Choroba de Quervaina to stan, w którym występuje ograniczenie ruchomości kciuka oraz ból podczas wykonywania ruchów. Jest to spowodowane zapaleniem pochewki ścięgien pierwszego przedziału mięśni prostowników nadgarstka, które otacza i chroni ścięgna, zapobiegając tarcia o kości i inne ścięgna oraz umożliwiając prawidłowe przemieszczanie się. Jeśli pochewka ta jest zapalona, może ona uciskać ścięgna, co ogranicza ich swobodne poruszanie się.

Choroba de Quervaina występuje rzadko, dotykając mniej niż 1% populacji. Jest częstsza u kobiet niż u mężczyzn.

Głównym symptomem choroby de Quervaina jest ból przy podstawie kciuka, który nasila się podczas ruchów tym palcem. Ból może być okresowy, często związany z przeciążeniem, ale z czasem staje się intensywniejszy i bardziej uciążliwy. W przypadku silnego procesu zapalnego ból może utrudniać wykonywanie zadań, takich jak trzymanie przedmiotów czy ściskanie. Czasami może wystąpić uczucie chrupania lub przeskakiwania przy poruszaniu kciukiem. Zapalenie może także powodować widoczny obrzęk na nadgarstku po stronie kciuka. Charakterystycznym objawem tej choroby jest ból w okolicy promieniowej nadgarstka podczas zginania kciuka i palców dłoni (gdy kciuk jest schowany pod palcami) i zginania nadgarstka w kierunku łokcia. To nazywane jest pozytywnym objawem Finkelsteina.

Choroba rozwija się powoli, rzadko jej objawy pojawiają się nagle.

Jeśli masz takie problemy, powinieneś umówić się na wizytę u ortopedy w przychodni.

Diagnoza choroby de Quervaina u ortopedy opiera się na zebraniu informacji dotyczących symptomów i przeprowadzeniu badania klinicznego ręki. W większości sytuacji, te kroki są wystarczające do ustalenia diagnozy. Dodatkowe potwierdzenie diagnozy najczęściej jest uzyskiwane poprzez przeprowadzenie ultrasonografii przez doświadczonego specjalistę w obrazowaniu narządu ruchu.

W początkowym stadium choroby de Quervaina, gdy objawy nie są jeszcze uciążliwe, a zapalenie pochewek ścięgnistych nadgarstka nie jest zaawansowane, stosuje się metody leczenia niefarmakologiczne: fizjoterapię oraz terapię farmakologiczną. Odpowiednio dobrana fizykoterapia oraz doustne leki przeciwzapalne mogą tymczasowo zmniejszyć dolegliwości. Czasami stosuje się też ortezy kciuka, które przynoszą ulgę niektórym pacjentom. Przy chorobie de Quervaina zaleca się również stosowanie okładów z lodu.

W przypadku zespołu de Quervaina spowodowanego przeciążeniem, konieczna jest zmiana nawyków oraz modyfikacja wykonywanych czynności w celu odciążenia bolesnego kciuka.

W sytuacji, gdy leczenie zachowawcze zawodzi lub objawy nasilają się znacząco, konieczne może być podanie leku przeciwzapalnego - glikokortykosteroidu - bezpośrednio do pochewki ścięgnistej w celu zmniejszenia stanu zapalnego i zmniejszenia obrzęku w miejscu podania zastrzyku. Przeprowadza się to często pod kontrolą ultrasonografii. Zaleca się unikanie powtarzania tego sposobu leczenia ze względu na możliwe skutki uboczne.

W razie zaawansowanych zmian w zapaleniu pochewek ścięgnistych nadgarstka oraz gdy pozostałe metody leczenia nie przynoszą rezultatów, wskazane może być leczenie operacyjne, polegające na przecięciu zapalonej pochewki, która uciska ścięgna. Operację można przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym. Jest to stosunkowo bezpieczna procedura, charakteryzująca się niskim ryzykiem powikłań, zwłaszcza jeśli przeprowadza ją doświadczony chirurg ręki.

U kobiet w ciąży i karmiących możliwości leczenia zespołu de Quervaina są ograniczone (ze względu na ograniczenia związane z lekami przeciwzapalnymi oraz operacyjne), dlatego zaleca się unikanie przeciążeń i stosowanie fizjoterapii. Przy ciąży objawy zwykle mają charakter przejściowy ze względu na zmiany hormonalne, a prognoza co do powrotu do zdrowia jest korzystna. W przypadku matek karmiących ważne jest unikanie przeciążeń kciuka, np. podczas podtrzymywania głowy dziecka, aby nie doprowadzić do rozwoju zapalenia pochewek ścięgnistych nadgarstka.

Prognozy w tej chorobie są całkiem pozytywne. Wiele osób zauważa poprawę po leczeniu zachowawczym. Duża grupa chorych ostatecznie potrzebuje agresywnego leczenia (np. nakłucie z podaniem leku lub operację), jednakże jest to skuteczne i przynosi pacjentom długotrwałe ulżenie w objawach.

Należy unikać nadmiernego obciążania kciuków podczas pracy i czynności manualnych. Ważne jest równomierne rozłożenie obciążeń na całą dłoń oraz regularne robienie przerw podczas wykonywania zadań. Osoby opiekujące się małymi dziećmi powinny być ostrożne, aby nie podtrzymywać główki dziecka tylko na kciukach.