chorobami nerek, które wymagają hemodializy).

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Crusia, 2000 j.m. (20 mg)/0,2 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Crusia, 4000 j.m. (40 mg)/0,4 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Crusia, 6000 j.m. (60 mg)/0,6 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Crusia, 8000 j.m. (80 mg)/0,8 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce
Crusia, 10 000 j.m. (100 mg)/1 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc, zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.

Enoksaparyna sodowa

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

1. Co to jest lek Crusia i w jakim celu się go stosuje
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia
3. Jak stosować lek Crusia
4. Możliwe działania niepożądane
5. Jak przechowywać lek Crusia
6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co to jest lek Crusia i w jakim celu się go stosuje

Lek Crusia zawiera substancję czynną o nazwie enoksaparyna sodowa, która jest heparyną drobnocząsteczkową (HDCz).

Lek Crusia działa na dwa sposoby.

1. Zapobiega powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi. Pomaga to organizmowi rozpuszczać istniejące zakrzepy krwi, dzięki czemu nie są już szkodliwe.
2. Zapobiega formowaniu się nowych zakrzepów we krwi pacjenta.

Lek Crusia można stosować w:

• Leczeniu zakrzepów już występujących we krwi pacjenta.
• Zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących przypadkach:

• Przed oraz po zabiegu chirurgicznym
• W przebiegu ostrej choroby, gdy pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się
• Jeśli u pacjenta wystąpiły zakrzepy krwi spowodowane nowotworem, aby zapobiec tworzeniu się kolejnych zakrzepów
• W niestabilnej dławicy piersiowej (stan, w którym do serca dostaje się niewystarczająca ilość krwi)
• Po zawale mięśnia sercowego

• Zapobieganiu tworzenia się skrzepów w rurkach dializatora (używanego u osób z ciężkimi chorobami nerek, które wymagają hemodializy).

Informacje o leku Crusia

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Leku Crusia nie należy stosować zamiennie z innymi lekami należącymi do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Wynika to z faktu, iż nie są one dokładnie takie same, różnią się aktywnością oraz instrukcją stosowania.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Crusia należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała duży spadek liczby płytek krwi
• u pacjenta planowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe (patrz "Zabiegi chirurgiczne i środki znieczulające"): należy uwzględnić odpowiedni odstęp czasu między zastosowaniem leku Crusia a tą procedurą
• pacjentowi wszczepiono zastawkę serca
• pacjent ma zapalenie wsierdzia (zakażenie błony wyściełającej od wewnątrz serce)
• itd

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być wykonywane badanie krwi; ma ono na celu sprawdzenie liczby krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (tzw. płytek krwi) oraz potasu we krwi pacjenta.

poniżej). Instrukcja dotycząca podawania leku • Lek Crusia należy podawać podskórnie. Zazwyczaj będzie to wskazane przez lekarza lub pielęgniarkę. Jeśli lekarz zalecił pacjentowi, aby podawał sam sobie lek Crusia, należy postępować następująco: 1. Przyjmować lek dokładnie tak, jak lekarz zalecił. 2. Przed podaniem leku sprawdzić właściwość i wygląd roztworu, a także datę ważności. 3. Uniemożliwić kontakt leku ze skórą przed podaniem. 4. Użyć strzykawki typu insulinozależnej. 5. Zdezynfekować okolicę wstrzyknięcia alkoholem lub innym preparatem. 6. Zawsze stosować nową igłę. 7. Podawać lek zaraz po zdjęciu osłony z igły, należy unikać wstrzykiwania powietrza. 8. Wstrzyknąć lek podskórnie we wskazanej przez lekarza okolicy ciała. 9. Delikatnie masować miejsce wstrzyknięcia, ale nie pocierać. Jeśli pacjent podał zbyt dużą dawkę leku Crusia W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Jeśli pacjent ukończył kurs leczenia lekiem Crusia Należy zachować pozostałe w ampułce strzykawki z lekiem Crusia oraz ampułkę z igłą. Jezeli zabrakło roztworu, strzykawkę i igłę należy zutylizować w sposób bezpieczny, stosując się do zaleceń lekarza lub farmaceuty. Jeśli zapomniano podać dawki leku Crusia Jeśli pacjent zapomniał podać dawki leku Crusia, powinien ją podać tak szybko, jak tylko się zorientuje. Jeśli pacjent zapomnił podać dawkę leku Crusia i do normalnego czasu podania pozostało mniej niż 3 godziny, powinien natychmiast podać dawkę pominiętą. Jeśli pacjent zapomni podać dawki leku Crusia i do normalnego czasu podania pozostało więcej niż 3 godziny, pacjent nie powinien podawać dawki pominiętej. Powinien podać następną dawkę leku w następnym planowanym czasie, dokładnie tak, jak to wynika z zaleceń lekarza.

