1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Azithromycin Aurovitas, 250 mg, tabletkiAzithromycin Aurovitas, 500 mg, tabletki powlekane powlekane

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Tabletki powlekane zawierają 250 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny
dwuwodnej.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
każda tabletka powlekana zawiera 5,13 mg laktozy.
Tabletki powlekane zawierają 500 mg azytromycyny (Azithromycinum) w postaci azytromycyny
dwuwodnej.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
każda tabletka powlekana zawiera 10,26 mg laktozy.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletka powlekana.
Azithromycin Aurovitas, 250 mg, tabletki powlekane
Białe lub prawie białe, podłużne, obustronnie wypukłe tabletki powlekane, z wytłoczonym „66” na
jednej stronie tabletki oraz „D” po drugiej stronie. Wymiary tabletki: 13,5 mm × 6,6 mm.
Azithromycin Aurovitas, 500 mg, tabletki powlekane
Białe lub prawie białe, owalne, obustronnie wypukłe, tabletki powlekane, z wytłoczonym „6” oraz „7”
po każdej stronie linii podziału na jednej stronie tabletki oraz „D” po drugiej stronie. Tabletkę można
podzielić na równe dawki. Wymiary tabletki: 17,1 mm × 8,5 mm.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Azytromycyna jest wskazana w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez
drobnoustroje wrażliwe na azytromycynę (patrz punkty 4.4 i 5.1):
• ostre bakteryjne zapalenie zatok (właściwie rozpoznane)
• ostre bakteryjne zapalenie ucha środkowego (właściwie rozpoznane)
• zapalenie gardła, zapalenie migdałków
• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli (właściwie rozpoznane)
• lekkie lub umiarkowanie ciężkie pozaszpitalne zapalenie płuc
• lekkie lub umiarkowanie ciężkie zakażenia skóry i tkanek miękkich, np. zapalenie mieszków
włosowych, zapalenie tkanki łącznej, róża
• niepowikłane zakażenia narządów płciowych wywołane przez Chlamydia trachomatis oraz
zapalenie szyjki macicy.
Należy uwzględnić oficjalne miejscowe wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków
przeciwbakteryjnych.
2
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Produkt Azithromycin Aurovitas należy podawać w pojedynczej dawce dobowej. Czas trwania
leczenia poszczególnych chorób zakaźnych podano poniżej.
Dzieci i młodzież o masie ciała powyżej 45 kg, dorośli i osoby w podeszłym wieku
Całkowita dawka wynosi 1500 mg, podawana jako 500 mg na dobę przez 3 dni. Alternatywnie tę
samą dawkę całkowitą (1500 mg) można podawać przez okres 5 dni: 500 mg pierwszego dnia i 250
mg od 2. do 5. dnia.
W leczeniu niepowikłanego zakażenia cewki moczowej i szyjki macicy wywołanego przez Chlamydia
trachomatis podaje się 1000 mg w pojedynczej dawce doustnej.
Dzieci i młodzież o masie ciała poniżej 45 kg
Produkt Azithromycin Aurovitas w postaci tabletek powlekanych nie jest odpowiedni do stosowania u
pacjentów o masie ciała poniżej 45 kg. Dla tej grupy pacjentów dostępne są inne postacie
farmaceutyczne.
Pacjenci w podeszłym wieku
Pacjentom w podeszłym wieku można podawać takie same dawki, jak innym pacjentom dorosłym.
Ponieważ u pacjentów w podeszłym wieku ryzyko arytmii jest zwiększone, zaleca się szczególną
ostrożność ze względu na możliwość wystąpienia zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu typu torsade
de pointes (patrz punkt 4.4).
Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi
zaburzeniami czynności nerek (GFR 10-80 ml/min). Należy zachować ostrożność podczas podawania
azytromycyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR < 10 ml/min) (patrz punkt
4.4 i 5.2).
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby
Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi
zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 4.4).
Sposób podawania
Produkt leczniczy Azithromycin Aurovitas należy podawać doustnie, w pojedynczej dawce dziennej.
Tabletki powlekane można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabletki należy
przyjmować, popijając połową szklanki wody.
4.3 Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną, erytromycynę, na którykolwiek antybiotyk z grupy makrolidów
lub ketolidów lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Nadwrażliwość
Podobnie jak w przypadku erytromycyny i innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich
ciężkich reakcji alergicznych, w tym obrzęku naczynioruchowego i anafilaksji (rzadko zakończonych
zgonem), reakcji skórnych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP), zespołu
Stevensa-Johnsona (ang. SJS), toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (ang. TEN) (rzadko
prowadzących do zgonu) i wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (ang. DRESS). W
przebiegu niektórych z tych reakcji na produkt leczniczy Azithromycin Aurovitas występowały
nawroty objawów i konieczny był dłuższy okres obserwacji i leczenia.
3
Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz
powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów
alergicznych
Zaburzenia czynności wątroby
Ponieważ wątroba jest głównym narządem uczestniczącym w eliminacji azytromycyny, lek należy
stosować z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami wątroby. Podczas stosowania
azytromycyny opisywano przypadki piorunującego zapalenia wątroby, które może prowadzić do
zagrażającej życiu niewydolności wątroby (patrz punkt 4.8). U niektórych pacjentów mogły wcześniej
występować choroby wątroby lub mogli oni przyjmować inne produkty lecznicze o działaniu
hepatotoksycznym.
W przypadku objawów przedmiotowych i podmiotowych zaburzeń czynności wątroby, takich jak
szybki rozwój astenii z występującą żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, skłonnością do
krwawień lub encefalopatią wątrobową, należy niezwłocznie wykonać badania czynności wątroby.
Jeśli pojawią się objawy zaburzenia czynności wątroby, należy przerwać podawanie azytromycyny.
Wrodzone przerostowe zwężenie odźwiernika
W wyniku stoswania azytromycyny u noworodków (leczenie do 42. dnia życia) notowano wystąpienie
wrodzonego przerostowego zwężenia odźwiernika (IHPS, ang. infantile hypertrophic pyrolic
stenosis). Należy poinformować rodziców lub opiekunów, aby skontaktowali się z lekarzem, jeśli u
dziecka podczas karmienia wystąpią wymioty lub nerwowość.
Azytromycyna a alkaloidy sporyszu
U pacjentów przyjmujących pochodne alkaloidów sporyszu, jednoczesne stosowanie niektórych
antybiotyków makrolidowych może powodować przyspieszenie rozwoju zatrucia sporyszem. Brak
danych dotyczących możliwych interakcji pomiędzy pochodnymi ergotaminy i azytromycyny.
