Ulotka dla pacjenta: informacja dla pacjenta

Karbamazepina Tillomed, 200 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Karbamazepina Tillomed, 400 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Carbamazepinum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Karbamazepina Tillomed, i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed
3. Jak przyjmować lek Karbamazepina Tillomed
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Karbamazepina Tillomed
6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Karbamazepina Tillomed i w jakim celu się go stosuje

Lek Karbamazepina Tillomed zawiera substancję czynną o nazwie karbamazepina. Lek Karbamazepina Tillomed został opracowany specjalnie w taki sposób, aby substancja czynna uwalniała się stopniowo.

Karbamazepina, substancja czynna leku, może wpływać na organizm na kilka sposobów. Jest to lek przeciwdrgawkowy (zapobiegający występowaniu napadów drgawkowych), może on również zmieniać niektóre rodzaje bólu i kontrolować zaburzenia nastroju.

Lek Karbamazepina Tillomed jest stosowany:
• W leczeniu niektórych postaci padaczki
• W leczeniu bolesnej choroby twarzy o nazwie neuralgia nerwu trójdzielnego
• W celu kontrolowania ciężkich zaburzeń nastroju, gdy pewne inne leki nie działają.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed

Kiedy nie stosować leku Karbamazepina Tillomed
• jeśli pacjent ma uczulenie na karbamazepinę, leki o podobnej strukturze (np. trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, np. pewne leki przeciwdepresyjne) lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
• jeśli u pacjenta występowało w przeszłości uszkodzenie szpiku kostnego lub zaburzenie tworzenia się krwi w szpiku kostnym;
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo-komorowy);
• jeśli u pacjenta występują pewne dziedziczne wady metaboliczne (porfiria ostra przerywana, porfiria mieszana, porfiria skórna późna);
• jeśli pacjent przyjmował leki zwane inhibitorami monoaminooksydazy (MAOI), stosowane w leczeniu depresji, w ciągu ostatnich 14 dni.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Jeśli pacjent ma napady nieświadomości

Jeśli pacjent ma napady nieświadomości (zamglenie świadomości), nie należy stosować karbamazepiny, ponieważ lek ten może powodować tego typu napady padaczkowe lub nasilać istniejące wcześniej napady.

Ciężkie reakcje skórne

Podczas stosowania karbamazepiny zgłaszano ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), które mogą zagrażać życiu. Pojawiają się one na tułowiu początkowo jako czerwonawe, podobne do tarczy strzelniczej lub okrągłe plamy (często z pęcherzykami w środku). Wysypka może powodować rozległe pęcherze lub łuszczenie się skóry. Dodatkowe objawy, na które należy zwrócić uwagę, to otwarte, bolesne plamy (owrzodzenia) w jamie ustnej, gardle, nosie i narządach płciowych oraz zaczerwienienie i opuchlizna oczu (zapalenie spojówek). Tym potencjalnie zagrażającym życiu reakcjom skórnym często towarzyszą objawy grypopodobne (bóle głowy, gorączka i bóle ciała).

Największe ryzyko wystąpienia ciężkich reakcji skórnych

Największe ryzyko wystąpienia tych ciężkich reakcji skórnych występuje w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. Jeśli u pacjenta rozwinął się zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka w związku ze stosowaniem karbamazepiny, nie wolno jej ponownie stosować.

Badanie krwi

Opisane ciężkie reakcje skórne mogą występować częściej u osób z niektórych krajów azjatyckich. Jeśli pacjent jest z pochodzenia Chińczykiem Han lub Tajem, lekarz może wykonać badanie krwi, aby określić, czy pacjent znajduje się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia tych ciężkich reakcji skórnych. Lekarz poinformuje pacjenta, czy konieczne jest wykonanie badania krwi przed rozpoczęciem przyjmowania karbamazepiny.

Przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed

Przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed należy zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty, jeśli pacjent ma którąkolwiek z poniższych chorób

Ważne informacje dotyczące leku Karbamazepina Tillomed

Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią nieregularne krwawienia lub plamienia z pochwy.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę. Lekarz omówi z pacjentką możliwe zagrożenia, związane ze stosowaniem karbamazepiny w czasie ciąży, ponieważ może ona spowodować uszkodzenia lub wady wrodzone u nienarodzonego dziecka (patrz punkt „Ciąża”).

Niewielka liczba osób leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, takimi, jak na przykład Karbamazepina Tillomed, miała myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Jeśli kiedykolwiek pojawią się takie myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy koniecznie porozmawiać o tym z lekarzem. W takim przypadku można przyjmować karbamazepinę tylko wtedy, gdy pacjent zastosuje odpowiednie środki ostrożności.

Ze względu na możliwość wystąpienia zwiększonej wrażliwości skóry na światło (fotouczulenie), podczas leczenia karbamazepiną należy chronić się przed silnym światłem słonecznym.

Jeśli którakolwiek z poniższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy natychmiast poinformować lekarza:

• Jeśli u pacjenta wystąpią objawy, takie jak gorączka, ból gardła, skórne reakcje alergiczne, takie jak wysypka z powiększeniem węzłów chłonnych i (lub) objawy grypopodobne, owrzodzenie jamy ustnej, skłonność do powstawania siniaków, punktowe lub rozległe krwawienia w obrębie skóry, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
• W przypadku zauważenia objawów reakcji alergicznej, której mogą towarzyszyć objawy takie jak gorączka, wysypka skórna, zapalenie naczyń, obrzęk węzłów chłonnych lub ból stawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się na izbę przyjęć najbliższego szpitala (patrz „Inne możliwe działania niepożądane”).
• Jeśli pacjent stwierdzi, że napady padaczkowe występują częściej.
• Jeśli u pacjenta wystąpią objawy zapalenia wątroby, takie jak zmęczenie, utrata apetytu, nudności, zażółcenie skóry i (lub) oczu, powiększenie wątroby.
• Jeśli u pacjenta występują problemy z nerkami związane z niskim stężeniem sodu we krwi lub jeśli pacjent ma problemy z nerkami i jednocześnie przyjmuje leki zmniejszające stężenie sodu we krwi (leki moczopędne, takie jak hydrochlorotiazyd, furosemid).
• Jeśli u pacjenta występują objawy, takie jak zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, spadek ciśnienia krwi, splątanie spowodowane przyjmowaniem karbamazepiny, które mogą prowadzić do upadków.

Lek Karbamazepina Tillomed a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o lekach otrzymywanych bez recepty, w tym lekach roślinnych.

Leczenie inhibitorami MAO (leki stosowane w leczeniu depresji) należy przerwać co najmniej 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia karbamazepiną.

Należy pamiętać, że poniższe informacje mogą dotyczyć również ostatnio stosowanych leków.

Wpływ karbamazepiny na stężenie innych leków w osoczu

Karbamazepina może zwiększać aktywność niektórych enzymów wątrobowych i tym samym zmniejszać stężenie innych leków w osoczu.

Działanie niektórych innych leków przyjmowanych w tym samym czasie

Działanie niektórych innych leków przyjmowanych w tym samym czasie, które rozkładają się w takisam sposób jak karbamazepina, może zatem ulec osłabieniu lub nawet może dojść do jego odwrócenia.Jeśli karbamazepina jest podawana w tym samym czasie, może zajść konieczność dostosowania dawkinastępujących substancji czynnych o różnych obszarach zastosowania, w zależności od potrzebklinicznych:

Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne:

buprenorfina, fentanyl, metadon, paracetamol (długotrwałe stosowanie karbamazepiny i paracetamolu (acetaminofenu) może powodować hepatotoksyczność), fenazon, tramadol

Leki przeciwpasożytnicze:

prazykwantel, albendazol

Leki przeciwzakrzepowe:

warfaryna, fenprokumon, dikumarol, acenokumarol, rywaroksaban,dabigatran, apiksaban, edoksaban

itd.

Hormonalne leki antykoncepcyjne:

Hormonalne leki antykoncepcyjne, np. pigułki, plastry, zastrzyki lub implanty.Karbamazepina może wpływać na działanie hormonalnych leków antykoncepcyjnych i zmniejszać ichskuteczność w zapobieganiu ciąży. W trakcie przyjmowania karbamazepiny należy porozmawiaćz lekarzem, który omówi z pacjentką najodpowiedniejszy rodzaj antykoncepcji.

Oddziaływanie karbamazepiny z innymi lekami

Karbamazepina może zmniejszać stężenie bupropionu w osoczu (lek pomagający rzucić palenie) i zwiększać stężenie produktu rozpadu hydroksybupropionu, zmniejszając w ten sposób skuteczność kliniczną i bezpieczeństwo bupropionu.

Zmniejszone stężenie karbamazepiny w osoczu spowodowane przez inne leki. Stężenie karbamazepiny w osoczu może być zmniejszone przez:

• Leki przeciwpadaczkowe, inne leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych: felbamat, metosuksymid, okskarbazepina, fenobarbital, fensuksymid, fenytoina, fosfenytoina, prymidon, progabid i prawdopodobnie (tutaj dane są częściowo sprzeczne) klonazepam, kwas walproinowy, walpromid
• Lek przeciwgruźliczy: ryfampicyna
• Leki stosowane w leczeniu chorób układu oddechowego, leki przeciwastmatyczne: teofilina, aminofilina
• Leki stosowane w chorobach skóry: izotretynoina
• Leki stosowane w leczeniu raka: cisplatyna, doksorubicyna
• Inne: Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum, produkt roślinny stosowany w leczeniu nastroju depresyjnego)

Z drugiej strony, kwas walproinowy i prymidon mogą zwiększać stężenie w osoczu farmakologicznie czynnego produktu rozpadu karbamazepiny (10,11-epoksydu karbamazepiny).

Jednoczesne podawanie felbamatu może zmniejszyć stężenie karbamazepiny w osoczu i zwiększyć stężenie 10,11-epoksydu karbamazepiny, przy jednoczesnym obniżeniu stężenia felbamatu.

Ze względu na wzajemne oddziaływanie, zwłaszcza przy jednoczesnym podawaniu kilku leków przeciwpadaczkowych, wskazane jest kontrolowanie stężenia karbamazepiny w osoczu i w razie konieczności dostosowanie dawki karbamazepiny.