Lek Crusia - zalecenia dotyczące podawania

Podanie leku

Lek Crusia zazwyczaj podaje się we wstrzyknięciach podskórnych.

Lek Crusia może być podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu określonych typów zawału serca lub po operacjach.

Lek Crusia może być wprowadzany do rurki dializacyjnej odprowadzającej krew z organizmu (do tzw. linii tętniczej) na początku sesji dializy.

Leku Crusia nie wolno podawać we wstrzyknięciu domięśniowym.

Ilość podawanego leku

Lekarz podejmie decyzję w sprawie tego, jaką ilość leku Crusia powinien przyjmować pacjent. Ilość ta jest uzależniona od przyczyny stosowania leku.

W przypadku chorób nerek pacjent może otrzymać mniejszą ilość leku Crusia.

Leczenie zakrzepów występujących we krwi pacjenta

Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę.

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zapobieganie tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących sytuacjach:

Zabieg chirurgiczny lub okres ograniczonych możliwości poruszania się z powodu choroby

Dawka jest uzależniona od ryzyka powstawania zakrzepu u danego pacjenta. Pacjent będzie otrzymywał lek Crusia w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia.

W przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego pierwsze wstrzyknięcie zazwyczaj wykonuje się 2 godziny lub 12 godzin przed zabiegiem.

Jeżeli pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się z powodu choroby, wówczas zazwyczaj otrzymuje on lek Crusia w dawce 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia.

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Instrukcje dotyczące wstrzyknięcia leku Crusia

Informacje ogólne

Lek Crusia jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń. Dawkowanie i sposób podawania leku zależy od wskazań lekarza.

Stosowanie leku Crusia

Podawanie leku Crusia może odbywać się w różnych sytuacjach, takich jak:

• W przypadku zabiegu przezskórnej interwencji wieńcowej
• Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora

Zabieg przezskórnej interwencji wieńcowej

Pacjenci poddawani zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej powinni pamiętać o:

• Maksymalnej ilości leku Crusia w pierwszych dwóch dawkach
• Możliwości podania dodatkowej dawki leku przed zabiegiem

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów

W przypadku zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora należy pamiętać o:

• Stosowanej dawce leku Crusia
• Technice wstrzyknięcia leku do rurki odprowadzającej krew

Instrukcje dotyczące użycia leku Crusia

Samodzielne wykonanie wstrzyknięcia

Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Crusia warto skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką, aby sprawdzić poprawność wykonania zastrzyku.

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

Przed wykonaniem wstrzyknięcia trzeba pamiętać o:

• Wyborze właściwego miejsca wstrzyknięcia
• Sprawdzeniu terminu ważności leku
• Sprawdzeniu stanu strzykawki i płynu
• Sprawdzeniu poprzednich miejsc wstrzyknięć

Instrukcja samodzielnego wykonania wstrzyknięcia

W przypadku samodzielnego wykonania wstrzyknięcia leku Crusia warto postępować zgodnie z poniższą instrukcją:

1. Wybranie miejsca wstrzyknięcia
2. Przygotowanie ampułko-strzykawki bez systemu zabezpieczającego

Techniki podawania leku podskórnego

Przygotowanie

1) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

2) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia bedą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

2) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

3) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

4) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

• Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost. Igłę należy trzymać z dala od siebie i innych. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady medyczne. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy usunąć go zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna (na przykład występuje nieoczekiwane krwawienie) lub zbyt słaba (na przykład dawka prawdopodobnie nie działa), należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Instrukcja dla ampułko-strzykawek z systemem zabezpieczającym:

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1) Wybrać miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.

• Nie wstrzykiwać w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
• Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.

2) Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

3) Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia będą odpowiednie.

Wybór dawki

1) Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.

• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

Przygotowanie leku

Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki.

Można już wykonać wstrzyknięcie.

