Tarcefoksym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań (1 g) - 1 fiol. proszku
Tarcefoksym proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań (1 g) - 1 fiol. proszku
CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO
1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO
Tarcefoksym, 1 g, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY
Jedna fiolka zawiera 1 g cefotaksymu (Cefotaximum) w postaci soli sodowej cefotaksymu.Produkt leczniczy zawiera: sód. 1 g proszku zawiera 48 mg sodu (2,1 mmol).
3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA
Proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań.Biały lub jasnożółty proszek.
4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.1 Wskazania do stosowania
Cefotaksym jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń, wywołanych przez wrażliwe na ten antybiotyk bakterie.Zakażenia dolnych dróg oddechowych: zwłaszcza ostre i przewlekłe zapalenie oskrzeli, bakteryjne zapalenie płuc, ropień płuc.Zakażenia dróg moczowych: np. ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza, bezobjawowy bakteriomocz.Niepowikłana rzeżączka w przypadku uczulenia na penicyliny lub oporności (szczepy Neisseria gonorrhoeae wytwarzające penicylinazę).Zakażenia w położnictwie i ginekologii.Zakażenia narządów jamy brzusznej: np. zakażenie otrzewnej.Zakażenia skóry i tkanek miękkich: np. zapalenie tkanki łącznej, zakażenie ran.Zakażenia kości i szpiku: np. zapalenie szpiku, septyczne zapalenie stawów.Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.Zapobiegawczo przed zabiegami chirurgicznymi, szczególnie w obrębie jamy brzusznej, przewodu pokarmowego, dróg moczowo-płciowych, podczas cesarskiego cięcia, jeśli istnieje ryzyko zakażenia bakteryjnego.Podając cefotaksym należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne, dotyczące odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
4.2 Dawkowanie i sposób podawania
Dawka zależy od stopnia ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, stanu pacjenta, wieku i masy ciała.
Produkt Tarcefoksym jest dostępny również w postaci proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań o mocy 2 g.
Dawkowanie
Dorośli
- zakażenia niepowikłane: 1 g co 12 godzin;
- zakażenia średnio-ciężkie: 2 g co 12 godzin;
- zakażenia ciężkie (np. posocznica): 2 g co 6 do 8 godzin;
- zakażenia zagrażające życiu: dawki mogą być zwiększone do 2 g co 4 godziny (maksymalnie 12 g na dobę);
- rzeżączka niepowikłana: 1 g jednorazowo.
Zapobiegawczo:
- przed zabiegiem chirurgicznym: 1 g iv. lub im. 90 do 30 minut przed zabiegiem;
- cięcie cesarskie: pierwszą dawkę 1 g należy podać jak najszybciej po zaciśnięciu pępowiny, a następnie tę samą dawkę należy podać iv. lub im. po 6 i 12 godzinach.
Dzieci
Poniżej przedstawiono zwykle stosowane dawki.
- Noworodki: 50 mg/kg mc. na dobę im. lub iv. w 2 do 4 dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach można podawać 150 do 200 mg/kg mc. na dobę, w dawkach podzielonych.
- Niemowlęta i dzieci: 100 do 150 mg/kg mc. na dobę im. lub iv. w 2 do 4 dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach dobową dawkę leku można zwiększyć do 200 mg/kg mc.
Pacjenci w podeszłym wieku
Leczenie należy prowadzić według ściśle ustalonego dawkowania. U osób w podeszłym wieku z zaburzoną czynnością nerek konieczna jest modyfikacja dawki.
Sposób podawania
Podanie domięśniowe: Dawki przekraczające 1 g zaleca się wstrzykiwać w dwa różne miejsca. W celu zmniejszenia bólu lek należy wstrzykiwać w duże grupy mięśni.
Podanie dożylne
Zalecane jest w ciężkich zakażeniach (posocznica, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) oraz upacjentów w stanach zagrażających życiu.
Lek dożylnie należy wstrzykiwać powoli w ciągu 3 do 5 minut lub podawać w infuzji przez 20 do60 minut.
Instrukcja dotycząca sporządzania roztworu do podania, patrz punkt 6.6.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cefotaksym, penicyliny lub cefalosporyny.
Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania
Reakcje anafilaktyczne
Przed rozpoczęciem leczenia cefotaksymem niezbędne jest zebranie dokładnego wywiadudotyczącego uprzednio występujących reakcji nadwrażliwości na penicyliny lub cefalosporyny lubinne leki beta-laktamowe (patrz punkty 4.3 i 4.8).
W trakcie leczenia cefotaksymem rzadko mogą wystąpić ciężkie objawy nadwrażliwości w postacireakcji anafilaktycznej. Większe prawdopodobieństwo takiej reakcji występuje po podaniuantybiotyku drogą parenteralną. Prawdopodobieństwo reakcji nadwrażliwości jest większe u osób zeskłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji. Jeśli wystąpi wstrząs anafilaktycznylub obrzęk naczynioruchowy, w pierwszej kolejności należy podać epinefrynę, następnie lekprzeciwhistaminowy, a jako ostatni - kortykosteroid. Należy również kontrolować podstawoweczynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi).
Ciężkie reakcje skórne
Po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu w związku ze stosowaniem cefotaksymu zgłaszanowystępowanie ciężkich niepożądanych reakcji skórnych (SCAR), tym ostrą uogólnioną osutkękrostkową (AGEP), zespół Stevensa-Johnsona, toksyczną nekrolizę naskórka, reakcję polekową zeozynofilią i objawami ogólnymi (zespół DRESS), mogących zagrażać życiu lub prowadzić dozgonu.
W momencie przepisania leku należy poinformować pacjentów o objawach przedmiotowych ipodmiotowych dotyczących reakcji skórnych.
Jeśli pojawią się objawy przedmiotowe i podmiotowe świadczące o wystąpieniu tych reakcji, należynatychmiast odstawić cefotaksym. Jeśli podczas stosowania cefotaksymu u pacjenta wystąpi AGEP,zespół Stevensa-Johnsona, toksyczna nekroliza naskórka lub zespół DRESS, nie należy rozpoczynaćponownie leczenia cefotaksymem i należy je trwale przerwać.
U dzieci pojawienie się wysypki może być mylone z zakażeniem podstawowym lub alternatywnymprocesem zakaźnym, a lekarze powinni rozważyć możliwość wystąpienia reakcji na cefotaksym udzieci, u których podczas leczenia cefotaksymem występują objawy wysypki i gorączki.
Szybkość podawania
Zbyt szybkie dożylne podanie leku (krócej niż 60 sekund), zwłaszcza do żył centralnych, możespowodować wystąpienie zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.
Ostrzeżenia dotyczące przewodu pokarmowego
Cefotaksym należy ostrożnie podawać pacjentom ze stwierdzonymi w wywiadzie chorobamiprzewodu pokarmowego, szczególnie zapaleniem okrężnicy.
Należy zachować szczególną ostrożność, jeśli u pacjenta wystąpi ciężka, uporczywa biegunka wokresie stosowania leku. Może ona być objawem rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (wwiększości przypadków wywołanego toksynami nadmiernie namnożonej w jelitach bakteriiClostridioides difficile). Należy wówczas przerwać stosowanie cefotaksymu i rozpocząć leczenieantybiotykiem skierowanym przeciwko C. difficile.
Odpowiednie leczenie
W lżejszych przypadkach wystarcza zwykle odstawienie leku, w cięższych podaje się doustnie metronidazol lub wankomycynę. Podawanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane.
Pacjenci z niewydolnością nerek
Cefalosporyny podawane w dużych dawkach, zwłaszcza pacjentom z niewydolnością nerek, mogą spowodować zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego (drgawki).
Objawy te występują rzadko, najczęściej po podaniu cefalosporyny I generacji, jakkolwiek w sporadycznych przypadkach mogą pojawić się po podaniu cefalosporyn II lub III generacji.
Lek należy ostrożnie dawkować u pacjentów z niewydolnością nerek. Jeśli lekarz dysponuje jedynie oznaczeniem stężenia kreatyniny w surowicy, klirens można obliczyć używając wzoru: klirens kreatyniny [ml/min] = mc. [kg] × (140 – wiek [lata]) 72 × stężenie kreatyniny [mg/100 ml].
Reakcje hematologiczne
Cefotaksym, podobnie jak i inne antybiotyki z grupy cefalosporyn, stosowany przez długi czas może powodować neutropenię, rzadziej agranulocytozę, eozynofilię, trombocytopenię, niedokrwistość hemolityczną. W terapii trwającej ponad 10 dni wskazane jest kontrolowanie morfologii krwi obwodowej.
Roztwory z lidokainą
Cefotaksymu rozpuszczonego w roztworze lidokainy nie należy podawać:
- dożylnie,
- dzieciom do 30. miesiąca życia,
- pacjentom uczulonym na lidokainę,
- pacjentom z zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo-komorowego (nie dotyczy chorych z implantowanym układem stymulującym),
- pacjentom z ciężką niewydolnością krążenia.
