Łupież pstry to schorzenie skóry spowodowane przez grzyba drożdżopodobnego , głównie , który zamieszkuje skórę osób zdrowych, głównie na skórze owłosionej głowy, karku i barków.

Do rozwoju łupieżu pstrego sprzyjają:

• wilgotność skóry,
• nadmierne wydzielanie łoju
• zaburzenia układu odpornościowego.

Osoby biorące leki immunosupresyjne oraz osoby zakażone HIV częściej doświadczają nasilonych objawów.

Choroba ta jest często występującym schorzeniem skóry, charakteryzującym się tendencją do nawrotów.

Łupież pstry powoduje powstawanie plam o różnym kolorze - na początku różowym, potem żółtobrunatnym i brunatnym. Plamy mogą być różnej wielkości, początkowo mogą być małe, o średnicy kilku milimetrów, ale z czasem mogą się powiększać i łączyć. Najczęściej pojawiają się na karku, ramionach, plecach, i klatce piersiowej.

Latem, po wystawieniu na słońce (np. po opalaniu), na zakażonych miejscach mogą pojawić się białe, dobrze wyodrębnione plamy.

Charakterystyczną cechą plam jest powierzchowne złuszczanie się skóry i obecność drobnych łusek. Często choroba powraca.

Plamy mogą być niewidoczne i nieprzyjemne. Mogą też być duże, łączyć się ze sobą, a także powodować świąd.

Aby uniknąć łupieżu pstrą, należy skonsultować się z lekarzem rodzinnym lub dermatologiem po wystąpieniu odpowiednich objawów.

Łupież pstry jest częstą chorobą skóry, która można łatwo zidentyfikować na podstawie wyglądu skóry. Aby potwierdzić diagnozę, wykonuje się badanie mykologiczne. Lekarz może również skorzystać z lampy Wooda do oglądania zmian na skórze.

W walce z łupieżem pstrym stosuje się leki przeciwgrzybicze zarówno miejscowo, jak i doustnie. Leczenie miejscowe jest preferowane, chociaż w przypadkach bardziej zaawansowanych lub przewlekłego zakażenia konieczna może być terapia ogólna. Szampony przeciwłupieżowe zazwyczaj zawierają pochodne azolowe, takie jak ketokonazol, klotrimazol, ekonazol, oraz inne substancje czynne, jak oktopiroks, selen czy pitytonian cynku. Po nałożeniu szamponu należy pozostawić go na skórze przez kilka minut, aby zapewnić pełne działanie leku. Równie skuteczne są pochodne azolowe dostępne w postaci kremów. Leczenie ogólnoustrojowe jest stosowane w przypadkach bardziej rozległych zmian. Najczęściej używa się doustnego flukonazolu przez kilka tygodni lub itrakonazolu przez 1-2 tygodnie. Po wyleczeniu grzyba mogą pozostać odbarwione plamy na skórze, które mogą wymagać kilku tygodni, aby przywrócić normalną pigmentację.

Łupież o różnej intensywności często powraca. Z reguły sam pacjent potrafi rozpoznać, kiedy znowu się pojawi. Ważne jest jak najszybsze podjęcie leczenia.

Po wyleczeniu zaleca się regularne (ustalone z lekarzem co jakiś czas) stosowanie szamponów przeciwgrzybiczych, aby uniknąć nawrotów.

Zachowanie zdrowia polega na przestrzeganiu zasad higieny osobistej. Wśród nich można wymienić korzystanie z czystych ręczników (unikanie dzielenia się nimi z innymi) oraz noszenie czystej odzieży (nieprzeznaczonej dla innych osób).