Liraglutyd jest substancją czynną preparatu, która jest peptydem wytwarzanym metodą inżynierii genetycznej. Jest on bardzo zbliżony do endogennego hormonu inkretynowego GLP-1, który reguluje kontrolę glikemii i łaknienia. Liraglutyd wiąże się z receptorem GLP-1 i powoduje podobne działania, m.in. zwiększenie wydzielania insuliny i kontrolę spożycia pokarmu. Badania wykazały, że wpływa również na masę ciała i profil lipidów.

Preparat podawany jest we wstrzyknięciach podskórnych, co sprawia, że dzięki wydłużonemu działaniu konieczne jest przyjmowanie go raz na dobę. Wchłanianie liraglutydu jest powolne, osiągając szczytowe stężenie po około 11 godzinach po podaniu. Nie ma jednoznacznie określonej drogi eliminacji tego leku.

Preparat jest zalecany do stosowania u dorosłych i młodzieży powyżej 12. roku życia w celu kontrolowania masy ciała w przypadku otyłości lub nadwagi z chorobami współistniejącymi. Wskazany jest także jako uzupełnienie zdrowego odżywiania i zwiększonego wysiłku fizycznego. Wartość wskaźnika masy ciała BMI powinna wynosić przynajmniej 30 kg/m2 dla otyłości oraz od 27 do 30 kg/m2 dla nadwagi z powiązanymi schorzeniami.

Dla młodzieży wskaźnik masy ciała powinien być określony zgodnie z międzynarodowym standardem dla osób w wieku od 12 do 18 lat, uwzględniając płeć. Preparat jest również zalecany dla osób z masą ciała powyżej 60 kg.

Niestety, nawet jeżeli istnieją wskazania do zastosowania preparatu, nie zawsze jest to możliwe. Nie wolno używać preparatu, jeśli jesteś uczulony (masz nadwrażliwość) na którykolwiek składnik preparatu.

Nie należy podawać go dożylnie ani domięśniowo.

Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią.

Podczas ciąży powinno się unikać stosowania jakichkolwiek leków bez uprzedniej konsultacji z lekarzem!

Należy pamiętać, że przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w okresie ciąży lub karmienia piersią konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu omówienia potencjalnych zagrożeń i korzyści związanych z przyjmowaniem danego leku. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz ciążę, powiadom lekarza, który przepisuje receptę na ten lek.

Należy pamiętać, że stosowanie tego preparatu jest przeciwwskazane u kobiet w ciąży oraz u kobiet karmiących piersią.

Jeśli kobieta zajdzie w ciążę podczas stosowania preparatu, należy natychmiast przerwać leczenie i skonsultować się z lekarzem.

Powiadom lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, również tych wydawanych bez recepty.

Nie należy łączyć leku z innymi lekami aktywującymi receptor GLP-1.

Składnik stosowany z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną może zwiększyć ryzyko hipoglikemii (w tym ciężkiej hipoglikemii). Lekarz może zalecić odpowiednie zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny oraz regularną kontrolę poziomu glukozy we krwi. Należy unikać samodzielnego zmieniania dawek leków.

Lek powoduje niewielkie opóźnienie w opróżnianiu żołądka, co może wpłynąć na wchłanianie leków przyjmowanych doustnie, jednak badania interakcji nie wykazały istotnego opóźnienia wchłaniania.

Nie ma potrzeby dostosowywania dawki przy jednoczesnym stosowaniu paracetamolu, atorwastatyny, gryzeofulwiny, digoksyny lub lizynoprylu.

Nie zaobserwowano istotnych interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.

Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z warfaryną lub innymi pochodnymi kumaryny, ale nie można ich wykluczyć. W przypadku stosowania preparatu u pacjentów przyjmujących warfarynę lub inne pochodne kumaryny, zaleca się częste monitorowanie parametru INR (znormalizowany stosunek czasu protrombinowego).

Jak każdy lek, Saxenda może wywoływać skutki uboczne, chociaż nie u wszystkich użytkowników. Pamiętaj, że korzyści z jego stosowania są zazwyczaj większe niż ewentualne szkody spowodowane działaniami niepożądanymi.

Do najczęstszych skutków ubocznych należą: nudności, biegunka, wymioty i zaparcia. Często można także doświadczyć hipoglikemii, bólu brzucha, zgagi, refluksu żołądkowo-jelitowego, zapalenia żołądka, nadmiernego wzdęcia, kamicy żółciowej, zmniejszenia apetytu, suchości jamy ustnej, zaburzeń smaku, zawrotów głowy, bezsenności, osłabienia, zmęczenia, zwiększonej aktywności lipazy i amylazy oraz reakcji w miejscu podania leku. Mniej często mogą wystąpić: odwodnienie, przyspieszenie rytmu serca, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie trzustki, opóźnienie opróżniania żołądka, złe samopoczucie oraz pokrzywka. Natomiast rzadkie skutki uboczne obejmują: reakcje anafilaktyczne, zaburzenia nerek i ostre uszkodzenie nerek.

W przypadku pacjentów z cukrzycą typu 2, którzy stosują Saxenda w połączeniu z pochodnymi sulfonylomocznika lub insuliną, często występuje hipoglikemia, w tym jej ciężka forma. Może również dojść do działań niepożądanych związanych z tarczycą, takich jak powiększenie tarczycy. Lek może wywoływać reakcję immunologiczną i prowadzić do powstania przeciwciał przeciwko liraglutydowi, co nie wpływa na jego skuteczność.