Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Macromax

Macromax

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Macromax, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
1 tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum), w postaci azytromycyny
dwuwodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Tabletka powlekana podłużna, obustronnie wypukła, barwy niebieskiej, z wygrawerowaną poprzeczną
kreską. Linia podziału na tabletce nie jest przeznaczona do przełamywania tabletki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1. Wskazania do stosowania
Macromax jest wskazany w leczeniu wymienionych niżej zakażeń, wywołanych przez drobnoustroje
wrażliwe na azytromycynę (patrz punkt 5.1).
− Zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie
migdałków (patrz także punkt 4.4).
− Zakażenia dolnych dróg oddechowych: ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia
oskrzeli, lekkie do umiarkowanie ciężkiego zapalenie płuc, w tym śródmiąższowe.
− Ostre zapalenie ucha środkowego.
− Zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec oraz wtórne ropne zapalenie skóry; rumień wędrujący
- Erythema migrans (pierwsze stadium boreliozy z Lyme); trądzik pospolity (Acne vulgaris) o
umiarkowanym nasileniu, wyłącznie u dorosłych.
− Choroby przenoszone drogą płciową: niepowikłane zakażenia wywołane przez Chlamydia trachomatis.
Należy wziąć pod uwagę oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków
przeciwbakteryjnych.
4.2. Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Dorośli oraz młodzież i dzieci o masie ciała powyżej 45 kg
Zakażenia górnych i dolnych dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, zakażenia skóry i tkanek
miękkich (z wyjątkiem rumienia wędrującego i trądziku pospolitego)
Całkowita dawka azytromycyny wynosi 1,5 g w ciągu 3 dni (500 mg w pojedynczej dawce dobowej).
Rumień wędrujący
Dawka całkowita wynosi 3 g i należy ją podać w następującym schemacie: pierwszego dnia 1 g (2 tabletki
powlekane po 500 mg), a następnie 500 mg (1 tabletka powlekana) od drugiego do piątego dnia, w
pojedynczych dawkach dobowych.
2
Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu – wyłącznie u dorosłych
Dawka całkowita wynosi 6 g i zalecana jest do podania w następującym schemacie: 1 tabletka powlekana
500 mg raz na dobę przez 3 dni, następnie 1 tabletka powlekana 500 mg raz na tydzień przez kolejnych 9
tygodni. W drugim tygodniu kuracji lek należy zażyć po 7 dniach od zażycia pierwszej dawki, a następne
osiem dawek zażywać, zachowując 7-dniowe przerwy w stosowaniu.
W związku ze stosowaniem dużej dawki azytromycyny w powyższym schemacie dawkowania u pacjentów
z trądzikiem pospolitym o umiarkowanym nasileniu, konieczne jest monitorowanie aktywności enzymów
wątrobowych przed rozpoczęciem i w okresie prowadzonego kursu leczenia azytromycyną.
Powyższy schemat cyklicznego leczenia trądziku pospolitego o umiarkowanym nasileniu (3 dni + 9 tygodni)
może być u danego pacjenta zastosowany tylko raz, gdyż nie ma dotychczas kontrolowanych badań
klinicznych, których wyniki wykazałyby bezpieczeństwo i skuteczność powtarzania tego schematu leczenia
trądziku pospolitego.
Niepowikłane zakażenia wywołane przez Chlamydia trachomatis
1 g (2 tabletki powlekane po 500 mg) w pojedynczej dawce.
Pacjenci w podeszłym wieku
Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku jest takie samo, jak u pozostałych dorosłych pacjentów.
Ponieważ u pacjentów w podeszłym wieku ryzyko arytmii jest zwiększone, zaleca się szczególną ostrożność
ze względu na możliwość wystąpienia zaburzenia rytmu serca oraz częstoskurczu typu torsade de pointes
(patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu lekkim do
umiarkowanego (klirens kreatyniny > 40 ml/min). Brak danych dotyczących stosowania produktu
leczniczego u pacjentów z klirensem kreatyniny <40 ml/min, dlatego w takich przypadkach zaleca się
zachowanie ostrożności.