Niemniej jednak nie należy jednocześnie stosować azytromycyny i alkaloidów sporyszu, ze względu
na teoretyczną możliwość wystąpienia zatrucia sporyszem (patrz punkt 4.5).
Nadkażenia
Jak w przypadku każdego antybiotyku, zaleca się, aby zwrócić uwagę na objawy nadkażenia
niewrażliwymi drobnoustrojami, takimi jak grzyby. W razie nadkażenie może być konieczne
przerwanie leczenia azytromycyną i wdrożenia odpowiedniego postępowania.
Podczas stosowania prawie każdego z leków przeciwbakteryjnych, w tym azytromycyny,
obserwowano biegunkę związana z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD, ang. Clostridium
difficile associated diarrhoea). Może ona przebiegać w postaci od lekkiej biegunki aż do zapalenia
okrężnicy zakończonego zgonem. Stosowanie produktów przeciwbakteryjnych zaburza prawidłową
florę jelita i prowadzi do nadmiernego wzrostu Clostridium difficile.
Bakterie te wytwarzają toksyny A i B, które przyczyniają się do rozwoju CDAD. Szczepy C. difficile
wytwarzające hipertoksynę powodują zwiększenie chorobowości i umieralności, ponieważ zakażenia
te mogą być oporne na leczenie przeciwbakteryjne i może być konieczne wycięcie okrężnicy.
Możliwość CDAD należy rozważyć u każdego pacjenta, u którego po zastosowaniu antybiotyku
wystąpiła biegunka. Konieczne jest dokładne zebranie wywiadu chorobowego, ponieważ notowano
występowanie CDAD po upływie ponad dwóch miesięcy od podania produktów przeciwbakteryjnych.
Należy rozważyć przerwanie leczenia azytromycyną i podanie swoistego leczenia C. difficile. W
przypadku CDAD leki wstrzymujące perystaltykę są przeciwwskazane.
Zaburzenia czynności nerek
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR < 10 ml/min) obserwowano zwiększenie
o 33% ogólnoustrojowego narażenia na azytromycynę (patrz punkt 5.2).
4
Zdarzenia sercowo-naczyniowe
W trakcie leczenia antybiotykami makrolidowymi, w tym azytromycyną, obserwowano wydłużenie
czasu repolaryzacji serca i odstępu QT, zwiększające ryzyko zaburzeń rytmu serca i częstoskurczu
typu torsades de pointes (patrz punkt 4.8). Ponieważ następujące sytuacje mogą prowadzić do
zwiększonego ryzyka komorowych zaburzeń rytmu serca (w tym typu torsade de pointes), co z kolei
może spowodować zatrzymanie akcji serca, azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów, u
których występują stany sprzyjające arytmii (zwłaszcza u kobiet i pacjentów w podeszłym wieku):
• z wrodzonym lub potwierdzonym wydłużeniem odstępu QT;
• przyjmujących aktualnie leki zawierające inne substancje czynne wydłużające odstęp QT, takie
jak leki przeciwarytmiczne klasy IA (chinidyna i prokainamid) i klasy III (dofetylid, amiodaron
i sotalol), cyzapryd i terfenadyna; leki przeciwpsychotyczne takie jak pimozyd; leki
przeciwdepresyjne takie jak cytalopram; fluorochinolony takie jak moksyfloksacyna i
lewofloksacyna;
• z zaburzeniami elektrolitowymi, szczególnie z hipokaliemią lub hipomagnezemią;
• z istotną klinicznie bradykardią, arytmią lub ciężką niewydolnością serca.
Wyniki badań oceniających ryzyko działania niepożądanego makrolidów na układ sercowonaczyniowy są zmienne. W niektórych badaniach obserwacyjnych stwierdzono rzadkie,
krótkoterminowe ryzyko zaburzeń rytmu serca, zawału mięśnia sercowego lub zgonu z przyczyn
sercowo-naczyniowych, związane ze stosowaniem makrolidów, w tym azytromycyny. Przepisując
azytromycynę należy brać pod uwagę zarówno te obserwacje, jak i korzyści terapeutyczne z
zastosowania leku.
Miastenia
U pacjentów leczonych azytromycyną notowano zaostrzenia objawów miastenii oraz wystąpienie
nowego zespołu miastenicznego (patrz punkt 4.8).
Dzieci i młodzież
Bezpieczeństwo i skuteczność w zapobieganiu lub leczeniu zakażenia kompleksem Mycobacterium
avium u dzieci nie zostały ustalone.
Przed przepisaniem azytromycyny należy wziąć pod uwagę:
Produkt leczniczy Azithromycin Aurovitas nie jest przeznaczony do leczenia ciężkich zakażeń, kiedy
konieczne jest szybkie uzyskanie dużych stężeń antybiotyku we krwi.
Przy wyborze azytromycyny w leczeniu danego pacjenta należy wziąć pod uwagę zasadność
stosowania antybiotyku makrolidowego, w oparciu o właściwą diagnozę, w celu upewnienia się co do
bakteryjnego źródła zakażenia w zakresie zatwierdzonych wskazań i rozpowszechnienia oporności na
azytromycynę lub inne makrolidy.
Na obszarach, na których oporność na erytromycynę A występuje bardzo często, szczególnie istotne
jest uwzględnienie stopniowych zmian wrażliwości na azytromycynę i inne antybiotyki.
W niektórych krajach europejskich notowano duży odsetek szczepów Streptococcus pneumoniae
(> 30 %) opornych na azytromycynę (patrz punkt 5.1). Należy wziąć to pod uwagę podczas leczenia
zakażeń wywołanych przez bakterie Streptococcus pneumoniae.
Zapalenie gardła, zapalenie migdałków
Azytromycyna nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych,
wywołanych przez Streptococcus pyogenes. W tym wskazaniu oraz w zapobieganiu ostrej gorączce
reumatycznej lekiem z wyboru jest penicylina.
Zapalnie zatok
Azytromycyna często nie jest lekiem z wyboru w leczeniu zapalenia zatok.
5
Ostre zapalenie ucha środkowego
Azytromycyna często nie jest lekiem z wyboru w leczeniu ostrego zapalenia ucha środkowego.
Zakażenia skóry i tkanek miękkich
Zakażenia tkanek miękkich są najczęściej wywołane przez Staphylococcus aureus, które są często
oporne na azytromycynę. Dlatego ważne jest przeprowadzenie badania wrażliwości, jako warunek
leczenia zakażeń tkanek miękkich azytromycyną.
Zakażone rany oparzeniowe
Azytromycyna nie jest wskazana w leczeniu zakażonych ran oparzeniowych.
Choroby przenoszone drogą płciową
W przypadku chorób przenoszonych drogą płciową, należy wykluczyć jednoczesne zakażenie przez
T. pallidium.
Zaburzenia neurologiczne lub choroby psychiczne
Należy zachować ostrożność podczas stosowania azytromycyny u pacjentów z zaburzeniami
neurologicznymi lub chorobami psychicznymi.
Laktoza
Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami, związanymi z nietolerancją galaktozy, całkowitym
niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego
produktu.
Sód
Produkt leczniczy Azithromycin Aurovitas zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę, co
oznacza, że zasadniczo nie zawiera sodu.
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Leki zobojętniające
W badaniu farmakokinetycznym, w którym oceniano działanie stosowanych jednocześnie leków
zobojętniających z azytromycyną, nie stwierdzono wpływu na ogólną biodostępność, chociaż
najwyższe stężenia w surowicy były zmniejszone o 25%. Jeśli pacjent ma otrzymywać oba leki, nie
należy ich podawać jednocześnie. Azytromycynę należy podawać co najmniej godzinę przed lub 2
godziny po przyjęciu leków zobojętniających sok żołądkowy.
Jednoczesne podanie azytromycyny w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej o
przedłużonym uwalnianiu i wodorotlenku glinu z wodorotlenkiem magnezu (co-magaldrox) w
pojedynczej dawce 20 ml nie wpływało na szybkość i zakres wchłaniania azytromycyny.
Jednoczesne podawanie przez 7 dni azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i 400 mg efawirenzu
nie prowadziło do żadnych znaczących klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Cetyryzyna
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie przez 5 dni azytromycyny z cetyryzyną w dawce 20
mg nie doprowadziło w stanie równowagi do interakcji farmakokinetycznej ani do istotnych zmian
odstępu QT.
Dydanozyna (dideokoksyinozyna)
Jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 1200 mg na dobę i dydanozyny w dawce 400 mg na
dobę u 6 osób z rozpoznanym zakażeniem HIV nie wpłynęło na farmakokinetykę dydanozyny w
stanie równowagi, w porównaniu do placebo.
Digoksyna (substraty glikoproteiny P) i kolchicyna
6
Jednoczesne podawanie antybiotyków makrolidowych, w tym azytromycyny, z substratami
glikoproteiny P, takimi jak digoksyna i kolchicyna, powoduje zwiększenie stężeń substratu
glikoproteiny P w surowicy. Dlatego też, jeżeli azytromycynę stosuje się jednocześnie z substratami
glikoproteiny P, takimi jak digoksyna, należy rozważyć możliwość zwiększenia się stężeń substratu w
surowicy.
Zydowudyna
Pojedyncze dawki 1000 mg oraz wielokrotne dawki 600 mg lub 1200 mg azytromycyny wywierają
niewielki wpływ na farmakokinetykę zydowudyny lub jej glukuronidowego metabolitu bądź też na ich
wydalanie z moczem. Jednakże podawanie azytromycyny zwiększyło stężenia fosforylowanej
zydowudyny – klinicznie czynnego metabolitu, w jednojądrzastych komórkach krwi obwodowej.
Znaczenie kliniczne tej obserwacji jest niejasne, jednak może ona być korzystna dla pacjentów.
Azytromycyna nie wchodzi w istotne interakcje poprzez układ wątrobowego cytochromu P450.
Uważa się, że nie wchodzi ona w interakcje farmakokinetyczne, obserwowane dla erytromycyny i
innych antybiotyków makrolidowych. Indukcja lub inaktywacja wątrobowego cytochromu P450
poprzez kompleks metabolitów cytochromu nie zachodzi w przypadku azytromycyny.
Alkaloidy sporyszu
Ze względu na teoretyczną możliwość zatrucia sporyszem nie zaleca się jednoczesnego stosowania
azytromycyny i alkaloidów sporyszu (patrz punkt 4.4).
Przeprowadzono badania farmakokinetyczne pomiędzy azytromycyną a wymienionymi poniżej
lekami, które są w istotnym stopniu metabolizowane za pośrednictwem cytochromu P450.
Astemizol, alfentanyl
Brak danych odnośnie interakcji z astemizolem lub alfentanylem. Należy zachować ostrożność
podczas jednoczesnego stosowania tych produktów z azytromycyną, ponieważ opisywano silniejsze
działanie w skojarzeniu z erytromycyną z grupy antybiotyków makrolidowych.
Atorwastatyna
Jednoczesne podawanie atorwastatyny (w dawce 10 mg na dobę) i azytromycyny (w dawce 500 mg na
dobę) nie prowadziło do zmiany stężenia atorwastatyny w osoczu (na podstawie próby zahamowania
reduktazy HMG-CoA). Po wprowadzeniu produktu do obrotu notowano jednak o przypadki
rabdomiolizy u pacjentów otrzymujących jednocześnie azytromycynę i statyny.
Karbamazepina
W badaniu interakcji farmakokinetycznej u zdrowych ochotników nie obserwowano żadnego
istotnego wpływu na stężenia karbamazepiny lub jej aktywnego metabolitu w osoczu podczas
jednoczesnego stosowania azytromycyny.
Cymetydyna
W badaniu farmakokinetycznym oceniano wpływ na farmakokinetykę azytromycyny pojedynczej
dawki cymetydyny podawanej 2 godziny przed podaniem azytromycyny i nie obserwowano żadnych
odchyleń parametrów farmakokinetycznych azytromycyny.
Doustne leki przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny
W badaniu interakcji farmakokinetycznych, podawanie azytromycyny nie powodowało zmiany
działania przeciwzakrzepowego warfaryny zastosowanej w pojedynczej dawce 15 mg u zdrowych
ochotników. Po wprowadzeniu leku do obrotu opisywano przypadki nasilenia działania
przeciwzakrzepowego po jednoczesnym podaniu azytromycyny i doustnych leków
przeciwzakrzepowych z grupy pochodnych kumaryny. Chociaż nie ustalono związku przyczynowego
tego zjawiska, należy zwrócić uwagę na właściwą częstość kontrolnych oznaczeń czasu
protrombinowego podczas stosowania azytromycyny u pacjentów otrzymujących doustne leki
przeciwzakrzepowe z grupy pochodnych kumaryny.
