Aglan15

1
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
AGLAN 15, 15 mg, tabletki
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Aglan 15, 15 mg, tabletki:
Każda tabletka zawiera 15 mg meloksykamu.
Substancje pomocnicze o znanym działaniu:
Każda tabletka zawiera 119,7 mg laktozy jednowodnej.
Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Tabletki.
Aglan 15, 15 mg, tabletki: jasnożółte, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki ze skośnymi
krawędziami, z wytłoczeniem „B” i „19” po obu stronach linii podziału z jednej strony, gładkie
z drugiej.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
- Krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów.
- Długotrwałe leczenie objawowe reumatoidalnego zapalenia stawów lub zesztywniającego
zapalenia stawów kręgosłupa.
Aglan 15 jest przeznaczony dla dorosłych i młodzieży w wieku od 16 lat.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawkowanie
Całą dawkę dobową należy podawać w pojedynczej dawce raz na dobę.
Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres
konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.4).
Należy okresowo oceniać stan pacjenta pod względem złagodzenia objawów i odpowiedzi na leczenie,
szczególnie u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów.
Zaostrzenie choroby zwyrodnieniowej stawów
7,5 mg na dobę, to jest pół tabletki 15 mg.
Jeśli to konieczne, przy braku poprawy, dawkę można zwiększyć do 15 mg na dobę, to jest jedna tabletka
15 mg.
2
Reumatoidalne zapalenie stawów, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
15 mg na dobę, to jest jedna tabletka 15 mg (patrz również punkt: „Szczególne grupy pacjentów”
poniżej). Dawkę można zmniejszać do 7,5 mg, to jest pół tabletki 15 mg na dobę w zależności od
odpowiedzi terapeutycznej.
NIE PRZEKRACZAĆ MAKSYMALNEJ DAWKI DOBOWEJ WYNOSZĄCEJ 15 MG.
Szczególne grupy pacjentów:
Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2)
Zalecana dawka dobowa w długotrwałym leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów
i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa u pacjentów w podeszłym wieku wynosi 7,5 mg.
(patrz również punkt Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych oraz
punkt 4.4.)
Pacjenci ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych (patrz punkt 4.4.)
Pacjenci z podwyższonym ryzykiem działań niepożądanych np. choroba przewodu pokarmowego lub
choroba układu sercowo-naczyniowego powinni rozpoczynać leczenie od dawki 7,5 mg na dobę
Zaburzenia czynności nerek (patrz punkt 5.2)
Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany u pacjentów niedializowanych z ciężką niewydolnością
nerek (patrz punkt 4.3).
U pacjentów dializowanych z ciężką niewydolnością nerek nie należy przekraczać dawki dobowej
7,5 mg.
U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (np. pacjentów
z klirensem kreatyniny powyżej 25 ml/min) nie ma potrzeby zmniejszenia dawki.
Zaburzenia czynności wątroby (patrz punkt 5.2)
Nie ma potrzeby zmniejszenia dawki u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami
czynności wątroby. (W przypadku pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, patrz
punkt 4.3).
Dzieci i młodzież
Meloksykam jest przeciwskazany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat (patrz punkt 4.3).
Sposób podawania
Podanie doustne.
Tabletki należy przyjmować podczas posiłku, popijając woda lub innym płynem.
4.3 Przeciwwskazania
Ten produkt leczniczy jest przeciwwskazany w następujących przypadkach:
- nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną
w punkcie 6.1,
- nadwrażliwość na substancje o podobnym działaniu, np. NLPZ, kwas acetylosalicylowy,
- meloksykamu nie należy podawać pacjentom, u których stwierdzono astmę, polipy nosa, obrzęk
naczynioruchowy lub pokrzywkę po zastosowaniu kwasu acetylosalicylowego lub innych leków
z grupy NLPZ,
- krwawienie z przewodu pokarmowego lub perforacja w wywiadzie, w związku ze stosowanym
wcześniej leczeniem lekami z grupy NLPZ,
- czynna lub nawracająca choroba wrzodowa żołądka i (lub) dwunastnicy i (lub) krwawienie (dwa
lub więcej różnych przypadków udowodnionego owrzodzenia lub krwawienia),
- krwawienie z przewodu pokarmowego, krwawienie z naczyń mózgowych i inne nieprawidłowe
krwawienia,
- ciężka niewydolność wątroby,
- ciężka niewydolność nerek, nieleczona dializami,
- dzieci i młodzież w wieku poniżej 16 lat
3
- trzeci trymestr ciąży (patrz punkt 4.6)
- ciężka niewydolności serca.
4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Przyjmowanie produktu leczniczego w najmniejszej skutecznej dawce przez najkrótszy okres
konieczny do łagodzenia objawów zmniejsza ryzyko działań niepożądanych (patrz punkt 4.2. oraz
Wpływ na przewód pokarmowy i układ krążenia poniżej).
W przypadku niewystarczającego działania terapeutycznego nie zaleca się przekraczać zalecanej
dawki dobowej, ani nie należy włączać do terapii dodatkowo leków z grupy NPLZ, ponieważ może to
zwiększyć toksyczne działanie produktu leczniczego, podczas gdy korzyści terapeutyczne takiego
leczenia nie zostały udowodnione. Należy unikać jednoczesnego stosowania meloksykamu z innymi
NLPZ, włączając selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2.
Meloksykam nie jest odpowiedni do leczenia pacjentów wymagających złagodzenia ostrego bólu.
Należy ponownie ocenić korzyści kliniczne wynikające z leczenia, jeśli stan pacjenta nie ulegnie
poprawie w ciągu kilku dni.
