Złamania kości nadgarstka nie występują często, jednak złamanie kości łódeczkowatej jest najczęstszym przypadkiem. Dotyczą głównie młodych osób.

Po doznaniu kontuzji nadgarstka i utrzymywaniu się bólu oraz ograniczenia ruchu, konieczne jest skierowanie się na dyżur ortopedyczny w celu dalszego leczenia.

Diagnoza złamania kości łódeczkowatej jest trudna i wymaga dodatkowych badań obrazowych. Pomimo tego, że często pierwsze badanie RTG nie potwierdza złamania, konieczne jest dalsze monitorowanie pacjenta. Ortopeda może zalecić powtórne badanie RTG po pewnym czasie lub wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Ważne jest, aby wykluczyć złamanie przed zdjęciem unieruchomienia, ponieważ konsekwencje niewykrycia złamania mogą być bardzo poważne dla pacjenta.

Jeśli jednak potwierdzi się złamanie kości łódeczkowatej, lekarz ortopeda zaproponuje odpowiednie leczenie w zależności od lokalizacji złamania. Kość ta jest słabo ukrwiona, dlatego nawet nieprzesunięte złamania mogą wymagać leczenia operacyjnego - najczęściej poprzez zespolenie śrubą. W przypadku nieprzesuniętych złamań z dobrym ukrwieniem, stosuje się opatrunek gipsowy przez okres 6 tygodni. Wszystkie przesunięte złamania kości łódeczkowatej wymagają leczenia operacyjnego.

Jeśli złamanie zostanie zdiagnozowane i leczenie zostanie wdrożone na czas (poprzez unieruchomienie kości lub wykonanie operacji, w zależności od wskazań), rokowanie co do zrostu kości i funkcji nadgarstka jest dobre.

Rokowanie jest znacznie gorsze, gdy złamanie zostanie przeoczone - pacjent nie zgłosi się natychmiast do lekarza po urazie lub nie podda się dodatkowym badaniom, jeśli pierwsze badanie rentgenowskie nie wykazało złamania. Źle rokują także pacjenci, którzy nie przestrzegają zaleceń, nie noszą zaleconego gipsu lub nie poddają się zaleconej operacji.

Nieleczone lub źle leczone złamanie kości łódeczkowatej często nie goi się prawidłowo, co może prowadzić do powstania tzw. stawu rzekomego. Staw rzekomy to nieprawidłowe ruchome połączenie między dwiema kośćmi lub fragmentami jednej kości, które powinny być zrośnięte. Leczenie operacyjne może być konieczne, aby zapobiec zmianom zwyrodnieniowym nadgarstka, które mogą wystąpić w przypadku braku prawidłowego zrostu kości. Procedury leczenia stawu rzekomego są bardziej złożone i mogą wymagać przeszczepów kostnych z innych części ciała pacjenta. Brak odpowiedniego leczenia stawu rzekomego kości łódeczkowatej może prowadzić do ogólnego uszkodzenia nadgarstka, co skutkuje utratą funkcji i przewlekłymi bólami.

Profilaktyka złamań kości łódeczkowatej sprowadza się do zapobiegania upadkom, szczególnie podczas aktywności sportowej.