Zwiększone stężenie karbamazepiny w osoczu spowodowane przez inne leki. Następujące substancje czynne mogą zwiększać stężenie karbamazepiny w osoczu:

• Substancje przeciwbólowe, przeciwzapalne: dekstropropoksyfen/propoksyfen, ibuprofen
• Leki hamujące gonadotropinę: danazol
• Antybiotyki, leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, troleandomycyna, jozamycyna, klarytromycyna, cyprofloksacyna)
• Leki stosowane w leczeniu depresji: fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, trazodon, wiloksazyna, prawdopodobnie także dezypramina
• Leki przeciwpadaczkowe, inne leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych: styrypentol, wigabatryna
• Leki stosowane w leczeniu (ogólnoustrojowych) zakażeń grzybiczych, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, takie jak np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol. U pacjentów leczonych worykonazolem lub itrakonazolem zaleca się alternatywne leki przeciwdrgawkowe
• Leki stosowane w leczeniu reakcji alergicznych: loratadyna, terfenadyna
• Leki stosowane w leczeniu gruźlicy: izoniazyd
• Leki przeciw chorobom wirusowym/HIV, np. rytonawir
• Leki stosowane w leczeniu jaskry: acetazolamid
• Antagoniści wapnia (substancje czynne stosowane w leczeniu chorób układu krążenia): diltiazem, werapamil
• Leki stosowane w celu zwiotczenia mięśni (leki zwiotczające mięśnie): oksybutynina, dantrolen
• Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych: loksapina, olanzapina, kwetiapina
• Leki przeciwzakrzepowe: tyklopidyna
• Leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka i jelit: omeprazol, prawdopodobnie cymetydyna

Interakcje z lekiem karbamazepiną

Zwiększenie stężenia karbamazepiny

Zwiększone stężenie karbamazepiny w osoczu może prowadzić do wystąpienia objawów wymienionych w punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane” (np. zawroty głowy, zmęczenie, chwiejny chód, podwójne widzenie). Jeśli wystąpią takie objawy, należy porozmawiać z lekarzem; następnie lekarz sprawdzi stężenie karbamazepiny w osoczu i w razie potrzeby zmieni dawkę.

Inne interakcje

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i loksapiny, kwetiapiny (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych), prymidonu, progabidu, kwasu walproinowego, walnoktamidu, walpromidu i brywaracetamu (leki przeciwpadaczkowe, inne leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych) może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu aktywnego metabolitu 10,11-epoksydu karbamazepiny, a tym samym do takich samych działań niepożądanych, jak zbyt duża dawka karbamazepiny.

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i lewetyracetamu może nasilać toksyczność karbamazepiny.

Karbamazepina może nasilać uszkodzenie wątroby spowodowane przez izoniazyd (lek stosowany w leczeniu gruźlicy).

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i litu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych), metoklopramidu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych) lub neuroleptyków (haloperydol, tiorydazyna: leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych) może sprzyjać występowaniu neurologicznych działań niepożądanych.

Z drugiej strony, u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, karbamazepina może zmniejszać stężenie tych leków w osoczu, powodując tym samym pogorszenie obrazu klinicznego.

W związku z tym, lekarz może również rozważyć konieczność zwiększenia dawki danego neuroleptyku.

Należy zwrócić uwagę, że w szczególności jednoczesne stosowanie litu (lek stosowany w leczeniu i zapobieganiu niektórym zaburzeniom psychicznym i emocjonalnym) oraz karbamazepiny może nasilać szkodliwe dla układu nerwowego działanie obu substancji czynnych. Dlatego konieczne jest uważne monitorowanie stężenia obu leków we krwi. Poprzednie leczenie neuroleptykami powinno mieć miejsce ponad 8 tygodni wcześniej, a nie w tym samym czasie. Należy uważać na następujące objawy: niepewny chód (ataksja), drganie lub drżenie oczu (oczopląs poziomy), wzmożone odruchy mięśniowe, drganie mięśni (drżenie pęczkowe mięśni).

Jednoczesne podawanie karbamazepiny i niektórych leków moczopędnych (hydrochlorotiazyd, furosemid) może prowadzić do zmniejszenia stężenia sodu w surowicy krwi.

Karbamazepina może zmniejszać skuteczność niektórych leków stosowanych podczas znieczulenia w celu zwiotczenia mięśni (niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie, takie jak pankuronium). Może to prowadzić do szybszego zniesienia blokady nerwowo-mięśniowej. Pacjentów leczonych lekami zwiotczającymi mięśnie należy monitorować pod tym kątem i w razie konieczności zwiększyć ich dawkę.

Jednoczesne podawanie karbamazepiny i bezpośrednio działających doustnych leków przeciwzakrzepowych (rywaroksaban, dabigatran, apiksaban i edoksaban) może prowadzić do zmniejszenia stężenia bezpośrednio działających doustnych leków przeciwzakrzepowych w osoczu.

Dalsze informacje znajdują się w poniższej tabeli:

Bezpośrednio działające doustne leki

Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania przeciwzakrzepowe (ang. Direct-Acting Oral Anticoagulants, DOAC i karbamazepiny Oral Anticoagulants, DOAC) Apiksaban Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) po planowej operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego lub kolanowego, w profilaktyce udaru i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (ang. Non-Valvular Atrial Fibrillation, NVAF) oraz w profilaktyce nawracającej zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ang. Pulmonary Embolism, PE).

Podczas leczenia ZŻG i PE należy unikać jednoczesnego stosowania.

