Białko całkowite we krwi to suma białek krążących we krwi. Istnieją dwa główne rodzaje białek: albuminy i globuliny. Zmiany stężenia białka całkowitego mogą wynikać z zmniejszenia albumin lub zwiększenia globulin. Oprócz albumin i globulin we krwi można znaleźć również fibrynogen, glikoproteiny, lipoproteiny oraz inne białka, które pojawiają się wraz z chorobami. Większość białek osocza jest wytwarzana przez wątrobę.Podstawowe funkcje białek w organizmie człowieka obejmują utrzymanie ciśnienia w naczyniach krwionośnych, udział w procesach krzepnięcia krwi, ochronę organizmu, transport hormonów oraz utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej.

Norma stężenia białka całkowitego we krwi wynosi od 60 do 80 g/l. Zmniejszone stężenie białka całkowitego może być spowodowane różnymi przyczynami, takimi jak choroby wątroby, niedożywienie, zaburzenia trawienia, zwiększony metabolizm białek, czy utrata białek z organizmu. Z kolei zwiększone stężenie białka całkowitego może wynikać z zwiększonej produkcji przeciwciał w różnych chorobach. Wartość krytyczną uznaje się za stężenie poniżej 45 g/l. Wzrost stężenia białka całkowitego powyżej 80 g/l zazwyczaj jest spowodowany zwiększeniem stężenia immunoglobulin.