Składnikiem aktywnym preparatu jest cefuroksym, antybiotyk z grupy cefalosporyn, należący do II generacji tych antybiotyków. Ze względu na budowę chemiczną, cefuroksym należy do antybiotyków beta-laktamowych, które zawierają pierścień beta-laktamowy w swojej cząsteczce. Pierścień beta-laktamowy jest podatny na działanie enzymów bakteryjnych z grupy beta-laktamaz. Beta-laktamazy obecne w komórkach bakterii mogą prowadzić do rozkładu i zablokowania cząsteczek antybiotyku, co jest jedną z przyczyn oporności bakterii na antybiotyki beta-laktamowe. Działanie wszystkich antybiotyków beta-laktamowych polega na blokowaniu syntezy ściany komórkowej bakterii, co prowadzi do jej osłabienia i w konsekwencji do śmierci komórki bakteryjnej. Cefuroksym jest antybiotykiem o szerokim zakresie działania bakteriobójczego, bardziej odpornym na działanie bakteryjnych beta-laktamaz niż cefalosporyny I generacji.

Cefuroksym słabo się wchłania z przewodu pokarmowego i dlatego jest podawany w sposób pozajelitowy (dożylnie lub domięśniowo). Przenika do większości tkanek i płynów ustrojowych, a także przez barierę krew-mózg (w stanie zapalnym opon mózgowych). Cefuroksym nie ulega metabolizmowi. Jest wydalany z moczem w postaci niezmienionej.

Produkt jest przeznaczony do terapii poniższych infekcji u dorosłych oraz dzieci, włącznie z niemowlętami:

• zapalenie płuc w warunkach ambulatoryjnych

• zaostrzenie przewlekłego stanu zapalnego oskrzeli

• powikłane infekcje układu moczowego, w tym zapalenie nerek

• infekcje tkanek miękkich - zapalenie skóry i tkanki podskórnej, róża oraz zakażenia ran

• zakażenia w obrębie jamy brzusznej

• prewencja infekcji po operacjach w obrębie przewodu pokarmowego, serca, naczyń, ginekologicznych (również po cesarskim cięciu) oraz ortopedycznych.

W przypadkach leczenia i profilaktyki infekcji, gdzie ryzyko wystąpienia bakterii beztlenowych jest wysokie, zaleca się stosowanie cefuroksymu w połączeniu z odpowiednimi antybiotykami.

Niestety, nawet jeśli istnieją wskazania do używania produktu, nie zawsze można go stosować. Nie wolno stosować produktu, jeśli masz alergię (jesteś nadwrażliwy) na którykolwiek składnik produktu lub na inne antybiotyki z grupy cefalosporyn.

Nie zaleca się stosowania produktu u osób, u których kiedykolwiek wystąpiły poważne reakcje nadwrażliwości (np. reakcje anafilaktyczne) na którykolwiek antybiotyk beta-laktamowy (penicyliny, monobaktamy lub karbapenemy).

Niektóre schorzenia oraz inne sytuacje mogą być przeciwwskazaniem do stosowania lub wskazaniem do dostosowania dawki preparatu. W niektórych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie określonych testów kontrolnych.

Przed zastosowaniem preparatu warto skonsultować się z lekarzem, szczególnie jeśli kiedykolwiek wystąpiły u pacjenta reakcje alergiczne na cefalosporyny, penicyliny, inne beta-laktamy lub inne leki czy alergeny. Osoby uczulone na penicyliny lub inne antybiotyki beta-laktamowe mają większe ryzyko reakcji alergicznych na cefalosporyny. W przypadku poważnych reakcji alergicznych, w tym reakcji anafilaktycznych, konieczna jest hospitalizacja i podjęcie odpowiedniego leczenia. W przypadku pierwszych objawów nadwrażliwości należy przerwać stosowanie preparatu i skonsultować się z lekarzem.

Ostrożność jest wskazana, jeśli preparat ma być stosowany u osób, które wcześniej miały łagodne lub umiarkowane reakcje alergiczne na inne antybiotyki beta-laktamowe.

Należy zachować ostrożność, gdy cefuroksym jest stosowany jednocześnie z antybiotykami aminoglikozydowymi lub lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid, ze względu na potencjalne działanie niekorzystne dla nerek. W przypadku chorych z zaburzeniami nerek i/lub osób w podeszłym wieku zaleca się regularną kontrolę funkcji nerek.

Długotrwałe stosowanie antybiotyków może sprzyjać rozwojowi opornych na leczenie bakterii i grzybów. W przypadku wystąpienia nowych zakażeń bakteryjnych lub grzybiczych podczas stosowania preparatu, należy skonsultować się z lekarzem.

Jeżeli podczas leczenia lub po jego zakończeniu wystąpi biegunka, nie należy leczyć jej samodzielnie, lecz skonsultować się z lekarzem. Może to bowiem sugerować wystąpienie rzekomobłoniastego zapalenia jelit spowodowanego przez pałeczkę . Nie zaleca się stosowania leków hamujących perystaltykę jelit w tej sytuacji.

Przed przeprowadzeniem badań laboratoryjnych należy poinformować personel medyczny o stosowaniu cefuroksymu, ponieważ może to wpłynąć na wyniki pomiaru stężenia glukozy w moczu i we krwi, a także testu Coombsa.

Preparat zawiera sód, co może być istotne dla osób kontrolujących spożycie sodu w diecie.

Czy preparat ma wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn?

Nie stwierdzono bezpośredniego wpływu preparatu na zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn.

Podczas ciąży nie należy przyjmować żadnych leków bez konsultacji z lekarzem!

Przed zastosowaniem jakiegokolwiek leku w czasie ciąży lub karmienia piersią należy skonsultować się z lekarzem, aby omówić potencjalne ryzyko i korzyści związane z jego stosowaniem. W przypadku ciąży lub planowania ciąży zawsze powiadom lekarza o przyjmowanych lekach.

Przyjmowanie preparatu podczas ciąży jest dozwolone tylko wtedy, gdy lekarz uzna to za konieczne i gdy korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Ocena stosunku korzyści do ryzyka powinna być dokonana przez lekarza!

Nie zaleca się stosowania leku w okresie karmienia piersią.

Powiadom swojego lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, także tych dostępnych bez recepty.

Zwróć szczególną uwagę na informację o stosowaniu:

• probenecydu

• antybiotyków aminoglikozydowych

• leków moczopędnych (np. furosemid)

• leków przeciwzakrzepowych.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania probenecydu; może to opóźnić wydalanie antybiotyku i wywołać zwiększone oraz przedłużone działanie.

Jednoczesne stosowanie preparatu z antybiotykami aminoglikozydowymi lub lekami moczopędnymi, takimi jak furosemid, może spotęgować szkodliwe działanie na nerki (nefrotoksyczność); zachowaj ostrożność.

Łączenie preparatu z doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi może zwiększyć wartość współczynnika INR.

Z uwagi na niezgodności farmaceutyczne nie mieszaj preparatu w strzykawce z antybiotykami aminoglikozydowymi.

Wpływ cefuroksymu na wyniki badań laboratoryjnych:

Przed przeprowadzeniem analiz laboratoryjnych powiadom lekarza i personel laboratorium o stosowaniu cefuroksymu. Preparat może wywołać fałszywie dodatni wynik testu Coombsa, również u noworodków matek leczonych cefalosporynami (co może wpłynąć na wyniki krwi). Cefuroksym może wpłynąć na wyniki pomiaru stężenia glukozy we krwi i moczu.

Jak każdy lek, również Biofuroksym może wywoływać efekty uboczne, jednak nie muszą one wystąpić u wszystkich pacjentów korzystających z tego leku. Należy pamiętać, że spodziewane korzyści z jego stosowania z reguły przewyższają szkody wynikające z wystąpienia działań niepożądanych.

Do często możliwych skutków ubocznych należą: neutropenia, eozynofilia, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, krótkotrwałe zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, reakcje w miejscu podania (ból, zakrzepowe zapalenie żył). Rzadziej mogą wystąpić: leukopenia, dodatni test Coombsa, problemy żołądkowo-jelitowe, przejściowe zwiększenie stężenia bilirubiny, wysypka, pokrzywka i świąd. Ponadto istnieją możliwe, ale bez określonej częstości występowania, działania niepożądane, takie jak nadmierny wzrost drożdżaków, rzekomobłoniaste zapalenie jelit (związanie z nadmiernym wzrostem ), małopłytkowość, hemolityczna niedokrwistość, gorączka spowodowana lekiem, śródmiąższowe zapalenie nerek, zapalenie naczyń skóry, podwyższone stężenie azotu mocznikowego i kreatyniny we krwi, reakcje alergiczne, w tym reakcje anafilaktyczne, obrzęk naczynioruchowy, posurowicza choroba, a także poważne reakcje skórne: zespół Stevensa i Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwicze zapalenie skóry.