Ulotka dla pacjenta: informacja dla pacjenta

Karbamazepina Tillomed, 200 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Karbamazepina Tillomed, 400 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu

Carbamazepinum

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera onainformacje ważne dla pacjenta.

• Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.
• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.
• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Karbamazepina Tillomed, i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed
3. Jak przyjmować lek Karbamazepina Tillomed
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Karbamazepina Tillomed
6. Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Karbamazepina Tillomed i w jakim celu się go stosuje

Lek Karbamazepina Tillomed zawiera substancję czynną o nazwie karbamazepina.Lek Karbamazepina Tillomed został opracowany specjalnie w taki sposób, aby substancja czynnauwalniała się stopniowo.

Karbamazepina, substancja czynna leku, może wpływać na organizm na kilka sposobów. Jest to lekprzeciwdrgawkowy (zapobiegający występowaniu napadów drgawkowych), może on również zmieniaćniektóre rodzaje bólu i kontrolować zaburzenia nastroju.

Lek Karbamazepina Tillomed jest stosowany:

• W leczeniu niektórych postaci padaczki
• W leczeniu bolesnej choroby twarzy o nazwie neuralgia nerwu trójdzielnego
• W celu kontrolowania ciężkich zaburzeń nastroju, gdy pewne inne leki nie działają.

2. Informacje ważne przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed

Kiedy nie stosować leku Karbamazepina Tillomed:

• jeśli pacjent ma uczulenie na karbamazepinę, leki o podobnej strukturze (np. trójcykliczne lekiprzeciwdepresyjne, np. pewne leki przeciwdepresyjne) lub którykolwiek z pozostałychskładników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
• jeśli u pacjenta występowało w przeszłości uszkodzenie szpiku kostnego lub zaburzenietworzenia się krwi w szpiku kostnym;
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia przewodzenia w sercu (blok przedsionkowo-komorowy);
• jeśli u pacjenta występują pewne dziedziczne wady metaboliczne (porfiria ostra przerywana,porfiria mieszana, porfiria skórna późna);
• jeśli pacjent przyjmował leki zwane inhibitorami monoaminooksydazy (MAOI), stosowanew leczeniu depresji, w ciągu ostatnich 14 dni.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Jeśli pacjent ma napady nieświadomości (zamglenie świadomości), nie należy stosować karbamazepiny, ponieważ lek ten może powodować tego typu napady padaczkowe lub nasilać istniejące wcześniej napady.

Podczas stosowania karbamazepiny zgłaszano ciężkie reakcje skórne (zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), które mogą zagrażać życiu. Pojawiają się one na tułowiu początkowo jako czerwonawe, podobne do tarczy strzelniczej lub okrągłe plamy (często z pęcherzykami w środku). Wysypka może powodować rozległe pęcherze lub łuszczenie się skóry. Dodatkowe objawy, na które należy zwrócić uwagę, to otwarte, bolesne plamy (owrzodzenia) w jamie ustnej, gardle, nosie i narządach płciowych oraz zaczerwienienie i opuchlizna oczu (zapalenie spojówek). Tym potencjalnie zagrażającym życiu reakcjom skórnym często towarzyszą objawy grypopodobne (bóle głowy, gorączka i bóle ciała).

Największe ryzyko wystąpienia tych ciężkich reakcji skórnych występuje w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. Jeśli u pacjenta rozwinął się zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka w związku ze stosowaniem karbamazepiny, nie wolno jej ponownie stosować. W razie wystąpienia wysypki skórnej lub któregokolwiek z innych wymienionych wyżej objawów skórnych, należy natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską. Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu karbamazepiny.

Ostrzeżenia dotyczące grup ryzyka i specyficznych przypadków

Opisane ciężkie reakcje skórne mogą występować częściej u osób z niektórych krajów azjatyckich. Jeśli pacjent jest z pochodzenia Chińczykiem Han lub Tajem, lekarz może wykonać badanie krwi, aby określić, czy pacjent znajduje się w grupie zwiększonego ryzyka wystąpienia tych ciężkich reakcji skórnych. Lekarz poinformuje pacjenta, czy konieczne jest wykonanie badania krwi przed rozpoczęciem przyjmowania karbamazepiny.

Przed przyjęciem leku Karbamazepina Tillomed należy zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty, jeśli pacjent ma którąkolwiek z poniższych chorób:

• Choroby narządów krwiotwórczych (choroby hematologiczne);
• Objawy nietypowej nadwrażliwości (wysypka skórna lub inne objawy uczulenia) na okskarbazepinę lub jakikolwiek inny lek. U 25% pacjentów uczulonych na karbamazepinę może występować również nadwrażliwość na okskarbazepinę;
• Zaburzenie metabolizmu sodu;
• Zaburzenia serca, wątroby i nerek, nawet jeśli występowały w przeszłości (patrz „Jakie są możliwe działania niepożądane?” i „Jak stosować lek Karbamazepina Tillomed?);
• Zwiększone ciśnienie w oku (jaskra) lub trudności lub ból podczas oddawania moczu; w takim przypadku należy uważnie kontrolować stan pacjenta;
• Dystrofia miotoniczna (choroba zwyrodnieniowa mięśni, zaburzenia przewodzenia w sercu są częste u tych pacjentów);

Jeśli wcześniej przerwano leczenie karbamazepiną.

Jeśli lekarz stwierdził u pacjenta chorobę psychiczną, zwaną psychozą, której mogą towarzyszyć stany dezorientacji i nadmierne pobudzenie.

