Hepcydyna jest białkiem wytwarzanym głównie w hepatocytach, czyli komórkach wątroby. Pełni ona kluczową rolę w regulacji poziomu żelaza w organizmie. Zmniejsza ona wchłanianie żelaza z przewodu pokarmowego oraz uwalnianie go z makrofagów, co prowadzi do obniżenia jego stężenia we krwi. Poziom hepcydyny jest powiązany z poziomem ferrytyny. Dodatkowo, hepcydyna należy do białek ostrej fazy, które pojawiają się w odpowiedzi na stan zapalny, zakażenie, urazy lub chorobę nowotworową.

Zmniejszone stężenie hepcydyny można zaobserwować w hemochromatozie wrodzonej, talasemiach, oraz różnych rodzajach niedokrwistości. Jej produkcja może zostać również zahamowana w wyniku hipoksji, niedoboru żelaza oraz działania erytropoetyny. Z kolei zwiększone stężenie hepcydyny można zaobserwować w stanach zapalnych, zakażeniach oraz przewlekłych chorobach. Jej produkcja jest zwykle zwiększana w przypadku nadmiaru żelaza w organizmie.

Nie ma konieczności rutynowego pomiaru poziomu hepcydyny, zazwyczaj jest on dokonywany po wcześniejszej diagnozie niedokrwistości i zaburzeń żelaza. Wynik tego testu może być przydatny w diagnozowaniu hemochromatozy dziedzicznej, różnicowaniu różnych rodzajów niedokrwistości oraz monitorowaniu suplementacji żelazem lub leczenia erytropoetyną.

W pełnej diagnostyce zaburzeń metabolizmu żelaza należy uwzględnić:

• poziom żelaza we krwi,
• poziom ferrytyny,
• TIBC (łączna zdolność wiązania żelaza przez transferynę),
• nasycenie transferyny,
• rozpuszczalny receptor transferyny,
• UIBC (ukryta zdolność wiązania żelaza).

Testowanie poziomu hepcydyny odbywa się poprzez pobranie próbki krwi z żyły.

Po pobraniu materiału na badanie możemy spodziewać się pewnych powikłań, które są podobne do tych występujących po pobraniu krwi z żyły.