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby
U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby w stopniu lekkim do umiarkowanego nie jest konieczna
modyfikacja dawkowania. Jednak z uwagi na fakt, że azytromycyna jest metabolizowana w wątrobie i
wydalana z żółcią, produktu leczniczego nie należy stosować u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby,
gdyż nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych pacjentów (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Azytromycynę należy podawać doustnie, raz na dobę. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłków.
Tabletki powlekane należy połykać w całości.
Postępowanie w przypadku pominięcia dawki
Pominiętą dawkę należy podać tak szybko, jak to jest możliwe, a następne dawki podawać zgodnie z
zaleconym schematem dawkowania.
4.3. Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, inne antybiotyki makrolidowe lub ketolidowe, lub na
którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość
Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich
reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych zgonem),
reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), pęcherzowy rumień
wielopostaciowy (Zespół Stevensa-Johnsona; ang. SJS), toksyczna nekroliza naskórka (ang. TEN; zespół
Lyella) (rzadko prowadzących do zgonu) oraz wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang.
DRESS). W przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Macromax występowały nawroty objawów i
konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
3
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć
świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych.
Zaburzenia czynności wątroby
Wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, dlatego produkt leczniczy
należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania azytromycyny
zgłaszano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do zagrażającej życiu
niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej występować choroby
wątroby lub mogli oni stosować inne produkty lecznicze o działaniu hepatotoksycznym.
Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybki rozwój
astenii z jednoczesną żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub encefalopatią
wątrobową, należy niezwłocznie przeprowadzić badania czynności wątroby. Należy przerwać stosowanie
azytromycyny, jeżeli wystąpią zaburzenia czynności wątroby.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (współczynnik przesączania <10 ml/min) obserwowano
zwiększenie o 33% całkowitego narażenia organizmu na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Wydłużenie repolaryzacji serca i odstępu QT
Podczas leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie
repolaryzacji serca i odstępu QT, wiążące się z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu
torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Dlatego też następujące sytuacje mogą zwiększać ryzyko rozwoju
arytmii komorowych (w tym torsade de pointes), co może prowadzić do zatrzymania akcji serca. Dlatego
należy zachować ostrożność stosując azytromycynę u pacjentów, u których występują stany sprzyjające
powstawaniu arytmii (zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku) tj. u pacjentów:
- z wrodzonym lub potwierdzonym w badaniach wydłużeniem odstępu QT,
- równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT,
takie jak leki przeciwarytmiczne z klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid,
amiodaron i sotalol); cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne, takie jak pimozyd; leki
przeciwdepresyjne, takie jak cytalopram; fluorochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna,
- z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią,
- z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
Zakażenia wywołane przez paciorkowce
W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych spowodowanych przez Streptococcus pyogenes
oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem z wyboru jest zwykle penicylina.
Azytromycyna jest skuteczna w leczeniu zakażeń gardła wywołanych przez paciorkowce. Nie
przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
Choroby przenoszone drogą płciową
Podczas leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, należy upewnić się, czy u pacjenta nie współistnieje
zakażenie T. pallidum.
Nadkażenia
Podczas leczenia zaleca się obserwowanie pacjenta, czy nie występują u niego objawy nadkażenia (np.
zakażenia grzybicze).
Zakażenia Clostridium difficile
Po zastosowaniu niemal każdej substancji przeciwbakteryjnej, w tym azytromycyny, zgłaszano
występowanie biegunki związanej z zakażeniem Clostridium difficile (ang. CDAD), o różnym nasileniu, od
łagodnej biegunki po zapalenie okrężnicy zakończone zgonem. Stosowanie leków przeciwbakteryjnych
zmienia prawidłową florę bakteryjną okrężnicy, co może prowadzić do nadmiernego rozwoju Clostridium
difficile.
Clostridium difficile wytwarza toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju biegunki związanej z
CDAD. Szczepy Clostridium difficile wytwarzające hipertoksyny wywołują zwiększenie zachorowalności i
śmiertelności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie antybiotykami i mogą powodować
konieczność usunięcią okrężnicy (kolektomia). Dlatego należy zawsze uwzględnić możliwość zakażenia
4
Clostridium difficile u pacjentów, u których biegunka wystąpiła w trakcie lub po antybiotykoterapii. Należy
wówczas dokładnie zebrać wywiad, gdyż w przebiegu zakażeń Clostridium difficile notowano przypadki
biegunki występującej ponad dwa miesiące po podaniu leków przeciwbakteryjnych.
Stosowanie długotrwałe
Brak danych na temat bezpieczeństwa i skuteczności azytromycyny stosowanej długotrwale w
wymienionych wyżej wskazaniach. W przypadku szybko nawracających zakażeń, należy rozważyć leczenie
innym lekiem przeciwbakteryjnym.
Alkaloidy sporyszu i azytromycyna
Jednoczesne stosowanie alkaloidów sporyszu i antybiotyków makrolidowych może przyspieszyć
wystąpienie objawów zatrucia sporyszem. Nie badano interakcji pomiędzy alkaloidami sporyszu i
azytromycyną, jednak azytromycyny nie należy stosować razem z pochodnymi sporyszu z uwagi na
możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu (ergotyzm).
Zaburzenia neurologiczne i psychiczne
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami
neurologicznymi lub psychicznymi.
Miastenia
W trakcie leczenia azytromycyną obserwowano zaostrzenie objawów miastenii lub wystąpienie zespołu
miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Zakażone rany oparzeniowe
Azytromycyny nie należy stosować w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Leczenie zakażeń wywołanych przez kompleks Mycobacterium avium u dzieci
Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność azytromycyny w leczeniu zakażeń wywołanych przez kompleks
Mycobacterium avium lub w zapobieganiu im u dzieci nie zostały ustalone.
Macromax zawiera sód
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę powlekaną, to znaczy, produkt
leczniczy uznaje się za „wolny od sodu”.
4.5. Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające
W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków
zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na jej całkowitą biodostępność, chociaż
największe stężenia w surowicy były zmniejszone o 25%. Jeśli pacjent stosuje azytromycynę i leki
zobojętniające kwas solny, nie powinien ich przyjmować jednocześnie.
Cetyryzyna
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce 20 mg nie
doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do istotnych zmian odstępu QT.
Cyzapryd
Cyzapryd wydłuża odstęp QT. Należy więc zachować ostrożność przy jednoczesnym stosowaniu
azytromycyny i cyzaprydu ze względu na zwiększenie się ryzyka wystąpienia zaburzeń rytmu serca.
Dydanozyna (dideoksyinozyna)
Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg/dobę i dydanozyny w dawce 400 mg/dobę
u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w stanie
równowagi w porównaniu z placebo.
Digoksyna i kolchicyna (substraty glikoproteiny P)
5
Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym azytromycyny, z substratami
glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do zwiększenia stężenia substratu
glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku jednoczesnego podawania azytromycyny i
substratów glikoproteiny P, takich jak digoksyna, należy brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia
digoksyny w surowicy. W czasie leczenia azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna
obserwacja pacjenta, a w stosownych przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna
Podanie azytromycyny w jednorazowej dawce 1000 mg lub wielokrotnych dawek 1200 mg lub 600 mg
miało niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu i wydalanie przez nerki zydowudyny lub jej
glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia fosforylowanej
zydowudyny (farmakologicznie czynnego metabolitu) w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej.
Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może być ono korzystne dla pacjenta.
Alkaloidy sporyszu
Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem, nie zaleca się jednoczesnego stosowania
azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz punkt 4.4).
Leki metabolizowane z udziałem cytochromu P450
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje z układem wątrobowego cytochromu P450. Uważa się, że
nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych antybiotyków
makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie występuje indukcja ani inaktywacja wątrobowego
cytochromu P450 poprzez kompleks metabolit-cytochrom.
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne z użyciem azytromycyny i wymienionych poniżej leków, które
są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Atorwastatyna
Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na dobę)
nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie testu hamowania reduktazy HMGCoA). Niemniej jednak po wprowadzeniu do obrotu odnotowano przypadki rabdomiolizy u pacjentów
przyjmujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina
W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego istotnego
wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas jednoczesnego
stosowania azytromycyny.
Cymetydyna
W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej dawki
cymetydyny, podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny. Nie obserwowano żadnych odchyleń
parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny
W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie zwiększało działania
przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników.
Obserwowano nasilenie działania przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i
doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku
przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu
protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki
przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna
W badaniu farmakokinetycznym przeprowadzonym u zdrowych ochotników, którym podawano doustnie
azytromycynę w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej
10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5 cyklosporyny. Dlatego należy zachować
ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne stosowanie
6
azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio modyfikować jej
dawkę.
Efawirenz
Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na dobę
przez 7 dni nie spowodowało istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry
farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie azytromycyny
i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu. Jednakże
obserwowano niemające znaczenia klinicznego zmniejszenie się wartości Cmax (18%) azytromycyny.
Indynawir
Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego statystycznie
wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy razy na dobę przez
5 dni.
Metyloprednizolon
W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników azytromycyna nie wykazała istotnego
wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg/dobę przez 3 dni nie
wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu podawanego
w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir
Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg i nelfinawiru w stanie stacjonarnym (750 mg 3
razy na dobę) powodowało zwiększenie stężenia azytromycyny. Nie obserwowano istotnych klinicznie
działań niepożądanych i nie jest konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna
Jednoczesne stosowanie ryfabutyny i azytromycyny nie miało wpływu na stężenie tych substancji w
surowicy. U pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i ryfabutynę obserwowano neutropenię.
Chociaż neutropenia wiązała się ze stosowaniem ryfabutyny, nie ustalono związku przyczynowego z
jednoczesnym leczeniem azytromycyną (patrz punkt 4.8).
Syldenafil
U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce 500 mg
na dobę przez 3 dni) na AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego krążącego metabolitu.
Terfenadyna
W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji pomiędzy
azytromycyną a terfenadyną. Rzadko opisywano przypadki, w których nie można było całkowicie
wykluczyć możliwości interakcji obu produktów. Jednakże nie ma jednoznacznych dowodów na
występowanie takich interakcji.
Teofilina
Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas
jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom.
Triazolam
W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg w
1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło istotnego wpływu na
którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu podawanego z
placebo.
7
Trimetoprim i sulfametoksazol
Jednoczesne stosowanie trimetoprimu i sulfametoksazolu (w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni wraz
z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne stężenia, całkowite
narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprimu ani sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny
w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych badaniach.
4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Nie ma odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach
toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez barierę łożyska,
nie powodując jednak działania teratogennego. Bezpieczeństwo stosowania azytromycyny w okresie ciąży
nie zostało potwierdzone. Dlatego też azytromycynę należy stosować w okresie ciąży, jedynie wtedy, gdy
korzyści przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią
Zaobserwowano, że azytromycyna przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono jednak
odpowiednich, prawidłowo kontrolowanych badań klinicznych u kobiet karmiących, określających
farmakokinetykę wydzielania azytromycyny do mleka kobiecego.
Płodność
W badaniach płodności przeprowadzonych na szczurach, zaobserwowano zmniejszony wskaźnik poczęć po
podaniu azytromycyny. Znaczenie tej obserwacji dla ludzi jest nieznane.
4.7. Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak dowodów świadczących o tym, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Podczas wykonywania takich czynności należy wziąć pod uwagę możliwość
wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki.
4.8. Działania niepożądane
W poniższej tabeli wymieniono działania niepożądane, które wystąpiły podczas badaniań klinicznych i w
okresie po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i narządów.
Częstość występowania działań niepożądanych zgrupowano w następujący sposób:
Bardzo często (≥1/10); często (≥1/100, <1/10); niezbyt często (≥1/1000, <1/100); rzadko (≥1/10 000,
<1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych
danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania, objawy niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością. Działania niepożądane po wprowadzeniu produktu do obrotu
podano kursywą.
