CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO 

ES/H/ 

0105/001/R/02 

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO 

Rupatadine Bluefish, 10 mg, tabletki 

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY 

Każda tabletka zawiera 10 mg rupatadyny (Rupatadinum) w postaci rupatadyny fumaranu. 

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza 

Każda tabletka zawiera 60 mg laktozy. 

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1. 

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA 

Tabletka. 

Okrągłe, obustronnie wypukłe, niepowlekane, gładkie po obu stronach tabletki o barwie  jasnołososiowej. 

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE 

4.1 Wskazania do stosowania 

Objawowe leczenie alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i pokrzywki u dorosłych i młodzieży  (w wieku powyżej 12 lat). 

4.2 Dawkowanie i sposób podawania 

Dawkowanie 

Dorośli i młodzież (w wieku powyżej 12 lat) 

Zalecana dawka wynosi 10 mg (jedna tabletka) raz na dobę, z posiłkiem lub bez posiłku. 

Osoby w podeszłym wieku 

Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Rupatadine Bluefish u osób w  podeszłym wieku (patrz punkt 4.4). 

Dzieci i młodzież 

Produkt leczniczy Rupatadine Bluefish nie jest zalecany do stosowania u dzieci w wieku poniżej  12 lat. U dzieci w wieku od 2 do 11 lat zaleca się stosowanie rupatadyny w postaci roztworu  doustnego 1 mg/ml. 

Pacjenci z niewydolnością nerek lub wątroby 

Ze względu na brak doświadczenia klinicznego u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub  wątroby, nie zaleca się stosowania produktu leczniczego Rupatadine Bluefish u tych pacjentów. 

Sposób podawania 

Podanie doustne.

1 

4.3 Przeciwwskazania 

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w  punkcie 6.1. 

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania 

Nie zaleca się podawania rupatadyny z sokiem grejpfrutowym (patrz punkt 4.5). 

Należy unikać jednoczesnego stosowania rupatadyny z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4, a  podczas równoczesnego stosowania z umiarkowanymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 należy  zachować ostrożność (patrz punkt 4.5). 

ES/H/0105/001/R/02 

Konieczne może być dostosowanie dawki substancji, które są substratami izoenzymu CYP3A4 (np.  symwastatyna, lowastatyna) oraz substancji o wąskim indeksie terapeutycznym, które są substratami  dla izoenzymu CYP3A4 (np. cyklosporyna, takrolimus, syrolimus, ewerolimus, cyzapryd), ponieważ  rupatadyna może zwiększać stężenie tych leków w osoczu (patrz punkt 4.5). 

Bezpieczeństwo kardiologiczne stosowania rupatadyny było oceniane w badaniu thorough QT/QTc  study. Rupatadyna w dawce do 10 razy większej, niż dawka terapeutyczna nie wywierała wpływu na  wynik zapisu EKG, i w związku z tym , kardiologiczne bezpieczeństwo jej stosowania nie budzi  zastrzeżeń. Jednak, rupatadynę należy stosować z ostrożnością u pacjentów ze stwierdzonym  wydłużeniem odstępu QT, u pacjentów z niewyrównaną hipokaliemią, u pacjentów ze schorzeniami  predysponującymi do wystąpienia arytmii, takimi, jak klinicznie znacząca bradykardia, ostre  niedokrwienie mięśnia sercowego. 

Rupatadynę należy stosować z ostrożnością u pacjentów w podeszłym wieku (65 lat i starsi). Chociaż  w badaniach klinicznych nie stwierdzono ogólnej różnicy w skuteczności lub bezpieczeństwie  stosowania, nie można wykluczyć występowania zwiększonej wrażliwości u niektórych pacjentów w  podeszłym wieku, ze względu na niewielką liczbę pacjentów w podeszłym wieku włączonych do  badania (patrz punkt 5.2). 

Odnośnie stosowania produktu u dzieci w wieku poniżej 12 lat oraz u pacjentów z zaburzeniami  czynności nerek lub wątroby, patrz punkt 4.2. 

Ze względu na zawartość laktozy jednowodnej w produkcie leczniczym Rupatadine Bluefish, pacjenci  z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub  zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinni stosować tego produktu. 

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji 

Wpływ innych leków na rupatadynę 

Należy unikać jednoczesnego stosowania rupatadyny z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (np.  itrakonazol, ketokonazol, worykonazol, pozakonazol, inhibitory proteazy HIV, klarytromycyna,  nefazodon), a podczas równoczesnego stosowania z umiarkowanymi inhibitorami izoenzymu  CYP3A4 (erytromycyna, flukonazol, diltiazem) należy zachować ostrożność. 

Jednoczesne stosowanie rupatadyny w dawce 20 mg z ketokonazolem lub erytromycyną zwiększa  narażenie ogólnoustrojowe na rupatadynę, odpowiednio 10-krotnie i 2-3-krotnie. Zmiany te nie są  związane z wpływem na odstęp odcinka QT lub ze zwiększeniem działań niepożądanych, w  porównaniu do sytuacji, gdy te leki są podawane oddzielnie. 

Interakcja z sokiem grejpfrutowym:  

Jednoczesne podawanie soku grejpfrutowego zwiększa 3,5-krotnie ogólnoustrojową ekspozycję na  rupatadynę. Nie należy stosować jednocześnie z sokiem grejpfrutowym.

2 

Wpływ rupatadyny na inne leki 

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania rupatadyny z innymi  metabolizowanymi lekami o wąskim indeksie terapeutycznym, gdyż wiedza dotycząca wpływu  rupatadyny na te leki jest ograniczona. 

Interakcja z alkoholem:  

Po podaniu alkoholu, rupatadyna w dawce 10 mg miała minimalny wpływ na wyniki niektórych  testów sprawności psychoruchowej, chociaż nie różniły się one istotnie od obserwowanych po  podaniu samego alkoholu. Dawka 20 mg nasilała zaburzenia spowodowane przyjęciem alkoholu. ES/H/0105/001/R/02 

Interakcje z lekami hamującymi czynność OUN (ośrodkowy układ nerwowy):  Tak jak w przypadku innych leków przeciwhistaminowych, nie można wykluczyć interakcji z lekami  hamującymi czynność OUN. 

Interakcje ze statynami:  

Podczas badań klinicznych z rupatadyną niezbyt często zgłaszano bezobjawowe zwiększenie  aktywności CPK (fosfokinazy kreatynowej). Nie jest znane ryzyko interakcji ze statynami, z których  niektóre są również metabolizowane przez izoenzym CYP3A4 układu cytochromu P450. Z tego  powodu, rupatadynę należy stosować z ostrożnością, jeśli jest podawana jednocześnie ze statynami. 

Dzieci i młodzież 

Badania dotyczące interakcji z rupatadyną przeprowadzono wyłącznie u dorosłych i młodzieży (w  wieku powyżej 12 lat). 

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację 

Ciąża 

Istnieją tylko ograniczone dane dotyczące stosowania rupatadyny u kobiet w ciąży. Badania na  zwierzętach nie wykazują bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży,  rozwój zarodka/płodu, przebieg porodu i rozwój pourodzeniowy (patrz punkt 5.3). W celu zachowania  ostrożności zaleca się unikanie stosowania rupatadyny w okresie ciąży. 

Karmienie piersią 

Rupatadyna przenika do mleka u zwierząt. Nie wiadomo, czy rupatadyna przenika do mleka  kobiecego. Należy podjąć decyzję, czy przerwać karmienie piersią, czy przerwać/wstrzymać leczenie  rupatadyną biorąc pod uwagę korzyści dla dziecka wynikające z karmienia piersią i korzyści dla  kobiety wynikające z leczenia. 

Płodność 

Brak danych klinicznych dotyczących wpływu leku na płodność. Badania na zwierzętach wykazały  znaczące zmniejszenie płodności przy poziomach narażenia większych niż obserwowane u ludzi po  podaniu maksymalnej dawki leczniczej (patrz punkt 5.3). 

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn 

Pojedyncza dawka 10 mg rupatadyny nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i  obsługiwania maszyn. Jednak należy zachować ostrożność przed prowadzeniem pojazdów lub  obsługiwaniem maszyn, dopóki nie zostanie ustalona indywidualna reakcja pacjenta na rupatadynę. 

4.8 Działania niepożądane 

W badaniach klinicznych rupatadyna w dawce 10 mg była stosowana u ponad 2025 pacjentów, a 120  z tych pacjentów stosowało rupatadynę przez co najmniej rok. 