7
Cyklosporyna
W badaniu farmakokinetycznym zdrowych ochotników, którym podawano doustnie azytromycynę w
dawce 500 mg na dobę przez 3 dni, a następnie cyklosporynę w pojedynczej dawce doustnej 10 mg/kg
mc., stwierdzono istotne zwiększenie Cmax i AUC0-5 cyklosporyny. W związku z tym należy zachować
ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych produktów. Jeśli konieczne jest jednoczesne
stosowanie azytromycyny i cyklosporyny, należy monitorować stężenia cyklosporyny i odpowiednio
modyfikować jej dawkowanie.
Efawirenz
Jednoczesne podawanie azytromycyny w pojedynczej dawce 600 mg i efawirenzu w dawce 400 mg na
dobę przez 7 dni nie spowodowało żadnych istotnych klinicznie interakcji farmakokinetycznych.
Flukonazol
Jednoczesne podanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wpłynęło na parametry
farmakokinetyczne pojedynczej dawki 800 mg flukonazolu. Całkowite narażenie na działanie
azytromycyny i jej okres półtrwania nie zmieniały się podczas jednoczesnego podawania flukonazolu,
jednakże obserwowano nie mające znaczenia klinicznego zmniejszenie wartości Cmax (18%)
azytromycyny.
Indynawir
Jednoczesne podawanie pojedynczej dawki 1200 mg azytromycyny nie wywierało istotnego
statystycznie wpływu na parametry farmakokinetyczne indynawiru podawanego w dawce 800 mg trzy
razy na dobę przez 5 dni.
Metyloprednizolon
W badaniach interakcji farmakokinetycznych u zdrowych ochotników, azytromycyna nie wykazała
istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne metyloprednizolonu.
Midazolam
U zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500 mg na dobę przez 3 dni
nie wywarło istotnego wpływu na parametry farmakokinetyczne i farmakodynamiczne midazolamu
podawanego w pojedynczej dawce 15 mg.
Nelfinawir
Podawanie azytromycyny (1200 mg) jednocześnie z nelfinawirem w stanie stacjonarnym (750 mg trzy
razy na dobę) prowadziło do zwiększenia stężenia azytromycyny. Nie zaobserwowano klinicznie
istotnych działań niepożądanych i nie była konieczna modyfikacja dawkowania.
Ryfabutyna
Jednoczesne stosowanie azytromycyny i ryfabutyny nie miało wpływu na stężenia w osoczu żadnej z
tych substancji czynnych. U pacjentów, u których zastosowano jednoczesne leczenie azytromycyną i
ryfabutyną obserwowano neutropenię. Chociaż występowanie neutropenii związano ze stosowaniem
ryfabutyny, nie potwierdzono związku przyczynowego z jednoczesnym stosowaniem obu produktów
(patrz punkt 4.8).
Syldenafil
U zdrowych ochotników płci męskiej nie stwierdzono wpływu azytromycyny (stosowanej w dawce
500 mg na dobę przez 3 dni) na AUC i Cmax syldenafilu lub jego głównego krążącego metabolitu.
Terfenadyna
W badaniach farmakokinetycznych nie uzyskano dowodów występowania interakcji pomiędzy
azytromycyną a terfenadyną. Opisywano rzadkie przypadki, w których nie można było całkowicie
wykluczyć możliwości interakcji obu produktów; jednakże brak jednoznacznych dowodów na
występowanie takich interakcji.
8
Teofilina
Nie ma dowodów występowania klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych podczas
jednoczesnego podawania azytromycyny i teofiliny zdrowym ochotnikom. Ponieważ obserwowano
interakcje podczas jednoczesnego stosowania teofiliny z innymi antybiotykami makrolidowymi,
zaleca się obserwację objawów, w związku ze zwiększeniem stężenia teofiliny we krwi.
Triazolam
W badaniu z udziałem 14 zdrowych ochotników jednoczesne podawanie azytromycyny w dawce 500
mg w 1. dniu i 250 mg w 2. dniu oraz triazolamu w dawce 0,125 mg w 2. dniu nie wywarło istotnego
wpływu na którykolwiek z parametrów farmakokinetycznych triazolamu, w porównaniu do triazolamu
podawanego z placebo.
Trimetoprim i sulfametoksazol
Jednoczesne stosowanie trimetoprimu i sulfametoksazolu (w dawce 160 mg i 800 mg) przez 7 dni
jednocześnie z azytromycyną w dawce 1200 mg w 7. dniu nie miało wpływu na jej maksymalne
stężenia, całkowite narażenie na działanie leku i wydalanie nerkowe trimetoprimu ani
sulfametoksazolu. Stężenia azytromycyny w surowicy były porównywalne z obserwowanymi w
innych badaniach.
Produkty lecznicze wydłużające odstęp QT
Azytromycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki, o których wiadomo, że
wydłużają odstęp QT i mogą wywoływać arytmię serca, np. hydroksychlorochina.
Cyzapryd
Cyzapryd jest metabolizowany w wątrobie przez enzym CYP3A4. Antybiotyki makrolidowe hamują
działanie tego enzymu, dlatego jednoczesne stosowanie azytromycyny z cyzaprydem może
powodować wydłużenie odstępu QT, komorowe zaburzenia rytmu i torsade de pointes.
4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania azytromycyny u kobiet w ciąży. W badaniach
dotyczących toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt wykazano, że azytromycyna przenika
przez łożysko, ale nie obserwowano działania teratogennego (patrz punkt 5.3). Bezpieczeństwo
stosowania azytromycyny w odniesieniu do stosowania substancji czynnej u kobiet w ciąży nie zostało
określone. Dlatego też azytromycynę podczas ciąży można stosować tylko wtedy, gdy korzyści z
leczenia przewyższają ryzyko.
Karmienie piersią
Odnotowano informację, że azytromycyna przenika do mleka ludzkiego. Ograniczone informacje
dostępne z opublikowanego piśmiennictwa wskazują, że azytromycyna jest obecna w mleku ludzkim
w szacowanej maksymalnej średniej dawce dobowej wynoszącej 0,1 do 0,7 mg/kg na dobę. Nie
zaobserwowano poważnych działań niepożądanych wywołanych stosowaniem azytromycyny u
niemowląt karmionych piersią.
Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy też przerwać/rozpocząć leczenie
azytromycyną, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia dla
kobiety.
Płodność
W badaniach płodności prowadzonych na szczurach, po podaniu azytromycyny odnotowano
zmniejszenie częstości ciąż u szczurów. Znaczenie tej obserwacji u ludzi nie jest znane.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
9
Nie przeprowadzono badań nad wpływem azytromycyny na zdolność prowadzenia pojazdów i
obsługiwania maszyn. Jednakże podczas wykonywania powyższych czynności należy brać pod uwagę
możliwość wystąpienia takich działań niepożądanych, jak zawroty głowy i drgawki. Zaburzenia
widzenia i niewyraźne widzenie mogą mieć wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania
maszyn (patrz punkt 4.8).
4.8 Działania niepożądane
Azytromycyna jest dobrze tolerowana z notowaną niewielką częstością występowania działań
niepożądanych.
W poniższej tabeli wymieniono działania niepożądane stwierdzone w trakcie badań klinicznych i
obserwacji po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu, według klasyfikacji układów i
narządów oraz częstości występowania. Działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu
produktu leczniczego do obrotu zaznaczono kursywą.
Częstość występowania pogrupowano według następującej klasyfikacji: bardzo często (≥ 1/10), często
(≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1 000), bardzo
rzadko (< 1/10 000) i częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W
obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane są wymienione
zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem.
Działania niepożądane prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem
azytromycyny, określone na podstawie badań klinicznych i obserwacji po wprowadzeniu leku do
obrotu
Bardzo
często
≥ 1/10
Często
≥ 1/100 do < 1/10
Niezbyt często
≥ 1/1 000 do
< 1/100
Rzadko
≥ 1/10 000 do
< 1/1 000
Bardzo
rzadko
< 10 000
Częstość nieznana
nie może być
określona na
podstawie
dostępnych danych
Zakażenia i zarażenia pasożytnicze
Kandydoza,
kandydoza jamy
ustnej, zakażenia
pochwy, zapalenie
płuc, zakażenie
grzybicze, zakażenie
bakteryjne, zapalenie
gardła, zapalenie
błony śluzowej
żołądka i jelit,
zaburzenie
oddychania,
zapalenie błony
śluzowej nosa,
Rzekomobłoniaste
zapalenie jelita
grubego (patrz
punkt 4.4)
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Leukopenia,
neutropenia,
eozynofilia
Małopłytkowość,
niedokrwistość
hemolityczna
Zaburzenia układu immunologicznego
Obrzęk
naczynioruchowy,
nadwrażliwość
Reakcja
anafilaktyczna
(patrz punkt 4.4)
10
Zaburzenia metabolizmu i odżywiania
Jadłowstręt
Zaburzenia psychiczne
Nerwowość,
bezsenność
Pobudzenie Agresja, lęk,
majaczenie, omamy
Zaburzenia układu nerwowego
Ból głowy
Zawroty głowy,
zaburzenia
smaku,
parestezje
senność,
niedoczulica
Omdlenie, drgawki,
pobudzenie
psychoruchowe,
brak węchu, brak
smaku, zaburzenia
węchu, miastenia
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia oka
Zaburzenia
widzenia
Niewyraźne
widzenie
Zaburzenia ucha i błędnika
Głuchota Zaburzenia ucha,
Zaburzenia słuchu,
Szumy uszne
zawroty głowy
pochodzenia
błędnikowego
Zaburzenia serca
Kołatanie serca Torsade de pointes
(patrz punkt 4.4),
zaburzenia rytmu
serca (patrz punkt
4.4), w tym
tachykardia
komorowa,
wydłużony odstęp
QT w badaniu EKG
(patrz punkt 4.4)
Zaburzenia naczyniowe
Uderzenia gorąca Niedociśnienie
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Duszność,
krwawienie z nosa
Zaburzenia żołądka i jelit
Biegunka
ból
brzucha,
nudności,
wzdęcie
żołądka
Wymioty, Objawy
dyspeptyczne
Zaparcie, dysfagia
żołądka, wzdęcia
brzucha, suchość w
jamie ustnej,
odbijanie,
owrzodzenie w jamie
ustnej, nadmierne
wydzielanie śliny
Zapalenie trzustki,
przebarwienia
języka i zębów
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Zapalenie wątroby Zaburzenia
czynności wątroby,
Niewydolność
wątroby (która
rzadko może
powodować zgon)
(patrz punkt 4.4),
piorunujące
zapalenie wątroby,
martwica wątroby,
11
Żółtaczka
cholestatyczna
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Świąd,
wysypka
Zespół StevensaJohnsona,
Nadwrażliwość na
światło
pokrzywka,
zapalenie skóry,
suchość skóry,
nadmierne pocenie
się
Reakcje alergiczne
w tym obrzęk
naczynioruchowy,
ostra uogólniona
osutka krostkowa
(ang. AGEP),
toksyczne
martwicze
oddzielanie się
naskórka, rumień
wielopostaciowy,
wysypka polekowa
z eozynofilią i
objawami ogólnymi
(ang. DRESS)
Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej
Bóle stawów Zapalenie kości
i stawów, ból mięśni,
ból pleców, ból szyi
Ostra niewydolność
nerek,
śródmiąższowe
zapalenie nerek
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Trudności w
oddawaniu moczu,
ból nerki
Ostra niewydolność
nerek,
śródmiąższowe
zapalenie nerek
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Krwotok maciczny,
zaburzenia jąder
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Zmęczenie Obrzęk, astenia,
ogólne złe
samopoczucie,
obrzęk twarzy, ból w
klatce piersiowej,
gorączka, ból
obwodowy
Badania diagnostyczne
Zmniejszenie
liczby
limfocytów,
zwiększenie
liczby
granulocytów
kwasochłonnych,
zmniejszenie
stężenia
wodorowęglanów
we krwi,
zwiększenie
liczby bazofili,
zwiększenie
liczby
monocytów,
zwiększenie
liczby neutrofili
Zwiększenie
aktywności
aminotransferazy
asparaginianowej,
zwiększenie stężenia
bilirubiny we krwi,
zwiększenie stężenia
mocznika we krwi,
zwiększenie stężenia
kreatyniny we krwi,
zaburzenia stężenia
potasu we krwi,
zwiększenie
aktywności fosfatazy
zasadowej we krwi,
zwiększenie stężenia
chlorków,
zwiększenie stężenia
glukozy, zwiększenie
liczby płytek krwi,
Wydłużenie odstępu
QT (patrz punkt
4.4)
12
zmniejszenie
wartości
hematokrytu
zwiększenie stężenia
wodorowęglanów,
nieprawidłowe
stężenie sodu
Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach
Powikłania po
zabiegach
Działania niepożądane, prawdopodobnie lub przypuszczalnie związane ze stosowaniem azytromycyny
w leczeniu zakażeń kompleksem Mycobacterium avium lub zapobieganiu im, oparte na danych z
badań klinicznych i doświadczeniach po wprowadzeniu do obrotu. Te działania niepożądane różnią
rodzajem lub częstością występowania od zgłaszanych podczas stosowania azytromycyny w
postaciach o natychmiastowym lub przedłużonym uwalnianiu.
Klasyfikacja organów
i narządów Działanie niepożądane Częstość występowania
Zaburzenia metabolizmu
i odżywiania
Jadłowstręt Często
Zaburzenia układu
nerwowego
Zawroty głowy, ból głowy,
parestezje, zaburzenia smaku
Często
Niedoczulica Niezbyt często
Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia Często
Zaburzenia ucha i błędnika Głuchota Często
Zaburzenie słuchu, szumy uszne Niezbyt często
Zaburzenia serca Palpitacje Niezbyt często
Zaburzenia żołądka i jelit Biegunka, ból brzucha,
nudności, wzdęcia, dyskomfort
w jamie brzusznej, luźne stolce
Bardzo często
Zaburzenia wątroby i dróg
żółciowych
Zapalenie wątroby Niezbyt często
Zaburzenia skóry i tkanki
podskórnej
Wysypka, świąd Często
Zespół Stevensa-Johnsona,
reakcje nadwrażliwości na
światło
Niezbyt często
Zaburzenia mięśniowoszkieletowe i tkanki łącznej
Bóle stawów Często
Zaburzenia ogólne i stany w
miejscu podania
Zmęczenie Często
Osłabienie, złe samopoczucie Niezbyt często
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
13
Działania niepożądane, które występowały po przyjęciu produktu w dawkach większych niż zalecane,
były podobne do tych, które opisywano po podaniu zwykle stosowanych dawek.
Objawy
Charakterystyczne objawy po przedawkowaniu antybiotyków makrolidowych to: przemijająca utrata
słuchu, silne nudności, wymioty i biegunka.
Leczenie
W razie przedawkowania zaleca się zastosowanie leczenia objawowego i podtrzymującego czynności
życiowe, jeśli to konieczne.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, makrolidy. Kod ATC:
J 01 FA 10
Azytromycyna jest antybiotykiem makrolidowym, należącym do grupy azalidów.
Jej cząsteczka jest skonstruowana poprzez dodanie atomu azotu do pierścienia laktonowego
erytromycyny A. Chemiczna nazwa azytromycyny to 9-deoksy-9a-aza-9a-metylo-9ahomoerytromycyna A. Masa cząsteczkowa wynosi 749,0.
Mechanizm działania
Azytromycyna należy do azalidów − podgrupy antybiotyków makrolidowych.
Wiążąc się z podjednostką rybosomu 50S, azytromycyna blokuje translokację łańcuchów
peptydowych z jednej strony rybosomu na drugą. W konsekwencji zapobiega syntezie białek
zależnych od RNA u wrażliwych drobnoustrojów.
Elektrofizjologia serca
Wydłużenie odstępu QTc oceniano w randomizowanym badaniu w grupach równoległych
kontrolowanych placebo u 116 zdrowych osób, które otrzymywały chlorochinę (1000 mg) jako jedyny
lek lub w skojarzeniu z azytromycyną (500 mg, 1000 mg oraz 1500 mg raz na dobę). Jednoczesne
podawanie azytromycyny powodowało wydłużenie odstępu QTc w sposób zależny od dawki i
stężenia. W porównaniu do samej chlorochiny, maksymalne średnie (górna granica 95% przedziału
ufności) wydłużenie odcinka QTcF wynosiło 5 (10) ms, 7 (12) ms oraz 9 (14) ms, po jednoczesnym
podaniu odpowiednio 500 mg, 1000 mg i 1500 mg azytromycyny.
Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne (PK/PD)
Dla azytromycyny głównym parametrem zależności farmakokinetyczno-farmakodynamicznych
najlepiej korelującym ze skutecznością azytromycyny jest stosunek AUC/MIC.
Mechanizm oporności
Dwa najczęściej spotykane mechanizmy oporności na makrolidy, w tym na azytromycynę, to
modyfikacja celu (najczęściej przez metylację RNA rybosomalnego 23S) i aktywne usuwanie z
komórki. Występowanie tych mechanizmów oporności jest zmienne gatunkowo, a w ramach jednego
gatunku częstość występowania oporności zależy od położenia geograficznego.
Najważniejszą modyfikacją rybosomu, warunkującą ograniczenie wiązania makrolidów, jest
posttranskrypcyjna (N6)-dimetylacja adeniny nukleotydu A2058 (system numeracji E. coli) rRNA 23S
z udziałem metylazy kodowanej przez geny erm (erythromycin ribosome methylase). Modyfikacje w
obrębie rybosomu często określają oporność krzyżową (fenotyp MLSB) na inne grupy antybiotyków,
w których miejsca wiązania w rybosomie pokrywają się z występującymi w makrolidach: linkozamidy
(w tym klindamycyną) oraz streptograminy B (które obejmują przykładowo chinuprystynę, jako
14
składnik połączenia chinuprystyna + dalfoprystyną). W różnych gatunkach bakterii, zwłaszcza w
paciorkowcach i gronkowcach, występują są różne geny erm. Wrażliwość na makrolidy może być
także zmieniona przez rzadziej występujące mutacje w nukleotydach A2058 i A2059 i w niektórych
innych pozycjach rRNA 23S lub w białkach dużej podjednostki rybosomalnej L4 i L22.
U wielu gatunków, w tym u bakterii Gram-ujemnych, takich jak Haemophilus influenzae (gdzie mogą
warunkować naturalne zwiększenie MIC) czy gronkowce, występują pompy aktywnie usuwające
substancje z komórki. U paciorkowców i enterokoków, pompa rozpoznająca 14- i 15-członowe
makrolidy (w tym odpowiednio erytromycynę i azytromycynę) kodowana jest przez geny mef (A).