Ważne informacje o substancjach pomocniczych
Produkt leczniczy zawiera 48 mg sodu na fiolkę co odpowiada 2,4% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Biorąc pod uwagę schemat dawkowania przedstawiony w punkcie 4.2 maksymalna ilość sodu, która może zostać podana pacjentowi w maksymalnej dawce dobowej wynosi 576 mg, co odpowiada 28,8 % zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie.
Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji
Pacjenci uczuleni na penicyliny mogą być uczuleni na cefalosporyny (krzyżowa alergia). Antybiotyki działające bakteriostatycznie, np. tetracykliny, erytromycyna, chloramfenikol lub sulfonamidy, mogą hamować bakteriobójcze działanie cefalosporyn, co jest szczególnie istotne podczas leczenia ciężkich zakażeń. Jednoczesne podanie cefotaksymu z aminoglikozydami, kolistyną, polimiksynami, wankomycyną, furosemidem lub kwasem etakrynowym, podanymi w dużych dawkach, zwiększa ryzyko nefrotoksyczności. U pacjentów leczonych cefotaksymem mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki testów redukcyjnych na oznaczanie glukozy w moczu. Jeśli konieczne jest wykonanie takiego oznaczenia, zaleca się używanie testów enzymatycznych.
Probenecyd i cefotaksym
Probenecyd podawany jednocześnie z cefotaksymem zwiększa stężenie cefotaksymu i deacetylocefotaksymu oraz przedłuża czas utrzymywania się ich w surowicy. U niektórych pacjentów otrzymujących cefotaksym można obserwować fałszywie dodatni odczyn Coombs’a.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża
Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały szkodliwego wpływu cefotaksymu na płód. Z uwagi na brak badań dotyczących stosowania cefotaksymu u kobiet w ciąży, może on być stosowany podczas ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze, jedynie po dokładnym rozważeniu przez lekarza prowadzącego korzyści i ryzyka, jakie daje zastosowanie leku.
Karmienie piersią
Niewielkie ilości cefotaksymu przenikają do mleka kobiet karmiących. Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna zachować dużą ostrożność. Należy obserwować karmione dziecko.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn
Brak danych dotyczących wpływu cefotaksymu na sprawność psychofizyczną. Jeśli jednak pojawią się działania niepożądane zmniejszające zdolność koncentracji (np. ból, zawroty głowy; patrz punkt 4.8), nie zaleca się prowadzenia pojazdów ani obsługiwania maszyn.
Działania niepożądane
Działania niepożądane po podaniu cefotaksymu występują rzadko i z reguły są lekkie i przemijające. Poniżej przedstawione możliwe działania niepożądane.
- Zakażenia i infestacje pasożytnicze: zakażenia (np. pochwy) drożdżakami z rodzaju Candida występują bardzo rzadko.
- Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość, leukopenia, neutropenia, przemijająca eozynofilia, trombocytopenia, granulocytopenia i agranulocytoza.
- Reakcje nadwrażliwości: Obserwowano gorączkę, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, reakcje anafilaktyczne są bardzo rzadko opisywane.
Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych
Przemijające zwiększenie stężenia bilirubiny oraz aktywności fosfatazy alkalicznej i aminotransferaz, przemijające zapalenie wątroby i żółtaczka cholestatyczna.
Zaburzenia nerek i dróg moczowych
Przemijające podwyższenie stężenia mocznika i kreatyniny, rzadko śródmiąższowe zapalenie nerek.
Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania
Ból, podrażnienie, zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia - bardzo rzadko są powodem przerwania podawania cefotaksymu.
Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych
Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa: .
Przedawkowanie
W wyniku przedawkowania leku mogą pojawić się nasilone działania niepożądane. U pacjentów z niewydolnością nerek zwiększa się ryzyko wystąpienia przemijającej encefalopatii. W razie przedawkowania należy przerwać podawanie leku, monitorować podstawowe czynności życiowe i w razie konieczności wdrożyć odpowiednie postępowanie objawowe. Lek może być usuwany z organizmu poprzez hemodializę lub dializę otrzewnową.
Właściwości farmakologiczne
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakterjne do stosowania ogólnego; antybiotyki beta-laktamowe; cefalosporyny. Kod ATC: J01DD01. Cefotaksym wykazuje działanie bakteriobójcze, polegające na hamowaniu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. W wyniku blokowania aktywności transpeptydazy cefotaksym hamuje tworzenie wiązań pomiędzy pentapeptydami mukopolisacharydu ściany komórkowej bakterii. W dalszym etapie, na skutek aktywacji hydrolaz komórkowych, dochodzi do lizy komórki bakteryjnej. Poniżej przedstawiono zakres działania przeciwbakteryjnego cefotaksymu in vitro.
Neisseria meningitidis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Proteus inconstans, Morganella morganii*, Providencia rettgeri*, Serratia spp.*, Acinetobacter spp.*
* wiele szczepów wykazujących oporność wielolekową jest wrażliwych na cefotaksym.
Bakterie beztlenowe
Bacteroides spp., (również niektóre szczepy B. fragilis), Clostridium spp. (większość szczepów C. difficilejest oporna), Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp., Fusobacterium spp. (również F. nucleatum)
5.2 Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie i dystrybucja
Cefotaksym nie wchłania się po podaniu doustnym. Po podaniu domięśniowym i dożylnym bardzoszybko osiąga stężenie terapeutyczne w surowicy krwi. Po domięśniowym podaniu leku w dawce 500 mglub 1 g maksymalne stężenie cefotaksymu w surowicy krwi obserwowano po około 30 minutach iwynosiło ono odpowiednio 11,7 µg/ml i 20,5 µg/ml. Po dożylnym podaniu cefotaksymu w dawce500 mg, 1 g lub 2 g stężenie antybiotyku wzrastało proporcjonalnie do dawki, osiągając maksymalnestężenie odpowiednio 38,9 µg/ml; 101,7 µg/ml i 214,4 µg/ml. Nie stwierdzono kumulacji leku worganizmie. U pacjentów z prawidłową czynnością nerek okres półtrwania cefotaksymu wynosi 1,2godziny, a deacetylocefotaksymu - 1,6 godziny. U pacjentów z niewydolnością nerek, wcześniaków inoworodków z małą masą urodzeniową okres półtrwania zarówno cefotaksymu, jak i jego metabolitu -deacetylocefotaksymu - wydłuża się. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 3–10 ml/min) okres półtrwania cefotaksymu wzrasta do 2,6 godzin, a deacetylocefotaksymu do 10 godzin.Około 40% podanego cefotaksymu wiąże się z białkami krwi.
Metabolizm
Cefotaksym jest metabolizowany w wątrobie. 1/3 podanej dawki antybiotyku jest przekształcana dobiologicznie czynnego deacetylocefotaksymu oraz do nieczynnego laktonu. Deacetylocefotaksym, jakojedyny wśród metabolitów cefalosporyn III generacji, działa synergicznie ze związkiem macierzystym.Deacetylocefotaksym ma mniejszą aktywność biologiczną, ale jest bardziej oporny na hydrolitycznedziałanie ß-laktamaz wytwarzanych przez szczepy oporne, w tym beztlenowce. Cefotaksym stosowny wzwykłych dawkach osiąga stężenie hamujące wzrost większości wrażliwych drobnoustrojów w wielutkankach, narządach i płynach ustrojowych. Cefotaksym dobrze przenika do szpiku, wydzielinyoskrzelowej, opłucnej, ściany pęcherzyka żółciowego, otrzewnej, osierdzia, kości, a także do narządówpłciowych i ucha środkowego. Cefotaksym i jego metabolit - deacetylocefotaksym osiągają dużestężenie w żółci. W stanie zapalnym również dobrze przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego,osiągając stężenia przekraczające wartość MIC dla drobnoustrojów wywołujących zakażenie.Cefotaksym przenika przez łożysko i jest wydzielany do mleka matki. Deacetylocefotaksym równieżosiąga w tkankach i płynach ustrojowych stężenia wystarczające do zahamowania wzrostu bakterii.WydalanieOkoło 80% podanej dawki cefotaksymu wydalane jest przez nerki (50–60% w postaciniezmienionej), a pozostała część leku z kałem. Cefotaksym i deacetylocefotaksym mogą byćeliminowane z organizmu metodą hemodializy lub dializy otrzewnowej.
5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie
Badania przeprowadzone na zwierzętach, które otrzymywały wielokrotnie większe dawkicefotaksymu od przeciętnych dawek stosowanych u ludzi, nie wykazały teratogennego działania leku.Cefotaksym nie wykazywał również właściwości mutagennych w teście Ames’a i teście jąderkowym.