Co zawiera i jak działa Neoparin - roztwór do wstrzykiwań?
Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) u pacjentów chirurgicznych z grup umiarkowanego i dużego ryzyka, zwłaszcza u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, zabiegom w chirurgii ogólnej i onkologicznej. W przypadku umiarkowanego ryzyka ŻChZZ zaleca się podawanie 20 mg leku 1 raz dziennie przez minimum 7-10 dni, kontynuując leczenie do momentu, gdy sprawność ruchowa pacjenta jest istotnie ograniczona. W przypadku dużego ryzyka ŻChZZ zaleca się 40 mg leku 1 raz dziennie, pierwsze wstrzyknięcie powinno być wykonywane 12 godzin przed zabiegiem chirurgicznym.
W celu zapobieżenia nawrotom ŻChZZ zaleca się przedłużoną profilaktykę przez okres do 5 tygodni po dużych zabiegach chirurgicznych ortopedycznych i do 4 tygodni po zabiegach w jamie brzusznej lub miednicy z powodu nowotworu. Dla pacjentów z ciężką niewydolnością nerek zaleca się podawanie 20 mg leku 1 raz dziennie. Zapobieganie ŻChZZ u pacjentów internistycznych z ostrymi chorobami i ograniczoną mobilnością polega na podawaniu 40 mg leku 1 raz dziennie przez co najmniej 6-14 dni.
Dla pacjentów z ciężką niewydolnością nerek zaleca się podawanie 20 mg leku 1 raz dziennie. Leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej, z wyjątkiem przypadków wymagających leczenia trombolitycznego lub operacji, składa się z podawania leku w dawce 1,5 mg/kg mc. 1 raz dziennie lub 1 mg/kg mc. 2 razy dziennie przez około 10 dni, po czym można przejść na leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi. Aby uniknąć powikłań i zapobiec nawrotom ŻChZZ, zaleca się stosowanie odpowiedniego schematu dawkowania leku.
Przedłużone leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej u pacjentów z aktywną chorobą nowotworową jest indywidualnie oceniane pod kątem ryzyka zakrzepowo-zatorowego i krwawienia. Zaleca się podawanie leku w określonych dawkach przez 5-10 dni, a następnie ocenienie dalszej potrzeby leczenia. Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy polega na podawaniu specyficznych dawek leku w zależności od czasu i warunków sesji dializacyjnej. Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) wymaga podawania leku w określonych dawkach przez określony czas, we współpracy z podawanym doustnym kwasem acetylosalicylowym. Leczenie świeżego zawału serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) zalecane jest dla pacjentów leczonych zachowawczo oraz poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej. Konieczne jest dokładne stosowanie zaleconych dawek leku, w zależności od wieku oraz stanu zdrowia pacjenta.
Kiedy stosować Neoparin - roztwór do wstrzykiwań?
Produkt leczniczy Neoparin jest zalecany do użytku u osób dorosłych w celu zapobiegania chorobie zakrzepowo-zatorowej u pacjentów chirurgicznych i internistycznych ze zwiększonym ryzykiem.
Może być również stosowany w leczeniu zakrzepicy żylnej, zapobieganiu nawrotom u pacjentów z nowotworem oraz podczas hemodializy. Neoparin Forte jest polecany w tych samych wskazaniach.
Kiedy nie stosować preparatu Neoparin - roztwór do wstrzykiwań?
Nietolerancja enoksaparyny sodowej, heparyny lub jej pochodnych, w tym heparyn drobnocząsteczkowych, lub któregokolwiek składnika preparatu, reakcja immunologiczna prowadząca do małopłytkowości poheparynowej w ciągu ostatnich 100 dni lub obecność krążących przeciwciał, czynne, klinicznie istotne krwawienia, stany kliniczne związane z wysokim ryzykiem krwawienia, takie jak niedawno wystąpiony udar krwotoczny, owrzodzenie żołądka lub jelit, obecność nowotworu złośliwego z dużym ryzykiem krwawienia, niedawno przeprowadzona operacja na mózgu, rdzeniu kręgowym lub oku, rozpoznanie lub podejrzenie żylaków przełyku, nieprawidłowości anatomiczne w układzie tętniczo-żylnym, tętniaki naczyniowe lub poważne nieprawidłowości naczyń krwionośnych w obrębie rdzenia kręgowego lub mózgu.
Nie zaleca się stosowania u pacjentów z znieczuleniem podpajęczynówkowym lub zewnątrzoponowym, bądź znieczuleniem miejscowym, u których w ciągu ostatnich 24 godzin podano enoksaparynę. Z uwagi na obecność alkoholu benzylowego, enoksaparyny w fiolkach wielodawkowych nie należy stosować u noworodków i wcześniaków.