Dostosowanie dawki

Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Wstrzyknięcie

Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost, wciąż trzymając palce na tłoku.

Należy trzymać igłę z dala od siebie i innych. System zabezpieczający jest aktywowany przez mocno dociśnięcie tłoka. Osłona ochronna automatycznie zakryje igłę i rozlegnie się słyszalne „kliknięcie”, które potwierdzi aktywację osłony ochronnej. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady ostre. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny,

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Donec auctor efficitur elit, sed pellentesque neque ullamcorper a. Duis lobortis in ante vel posuere. Etiam sodales libero non libero volutpat blandit. Duis condimentum purus in varius egestas. Donec sollicitudin ante eu nunc dapibus feugiat. Aenean quis quam sit amet augue fringilla tincidunt. Suspendisse potenti. Suspendisse vitae ullamcorper lorem. Sed quis est nec ex tristique tristique. Vivamus vitae dolor imperdiet, tincidunt orci in, hendrerit est. Curabitur tristique, leo sed congue vestibulum, diam sem sodales mauris, sit amet vehicula odio enim tempor libero. Etiam ornare posuere justo, vel consectetur mi suscipit et. Ut sit amet laoreet erat, vel lobortis lacus. Vivamus nec sapien dapibus, venenatis massa sed, imperdiet quam. Aenean rutrum suscipit eros, nec tincidunt mi dictum a. Quisque gravida neque sed lorem lobortis pellentesque. Sed justo nisl, vestibulum eu turpis a, posuere sollicitudin sem. Sed eleifend ultricies dictum. Praesent condimentum nisi nec turpis fringilla fringilla. In venenatis ultricies feugiat. Nunc et libero egestas, suscipit lorem ac, pharetra sapien. Sed a quam lacus. Etiam malesuada, massa vel ultrices hendrerit, tellus velit varius turpis, eu commodo massa mi vel quam. Suspendisse ut feugiat dui. Vivamus dapibus ipsum vel neque molestie, sed fringilla elit vehicula. Sed ut enim ut urna faucibus ultricies. Sed mauris justo, sollicitudin a turpis non, pharetra condimentum felis. Sed ac ultrices eros. Etiam ut urna placerat, tristique purus sit amet, posuere magna. Phasellus egestas sapien eu turpis tristique, sed fermentum eros interdum. Aenean vel leo id lectus volutpat bibendum. Suspendisse sed iaculis urna. Vivamus blandit purus ac egestas dictum. Etiam pellentesque varius libero, non congue metus varius sit amet. Donec non ipsum lorem. Cras arcu elit, iaculis sit amet ante ac, imperdiet pretium lacus. Ut tincidunt a massa ut vehicula. Aenean augue ex, malesuada non pulvinar sed, molestie id nibh. Integer a lacus justo. Nunc ut sagittis nisi. Sed a tincidunt eros. Sed sit amet sollicitudin nisi, in ullamcorper eros. In hac habitasse platea dictumst. Nunc vehicula, erat ut semper viverra, lorem ante elementum diam, nec dignissim eros sem vitae odio. Maecenas et justo varius, imperdiet erat vel, tempus nisi. Aenean non nisi ac lacus lacinia tempus. Integer vestibulum ac libero in laoreet. Vestibulum ac fermentum velit. Sed vehicula felis quis justo posuere cursus. Suspendisse at mi luctus, vestibulum ipsum quis, tincidunt nulla. Pellentesque quis mi augue. Sed in enim ut lorem aliquam tempor nec ut sapien. Aenean eu ligula vitae felis fringilla pharetra et at mi. Quisque hendrerit at quam id facilisis. Phasellus rhoncus ipsum purus, sed aliquam mi tincidunt et. Vestibulum ac mi a nunc efficitur efficitur. Morbi vitae libero ac tortor vehicula ultricies sed ac dolor. Donec id efficitur turpis. Fusce et dignissim ipsum. Duis cursus fermentum sapien, nec lacinia augue