Epizody depresji. Zwykle 10 mg/d. W zależności od reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do maks. 20 mg/d. Poprawę kliniczną uzyskuje się zwykle po 2–4 tyg. leczenia. Po ustąpieniu objawów leczenie kontynuować co najmniej przez 6 mies.
Zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią lub bez niej. W 1. tyg. 5 mg/d, następnie 10 mg/d. W zależności od reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do maks. 20 mg/d. Maks. skuteczność osiąga się po ok. 3 mies.; leczenie trwa kilka mies.
Fobia społeczna. Zwykle 10 mg/d. Poprawę stanu klinicznego uzyskuje się zazwyczaj po 2–4 tyg. leczenia. W zależności od reakcji pacjenta należy dostosować dawkę (5–20 mg/d). Zwykle zalecane jest leczenie przez 12 tyg.; długoterminową terapię prowadzono do 6 mies.
Zaburzenia lękowe uogólnione. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Początkowo 10 mg/d. W zależności od reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do maks. 20 mg/d. Leczenie jest długoterminowe. Korzyści z leczenia i stosowana dawka powinny być regularnie oceniane.

Jeśli występuje nadwrażliwość na którekolwiek składniki preparatu, zdiagnozowane wydłużenie odstępu QT lub wrodzony zespół wydłużonego odstępu QT, równoczesne stosowanie leków wydłużających odstęp QT, niewybiórczych, nieodwracalnych inhibitorów MAO, odwracalnych inhibitorów MAO-A lub linezolidu.