Zamów on-line!

Recepta on-line 24h/7 w 5 minut

Szukaj leku
FAQ

Azithromycin Krka

Azithromycin krka

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane
Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Azithromycin Krka 250 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 250 mg azytromycyny (Azithromycinum), w postaci azytromycyny
dwuwodnej.
Azithromycin Krka 500 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera 500 mg azytromycyny (Azithromycinum), w postaci azytromycyny
dwuwodnej.
Substancja pomocnicza o znanym działaniu
Azithromycin Krka 250 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera do 0,50 mg sodu.
Azithromycin Krka 500 mg, tabletki powlekane
Każda tabletka powlekana zawiera do 1 mg sodu.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana
250 mg: białe lub prawie białe tabletki powlekane w kształcie kapsułek (długość: 13,8–14,2 mm,
szerokość: 6,3–6,7 mm), oznakowane „S19” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.
500 mg: białe lub prawie białe tabletki powlekane w kształcie kapsułek (długość: 16,7–17,3 mm,
szerokość: 8,2–8,8 mm), oznakowane „S5” po jednej stronie i gładkie po drugiej stronie.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Azithromycin Krka jest wskazany w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez
drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkty 4.4 i 5.1):
 ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie rozpoznane)
 ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie rozpoznane)
 zapalenie gardła, zapalenie migdałków
 zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (właściwie rozpoznane)
 lekkie do umiarkowanie ciężkiego pozaszpitalne zapalenie płuc
 lekkie do umiarkowanie ciężkich zakażenia skóry i tkanek miękkich, np. zapalenie mieszków
włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża
2
 niepowikłane zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołane przez Chlamydia
trachomatis.
Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków
przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Produkt Azithromycin Krka należy podawać w pojedynczej dawce dobowej. Czas trwania leczenia
poszczególnych zakażeń podano poniżej.
Dzieci i młodzież o masie ciała co najmniej 45 kg, pacjenci dorośli, w tym osoby w podeszłym wieku
Całkowita dawka wynosi 1500 mg, podawana w dawkach podzielonych 500 mg na dobę przez 3
kolejne dni. Alternatywnie, tę samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać przez okres 5 dni:
500 mg pierwszego dnia i 250 mg od 2. do 5. dnia.
W leczeniu niepowikłanego zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołanego przez Chlamydia
trachomatis podaje się 1000 mg w pojedynczej dawce doustnej.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg
Lek Azithromycin Krka, tabletki powlekane nie jest właściwy do stosowania u pacjentów o masie
ciała poniżej 45 kg. Dla tej grupy pacjentów dostępne są inne postacie farmaceutyczne.
Pacjenci w podeszłym wieku
Pacjentom w podeszłym wieku można podawać takie same dawki, jak innym pacjentom dorosłym.
U osób w podeszłym wieku mogą występować stany sprzyjające arytmii, dlatego zaleca się
zachowanie szczególnej ostrożności ze względu na ryzyko rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym
zaburzeń typu torsade de pointes (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek
Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem
czynności nerek (GFR 10-80 ml/min) (patrz punkt 4.4).
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (GFR <10 ml/min) (patrz
punkt 4.4 i punkt 5.2).
Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby
Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna u pacjentów z lekkim do umiarkowanego zaburzeniem
czynności wątroby (klasa A i B w skali Child-Pugh). Ponieważ azytromycyna jest metabolizowana w
wątrobie i wydalana z żółcią, nie należy stosować tego produktu leczniczego u pacjentów z ciężką
chorobą wątroby. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania azytromycyny u tych
pacjentów.
Sposób podawania
Tabletki powlekane można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabletki należy
przyjmować popijając wodą.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na azytromycynę, erytromycynę, którykolwiek z antybiotyków makrolidowych lub
ketolidowych oraz na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
3
Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich
ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych
zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu
Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko
prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W
przebiegu niektórych z tych reakcji na lek Azithromycin Krka występowały nawroty objawów i
konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz
powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów
alergicznych.
Ponieważ wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, lek należy
stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania
azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, mogącego prowadzić do
zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej
występować choroby wątroby lub mogli oni przyjmować inne produkty lecznicze o działaniu
hepatotoksycznym.
Jeśli wystąpią przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń czynności wątroby, takie jak szybki
rozwój astenii z występującą żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do krwawień lub
encefalopatią wątrobową, należy niezwłocznie wykonać badania (testy) czynności wątroby. W razie
wystąpienia zaburzeń czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
U pacjentów otrzymujących pochodne alkaloidów sporyszu, jednoczesne stosowanie niektórych
antybiotyków makrolidowych może powodować przyspieszenie rozwoju zatrucia sporyszem. Brak
danych dotyczących możliwych interakcji pomiędzy pochodnymi ergotaminy i azytromycyny.
Niemniej jednak nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i pochodnych alkaloidów sporyszu,
ze względu na teoretyczną możliwość wystąpienia zatrucia sporyszem.
Podobnie jak w przypadku każdego produktu zawierającego antybiotyk, zaleca się obserwować, czy u
pacjenta nie występują objawy nadkażenia opornymi drobnoustrojami, w tym grzybami.
W związku ze stosowaniem prawie każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny,
notowano występowanie biegunki wywołanej przez Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium
difficile associated diarrhoea) o nasileniu od lekkiej biegunki do zapalenia okrężnicy zakończonego
zgonem. Stosowanie produktów przeciwbakteryjnych zaburza prawidłową florę jelita i prowadzi do
nadmiernego wzrostu Clostridium difficile.
Bakterie Clostridium difficile wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD.
Hipertoksyny wytwarzane przez szczepy C. difficile powodują zwiększenie chorobowości i
umieralności, ponieważ zakażenia te mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być
konieczne wycięcie okrężnicy. Możliwość CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta, u którego po
zastosowaniu antybiotyku wystąpiła biegunka. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu
chorobowego, ponieważ notowano występowanie CDAD po upływie ponad dwóch miesięcy od
podania leku przeciwbakteryjnego.
Nie ma konieczności modyfikacji dawki u pacjentów z lekką lub umiarkowaną niewydolnością nerek
(GFR od 10 do 80 ml/min). Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek
(GFR <10 ml/min), ponieważ zaobserwowano u nich 33% wzrost narażenia organizmu na
azytromycynę (patrz punkt 5.2).
Podczas leczenia innymi antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano
wydłużenie czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, z ryzykiem rozwoju zaburzeń rytmu serca, w tym
również torsade de pointes (patrz punkt 4.8). Ponieważ poniższe sytuacje mogą prowadzić do
zwiększenia ryzyka komorowych zaburzeń rytmu (w tym torsade de pointes), które mogą prowadzić
4
do zatrzymania akcji serca, azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów ze stanami
sprzyjającymi arytmii (zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku), tzn. u pacjentów:
- z wrodzonym lub potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT;
- równocześnie otrzymujących inne substancje czynne, o których wiadomo, że wydłużają odstęp
QT, jak:
- leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron,
sotalol),
- cyzapryd,
- terfenadyna,
- leki przeciwpsychotyczne, np. pimozyd,
- leki przeciwdepresyjne, np. cytalopram,
- fluorochinolony, np. moksyfloksacyna i lewofloksacyna; oraz chlorochina lub
hydroksychlorochina,
- z zaburzeniami elektrolitowymi, zwłaszcza z hipokaliemią i hipomagnezemią;
- z istotną klinicznie bradykardią, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca.
U pacjentów leczonych azytromycyną notowano zaostrzenia objawów miastenii oraz wystąpienie
nowego zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Zakażenia wywołane przez paciorkowce. W leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych
wywołanych przez Streptococcus pyogenes oraz w zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej lekiem
z wyboru jest zwykle penicylina. Azytromycyna jest zwykle skuteczna w leczeniu zakażeń gardła
wywołanych przez paciorkowce, nie przeprowadzono badań potwierdzających jej skuteczność w
zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej.
Dzieci i młodzież. Bezpieczeństwo i skuteczność w zapobieganiu lub leczeniu zakażenia kompleksem
Mycobacterium avium (MAC) u dzieci nie zostały ustalone.
Azytromycyna nie jest przeznaczona do leczenia ciężkich zakażeń, kiedy konieczne jest szybkie
uzyskanie dużych stężeń we krwi.
Zagadnienia, które należy wziąć pod uwagę przed przepisaniem azytromycyny
Przy wyborze azytromycyny w leczeniu danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność
stosowania antybiotyku makrolidowego w danym zatwierdzonym wskazaniu, po właściwym
rozpoznaniu bakteryjnego źródła zakażenia i ustaleniu rozpowszechnienia oporności na azytromycynę
lub inne makrolidy.
Na obszarach, na których oporność na erytromycynę A występuje bardzo często, szczególnie istotne
jest uwzględnienie stopniowych zmian wrażliwości na azytromycynę i inne antybiotyki. W niektórych
krajach europejskich notowano duży odsetek szczepów Streptococcus pneumoniae opornych na
azytromycynę (patrz punkt 5.1). Należy wziąć to pod uwagę podczas leczenia zakażeń wywołanych
przez bakterie Streptococcus pneumoniae.
Stosowanie azytromycyny w leczeniu bakteryjnego zapalenia gardła jest zalecane tylko wtedy, gdy
niemożliwe jest zastosowanie antybiotyków beta-laktamowych, jako leków pierwszego rzutu.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich
Zakażenia tkanek miękkich są najczęściej wywołane przez Staphylococcus aureus, które są często
oporne na azytromycynę. Dlatego ważne jest przeprowadzenie badania wrażliwości, jako warunek
leczenia zakażeń tkanek miękkich azytromycyną.
Zakażone rany oparzeniowe
Azytromycyna nie jest wskazana w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
5
Choroby przenoszone drogą płciową
W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy wykluczyć jednoczesne zakażenie przez
T. pallidum.
Zaburzenia neurologiczne lub choroby psychiczne
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami
neurologicznymi lub chorobami psychicznymi.
Sód
Produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za
„wolny od sodu”.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające sok żołądkowy. W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie
stosowanych jednocześnie leków zobojętniających i azytromycyny, nie stwierdzono wpływu na
całkowitą biodostępność, mimo zmniejszenia się maksymalnych stężeń w surowicy o około 25%.
Pacjenci otrzymujący azytromycynę nie powinni jednocześnie przyjmować leków zobojętniających
kwas żołądkowy. Jednoczesne podanie azytromycyny w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny
doustnej o przedłużonym uwalnianiu i wodorotlenku glinu z wodorotlenkiem magnezu (komagaldroks) w pojedynczej dawce 20 ml nie wpływało na szybkość i zakres wchłaniania
azytromycyny. Azytromycynę należy podawać co najmniej godzinę przed podaniem lub 2 godziny po
podaniu leków zobojętniających.
Cetyryzyna. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną
w dawce 20 mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do
istotnych zmian odstępu QT.
Dydanozyna (dideokoksyinozyna). Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg na dobę i
dydanozyny w dawce 400 mg na dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na
farmakokinetykę dydanozyny w stanie równowagi w porównaniu do placebo.
Digoksyna i kolchicyna. Notowano, że jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym
azytromycyny, z substratami glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, prowadzi do
zwiększenia stężenia substratu glikoproteiny P w surowicy. W związku z tym, w przypadku
jednoczesnego podawania azytromycyny i substratów glikoproteiny P, takich jak digoksyna, należy
brać pod uwagę możliwość zwiększenia stężenia digoksyny w surowicy. W czasie leczenia
azytromycyną i po jego zakończeniu niezbędna jest kliniczna obserwacja pacjenta, a w stosownych
przypadkach, oznaczanie stężenia digoksyny w surowicy.
Zydowudyna. Pojedyncze dawki 1000 mg oraz wielokrotne dawki 600 mg lub 1200 mg azytromycyny
wywierają niewielki wpływ na farmakokinetykę w osoczu lub wydalanie z moczem zydowudyny lub
jej glukuronidowego metabolitu. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększało stężenia
fosforylowanej zydowudyny, klinicznie czynnego metabolitu, w jednojądrzastych komórkach krwi
obwodowej. Znaczenie kliniczne tego działania jest niejasne, jednak może ono być korzystne dla
pacjenta.
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje poprzez układ wątrobowy cytochromu P450. Uważa
się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i innych
antybiotyków makrolidowych. W przypadku azytromycyny nie zachodzi indukcja ani inaktywacja
wątrobowego cytochromu P450 poprzez kompleks metabolitów cytochromu.
Pochodne ergotaminy. Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia alkaloidami sporyszu
(ergotyzm) nie zaleca się jednoczesnego stosowania azytromycyny i pochodnych ergotaminy (patrz
punkt 4.4).
6
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne pomiędzy azytromycyną a wymienionymi poniżej
lekami, które są w istotnym stopniu metabolizowane z udziałem enzymów układu cytochromu P450.
Astemizol, alfentanyl. Brak danych dotyczących interakcji z astemizolem lub alfentanylem. Należy
zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów z azytromycyną, ponieważ
wiadomo, że nasila się ich działanie, gdy są stosowane razem z antybiotykiem makrolidowym −
erytromycyną.
Atorwastatyna. Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w
dawce 500 mg na dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie
próby zahamowania reduktazy HMG-CoA). Jednak po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano
pojedyncze przypadki rabdomiolizy u pacjentów otrzymujących azytromycynę razem ze statynami.
Karbamazepina. W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano
żadnego istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej czynnego metabolitu w osoczu podczas
jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cyzapryd. Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP3A4. Antybiotyki
makrolidowe hamują działanie tego enzymu, dlatego jednoczesne stosowanie azytromycyny z
cyzaprydem może powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsade de
pointes.
Cymetydyna. W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę
azytromycyny pojedynczej dawki cymetydyny podawanej 2 godziny przed podaniem
azytromycyny i nie obserwowano żadnych odchyleń parametrów farmakokinetycznych
azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny. W badaniu interakcji
farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie powodowało zmiany działania
przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych ochotników.
Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano przypadki nasilenia działania przeciwzakrzepowego po
jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustnych leków przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych
kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na
właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u
pacjentów otrzymujących doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
Cyklosporyna. W badaniu farmakokinetycznym, w którym zdrowym ochotnikom podawano doustnie
azytromycynę w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce
doustnej 10 mg/kg mc., stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5 cyklosporyny. W związku z
tym należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne
jest jednoczesne stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny
i odpowiednio modyfikować jej dawkę.
Efawirenz. Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu
w dawce 400 mg na dobę przez 7 dni nie spowodowało żadnych istotnych klinicznie interakcji
farmakokinetycznych.
Flukonazol. Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na
parametry farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na
działanie azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania
flukonazolu, jednakże obserwowano nie mające znaczenia klinicznego zmniejszenie wartości Cmax
(18%).
7
Indynawir. Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego
statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy
razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon. W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników
azytromycyna nie wykazała istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam. U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę
przez 3 dni nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne
midazolamu podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir. Podawanie azytromycyny (1200 mg) jednocześnie z nelfinawirem w stanie stacjonarnym
(750 mg trzy razy na dobę) prowadziło do zwiększenia stężenia azytromycyny. Nie zaobserwowano
klinicznie istotnych działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawki.
Ryfabutyna. Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie miało wpływu na stężenia w
osoczu żadnej z tych substancji czynnych.
U pacjentów, u których zastosowano jednoczesne leczenie azytromycyną i ryfabutyną obserwowano
neutropenię. Chociaż występowanie neutropenii było związane ze stosowaniem ryfabutyny, nie
potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem z azytromycyną (patrz punkt
4.8).
Syldenafil. U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej
w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego krążącego
metabolitu.
Terfenadyna. W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów na występowanie interakcji
pomiędzy azytromycyną a terfenadyną. Opisywano rzadkie przypadki, w których nie można było
całkowicie wykluczyć możliwości interakcji obu produktów; jednak brak jednoznacznych dowodów
na występowanie takich interakcji.
Teofilina. Nie ma dowodów na występowanie klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych
podczas jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom. Ponieważ
obserwowano interakcje podczas jednoczesnego stosowania teofiliny z innymi antybiotykami
makrolidowymi, zaleca się obserwację objawów świadczących o zwiększaniu się stężenia teofiliny we
krwi.
Triazolam. W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w
dawce 500 mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie
wywarło istotnego wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w
porównaniu do triazolamu podawanego z placebo.
Trimetoprim z sulfametoksazolem. Stosowanie trimetoprimu z sulfametoksazolem (w dawce 160 mg i
800 mg) przez 7 dni jednocześnie z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na
jej maksymalne stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprimu ani
sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w osoczu były porównywalne z obserwowanymi w innych
badaniach.
Substancje, które wydłużają odstęp QT: Azytromycyny nie należy stosować jednocześnie z innymi
substancjami czynnymi, które wydłużają odstęp QT np. hydroksychlorochina i chlorochina (patrz
punkt 4.4).
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
8
Ciąża
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach
dotyczących wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika przez łożysko,
ale nie obserwowano działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Bezpieczeństwo azytromycyny w
odniesieniu do stosowania substancji czynnej u kobiet w ciąży nie zostało określone. Dlatego też
azytromycynę można stosować podczas ciąży tylko wtedy, gdy jest to bezwzględnie konieczne.
Karmienie piersią
Azytromycyna przenika do mleka kobiecego, ale u karmiących kobiet brak odpowiednich i dobrze
kontrolowanych badań klinicznych, które charakteryzowałyby farmakokinetykę wydzielania
azytromycyny do mleka kobiecego. Ponieważ nie wiadomo, czy azytromycyna może wywierać
działania niepożądane na dziecko karmione piersią, należy przerwać karmienie piersią podczas
leczenia azytromycyną. U karmionego piersią dziecka może, oprócz biegunki, wystąpić grzybicze
zapalenie błony śluzowej, a także reakcje nadwrażliwości. Zaleca się, aby odciągać i wyrzucać mleko
podczas leczenia oraz do dwóch dni po zakończeniu leczenia azytromycyną. Następnie karmienie
piersią można kontynuować.
Płodność
W badaniach płodności prowadzonych na szczurach, po podaniu azytromycyny odnotowano
zmniejszenie częstości ciąż u szczurów. Znaczenie tej obserwacji dla ludzi nie jest znane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie ma dowodów świadczących o tym, że azytromycyna może wpływać na zdolność prowadzenia
pojazdów i obsługiwania maszyn przez pacjenta.
4.8 Działania niepożądane
W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane stwierdzone w trakcie badań klinicznych i
obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu, według klasyfikacji układów i narządów oraz częstości
występowania. Działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu zaznaczono
kursywą. Częstość występowania pogrupowano według następującej konwencji:
bardzo często: (1/10)
często: (1/100 do <1/10)
niezbyt często: (1/1 000 do <1/100)
rzadko: (1/10 000 do <1/1 000)
bardzo rzadko: (<1/10 000)
częstość nieznana (nie może być oszacowana na podstawie dostępnych danych).
W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością.
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny,
na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do obrotu
Klasyfikacja
układów i
narządów
Bardzo
często Często Niezbyt często Rzadko
Bardzo
rzadko Częstość nieznana
Zakażenia i
zarażenia
pasożytnicze
drożdżyca,
zakażenie pochwy,
zapalenie płuc,
zakażenie
grzybicze,
zakażenie
bakteryjne,
zapalenie gardła,
zapalenie błony
rzekomobłoniaste
zapalenie jelita
grubego (patrz
punkt 4.4)
9
śluzowej żołądka i
jelit
,
zaburzenia
oddechowe
,
zapalenie błony
śluzowej nosa
,
drożdżakowe
zakażenie jamy
ustnej
Zaburzenia
krwi i układu
chłonnego
leukopenia
neutropenia
eozynofilia
małopłytkowość
,
niedokrwistość
hemolityczna
Zaburzenia
układu
immunologi
-
cznego
obrzęk
naczynioruchowy
,
nadwrażliwość
reakcja
anafilaktyczna
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia
metabolizmu
i odżywiania
jadłowstręt
Zaburzenia psychiczne
nerwowość
,
bezsenność
pobudzenie agresja
,
niepokój
,
majaczenie
,
omamy
Zaburzenia
układu
nerwowego
ból głowy zawroty głowy
,
senność
,
zaburzenie smaku
,
parestezja
omdlenia
,
drgawki
,
niedoczulica
,
nadaktywność
psychomotoryczna
,
brak węchu
,
brak smaku
,
zaburzenia węchu
,
miastenia (pa
trz
punkt 4.4)
Zaburzenia
oka
zaburzenie
widzenia
Zaburzenia
ucha i
błędnika
zaburzenia ucha
,
zawroty głowy
pochodzenia
obwodowego
zaburzenia słuchu,
w tym głuchota i (lub) szumy uszne
Zaburzenia
serc
a
kołatanie serca zaburzenia rytmu
serca typu torsade
de pointes
(patrz punkt 4.4)
,
arytmia (patrz
punkt 4.4), w tym
tachykardia
komorowa
,
wydłużenie odstępu
QT w EKG (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia
naczyniowe
uderzenia gorąca
niedociśnienie
tętnicze
Zaburzenia
układu
oddechowego,
klatki
piersiowej i
śródpiersia
duszność
,
krwawienie z nosa
Zaburzenia biegunka wymioty
, zaparcie
, zapalenie trzustki
,
10
żołądka i jelit ból brzucha
,
nudności
wzdęcia
,
niestrawność
,
zapalenie błony
śluzowej żołądka
,
zaburzenia
połykania
,
odczucie rozdęcia
brzucha
,
suchość w jamie
ustnej
,
odbijanie się
,
owrzodzenie jamy
ustnej
,
nadmierne
wydzielanie śliny
przebarwienia
języka
Zaburzenia
wątroby i
dróg
żółciowych
nieprawidłowa
czynność
wątroby
,
żółtaczka
cholestatyczna
niewydolność
wątroby (niekiedy
kończąc
a się
śmiercią
, patrz
punkt 4.4)**
,
piorunujące
zapalenie wątroby
,
martwica wątroby
Zaburzenia
skóry i tkanki
podskórnej
wysypka,
świąd
, pokrzywka
,
zapalenie skóry,
suchość skóry,
nadmierne pocenie
się
reakcja
nadwrażliwo
-
ści na światło,
ostra
uogólniona
osutka
krostkowa (ang. AGEP)
wysypka
polekowa z
eozynofilią
i objawami
ogólnymi
(ang.
DRESS
)
zespół Stevensa
-
Johnsona, toksyczne
martwicze
oddzielanie się
naskórka,
rumień
wielopostaciowy
Zaburzenia
mięśniowo
-
szkieletowe i
tkanki
łącznej
zapalenie kości i
stawów
,
ból mięśni,
ból pleców,
ból szyi
bóle stawów
Zaburzenia
nerek i dróg
moczowych
bolesne oddawanie
moczu
,
ból nerkowy
ostra niewydolność
nerek
,
śródmiąższowe
zapalenie nerek
Zaburzenia
układu
rozrodczego i
piersi
krwotok maciczny
,
zaburzenia jąder
Zaburzenia
ogólne i stany
w miejscu
podania
obrzęk
,
osłabienie,
złe samopoczucie,
uczucie zmęczenia,
obrzęk twarzy,
ból w klatce
piersiowej
,
gorączka,
ból,
obrzęk obwodowy
Badania
diagnostyczne
zmniejszenie
liczby
limfocytów
,
zwiększenie
liczby
eozynofilów
,
zwiększenie
aktywności
aminotransferazy
asparaginianowej (AspAT),
zwiększenie
11
zmniejszenie
stężenia
wodorowęglanów we krwi,
zwiększenie
liczby
bazofilów,
zwiększenie
liczby
monocytów,
zwiększenie
liczby
neutrofilów
aktywności
aminotransferazy
alaninowej (AlAT),
zwiększenie
stężenia bilirubiny
we krwi,
zwiększenie
stężenia mocznika
we krwi,
zwiększenie
stężenia kreatyniny
we krwi,
nieprawidłowe
stężenie potasu we
krwi,
zwiększenie
aktywności
fosfatazy
zasadowej,
zwiększenie
stężenia chlorków,
zwiększenie
stężenia glukozy,
zwiększenie liczby
płytek krwi,
zmniejszenie
hematokrytu,
zwiększenie
stężenia
wodorowęglanów
we krwi,
nieprawidłowe
stężenie sodu
Działania niepożądane, których związek ze stosowaniem azytromycyny w zapobieganiu i
leczeniu zakażenia kompleksem Mycobacterium avium jest możliwy lub prawdopodobny, na
podstawie doświadczenia z badań klinicznych i z obserwacji po wprowadzeniu azytromycyny do
obrotu. Działania te różnią się od notowanych podczas stosowania azytromycyny w postaci o
natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu albo pod względem rodzaju, albo do częstości.
Klasyfikacja układów
i narządów
Bardzo często
(≥1/10)
Często
(≥1/100 do <1/10)
Niezbyt często
(≥1/1000 do <1/100)
Zaburzenia
metabolizmu i
odżywiania
jadłowstręt
Zaburzenia układu
nerwowego
zawroty głowy,
ból głowy,
parestezje,
zaburzenie smaku
niedoczulica
Zaburzenia oka zaburzenia widzenia
Zaburzenia ucha i
błędnika
głuchota zaburzenia słuchu,
szumy uszne
Zaburzenia serca kołatanie serca
Zaburzenia żołądka i
jelit
biegunka,
ból brzucha,
nudności,
wzdęcia,
odczucie dyskomfortu w
jamie brzusznej,
12
luźne stolce
Zaburzenia wątroby i
dróg żółciowych
zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i
tkanki podskórnej
wysypka,
świąd
zespół StevensaJohnsona,
nadwrażliwość na światło
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki
łącznej
ból stawów
Zaburzenia ogólne i
stany w miejscu podania
uczucie zmęczenia osłabienie,
złe samopoczucie
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa
Tel: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu produktu w dawkach większych niż zalecane,
były podobne do tych, które opisywano po podaniu zwykle stosowanych dawek.
Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata
słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka.
Leczenie
W razie przedawkowania zaleca się zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego czynności
życiowe, jeśli to konieczne.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy, kod ATC:
J01FA10
Mechanizm działania
Azytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym, należącym do grupy azalidów. Jej cząsteczka
powstała w wyniku dodania atomu azotu do pierścienia laktonowego erytromycyny A. Mechanizm
działania azytromycyny polega na zahamowaniu syntezy białka bakteryjnego na skutek wiązania z
podjednostką 50 S rybosomu i zahamowaniu przemieszczania się peptydów.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne
Dla azytromycyny głównym parametrem zależności PK/PD, najlepiej korelującym ze skutecznością
azytromycyny, jest wartość AUC/MIC.
Mechanizm powstawania oporności
13
Oporność bakterii Gram-dodatnich na makrolidy zazwyczaj polega na zmianie miejsca wiązania leku
przeciwbakteryjnego. Oporność typu MLS (patrz poniżej), która może być konstytutywna u
gronkowców lub indukowana działaniem niektórych makrolidów u gronkowców i paciorkowców, jest
wywołana działaniem szeregu nabytych genów (rodziny erm) kodujących metylazę skierowaną na
miejsca wiązania 23S rybosomalnego RNA.
Metylacja utrudnia wiązanie leku przeciwbakteryjnego do rybosomu i prowadzi do oporności
krzyżowej na makrolidy (wszystkie makrolidy, gdy występuje oporność konstytutywna), linkozamidy
i streptograminy typu B, ale nie streptograminy typu A. Do rzadszych mechanizmów oporności należą
degradacja leku przeciwbakteryjnego poprzez dezaktywację enzymów, takich jak esteraza, oraz
aktywne usuwanie antybiotyku z wnętrza bakterii.
Bakterie Gram-ujemne mogą mieć oporność naturalną na makrolidy z powodu braku zdolności
makrolidu do przenikania przez zewnętrzną część błony komórkowej. Makrolidy o lepszym
przenikaniu mogą wykazywać działanie na niektóre bakterie Gram-ujemne.
Bakterie Gram-ujemne mogą również wytwarzać metylazę rybosomalną lub enzymy inaktywujące
makrolidy.
Wartości graniczne
Poniżej przedstawiono wartości graniczne stężeń azytromycyny, określające przedziały wrażliwości
typowych patogenów bakteryjnych, wg. EUCAST (Europejski Komitet ds. Oznaczania Wrażliwości
Drobnoustrojów, ang. European Commitee on Antimicrobial Susceptibility Testing)
Drobnoustroje Graniczne wartości wrażliwości [mg/l]
Wrażliwe (mg/l) Oporne [mg/l]
Staphylococcus spp. ≤1 >2
Streptococcus spp. (grupy A, B, C, G) ≤0,25 >0,5
Streptococcus pneumoniae ≤0,25 >0,5
Haemophilus influenzae ≤0,12 >4
Moraxella catarrhalis ≤0,25 >0,5
Neisseria gonorrhoeae ≤0,25 >0,5
Wrażliwość
Rozpowszechnienie występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków może różnić się w
zależności od obszaru geograficznego oraz zmieniać wraz z upływem czasu, w związku z tym zaleca
się korzystanie z lokalnych informacji na temat oporności, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich
zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady ekspertów, gdy rozpowszechnienie oporności
w danym regionie jest na tyle duże, że przydatność produktu w leczeniu co najmniej niektórych
rodzajów zakażeń jest wątpliwa.
Tabela wrażliwości
Gatunki zwykle wrażliwe
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Mycobacterium avium°
Streptococcus pyogenes1
Gram-ujemne bakterie tlenowe
Haemophilus influenzae$
Moraxella catarrhalis°
Neisseria gonorrhoeae
Inne drobnoustroje
14
Chlamydophila pneumoniae°
Chlamydia trachomatis°
Legionella spp.°
Mycoplasma pneumoniae°
Gatunki, wśród których może wystąpić problem oporności nabytej
Gram-dodatnie bakterie tlenowe
Staphylococcus aureus (wrażliwe na metycylinę)
Staphylococcus aureus (oporne na metycylinę)
+
Streptococcus pneumoniae
Streptococcus agalactiae
Drobnoustroje o oporności naturalnej
Bakterie Gram-ujemne
Escherichia coli
Klebsiella spp.
Pseudomonas aeruginosa
° W czasie przygotowania publikacji brakowało aktualnych danych. W literaturze podstawowej, w
standardowych publikacjach i wytycznych dotyczących leczenia zakłada się występowanie
wrażliwości.
1 W niektórych badaniach współczynnik wrażliwości wynosi ≥10%.
$ Gatunki, które wykazują pośrednią naturalną wrażliwość, w przypadku braku mechanizmów
oporności nabytej.
+ Oporność większa niż 50% w co najmniej jednym kraju Unii Europejskiej.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu
osiągane jest po 2-3 godzinach. Stężenie maksymalne (Cmax) po podaniu doustnym jednorazowej
dawki 500 mg wynosiło około 0,4 μg/ml.
Dystrybucja
Po doustnym przyjęciu, azytromycyna przenika do wielu tkanek organizmu. W badaniach
farmakokinetycznych wykazano, że stężenia azytromycyny w tkankach są znacząco większe (do 50-
krotnie) niż w osoczu, co świadczy to o tym, że azytromycyna jest w znacznym stopniu wiązana w
tkankach. Po podaniu pojedynczej dawki 500 mg stężenie w tkankach docelowych, np. w płucu,
migdałku i gruczole krokowym, przekracza MIC90 dla prawdopodobnych patogenów.
W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach znaleziono duże stężenia azytromycyny w
fagocytach. Zaobserwowano również, że w czasie aktywnej fagocytozy azytromycyna jest uwalniana
w stężeniach wyższych niż podczas uwalniania z nieaktywnych fagocytów. W związku z tym stężenia
azytromycyny zmierzone w ogniskach zapalnych podczas badań na zwierzętach, były wysokie.
Wiązanie się azytromycyny z białkami osocza jest zmienne, zależnie od stężenia w surowicy, i waha
się od 12% przy stężeniu 0,5 μg/ml do 52% przy stężeniu 0,05 μg/ml. Obliczono, że średnia objętość
dystrybucji w stanie równowagi (VVss) wynosi około 31,1 l/kg.
