Substancją aktywną tego preparatu jest spironolakton, lek moczopędny oszczędzający potas z grupy antagonistów aldosteronu. Mechanizm działania spironolaktonu polega na zablokowaniu receptorów dla aldosteronu, co zapobiega jego działaniu. Aldosteron jest hormonem sterydowym kory nadnerczy, który reguluje gospodarkę wodno-elektrolitową. Spironolakton powoduje zwiększone wydalanie sodu i chloru z moczem, zatrzymując jednocześnie potas i magnez. Jest skuteczny zwłaszcza u pacjentów z pierwotnym hiperaldosteronizmem.

Dodatkowo, spironolakton wykazuje działanie przeciwandrogenowe, co wpływa korzystnie na pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca. Po podaniu doustnym substancja szybko się wchłania i osiąga maksymalne stężenie po około 2,5 godzinach. Następnie jest metabolizowana do aktywnych form i wydalana głównie z moczem, oraz w mniejszym stopniu z kałem.

Niestety, jeśli istnieją wskazania do użycia preparatu, nie zawsze jest on odpowiedni do stosowania. Koniecznie należy unikać preparatu, jeśli występuje uczulenie na którykolwiek składnik produktu.

Nie zaleca się stosowania w przypadku:

• ostrą niewydolność nerek

• ciężkie zaburzenia funkcji nerek

• bezmocz

• hiperkaliemia (zwiększone stężenie potasu we krwi)

• chorobę Addisona

a także,

• gdy stosowany jest jednocześnie z eplerenonem lub innymi lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas.

Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek.

Podczas stosowania preparatu nie należy rutynowo przyjmować suplementów potasu.

Preparatu nie należy stosować w ciąży, o ile lekarz nie uzna tego za niezbędne. Jest przeciwwskazany w okresie karmienia piersią.

Niektóre schorzenia lub inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie określonych testów kontrolnych. Podobnie jak inne leki moczopędne, preparat może zakłócić równowagę wodno-elektrolitową, co może skutkować hiperkaliemią (zwiększeniem poziomu potasu we krwi). Pacjenci w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami nerek lub wątroby mają zwiększone ryzyko zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej. Lekarz zaleci regularne monitorowanie poziomu elektrolitów oraz funkcji nerek. Niezwykłą ostrożność należy zachować u pacjentów z cukrzycą i zaburzeniami nerek (nefropatia cukrzycowa) z powodu zwiększonego ryzyka hiperkaliemii. Stosowanie preparatu może być związane z przejściowym wzrostem poziomu mocznika we krwi, zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami nerek. Przyjmowanie spironolaktonu, zwłaszcza u pacjentów z marskością wątroby, może prowadzić do hiperchloremicznej kwasicy metabolicznej, nawet jeśli funkcja nerek jest prawidłowa. Osoby z marskością wątroby oraz inni pacjenci narażeni na ryzyko kwasicy, w tym w podeszłym wieku i/lub z zaburzeniami czynności nerek i wątroby, powinni być starannie monitorowani.

Jednoczesne stosowanie innych leków moczopędnych oszczędzających potas, inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE) lub antagonistów receptora angiotensyny II (sartanów), niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), antagonistów aldosteronu, heparyny, suplementów potasu lub produktów spożywczych o dużej zawartości potasu może doprowadzić do ciężkiej hiperkaliemii. Hiperkaliemia może prowadzić do zgonu. Podczas leczenia szczególnie należy uważnie monitorować poziom potasu u pacjentów z ciężką niewydolnością serca. Należy unikać innych leków moczopędnych oszczędzających potas oraz doustnych suplementów potasu. Po tygodniu od rozpoczęcia leczenia lub zwiększenia dawki, należy kontrolować poziom potasu i kreatyniny, a następnie co miesiąc przez kolejne 3 miesiące. Częstotliwość dalszych badań kontrolnych ustali lekarz. Jeśli poziom potasu osiągnie lub przekroczy 5 mmol/l, lub poziom kreatyniny przekroczy 4 mg/dl, lekarz zaleci zaprzestanie stosowania preparatu. Należy ostrożnie stosować u pacjentów z porfirią (ryzyko wystąpienia ostrej porfirii). Nie wolno spożywać alkoholu w trakcie leczenia. Stosowanie preparatu może zwiększać ryzyko rozwoju raka i białaczki szpikowej; należy unikać niewłaściwego długotrwałego stosowania spironolaktonu. Ostrożność powinna być zachowana u dzieci i młodzieży z nadciśnieniem tętniczym i łagodnymi zaburzeniami nerek, z uwagi na ryzyko hiperkaliemii. U dzieci i młodzieży z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek stosowanie preparatu jest przeciwwskazane. Informacje dodatkowe na temat innych składników preparatu: - preparat zawiera laktozę; osoby nietolerujące galaktozy, z niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy, nie powinny stosować tego preparatu; - preparat w postaci kapsułek 100 mg zawiera barwnik, żółcień pomarańczową (E110), która może wywoływać reakcje alergiczne. Czy ten preparat wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów? Preparat może powodować senność lub zawroty głowy, co może utrudniać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń maszyn. Zaleca się ostrożność i poznanie reakcji organizmu na leczenie przed prowadzeniem pojazdów lub obsługiwaniem urządzeń/maszyn.

Preparat w postaci tabletek lub kapsułek jest przeznaczony do dawkowania doustnego. Należy przestrzegać zaleconych dawek, aby uniknąć szkody dla zdrowia. Przed rozpoczęciem leczenia warto skonsultować się z lekarzem. Preparat zaleca się przyjmować po posiłku, zazwyczaj w pojedynczej dawce lub podzielonej na dwie. Monitoring stężenia potasu i kreatyniny we krwi jest ważny podczas leczenia.

Dawkowanie dla dorosłych zależy od rodzaju niewydolności serca lub nadciśnienia. Konieczna jest regularna kontrola stężenia potasu i kreatyniny we krwi, szczególnie u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Dzieci powinny być leczone pod nadzorem pediatry, a dawkowanie leku powinno być indywidualnie dostosowane.

Powiedz lekarzowi o wszystkich niedawno przyjmowanych lekach, w tym o tych, które można nabyć bez recepty. Jednoczesne stosowanie eplerenonu lub innych leków moczopędnych oszczędzających potas jest niewskazane. Równoległe przyjmowanie preparatów zawierających potas, pokarmów o wysokiej zawartości potasu, innych leków moczopędnych oszczędzających potas (triamteren, amiloryd, antagoniści aldosteronu), niektórych leków przeciwnadciśnieniowych (np. ACE, antagonistów receptowa angiotensyny), heparyny i innych leków zwiększających stężenie potasu we krwi może prowadzić do rozwoju ciężkiej hiperkaliemii. Kotrimoksazol (trimetoprim z sulfametoksazolem), stosowany jednocześnie ze spironolaktonem, może prowadzić do istotnej klinicznie hiperkaliemii.

Podczas jednoczesnego stosowania leków immunosupresyjnych (cyklosporyna, takrolimus) i spironolaktonu należy monitorować stężenie potasu we krwi ze względu na zwiększone ryzyko hiperkaliemii. Kolestyramina i chlorek amonowy mogą zwiększyć ryzyko hiperkaliemii i kwasicy metabolicznej z hiperchlorotem. Należy zachować ostrożność u pacjentów poddawanych znieczuleniu miejscowemu lub ogólnemu; spironolakton może osłabić reakcję naczyń na aminy katecholowe (np. adrenalina, noradrenalina); należy poinformować lekarza wykonującego znieczulenie o stosowaniu spironolaktonu. Należy zachować ostrożność, jeśli diuretyki są stosowane jednocześnie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, ponieważ mogą one osłabiać działanie moczopędne i przeciwnadciśnieniowe preparatu oraz zwiększać ryzyko hiperkaliemii. Preparat może wpływać na zwiększenie stężenia stosowanych glikozydów nasercowych i nasilać ich toksyczność. Metabolity spironolaktonu mogą wpływać na wyniki niektórych badań laboratoryjnych. Nie zaleca się stosowania spironolaktonu jednocześnie z abirateronem. Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i leków moczopędnych może powodować istotne klinicznie hiponatremię. Równoległe stosowanie spironolaktonu i karbenoksolonu należy unikać, ponieważ może to powodować retencję sodu i zmniejszyć skuteczność preparatu. Spironolakton może zwiększać ryzyko toksycznego działania litu; nie należy stosować litu jednocześnie z lekami moczopędnymi. Preparat może zmniejszać skuteczność działania warfaryny i innych leków. Spironolakton może nasilać działanie analogów gonadoliberyny.