dignissim nec. Vivamus at posuere lacus. Fusce at nisi varius, consequat mi in, rhoncus eros. Cras gravida, quam eget iaculis gravida, erat risus lacinia libero, et vulputate justo dui at quam. Ut tincidunt turpis a lacus ultrices faucibus. Aliquam erat volutpat. Nulla condimentum metus quis ex fringilla, at tincidunt risus fringilla. Phasellus a metus nec orci interdum rhoncus. Cras rhoncus tincidunt justo, sit amet congue odio bibendum sed. Aenean sit amet lacinia ex. Curabitur magna nibh, dignissim a euismod tincidunt, velit. Integer rhoncus justo sit amet libero lacinia, quis laoreet felis posuere. Duis ultricies mattis porttitor. Vivamus non orci eget ex lobortis euismod. Aenean sapien libero, vehicula eu magna et, ullamcorper vestibulum mi. Duis nec purus risus. Sed vestibulum tincidunt tellus. Vivamus volutpat ligula vestibulum pharetra consectetur. In feugiat metus vitae felis sodales, ac mattis turpis malesuada. Phasellus lacus dui, laoreet id urna nec, varius malesuada sem. Sed interdum felis at lacinia malesuada. Aenean quis rutrum nisi. Proin vitae nisl sit amet ex aliquam commodo eu quis quam. In ultricies lacinia tempus. Curabitur malesuada, nunc et varius scelerisque, nulla dolor fermentum velit, non ultricies metus ex eu turpis. Morbi tristique, nisi et aliquet ultrices, justo ex laoreet ex, at mollis est enim id sapien. Cras gravida ex ac risus dignissim efficitur. Nullam sollicitudin sollicitudin mi, dignissim accumsan sem blandit ut. Mauris non congue dui. Curabitur quis turpis eget nisi porta dictum at id turpis. Donec ultricies imperdiet arcu eu convallis. Nullam sit amet dolor ac justo vestibulum interdum. Aenean lacinia lectus non nisl eleifend, eget porttitor ligula aliquam. Vivamus aliquam urna ut arcu tristique sagittis. Aliquam aliquam tortor et quam vulputate, maximus tincidunt lectus finibus. Nunc a hendrerit metus. Donec eget ultrices nunc, et efficitur metus. Nulla lobortis neque vel neque pharetra, nec tristique leo auctor. Sed cursus augue metus, vel condimentum nulla vestibulum faucibus. Integer molestie ante ac leo euismod, nec sodales dolor efficitur. Aliquam hendreri spowodować skórne siniaki, krwawienia z nosa lub dziąseł oraz krwioplucie. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy alergiczne takie jak - obrzęk twarzy, języka lub gardła; trudności w oddychaniu; uczucie ucisku w klatce piersiowej; zawroty głowy, omdlenia; bóle głowy, zwiększone występowanie siniaków lub krwawień, sińce widoczne na skórze (krostki); bóle w obrębie brzucha, uniesienie ciśnienia krwi, uczucie zmęczenia, spowolnienie umożliwiające łatwe wykonywanie codziennych czynności; nudności, wymioty, biegunka, ogólne złe samopoczucie, gorączka; nagłe i silne bóle w klatce piersiowej, spowodowane niewłaściwym przepływem krwi do serca: albo zołżenie (zaparcia), spadek masy ciała, senność, sen adulcyjny, złe samopoczucie (krostki - pryszcze lub toplaste usta). 5. Niezwłocznie zaprzestać przyjmowania leku, a lekarza natychmiast skontaktować, jeżeli stan zdrowia pacjenta po zastosowaniu leku, którego nie sprawdził pacjent, znacząco się pogorszy (np. uczucie groźnego ciśnienia w klatce piersiowej, zatrzymanie krążenia krwi, płytki kładzący się na skórze) lub też, jeżeli stan zdrowia pacjenta po zastosowaniu leku, którego nie sprawdził pacjent, znacząco się pogorszy (na przykład długo utrzymujący się wykrzyczalny pierś robiącej się krotki, zwykająco zrobiącej się pieprzyga, wzrost masy ciała). (txt source: https://www.ismp.pl/assets/Uploads/files/dzialania-nieporzadane-crusia-2.pdf)

