/l
- Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l
- Staphylococcus aureus: wrażliwe ≤1 mg/l; oporne >2 mg/l
- Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l.
Wrażliwość
Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od położenia geograficznego
oraz zmienna w czasie, szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń. W razie konieczności, należy
korzystać z opinii eksperta odnośnie miejscowych informacji o oporności.
Zakres działania przeciwbakteryjnego azytromycyny przedstawiono poniżej.
Gatunki zwykle wrażliwe
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę
Streptococcus pneumoniae wrażliwe na penicylinę
Streptococcus pyogenes (grupa A)
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Haemophilus influenzae
Haemophilus parainfluenzae
Legionella pneumophila
Moraxella catarrhalis
Pasteurella multocida
14
Escherichia coli ETEC
Escherichia coli EAEC
Bakterie beztlenowe
Clostridium perfringens
Fusobacterium spp.
Prevotella spp.
Porphyromonas spp.
Inne drobnoustroje
Borrelia burgdorferi
Chlamydia trachomatis
Chlamydia pneumoniae
Mycoplasma pneumoniae
Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę
Drobnoustroje o oporności naturalnej
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Enterococcus faecalis
Staphylococcus spp. MRSA, MRSE*
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Pseudomonas aeruginosa
Klebsiella spp.
Escherichia coli
Bakterie beztlenowe
Grupa Bacteroides fragilis
* gronkowce oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na makrolidy i zostały
tu umieszczone, gdyż rzadko wykazują wrażliwość na azytromycynę
Ocena badań przeprowadzonych u dzieci wskazuje, że stosowanie azytromycyny nie jest zalecane
w leczeniu malarii, ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z lekami zawierającymi chlorochinę lub
artemizyninę, ponieważ nie ustalono non-inferiority w stosunku do leków przeciwmalarycznych
zalecanych w leczeniu niepowikłanej malarii.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu
osiągane jest po 2-3 godzinach od chwili przyjęcia leku (Cmax po podaniu doustnym jednorazowej
dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/ml).
Dystrybucja
Doustnie przyjmowana azytromycyna przenika do tkanek organizmu. Wyniki badań kinetycznych
wskazują, że stężenia azytromycyny w tkankach są znacznie większe niż w osoczu (do 50 razy większe
niż maksymalne stężenie w osoczu).
Wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne, zależy od stężenia w surowicy i wynosi od 12% przy
stężeniu 0,5 μg/ml do 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml. Średnia objętość dystrybucji w stanie
stacjonarnym (VVss) wynosi 31,1 l/kg.
Eliminacja
Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach,
wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny wydala się z moczem w
postaci niezmienionej w ciągu 3 dni. Azytromycyna jest głównie wydalana z żółcią w postaci
niezmienionej oraz w postaci metabolitów. W żółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów
azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji, hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i
15
aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy. Porównanie wyników metodą chromatografii
cieczowej oraz testów mikrobiologicznych sugeruje, że metabolity nie odgrywają roli w aktywności
mikrobiologicznej azytromycyny.
W badaniach prowadzonych na zwierzętach stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i
jest uwalniana w procesie aktywnej fagocytozy. W badaniach u zwierząt stężenia azytromycyny w
ogniskach zapalnych były wysokie.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek
Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały się
odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności nerek
(współczynnik przesączania kłębuszkowego >40 ml/min) w porównaniu z grupą pacjentów z
prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania >90 ml/min).
U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek, średnie wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały się
odpowiednio o 61% i 35% w porównaniu z wartościami prawidłowymi.
Niewydolność wątroby
Brak danych dotyczących istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy
u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, w porównaniu z grupą
pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem
wydaje się być większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej
u młodych dorosłych, jednakże u kobiet w podeszłym wieku, u których maksymalne stężenia były
większe o 30-50%, nie dochodziło do kumulacji leku.
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież
Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano
lek w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w
pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania. Stężenia
maksymalne, 224 µg/l u dzieci w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz 383 µg/l u dzieci w wieku od 6 do
15 lat, były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych. Wartość t½ (36 godzin) u starszych
dzieci mieściła się w zakresie wartości występujących u dorosłych.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, w których azytromycyna stosowana była w dawkach 40-krotnie
przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, iż powodowała ona przemijającą
fosfolipidozę, generalnie bez zauważalnych w następstwie objawów toksyczności. Nie stwierdzono
objawów toksyczności u pacjentów, u których azytromycyna jest stosowana zgodnie z zaleceniami.
Działanie rakotwórcze
Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego,
szczególnie że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w terapii krótkoterminowej.
Działanie mutagenne
Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych
i chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.
Działanie teratogenne
W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego.
U szczurów, którym podano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę, stwierdzano
niewielkie opóźnienie kostnienia u płodu oraz przybieranie masy ciała u matek. W badaniach na
16
szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano opóźnienie
kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki
Skrobia żelowana
Skrobia kukurydziana
Magnezu stearynian
Powidon
Krzemionka koloidalna bezwodna
Kroskarmeloza sodowa
Sodu laurylosiarczan
Celuloza mikrokrystaliczna
Otoczka tabletki
Hypromeloza
Laktoza jednowodna
Makrogol 3350
Tytanu dwutlenek (E 171)
Triacetyna
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
3 lata
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C, w suchym miejscu.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii OPA/Aluminium/PVC/Aluminium w tekturowym pudełku.
Opakowanie zawiera 2, 3, 6, 9 lub 12 tabletek powlekanych.
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE
DO OBROTU
Przedsiębiorstwo Farmaceutyczne LEK-AM Sp. z o.o.
ul. Ostrzykowizna 14 A
05-170 Zakroczym
Tel.: +48 22 785 27 60
17
Faks: +48 22 785 27 60 wew. 106
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
11088
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I
DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 19.04.2004 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 11.07.2013 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO
18.11.2020 r.

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Nobaxin
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu