Rumień wędrujący jest to zmiana skórna, która może pojawić się po ukłuciu przez kleszcza i jest objawem boreliozy. Pojawia się w miejscu ukłucia przez kleszcza, zazwyczaj w ciągu 7–14 dni, ale czasem może również wystąpić wcześniej lub później (do 30 dni).

Początkowo rumień wędrujący może mieć postać czerwonawej plamki lub grudki. Następnie zaczerwienienie koncentrycznie się rozszerza ku obwodowi, zwykle w ciągu dni lub tygodni osiągając średnicę ponad 5 cm. Wraz z powiększaniem się plamy, jej centralny obszar blednie, choć z początku rumień może być jednolicie czerwony (bez przejaśnienia na środku). Z czasem średnica rumienia może osiągać nawet 20 cm. Brzegi rumienia są wyraźnie odgraniczone, pozostaje on jednak w płaszczyźnie skóry (nie wystaje ponad nią). Rumień nie boli, może jednak powodować pieczenie, swędzenie, a skóra w jego obrębie może być cieplejsza.

Określenie „wędrujący” nie oznacza, że rumień zmienia swoje położenie na ciele (czyli np. raz pojawia się na łydce, a potem na brzuchu, twarzy czy dłoni), tylko odnosi się do przesuwania się brzegów rumienia od środka na zewnątrz. W uproszczeniu widoczne zmiany można porównać do rozchodzenia się kręgu na wodzie po wrzuceniu np. kamienia do jeziora.

Rumień często występuje na różnych częściach ciała, takich jak okolice pachowe, pachwinowe, doły podkolanowe lub linia pasa. Należy pamiętać, że rumień może pojawić się w każdym miejscu, nawet na skórze owłosionej głowy, co sprawia, że jest trudny do zauważenia.

Zaczerwienienie w miejscu ukłucia przez kleszcza jest często spotykane i jest spowodowane substancjami zawartymi w ślinie kleszcza. Nie ma to związku z boreliozą. Ważne jest obserwowanie miejsca ukłucia przez okres około 4 tygodni. Jeśli zaczerwienienie ma mniejszą niż 5 cm średnicę, jest to zazwyczaj reakcja alergiczna. Należy regularnie monitorować zmiany w zaczerwienieniu, ponieważ rumień wędrujący może powiększać się powoli, dlatego pomocne może być dokumentowanie zmian za pomocą zdjęć lub mierzenie średnicy zmiany raz dziennie. Jeśli zaczerwienienie systematycznie rośnie lub jest duże (powyżej 5 cm), należy skonsultować się z lekarzem.

Sprawdź swoje zdrowie u lekarza rodzinnego w przypadku podejrzenia rumienia wędrującego. Lekarz potrafi rozpoznać tę chorobę na podstawie charakterystycznego wyglądu.

W niejasnych sytuacjach przydatna może być dokumentacja fotograficzna pokazująca zmiany rumienia w czasie.

Rumień wędrujący jest zawsze objawem boreliozy. Nie jest to jednak choroba, dlatego nie wymaga leczenia. Konieczne jest natomiast leczenie samej boreliozy, które polega na antybiotykoterapii.

Rumień wędrujący spontanicznie znika po upływie kilku tygodni, jednak jego samoistne ustąpienie nie świadczy o całkowitym wyleczeniu boreliozy.