Należy sprawdzić czy u pacjenta kiedykolwiek występowało zapalenie przełyku, zapalenie błony
śluzowej żołądka i (lub) owrzodzenie żołądka, aby zapewnić ich całkowite wyleczenie przed
rozpoczęciem terapii meloksykamen. Należy zawsze uwzględnić możliwość nawrotu u pacjentów
leczonych meloksykamem, u których w przeszłości występowały powyższe schorzenia.
Wpływ na układ pokarmowy
W każdym momencie leczenia lekami z grupy NLPZ odnotowywano występowanie krwawienia
z przewodu pokarmowego, owrzodzenia lub perforacji, które mogą być nawet śmiertelne, z lub bez
objawów ostrzegawczych bądź podobnych zdarzeń dotyczących żołądka i jelit występujących
w przeszłości.
Ryzyko wystąpienia krwawienia z przewodu pokarmowego, choroby wrzodowej lub perforacji
zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki leku z grupy NLPZ, u pacjentów z owrzodzeniem
przewodu pokarmowego w wywiadzie, szczególnie powikłanym krwawieniem lub perforacją (patrz
punkt 4.3) oraz w podeszłym wieku. U tych pacjentów leczenie należy prowadzić stosując najmniejszą
możliwą dawkę terapeutyczną.
U tych pacjentów należy rozważyć leczenie skojarzone z lekami osłonowymi (np. mizoprostolem lub
inhibitorami pompy protonowej), jak również u pacjentów wymagających jednoczesnego stosowania
małych dawek kwasu acetylosalicylowego lub innych produktów leczniczych mogących zwiększać
ryzyko działań niepożądanych dotyczących przewodu pokarmowego (patrz poniżej oraz punkt 4.5).
Pacjenci, u których wystąpiło działanie toksyczne na przewód pokarmowy w wywiadzie, szczególnie
w podeszłym wieku, powinni zgłaszać wszelkie niepokojące objawy dotyczące przewodu
pokarmowego (szczególnie krwawienie), w szczególności na początku leczenia.
U pacjentów otrzymujących jednocześnie leki, które mogą zwiększać ryzyko owrzodzenia lub
krwawienia, takie jak heparyna w dawkach leczniczych lub stosowana u pacjentów w podeszłym
wieku, leki przeciwzakrzepowe takie jak warfaryna, inne niesteroidowe leki przeciwzapalne lub kwas
acetylosalicylowy w dawce pojedynczej ≥ 500 mg lub w dawce ≥ 3 g na dobę jednoczesne stosowanie
z meloksykamem nie jest zalecane (patrz punkt 4.5).
W przypadku, gdy u pacjenta otrzymującego produkt leczniczy Aglan wystąpi krwawienie z przewodu
pokarmowego, produkt leczniczy należy odstawić.
4
Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z grupy NLPZ u pacjentów z zaburzeniami
dotyczącymi przewodu pokarmowego w wywiadzie (zapalenie jelita grubego, choroba
Leśniowskiego-Crohna), ponieważ istniejąca choroba może ulec zaostrzeniu (patrz punkt 4.8).
Wpływ na układ krążenia i naczynia mózgowe
Pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie i (lub) łagodną do umiarkowanej zastoinową
niewydolnością serca, z zatrzymaniem płynów i z obrzękami, które były zgłaszane w związku
z leczeniem NLPZ, należy odpowiednio kontrolować i wydawać właściwe zalecenia.
U pacjentów z grup ryzyka zaleca się monitorowanie ciśnienia tętniczego krwi wyjściowo oraz
zwłaszcza na początku leczenia meloksykamem.
Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ
(szczególnie długotrwale w dużych dawkach) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka
zatorów tętnic (np. zawał serca lub udar). Dane te są niewystarczające, aby wykluczyć takie ryzyko
w przypadku przyjmowania meloksykamu.
Pacjenci z niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, zastoinową niewydolnością serca, chorobą
niedokrwienną serca, chorobą tętnic obwodowych i (lub) chorobą naczyń mózgu powinni być leczeni
meloksykamem bardzo rozważnie. Podobną rozwagę należy zachować przed rozpoczęciem
długotrwałego leczenia pacjentów z czynnikami ryzyka chorób układu krążenia (np. nadciśnienie
tętnicze, hiperlipidemia, cukrzyca, palenie tytoniu).
Reakcje skórne
U pacjentów leczonych meloksykamem odnotowano występowanie zagrażających życiu reakcji
skórnych: zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS – Stevens-Johson Syndrome) i toksyczne, martwicze
oddzielanie się naskórka (ang. TEN – Toxic Epidermal Necrolysis). Pacjentów należy poinformować
o możliwych objawach i konieczności ścisłego monitorowania reakcji skórnych. Ryzyko wystąpienia
SJS i TEN jest największe w ciągu pierwszych tygodni leczenia.
Leczenie meloksykamem należy przerwać w przypadku pojawienia się objawów SJS lub TEN
(np.: postępująca wysypka, często z pęcherzami lub zmianami chorobowymi dotyczącymi błon
śluzowych).
Wczesne zdiagnozowanie SJS i TEN oraz natychmiastowe odstawienie podejrzewanego produktu
leczniczego daje najlepsze rokowanie.
Należy na stałe przerwać stosowanie meloksykamu u pacjentów, u których wystąpił SJS lub TEN
związany ze stosowaniem meloksykamu.
Parametry czynności wątroby i nerek
Tak jak dla większości NLPZ, sporadyczne obserwowano zwiększenie aktywności aminotransferaz
w surowicy krwi, zwiększone stężenie bilirubiny lub zmiany innych parametrów czynności wątroby,
jak również zwiększone stężenie kreatyniny i azotu mocznikowego w surowicy krwi, a także
nieprawidłowe wartości innych wyników badań. W większości przypadków były to zaburzenia
nieznaczne i przemijające. W przypadku, gdy zaburzenia są znaczące lub utrzymują się należy
przerwać stosowanie meloksykamu i przeprowadzić odpowiednie badania kontrolne.