Całkowita oporność krzyżowa na erytromycynę, azytromycynę, inne makrolidy oraz linkozamidy
występuje pomiędzy Streptococcus pneumoniae, paciorkowcami beta-hemolizującymi z grupy A,
Enterococcus faecalis i Staphylococcus aureus, w tym S. aureus metycylinooporny (MRSA).
Azytromycyna wykazuje oporność krzyżową z Gram-dodatnimi izolatami opornymi na erytromycynę.
Jak omówiono powyżej, niektóre modyfikacje rybosomów determinują oporność krzyżową z innymi
klasami antybiotyków, których miejsca wiązania rybosomów pokrywają się z makrolidami:
linkozamidy (w tym klindamycyna) i streptograminy B (które obejmują na przykład chinuprystynę
składnik chinuprystyny/dalfoprystyny).
Spadek wrażliwości na makrolidy w czasie zauważono zwłaszcza u Streptococcus pneumoniae i
Staphylococcus aureus, a także obserwowano u Streptococcus viridans i Streptococcus agalactiae.
Wartości graniczne
EUCAST (ang. European Commitee on Antimicrobial Susceptibility Testing).
Drobnoustroje Graniczne wartości MIC [mg/l]
Wrażliwe [mg/l] Oporne [mg/l]
Staphylococcus spp. ≤ 1 > 2
Streptococcus spp. (grupa A, B, C, G) ≤ 0,25 > 0,5
Streptococcus pneumoniae ≤ 0,25 > 0,5
Haemophilus influenzae Uwaga1 Uwaga1
Moraxella catarrhalis ≤ 0,25 > 0,5
Neisseria gonorrhoeae ≤ 0,25 > 0,5
Uwaga1
: Badania kliniczne dotyczące skuteczności makrolidów w leczeniu zakażeń układu
oddechowego, wywoływanych przez H. influenzae są sprzeczne ze względu na wysokie wskaźniki
samoistnego wyleczenia. Istnieje konieczność wykonania badań skuteczności makrolidów przeciwko
tym szczepom bakterii z zastosowaniem stref zahamowania wzrostu (ECOFFs) w celu wykrycia
szczepów z nabytą opornością.
Wrażliwość
Rozpowszechnienie występowania oporności nabytej poszczególnych gatunków może różnić się
w zależności od obszaru geograficznego oraz zmieniać wraz z upływem czasu, w związku z tym
zaleca się korzystanie z lokalnych informacji na temat oporności, zwłaszcza podczas leczenia ciężkich
zakażeń. W razie konieczności należy zasięgnąć porady ekspertów, gdy rozpowszechnienie oporności
w danym
regionie jest na tyle duże, że przydatność produktu w leczeniu co najmniej niektórych rodzajów
zakażeń jest wątpliwa.
Drobnoustroje, w przypadku których oporność może być problemem: występowanie oporności jest
równe
lub wyższe niż 10% w co najmniej jednym kraju Unii Europejskiej.
Tabela wrażliwości
15
Gatunki zwykle wrażliwe
Bakterie tlenowe Gram-ujemne
Haemophilus influenzae*
Moraxella catarrhalis*
Inne drobnoustroje
Chlamydophila pneumoniae
Chlamydia trachomatis
Legionella pneumophila
Mycobacterium avium
Mycoplasma pneumoniae*
Gatunki, wśród których może wystąpić problemem oporności nabytej
Bakterie tlenowe Gram-dodatnie
Staphylococcus aureus*
Streptococcus agalactiae
Streptococcus pneumoniae*
Streptococcus pyogenes*
Inne drobnoustroje
Ureaplasma urealyticum
Bakterie oporne
Bakterie tlenowe Gram-dodatnie
Staphylococcus aureus – szczepy oporne na metycylinę i erytromycynę
Streptococcus pneumoniae – szczepy oporne na penicylinę
Bakterie tlenowe Gram-ujemne
Escherichia coli
Pseudomonas aeruginosa
Klebsiella spp.
Bakterie beztlenowe Gram-ujemne
Grupa Bacteroides fragilis
* Skuteczność kliniczna została wykazana na gatunkach wrażliwych w zatwierdzonych
wskazaniach klinicznych.
Dzieci i młodzież
Po ocenie badań przeprowadzonych na dzieciach nie zaleca się stosowania azytromycyny w leczeniu
malarii, ani w monoterapii, ani w połączeniu z lekami opartymi na chlorochinie lub artemizynie,
ponieważ nie wykazano niższości w tym zakresie leków przeciwmalarycznych zalecanych w leczeniu
niepowikłanej malarii.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Biodostępność azytromycyny po podaniu doustnym wynosi około 37%. Największe stężenie w osoczu
osiągane jest po 2-3 godzinach od przyjęcia produktu leczniczego. Stężenie maksymalne (Cmax) po
podaniu doustnym jednorazowej dawki 500 mg wynosiło około 0,4 µg/ml.
Dystrybucja
Doustnie przyjmowana azytromycyna jest rozmieszczana w całym organizmie.
W badaniach farmakokinetycznych wykazano znacząco większe stężenia azytromycyny w tkankach
niż w osoczu (do 50-krotnie większe niż maksymalne stężenie występujące w osoczu). Świadczy to o
tym, że azytromycyna jest w znacznym stopniu wiązana w tkankach (objętość dystrybucji w stanie
równowagi wynosi około 31 l/kg).
16
Stosowanie zalecanych dawek nie powoduje kumulowania się azytromycyny w surowicy. Kumulacja
występuje w tkankach, w których stężenia azytromycyny są dużo większe niż w surowicy. Po podaniu
500 mg azytromycyny w dawce pojedynczej lub dawkach podzielonych, zmierzono stężenia w
płucach, migdałkach podniebiennych, gruczole krokowym i surowicy i wynosiły one odpowiednio
1,3-4,8 µg/g, 0,6-2,3 µg/g, 2,0-2,8 µg/g i 0-0,3 µg/ml. Te stężenia są wyższe niż MIC90 najczęstszych
patogenów.
W badaniach przeprowadzonych in vitro oraz in vivo wykazano, że azytromycyna gromadzi się w
fagocytach. Uwalnianie azytromycyny jest stymulowane przez proces aktywnej fagocytozy. W
modelach zwierzęcych proces ten przyczynia się do kumulowania się azytromycyny w tkankach.
Wiązanie się azytromycyny z białkami osocza jest zmienne, zależnie od stężenia w surowicy, i waha
się od 50% przy stężeniu 0,05 µg/ml do 18% przy stężeniu 0,5 µg/ml.
Eliminacja
Okres półtrwania w fazie eliminacji z osocza jest ściśle związany z okresem półtrwania w tkankach,
wynoszącym od 2 do 4 dni.
Około 12% podanej dożylnie dawki azytromycyny jest wydalanej z moczem w postaci niezmienionej
w ciągu 3 dni; większość przez pierwsze 24 godziny. Po 2 dniach od zakończenia 5-dniowego leczenia
azytromycyną jej stężenie w żółci pacjentów wynosiło do 237 µg/ml. W żółci wykryto dziesięć
metabolitów (powstałych przez N- i O-demetylację, hydroksylację deozaminy i pierścieni
aglikonowych oraz poprzez rozszczepianie koniugatów kladynozowych). Wyniki badań świadczą o
tym, że metabolity te nie mają znaczenia dla przeciwbakteryjnego działania azytromycyny.
W badaniach na zwierzętach stwierdzono wysokie stężenia azytromycyny w fagocytach. Stwierdzono
również, że podczas aktywnej fagocytozy, większe ilości azytromycyny uwalniane są z
nieaktywowanych fagocytów. W wyniku badań na zwierzętach stwierdzono wysokie stężenia
azytromycyny w miejscu zapalenia.
Farmakokinetyka w szczególnych grupach pacjentów
Niewydolność nerek
Po podaniu azytromycyny w jednorazowej dawce doustnej 1 g, wartości Cmax i AUC0-120 zwiększały
się odpowiednio o 5,1% oraz 4,2% u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami
czynności nerek [współczynnik przesączania kłębuszkowego (GFR) w granicach 10-80 ml/min] w
porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością nerek (współczynnik przesączania > 80
ml/min). U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek średnie wartości Cmax i AUC0-120
zwiększały się odpowiednio o 61% i 33% w porównaniu z wartościami prawidłowymi.
Niewydolność wątroby
Nie ma dowodów na to, że występują istotne zmiany parametrów farmakokinetycznych azytromycyny
w surowicy u pacjentów z lekkimi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, w
porównaniu z grupą pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Wydaje się, że u tych pacjentów
wydalanie azytromycyny z moczem jest większe prawdopodobnie w celu kompensacji zmniejszonego
klirensu wątrobowego.
Pacjenci w podeszłym wieku
Farmakokinetyka azytromycyny u mężczyzn w podeszłym wieku była podobna do opisywanej u
młodych dorosłych, jednak u kobiet w podeszłym wieku, mimo że maksymalne stężenia były większe
(zwiększone o 30-50%), nie dochodziło do kumulacji leku.
Po 5-dniowym leczeniu azytromycyną u ochotników w podeszłym wieku (> 65 lat), zawsze
występowały większe wartości AUC (29%), niż u młodych ochotników (< 45 lat). Różnice te nie są
jednak klinicznie istotne, w związku z czym nie jest konieczna modyfikacja dawkowania.
17
Niemowlęta, dzieci młodsze i starsze oraz młodzież
Farmakokinetykę azytromycyny badano u dzieci w wieku od 4 miesięcy do 15 lat, podając lek w
postaci kapsułek, granulatu lub zawiesiny. Azytromycynę podawano w dawce 10 mg/kg mc. w
pierwszym dniu badania, następnie w dawce 5 mg/kg mc. w 25. dniu badania, stężenia maksymalne
Cmax, 224 µg/l u dzieci w wieku od 7,5 miesięcy do 5 lat oraz 383 µg/l u dzieci w wieku od 6 do 15 lat,
były nieznacznie mniejsze niż stężenia u osób dorosłych. Wartość t½ (36 godzin) u starszych dzieci
mieściła się w zakresie wartości występujących u dorosłych.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
W badaniach na zwierzętach, w których azytromycyna stosowana w dawkach 40-krotnie
przekraczających kliniczne dawki terapeutyczne, stwierdzono, iż powodowała ona przemijającą
fosfolipidozę, jednak bez związanych z nią objawów toksyczności. Nie jest znane znaczenie tych
obserwacji dla ludzi, otrzymujących azytromycynę zgodnie z zaleceniami.
W badaniach elektrofizjologicznych wykazano, że azytromycyna wydłuża odstęp QT.
Rakotwórczość
Nie przeprowadzono długoterminowych badań u zwierząt w celu oceny rakotwórczości, ponieważ lek
jest przeznaczony jedynie do krótkiego leczenia oraz nie obserwowano żadnych objawów
wskazujących na działanie rakotwórcze.
Genotoksyczność
Nie wykazano mutagennego działania azytromycyny w standardowych badaniach mutacji genowych i
chromosomowych w warunkach in vivo oraz in vitro.
Teratogenność
W badaniach embriotoksyczności u myszy i szczurów nie stwierdzono działania teratogennego. U
szczurów, którym podano azytromycynę w dawce 100 do 200 mg/kg mc. na dobę, stwierdzano
niewielkie opóźnienie kostnienia u płodu oraz przybieranie masy ciała u matek. W badaniach na
szczurach, dotyczących okresu okołoporodowego i pourodzeniowego, obserwowano lekkie opóźnienie
w rozwoju fizycznym i ruchowym po podaniu azytromycyny w dawce 50 mg/kg mc. na dobę.
6 DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Rdzeń tabletki
Wapnia wodorofosforan bezwodny
Skrobia żelowana, kukurydziana
Kroskarmeloza sodowa
Sodu laurylosiarczan
Magnezu stearynian
Otoczka
Laktoza jednowodna
Hypromeloza
Tytanu dwutlenek (E 171)
Triacetyna
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
18
6.3 Okres ważności
3 lata
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Ten produkt leczniczy nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Produkt Azithromycin Aurovitas, tabletki powlekane, jest dostępny w przezroczystych blistrach
PVC/Aluminium, w tekturowym pudełku.
Wielkości opakowań: 2, 3, 4, 6 lub 12 tabletek powlekanych.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania
Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.
7 PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Aurovitas Pharma Polska Sp. z o.o.
ul. Sokratesa 13D lokal 27
01-909 Warszawa
8 NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
250 mg: 23591
500 mg: 23592
9 DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 2016-12-06
Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 2022-01-26
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
2022-12-09