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny,
na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Klasyfikacja układów i
narządów Częstość Działanie niepożądane
Zakażenia i zarażenia
pasożytnicze
Niezbyt często Drożdżyca, zakażenie pochwy, zapalenie płuc,
zakażenie grzybicze, zakażenie bakteryjne,
zapalenie gardła, nieżyt żołądka i jelit, zaburzenia
oddechowe, nieżyt nosa, drożdżakowe zakażenie
jamy ustnej
Częstość nieznana Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia krwi i
układu chłonnego
Niezbyt często Leukopenia, neutropenia, eozynofilia
Częstość nieznana Małopłytkowość, niedokrwistość hemolityczna
Zaburzenia układu Niezbyt często Obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość
8
Klasyfikacja układów i
narządów Częstość Działanie niepożądane
immunologicznego Częstość nieznana Reakcja anafilaktyczna (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia metabolizmu
i odżywiania
Niezbyt często Jadłowstręt
Zaburzenia psychiczne Niezbyt często Nerwowość, bezsenność
Rzadko Pobudzenie
Częstość nieznana Agresja, lęk, majaczenie, omamy
Zaburzenia układu
nerwowego
Często Ból głowy
Niezbyt często Zawroty głowy, senność, zaburzenia smaku,
parestezje
Częstość nieznana Omdlenie, drgawki, zaburzenia czucia
(niedoczulica), nadmierna aktywność
psychoruchowa, brak węchu, brak smaku,
zaburzenia węchu, miastenia (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia oka Niezbyt często Zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i
błędnika
Niezbyt często Zaburzenia ucha, zawroty głowy pochodzenia
błędnikowego
Częstość nieznana Zaburzenia słuchu, w tym głuchota i (lub) szumy
uszne
Zaburzenia serca Niezbyt często Kołatanie serca
Częstość nieznana Zaburzenia rytmu serca typu torsade de pointes
(patrz punkt 4.4), zaburzenia rytmu serca (patrz
punkt 4.4), w tym częstoskurcz komorowy,
wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Uderzenia gorąca
Częstość nieznana Niedociśnienie tętnicze
Zaburzenia układu
oddechowego, klatki
piersiowej i śródpiersia
Niezbyt często Duszność, krwawienie z nosa
Zaburzenia żołądka i
jelit
Bardzo często Biegunka
Często Wymioty, ból brzucha, nudności
Niezbyt często Zaparcia, wzdęcia, niestrawność, zapalenie błony
śluzowej żołądka, zaburzenia połykania (dysfagia),
wzdęty brzuch, suchość błony śluzowej jamy
ustnej, odbijanie się ze zwracaniem treści
żołądkowej lub gazu, owrzodzenie jamy ustnej,
nadmierne wydzielanie śliny
Częstość nieznana Zapalenie trzustki, przebarwienia języka
Zaburzenia wątroby i
dróg żółciowych
Rzadko Zaburzenia czynności wątroby, żółtaczka
cholestatyczna
Częstość nieznana Niewydolność wątroby (rzadko prowadząca do
zgonu) (patrz punkt 4.4), piorunujące zapalenie
wątroby, martwica wątroby
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
Niezbyt często Wysypka, świąd, pokrzywka, zapalenie skóry,
suchość skóry, nadmierna potliwość
Rzadko Reakcja nadwrażliwości na światło, ostra
uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP)
Częstość nieznana Pęcherzowy rumień wielopostaciowy (Zespół
Stevensa-Johnsona; ang. SJS), toksyczna nekroliza
naskórka (ang. TEN; zespół Lyella), rumień
wielopostaciowy, polekowa wysypka z eozynofilią i
objawami ogólnymi (ang. DRESS)
9
Klasyfikacja układów i
narządów Częstość Działanie niepożądane
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki
łącznej
Niezbyt często Choroba zwyrodnieniowa stawów, ból mięśni, ból
pleców, ból szyi, ból karku
Częstość nieznana Ból stawów
Zaburzenia nerek i dróg
moczowych
Niezbyt często Zaburzenia oddawania moczu (dyzuria), ból nerek
Częstość nieznana Ostra niewydolność nerek, śródmiąższowe
zapalenie nerek
Zaburzenia układu
rozrodczego i piersi
Niezbyt często Krwotok maciczny, zaburzenia czynności jąder
Zaburzenia ogólne i
stany w miejscu podania
Niezbyt często Obrzęk, osłabienie (astenia), złe samopoczucie
(apatia), uczucie zmęczenia, obrzęk twarzy, ból w
klatce piersiowej, gorączka, ból, obrzęk
obwodowy