Rywaroksaban Należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba że pacjent poddawany jest ścisłej obserwacji w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych zakrzepicy.

Dabigatran Należy unikać jednoczesnego stosowania.

Edoksaban Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania.

W piśmiennictwie istnieją doniesienia, że w przypadku wcześniejszego leczenia neuroleptykami, dodatkowe przyjmowanie karbamazepiny zwiększa ryzyko wystąpienia tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego (choroba, która może zagrażać życiu, charakteryzująca się podwyższoną temperaturą ciała i sztywnością mięśni) lub zespołu Stevensa-Johnsona (ciężka reakcja skórna).

W przypadku jednoczesnego podawania izotretynoiny (substancja czynna stosowana w leczeniu trądziku) i karbamazepiny, należy kontrolować stężenie karbamazepiny w osoczu.

Jednoczesne podawanie karbamazepiny z paracetamolem (lek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy) może zmniejszać biodostępność, a tym samym skuteczność paracetamolu.

Wydaje się, że karbamazepina zwiększa wydalanie (eliminację) hormonów tarczycy i zwiększa zapotrzebowanie na te hormony u pacjentów z niedoczynnością tarczycy. W związku z tym, u pacjentów, którzy otrzymują terapię zastępczą, należy oznaczać parametry czynności tarczycy na początku i na końcu leczenia karbamazepiną. Jeśli to konieczne, należy dostosować dawkę leków zawierających hormony tarczycy.

Jednoczesne podawanie leków przeciwdepresyjnych z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna) może prowadzić do toksycznego zespołu serotoninowego.

Nie zaleca się stosowania karbamazepiny w połączeniu z nefazodonem (lek przeciwdepresyjny), ponieważ karbamazepina może prowadzić do znacznego zmniejszenia stężenia nefazodonu w osoczu, aż do utraty jego skuteczności. Ponadto, w przypadku jednoczesnego przyjmowania nefazodonu i karbamazepiny, stężenie karbamazepiny w osoczu zwiększa się, a stężenie jej aktywnego metabolitu, 10-11-epoksydu karbamazepiny, zmniejsza się.

Jednoczesne podawanie karbamazepiny i innych leków, które mogą powodować zaburzenia przewodzenia w sercu (zaburzenia rytmu serca), takich jak leki przeciwarytmiczne (leki stosowane

Zaburzenia rytmu serca i leki przeciwdepresyjne

Stosowanie leku Karbamazepina Tillomed jednocześnie z lekami na zaburzenia rytmu serca, cyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi lub erytromycyną zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń przewodzenia w sercu.

Stosowanie z jedzeniem, piciem i alkoholem

Picie alkoholu może mieć silniejszy wpływ na pacjenta niż zazwyczaj. Należy omówić z lekarzem możliwość zaprzestania picia alkoholu podczas stosowania leku. Spożycie grejpfrutów lub soku z grejpfruta może zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Przed zastosowaniem leku Karbamazepina Tillomed w okresie ciąży, karmienia piersią lub planowania dziecka, warto skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Ciąża

Karbamazepina Tillomed może powodować poważne wady wrodzone u nienarodzonych dzieci. Konieczne jest ściśle monitorowanie dziecka podczas stosowania leku w ciąży. Kobiety w wieku rozrodczym, nieplanujące ciąży, powinny też stosować skuteczną antykoncepcję.

Odstawienie leku

Nie należy przerywać przyjmowania leku bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to prowadzić do wystąpienia napadu drgawkowego. Konieczna jest zmiana leczenia w przypadku planowania ciąży.

Karmienie piersią

Karbamazepina przenika do mleka kobiecego. Należy wziąć pod uwagę korzyści wynikającez karmienia piersią w stosunku do niewielkiego ryzyka wystąpienia działań niepożądanychu karmionego piersią dziecka. Dzieci karmione piersią, których matki są leczone karbamazepiną, należyuważnie obserwować pod kątem występowania działań niepożądanych, takich jak słaby przyrost masyciała, nadmierna senność lub skórna reakcja uczuleniowa.

Płodność

Odnotowano pojedyncze przypadki zaburzeń czynności seksualnych, takich jak impotencja czyzmniejszone libido. Bardzo rzadko zgłaszano zmniejszenie płodności u mężczyzn i (lub) nieprawidłowewytwarzanie nasienia.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Karbamazepina Tillomed może wywoływać zawroty głowy lub senność, niewyraźne widzenie,podwójne widzenie lub brak koordynacji mięśniowej, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianiedawki. Jeśli u pacjenta wystąpią takie działania niepożądane lub zaburzenia wzroku, nie powinien onprowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Lek Karbamazepina Tillomed zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinienskontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Jak przyjmować lek Karbamazepina Tillomed

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwościnależy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Dawkowanie będzie ustalone i sprawdzane indywidualnie przez lekarza (specjalistę), przy czym należy dążyć do wyeliminowania napadów padaczkowych stosując możliwie najmniejszą dawkę, szczególnie w czasie ciąży.

Nie wolno wprowadzać żadnych zmian w leczeniu ani dawkowaniu bez uprzedniej konsultacjiz lekarzem, aby swoim działaniem nie zagrozić powodzeniu leczenia.

Zaleca się stopniowe (powolne) zwiększanie dawki do optymalnej, skutecznej dawki.

Dawkę dobową podaje się zwykle w 1 lub 2 dawkach pojedynczych.

Ogólny dobowy zakres dawki karbamazepiny wynosi od 400 do 1200 mg.

Zasadniczo, nie należy przekraczać całkowitej dobowej dawki karbamazepiny wynoszącej 1600 mg,ponieważ większe dawki wiążą się z większą liczbą działań niepożądanych.

Dawkę terapeutyczną należy ustalać, zwłaszcza w przypadku leczenia skojarzonego, na podstawiestężenia karbamazepiny w osoczu oraz w zależności od skuteczności działania.

Doświadczenie wykazało, że terapeutyczne stężenie karbamazepiny mieści się w zakresie od 4 do 12 mikrogramów/ml.

W indywidualnych przypadkach, wymagana dawka może znacznie odbiegać od dawki początkoweji podtrzymującej (np. ze względu na przyspieszoną degradację w związku z indukcją enzymatyczną lubz powodu interakcji lekowych w przypadku jednoczesnego przyjmowania innych leków).

W leczeniu padaczki, karbamazepinę najlepiej stosować samodzielnie (w monoterapii). Leczeniepowinno być nadzorowane przez lekarza specjalistę z doświadczeniem w leczeniu padaczki.

Wprowadzenie leczenia karbamazepiną

W przypadku wprowadzania zmiany leczenia na leczenie karbamazepiną należy stopniowo zmniejszać dawkę odstawianego leku przeciwpadaczkowego.

W leczeniu napadów padaczkowych zaleca się stosowanie następującego ogólnego schematu dawkowania:

Dobowa dawka początkowa w mg (lub liczba tabletek)	Dobowa dawka podtrzymująca w mg (lub liczba tabletek o przedłużonym uwalnianiu)
Dorośli: 200 mg wieczorem (1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu)	Od 200 do 600 mg rano (od 1 do 3 tabletek o przedłużonym uwalnianiu)

Maksymalna zalecana dawka:

Od 6. do 15. roku życia: 1000 mg/dobę

Powyżej 15. roku życia: 1200 mg/dobę

Napady drgawkowe (padaczka):

Napadowy ból twarzy (neuralgia nerwu trójdzielnego):

Zwykle stosowana dawka to 600–800 mg na dobę.

Maksymalna dawka wynosi 1200 mg na dobę.

Osoby w podeszłym wieku mogą potrzebować mniejszej dawki.

Profilaktyka faz maniakalno-depresyjnych:

Dawka początkowa, która zwykle jest wystarczająca również jako dawka podtrzymująca, to 1 lub 2 tabletki 200 mg karbamazepiny o przedłużonym uwalnianiu (co odpowiada od 200 do 400 mg karbamazepiny) na dobę.

W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 2 tabletek 200 mg karbamazepiny o przedłużonym uwalnianiu (co odpowiada 800 mg karbamazepiny) dwa razy na dobę.

Uwaga:

U pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, wątroby i nerek oraz u osób w podeszłym wieku wskazane jest stosowanie mniejszej dawki.

Sposób stosowania:

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie należy ich żuć ani kruszyć.

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy przyjmować w trakcie lub po posiłku, popijając odpowiednią ilością płynu (np. 1 szklanka wody, 200 ml).

Czas stosowania:

Czas stosowania zależy od danego wskazania i indywidualnej reakcji pacjenta oraz jest ustalany przez lekarza prowadzącego.

Zasadniczo, terapia przeciwpadaczkowa jest terapią długoterminową.

Odstawienie leku:

Zmniejszenie dawki i odstawienie leku należy zasadniczo rozważać najwcześniej po dwóch lub trzech latach od ustąpienia napadów.

Odstawienie leku należy przeprowadzić poprzez stopniowe zmniejszanie dawkowania przez jeden rok lub dwa lata; u dzieci, zamiast dostosowania dawki do wieku, można utrzymywać ją na tym samym poziomie, zmniejszając dawkę na kilogram masy ciała w miarę przyrostu masy ciała oraz nie można dopuścić do pogorszenia wyników EEG.

Pominięcie przyjęcia leku Karbamazepina Tillomed:

Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przyjmowanie leku należy kontynuować zgodnie z zaleceniami.

W razie wrażenia, że działanie karbamazepiny jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Karbamazepina Tillomed

W razie przypadkowego przyjęcia zbyt dużej liczby tabletek, należy natychmiast skontaktować sięz lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala.

W przypadku przedawkowania karbamazepiny mogą nasilić się objawy niepożądane wymienionew punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane”.

Ośrodkowy układ nerwowy

Depresja układu nerwowego, zaburzenia świadomości (senność, ospałość), sztywność (osłupienie),śpiączka, zawroty głowy, dezorientacja, niepokój, pobudzenie, splątanie, uczucie gorąca (uderzeniegorąca), omamy, niewyraźne widzenie, nieartykułowana lub niewyraźna mowa, drżenie oczu(oczopląs), chwiejny chód (ataksja), zaburzenia sekwencji ruchowych lub nieprawidłowe sekwencjeruchowe (dyskinezy), zaburzenia odruchów (najpierw wzmożenie, następnie osłabienie odruchów),napady mózgowe (drgawki toniczno-kloniczne), zaburzenia psychoruchowe, drganie mięśni(mioklonie), opistotonus, ruchy mimowolne, drżenie, niska temperatura ciała (hipotermia), rozszerzoneźrenice, zaburzenia w zapisie EEG.

Układ oddechowy

Zaburzenia oddychania (depresja oddechowa), woda w płucach (obrzęk płuc), sine zabarwienie twarzy(sinica), zatrzymanie oddechu.

Układ krążenia

Przyspieszona czynność serca (tachykardia), zwykle zmniejszone (hipotoniczne) ciśnienie krwi,możliwe również nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rozprzestrzeniania się pobudzenia w sercu (zmianyw zapisie EKG, zaburzenia rytmu serca, blok przedsionkowo-komorowy), utrata przytomności,zatrzymanie akcji serca, intensywne zaczerwienienie z uczuciem gorąca (uderzenia gorąca).

Przewód pokarmowy

Nudności, wymioty, opóźnione opróżnianie żołądka, mniejsza ruchliwość jelit.

Drogi moczowe, narządy płciowe

Zatrzymanie moczu, zmniejszone wytwarzanie moczu lub jego brak, zatrzymanie wody w organizmie.

Wyniki badań laboratoryjnych

Małe stężenie sodu w surowicy krwi (hiponatremia), możliwe zakwaszenie krwi, możliwe zwiększeniestężenia cukru we krwi (hiperglikemia), większa aktywność fosfokinazy kreatynowej w mięśniach,zwiększenie lub zmniejszenie liczby białych krwinek (leukocytoza, leukopenia, neutropenia), wydalaniecukru w moczu (cukromocz), większe stężenie określonego metabolitu w moczu (acetonuria).

W przypadku jakiegokolwiek błędu w stosowaniu leczenia należy niezwłocznie powiadomić lekarza.

W przypadku połknięcia dużych dawek należy podjąć działania ratunkowe (przyjęcie do szpitala).

Nie istnieje jeszcze swoista odtrutka na ostre zatrucie karbamazepiną. Leczenie przedawkowaniakarbamazepiny zależy od występujących objawów i zazwyczaj wymaga leczenia szpitalnego.

Przerwanie przyjmowania leku Karbamazepina Tillomed

W żadnym wypadku nie należy przerywać leczenia karbamazepiną ani kończyć go przedwcześniez własnej inicjatywy. Może to zagrozić powodzeniu leczenia i przyczynić się do ponownego wywołanianapadów padaczkowych. W przypadku wystąpienia nietolerancji lub zmiany w obrazie klinicznymnależy porozmawiać z lekarzem.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić siędo lekarza lub farmaceuty.

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania działań niepożądanych opiera się na następujących kategoriach:

• Bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób
• Często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10
• Niezbyt często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100
• Rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 1000
• Bardzo rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10 000
• Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

Następujące działania niepożądane mogą mieć poważne konsekwencje:

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią którekolwiek z poniższych działań niepożądanych. Mogą to być wczesne objawy poważnego uszkodzenia krwi, wątroby, nerek lub innych narządów, które mogą wymagać pilnej pomocy medycznej.

• Jeśli u pacjenta wystąpią objawy grypopodobne, gorączka, ból gardła, wysypka skórna, owrzodzenie jamy ustnej, obrzęk węzłów chłonnych lub zwiększona podatność na infekcje
• Jeśli u pacjenta wystąpi zmęczenie, ból głowy, duszność podczas wysiłku fizycznego, zawroty głowy, bladość, częste zakażenia prowadzące do gorączki, dreszcze, ból gardła, owrzodzenia jamy ustnej, łatwiejsze niż zwykle powstawanie siniaków, krwawienia z nosa
• Jeśli u pacjenta wystąpi czerwona, plamista wysypka, głównie na twarzy oraz jednoczesne wyczerpanie, gorączka, nudności, utrata apetytu
• W przypadku żółtego zabarwienia skóry lub białkówki oczu
• W przypadku ciemnego zabarwienia moczu
• W przypadku mniejszego wydalania moczu z powodu niewydolności nerek i obecność krwi w moczu
• W przypadku silnego bólu w nadbrzuszu, wymiotów, utraty apetytu
• W przypadku wysypki skórnej, zaczerwienienia skóry, pęcherzy na wargach, oczach lub w jamie ustnej, łuszczenia się skóry i jednoczesnej gorączki, dreszczy, bólu głowy, kaszlu, bólu całego ciała
• W przypadku obrzęku twarzy, oczu lub języka, trudności w przełykaniu, świszczącego oddechu, pokrzywki lub swędzenia całego ciała, wysypki skórnej, gorączki, skurczów brzucha, dyskomfortu lub ucisku w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu, utraty przytomności
• Jeśli pacjent odczuwa senność, splątanie, drżenie mięśni lub nasilają się drgawki
• W przypadku gorączki, nudności, wymiotów, bólu głowy, sztywności karku i skrajnej wrażliwości na światło
• W przypadku sztywności mięśni, wysokiej gorączki, zmian świadomości, wysokiego ciśnienia krwi, nadmiernego wydzielania śliny
• W przypadku nieregularnego bicia serca i bólu w klatce piersiowej
• W przypadku zaburzeń świadomości i omdlenia
• W przypadku biegunki, bólu brzucha i gorączki
• W przypadku upadków spowodowanych zawrotami głowy, sennością, spadkiem ciśnienia krwi, dezorientacją.