Najczęściej występujące działania niepożądane w kontrolowanych badaniach klinicznych, to:

3 

senność (9,5%), bóle głowy (6,9%) i uczucie zmęczenia (3,2%). Większość działań niepożądanych  obserwowanych podczas badań klinicznych było łagodnych do umiarkowanych i zazwyczaj nie  wymagały one przerwania leczenia. 

Częstość występowania działań niepożądanych określono następująco: 

Często (≥ 1/100 do < 1/10) 

Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) 

Rzadko (≥ 1/10 000 do <1/1000) 

Częstość występowania działań niepożądanych obserwowanych u pacjentów leczonych rupatadyną w  trakcie badań klinicznych i zgłoszeń spontanicznych była następująca: 

• Zakażenia i zarażenia pasożytnicze 

- Niezbyt często: zapalenie gardła, zapalenie błony śluzowej nosa105/001/R/02 • Zaburzenia układu immunologicznego 

- Rzadko: reakcje nadwrażliwości* (w tym reakcje anafilaktyczne, obrzęk  

naczynioruchowy i pokrzywka) 

• Zaburzenia metabolizmu i odżywiania 

- Niezbyt często: zwiększenie łaknienia 

• Zaburzenia układu nerwowego 

- Często: senność, bol głowy, zawroty głowy 

- Niezbyt często: zaburzenia zdolności skupiania uwagi 

• Zaburzenia serca 

- Rzadko: tachykardia i kołatanie serca* 

• Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia 

- Niezbyt często: krwawienia z nosa, suchość błony śluzowej nosa, kaszel, suchość w  gardle, bole jamy ustnej i gardła 

• Zaburzenia żołądka i jelit 

- Często: suchość w jamie ustnej 

- Niezbyt często: nudności, bole w nadbrzuszu, biegunka, niestrawność, wymioty, bóle  brzucha, zaparcia 

• Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej 

- Niezbyt często: wysypka 

• Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej 

- Niezbyt często: bóle pleców, bole stawów, bóle mięśni 

• Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania 

- Często: uczucie zmęczenia, astenia 

- Niezbyt często: zwiększone pragnienie, złe samopoczucie, gorączka, drażliwość • Badania diagnostyczne 

- Niezbyt często: zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, zwiększenie  aktywności aminotransferazy alaninowej, zwiększenie aktywności aminotransferazy  asparaginianowej, nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, zwiększenie masy  ciała. 

* po wprowadzeniu do obrotu rupatadyny zgłaszano przypadki reakcji nadwrażliwości, tachykardii i  kołatania serca 

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych 

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań  niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania  produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać  wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania  Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,  Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa,  tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

4 

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu. 4.9 Przedawkowanie 

Nie zgłoszono żadnego przypadku przedawkowania. Podczas badania klinicznego dotyczącego  bezpieczeństwa stosowania, rupatadyna podawana w dawce 100 mg na dobę przez 6 dni była dobrze  tolerowana. Najczęściej występującym działaniem niepożądanym była senność. W razie  przypadkowego zażycia bardzo dużych dawek należy zastosować leczenie objawowe i wspomagające. 

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE 

5.1 Właściwości farmakodynamiczne 

ES/H/0105/001/R/02 

Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki przeciwhistaminowe do stosowania ogólnoustrojowego,  kod ATC: R06A X28. 

Mechanizm działania 

Rupatadyna jest lekiem przeciwhistaminowym drugiej generacji, długo działającym antagonistą  histaminy o selektywnym działaniu antagonistycznym na obwodowe receptory H1. Niektóre  metabolity (desloratadyna i jej hydroksylowane metabolity) zachowują działanie przeciwhistaminowe  i mogą częściowo przyczyniać się do ogólnej skuteczności produktu leczniczego. 

Działanie farmakodynamiczne 

W badaniach in vitro wykazano, że rupatadyna w dużym stężeniu hamuje degranulację komórek  tucznych, indukowaną przez bodźce immunologiczne i nieimmunologiczne, jak również hamuje  uwalnianie cytokin, zwłaszcza TNFα (czynnika obumierania guza), przez ludzkie komórki tuczne i  monocyty. Kliniczne znaczenie tych obserwacji wymaga dalszego potwierdzenia. 

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania 

Badania kliniczne z udziałem ochotników (n=375) i pacjentów (n=2650) z alergicznym zapaleniem  błony śluzowej nosa i przewlekłą pokrzywką idiopatyczną nie wykazały znaczącego wpływu  rupatadyny podawanej w dawkach od 2 mg do 100 mg na zapis elektrokardiograficzny. 

Przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną badano jako kliniczny model zmian pokrzywkowych, ze względu  na podobną patofizjologię leżącą u podłoża tych stanów, niezależnie od ich etiologii, a także ze  względu na możliwość łatwiejszej kwalifikacji prospektywnej przewlekle chorych pacjentów. Ze  względu na to, że uwalnianie histaminy jest czynnikiem, który powoduje wystąpienie wszystkich  chorób pokrzywkowych, można oczekiwać, że rupatadyna będzie skuteczna w łagodzeniu objawów  innych zmian pokrzywkowych, nie tylko przewlekłej pokrzywki idiopatycznej, zgodnie z klinicznymi  zaleceniami. 

W badaniach kontrolowanych placebo u pacjentów z przewlekłą pokrzywką idiopatyczną, rupatadyna  była skuteczna w zmniejszaniu średnich wartości wskaźnika świądu po 4 tygodniach leczenia, w  stosunku do wartości początkowej (zmiana w stosunku do wartości początkowej: rupatadyna 57,5%,  placebo 44,9%) oraz zmniejszaniu średniej liczby bąbli pokrzywkowych (54,3% w porównaniu z  39,7%). 

5.2 Właściwości farmakokinetyczne 

Wchłanianie i dystrybucja 

Po podaniu doustnym rupatadyna jest szybko wchłaniana, a tmax występuje około 0,75 godziny po  podaniu. Po jednorazowym, doustnym podaniu dawki 10 mg, średnie Cmax wynosiło 2,6 ng/ml, a po  jednorazowym, doustnym podaniu dawki 20 mg - 4,6 ng/ml. Farmakokinetyka rupatadyny była  liniowa w zakresie dawek od 10 do 20 mg po podaniu jednorazowym i wielokrotnym. Po podaniu 

5 

dawki 10 mg raz na dobę przez 7 dni, średnie Cmax wynosiło 3,8 ng/ml. Stężenie w osoczu zmniejszało  się dwuwykładniczo, ze średnim okresem półtrwania w fazie eliminacji wynoszącym 5,9 godziny.  Stopień wiązania rupatadyny z białkami osocza wynosił 98,5-99%. 

Rupatadyny nigdy nie podawano u ludzi dożylnie i nie ma danych dotyczących bezwzględnej  dostępności biologicznej rupatadyny. 

Wpływ spożywania pokarmu 

Spożywanie pokarmu zwiększało ogólnoustrojową ekspozycję (AUC) na rupatadynę o około 23%.  Ekspozycja na jeden z jej aktywnych metabolitów i na główny nieaktywny metabolit była praktycznie  taka sama (zmniejszenie odpowiednio o około 5% i 3%). Czas, po którym wystąpiło maksymalne  stężenie rupatadyny w osoczu (tmax) wydłużył się o 1 godzinę. Spożywanie pokarmu nie miało wpływu  na maksymalne stężenie w osoczu (Cmax). Te różnice nie miały znaczenia klinicznego. 

Metabolizm i eliminacja 

W badaniu dotyczącym wydalania leku u ludzi (40 mg rupatadyny znakowanej 14C) 34,6%  radioaktywności wykryto w moczu, a 60,9% w kale w ciągu 7 dni. Rupatadyna podawana doustnie  podlega w znaczącym stopniu metabolizmowi pierwszego przejścia. W moczu i w kale stwierdzano  nieznaczne ilości niezmienionej substancji czynnej. Oznacza to, że rupatadyna jest niemal całkowicie  metabolizowana. Aktywne metabolity, desloratadyna i inne hydroksylowanie pochodne, stanowiły  odpowiednio 27% i 48% całkowitej ekspozycji ogólnoustrojowej substancji czynnej. Badania  metabolizmu in vitro z zastosowaniem mikrosomów ludzkiej wątroby wskazują, że rupatadyna jest  metabolizowana głównie przez cytochrom P450 (CYP 3A4). 

Szczególne grupy pacjentów 

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników, przeprowadzonym w celu porównania wyników u  młodych osób dorosłych oraz u osób w podeszłym wieku, wartości AUC i Cmax dla rupatadyny u osób  w podeszłym wieku były większe niż u osób młodszych. Prawdopodobnie jest to spowodowane  zmniejszonym wątrobowym metabolizmem pierwszego przejścia u osób w podeszłym wieku. Różnice  te nie były obserwowane w przypadku metabolitów. Średni okres półtrwania eliminacji rupatadyny u  ochotników w podeszłym wieku i młodych ochotników wynosił odpowiednio 8,7 godz. i 5,9 godz. W  związku z tym, że wyniki dla rupatadyny i jej metabolitów nie miały znaczenia klinicznego,  stwierdzono, że nie jest konieczne dostosowanie dawki, jeśli osoby w podeszłym wieku przyjmują  dawkę 10 mg. 

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie 

Dane niekliniczne, uzyskane na podstawie konwencjonalnych badań farmakologicznych, badań  toksyczności po podaniu wielokrotnym, genotoksyczności i rakotwórczości nie ujawniają  szczególnego zagrożenia dla człowieka. 

U rożnych gatunków zwierząt, takich jak szczury, świnki morskie i psy, rupatadyna w dawce ponad  100 razy większej niż zalecana dawka kliniczna (10 mg) nie powodowała wydłużenia odstępu QTc ani  QRS i nie powodowała zaburzeń rytmu serca. Rupatadyna i jeden z jej głównych, aktywnych  metabolitów u człowieka, 3-hydroksydesloratadyna, w stężeniach co najmniej 2000 razy większych,  niż Cmax występujące u ludzi po podaniu dawki 10 mg, nie wpływały na potencjały czynnościowe we  włóknach Purkiniego izolowanych z serca psa. W badaniu oceniającym wpływ na sklonowany ludzki  kanał potasowy kodowany przez gen HERG stwierdzono, że rupatadyna w stężeniu 1685 razy  większym niż Cmax występujące po podaniu 10 mg rupatadyny blokowała ten kanał. Desloratadyna,  metabolit o największej aktywności, w stężeniu 10 mikromoli nie wywierała działania. Badania  dotyczące dystrybucji tkankowej u szczurów, przeprowadzone z zastosowaniem rupatadyny  znakowanej radioaktywnie wykazały, że rupatadyna nie kumuluje się w tkance serca. 

U szczurów, po podaniu dużej dawki wynoszącej 120 mg/kg mc. na dobę, po której Cmax było  268 razy większe niż oznaczane u ludzi po podaniu dawki leczniczej (10 mg/dobę), występowało 

6 

znaczące zmniejszenie płodności u samców i samic. Toksyczność dla płodu (opóźnienie wzrostu,  niecałkowite kostnienie, niewielkie wady kośćca) była zgłaszana u szczurów tylko po podaniu dawek  toksycznych dla matek (25 i 120 mg/kg mc. na dobę). U królików, po podaniu dawek do 100 mg/kg  mc., nie obserwowano dowodów na toksyczny wpływ na rozwój potomstwa. Dawka, która nie  powodowała szkodliwego wpływu na rozwój potomstwa, wynosiła 5 mg/kg mc. na dobę u szczurów  oraz 100 mg/kg mc. na dobę u królików. Po zastosowaniu tych dawek uzyskano Cmax odpowiednio 45  i 116 razy większe niż oznaczane u ludzi po podaniu dawki leczniczej (10 mg/dobę). 

6. DANE FARMACEUTYCZNE 

6.1 Wykaz substancji pomocniczych 

Laktoza jednowodna 

Celuloza mikrokrystaliczna 

Skrobia żelowana, kukurydziana 

Magnezu stearynian 

Żelaza tlenek czerwony (E 172) 

Żelaza tlenek żółty (E 172) 

ES/H/0105/001/R/02 

6.2 Niezgodności farmaceutyczne 

Nie dotyczy. 

6.3 Okres ważności 

2 lata. 

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania 

Przechowywać blister w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem. 6.5 Rodzaj i zawartość opakowania 

Blister z folii PVC/PVDC/Aluminium w tekturowym pudełku.. 

20, 30, 50 lub 100 tabletek. 

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie. 

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do  stosowania 

Bez szczególnych wymagań. 

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami. 

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA  DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Bluefish Pharmaceuticals AB 

P.O. Box 49013 

100 28 Sztokholm 

Szwecja

7 

8. NUMER POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU 

Pozwolenie nr: 24289 

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU  I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA 

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 25.09.2017 

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU  CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO 

30.10.2020