Badania diagnostyczne Często Zmniejszenie liczby limfocytów, zwiększenie
liczby eozynofilów, zmniejszenie stężenia
wodorowęglanów we krwi, zwiększenie liczby
bazofilów, zwiększenie liczby monocytów,
zwiększenie liczby neutrofilów
Niezbyt często Zwiększenie aktywności AspAT, zwiększenie
aktywności AlAT, zwiększenie stężenia bilirubiny
we krwi, zwiększenie stężenia mocznika we krwi,
zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi,
nieprawidłowe stężenie potasu we krwi,
zwiększenie aktywności fosfatazy zasadowej we
krwi, zwiększenie stężenia chlorków, zwiększenie
stężenia glukozy, zwiększenie liczby płytek krwi,
zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie
stężenia wodorowęglanów, nieprawidłowe
stężenie sodu
Urazy i zatrucia Niezbyt często Powikłania po zabiegach
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny
w leczeniu zakażeń wywołanych przez prątki z gatunków należących do kompleksu Mycobacterium
avium lub zapobieganiu im, zaobserwowane podczas badań klinicznych i po wprowadzeniu do obrotu
Te działania niepożądane różnią się rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas
stosowania azytromycyny w postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu.
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Często: jadłowstręt
Zaburzenia układu nerwowego
Często: zawroty głowy, bóle głowy, parestezje, zaburzenia smaku
Niezbyt często: zaburzenia czucia (niedoczulica)
Zaburzenia oka
Często: zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i błędnika
Często: głuchota
Niezbyt często: zaburzenia słuchu, szumy uszne
Zaburzenia serca
Niezbyt często: kołatanie serca
Zaburzenia żołądka i jelit
10
Bardzo często: biegunka, ból brzucha, nudności, wzdęcia, uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej, luźne
stolce
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Często: wysypka, świąd
Niezbyt często: zespół Stevensa-Johnsona, nadwrażliwość na światło
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Często: ból stawów
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Często: uczucie zmęczenia
Niezbyt często: osłabienie (astenia), złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie
podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji
Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9. Przedawkowanie
Działania niepożądane obserwowane po zastosowaniu dawek większych niż zalecane były podobne do tych,
które występowały po podaniu prawidłowych dawek. Typowymi objawami przedawkowania antybiotyków
makrolidowych są: przemijająca utrata słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka. W przypadku
przedawkowania należy podać węgiel aktywny i zastosować ogólne leczenie objawowe i podtrzymujące
czynności życiowe.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1. Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy, kod ATC: J 01 FA
10.
Mechanizm działania
Azytromycyna jest antybiotykiem azalidowym należącym do makrolidów. Jej cząsteczka jest skonstruowana
poprzez dodanie atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A. Chemiczna nazwa azytromycyny
to 9-deoksy-9a-aza-9a-metylo-9a-homoerytromycyna A. Masa cząsteczkowa wynosi 749,0. Azytromycyna
hamuje syntezę białek bakterii dzięki temu, że przyłącza się do podjednostki 50S rybosomu wrażliwych
mikroorganizmów i uniemożliwia w ten sposób zależną od RNA syntezę białka.
Mechanizm powstawania oporności
Oporność na azytromycynę może być naturalna lub nabyta. Trzy główne mechanizmy oporności u bakterii,
to: zmiana miejsca docelowego działania, zmiana w transporcie antybiotyku oraz modyfikacja antybiotyku.
11
Całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy oraz linkozamidy występuje
pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi z grupy A, Enterococcus
faecalis i Staphylococcus aureus, w tym metycylinooporny S. aureus (MRSA).
Wartości graniczne
Poniżej podano graniczne wartości wrażliwości azytromycyny na typowe patogeny.
Według NCCLS (National Committee on Clinical Laboratory Standards):
- wrażliwe ≤2 mg/l; oporne ≥8 mg/l
- Haemophilus spp.: wrażliwe ≤4 mg/l
- Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,5 mg/l; oporne ≥2 mg/l.
Według EUCAST (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing):
- Haemophilus influenzae i H. parainfluenzae: wrażliwe ≤0,125 mg/l; oporne >4 mg/l
- Streptococcus pneumoniae i S. pyogenes: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l
- Staphylococcus aureus: wrażliwe ≤1 mg/l; oporne >2 mg/l
- Neisseria gonorrhoeae: wrażliwe ≤0,25 mg/l; oporne >0,5 mg/l.
Wrażliwość
Częstość występowania oporności nabytej może być różna w zależności od położenia geograficznego oraz
zmienna w czasie (szczególnie podczas leczenia ciężkich zakażeń). W razie konieczności, należy zasięgnąć
opinii eksperta odnośnie miejscowych informacji o oporności.
Poniżej podano zakres działania przeciwdrobnoustrojowego azytromycyny.
Gatunki zwykle wrażliwe
- Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę, Streptococcus
pneumoniae wrażliwe na penicylinę, Streptococcus pyogenes (grupa A).
- Gram-ujemne bakterie tlenowe: Haemophilus influenzae, Haemophilus parainfluenzae, Legionella
pneumophila, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Escherichia
coli ETEC, Escherichia coli EAEC.
- Bakterie beztlenowe: Clostridium perfringens, Fusobacterium spp., Prevotella spp., Porphyromonas spp.
- Inne drobnoustroje: Borrelia burgdorferi, Chlamydia trachomatis, Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma
pneumoniae.
Gatunki, u których może wystąpić oporność nabyta
- Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Streptococcus pneumoniae średnio wrażliwe i oporne na penicylinę.
Drobnoustroje o oporności naturalnej
- Gram-dodatnie bakterie tlenowe: Enterococcus faecalis, Staphylococcus spp. MRSA, MRSE (gronkowce
oporne na metycylinę powszechnie wykazują oporność nabytą na
makrolidy, jednak są tu umieszczone, ponieważ rzadko wykazują
wrażliwość na azytromycynę).
- Bakterie Gram-ujemne: Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella spp., Escherichia coli.
- Bakterie beztlenowe: grupa Bacteroides fragilis.
Ocena badań klinicznych przeprowadzonych u dzieci wskazuje, że nie zaleca się stosowania azytromycyny
w leczeniu malarii, ani w monoterapii, ani w skojarzeniu z lekami zawierającymi chlorochinę lub
artemizyninę, ponieważ nie ustalono non-inferiority w stosunku do leków przeciwmalarycznych zalecanych
w leczeniu niepowikłanej malarii.
5.2. Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Maksymalne stężenie w osoczu
występuje 2–3 godziny po podaniu doustnym (Cmax po podaniu doustnym jednorazowej dawki 500 mg
wynosiło około 0,4 μg/ml), a biodostępność po podaniu tą drogą wynosi około 37%.
12
Dystrybucja
Doustnie przyjmowana azytromycyna przenika do tkanek organizmu. Wyniki badań kinetycznych wskazują,
że stężenia azytromycyny w tkankach są znacznie większe niż w osoczu (do 50-krotnie większe niż
maksymalne stężenie w osoczu).
Wiązanie azytromycyny z białkami jest zmienne, zależy od stężenia w surowicy i wynosi od 12% (stężenie
0,5 μg/ml) do 52% (stężenie 0,05 μg/ml). Średnia objętość dystrybucji w stanie stacjonarnym (VVss) wynosi
31,1 l/kg.
Eliminacja
Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach,
wynoszącym od 2 do 4 dni.
Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny wydala się z moczem w postaci niezmienionej w ciągu 3
dni. Azytromycyna jest głównie wydalana z żółcią w postaci niezmienionej oraz w postaci metabolitów. W
żółci zidentyfikowano dziesięć metabolitów azytromycyny, powstałych w procesie N- i O-demetylacji,
hydroksylacji pierścieni deoksyaminowych i aglikonowych oraz połączenia z koniugatem kladynozy.
Porównanie wyników metodą chromatografii cieczowej oraz testów mikrobiologicznych wskazuje, że
metabolity nie odgrywają roli w aktywności mikrobiologicznej azytromycyny.
W badaniach prowadzonych na zwierzętach stwierdzono, że azytromycyna gromadzi się w fagocytach i jest
uwalniana w procesie aktywnej fagocytozy. W badaniach u zwierząt stężenia azytromycyny w ogniskach
zapalnych były duże.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek
Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej wynoszącej 1 g, wartości Cmax i AUC0-120
zwiększały się odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek o nasileniu
lekkim do umiarkowanego (współczynnik przesączania kłębuszkowego >40 ml/min) w porównaniu z grupą
pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania >90 ml/min).
W porównaniu z wartościami prawidłowymi, u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek średnie
wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały się odpowiednio o 61% i 35%.
Niewydolność wątroby
Brak danych dotyczących istotnych zmian parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy u
pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem czynności wątroby, w porównaniu z grupą pacjentów z
prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem wydaje się być
większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej u młodych
dorosłych, jednakże u kobiet w podeszłym wieku, u których maksymalne stężenia były większe o 30-50%,
nie dochodziło do kumulacji leku.
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież
Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano ją w
postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny, w dawce 10 mg/kg mc. w pierwszym dniu badania, a następnie w
dawce 5 mg/kg mc. w okresie od 2. do 5. dnia badania. Stężenia maksymalne, wynoszące 224 μg/l u dzieci
w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz 383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat, były nieznacznie mniejsze
niż stężenia u osób dorosłych. Wartość t½ (36 godzin) u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości
występujących u dorosłych.
5.3. Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach azytromycyna, stosowana w dawkach 40-krotnie
przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, powodowała przemijającą fosfolipidozę (generalnie bez
13
zauważalnych związanych z tym objawów toksyczności). U pacjentów, u których azytromycyna stosowana
jest zgodnie z zaleceniami, nie stwierdzono występowania objawów toksyczności.
Rakotwórczość
Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny działania rakotwórczego
azytromycyny, szczególnie że produkt leczniczy jest wskazany do stosowania jedynie w leczeniu
krótkotrwałym.
Mutagenność
W standardowych badaniach mutacji genowych i chromosomowych, zarówno w warunkach in vivo oraz in
vitro, nie wykazano mutagennego działania azytromycyny.
Teratogenność
W badaniach embriotoksyczności przeprowadzonych u myszy i szczurów nie stwierdzono, by azytromycyna
działała teratogennie. Podawanie azytromycyny szczurom w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę,
powodowało niewielkie opóźnienie kostnienia u płodów oraz przybierania masy ciała u matek. W badaniach
przeprowadzonych na szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano
opóźnienie kostnienia po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1. Wykaz substancji pomocniczych
Celuloza mikrokrystaliczna
Kroskarmeloza sodowa
Powidon K25
Magnezu stearynian
Krzemionka koloidalna bezwodna
Otoczka
Kopolimer metakrylanu butylu zasadowy (Eudragit E PO)
Talk
Tytanu dwutlenek (E 171)
Dibutylu sebacynian
Sodu laurylosiarczan
Polisorbat 80
Indygotyna (E 132), lak
6.2. Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3. Okres ważności
3 lata.
6.4. Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Przechowywać w temperaturze poniżej 25oC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony
przed wilgocią i światłem.
6.5. Rodzaj i zawartość opakowania
Tabletki powlekane Macromax 500 mg pakowane są w blistry z folii PVC/PE/PVDC/Aluminium, w
tekturowym pudełku. Opakowanie zawiera 2, 3 lub 6 tabletek powlekanych.
14
6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania
Brak specjalnych wymagań. Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy
usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU
Bausch Health Ireland Limited
3013 Lake Drive
Citywest Business Campus
Dublin 24, D24PPT3
Irlandia
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
15689
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 16 czerwca 2009 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 22 września 2014 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU CHARAKTERYSTYKI
PRODUKTU LECZNICZEGO

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Macromax
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu