Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Uldiulan, 12,5 mg, tabletki

Uldiulan, 25 mg, tabletki

Uldiulan, 50 mg, tabletki

Chlortalidonum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek możezaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawyniepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Uldiulan i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Uldiulan
3. Jak przyjmować lek Uldiulan
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Uldiulan
6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Uldiulan i w jakim celu się go stosuje

Uldiulan jest długodziałającym lekiem moczopędnym obniżającym ciśnienie krwi.Lek Uldiulan jest stosowany w leczeniu:

• obrzędów (nagromadzenie płynów) pochodzenia sercowego, wątrobowego i nerkowego
• wysokiego ciśnienia krwi (nadciśnienie tętnicze)
• niewydolności serca

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Uldiulan

Kiedy nie przyjmować leku Uldiulan:

• jeśli pacjent ma uczulenie na chlortalidon lub inne tiazydy i sulfonamidy (możliwe reakcjekrzyżowe; zaleca się ostrożność u pacjentów z astmą oskrzelową) lub którykolwiek z pozostałychskładników tego leku wymienionych w punkcie 6;
• jeśli pacjent nie jest w stanie oddawać moczu (wytwarzanie moczu poniżej 100 mg/24 godziny)
• jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (z silnie ograniczonym wytwarzaniemmoczu; klirens kreatyniny < 30 mL/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy wynosi > 1,8mg/100 mL);

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Uldiulan należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:

Niewydolność nerek:

W przypadku choroby nerek należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Uldiulan. Jeśli u pacjenta występuje łagodna lub umiarkowana niewydolność nerek (klirens kreatyniny 30-60 mL/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy wynosi 1,1-1,8 mg/100 mL), dawkowanie należy dostosować do wymagań terapeutycznych i tolerancji (patrz punkt 3. Jak stosować lek Uldiulan).

Jeśli u pacjenta występuje ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 mL/min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy wynosi > 1,8 mg/100 mL), tiazydowe leki moczopędne i analogi tiazydów, w tym chlortalidon, tracą swoje działanie moczopędne (patrz punkt 2).

U pacjentów z chorobą nerek, lek Uldiulan może powodować zwiększenie całkowitej zawartości azotu we krwi (azotemia). W przypadku zaburzeń czynności nerek mogą wystąpić skumulowane skutki działania leku.

Długotrwałe stosowanie leków moczopędnych może skutkować rzekomym zespołem Barttera z obrzękiem. Obrzęk jest wynikiem zwiększenia stężenia reniny i w konsekwencji zwiększonej produkcji aldosteronu (hiperaldosteronizm wtórny).

Niewydolność wątroby

Jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub postępująca choroba wątroby, należy zachować ostrożność podczas stosowania leku Uldiulan. Ponieważ niewielkie zmiany w równowadze wodno-elektrolitowej spowodowane tiazydowymi lekami moczopędnymi, w tym lekiem Uldiulan, u pacjentów z marskością wątroby mogą powodować śpiączkę wątrobową (patrz punkt 2. Kiedy nie stosować leku Uldiulan).

Efekty metaboliczne i hormonalne:

Pacjenci z cukrzycą lub dną moczanową, powinni być szczególnie uważnie kontrolowani przez lekarza.

Terapia tiazydowa może mieć wpływ na zdolność wchłaniania glukozy (tolerancję glukozy). Jeśli u pacjenta występuje ujawniona cukrzyca, sytuacja metaboliczna może ulec pogorszeniu, dlatego może być konieczne dostosowanie dawki insuliny lub doustnych leków obniżających stężenie cukru we krwi. Podczas terapii tiazydami może ujawnić się utajona cukrzyca.

Chlortalidon może zwiększać stężenie kwasu moczowego w surowicy, ale napady dny moczanowej są rzadkie podczas długotrwałego leczenia.

U pacjentów długotrwale leczonych diuretykami (tiazydami i diuretykami tiazydopodobnymi), w tym chlortalidonem, zgłaszano minimalne i częściowo odwracalne zwiększenie stężenia cholesterolu całkowitego w osoczu, lipoprotein o małej gęstości (LDL) lub triglicerydów.

Zaburzenia równowagi elektrolitowej:

Podczas terapii tiazydami należy regularnie oznaczać elektrolity w surowicy (zwłaszcza potas, sód i wapń).

Kontrola stężenia elektrolitów w surowicy jest szczególnie wskazana u osób starszych i (lub) u pacjentów z nagromadzeniem płynu w okolicy żołądka (wodobrzusze) z powodu marskości wątroby i (lub) u pacjentów z nagromadzeniem płynu w tkance (obrzęk) z powodu chorób nerek. W takich warunkach chlortalidon powinien być podawany wyłącznie pod ścisłą kontrolą i tylko u pacjentów z prawidłowym stężeniem potasu bez oznak utraty objętości.

Leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi

Leczenie tiazydowymi lekami moczopędnymi, w tym chlortalidonem, wiązało się z zaburzeniamirównowagi wodno-elektrolitowej (niedobór potasu i sodu we krwi, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej we krwi, spowodowanymi niedoborem chlorków (zasadowica hipochloremiczna). Nawystąpienie zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej wskazują: suchość w jamie ustnej, pragnienie,osłabienie, letarg, senność, niepokój, ból lub skurcze mięśni, osłabienie mięśni, obniżone ciśnieniekrwi (niedociśnienie), zmniejszona produkcja moczu (skąpomocz), przyspieszone tętno (tachykardia) idolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności i wymioty.

Niedobór potasu we krwi (hipokaliemia) może powodować uwrażliwienie serca i potęgować jegoreakcję na toksyczne działanie glikozydów nasercowych (preparatów naparstnicy).Ryzyko hipokaliemii jest największe u pacjentów z marskością wątroby, u pacjentów ze zwiększonądiurezą, u pacjentów bez odpowiedniej doustnej podaży elektrolitów oraz u pacjentów leczonychjednocześnie kortykosteroidami („kortyzonem”), ACTH, glikozydami nasercowymi (preparatynaparstnicy do wspomagania pracy serca) lub środki przeczyszczające (patrz punkt 2. Lek Uldiulan ainne leki). Tych pacjentów należy szczególnie uważnie kontrolować.

Podobnie jak w przypadku wszystkich diuretyków tiazydowych

W razie konieczności lek Uldiulan można łączyć z doustnymi suplementami potasu lub z lekiemmoczopędnym oszczędzającym potas (np. triamterenem). W przypadku leczenia skojarzonego należykontrolować stężenie potasu w surowicy. Jeśli hipokaliemii towarzyszą objawy kliniczne (np.osłabienie mięśni, niedowład i zmiany w zapisie EKG), należy przerwać stosowanie leku Uldiulan.Należy unikać leczenia skojarzonego produktem Uldiulan i lekiem zawierającym potas lub lekiemmoczopędnym oszczędzającym potas u pacjentów leczonych jednocześnie inhibitorami ACE (lekistosowane w leczeniu np. nadciśnienia tętniczego), o ile nie jest to bezwzględnie konieczne.

Zaburzona czynność serca

U pacjentów z ciężką niewydolnością serca ze znacznym nagromadzeniem płynów w tkankach ciała(wyraźny obrzęk) może się zdarzyć, że chlortalidon praktycznie nie jest już wchłaniany.

Inne działania

Reakcje nadwrażliwości mogą wystąpić u pacjentów z alergią lub astmą oskrzelową w wywiadzie lubbez astmy.Jeśli pacjent odczuwa pogorszenie widzenia lub ból oka, mogą to być objawy gromadzenia się płynuw unaczynionej błonie otaczającej oko (nadmiernego nagromadzenia płynu między naczyniówką a

Ostrzeżenia i zalecenia dotyczące leczenia lekiem Uldiulan

Powinno się być świadomym potencjalnych skutków ubocznych, takich jak obrzęk naczynioruchowy (z twardówką) lub zwiększenie ciśnienia we wnętrzu oka, które mogą wystąpić po przyjęciu leku Uldiulan. Może to prowadzić do trwałej utraty wzroku, jeśli nie jest leczone. W przypadku uczulenia na penicylinę lub sulfonamidy, może być większe ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych.

Specjalne zalecenia

Podczas leczenia lekiem Uldiulan należy regularnie kontrolować stężenie elektrolitów w surowicy, kreatyniny, mocznika, lipidów, kwasu moczowego i cukru we krwi. Pacjenci powinni zadbać o spożycie odpowiedniej ilości płynów oraz pokarmów bogatych w potas.

Leczenie wysokiego ciśnienia krwi lekiem Uldiulan wymaga regularnej kontroli. Należy przerwać leczenie po konsultacji z lekarzem w przypadku wystąpienia niepoddających się leczeniu zaburzeń elektrolitowych, reakcji nadwrażliwości, poważnych problemów żołądkowo-jelitowych, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego i innych stanów wymienionych powyżej.

Dzieci i młodzież

Chlorotalidonu nie powinno się podawać dzieciom ze względu na brak odpowiednich danych dotyczących leczenia w tej grupie wiekowej.

Pacjenci w podeszłym wieku

U pacjentów powyżej 65 roku życia, skuteczność leku Uldiulan może być zwiększona. Dawkę należy dostosować odpowiednio.

Doping

Stosowanie Uldiulan może prowadzić do pozytywnych wyników testów antydopingowych, co może stanowić zagrożenie dla zdrowia. Nie zaleca się stosowania leku w celach dopingujących.

Lek Uldiulan a inne leki

Należy informować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach, ponieważ podawanie chlortalidonu może wpływać na działanie innych produktów leczniczych lub substancji, w tym np. litu.

Interakcje leków

Jednoczesne podawanie chlortalidonu z litem może prowadzić, poprzez zmniejszenie wydalania litu, do nasilenia kardio- i neurotoksycznego działania litu. Jeżeli podanie leków moczopędnych jest nieuniknione, konieczne jest bardzo dokładne kontrolowanie stężenia litu we krwi oraz dostosowanie dawki.

Skojarzenia, przy których należy zachować ostrożność:

• Substancje, które mogą wywołać nieregularne tętno prowadzące do zgonu (torsade de pointes, migotanie komór z zaburzeniem rozprzestrzeniania się impulsów pobudzających w sercu):
• niektóre leki stosowane w nieregularnym rytmie serca (leki przeciwarytmiczne klasy Ia, klasy III)
• specyficzne leki stosowane w chorobach psychicznych (leki przeciwpsychotyczne)
• inne: beprydil, cyzapryd, difemanil, erytromycyna podawana dożylnie

Interakcje z inhibitorami ACE

Leczenie chlortalidonem i dodatkowe przyjmowanie inhibitorów ACE na początku leczenia wiąże się z ryzykiem znacznego spadku ciśnienia krwi i pogorszenia czynności nerek. W związku z tym leczenie moczopędne należy przerwać na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem ACE w celu zmniejszenia możliwości znacznego spadku ciśnienia krwi na początku leczenia.

Leki stosowane w leczeniu bólu i chorób reumatycznych

Niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą zmniejszać przeciwnadciśnieniowe i moczopędne działanie chlortalidonu. W przypadku przyjmowania dużych dawek salicylanów może dojść do nasilenia toksycznego działania salicylanów na ośrodkowy układ nerwowy.

godzin po zastosowaniu leków zmniejszających stężenie lipidów we krwi.

Leki i interakcje z chlortalidonem

leki stosowane w chorobach psychicznych (fenotiazyny), leki stosowane w leczeniu depresji (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne), alkohol

Działanie przeciwnadciśnieniowe leku Uldiulan może być wzmocnione przez wyżej wymienione leki lub przez spożycie alkoholu.

Glikozydy nasercowe (preparaty naparstnicy: leki wzmacniające wydolność serca)

W przypadku jednoczesnego leczenia glikozydami nasercowymi należy zauważyć, że podczas leczenia chlortalidonem może wystąpić niedobór potasu (hipokaliemia) i (lub) magnezu we krwi (hipomagnezemia). W ten sposób wzrasta wrażliwość mięśnia sercowego na glikozydy nasercowe i odpowiednio zwiększa się działanie i działania niepożądane glikozydów nasercowych.

Następujące skojarzenia mogą powodować interakcje:

• Insulina, leki obniżające stężenie cukru we krwi do stosowania doustnego (doustne leki przeciwcukrzycowe, pochodne sulfonylomocznika)
• Leki obniżające stężenie kwasu moczowego stosowane w dnie moczanowej
• Leki działające na współczulny układ nerwowy (sympatykomimetyki, np. noradrenalina, adrenalina)

Działanie tych leków może być osłabione przy jednoczesnym stosowaniu chlortalidonu. Może być konieczne dostosowanie dawki insuliny lub doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Niedepolaryzujące środki zwiotczające mięśnie (pochodne kurary) (leki zwiotczające mięśnie), np. Chlorek tubokuraryny

Działanie kuraropodobnych środków zwiotczających mięśnie może być wzmocnione lub wydłużone przez chlortalidon.

W przypadku, gdy nie można odstawić leku Uldiulan przed zastosowaniem środków zwiotczających mięśnie podobnych do kurary, anestezjolog musi zostać poinformowany o stosowaniu leku Uldiulan.

Allopurynol (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej)

Chlortalidon może zwiększać częstość występowania reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Amantadyna

Chlortalidon może zwiększać ryzyko działań niepożądanych powodowanych przez amantadynę.

Beta-adrenolityki, diazoksyd (leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi)

Istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia wysokiego stężenia cukru we krwi (hiperglikemii) po jednoczesnym podaniu chlortalidonu i beta-adrenolityków lub diazoksydu.

Cytostatyki (leki hamujące wzrost guza, np. cyklofosfamid, fluorouracyl, metotreksat)

Chlortalidon może zmniejszać wydalanie przez nerki leków cytotoksycznych. Jednoczesne podawanie leków cytotoksycznych może nasilać ich toksyczny wpływ na szpik kostny (zwłaszcza w zmniejszeniu liczby określonych krwinek białych).

Sole wapnia, witamina D

Jednoczesne podawanie chlortalidonu z witaminą D lub solami wapnia nasila wzrost stężenia wapnia w surowicy z powodu hamowania wydalania z moczem.

Leki przeciwcholinergiczne (np. atropina, biperyden)

Biodostępność diuretyków tiazydowych może być zwiększona przez leki przeciwcholinergiczne, najwyraźniej z powodu zmniejszenia motoryki przewodu pokarmowego i szybkości opróżniania żołądka.

Kolestyramina, kolestypol (leki zmniejszające stężenie lipidów we krwi)

Jednoczesne podawanie cholestyraminy lub kolestypolu zmniejsza wchłanianie chlortalidonu z przewodu pokarmowego. Dlatego lek Uldiulan należy przyjmować co najmniej 1 godzinę przed lub 6 godzin po zastosowaniu leków zmniejszających stężenie lipidów we krwi.

Lek Uldiulan - ważne informacje

4-6 godzin po podaniu tych leków.

Cyklosporyna

Jednoczesne leczenie cyklosporyną może zwiększać ryzyko podwyższenia stężenia kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia) i powikłań typu dny moczanowej.

Uldiulan z jedzeniem, piciem i alkoholem

Należy unikać picia alkoholu podczas podawania leku Uldiulan, ponieważ lek Uldiulan nasila działanie alkoholu, np. zdolność do reagowania może być osłabiona.

Ciąża i karmienie piersią

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, podejrzewa, że może być w ciąży lub planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Nie należy stosować leku Uldiulan, jeśli pacjentka jest w ciąży lub próbuje zajść w ciążę. Chlortalidon, substancja czynna leku Uldiulan może zmniejszać krążenie krwi w łożysku.

Karmienie piersią

Nie należy stosować leku Uldiulan w okresie karmienia piersią, ponieważ substancja czynna leku Uldiulan przenika do mleka matki i może zaszkodzić dziecku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Lek Uldiulan może zmieniać zdolność reakcji, co może ograniczyć zdolność prowadzenia samochodu, używania narzędzi lub obsługi maszyn.

Lek Uldiulan zawiera laktozę

Jeżeli pacjent ma nietolerancję niektórych cukrów, powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Lek Uldiulan zawiera sód

Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na jedną tabletkę, co oznacza, że jest "wolny od sodu".

Jak przyjmować lek Uldiulan

Ten lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Dawkowanie powinno być dostosowane do przebiegu choroby i reakcji pacjenta.

Zalecana dawka:

Obrzęki (nagromadzenie płynów) pochodzenia sercowego, wątrobowego i nerkowego oraz niewydolności serca

Zalecana dawka początkowa to 25 do 50 mg/dobę, w ciężkich przypadkach może być zwiększona do 100 do 200 mg/dobę. Dawka w przypadku obrzęku nerczycowego nie powinna być większa niż 50 mg na dobę.

Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca to najniższa skuteczna dawka, np. 25 do 50 mg na dobę.

Wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze)

Dawka początkowa: 12,5 - 50 mg chlortalidonu na dobę.

Dawka podtrzymująca: 12,5 - 25 mg chlortalidonu na dobę.

Dawkę początkową należy zmniejszać indywidualnie.

Stosowanie u dzieci i młodzieży

Ponieważ nie są dostępne odpowiednie dane dotyczące leczenia dzieci, chlortalidonu nie należy podawać dzieciom.

Pacjenci w podeszłym wieku (> 65 lat) i pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

Jeśli pacjent jest starszy i (lub) ma łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek (klirens kreatyniny30-60 mL/ min i (lub) stężenie kreatyniny w surowicy 1,1-1,8 mg/ 100 mL), dawkę należy dostosować do potrzeb terapeutycznych i tolerancji.

Przestroga dotycząca leku Uldiulan

W razie przypadkowego przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Uldiulan, należy natychmiastpowiedzieć o tym lekarzowi lub skontaktować się z najbliższym oddziałem pomocy doraźnej. Lekarz na podstawie objawów zdecyduje, jakie środki należy podjąć.

W przypadku przedawkowania i (lub) ciężkich objawów należy natychmiast zwrócić się o pomocmedyczną, w celu przyjęcia do szpitala i podjęcia intensywnej opieki medycznej. Objawy ostrego lub przewlekłego przedawkowania zależą od stopnia utraty płynów i elektrolitów.

Objawy przedawkowania mogą być:

• zawroty głowy i omdlenia, nudności, senność, ból głowy, przyspieszony puls (tachykardia)
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie) i zaburzenia krążenia z obniżonym ciśnieniem krwi przyzmianie pozycji z siedzącej na leżącą (zaburzenia regulacji ortostatycznej)
• zaburzenia równowagi elektrolitowej (niedobór potasu i (lub) sodu we krwi) z nieregularnymbiciem serca i skurczami mięśni (np. skurcze nóg)

Silne odwodnienie organizmu i zmniejszona objętość krwi krążącej (hipowolemia) mogą powodowaćzagęszczenie krwi (hemokoncentracja), skurcze, drętwienie, brak napędu (ospałość), splątanie, zapaśćkrążeniową i ostrą niewydolność nerek.

Niedobór potasu we krwi (hipokaliemia) skutkuje niezwykłym zmęczeniem, osłabieniem mięśni,podrażnieniami (np. mrowienie i uczucie zimna) rąk i stóp (parestezje), paraliżami, apatią,nadmiernym gazem w przewodzie pokarmowym (wzdęcia) i zaparcia (niedrożność porażenna jelit)lub zaburzenia świadomości aż do śpiączki związanej z niedoborem potasu (hipokaliemicznej).

Pominięcie przyjęcia leku Uldiulan

W przypadku pominięcia dawki nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętejtabletki, ale kontynuować przyjmowanie zwykłej dawki zgodnie z typowym schematem dawkowania,zgodnie z zaleceniami lekarza.

Przerwanie stosowania leku Uldiulan

Nie należy przerywać ani kończyć leczenia lekiem Uldiulan bez uprzedniej konsultacji z lekarzem. Przed przerwaniem leczenia, lekarz może zalecić kontynuowanie przyjmowania leku Uldiulan w małejdawce przez kilka dni (stopniowe zmniejszanie dawki).

W przypadku dalszych pytań dotyczących stosowania tego leku należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów, należy natychmiast poinformować lekarza lubfarmaceutę:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):

• niskie stężenie potasu we krwi (hipokaliemia), głównie przy większych dawkach, co możepowodować osłabienie mięśni, drganie mięśni lub nieprawidłowe bicie serca
• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi (hiperurykemia), co może prowadzić do bólustawów (napady dny moczanowej u predysponowanych pacjentów)
• zwiększenie stężenia lipidów we krwi (cholesterolu i triglicerydów)

Często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 na 10 osób):

• małe stężenie sodu i magnezu we krwi (hiponatremia/hipomagnezemia)
• duże stężenie cukru we krwi (hiperglikemia), który może powodować zmęczenie
• podwyższone stężenie cukru w moczu (glikozuria)

Działania niepożądane leków

Potencjalne działania niepożądane:

• u pacjentów z jawną cukrzycą może dojść do pogorszenia stanu metabolicznego, może ujawnić się utajona cukrzyca
• zwiększenie stężenia substancji azotowych (mocznik, kreatynina), szczególnie na początku kuracji
• ból głowy, zawroty głowy, osłabienie
• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie)
• zaburzenia krążenia z obniżonym ciśnieniem krwi, omdlenia przy zmianie pozycji z siedzącej na leżącą (zaburzenia regulacji ortostatycznej)
• kołatanie serca
• utrata apetytu, suchość w jamie ustnej, dolegliwości żołądkowo-jelitowe, nudności, wymioty, rozstrój żołądka, ból żołądka, zaparcia, biegunka
• skórna reakcja alergiczna, jak zaczerwienienie skóry (osutka), pokrzywka, świąd
• obniżone napięcie mięśni szkieletowych, skurcze mięśni, niemożność osiągnięcia erekcji

Rzadkie działania niepożądane:

• mała liczba płytek krwi (trombocytopenia) z nietypowym krwawieniem lub siniakami
• mała liczba białych krwinek we krwi (leukopenia)
• duży brak specyficznych białych krwinek związany ze zwiększoną podatnością na zakażenia i ciężkimi objawami ogólnymi (agranulocytoza)

Bardzo rzadkie działania niepożądane:

• zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej we krwi (zasadowica hipochloremiczna)
• alergiczne nagromadzenie płynu w płucach (idiosynkratyczny obrzęk płuc)
• problemy z oddychaniem (objawy zapalenia płuc i obrzęku płuc)

Częstość nieznana:

pogorszenie widzenia lub ból oczu spowodowany wysokim ciśnieniem (możliwe objawy gromadzenia się płynu w unaczynionej błonie otaczającej oko lub ostra jaskra zamkniętego kąta)

Wiele działań niepożądanych zniknie bez modyfikacji leczenia. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli którykolwiek z objawów utrzymuje się lub nasila.

Zgłaszanie działań niepożądanych:
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszystkie niewymienione w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309

Informacje o leku Uldiulan

Strona internetowa:

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 12