W naturalnej florze pochwy kobiety znajdują się różnorodne bakterie, gdzie większość stanowią pałeczki kwasu mlekowego. Te bakterie mają istotną rolę w zapobieganiu zakażeniom i utrzymaniu odpowiedniego pH pochwy. Niestety, zaburzenie proporcji bakterii może prowadzić do bakteryjnego zapalenia pochwy, którego częstym sprawcą jest Gardnerella vaginalis.

Warunki w pochwie sprzyjają rozwojowi drobnoustrojów, szczególnie gdy występują czynniki sprzyjające jak zmiany hormonalne, obniżenie pH czy przewlekły stres. Bakteryjne zapalenie pochwy może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych, dlatego nie należy bagatelizować jego objawów.

Bakteryjna flora pochwy jest najczęściej występującym rodzajem infekcji narządów rodnych u kobiet aktywnych seksualnie. Według różnych szacunków, przebyło ją od 20 do nawet 60% kobiet w wieku rozrodczym, które mogą zajść w ciążę i urodzić potomstwo.

Dylematy związane z infekcją bakteryjną pochwy są powszechne, jednak nawet u połowy kobiet choroba nie daje objawów. Charakterystyczne jest pojawienie się jednolitej, kremowej, szarej wydzieliny z pochwy, o nieprzyjemnym zapachu, często porównywanym przez kobiety do "rybiego", zazwyczaj w umiarkowanej ilości. Ból (szczególnie podczas stosunku), pieczenie, dyskomfort, obrzęk błony śluzowej mogą towarzyszyć upławom. Niektóre kobiety zgłaszają zaostrzenie intensywności zapachu po stosunku zakończonym ejakulacją w pochwie.

Jeśli zauważysz nietypową wydzielinę z pochwy oraz inne objawy sugerujące zapalenie pochwy, koniecznie umów się na wizytę u ginekologa w celu zdiagnozowania problemu i podjęcia odpowiedniego leczenia. Warto pamiętać, że samodzielne leczenie może przynieść więcej szkód niż korzyści.

Lekarz diagnozuje infekcję bakteryjną po wykluczeniu innych możliwych chorób, takich jak grzybica i inne infekcje. Podczas rozmowy z pacjentką ginekolog zwraca uwagę na charakter upławów, ich wygląd, zapach oraz dolegliwości z nimi związane. W trakcie badania ginekologicznego lekarz analizuje cechy wydzieliny pochwowej i mierzy pH środowiska pochwy, które może ulec zmianie w zakażeniach bakteryjnych. Może także pobrać wydzielinę do mikroskopowego badania, gdzie można zauważyć obecność komórek jeżowych. W celu skutecznego leczenia, zwłaszcza w przypadkach opornych, konieczne może być pobranie wymazu z pochwy i wykonanie posiewu z antybiogramem, aby ustalić, na jaką bakterię pacjentka jest wrażliwa.

Leczenie infekcji bakteryjnej pochwy polega na używaniu substancji, które działają na bakterie Gram-ujemne. Po wykonaniu posiewu z antybiogramem, lekarz dobiera odpowiednie leczenie na podstawie jego wyniku. Przed otrzymaniem rezultatów zaleca się stosowanie substancji bakteriostatycznych. Metronidazol i klindamycyna są najczęściej używanymi antybiotykami podawanymi doustnie lub dopochwowo. Ważne jest ściśle przestrzeganie zaleceń lekarza i nie przerywanie kuracji na własną rękę, nawet jeśli objawy zaczynają ustępować.

Przestrzeganie wskazówek lekarza, regularne i systematyczne zażywanie leków mających na celu wyeliminowanie nieprawidłowego stanu środowiska pochwy często prowadzi do skutecznego wyeliminowania problemu. U niektórych kobiet zdarza się jednak, że infekcje powracają. O nawracających infekcjach bakteryjnych pochwy możemy mówić wtedy, gdy w ciągu roku występuje co najmniej 3 epizody.

Po zakończeniu terapii antybiotykowej zapalenia pochwy konieczne jest przywrócenie właściwej mikroflory bakteryjnej. Kolejne dokładne stosowanie probiotyków dopochwowych lub doustnych pozwoli na odzyskanie równowagi i odpowiedniego kwaśnego pH pochwy, co pomoże w zapobieganiu nawrotom infekcji. Istotne jest także dostosowanie stylu życia – unikanie produktów drażniących, na przykład płukanek.