Jeśli karbamazepina jest stosowana w czasie ciąży, istnieje ryzyko uszkodzenia nienarodzonego dziecka. Podczas leczenia karbamazepiną i przez dwa tygodnie po przyjęciu ostatniej dawki, kobiety w wieku rozrodczym powinny stosować skuteczną antykoncepcję (patrz „Ciąża i karmienie piersią”).

Jeśli pacjentka przyjmuje hormonalny lek antykoncepcyjny („pigułkę”), należy mieć na uwadze, że karbamazepina może powodować, że będzie on nieskuteczny. Należy stosować inną lub dodatkową, niehormonalną metodę antykoncepcji. W ten sposób można zmniejszyć ryzyko niechcianej ciąży.

Ważne informacje dotyczące leku Karbamazepina Tillomed

Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią nieregularne krwawienia lub plamienia z pochwy.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży lub planuje zajść w ciążę. Lekarz omówi z pacjentką możliwe zagrożenia, związane ze stosowaniem karbamazepiny w czasie ciąży, ponieważ może ona spowodować uszkodzenia lub wady wrodzone u nienarodzonego dziecka (patrz punkt „Ciąża”).

Niewielka liczba osób leczonych lekami przeciwpadaczkowymi, takimi, jak na przykład Karbamazepina Tillomed, miała myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie. Jeśli kiedykolwiek pojawią się takie myśli, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy koniecznie porozmawiać o tym z lekarzem. W takim przypadku można przyjmować karbamazepinę tylko wtedy, gdy pacjent zastosuje odpowiednie środki ostrożności.

Ze względu na możliwość wystąpienia zwiększonej wrażliwości skóry na światło (fotouczulenie), podczas leczenia karbamazepiną należy chronić się przed silnym światłem słonecznym.

Jeśli którakolwiek z poniższych sytuacji dotyczy pacjenta, należy natychmiast poinformować lekarza:

• Jeśli u pacjenta wystąpią objawy, takie jak gorączka, ból gardła, skórne reakcje alergiczne, takie jak wysypka z powiększeniem węzłów chłonnych i (lub) objawy grypopodobne, owrzodzenie jamy ustnej, skłonność do powstawania siniaków, punktowe lub rozległe krwawienia w obrębie skóry, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.
• W przypadku zauważenia objawów reakcji alergicznej, której mogą towarzyszyć objawy takie jak gorączka, wysypka skórna, zapalenie naczyń, obrzęk węzłów chłonnych lub ból stawów, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się na izbę przyjęć najbliższego szpitala (patrz „Inne możliwe działania niepożądane”).
• Jeśli pacjent stwierdzi, że napady padaczkowe występują częściej.
• Jeśli u pacjenta wystąpią objawy zapalenia wątroby, takie jak zmęczenie, utrata apetytu, nudności, zażółcenie skóry i (lub) oczu, powiększenie wątroby.
• Jeśli u pacjenta występują problemy z nerkami związane z niskim stężeniem sodu we krwi lub jeśli pacjent ma problemy z nerkami i jednocześnie przyjmuje leki zmniejszające stężenie sodu we krwi (leki moczopędne, takie jak hydrochlorotiazyd, furosemid).
• Jeśli u pacjenta występują objawy, takie jak zawroty głowy, uczucie pustki w głowie, spadek ciśnienia krwi, splątanie spowodowane przyjmowaniem karbamazepiny, które mogą prowadzić do upadków.

Lek Karbamazepina Tillomed a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, w tym o lekach otrzymywanych bez recepty, w tym lekach roślinnych.

Leczenie inhibitorami MAO (leki stosowane w leczeniu depresji) należy przerwać co najmniej 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia karbamazepiną.

Należy pamiętać, że poniższe informacje mogą dotyczyć również ostatnio stosowanych leków.

Wpływ karbamazepiny na stężenie innych leków w osoczu

Karbamazepina może zwiększać aktywność niektórych enzymów wątrobowych i tym samym zmniejszać stężenie innych leków w osoczu.

Działanie karbamazepiny w interakcji z innymi lekami

Działanie niektórych innych leków przyjmowanych w tym samym czasie, które rozkładają się w takisam sposób jak karbamazepina, może zatem ulec osłabieniu lub nawet może dojść do jego odwrócenia.Jeśli karbamazepina jest podawana w tym samym czasie, może zajść konieczność dostosowania dawkinastępujących substancji czynnych o różnych obszarach zastosowania, w zależności od potrzebklinicznych:

• Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne: buprenorfina, fentanyl, metadon, paracetamol (długotrwałe stosowanie karbamazepiny i paracetamolu (acetaminofenu) może powodować hepatotoksyczność), fenazon, tramadol
• Leki przeciwpasożytnicze: prazykwantel, albendazol
• Leki przeciwzakrzepowe: warfaryna, fenprokumon, dikumarol, acenokumarol, rywaroksaban, dabigatran, apiksaban, edoksaban
• Leki stosowane w leczeniu depresji: bupropion, cytalopram, mianseryna, nefazodon, sertralina, trazodon (ale wydaje się, że nasila działanie przeciwdepresyjne)

Hormonalne leki antykoncepcyjne, np. pigułki, plastry, zastrzyki lub implanty.Karbamazepina może wpływać na działanie hormonalnych leków antykoncepcyjnych i zmniejszać ichskuteczność w zapobieganiu ciąży. W trakcie przyjmowania karbamazepiny należy porozmawiaćz lekarzem, który omówi z pacjentką najodpowiedniejszy rodzaj antykoncepcji.

