Preparat zawiera substancję czynną citalopram, który należy do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Serotonina pełni istotną rolę w komunikacji między neuronami poprzez synapsę. Citalopram hamuje wychwyt zwrotny serotoniny, co wydłuża czas pobudzenia komórki odbiorczej i prowadzi do większej stymulacji komórek zależnych od serotoniny, co przekłada się na działanie przeciwdepresyjne. Preparat jest selektywny, nie wpływa na inne neurotransmitery ani receptory niż te związane z serotoniną.

Niektóre schorzenia i inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do zmiany dawkowania preparatu. W pewnych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie określonych badań kontrolnych.
Informacje dotyczące bezpieczeństwa długotrwałego stosowania citalopramu u dzieci i młodzieży do 18. roku życia są ograniczone. Jeśli lekarz zdecyduje o konieczności leczenia dziecka tym lekiem, należy monitorować pacjenta pod kątem ewentualnego wystąpienia zachowań związanych z samobójstwem.
Efekty działania preparatu mogą pojawić się dopiero po kilku tygodniach leczenia, czasami może to potrwać dłużej. Pacjent powinien pozostawać pod stałą opieką lekarską do momentu poprawy stanu zdrowia. Inne zaburzenia psychiczne, w których stosowany jest citalopram, również mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia zachowań samobójczych. Dodatkowo te schorzenia mogą współistnieć z poważnymi depresjami. Osoby leczone citalopramem z powodu innych chorób niż depresja, a także osoby po próbach samobójczych oraz te, które wykazują znaczne tendencje samobójcze przed rozpoczęciem leczenia, powinny być ściśle monitorowane przez lekarza.
Grupa o szczególnym ryzyku stanowią osoby poniżej 25. roku życia. Także podczas zmiany dawkowania pacjent powinien być pod szczególną opieką lekarską. Chorzy oraz osoby z ich otoczenia powinny zwrócić uwagę na każdy objaw nasilenia choroby, pojawienie się zachowań lub myśli samobójczych oraz nietypowych zmian w zachowaniu, i w razie konieczności natychmiast skontaktować się z lekarzem.
Przy cukrzycy należy zachować ostrożność. U osób z cukrzycą może zaistnieć potrzeba zmiany dawkowania insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych (decyzję taką podejmuje lekarz).
Należy ostrożnie podchodzić do stosowania citalopramu u osób, u których w przeszłości występowały drgawki. Pojawienie się drgawek lub zwiększenie częstotliwości ich występowania, zazwyczaj wymaga przerwania leczenia (decyzję taką podejmuje lekarz).
Należy unikać stosowania citalopramu u osób z nieleczoną lub niekontrolowaną padaczką. Pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni być objęci ścisłą obserwacją.
W niektórych przypadkach w trakcie leczenia pacjent powinien pozostawać pod stałą opieką lekarza:
· jeśli występowały wcześniej stany maniakalne (w razie wystąpienia fazy maniakalnej lekarz najprawdopodobniej przerwie leczenie)
· jeśli obok depresji stwierdzono u pacjenta psychozę, gdyż preparat może nasilać objawy psychotyczne
· jeśli stosowane są leki wpływające na czynność płytek krwi lub zwiększające ryzyko krwawienia, oraz jeśli w przeszłości występowały zaburzenia krzepnięcia krwi (podczas stosowania preparatu mogą wystąpić przedłużające się lub nieprawidłowe krwawienia).
Dane dotyczące leczenia citalopramem osób, u których stosowano elektrowstrząsy, są ograniczone. Ze względu na to leczenie powinno być prowadzone z zachowaniem szczególnej ostrożności. Pacjent powinien poinformować lekarza, jeśli w przeszłości poddano go tej metodzie leczenia.
W przypadku wystąpienia:
· pobudzenia
· drżenia
· drgawek klonicznych mięśni
· podwyższonej temperatury
należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem, gdyż mogą one być objawem tzw. „zespołu serotoninowego”, stanu zagrażającego życiu. Zespół serotoninowy wymaga natychmiastowej pomocy medycznej.
Stosowanie preparatu może prowadzić do obniżenia stężenia potasu we krwi oraz do zaburzeń wytwarzania hormonu antydiuretycznego (szczególnie narażone są osoby starsze). Ten efekt jest przemijający i zazwyczaj ustępuje po zakończeniu leczenia.
U niektórych pacjentów, zwłaszcza w początkowych dwóch tygodniach leczenia, może wystąpić paradoksalne nasilenie objawów lękowych. Aby tego uniknąć, lekarz rozpocznie leczenie od niskich dawek preparatu.
Stosowanie preparatu może spowodować u niektórych osób akatyzję (stan niepokoju, niemożność powstrzymania się od wykonywania ruchów), szczególnie w początkowym okresie leczenia. W takiej sytuacji lekarz prawdopodobnie nie będzie zwiększał dawki leku.
Na początku leczenia mogą wystąpić bezsenność i pobudzenie. Należy skonsultować się z lekarzem, który najprawdopodobniej dostosuje dawkę leku.
Citalopram może powodować dawkązależne wydłużenie odstępu QT i zaburzenia rytmu komorowego (w tym torsade de pointes), głównie u kobiet, pacjentów ze zmniejszonym stężeniem potasu we krwi lub z współistniejącym wydłużeniem odstępu QT lub innymi chorobami serca.
Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z poważną bradykardią, po niedawnym zawale serca lub przy niewyrównanej niewydolności serca.
Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia (zmniejszone stężenie potasu we krwi) i hipomagnezemia (zmniejszone stężenie magnezu we krwi), zwiększają ryzyko poważnych zaburzeń rytmu serca. Stężenie elektrolitów powinno być wyrównane przed rozpoczęciem leczenia citalopramem.
Jeśli pacjenci z ustabilizowaną chorobą serca są w trakcie terapii, przed rozpoczęciem stosowania citalopramu lekarz rozważy wykonanie elektrokardiogramu (EKG).
W przypadku wystąpienia objawów zaburzeń rytmu serca w trakcie leczenia, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
Nie wolno nagle przerywać leczenia, ponieważ mogą pojawić się objawy odstawiennicze. Objawy te mogą obejmować: zawroty głowy, parestezje (w tym uczucie porażenia prądem), zaburzenia snu (w tym bezsenność i nasilone sny), pobudzenie, lęk, drżenia mięśniowe, nudności i/wymioty, splątanie, nadmierną potliwość, bóle głowy, biegunkę, kołatanie serca, zmienność emocjonalną, drażliwość i zaburzenia widzenia. Jeśli konieczne jest zaprzestanie stosowania preparatu, należy stopniowo zmniejszać dawkę przez kilka tygodni lub miesięcy, zgodnie z zaleceniami lekarza.

Informacje dodatkowe o pozostałych składnikach preparatu:
preparat zawiera laktozę, dlatego osoby z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy–galaktozy nie powinny go stosować;
preparat zawiera niewielką ilość sodu, co może być istotne dla osób będących na niskosodowej diecie;

Czy ten lek wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Lek może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie urządzeń/maszyn. Leki psychoaktywne mogą oddziaływać na zdolność podejmowania decyzji i reakcji w sytuacjach nagłych. Należy zachować ostrożność!

W trakcie ciąży, nie należy przyjmować żadnych leków bez konsultacji z lekarzem!
Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w trakcie ciąży lub karmienia piersią, ważne jest skonsultowanie się z lekarzem w celu wyjaśnienia potencjalnych zagrożeń i korzyści. Jeśli jesteś w ciąży lub planujesz zajście w ciążę, należy skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem leku.
Ze względu na brak danych dotyczących bezpieczeństwa, nie zaleca się stosowania leku u kobiet w ciąży, chyba że istnieje absolutna konieczność według lekarza.
Nie powinno się nagle przerywać stosowania leku w trakcie ciąży.
Niekorzystne jest stosowanie leku podczas karmienia piersią, chyba że korzyści dla matki są większe niż ryzyko dla dziecka. Ostateczną decyzję w Twoim przypadku może podjąć jedynie lekarz.

Citronil może wywoływać działania niepożądane, chociaż nie muszą one występować u wszystkich pacjentów. Korzyści z jego stosowania zazwyczaj przewyższają ewentualne szkody wynikające z wystąpienia skutków ubocznych. Działania niepożądane zazwyczaj występują na początku leczenia i stopniowo ustępują w miarę poprawy zdrowia pacjenta. Jeśli pojawią się jakiekolwiek wątpliwości związane z działaniami niepożądanymi, należy skonsultować się z lekarzem.Najczęściej występujące działania niepożądane to: senność, bezsenność, pobudzenie, bóle głowy, drżenia, zawroty głowy, kołatanie serca, nudności, sucha błona śluzowa jamy ustnej, biegunka, zaparcia, nadmierne pocenie się, osłabienie.Często mogą wystąpić: zmiany masy ciała, zaburzenia snu, problemy z koncentracją, koszmary senne, lęk, zmniejszenie popędu seksualnego, wzrost apetytu, jadłowstręt psychiczny, apatia, próby samobójcze, splątanie, migrena, parestezje, zaburzenia smaku i widzenia, tachykardia, problemy z ciśnieniem krwi, nieżyt nosa, zapalenie zatok, niestrawność, wymioty, bóle brzucha, wzdęcia, wysypka, świąd, problemy z oddawaniem moczu.Mniej często mogą wystąpić: euforia, większe libido, objawy pozapiramidowe, drgawki, szumy uszne, wolniejsze tętno, kaszel, wzrost aktywności enzymów wątrobowych, nadwrażliwość na światło, bóle mięśni, reakcje alergiczne, omdlenia, złe samopoczucie.Rzadziej mogą wystąpić: akatyzja, krwawienia z przewodu pokarmowego, wybroczyny, krwawienia skórne, krwawienia z dróg rodnych, omamy, mania, depersonalizacja, napady paniki, dysfunkcje rytmu serca, obrzęk naczynioruchowy, bóle stawów, mlekotok, reakcje anafilaktyczne.Dodatkowo, mogą wystąpić działania niepożądane, których częstość nie została określona, takie jak myśli samobójcze i zachowania samobójcze. Zgłaszano przypadki takich zachowań podczas leczenia citalopramem, zwłaszcza u pacjentów powyżej 50. roku życia. Badania epidemiologiczne sugerują zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów stosujących leki z tej grupy, jednak mechanizm tego zjawiska nie jest jeszcze znany.