Ważne informacje dotyczące leku Crusia

Należy usunąć go zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty.

Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.

W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna (na przykład występuje nieoczekiwane krwawienie) lub zbyt słaba (na przykład dawka prawdopodobnie nie działa), należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zmiana leczenia przeciwzakrzepowego

Zmiana leku Crusia na leki rozrzedzające krew zwane antagonistami witaminy K (np. warfarynę).

Lekarz zaleci pacjentowi badania krwi w celu oznaczenia współczynnika INR oraz na tej podstawie poinformuje pacjenta, kiedy należy przerwać przyjmowanie leku Crusia.

Zmiana leków rozrzedzających krew zwanych antagonistami witaminy K (np. warfaryny) na lek Crusia

Należy odstawić lek zawierający antagonistę witaminy K. Lekarz zaleci pacjentowi badanie krwi w celu oznaczenia współczynnika INR oraz na tej podstawie poinformuje pacjenta, kiedy należy rozpocząć przyjmowanie leku Crusia.

Co robić w przypadku krwawienia podczas przyjmowania enoksaparyny?

Krwawienie podczas przyjmowania enoksaparyny może potencjalnie stanowić zagrożenie dla życia. W niektórych przypadkach krwawienie może nie być od razu widoczne.

W razie wystąpienia jakiegokolwiek krwawienia, które nie ustępuje samoistnie, a także w przypadku pojawienia się oznak nadmiernego krwawienia (nasilone osłabienie, męczliwość, bladość, zawroty głowy, bóle głowy lub niewyjaśnione poty), należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Lekarz może zadecydować o poddaniu pacjenta dokładniejszej obserwacji bądź o zmianie leku.

W przypadku pojawienia się któregokolwiek z niżej wymienionych objawów należy przerwać stosowanie enoksaparyny i natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej:

• Jakiekolwiek objawy ostrej reakcji alergicznej (takie jak trudności w oddychaniu, obrzęk warg, jamy ustnej, gardła lub oczu).
• Czerwona, łuskowata, rozległa wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami, której towarzyszy gorączka.

Należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem:

• Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek oznaki zablokowania naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi, takie jak:
  • kurczowy ból, zaczerwienienie, zwiększona ciepłota lub obrzęk w jednej z kończyn dolnych – są to objawy zakrzepicy żył głębokich
  • duszność, ból w klatce piersiowej, omdlenie lub odkrztuszanie krwi – są to objawy zatorowości płucnej
• Jeśli u pacjenta wystąpi bolesna wysypka lub ciemnoczerwone plamy pod skórą, które nie ustępują po uciśnięciu.

Lekarz może zlecić badania krwi w celu oznaczenia liczby płytek krwi.

Zestawienie możliwych działań niepożądanych:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów)

• Krwawienie.
• Podwyższona aktywność enzymów wątrobowych.

Często (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów)

• Większa niż zwykle skłonność do powstawania zasinień. Może to być spowodowane obniżeniem liczby płytek krwi.
• Różowe plamy na skórze. Zmiany te są bardziej prawdopodobne w miejscach wykonywania wstrzyknięć leku Crusia.
• Wysypka skórna (pokrzywka).
• Swędząca, zaczerwieniona skóra.
• Zasinienie lub ból w miejscu wstrzyknięcia.
• Obniżona liczba krwinek czerwonych.
• Podwyższona liczba płytek krwi.
• Bóle głowy.

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów)

• Nagły nasilony ból głowy. Może to być oznaka krwawienia do mózgu.
• Uczucie tkliwości i obrzęku w żołądku. Może to być oznaka krwawienia do żołądka.
• Duże, czerwone zmiany skórne o nieregularnym kształcie, z pęcherzami lub bez pęcherzy.
• Podrażnienie skóry (miejscowe podrażnienie).
• Pacjent może zauważyć zażółcenie skóry lub oczu oraz ciemniejsze zabarwienie moczu. Może to wskazywać na choroby wątroby.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1 000 pacjentów)

• Ciężka reakcja alergiczna. Objawy takiej reakcji mogą obejmować: wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk ust, twarzy, gardła lub języka.
• Podwyższony poziom potasu we krwi. Jest to bardziej prawdopodobne u osób z chorobami.

Działania niepożądane podczas stosowania leku Crusia:

1. Uszkodzenie nerek lub z cukrzycą. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.

2. Podwyższona liczba eozynofili we krwi. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.

3. Wypadanie włosów.

4. Osteoporoza (stan, w którym kości są bardziej podatne na złamania) po długotrwałym stosowaniu leku.

5. Mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni (zwłaszcza w dolnej części ciała) po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego.

6. Utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami (stan, w którym pacjent nie jest w stanie kontrolować, kiedy ma udać się do toalety).

7. Stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: