Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Vancomycin AptaPharma, 500 mg, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji

Vancomycin AptaPharma, 1000 g, proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji

Vancomycini hydrochloridum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki:

1. Co to jest Vancomycin AptaPharma i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vancomycin AptaPharma
3. Jak stosować Vancomycin AptaPharma
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać Vancomycin AptaPharma
6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest Vancomycin AptaPharma i w jakim celu się go stosuje

Wankomycyna jest antybiotykiem należącym do klasy antybiotyków zwanych „glikopeptydami”. Działanie wankomycyny polega na zabijaniu pewnych bakterii powodujących zakażenia.

Wankomycyna stosowana jest we wszystkich grupach wiekowych w infuzji w leczeniu następujących ciężkich zakażeń:

• zakażenia skóry i tkanki podskórnej;
• zakażenia kości i stawów;
• zakażenia płuc określanego jako „zapalenie płuc”;
• zakażenia płuc określanego jako „zapalenie płuc” nabyte w szpitalu, w tym respiratorowe zapalenie płuc;
• zakażenia wewnętrznej błony wyściełającej serce (zapalenie wsierdzia) oraz zapobieganie zapaleniu wsierdzia u zagrożonych pacjentów przechodzących poważne zabiegi chirurgiczne.

Wankomycyna może być podawana doustnie u dorosłych i dzieci w leczeniu zakażenia błony śluzowej jelita cienkiego i grubego związanego z uszkodzeniem błony śluzowej (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego), spowodowanego przez bakterie Clostridium difficile.

Wankomycyna w postaci proszku służy do sporządzania roztworu do infuzji lub roztworu doustnego.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vancomycin AptaPharma

Kiedy nie stosować leku Vancomycin AptaPharma

• jeśli pacjent ma uczulenie na wankomycynę
• domięśniowo ze względu na ryzyko martwicy w miejscu podania.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Vancomycin AptaPharma należy omówić to z lekarzem, farmaceutą szpitalnym lub pielęgnarką, jeśli:

• u pacjenta kiedykolwiek po podaniu wankomycyny wystąpiła ciężka wysypka skórna lub złuszczanie się skóry, pęcherze i (lub) owrzodzenia jamy ustnej;
• u pacjenta wystąpiła uprzednio reakcja alergiczna na teikoplaninę, ponieważ może to oznaczać, że

Wankomycyna - ostrzeżenia i zalecenia

Pacjent jest również uczulony na wankomycynę;

Pacjent ma zaburzenia słuchu, zwłaszcza jeśli jest w podeszłym wieku (konieczne może być badaniesłuchu podczas leczenia);

Pacjent ma zaburzenia czynności nerek (konieczne będzie przeprowadzenie badań krwi oraz czynnościwątroby i nerek podczas leczenia);

Pacjent otrzymuje wankomycynę w infuzji w celu leczenia biegunki związanej z zakażeniemClostridium difficile, zamiast podawania doustnego.

W związku z leczeniem wankomycyną występowały przypadki ciężkich reakcji skórnych, w tym zespołuStevensa-Johnsona, toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka, reakcji polekowych z eozynofiliąi objawami ogólnoustrojowymi (DRESS, ang. drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms)oraz ostrej uogólnionej osutki krostkowej (AGEP, ang. acute generalized exanthematous pustulosis). Jeślipacjent zauważy którykolwiek z objawów opisanych w punkcie 4, należy przerwać stosowaniewankomycyny i natychmiast zgłosić się do lekarza.

Podczas leczenia wankomycyną należy omówić to z lekarzem, farmaceutą szpitalnym lub pielęgniarką,jeśli:

• Pacjent otrzymuje leczenie wankomycyną przez długi czas (konieczne może być przeprowadzaniebadań krwi oraz badań czynności wątroby i nerek podczas leczenia);
• Pacjent jest w wieku ponad 65 lat (lekarz prawdopodobnie będzie musiał dostosować dawkę);
• U pacjenta podczas leczenia wystąpi jakakolwiek reakcja skórna;
• U pacjenta wystąpi ciężka lub długotrwała biegunka podczas lub po zakończeniu leczeniawankomycyną; w takiej sytuacji należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Może to byćobjaw zapalenia jelita (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego), które może wystąpić podczasleczenia antybiotykami.

Po wstrzyknięciu wankomycyny do oka występowały ciężkie działania niepożądane, mogące prowadzićdo utraty wzroku.

Dzieci

Wankomycyna będzie stosowana ze szczególną ostrożnością u wcześniaków i młodych niemowląt,ponieważ ich nerki nie są w pełni rozwinięte, co może doprowadzić do gromadzenia wankomycyny wekrwi. W tej grupie wiekowej konieczne może być wykonanie badań krwi w celu kontrolowania stężeniawankomycyny we krwi.

Vancomycin AptaPharma a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce o wszystkich lekach stosowanych przezpacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować. Ponadto, nie należyprzyjmować nowych leków bez konsultacji z lekarzem.

Następujące leki mogą oddziaływać z wankomycyną, jeśli są jednocześnie stosowane, np. leki stosowanew leczeniu:

• zakażeń wywołanych przez bakterie (streptomycyna, neomycyna, gentamycyna, kanamycyna,amikacyna, bacytracyna, tobramycyna, polimiksyna B, kolistyna),
• gruźlicy (wiomycyna),
• zakażeń grzybiczych (amfoterycyna B),
• nowotworów (cisplatyna),
• leki stosowane w celu zwiotczenia mięśni podczas znieczulenia,
• leki znieczulające (jeśli pacjent ma być poddany znieczuleniu ogólnemu),
• inhibitory pompy protonowej,
• leki hamujące perystaltykę jelitową (leki stosowane w łagodzeniu objawów biegunki),
• leki moczopędne (leki przeciw zatrzymywaniu wody w organizmie),
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (leki stosowane w leczeniu stanów zapalnych, łagodnego doumiarkowanego bólu i gorączki).

Jeśli wankomycyna podawana jest w tym samym czasie co inne leki, lekarz może zlecić badania krwiw celu dostosowania jej dawki.

Wankomycyna i środki znieczulające u dzieci

Jednoczesne podawanie wankomycyny i środków znieczulających u dzieci wiąże się z występowaniemzaczerwienienia skóry (rumienia) i reakcji alergicznych. Podobnie, jednoczesne stosowanie z innymilekami, takimi jak antybiotyki aminoglikozydowe, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ, np.ibuprofen) lub amfoterycyna B (lek stosowany w zakażeniach grzybiczych) lub piperacyklinęz tazobaktamem (w przypadku stosowania preparatów pozajelitowych) może zwiększać ryzykouszkodzenia nerek, w związku z czym, konieczne może być częstsze wykonywanie badań krwi i czynności nerek.

Ciąża i karmienie piersią

Ciąża

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje ciążę, powinna poradzić sięlekarza przed zastosowaniem tego leku. Lek Vancomycin AptaPharma można podawać podczas ciążyi w okresie karmienia piersią tylko w razie bezwzględnej konieczności. Lekarz zdecyduje, czy pacjentkamusi przyjmować lek Vancomycin AptaPharma.

Karmienie piersią

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjentka karmi piersią, ponieważ lek Vancomycin AptaPharmaprzenika do mleka ludzkiego. Lekarz zdecyduje, czy wankomycyna jest naprawdę konieczna lub czypacjentka musi przestać karmić piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Vancomycin AptaPharma nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzeniapojazdów i obsługiwania maszyn.

Jak stosować Vancomycin AptaPharma

Pacjent będzie otrzymywać lek Vancomycin AptaPharma podawany przez personel medyczny podczaspobytu w szpitalu. Lekarz zdecyduje, jaką dawkę leku pacjent musi otrzymać każdego dnia i jak długopowinno trwać leczenie.

Dawkowanie

• wiek pacjenta
• masa ciała pacjenta
• zakażenie, które występuje u pacjenta
• stan czynności nerek pacjenta
• stan słuchu pacjenta
• wszystkie inne leki stosowane przez pacjenta

Podanie dożylne

Dorośli i młodzież (w wieku 12 lat i powyżej): dawkowanie zostanie ustalone w zależności od masy ciała pacjenta. Dawka zazwyczaj stosowana w infuzjito 15 do 20 mg na każdy kg masy ciała. Dawka taka jest zwykle podawana co 8 do 12 godzin.

Ważne informacje dotyczące leku Vancomycin AptaPharma

Miesiączki matki do porodu (wiek ciążowy) plus czas, jaki upłynął od urodzenia dziecka (wiek pourodzeniowy).

U pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów otyłych, kobiet w ciąży oraz pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, w tym pacjentów dializowanych, konieczne może być zastosowanie innej dawki.

Czas trwania leczenia

Czas trwania leczenia zależy od typu zakażenia występującego u pacjenta i może wynosić od 1 do 6 tygodni.

Czas trwania leczenia może być zmienny, w zależności od reakcji danego pacjenta na leczenie.

Podczas leczenia pacjent może mieć wykonywane badania krwi i analizę moczu, może też mieć test słuchu w kierunku poszukiwania objawów ewentualnych działań niepożądanych.

Podanie doustne

Dorośli i młodzież (w wieku od 12)

Zalecana dawka to 125 mg co 6 godzin. W niektórych przypadkach lekarz może zdecydować o zastosowaniu większej dawki dobowej, maksymalnie 500 mg co 6 godzin. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej 2 g.

Jeśli pacjent miał uprzednio inne zaburzenia (zakażenie błony śluzowej), konieczne może być zastosowanie innej dawki i czasu trwania leczenia.

Stosowanie u dzieci

Noworodki, niemowlęta i dzieci w wieku poniżej 12 lat

Zalecana dawka to 10 mg na każdy kg masy ciała. Dawka ta jest zwykle podawana co 6 godzin. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki dobowej 2 g.

Sposób podawania

Infuzja dożylna oznacza, że lek przepływa z butelki lub worka infuzyjnego przez przewód do jednego z naczyń krwionośnych w ciele pacjenta. Lekarz lub pielęgniarka będzie zawsze podawać wankomycynę do krwi, a nie w mięsień.

Wankomycyna będzie podawana do żyły przez co najmniej 60 minut.

W razie stosowania w leczeniu zaburzeń przewodu pokarmowego (tzw. rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego) lek musi być podawany w postaci roztworu doustnego (pacjent będzie przyjmować lek doustnie).

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Vancomycin AptaPharma

Ponieważ lek będzie podawany pacjentowi podczas pobytu w szpitalu, jest mało prawdopodobne, że wankonmycyna zostanie podana w nadmiarze. W razie jakichkolwiek wątpliwości należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Wankomycyna może powodować reakcje alergiczne, jednak ciężkie reakcje alergiczne (reakcje anafilaktyczne) są rzadkie. Jeśli u pacjenta wystąpi nagle świszczący oddech, trudności.

Ważne informacje o stosowaniu wankomycyny

W oddychaniu, zaczerwienienie górnej części ciała, wysypka lub swędzenie, należy niezwłocznie powiadomić lekarza prowadzącego.

Jeśli pacjent zauważy którykolwiek z następujących objawów, należy przerwać stosowanie wankomycyny i natychmiast zgłosić się do lekarza:

• czerwonawe, płaskie, przypominające tarczę strzelniczą lub okrągłe plamy na tułowiu
• rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała i powiększone węzły chłonne
• czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą oraz pęcherzami z jednoczesną gorączką na początku leczenia

Wchłanianie wankomycyny z przewodu pokarmowego jest nieznaczne. Jednak, jeśli pacjent ma stan zapalny przewodu pokarmowego, a zwłaszcza, jeśli ma także zaburzenia czynności nerek, mogą występować działania niepożądane takie same, jak występujące po podawaniu wankomycyny w infuzji.

Częste działania niepożądane (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów):

• spadek ciśnienia krwi
• duszność, świszczący oddech
• wysypka i stan zapalny błony śluzowej jamy ustnej, swędzenie, swędząca wysypka, pokrzywka
• zaburzenia czynności nerek
• zaczerwienienie górnej części ciała i twarzy, zapalenie żyły

Niezbyt częste działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 100 pacjentów):

• przejściowa lub trwała utrata słuchu

Rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie u 1 na 1000 pacjentów):

• zmniejszenie liczby białych krwinek, czerwonych krwinek i płytek krwi
• wzrost liczby pewnego rodzaju białych krwinek we krwi
• zaburzenia równowagi, dzwonienie w uszach, zawroty głowy
• zapalenie naczyń krwionośnych
• nudności

Bardzo rzadkie działania niepożądane (mogą wystąpić maksymalnie 1 na 10 000 pacjentów):

• nagłe wystąpienie ciężkiej skórnej reakcji alergicznej
• zatrzymanie akcji serca
• zapalenie jelita powodujące ból brzucha i biegunkę

Źródło: Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Zgłaszanie działań niepożądanych: Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce.

Vancomycin AptaPharma

Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301
Faks: +48 22 49 21 309
Strona internetowa:

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

Jak przechowywać Vancomycin AptaPharma

Przed rekonstytucją:
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności (EXP) zamieszczonego na etykiecie i pudełku. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
Stabilność roztworu po rekonstytucji i następnie po rozcieńczeniu podano poniżej w informacji dla fachowego personelu medycznego.

Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Vancomycin AptaPharma
Substancją czynną leku jest wankomycyna (w postaci chlorowodorku).
Vancomycin AptaPharma 500 mg
Każda fiolka zawiera 500 mg wankomycyny, co odpowiada 500 000 IU.
Vancomycin AptaPharma 1000 mg
Każda fiolka zawiera 1000 mg wankomycyny, co odpowiada 1 000 000 IU.

Jak wygląda Vancomycin AptaPharma i co zawiera opakowanie
Vancomycin AptaPharma, 500 mg: proszek umieszczony jest fiolce o pojemności 10 mL z przezroczystego, bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy chlorobutylowej i białym aluminiowo-polipropylenowym wieczkiem, z samoprzylepną etykietą identyfikacyjną.
Vancomycin AptaPharma, 1000 mg: proszek umieszczony jest fiolce o pojemności 20 mL z przezroczystego, bezbarwnego szkła typu I, z korkiem z gumy chlorobutylowej i niebieskim aluminiowo-polipropylenowym wieczkiem, z samoprzylepną etykietą identyfikacyjną.
Tekturowe pudełko zawiera 10 fiolek.
Vancomycin AptaPharma, 500 mg
Każda fiolka zawiera wankomycyny chlorowodorek, co odpowiada 500 mg wankomycyny. Po rekonstytucji w 10 mL wody do wstrzykiwań otrzymuje się roztwór o stężeniu 50 mg/mL, a po dalszych rozcieńczeniach roztwór o stężeniu 5 mg/mL.
Vancomycin AptaPharma, 1000 mg
Każda fiolka zawiera wankomycyny chlorowodorek, co odpowiada 1000 mg wankomycyny.

Informacje o produkcie leczniczym

Po rekonstytucji w 20 mL wody do wstrzykiwań otrzymuje się roztwór o stężeniu 50 mg/mL, a po dalszychrozcieńczeniach roztwór o stężeniu 5 mg/mL.

Podmiot odpowiedzialny

Apta Medica Internacional d.o.o.
Likozarjeva Ulica 6
1000 Lubljana
Słowenia

Wytwórca

Laboratorio Reig Jofré SA
Gran Capità, 10
08970 Sant Joan Despí, Barcelona
Hiszpania

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego ObszaruGospodarczego pod następującymi nazwami:

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 7

Inne źródła informacji

Porada/edukacja medyczna

Antybiotyki stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych. Są one nieskuteczne w przypadku zakażeńwirusowych.

Jeżeli lekarz przepisał pacjentowi antybiotyki, są one konieczne do leczenia konkretnej, aktualniewystępującej choroby.

Pomimo stosowania antybiotyków niektóre bakterie mogą przeżyć lub rozmnażać się dalej. Zjawisko tonazywa się opornością; niekiedy leczenie antybiotykami staje się nieskuteczne.

Niewłaściwe stosowanie antybiotyków zwiększa oporność. Pacjent może nawet ułatwić powstanieoporności i tym samym opóźnić wyleczenie lub zmniejszyć skuteczność antybiotykoterapii, jeśli nie będzieprzestrzegać właściwego:

• dawkowania,
• harmonogramu leczenia,
• czasu trwania leczenia.

W związku z tym, by zachować skuteczność tego leku, należy:

1. Stosować antybiotyki tylko wtedy, gdy przepisze je lekarz.
2. Ściśle przestrzegać przepisanego sposobu stosowania.
3. Nie stosować ponownie antybiotyku bez zalecania lekarza, nawet w celu leczenia podobnej choroby.

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego

Niniejsze informacje stanowią fragment Charakterystyki Produktu Leczniczego, która ma pomócw podawaniu leku Vancomycin AptaPharma. Oceniając celowość stosowania u konkretnego pacjenta,lekarz powinien zapoznać się z Charakterystyką Produktu Leczniczego.

Podanie dożylne

Wyłącznie do podania w infuzji dożylnej. Nie należy podawać domięśniowo.

Przygotowanie zrekonstytuowanego roztworu

Zawartość każdej 500 mg fiolki rozpuścić w 10 mL sterylnej wody do wstrzykiwań.

Zawartość każdej 1000 mg fiolki rozpuścić w 20 mL sterylnej wody do wstrzykiwań.

Jeden mL roztworu po rekonstytucji zawiera 50 mg wankomycyny.

Wygląd zrekonstytuowanego roztworu

Po rekonstytucji, roztwór jest klarowny i bezbarwny bez cząstek stałych.

Przygotowanie gotowego rozcieńczonego roztworu do infuzji

Roztwór po rekonstytucji zawierający 50 mg/mL wankomycyny należy następnie rozcieńczyć.

Odpowiednie rozcieńczalniki to:

• 50 mg/mL (5%) roztwór glukozy do wstrzykiwań
• 9 mg/mL (0,9%) roztwór chlorku sodu do wstrzykiwań
• płyn Ringera z mleczanem
• płyn Ringera z octanem

Infuzja przerywana

Zrekonstytuowany roztwór zawierający 500 mg wankomycyny (50 mg/mL) należy najpierw rozcieńczyćw co najmniej 100 mL rozcieńczalnika (do uzyskania 5 mg/mL).

Zrekonstytuowany roztwór zawierający 1000 mg wankomycyny (50 mg/mL) należy najpierw rozcieńczyćw co najmniej 200 mL rozcieńczalnika (do uzyskania 5 mg/mL).

Stężenie wankomycyny w roztworze do infuzji nie powinno przekraczać 5 mg/mL.

Pożądaną dawkę należy podawać powoli dożylnie z szybkością nieprzekraczającą 10 mg/min przez conajmniej 60 minut lub dłużej.

Infuzja ciągła

Należy stosować tylko wtedy, gdy infuzja przerywana nie jest możliwa.

Dwie do czterech fiolek zawierających 500 mg wankomycyny (1-2 g) lub jedną do dwóch fiolekzawierających 1000 mg wankomycyny (1-2 g) można rozpuścić w odpowiedniej ilości wymienionegopowyżej rozpuszczalnika i podawać przez kroplówkę, tak aby w ciągu 24 godzin pacjent otrzymałprzepisaną dawkę dobową.

Wygląd rozcieńczonego roztworu

Po rozcieńczeniu, roztwór jest przezroczysty i bezbarwny bez cząstek stałych.

Przed podaniem roztworów po rekonstytucji i rozcieńczeniu należy obejrzeć pod kątem obecności cząstekstałych i przebarwień. Należy używać wyłącznie klarownego i bezbarwnego roztworu bez cząstek stałych.

Podanie doustne

W przypadku podania doustnego roztwory zawierające 500 mg i 1000 mg wankomycyny możnarozcieńczyć w 30 mL wody i podać pacjentowi lub podawać przez zgłębnik nosowo-żołądkowy.

Trwałość

Okres ważności roztworu po rekonstytucji:
Roztwór po rekonstytucji z wodą do wstrzykiwań zachowuje stabilność przez 24 godziny w temperaturze2ºC – 8ºC. Z mikrobiologicznego punktu widzenia roztwór należy zużyć natychmiast.

Okres ważności rozcieńczonego roztworu:
Wykazano chemiczną i fizyczną stabilność użytkową:
- przez okres 8 godzin w temperaturze 25°C, po rekonstytucji i dalszym rozcieńczeniu z roztworemchlorku sodu 9 mg/mL (0,9%) lub roztworem glukozy 50 mg/mL (5%);
- przez okres 4 dni w temperaturze 2ºC – 8ºC, po rekonstytucji i dalszym rozcieńczeniu z mleczanemRingera lub octanem Ringera;
- przez okres 14 dni w temperaturze 2ºC – 8ºC, po rekonstytucji i dalszym rozcieńczeniu z roztworemchlorku sodu 9 mg/mL (0,9%) lub roztworem glukozy (5%).
Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt leczniczy należy zużyć natychmiast.

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

U pacjentów dorosłych oraz u dzieci i młodzieży z zaburzeniami czynności nerek należy brać pod uwagęwstępną dawkę początkową, a następnie oznaczenia najmniejszego skutecznego stężenia wankomycyny wsurowicy, zamiast zaplanowanego schematu leczenia, zwłaszcza u pacjentów z ciężkimi zaburzeniamiczynności nerek lub przechodzącym leczenie nerkozastępcze (ang. renal replacement therapy, RRT) zewzględu na liczne zmienne czynniki wpływające na stężenie wankomycyny u takich pacjentów.

U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie wolno zmniejszać dawkipoczątkowej. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek preferowane jest wydłużenieodstępów między kolejnymi dawkami zamiast podawania mniejszych dawek dobowych.

Należy właściwie ocenić jednocześnie podawane inne produkty lecznicze, które mogą zmniejszyć klirenswankomycyny i (lub) nasilić jej działania niepożądane (patrz punkt 4.4 ChPL).

Wankomycyna jest w niewielkim stopniu usuwana przez hemodializę przerywaną. Jednak zastosowaniebłon filtracyjnych o dużej przepuszczalności lub ciągłego leczenia nerkozastępczego (ang. continuous renalreplacement therapy, CRRT) zwiększa klirens wankomycyny i zasadniczo konieczne jest podawanie dawekuzupełniających (zwykle po sesji hemodializy w przypadku hemodializy przerywanej).

Roztwory wankomycyny mają niskie pH i może to powodować nietrwałość chemiczną lub fizycznąw przypadku zmieszania go z innymi substancjami. Należy unikać mieszania wankomycyny z roztworamialkalicznymi.

Tego leku nie należy mieszać z innymi roztworami do infuzji z wyjątkiem chlorku sodu 9 mg/mL (0,9%),roztworu glukozy 50 mg/mL (5%), mleczanu Ringera lub octanu Ringera.