Inne możliwe działania niepożądane:

Obserwowane działania niepożądane występują rzadziej w przypadku stosowania samej karbamazepiny(monoterapia) niż w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków przeciwpadaczkowych(leczenie skojarzone). Niektóre działania niepożądane są zależne od dawki, zwłaszcza na początku leczenia,jeśli dawka początkowa jest zbyt duża lub u pacjentów w podeszłym wieku, takie jak zaburzenia ośrodkowegoukładu nerwowego (zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia chodu, senność, sedacja, zmęczenie,podwójne widzenie, zaburzenia akomodacji, takie jak niewyraźne widzenie), zaburzeniażołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty) i skórne reakcje alergiczne. Działania niepożądane zależne od dawki zazwyczaj ustępują samoistnie w ciągu kilku dni lub potymczasowym zmniejszeniu dawki. Dlatego, jeśli to możliwe, karbamazepinę należy dawkowaćstopniowo. Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego mogą być oznaką względnegoprzedawkowania lub dużych wahań stężenia w osoczu; dlatego w takich przypadkach wskazane jestokreślenie stężenia karbamazepiny w osoczu.

Zakażenia i choroby pasożytnicze

Częstość reaktywacji zakażenia wirusem opryszczki nie jest znana (może być to poważny stan, jeśliukład odpornościowy jest osłabiony).*

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często występują zmiany w morfologii krwi, takie jak zmniejszona liczba białych krwinek(leukopenia). Według piśmiennictwa, najczęściej występuje łagodna leukopenia, która u około 10% macharakter przejściowy, a u 2% przewlekły. Łagodna leukopenia występuje głównie w ciągu pierwszychczterech miesięcy leczenia. Często występuje większa liczba pewnego rodzaju białych krwinek (eozynofilia) lub mniejsza liczbapłytek krwi (małopłytkowość). Rzadko występuje większa liczba innych krwinek białych (leukocytoza) lub obrzęk węzłów chłonnych, a także niedobór kwasu foliowego. Bardzo rzadko występuje, niekiedy zagrażające życiu, uszkodzenie komórek krwi, takie jakagranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, pancytopenia, aplazja krwinek czerwonych, a także innepostacie niedokrwistości (megaloblastyczna, prawdopodobnie hemolityczna), retikulocytoza i różnepostacie porfirii (ostra porfiria przerywana, porfiria pstrokata, porfiria skórna późna). Bardzo rzadkozgłaszano powiększenie śledziony.

Reakcje nadwrażliwości

Sporadycznie występują opóźnione reakcje nadwrażliwości, obejmujące wiele narządów z gorączką,wysypką skórną, zapaleniem naczyń, obrzękiem węzłów chłonnych, chłoniakiem rzekomym, bólemstawów, zmienioną liczbą krwinek białych (leukopenia, eozynofilia), powiększeniem wątrobyi śledziony, nieprawidłowymi wynikami testów czynnościowych wątroby i choroba z uszkodzeniemi zanikiem wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych. Zjawiska te mogą występować w różnychkombinacjach i innych narządach, takich jak płuca, nerki, wpływać na trzustkę lub mięsień sercowyi jelito grube. Bardzo rzadko: ostra ogólna reakcja alergiczna i aseptyczne (nie wywołane przez bakterie i wirusy)zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych z drżeniem mięśni (mioklonie) i zwiększeniem liczbyniektórych białych krwinek (eozynofilia), reakcje anafilaktyczne (wstrząs) i obrzęk skóry i błonśluzowych (obrzęk naczynioruchowy).

Częstość występowania wysypki skórnej ze zmianami morfologii krwi i objawami ogólnoustrojowymi

(wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi) nie jest znana.

Metabolizm (równowaga wodno-elektrolitowa), status hormonalny

Często występuje zatrzymanie wody w tkankach (obrzęk), zmniejszone wydalanie płynów, zwiększenie masy ciała, hiponatremia (zmniejszone stężenie sodu w surowicy krwi) i zmniejszona osmolarność osocza, co rzadko może prowadzić do zatrucia wodnego z ospałością, wymiotami, bólem głowy, stanami splątania i innymi zaburzeniami neurologicznymi.

Bardzo rzadko zgłaszano zwiększenie stężenia prolaktyny z objawami klinicznymi lub bez nich

takimi jak obrzęk męskich piersi (ginekomastia) lub wydzielanie mleka (mlekotok). Parametry czynności tarczycy T3, T4, TSH i FT4 mogą ulec zmianie, szczególnie podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwdrgawkowymi. Zwykle nie występują objawy kliniczne.

Karbamazepina może obniżać stężenie wapnia w surowicy

poprzez przyspieszanie rozkładu 25-OH-cholekalcyferolu. Bardzo rzadko może to prowadzić do osteomalacji (zmiękczenie kości). Podwyższony poziom cholesterolu, w tym cholesterolu HDL i triglicerydów, może wystąpić bardzo rzadko, podobnie jak zwiększenie stężenia wolnego kortyzolu w surowicy.

Zaburzenia psychiczne

U pacjentów w podeszłym wieku bardzo często może wystąpić ospałość, zawroty głowy, zmęczenie, senność, zaburzenia chodu i ruchu, czasami ból głowy, dezorientacja i niepokój (pobudzenie). Rzadko obserwowano złudzenia zmysłowe (omamy wzrokowe i akustyczne), zmiany nastroju, takie jak depresja, nastroje depresyjne lub maniakalne (związane z podwyższonym nastrojem, agresją), utrata apetytu, niepokój, agresywne zachowanie, splątanie i niepokój (pobudzenie).

Układ nerwowy

Bardzo często może wystąpić ospałość, zawroty głowy, zmęczenie, senność, zaburzenia chodu i ruchu oraz wyczerpanie. Często występują bóle głowy, podwójne widzenie i zaburzenia akomodacji (np. niewyraźne widzenie), sporadycznie zaburzenia ruchu gałek ocznych z towarzyszącym drżeniem gałek ocznych (oczopląs), ruchy mimowolne (np. drżenie, trzepotanie, tiki, dystonia).

Działania niepożądane karbamazepiny

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, karbamazepina może nasilać napadypadaczkowe; w szczególności napady nieświadomości (specjalne rodzaje napadów pochodzących z obupółkul mózgowych) mogą występować częściej lub nawracać.

Oczy

Bardzo rzadko występuje zapalenie spojówek, zmętnienie soczewek i zwiększone ciśnieniewewnątrzgałkowe.

Retina

Retinotoksyczność (uszkodzenie siatkówki) zgłoszono u dwóch pacjentów związane z długotrwałąterapią karbamazepiną, która ustąpiła po odstawieniu karbamazepiny.

Uszy i układ przedsionkowy

Zaburzenia słuchu, takie jak dzwonienie w uszach (szum w uszach), nadmierna lub zmniejszonawrażliwość słuchowa (przeczulica lub niedosłuch) oraz zmiany w percepcji wysokości dźwiękuwystępują bardzo rzadko.

Serce i układ krążenia

Sporadycznie występują zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo-komorowy),w pojedynczych przypadkach z utratą przytomności, a także podwyższonym lub niskim ciśnieniemkrwi.

(kontynuacja)

Działania niepożądane karbamazepiny

Skóra

Skóry, trądzik, nadmierne owłosienie (wzrost włosów typu męskiego u kobiet), zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń). Częstość występowania ostrej uogólnionej wysypki skórnej (ostra uogólniona osutka krostkowa), pojawiania się od purpurowych do czerwono-purpurowych plamistych zmian skórnych, które mogą swędzieć, oraz częstość wypadania paznokci nie jest znana.*

Układ mięśniowo-szkieletowy

Rzadko zgłaszano osłabienie mięśni, bardzo rzadko ból stawów, ból mięśni oraz kurcze mięśni. Objawy te ustąpiły po zaprzestaniu leczenia karbamazepiną.

Drogi moczowe, narządy płciowe

Sporadycznie występują zaburzenia czynności nerek, np. wydalanie białka z moczem (albuminuria), krew w moczu (krwiomocz), zmniejszone wytwarzanie moczu (skąpomocz) lub zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi (azotemia), bardzo rzadko śródmiąższowe zapalenie nerek (zapalenie tkanki nerki) lub niewydolność nerek lub inne problemy z układem moczowym (częste oddawanie moczu, ból podczas oddawania moczu, częste parcie na mocz bez zwiększonego oddawania moczu (częstomocz), zatrzymanie moczu).

Badania laboratoryjne

Bardzo rzadko stwierdzano zmniejszenie stężenia gamma-globulin we krwi (hipogammaglobulinemia).

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie.

Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 Strona internetowa:

Działania niepożądane

Można je zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

Jak przechowywać lek Karbamazepina Tillomed

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Karbamazepina Tillomed
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 200 mg karbamazepiny.
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 400 mg karbamazepiny.
Pozostałe składniki to: kopolimer metakrylanu amonu typ B, trietylu cytrynian, talk, celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa typ A, magnezu stearynian.

Jak wygląda lek Karbamazepina Tillomed i co zawiera opakowanie
Karbamazepina Tillomed 200 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki, z wytłoczonym napisem „297” po jednej stronie i „HP” po drugiej stronie.

Karbamazepina Tillomed 400 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki, z wytłoczonym napisem „298” po jednej stronie i „HP” po drugiej stronie.
Tabletki dostępne w blistrach zawierających 30, 50, 56, 100 i 200 tabletek, w tekturowym pudełku. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
Tillomed Pharma GmbH
Mittelstrasse 5/5a
12529 Schönefeld
Niemcy

Importer
MIAS Pharma Limited
Suite 2, Stafford House
Strand Road
Portmarnock, Co. Dublin
Irlandia

Tillomed Malta Ltd.

Malta Life Sciences Park

LS2.01.06 Industrial Estate

San Gwann, SGN 3000

Malta

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:

• Chorwacja Karbamazepin Tillomed 200 mg i 400 mg tableta s produljenim Oslobađanjem
• Holandia Carbamazepine Tillomed 200 mg en 400 mg tabletten met verlengde afgifte
• Niemcy Carbamazepin Tillomed 200 mg und 400 mg Retardtabletten
• Polska Karbamazepina Tillomed
• Szwecja Carbamazepine Tillomed
• Włochy Carbamazepina Zentiva

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 19