Niewydolność nerek
Leki z grupy NLPZ hamują działanie prostaglandyn nerkowych polegające na rozszerzaniu naczyń
krwionośnych i w ten sposób, poprzez zmniejszenie filtracji kłębuszkowej, mogą indukować
czynnościową niewydolność nerek. To działanie niepożądane jest zależne od dawki. U pacjentów,
których dotyczą wymienione poniżej czynniki ryzyka, na początku leczenia lub po zwiększaniu dawki
produktu leczniczego zalecana jest kontrola diurezy i innych parametrów czynności nerek:
- podeszły wiek;
- jednoczesne stosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE), antagonistów
angiotensyny II, sartanów, leków moczopędnych (patrz punkt 4.5);
- hipowolemia (bez względu na przyczynę);
- zastoinowa niewydolność serca;
- niewydolność nerek;
- zespół nerczycowy;
5
- nefropatia toczniowa;
- ciężkie zaburzenie czynności wątroby (stężenie albumin w surowicy < 25 g/l lub punktacja w skali
Child-Pugh ≥ 10).
W rzadkich przypadkach stosowanie leków z grupy NLPZ może powodować śródmiąższowe
zapalenie nerek, kłębuszkowe zapalenie nerek, martwicę rdzenia nerki lub zespół nerczycowy.
U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek poddawanych hemodializie dawka produktu
Aglan 15 nie powinna być większa niż 7,5 mg. Nie jest konieczna redukcja dawki u pacjentów
z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (tj. u pacjentów z klirensem
kreatyniny powyżej 25 ml/min).
Zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie
Podawanie leków z grupy NLPZ może spowodować zatrzymanie sodu, potasu i wody w organizmie,
co może zaburzać działanie leków moczopędnych powodujących wydalanie sodu z moczem. Ponadto
może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania leków obniżających ciśnienie (patrz punkt 4.5).
W konsekwencji u wrażliwych pacjentów mogą wystąpić lub zaostrzyć się obrzęki, niewydolność
serca lub nadciśnienie tętnicze. Dlatego konieczna jest obserwacja kliniczna pacjentów z grup ryzyka
(patrz punkty 4.2 i 4.3).
Hiperkaliemia
Rozwojowi hiperkaliemii może sprzyjać cukrzyca lub jednoczesne stosowanie leków zwiększających
stężenie potasu we krwi (patrz punkt 4.5). W takich przypadkach należy regularnie kontrolować
stężenie potasu.
Jednoczesne stosowanie z pemetreksedem
U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy zaprzestać podawania
meloksykamu co najmniej na 5 dni przed, w czasie i co najmniej 2 dni po podaniu pemetreksedu
(patrz punkt 4.5).
Inne ostrzeżenia i środki ostrożności
Działania niepożądane są często gorzej tolerowane przez pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów
o lżejszej budowie ciała lub pacjentów osłabionych, dlatego tacy pacjenci wymagają ścisłej kontroli.
Jak w przypadku stosowania innych leków z grupy NLPZ, wymagana jest szczególna ostrożność
u pacjentów w podeszłym wieku, u których istnieje większe prawdopodobieństwo wystąpienia
zaburzeń czynności nerek, wątroby lub serca. U pacjentów w podeszłym wieku częstość
występowania działań niepożądanych jest większa, szczególnie krwawień z przewodu pokarmowego
i perforacji, które mogą być śmiertelne (patrz punkt 4.2).
Meloksykam, podobnie jak inne leki z grupy NLPZ, może maskować objawy istniejącej infekcji.
Zaburzenia płodności u kobiet
Stosowanie meloksykamu, tak jak każdego produktu leczniczego, o którym wiadomo, że hamuje
syntezę cyklooksygenazy/prostaglandyny, może mieć wpływ na płodność i nie jest zalecane u kobiet
planujących ciążę. U kobiet mających problemy z zajściem w ciążę lub będących w trakcie leczenia
z powodu niepłodności należy rozważyć odstawienie meloksykamu (patrz punkt 4.6).
Aglan 15 zawiera laktozę i sód
Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną
nietolerancją galaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce; to znaczy produkt uznaje
się za "wolny od sodu".
4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Ryzyko związane z hiperkaliemią
6
Pewne produkty lecznicze lub grupy terapeutyczne mogą sprzyjać wystąpieniu hiperkaliemii: sole
potasu, diuretyki oszczędzające potas, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści
receptora angiotensyny II, niesteroidowe leki przeciwzapalne, (niskocząsteczkowe lub
niefrakcjonowane) heparyny, cyklosporyna, takrolimus i trimetoprym.
Wystąpienie hiperkaliemii może zależeć od obecności innych czynników.
Ryzyko jej wystąpienia jest wyższe, gdy wyżej wymienione produkty lecznicze są podawane
jednocześnie z meloksykamem.
Interakcje farmakodynamiczne
Inne leki z grupy NLPZ i kwas acetylosalicylowy
Jednoczesne stosowanie z innymi lekami z grupy NLPZ, kwasem acetylosalicylowym w dawce
pojedynczej ≥ 500 mg lub w dawce całkowitej ≥ 3000 mg na dobę nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).
Kortykosteroidy (np. glikokortykosteroidy)
Jednoczesne stosowanie kortykosteroidów wymaga ostrożności i uważnej obserwacji pacjenta ze
względu na zwiększone ryzyko krwawień lub owrzodzeń w obrębie przewodu pokarmowego.
Leki przeciwzakrzepowe lub heparyna
Znacznie zwiększone ryzyko krwawień, poprzez hamowanie czynności płytek krwi oraz uszkodzenie
błony śluzowej żołądka i dwunastnicy. Leki z grupy NLPZ mogą nasilać działanie leków
przeciwzakrzepowych, takich jak warfaryna (patrz punkt 4.4). Jednoczesne stosowanie NLPZ i leków
przeciwzakrzepowych lub heparyny podawanej u pacjentów w podeszłym wieku lub w dawkach
leczniczych nie jest zalecane (patrz punkt 4.4).
W pozostałych przypadkach stosowania heparyny (np. w dawkach profilaktycznych) należy zachować
ostrożność z uwagi na zwiększone ryzyko krwawienia.
Wymagana jest ścisła kontrola wskaźnika INR, jeśli okaże się, że uniknięcie takiego leczenia
skojarzonego jest niemożliwe.
Leki trombolityczne i przeciwpłytkowe
Zwiększone ryzyko krwawień, poprzez hamowanie czynności płytek krwi oraz uszkodzenie błony
śluzowej żołądka i dwunastnicy.
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (ang. SSRI):
Zwiększone ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego.
Leki moczopędne, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE) i antagoniści receptora angiotensyny II:
Leki z grupy NLPZ mogą zmniejszać działanie leków moczopędnych i innych leków
przeciwnadciśnieniowych. U niektórych pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (np. pacjentów
odwodnionych lub pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek) jednoczesne
stosowanie inhibitorów ACE lub antagonistów angiotensyny II i środków hamujących
cyklooksygenazę może powodować dalsze pogorszenie czynności nerek, w tym ostrą niewydolność
nerek, która zazwyczaj jest odwracalna. Dlatego podczas takiego leczenia skojarzonego należy
zachować ostrożność, szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Pacjentów należy odpowiednio
nawodnić i należy rozważyć kontrolę czynności nerek po rozpoczęciu leczenia skojarzonego i dalsze
kontrole przeprowadzane okresowo (patrz również punkt 4.4).
Inne leki przeciwnadciśnieniowe (np. leki blokujące receptory beta-adrenergiczne):
Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania przeciwnadciśnieniowego leków blokujących
receptory beta-adrenergiczne (spowodowane zahamowaniem syntezy prostaglandyn o działaniu
rozszerzającym naczynia krwionośne).
Inhibitory kalcyneuryny (np. cyklosporyna, takrolimus)
Leki z grupy NLPZ mogą zwiększać działanie nefrotoksyczne inhibitorów kalcyneuryny z powodu
swojego wpływu na prostaglandyny nerkowe. Podczas jednoczesnego stosowania tych leków zaleca
się dokładną kontrolę czynności nerek, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku.
7
Deferazyroks
Jednoczesne stosowanie meloksykamu i deferazyroksu może zwiększać ryzyko działań niepożądanych
w obrębie przewodu pokarmowego. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania
tych produktów leczniczych.
Interakcje farmakokinetyczne (Wpływ meloksykamu na farmakokinetykę innych leków):
Lit
Stwierdzono, że leki z grupy NLPZ powodują zwiększenie stężenia litu w osoczu (spowodowane
zmniejszonym wydalaniem litu z moczem), co może doprowadzić do osiągnięcia wartości
toksycznych. Nie zaleca się jednoczesnego stosowani litu i NLPZ (patrz punkt 4.4). Jeśli takie
leczenie skojarzone okaże się konieczne, należy dokładnie monitorować stężenia litu w osoczu po
rozpoczęciu leczenia, po zmianie dawkowania oraz po zakończeniu leczenia meloksykamem.
Metotreksat
NLPZ mogą zmniejszać wydalanie metotreksatu przez kanaliki nerkowe zwiększając przez to stężenie
metotreksatu w osoczu. Dlatego też, nie zaleca się jednoczesnego stosowania leków NLPZ
u pacjentów leczonych dużymi dawkami metotreksatu (powyżej 15 mg/tydzień) (patrz punkt 4.4).
Ryzyko interakcji metotreksatu z lekami z grupy NLPZ należy również rozważyć u pacjentów
leczonych małymi dawkami metotreksatu, szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek.
W przypadku gdy takie leczenie skojarzone okaże się konieczne należy monitorować wskaźniki
morfologii krwi oraz czynność nerek. Należy zachować ostrożność, gdy NLPZ i metotreksat są
podawane jednocześnie przez 3 dni, w ciągu których stężenie metotreksatu w osoczu może zwiększyć
się i spowodować zwiększoną toksyczność.
Chociaż jednoczesne stosowanie meloksykamu nie wpływa znacząco na farmakokinetykę
metotreksatu (w dawce 15 mg/tydzień), należy uwzględnić, że NLPZ mogą zwiększyć hematologiczną
toksyczność metotreksatu (patrz powyżej). (Patrz punkt 4.8).
Pemetreksed
W przypadku jednoczesnego stosowania meloksykamu i pemetreksedu u pacjentów z łagodnymi do
umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny od 45 do 79 ml/min), należy
przerwać podawanie meloksykamu na 5 dni przed, w dniu podania i 2 dni po podaniu pemetreksedu.
Jeżeli konieczne jest jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu, pacjent powinien być
dokładnie monitorowany, zwłaszcza w zakresie mielosupresji i działań niepożądanych w obrębie
przewodu pokarmowego. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny
poniżej 45 ml/min) jednoczesne stosowanie meloksykamu i pemetreksedu nie jest zalecane.
