Łupież Giberta, nazywany również łupieżem różowym, to schorzenie skóry charakteryzujące się uogólnioną wysypką na ciele, przede wszystkim na tułowiu i kończynach. Najczęściej dotyczy dzieci powyżej 10 lat oraz młodych dorosłych do 35 roku życia. Choroba występuje sezonowo, najczęściej zimą.

Precyzyjna przyczyna łupieża Giberta nie jest do końca znana, ale jest uważana za chorobę zakaźną. Najczęściej wirusami związanymi z tą chorobą są ludzkie wirusy herpes typu 6 i 7. Przypadków zachorowań jest najwięcej jesienią i wiosną.

Objawy łupieżu różowego są dość charakterystyczne. Na skórze, najczęściej na tułowiu, pojawia się początkowa zmiana zwiastująca - blaszka macierzysta. Jest to zazwyczaj kilkucentymetrowe rumieniowe ognisko, pokryte łuskami o średnicy do 3 cm. Mogą również wystąpić objawy ogólne, takie jak złe samopoczucie, nudności, bóle głowy, stawów, powiększenie węzłów chłonnych, gorączka lub ból gardła, które pojawiają się przed wysypką. Następnie, po kilku dniach lub tygodniach, pojawia się rozsiana wysypka na tułowiu i kończynach, symetryczna po obu stronach ciała.

U niektórych pacjentów może pojawić się świąd o umiarkowanym lub dużym nasileniu. Rzadziej choroba może przebiegać nietypowo, co skutkuje innym wyglądem i lokalizacją wysypki. Nawroty łupieżu różowego są rzadkie i zazwyczaj występują w ciągu kilku miesięcy po pierwszym epizodzie. W przypadku nawrotów, blaszka macierzysta zwykle nie pojawia się, a zmiany skórne mogą być mniejsze niż podczas pierwszego wystąpienia choroby.

Łupież różowy u dzieci jest podobny do tego u dorosłych, jednak częściej występuje świąd.

Jeśli zauważysz jakiekolwiek zmiany na swojej skórze, warto skonsultować się z dermatologiem lub lekarzem rodzinnym.

Choroba zazwyczaj jest łatwa do rozpoznania ze względu na charakterystyczny przebieg - początkowo pojawia się blaszka macierzysta, a następnie uogólniona wysypka. Wysypka ma również dość charakterystyczny wygląd, dlatego lekarzowi zazwyczaj wystarcza zebranie wywiadu od pacjenta i oględziny skóry, aby postawić diagnozę.

Objawy łupieżu różowego Giberta ustępują samoistnie w przeciągu kilku tygodni i nie wymagają leczenia. Ważne jest jedynie odpowiednie nawilżanie skóry emolientami. W przypadku silnego świądu skóry można stosować leki przeciwhistaminowe oraz miejscowo maści glikokortykosteroidowe, jednak nie wpływa to na szybkość zanikania zmian. Nawet jeśli objawy mogą być uciążliwe dla pacjenta, choroba ta charakteryzuje się łagodnym przebiegiem i bardzo dobrym rokowaniem, nawroty są bardzo rzadkie.