Metabolizm i eliminacja
Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach,
wynoszącym od 2 do 4 dni. Około 12% dawki po podaniu dożylnym wydalane jest w niezmienionej
postaci w moczu w ciągu 3 dni. Szczególnie wysokie stężenie niezmienionej azytromycyny
15
stwierdzono w żółci. W żółci wykryto również dziesięć metabolitów, które powstawały przez N- i Odemetylację, hydroksylację dezozaminy i pierścieni aglikonowych oraz poprzez rozszczepianie
koniugatów kladynozowych. Porównanie wyników ciekłej chromatografii i analizy mikrobiologicznej
wskazuje, że metabolity azytromycyny nie mają aktywności mikrobiologicznej.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek
Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały
się, odpowiednio, o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek (GFR - współczynnik przesączania kłębuszkowego 10-80 ml/min) w porównaniu z
grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (GFR >80 ml/min). U pacjentów z ciężkimi
zaburzeniami czynności nerek średnie wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały się, odpowiednio, o 61% i
35% w porównaniu do wartości prawidłowych.
Niewydolność wątroby
Nie ma dowodów na wyraźną zmianę parametrów farmakokinetycznych azytromycyny w surowicy u
pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, w porównaniu z grupą
pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. U tych pacjentów wydalanie azytromycyny z moczem
wydaje się zwiększać, prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Farmakokinetyka azytromycyny u pacjentów w podeszłym wieku jest zbliżona do opisywanej
u młodych dorosłych; jednakże u pacjentek w podeszłym wieku maksymalne stężenia były większe
(zwiększone o 30-50%), ale nie dochodziło do znaczącej kumulacji leku.
Po 5-dniowym leczeniu azytromycyną u ochotników w podeszłym wieku (>65 lat), zawsze
występowały większe wartości AUC (29%), niż u młodych ochotników (<45 lat). Różnice te nie są
jednak klinicznie istotne, w związku z czym nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
Dzieci i młodzież
Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, którym podawano
lek w postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc.
w pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. od 2. do 5. dnia badania, osiągnięte
stężenia maksymalne Cmax, wynoszące 224 μg/l u dzieci w wieku od 7,5 miesiąca do 5 lat oraz
383 μg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat, były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych.
Wartość t1/2 (36 godzin) u starszych dzieci mieściła się w zakresie wartości występujących u
dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach azytromycynę podawano w dawkach 40-krotnie przekraczających
kliniczne dawki terapeutyczne i stwierdzono, że powodowała ona przemijającą fosfolipidozę, ale
zasadniczo bez występujących w następstwie objawów toksyczności.
W badaniach elektrofizjologicznych wykazano, że azytromycyna wydłuża odstęp QT.
Rakotwórczość
Nie przeprowadzono długoterminowych badań na zwierzętach w celu oceny działania rakotwórczego,
ponieważ produkt leczniczy jest wskazany jedynie do krótkotrwałego stosowania. W innych
badaniach nie obserwowano objawów wskazujących na działanie rakotwórcze.
Genotoksyczność
Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i
chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.
16
Toksyczny wpływ na reprodukcję i rozwój potomstwa
W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego.
U szczurów podawanie azytromycyny w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę prowadziło do
niewielkiego opóźnienia kostnienia u płodu oraz przybierania masy ciała u matek. W badaniach na
szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano lekkie opóźnienie
w rozwoju fizycznym i ruchowym w wyniku podawania azytromycyny w dawce co najmniej
50 mg/kg mc. na dobę.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki
Celuloza mikrokrystaliczna
Skrobia żelowana, ziemiaczana
Sodu laurylosiarczan
Hypromeloza 4,0-6,0 mPa s
Kroskarmeloza sodowa
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian
Otoczka tabletek o mocy 250 mg
Opadry Y-1-7000 o składzie:
Hypromeloza 5 cP
Tytanu dwutlenek (E 171)
Makrogol 400
Otoczka tabletek o mocy 500 mg
Opadry QX321A180025 White o składzie:
Kopolimer szczepiony makrogolu i alkoholu poli(winylowego)
Tytanu dwutlenek (E 171)
Talk
Glicerolu monokaprylokapronian
Alkohol poliwinylowy
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
5 lat
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowań
Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane
4 lub 6 powlekanych tabletek umieszczonych w blistrach PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowym
pudełku
17
Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane
2, 3 lub 30 powlekanych tabletek umieszczonych w blistrach PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowym
pudełku
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
KRKA, d.d., Novo mesto
Šmarješka cesta 6
8501 Novo mesto
Słowenia
8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Azithromycin Krka, 250 mg, tabletki powlekane
Pozwolenie nr 21968
Azithromycin Krka, 500 mg, tabletki powlekane
Pozwolenie nr 21969
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO
OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 02.07.2014 r.
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 14.02.2020 r.
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
08.08.2022 r.

Zamów konsultację
Wypełnij formularz i uzyskaj receptę w 5 minut.
Lek:  Azithromycin Krka
Cena konsultacji:  59,00 zł

Ilość opakowań
Tabletek w opakowaniu