U pacjentów z normalną czynnością nerek (klirens kreatyniny ≥ 80 ml/min), dawki 15 mg
meloksykamu mogą zmniejszać wydalanie pemetreksedu i w konsekwencji zwiększać częstość jego
działań niepożądanych. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas podawania 15 mg
meloksykamu jednocześnie z pemetreksedem u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens
kreatyniny ≥ 80 ml/min).
Interakcje farmakokinetyczne (Wpływ innych leków na farmakokinetykę meloksykamu):
Cholestyramina
Cholestyramina przyspiesza wydalanie meloksykamu poprzez przerwanie krążenia wątrobowojelitowego, w związku z czym klirens meloksykamu zwiększa się o 50% a okres półtrwania zmniejsza
się do 13+3 godzin. Powyższa interakcja jest klinicznie znacząca.
Interakcje farmakokinetyczne: Wpływ jednoczesnego podania meloksykamu i innych leków na
farmakokinetykę
Doustne leki przeciwcukrzycowe (pochodne sulfonylomocznika, nateglinid)
Meloksykam jest wydalany prawie całkowicie w procesach metabolizmu wątrobowego, z czego w
około dwóch trzecich z udziałem enzymów cytochromu (CYP) P450 (główny szlak z udziałem CYP
2C9 i poboczny szlak z udziałem CYP 3A4), a w jednej trzeciej innymi szlakami, takimi jak utlenianie
8
z udziałem peroksydazy. Należy wziąć pod uwagę możliwość interakcji farmakokinetycznych podczas
jednoczesnego podawania meloksykamu i leków hamujących lub metabolizowanych przez CYP 2C9 i
(lub) CYP 3A4. Należy spodziewać się interakcji za pośrednictwem CYP 2C9 w przypadku
jednoczesnego stosowania z produktami leczniczymi, takimi jak doustne leki przeciwcukrzycowe
(pochodne sulfonylomocznika, nateglinid), które mogą prowadzić do zwiększenia stężenia tych leków
i meloksykamu w osoczu. Pacjentów stosujących jednocześnie meloksykam z pochodnymi
sulfonylomocznika lub nateglinidem należy uważnie obserwować pod kątem wystąpienia
hipoglikemii.
Brak odpowiednich danych farmakokinetycznych dotyczących interakcji lek-lek na temat
jednoczesnego stosowania leków zobojętniających sok żołądkowy, cymetydyny i digoksyny.
Dzieci i młodzież
Badania interakcji zostały przeprowadzone jedynie u dorosłych pacjentów.
4.6 Płodność, ciąża i laktacja
Ciąża
Hamowanie syntezy prostaglandyn może niekorzystnie wpływać na ciążę i (lub) rozwój zarodka
i (lub) płodu. Dane uzyskane w badaniach epidemiologicznych wskazują na zwiększone ryzyko
poronień i wad wrodzonych serca po zastosowaniu inhibitorów syntezy prostaglandyn we wczesnym
okresie ciąży. Ogólne ryzyko wystąpienia wad wrodzonych serca i naczyń zwiększyło się
z mniejszego niż 1% aż do około 1,5%. Ryzyko najpewniej zwiększa się wraz ze zwiększaniem dawki
i długości okresu leczenia. Wykazano, że podawanie inhibitorów syntezy prostaglandyn u zwierząt
powodowało zwiększenie poronień przed i po implantacji zarodka oraz obumieranie embrionów. Co
więcej, u zwierząt, którym w okresie organogenezy podawano inhibitory syntezy prostaglandyn
stwierdzono zwiększoną częstość występowania różnego rodzaju wad wrodzonych, w tym sercowonaczyniowych.
Od 20. tygodnia ciąży stosowanie meloksykamu może powodować małowodzie wskutek zaburzeń
czynności nerek płodu. Może ono wystąpić krótko po rozpoczęciu leczenia i jest zwykle odwracalne
po jego przerwaniu. Ponadto zgłaszano przypadki zwężenia przewodu tętniczego po leczeniu w
drugim trymestrze ciąży, z których większość ustąpiła po zaprzestaniu leczenia. W związku z tym, nie
należy stosować produktu leczniczego Aglan 15 w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, chyba że jest
to niezbędne. Jeżeli produkt leczniczy Aglan 15 jest stosowany u kobiet planujących ciążę lub
w pierwszym i drugim trymestrze ciąży, należy stosować możliwie najmniejszą dawkę i możliwie
najkrótszy okres leczenia. Należy rozważyć przedporodowe monitorowanie w kierunku małowodzia i
zwężenia przewodu tętniczego po ekspozycji na mekosykam od 20. tygodnia ciąży. W przypadku
stwierdzenia małowodzia lub zwężenia przewodu tętniczego należy zaprzestać stosowania
meloksykamu.
W trzecim trymestrze ciąży wszystkie inhibitory syntezy prostaglandyn mogą narazić płód na:
- działanie uszkadzające serce i płuca (przedwczesne zwężenie/zamknięcie przewodu tętniczego
i nadciśnienie płucne);
- zaburzenie czynności nerek może rozwinąć się do niewydolności nerek z małowodziem (patrz
wyżej)
matkę i noworodka, w końcowym okresie ciąży na:
- możliwe wydłużenie czasu krwawienia, działanie przeciwagregacyjne, które może wystąpić
nawet po bardzo małych dawkach produktu leczniczego;
- zahamowanie skurczów macicy powodujące opóźnienie lub wydłużenie akcji porodowej.
W związku z tym meloksykam jest przeciwwskazany w trzecim trymestrze ciąży (patrz punkt 4.3 i
5.3).