Karbamazepina a interakcje leków

Karbamazepina może zmniejszać stężenie bupropionu w osoczu (lek pomagający rzucić palenie) i zwiększać stężenie produktu rozpadu hydroksybupropionu, zmniejszając w ten sposób skutecznośćkliniczną i bezpieczeństwo bupropionu.

Zmniejszone stężenie karbamazepiny

Stężenie karbamazepiny w osoczu może być zmniejszone przez:

• Leki przeciwpadaczkowe, inne leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych: felbamat, metosuksymid, okskarbazepina, fenobarbital, fensuksymid, fenytoina, fosfenytoina, prymidon, progabid i prawdopodobnie (tutaj dane są częściowo sprzeczne) klonazepam, kwas walproinowy, walpromid
• Lek przeciwgruźliczy: ryfampicyna
• Leki stosowane w leczeniu chorób układu oddechowego, leki przeciwastmatyczne: teofilina, aminofilina
• Leki stosowane w chorobach skóry: izotretynoina
• Leki stosowane w leczeniu raka: cisplatyna, doksorubicyna
• Inne: Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum, produkt roślinny stosowany w leczeniu nastroju depresyjnego)

Zwiększone stężenie karbamazepiny

Następujące substancje czynne mogą zwiększać stężenie karbamazepiny w osoczu:

• Substancje przeciwbólowe, przeciwzapalne: dekstropropoksyfen/propoksyfen, ibuprofen
• Leki hamujące gonadotropinę: danazol
• Antybiotyki, leki stosowane w leczeniu zakażeń bakteryjnych: antybiotyki makrolidowe (np. erytromycyna, troleandomycyna, jozamycyna, klarytromycyna, cyprofloksacyna)
• Leki stosowane w leczeniu depresji: fluoksetyna, fluwoksamina, nefazodon, paroksetyna, trazodon, wiloksazyna, prawdopodobnie także dezypramina
• Leki przeciwpadaczkowe, inne leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych: styrypentol, wigabatryna
• Leki stosowane w leczeniu (ogólnoustrojowych) zakażeń grzybiczych, leki przeciwgrzybicze z grupy azoli, takie jak np. itrakonazol, ketokonazol, flukonazol, worykonazol. U pacjentów leczonych worykonazolem lub itrakonazolem zaleca się alternatywne leki przeciwdrgawkowe
• Leki stosowane w leczeniu reakcji alergicznych: loratadyna, terfenadyna
• Leki stosowane w leczeniu gruźlicy: izoniazyd
• Leki przeciw chorobom wirusowym/HIV, np. rytonawir
• Leki stosowane w leczeniu jaskry: acetazolamid
• Antagoniści wapnia (substancje czynne stosowane w leczeniu chorób układu krążenia): diltiazem, werapamil
• Leki stosowane w celu zwiotczenia mięśni (leki zwiotczające mięśnie): oksybutynina, dantrolen
• Leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych: loksapina, olanzapina, kwetiapina
• Leki przeciwzakrzepowe: tyklopidyna
• Leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka i jelit: omeprazol, prawdopodobnie cymetydyna

Interakcje karbamazepiny z innymi lekami

Zwiększone stężenie karbamazepiny w osoczu może prowadzić do wystąpienia objawów wymienionychw punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane” (np. zawroty głowy, zmęczenie, chwiejny chód,podwójne widzenie). Jeśli wystąpią takie objawy, należy porozmawiać z lekarzem; następnie lekarzsprawdzi stężenie karbamazepiny w osoczu i w razie potrzeby zmieni dawkę.

Inne interakcje

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i loksapiny, kwetiapiny (leki stosowane w leczeniu zaburzeńpsychicznych), prymidonu, progabidu, kwasu walproinowego, walnoktamidu, walpromidui brywaracetamu (leki przeciwpadaczkowe, inne leki stosowane w leczeniu napadów padaczkowych)może prowadzić do zwiększenia stężenia w osoczu aktywnego metabolitu 10,11-epoksydukarbamazepiny, a tym samym do takich samych działań niepożądanych, jak zbyt duża dawkakarbamazepiny.

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i lewetyracetamu może nasilać toksyczność karbamazepiny.

Karbamazepina może nasilać uszkodzenie wątroby spowodowane przez izoniazyd (lek stosowanyw leczeniu gruźlicy).

Jednoczesne stosowanie karbamazepiny i litu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych),metoklopramidu (lek stosowany w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych) lub neuroleptyków(haloperydol, tiorydazyna: leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych) może sprzyjaćwystępowaniu neurologicznych działań niepożądanych.

Z drugiej strony, u pacjentów leczonych lekami przeciwpsychotycznymi, karbamazepina możezmniejszać stężenie tych leków w osoczu, powodując tym samym pogorszenie obrazu klinicznego.

W związku z tym, lekarz może również rozważyć konieczność zwiększenia dawki danego neuroleptyku.

Należy zwrócić uwagę, że w szczególności jednoczesne stosowanie litu (lek stosowany w leczeniui zapobieganiu niektórym zaburzeniom psychicznym i emocjonalnym) oraz karbamazepiny możenasilać szkodliwe dla układu nerwowego działanie obu substancji czynnych.

Należy uważać na następujące objawy: niepewny chód (ataksja), drganie lub drżenie oczu (oczopląs poziomy), wzmożone odruchy mięśniowe,drganie mięśni (drżenie pęczkowe mięśni).

Jednoczesne podawanie karbamazepiny i niektórych leków moczopędnych (hydrochlorotiazyd,furosemid) może prowadzić do zmniejszenia stężenia sodu w surowicy krwi.

Karbamazepina może zmniejszać skuteczność niektórych leków stosowanych podczas znieczuleniaw celu zwiotczenia mięśni (niedepolaryzujące leki zwiotczające mięśnie, takie jak pankuronium).

Jednoczesne podawanie karbamazepiny i bezpośrednio działających doustnych lekówprzeciwzakrzepowych (rywaroksaban, dabigatran, apiksaban i edoksaban) może prowadzić dozmniejszenia stężenia bezpośrednio działających doustnych leków przeciwzakrzepowych w osoczu.

Dalsze informacje znajdują się w poniższej tabeli:

Bezpośrednio działające doustne leki

Zalecenia dotyczące jednoczesnego stosowania przeciwzakrzepowe (ang. Direct-Acting Oral Anticoagulants, DOAC i karbamazepiny.

Apiksaban

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania w profilaktyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ) po planowej operacji wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego lub kolanowego, w profilaktyce udaru i zatorowości systemowej u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków (ang. Non-Valvular Atrial Fibrillation, NVAF) oraz w profilaktyce nawracającej zakrzepicy żył głębokich (ZŻG) i zatorowości płucnej (ang. Pulmonary Embolism, PE).

Rywaroksaban

Należy unikać jednoczesnego stosowania, chyba że pacjent poddawany jest ścisłej obserwacji w kierunku objawów przedmiotowych i podmiotowych zakrzepicy.

Dabigatran

Należy unikać jednoczesnego stosowania.

Edoksaban

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania.

W piśmiennictwie istnieją doniesienia, że w przypadku wcześniejszego leczenia neuroleptykami, dodatkowe przyjmowanie karbamazepiny zwiększa ryzyko wystąpienia tzw. złośliwego zespołu neuroleptycznego (choroba, która może zagrażać życiu, charakteryzująca się podwyższoną temperaturą ciała i sztywnością mięśni) lub zespołu Stevensa-Johnsona (ciężka reakcja skórna).

W przypadku jednoczesnego podawania izotretynoiny (substancja czynna stosowana w leczeniu trądziku) i karbamazepiny, należy kontrolować stężenie karbamazepiny w osoczu.

Jednoczesne podawanie karbamazepiny z paracetamolem (lek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy) może zmniejszać biodostępność, a tym samym skuteczność paracetamolu.

Wydaje się, że karbamazepina zwiększa wydalanie (eliminację) hormonów tarczycy i zwiększa zapotrzebowanie na te hormony u pacjentów z niedoczynnością tarczycy. W związku z tym, u pacjentów, którzy otrzymują terapię zastępczą, należy oznaczać parametry czynności tarczycy na początku i na końcu leczenia karbamazepiną. Jeśli to konieczne, należy dostosować dawkę leków zawierających hormony tarczycy.

Jednoczesne podawanie leków przeciwdepresyjnych z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (leki przeciwdepresyjne, takie jak fluoksetyna) może prowadzić do toksycznego zespołu serotoninowego.

Nie zaleca się stosowania karbamazepiny w połączeniu z nefazodonem (lek przeciwdepresyjny), ponieważ karbamazepina może prowadzić do znacznego zmniejszenia stężenia nefazodonu w osoczu, aż do utraty jego skuteczności. Ponadto, w przypadku jednoczesnego przyjmowania nefazodonu i karbamazepiny, stężenie karbamazepiny w osoczu zwiększa się, a stężenie jej aktywnego metabolitu, 10-11-epoksydu karbamazepiny, zmniejsza się.

Jednoczesne podawanie karbamazepiny i innych leków, które mogą powodować zaburzenia przewodzenia w sercu (zaburzenia rytmu serca), takich jak leki przeciwarytmiczne (leki stosowane

Wpływ leku Karbamazepina Tillomed na ciążę i płodność

Stosowanie leku Karbamazepina Tillomed, zwłaszcza przy jednoczesnym stosowaniu niektórych innych leków jak leki przeciwdepresyjne czy antybiotyki, może zwiększać ryzyko zaburzeń przewodzenia w sercu.

Stosowanie leku z jedzeniem, piciem i alkoholem:

• Picie alkoholu może mieć silniejszy wpływ na pacjenta, dlatego zaleca się omówienie z lekarzem możliwości zaprzestania spożywania alkoholu.
• Grejpfruty i sok grejpfrutowy mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Ciąża:

Karbamazepina Tillomed może powodować poważne wady wrodzone u dziecka. Ryzyko jest znacznie większe u kobiet stosujących lek w ciąży. Wady wrodzone mogą obejmować m.in. wady serca, wady głowy, wady nerwowe.

Antykoncepcja:

Kobiety stosujące lek powinny używać skutecznych metod antykoncepcji, ponieważ Karbamazepina Tillomed może zmniejszać skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych.

W przypadku planowania ciąży, konieczne jest omówienie zmiany leczenia z lekarzem. Zaleca się również konsultację z lekarzem odnośnie przerwania przyjmowania leku w przypadku ciąży.

Należy pamiętać, że odstawienie leku bez konsultacji może prowadzić do napadów padaczkowych.

Karmienie piersią

Karbamazepina przenika do mleka kobiecego. Należy wziąć pod uwagę korzyści wynikające z karmienia piersią w stosunku do niewielkiego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych u karmionego piersią dziecka. Dzieci karmione piersią, których matki są leczone karbamazepiną, należy uważnie obserwować pod kątem występowania działań niepożądanych, takich jak słaby przyrost masy ciała, nadmierna senność lub skórna reakcja uczuleniowa.

Płodność

Odnotowano pojedyncze przypadki zaburzeń czynności seksualnych, takich jak impotencja czy zmniejszone libido. Bardzo rzadko zgłaszano zmniejszenie płodności u mężczyzn i (lub) nieprawidłowe wytwarzanie nasienia.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Karbamazepina Tillomed może wywoływać zawroty głowy lub senność, niewyraźne widzenie, podwójne widzenie lub brak koordynacji mięśniowej, zwłaszcza na początku leczenia lub po zmianie dawki. Jeśli u pacjenta wystąpią takie działania niepożądane lub zaburzenia wzroku, nie powinien on prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Lek Karbamazepina Tillomed zawiera laktozę

Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku.

Jak przyjmować lek Karbamazepina Tillomed

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Dawkowanie będzie ustalone i sprawdzane indywidualnie przez lekarza (specjalistę), przy czym należy dążyć do wyeliminowania napadów padaczkowych stosując możliwie najmniejszą dawkę, szczególnie w czasie ciąży.

Nie wolno wprowadzać żadnych zmian w leczeniu ani dawkowaniu bez uprzedniej konsultacji z lekarzem, aby swoim działaniem nie zagrozić powodzeniu leczenia.

Zalecane dawkowanie leku karbamazepina

W przypadku wprowadzania zmiany leczenia na leczenie karbamazepiną należy stopniowo zmniejszaćdawkę odstawianego leku przeciwpadaczkowego.

W leczeniu napadów padaczkowych zaleca się stosowanie następującego ogólnego schematudawkowania:

Maksymalna zalecana dawka:

Od 6. do 15. roku życia: 1000 mg/dobę

Powyżej 15. roku życia: 1200 mg/dobę

Napady drgawkowe (padaczka):

W przypadku osób dorosłych, na ogół, dawkę początkową 1 lub 2 tabletek karbamazepinyo przedłużonym uwalnianiu (co odpowiada od 200 do 400 mg karbamazepiny na dobę) należystopniowo zwiększać do dawki podtrzymującej od 4 do 6 tabletek karbamazepiny o przedłużonymuwalnianiu (co odpowiada od 800 do 1200 mg karbamazepiny na dobę).

Na ogół, dawka podtrzymująca u dzieci średnio wynosi od 10 do 20 mg karbamazepiny/kg masyciała/dobę.

Zalecany schemat dawkowania, patrz powyżej.

Napadowy ból twarzy (neuralgia nerwu trójdzielnego):

Zwykle stosowana dawka to 600–800 mg na dobę.

Karbamazepina - zalecane dawki i sposoby stosowania

Maksymalna dawka wynosi 1200 mg na dobę.

Osoby w podeszłym wieku mogą potrzebować mniejszej dawki.

Profilaktyka faz maniakalno-depresyjnych:

Dawka początkowa, która zwykle jest wystarczająca również jako dawka podtrzymująca, to 1 lub2 tabletki 200 mg karbamazepiny o przedłużonym uwalnianiu (co odpowiada od 200 do 400 mgkarbamazepiny) na dobę.

W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 2 tabletek 200 mg karbamazepiny o przedłużonymuwalnianiu (co odpowiada 800 mg karbamazepiny) dwa razy na dobę.

Uwaga:U pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, wątroby i nerek oraz u osób w podeszłym wiekuwskazane jest stosowanie mniejszej dawki.

Sposób stosowania

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, nie należy ich żuć ani kruszyć.

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu należy przyjmować w trakcie lub po posiłku, popijającodpowiednią ilością płynu (np. 1 szklanka wody, 200 ml).

W niektórych przypadkach szczególnie skuteczne okazało się podzielenie dawki dobowej na 4 do5 dawek pojedynczych. W tych przypadkach, korzystniejsze niż postaci o przedłużonym uwalnianiu sąprodukty karbamazepiny o natychmiastowym uwalnianiu.

Czas stosowania

Czas stosowania zależy od danego wskazania i indywidualnej reakcji pacjenta oraz jest ustalany przezlekarza prowadzącego.

Zasadniczo, terapia przeciwpadaczkowa jest terapią długoterminową.

Decyzję o rozpoczęciu i czasie trwania leczenia oraz odstawieniu karbamazepiny w indywidualnychprzypadkach powinien podejmować lekarz specjalista, doświadczony w leczeniu padaczki.

Zmniejszenie dawki i odstawienie leku należy zasadniczo rozważać najwcześniej po dwóch lub trzechlatach od ustąpienia napadów.

Odstawienie leku należy przeprowadzić poprzez stopniowe zmniejszanie dawkowania przez jeden roklub dwa lata; u dzieci, zamiast dostosowania dawki do wieku, można utrzymywać ją na tym samympoziomie, zmniejszając dawkę na kilogram masy ciała w miarę przyrostu masy ciała oraz nie możnadopuścić do pogorszenia wyników EEG.

W leczeniu neuralgii przydatne okazało się prowadzenie leczenia przez okres kilku tygodni dawkąpodtrzymującą, która jest wystarczająca do złagodzenia bólu. Dawkę należy zmniejszać ostrożnie,w celu ustalenia, czy w okresie leczenia doszło do spontanicznej remisji. W przypadku nawrotunapadów bólu należy kontynuować podawanie pierwotnej dawki podtrzymującej.

Profilaktyka faz maniakalno-depresyjnych stanowi leczenie długotrwałe.

W razie wrażenia, że działanie karbamazepiny jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarzalub farmaceuty.

Pominięcie przyjęcia leku Karbamazepina TillomedNie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Przyjmowanie lekunależy kontynuować zgodnie z zaleceniami.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Karbamazepina Tillomed

W razie przypadkowego przyjęcia zbyt dużej liczby tabletek, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub oddziałem ratunkowym najbliższego szpitala.

W przypadku przedawkowania karbamazepiny mogą nasilić się objawy niepożądane wymienione w punkcie 4 „Możliwe działania niepożądane”.

Ośrodkowy układ nerwowy

Depresja układu nerwowego, zaburzenia świadomości (senność, ospałość), sztywność (osłupienie), szpiączka, zawroty głowy, dezorientacja, niepokój, pobudzenie, splątanie, uczucie gorąca (uderzenie gorąca), omamy, niewyraźne widzenie, nieartykułowana lub niewyraźna mowa, drżenie oczu (oczopląs), chwiejny chód (ataksja), zaburzenia sekwencji ruchowych lub nieprawidłowe sekwencje ruchowe (dyskinezy), zaburzenia odruchów (najpierw wzmożenie, następnie osłabienie odruchów), napady mózgowe (drgawki toniczno-kloniczne), zaburzenia psychoruchowe, drganie mięśni (mioklonie), opistotonus, ruchy mimowolne, drżenie, niska temperatura ciała (hipotermia), rozszerzone źrenice, zaburzenia w zapisie EEG.

Układ oddechowy

Zaburzenia oddychania (depresja oddechowa), woda w płucach (obrzęk płuc), sine zabarwienie twarzy (sinica), zatrzymanie oddechu.

Układ krążenia

Przyspieszona czynność serca (tachykardia), zwykle zmniejszone (hipotoniczne) ciśnienie krwi, możliwe również nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rozprzestrzeniania się pobudzenia w sercu (zmiany w zapisie EKG, zaburzenia rytmu serca, blok przedsionkowo-komorowy), utrata przytomności, zatrzymanie akcji serca, intensywne zaczerwienienie z uczuciem gorąca (uderzenia gorąca).

Przewód pokarmowy

Nudności, wymioty, opóźnione opróżnianie żołądka, mniejsza ruchliwość jelit.

Drogi moczowe, narządy płciowe

Zatrzymanie moczu, zmniejszone wytwarzanie moczu lub jego brak, zatrzymanie wody w organizmie.

Wyniki badań laboratoryjnych

Małe stężenie sodu w surowicy krwi (hiponatremia), możliwe zakwaszenie krwi, możliwe zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia), większa aktywność fosfokinazy kreatynowej w mięśniach, zwiększenie lub zmniejszenie liczby białych krwinek (leukocytoza, leukopenia, neutropenia), wydalanie cukru w moczu (cukromocz), większe stężenie określonego metabolitu w moczu (acetonuria).

W przypadku jakiegokolwiek błędu w stosowaniu leczenia należy niezwłocznie powiadomić lekarza.

W przypadku połknięcia dużych dawek należy podjąć działania ratunkowe (przyjęcie do szpitala).

Nie istnieje jeszcze swoista odtrutka na ostre zatrucie karbamazepiną. Leczenie przedawkowania karbamazepiny zależy od występujących objawów i zazwyczaj wymaga leczenia szpitalnego.

Przerwanie przyjmowania leku Karbamazepina Tillomed

W żadnym wypadku nie należy przerywać leczenia karbamazepiną ani kończyć go przedwcześnie z własnej inicjatywy. Może to zagrozić powodzeniu leczenia i przyczynić się do ponownego wywołania napadów padaczkowych. W przypadku wystąpienia nietolerancji lub zmiany w obrazie klinicznym należy porozmawiać z lekarzem.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią. Częstość występowania działań niepożądanych opiera się na następujących kategoriach:

• Bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób
• Często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10
• Niezbyt często: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100
• Rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 1000
• Bardzo rzadko: mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10 000
• Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych

Następujące działania niepożądane mogą mieć poważne konsekwencje:

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią którekolwiek z poniższych działań niepożądanych. Mogą to być wczesne objawy poważnego uszkodzenia krwi, wątroby, nerek lub innych narządów, które mogą wymagać pilnej pomocy medycznej.

• Jeśli u pacjenta wystąpią objawy grypopodobne, gorączka, ból gardła, wysypka skórna, owrzodzenie jamy ustnej, obrzęk węzłów chłonnych lub zwiększona podatność na infekcje (objawy pewnych zmian w morfologii krwi, w szczególności mniejszej liczby białych krwinek)
• Jeśli u pacjenta wystąpi zmęczenie, ból głowy, duszność podczas wysiłku fizycznego, zawroty głowy, bladość, częste zakażenia prowadzące do gorączki, dreszcze, ból gardła, owrzodzenia jamy ustnej, łatwiejsze niż zwykle powstawanie siniaków, krwawienia z nosa (objawy pewnych zmian w morfologii krwi, w szczególności pancytopenia)

Inne możliwe działania niepożądane:

Obserwowane działania niepożądane występują rzadziej w przypadku stosowania samej karbamazepiny(monoterapia) niż w przypadku jednoczesnego stosowania innych leków przeciwpadaczkowych(leczenie skojarzone).

Niektóre działania niepożądane są zależne od dawki, zwłaszcza na początku leczenia, jeśli dawkapoczątkowa jest zbyt duża lub u pacjentów w podeszłym wieku, takie jak zaburzenia ośrodkowegoukładu nerwowego (zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia chodu, senność, sedacja, zmęczenie,podwójne widzenie, zaburzenia akomodacji, takie jak niewyraźne widzenie), zaburzeniażołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty) i skórne reakcje alergiczne.

Działania niepożądane zależne od dawki zazwyczaj ustępują samoistnie w ciągu kilku dni lub potymczasowym zmniejszeniu dawki. Dlatego, jeśli to możliwe, karbamazepinę należy dawkowaćstopniowo. Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego mogą być oznaką względnegoprzedawkowania lub dużych wahań stężenia w osoczu; dlatego w takich przypadkach wskazane jestokreślenie stężenia karbamazepiny w osoczu.

Zakażenia i choroby pasożytnicze

Częstość reaktywacji zakażenia wirusem opryszczki nie jest znana (może być to poważny stan, jeśliukład odpornościowy jest osłabiony).

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

Bardzo często występują zmiany w morfologii krwi, takie jak zmniejszona liczba białych krwinek(leukopenia). Według piśmiennictwa, najczęściej występuje łagodna leukopenia, która u około 10% macharakter przejściowy, a u 2% przewlekły. Łagodna leukopenia występuje głównie w ciągu pierwszychczterech miesięcy leczenia.

Często występuje większa liczba pewnego rodzaju białych krwinek (eozynofilia) lub mniejsza liczbapłytek krwi (małopłytkowość).

Rzadko występuje większa liczba innych krwinek białych (leukocytoza) lub obrzęk węzłów chłonnych,a także niedobór kwasu foliowego.

Reakcje nadwrażliwości

Sporadycznie występują opóźnione reakcje nadwrażliwości, obejmujące wiele narządów z gorączką,wysypką skórną, zapaleniem naczyń, obrzękiem węzłów chłonnych, chłoniakiem rzekomym, bólemstawów, zmienioną liczbą krwinek białych (leukopenia, eozynofilia), powiększeniem wątrobyi śledziony, nieprawidłowymi wynikami testów czynnościowych wątroby i choroba z uszkodzeniemi zanikiem wewnątrzwątrobowych dróg żółciowych.

Częstość występowania wysypki skórnej ze zmianami morfologii krwi i objawami ogólnoustrojowymi

(wysypka polekowa z eozynofilią i objawami ogólnoustrojowymi) nie jest znana.*

Metabolizm (równowaga wodno-elektrolitowa), status hormonalny

Często występuje zatrzymanie wody w tkankach (obrzęk), zmniejszone wydalanie płynów, zwiększenie masy ciała, hiponatremia (zmniejszone stężenie sodu w surowicy krwi) i zmniejszona osmolarność osocza, co rzadko może prowadzić do zatrucia wodnego z ospałością, wymiotami, bólem głowy, stanami splątania i innymi zaburzeniami neurologicznymi.

Bardzo rzadko zgłaszano zwiększenie stężenia prolaktyny z objawami klinicznymi lub bez nich, takimi jak obrzęk męskich piersi (ginekomastia) lub wydzielanie mleka (mlekotok).

Parametry czynności tarczycy T3, T4, TSH i FT4 mogą ulec zmianie, szczególnie podczas jednoczesnego stosowania z innymi lekami przeciwdrgawkowymi. Zwykle nie występują objawy kliniczne.

Karbamazepina może obniżać stężenie wapnia w surowicy poprzez przyspieszanie rozkładu 25-OH-cholekalcyferolu.

Bardzo rzadko może to prowadzić do osteomalacji (zmiękczenie kości).

Podwyższony poziom cholesterolu, w tym cholesterolu HDL i triglicerydów, może wystąpić bardzo rzadko, podobnie jak zwiększenie stężenia wolnego kortyzolu w surowicy.

Karbamazepina może obniżać stężenie kwasu foliowego w surowicy, istnieją również dowody na zmniejszenie stężenia witaminy B12 i zwiększenie stężenia homocysteiny w surowicy podczas stosowania karbamazepiny. Częstość występowania wysokiego stężenia amoniaku we krwi nie jest znana (hiperamonemia). Objawy hiperamonemii mogą obejmować drażliwość, dezorientację, wymioty, utratę apetytu i senność.

Zaburzenia psychiczne

U pacjentów w podeszłym wieku bardzo często może wystąpić ospałość, zawroty głowy, zmęczenie, senność, zaburzenia chodu i ruchu, czasami ból głowy, dezorientacja i niepokój (pobudzenie).

Rzadko obserwowano złudzenia zmysłowe (omamy wzrokowe i akustyczne), zmiany nastroju, takie jak depresja, nastroje depresyjne lub maniakalne (związane z podwyższonym nastrojem, agresją), utrata apetytu, niepokój, agresywne zachowanie, splątanie i niepokój (pobudzenie).

Bardzo rzadko występowały zaburzenia fobiczne (zaburzenia lękowe), trudności w myśleniu i brak motywacji. Utajone psychozy (podprogowe choroby psychiczne) mogą zostać aktywowane podczas leczenia karbamazepiną.

Układ nerwowy

Bardzo często może wystąpić ospałość, zawroty głowy, zmęczenie, senność, zaburzenia chodu i ruchu oraz wyczerpanie.

Często występują bóle głowy, podwójne widzenie i zaburzenia akomodacji (np. niewyraźne widzenie), sporadycznie zaburzenia ruchu gałek ocznych z towarzyszącym drżeniem gałek ocznych (oczopląs), ruchy mimowolne (np. drżenie, trzepotanie, tiki, dystonia).

Ponadto zaburzenia ruchowe, np. mimowolne ruchy w okolicy ust i twarzy, takie jak grymasy (dyskineza ustno-twarzowa), ruchy wykrzywienia twarzy (choreoatetoza) i zaburzenia mowy (dyzartria, niewyraźna mowa), dyskomfort, osłabienie mięśni, choroby nerwów (polineuropatia), zapalenie nerwów (zapalenie nerwów obwodowych, neuropatia obwodowa) i objawy porażenia (niedowład).

Bardzo rzadko zgłaszano zaburzenia smaku lub złośliwy zespół neuroleptyczny.

Częstość utraty pamięci nie jest znana.*

Istnieją dowody na to, że karbamazepina może nasilać objawy stwardnienia rozsianego.

Zapalenie spojówek i inne skutki uboczne karbamazepiny

Podobnie jak w przypadku innych leków przeciwpadaczkowych, karbamazepina może nasilać napadypadaczkowe; w szczególności napady nieświadomości (specjalne rodzaje napadów pochodzących z obupółkul mózgowych) mogą występować częściej lub nawracać.

Oczy

Bardzo rzadko występuje zapalenie spojówek, zmętnienie soczewek i zwiększone ciśnieniewewnątrzgałkowe.

Retinotoksyczność

Retinotoksyczność (uszkodzenie siatkówki) zgłoszono u dwóch pacjentów związane z długotrwałąterapią karbamazepiną, która ustąpiła po odstawieniu karbamazepiny.

Uszy i układ przedsionkowy

Zaburzenia słuchu, takie jak dzwonienie w uszach (szum w uszach), nadmierna lub zmniejszonawrażliwość słuchowa (przeczulica lub niedosłuch) oraz zmiany w percepcji wysokości dźwiękuwystępują bardzo rzadko.

Skutki uboczne karbamazepiny

Skóra:

Skóry, trądzik, nadmierne owłosienie (wzrost włosów typu męskiego u kobiet), zapalenie naczyń krwionośnych (zapalenie naczyń).

Częstość występowania ostrej uogólnionej wysypki skórnej (ostra uogólniona osutka krostkowa), pojawiania się od purpurowych do czerwono-purpurowych plamistych zmian skórnych, które mogą swędzieć, oraz częstość wypadania paznokci nie jest znana.

Układ mięśniowo-szkieletowy:

Rzadko zgłaszano osłabienie mięśni, bardzo rzadko ból stawów, ból mięśni oraz kurcze mięśni. Objawy te ustąpiły po zaprzestaniu leczenia karbamazepiną.

Zgłaszano przypadki zmniejszonej gęstości kości (od osteoporozy po złamania włącznie). Jeśli przez dłuższy czas pacjent przyjmuje leki przeciwpadaczkowe, zdiagnozowano u niego osteoporozę lub jednocześnie przyjmuje kortyzon lub inne hormony steroidowe, należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Drogi moczowe, narządy płciowe:

Sporadycznie występują zaburzenia czynności nerek, np. wydalanie białka z moczem (albuminuria), krew w moczu (krwiomocz), zmniejszone wytwarzanie moczu (skąpomocz) lub zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi (azotemia), bardzo rzadko śródmiąższowe zapalenie nerek (zapalenie tkanki nerki) lub niewydolność nerek lub inne problemy z układem moczowym (częste oddawanie moczu, ból podczas oddawania moczu, częste parcie na mocz bez zwiększonego oddawania moczu (częstomocz), zatrzymanie moczu).

Ponadto bardzo rzadko zaburzenia seksualne, np. impotencja, zmniejszone libido, zmniejszona płodność u mężczyzn i (lub) zmienione wytwarzanie plemników (zmniejszona liczba i (lub) ruchliwość plemników).

Badania laboratoryjne:

Bardzo rzadko stwierdzano zmniejszenie stężenia gamma-globulin we krwi (hipogammaglobulinemia).

Zgłaszanie działań niepożądanych:

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa:

Działania niepożądane i sposób przechowywania

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

Jak przechowywać lek Karbamazepina Tillomed

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Brak szczególnych środków ostrożności dotyczących przechowywania produktu leczniczego. Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Karbamazepina Tillomed

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 200 mg karbamazepiny. Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 400 mg karbamazepiny. Pozostałe składniki to: kopolimer metakrylanu amonu typ B, trietylu cytrynian, talk, celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, karboksymetyloskrobia sodowa typ A, magnezu stearynian.

Jak wygląda lek Karbamazepina Tillomed i co zawiera opakowanie

Karbamazepina Tillomed 200 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki, z wytłoczonym napisem „297” po jednej stronie i „HP” po drugiej stronie. Karbamazepina Tillomed 400 mg, tabletki o przedłużonym uwalnianiu: Białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie wypukłe tabletki, z wytłoczonym napisem „298” po jednej stronie i „HP” po drugiej stronie. Tabletki dostępne w blistrach zawierających 30, 50, 56, 100 i 200 tabletek, w tekturowym pudełku. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny: Tillomed Pharma GmbH Mittelstrasse 5/5a 12529 Schönefeld Niemcy

Importer: MIAS Pharma Limited Suite 2, Stafford House Strand Road Portmarnock, Co. Dublin Irlandia

Tillomed Malta Ltd.

Malta Life Sciences Park
LS2.01.06 Industrial Estate
San Gwann, SGN 3000
Malta

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego pod następującymi nazwami:

• Chorwacja Karbamazepin Tillomed 200 mg i 400 mg tableta s produljenim Oslobađanjem
• Holandia Carbamazepine Tillomed 200 mg en 400 mg tabletten met verlengde afgifte
• Niemcy Carbamazepin Tillomed 200 mg und 400 mg Retardtabletten
• Polska Karbamazepina Tillomed
• Szwecja Carbamazepine Tillomed
• Włochy Carbamazepina Zentiva

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 19