Karmienie piersią
Chociaż brak jest odpowiedniego doświadczenia z zastosowaniem meloksykamu, wiadomo, że leki
z grupy NLPZ przenikają do mleka matki. Dlatego też nie jest zalecane podawanie tych leków
kobietom w okresie karmienia piersią.
9
Płodność
Stosowanie meloksykamu, podobnie jak innego leku, o którym wiadomo, że hamuje syntezę
cyklooksygenazy/prostaglandyn, może zaburzać płodność u kobiet i nie jest zalecane u kobiet
planujących ciążę. U kobiet, które mają problemy z zajściem w ciążę lub które leczą się z powodu
niepłodności, należy rozważyć odstawienie meloksykamu.
4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Nie przeprowadzono specyficznych badań dotyczących wpływu produktu leczniczego na zdolność
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak, biorąc pod uwagę profil farmakodynamiczny
i odnotowane działania niepożądane, wydaje się, że meloksykam nie ma wpływu lub wywiera
nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże w przypadku
wystąpienia zaburzeń widzenia, w tym nieostrego widzenia, senności, zawrotów głowy czy innych
zaburzeń ze strony ośrodkowego układu nerwowego, zaleca się zaniechanie prowadzenia pojazdów
mechanicznych i obsługiwania maszyn.
4.8 Działania niepożądane
a) Opis ogólny
Z badań klinicznych i danych epidemiologicznych wynika, że przyjmowanie niektórych NLPZ
(szczególnie długotrwale w dużych dawkach) może być związane z niewielkim zwiększeniem ryzyka
zdarzeń zakrzeowych tętnic (np. zawał serca lub udar) (patrz punkt 4.4).
W związku z leczeniem NLPZ zgłaszano występowanie obrzęków, nadciśnienia tętniczego
i niewydolności serca.
Najczęściej występujące działania niepożądane dotyczą przewodu pokarmowego. Może wystąpić
choroba wrzodowa, perforacje lub krwawienie z przewodu pokarmowego, czasami nawet śmiertelne,
szczególnie u osób w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4). Po podaniu produktu leczniczego
odnotowano nudności, wymioty, biegunkę, wzdęcia, zaparcia, niestrawność, ból brzucha, smoliste
stolce, krwawe wymioty, wrzodziejące zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, zaostrzenie zapalenia
jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna (patrz punkt 4.4). Rzadziej odnotowywano zapalenie
błony śluzowej żołądka.
Odnotowano ciężkie niepożądane reakcje skórne (ang. SCARs - Severe cutaneous adverse reactions):
zespół Stevensa-Johnsona (ang. SJS – Stevens-Johson Syndrome) i toksyczne martwicze oddzielanie
się naskórka (ang. TEN – Toxic Epidermal Necrolysis) (patrz punkt 4.4).
Podana poniżej częstość występowania działań niepożądanych oparta jest o ich występowanie w 27
badaniach klinicznych, w których czas leczenia trwał co najmniej 14 dni. Badania kliniczne
obejmowały 15197 pacjentów, którym podawano meloksykam w formie doustnej, w postaci tabletek
lub kapsułek w dawce dobowej 7,5 mg lub 15 mg przez okres do jednego roku.
Poniżej podano również te działania niepożądane, które zostały opisane w raportach dotyczących
stosowania produktu dostępnego na rynku.
W poniższej tabeli działania niepożądane meloksykamu podzielono na grupy według terminologii
MedDRA i częstości występowania: bardzo często ( 1/10); często ( 1/100 do  1/10); niezbyt często
( 1/1000 do  1/100); rzadko ( 1/10 000 do  1/1000); bardzo rzadko ( 1/10 000); częstość
nieznana (nie możne być określona na podstawie dostępnych danych):
b) Tabela działań niepożądanych
Zaburzenia krwi i układu chłonnego
Niezbyt często: niedokrwistość
Rzadko: nieprawidłowa liczba krwinek (w tym wzoru odsetkowego białych krwinek),
leukopenia, trombocytopenia
Bardzo rzadko zgłaszano przypadki agranulocytozy (patrz punkt c).
10
Zaburzenia układu immunologicznego
Niezbyt często: reakcje alergiczne inne niż reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne
Częstość nieznana: reakcje anafilaktyczne/anafilaktoidalne
Zaburzenia psychiczne
Rzadko: zaburzenia nastroju, koszmary senne
Częstość nieznana: stan splątania, dezorientacja
Zaburzenia układu nerwowego
Często: bóle głowy
Niezbyt często: zawroty głowy, senność
Zaburzenia oka
Rzadko: zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, zapalenie spojówek
Zaburzenia ucha i błędnika
Niezbyt często: zawroty głowy (pochodzenia błędnikowego)
Rzadko: szumy uszne
Zaburzenia serca
Rzadko: kołatanie serca
Niewydolność serca odnotowano w związku z leczeniem lekami z grupy NLPZ.
Zaburzenia naczyniowe
Niezbyt często: zwiększenie ciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4), uderzenia gorąca
Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia
Rzadko: astma u osób uczulonych na kwas acetylosalicylowy lub inne leki z grupy
NLPZ
Zaburzenia żołądka i jelit
Bardzo często: zaburzenia żołądkowo-jelitowe takie jak niestrawność, nudności, wymioty,
ból brzucha, zaparcia, wzdęcia, biegunka
Niezbyt często: krwawienia z przewodu pokarmowego (również krwawienia utajone),
zapalenie żołądka, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, cofanie się treści
pokarmowej z żołądka do przełyku
Rzadko: zapalenie okrężnicy, owrzodzenie żołądka i (lub) dwunastnicy, zapalenie
przełyku
Bardzo rzadko: perforacja przewodu pokarmowego
Częstość nieznana: zapalenie trzustki
Krwawienia z przewodu pokarmowego, owrzodzenie lub perforacja mogą mieć czasami ciężki
przebieg i zakończyć się zgonem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 4.4).
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Niezbyt często: zaburzenia czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności aminotransferaz
lub stężenia bilirubiny)
Bardzo rzadko: zapalenie wątroby
Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej
Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka
Rzadko: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,
pokrzywka
Bardzo rzadko: reakcje pęcherzowe, rumień wielopostaciowy
Częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości na światło
11
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Niezbyt często: zatrzymanie sodu i wody, hiperkaliemia (patrz punkt 4.4 i 4.5), zmiany
wartości wskaźników czynności nerek (np. zwiększenie stężenia kreatyniny
i (lub) mocznika)
Bardzo rzadko: ostra niewydolność nerek u pacjentów z czynnikami ryzyka (patrz punkt 4.4)
Zaburzenia układu rozrodczego i piersi
Częstość nieznana: niepłodność u kobiet, opóźnienie owulacji
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Niezbyt często: obrzęk, w tym obrzęk kończyn dolnych
c) Informacje dotyczące indywidualnych ciężkich i (lub) często występujących działań
niepożądanych
Bardzo rzadko opisywano przypadki wystąpienie agranulocytozy u pacjentów leczonych
meloksykamem i innymi lekami o potencjalnym działaniu mielotoksycznym (patrz punkt 4.5).
d) Działania niepożądane, które nie zostały jeszcze zaobserwowane dla danego produktu
leczniczego, ale które są związane z innymi związkami z tej klasy leków
Organiczne uszkodzenie nerek, które prawdopodobnie prowadzi do ostrej niewydolności nerek:
opisywano bardzo rzadkie przypadki śródmiąższowego zapalenia nerek, ostrej martwicy kanalików
nerkowych, zespołu nerczycowego i martwicy brodawek nerkowych (patrz punkt 4.4).
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań
niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania
produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać
wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania
Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,
Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.
Al. Jerozolimskie 181 C, 02 - 222 Warszawa.
Tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309; strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
4.9 Przedawkowanie
Objawy
Objawy ostrego przedawkowania leku z grupy NLPZ ograniczają się zwykle do letargu, senności,
nudności, wymiotów, bólu w nadbrzuszu. Objawy te zazwyczaj ustępują po wdrożeniu leczenia
wspomagającego. Może wystąpić krwawienie z przewodu pokarmowego. Ciężkie zatrucie może
prowadzić do nadciśnienia tętniczego, ostrej niewydolności nerek, zaburzenia czynności wątroby,
depresji oddechowej, śpiączki, drgawek i zapaści sercowo-naczyniowej oraz zatrzymania czynności
serca. Po przedawkowaniu mogą wystąpić reakcje anafilaktoidalne, których występowanie opisano po
podawaniu dawek terapeutycznych leków z grupy NLPZ.
Postępowanie
W przypadku przedawkowania leku z grupy NLPZ, u pacjentów należy wdrożyć leczenie objawowe
i podtrzymujące. W badaniu klinicznym wykazano, że cholestyramina podana w dawce doustnej 4 g
trzy razy na dobę przyspiesza wydalanie meloksykamu.
5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE
5.1 Właściwości farmakodynamiczne
12
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwzapalne i przeciwreumatyczne, oksykamy, kod ATC: M 01
AC 06
Meloksykam jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ) z grupy oksykamów o działaniu
przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym.
Działanie przeciwzapalne meloksykamu dowiedziono w standardowych modelach zapalenia. Tak jak
w przypadku innych leków z grupy NLPZ, dokładny mechanizm działania pozostaje nieznany. Nie
mniej jednak, istnieje co najmniej jeden wspólny mechanizm działania wszystkich leków z grupy
NLPZ (w tym meloksykamu): hamowanie biosyntezy prostaglandyn, znanych mediatorów stanu
zapalnego.
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie
Meloksykam jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, co odzwierciedla wysoka dostępność
biologiczna meloksykamu po podaniu doustnym (kapsułki) wynosząca około 90%. Tabletki,
zawiesina doustna i kapsułki wykazały biorównoważność.
Po podaniu meloksykamu w pojedynczej dawce średnie maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest
w ciągu 2 godzin w przypadku zawiesiny i w ciągu 5 do 6 godzin w przypadku form stałych (kapsułki
i tabletki).
Po podaniu wielokrotnym dawek, stan stacjonarny był osiągany w ciągu 3 do 5 dni. Podawanie raz na
dobę prowadzi do stężeń produktu leczniczego w osoczu z relatywnie małymi zmianami wartości
maksymalnych w zakresie 0,4 do 1,0 µg/ml dla dawki 7,5 mg oraz 0,8 do 2 µg/ml dla dawki 15 mg
(Cmin oraz Cmax w stanie stacjonarnym). Maksymalne stężenia meloksykamu w osoczu w stanie
stacjonarnym są osiągane w ciągu pięciu do sześciu godzin odpowiednio dla tabletek, kapsułak
i zawiesiny doustnej. W przypadku kontynuacji leczenia przez okres dłuższy niż rok osiągane są
podobne stężenia leku do tych osiągniętych w momencie, gdy stan stacjonarny był osiągnięty po raz
pierwszy. Zakres wchłaniania meloksykamu po podaniu doustnym nie ulega zmianie przy
jednoczesnym przyjmowaniu posiłku lub podaniu nieorganicznych środków zobojętniających sok
żołądkowy.
Dystrybucja
Meloksykam silnie wiąże się z białkami osocza, głównie albuminami (99%). Meloksykam przenika do
płynu stawowego osiągając w nim połowę stężenia występującego w osoczu. Objętość dystrybucji jest
niska i wynosi średnio 11 l po podaniu domięśniowym lub dożylnym, i wykazuje zmienność
osobniczą na poziomie 7-20%. Objętość dystrybucji po wielokrotnym doustnym podaniu
meloksykamu (7,5 – 15 mg) wynosi około 16 l, ze współczynnikiem zmienności od 11 do 32%.
Metabolizm
Meloksykam podlega intensywnym przemianom metabolicznym w wątrobie. W moczu
zidentyfikowano cztery różne, nieaktywne farmakodynamicznie metabolity meloksykamu. Głównym
metabolitem jest 5-karboksymeloksykam (60% dawki), który powstaje na drodze oksydacji
w pośredni produkt 5-hydroksymetylomeloksykam, który jest również wydalany w niewielkich
ilościach (9% dawki).
Badania in vitro sugerują, że w metabolizmie meloksykamu istotną rolę pełni izoenzym CYP 2C9
i w mniejszym stopniu CYP 3A4. Za powstawanie pozostałych dwóch metabolitów, które stanowią
odpowiednio 16% i 4% przyjętej dawki, odpowiada aktywność peroksydazowa osocza.
Wydalanie
Meloksykam jest wydalany głównie w postaci metabolitów, które występują w równym stopniu
w moczu i w kale. Mniej niż 5% dawki dobowej jest wydalane w postaci niezmienionej z kałem,
a śladowe ilości w moczu.
Średni okres półtrwania w fazie eliminacji waha się od 13 do 25 godzin po podaniu doustnym,
domięśniowym lub dożylnym. Całkowity klirens osoczowy wynosi około 7-12 ml/min po podaniu
pojedynczej dawki drogą doustną, dożylną lub doodbytniczą.
Liniowość/nieliniowość
13
Meloksykam wykazuje farmakokinetykę liniową w dawkach terapeutycznych wynoszących 7,5 mg –
15 mg, po podaniu doustnym lub domięśniowym.
Szczególne grupy pacjentów
Zaburzenia czynności wątroby i (lub) nerek
Łagodna i umiarkowana niewydolność wątroby ani nerek nie wpływa na kinetykę meloksykamu
w istotny sposób. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek całkowity klirens leku jest
istotnie wyższy. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek obserwuje się słabsze wiązanie leku
z białkami osocza. W krańcowej niewydolności nerek, zwiększona objętość dystrybucji może
spowodować zwiększenie stężenia wolnego meloksykamu (patrz punkty 4.2 i 4.3).
Pacjenci w podeszłym wieku
U mężczyzn w podeszłym wieku stwierdzono podobne średnie wartości parametrów
farmakokinetycznych jak u młodych mężczyzn. U kobiet w podeszłym wieku obserwowano wyższe
wartości AUC i dłuższy okres półtrwania leku niż u młodych osób obu płci. U pacjentów
w podeszłym wieku średni klirens osoczowy w stanie stacjonarnym jest nieznacznie mniejszy niż
w młodszych grupach wiekowych (patrz punkt 4.2).
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania przedkliniczne wykazały, że profil toksykologiczny meloksykamu jest identyczny jak dla
leków z grupy NLPZ: owrzodzenia i nadżerki w obrębie przewodu pokarmowego, martwica brodawek
nerkowych przy dużych dawkach podczas długotrwałego stosowania u dwóch gatunków zwierząt.
Badania płodności u szczurów wykazały zmniejszeni ilości owulacji i hamowanie implantacji oraz
działanie embriotoksyczne (zwiększenie częstości resorpcji płodu) po podaniu doustnym dawek
1 mg/kg i większych. Badania dotyczące toksycznego wpływu na reprodukcję u szczurów i królików,
którym podawano odpowiednio do 4 mg/kg (u szczurów) i do 80 mg/kg (u królików) meloksykamu
nie ujawniły działania teratogennego.
Dawki te przekraczały wartości terapeutyczne dla człowieka (7,5 – 15 mg) odpowiednio dziesięciolub pięciokrotnie, otrzymane z przeliczenia dawki na kg mc. na osobę o masie 75 kg.
Opisano uszkadzające działanie na płód w końcowym okresie ciąży, wspólne dla inhibitorów syntezy
prostaglandyn.
Nie wykazano działania mutagennego zarówno in vitro jak i in vivo.
Nie stwierdzono działania rakotwórczego u szczurów i myszy, w dawkach znacznie większych od
dawek klinicznych.
6. DANE FARMACEUTYCZNE
6.1 Wykaz substancji pomocniczych
Laktoza jednowodna
Celuloza mikrokrystaliczna
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian
Sodu cytrynian dwuwodny
Krospowidon (typu A).
6.2 Niezgodności farmaceutyczne
Nie dotyczy.
6.3 Okres ważności
3 lata.
14
6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania
Bez specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania produktu leczniczego.
6.5 Rodzaj i zawartość opakowania
Blister z folii PVC/PVDC/Aluminium, ulotka dla pacjenta, pudełko tekturowe.
Wielkość opakowania:
Aglan 15, 15 mg, tabletki: 10, 20, 30, 60 lub 100 tabletek
Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie.
6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowywania produktu leczniczego
do stosowani
Bez specjalnych wymagań.
7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA
DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Zentiva k.s., U Kabelovny 130, Dolni Mecholupy, 102 37 Praga 10, Republika Czeska.
8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
Pozwolenie nr: 11705.
9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU
I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA
Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 05.07.2005
Data przedłużenia pozwolenia: 28.06.2010
10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU
CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO
12/2022